Filmoteka Małopolska godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Józef Pitoń to wybitna postać Podhala. Znakomity gawędziarz, tancerz, nestor podhalańskich regionalistów. Przewodnik, ratownik górski, instruktor narciarstwa. Lista jego ról jest długa i świadczy o nieprzebranej energii oraz woli działania tego blisko 90 - letniego mężczyzny. Aleksandra Klawa w swoim filmie ukazała oblicza tej postaci, odkrywając również jego niezwykłą więź i miłość do gór. To one bowiem spajają wszystkie jego życiowe role. Są w centrum jego działań i nie pozwalają mu usiedzieć na miejscu. Duch Józefa Pitonia jest jednocześnie niespokojny, dobrotliwy i opiekuńczy, a swoją troską szczególnie otacza podhalańskie dziedzictwo. Filmowy portret niezwykłego człowieka, ale również zajmujący dokument wpisujący się w tradycję filmu górskiego.

Opis (streszczenie): W tym filmie historia Władysława Hasiora, wybitnego artysty z Sądecczyzny i postaci o niezwykle burzliwym życiorysie, odkrywana jest przez młodą dziewczyną, również artystkę, która przybywa z zagranicy. Wiedziona duchową więzią z dorobkiem Hasiora, odwiedza miejsca w których tworzył i zwyczajnie żył. W tej podróży nie tylko ważne są miejsca i materialna spuścizna twórcy, ale również społeczność, która często pamięta, zna z przekazu i na co dzień obcuje z jego dziełami. Również ta najmłodsza.

Opis (streszczenie): Kopernik dokonał wielkiego odkrycia, zapisał się na kartach historii, a jego postać i dzieło stały się ikonami, ale nawet ważniejsze od tego co sam dokonał jest to, co po sobie pozostawił i co dzięki niemu się narodziło. Rewolucja kopernikańska stanowiła bowiem fundament dla kolejnych warstw historii astronomii; krakowskiej, polskiej, światowej. Narracja filmu toczy się zgodnie z dobowym rytmem ruchu Słońca po nieboskłonie od świtu a kończąc na zmierzchu. Prowadzący - Mariusz Meus - łączy fakty i miejsca w Krakowie snując opowieść o kopernikańskim odkryciu i jego wpływie na rozwój astronomii i innych nauk przez kolejne stulecia, aż do współczesności z Krakowem jako wspólnym mianownikiem narracji.

Opis (streszczenie): Opowieść o przyjaźni dwóch górali spod Tatr, starego i młodego, którzy spotkali się na emigracji w Australii. Józef, weteran bitwy pod Monte Casino, przebywa w australijskim domu opieki, samotny i ubezwłasnowolniony. Marzy o tym, by wrócić do Polski. Mateusz, ponad 60 lat młodszy od Józefa, przybył do Australii po swoją życiową szansę. Zafascynowany bohaterską przeszłością Józefa, pragnie mu pomoc zrealizować marzenie. Nie jest to jednak łatwe, będzie musiał stoczyć walkę o Józefa z bezduszną australijską biurokracją.

Opis (streszczenie): Nerwowa, porywcza a jednocześnie skupiona na pracy Anna Polony jedna z najciekawszych aktorek polskiej sceny. Sama o sobie mówi, że pasuje do XIX wieku, ale jest jedną z najbardziej charakterystycznych aktorek naszego pokolenia. Film ukazuje osobistą i artystyczną drogę od dziewczynki z wierszykiem o św. Mikołaju, przez kreacje w spektaklach Swinarskiego do niezapomnianej Dulskiej w filmie Wajdy i rolę babci we współczesnym Rewersie. W filmie Anna Polony opowiada jednak nie tylko o swojej pracy, ale także problemach z jakimi zmagała się w życiu prywatnym.

Opis (streszczenie): Jest takie niewielkie miejsce na uboczu, które wciąż pozostaje świadkiem wielkiej historii. Ten dom mały i ciasny, jak od pokoleń go nazywano, to drewniany dworek zbudowany w latach 60 XIX wieku przez Leonarda Serafińskiego i od tego czasu pozostający pod opieką jego rodziny. To tutaj przyjeżdżał jeden z najwybitniejszych polskich malarzy - Jan Matejko. To w tym miejscu po ucieczce z KL Auschwitz znalazł schronienie rtm. Witold Pilecki. Dziś Koryznówka zamieszkiwana jest przez prawnuczkę Leonarda Serafńskiego, Marię Serafińską - Domańską i jej męża Stanisława Domańskiego, którzy od 1975 roku kontynuują dzieło przodków, starając się o zachowanie jego znaczenia.

Opis (streszczenie): Film jest zapisem jednego dnia z życia Anny Dymnej. Ekipa TVP Kraków towarzyszy aktorce od porannej kawy, poprzez wizyty w Fundacji Anny Dymnej Mimo Wszystko, w PWST, w Salonie Poezji, w Starym Teatrze, a także w bardzo prywatnych odwiedzinach grobu na cmentarzu na Salwatorze. Rano na tarasie swojego domu Anna Dymna mówi o rodzinie, wspomina najważniejsze związki z mężczyznami, opowiada o synu. Wraca także do początków swojej kariery. Następnie jedziemy z nią na cmentarz, co jest okazją do rozmowy o największej miłości Wiesławie Dymnym. Kolejne miejsce to szkoła teatralna i zajęcia ze studentami. Ze szkoły kierujemy się do Teatru im. J. Słowackiego na kolejny już Salon Poezji, a potem do Starego Teatru.

Opis (streszczenie): Łączy ich wspólna pasja - gra w koszykówkę. I to, że wszyscy poruszają się na wózkach inwalidzkich. Tworzą drużynę FOR HEROES KRAKÓW. Jedyną drużynę koszykówki na wózkach w Małopolsce. Opowieść o sile pasji, o woli walki, o męskości, ale także o tym, że w naszym życiu nic nie jest na pewno, bo tak naprawdę w ciągu kilku sekund wszystko może się zmienić.

Opis (streszczenie): Bohaterem filmu jest Studencki Zespół Góralski SKALNI działający przy Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie. SKALNI to niemała historia. To całe setki historii. To przyjaźnie, sympatie. Wyjazdy, koncerty, występy. Przygody, smutki i radości. To swoisty rodzaj rodziny bo kto raz w Skalnych się pojawił, ten na zawsze już zostawał. I do dzisiaj w jakiś sposób w nich trwa. W filmie towarzyszymy z kamerą aktualnemu zespołowi. Podglądamy zespołową codzienność na próbach, ale także podczas wyjazdów i występów.

Opis (streszczenie): Opowieść o historii tarnowskich Romów, o ich życiu kiedyś i dzisiaj. Narratorem, który prowadzi nas przez meandry tarnowskiego, cygańskiego świata jest Adam Bartosz. W filmie udział biorą także sami Romowie zarówno ci, którzy w Tarnowie mieszkają do dzisiaj jak i ci, którzy na stałe są w innym miejscu, ale nieustannie do Tarnowa wracają.

Opis (streszczenie): Ostatni rok szkoły to dla Darka, 24 - letniego ucznia z niepełnosprawnością intelektualną, bardzo trudny czas. Opuszcza miejsce, w którym spędził ponad 10 lat i musi zacząć wszystko od nowa. W tym trudnym okresie może liczyć na swojego przyjaciela ze szkoły - Daniela, który pomaga mu poradzić sobie z nowym wyzwaniem. Razem rozmyślają o przemijaniu i stracie a Darek rejestruje na swojej kamerze to co dla niego ważne. Każdy z nich na swój sposób musi sobie poradzić z tym czego do końca nie rozumie a z czym przyjdzie im się zmierzyć. Film powstał w ramach programu "FILMOTEKA MAŁOPOLSKA" realizowanego przez Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ w Nowym Sączu i finansowanego z budżetu Województwa Małopolskiego.

Opis (streszczenie): Jadwiga Leśniak - Jankowska i Wacław Jankowski są aktorami, reżyserami i twórcami własnego prywatnego teatru. Są również małżeństwem, które opiera swe wspólne życie i twórcze posłanie na tradycji i zasadach. Opowieść o ideałach i świecie pełnym ciepła, miłości, tolerancji i szacunku, o przyjaźniach, powołaniu oraz niełatwej drodze budowania sztuki.

Opis (streszczenie): Historia życia i działalności Bolesława Barbackiego (1891 1941), artysty malarza, działacza społecznego i kulturalnego z Nowego Sącza, wieloletniego prezesa Towarzystwa Gimnastycznego Sokół w Nowym Sączu, rozstrzelanego przez hitlerowców w czasie masowej egzekucji w Biegonicach.

Opis (streszczenie): Filmowa opowieść o Lidii Maksymowicz, która jako dziecko przeżyła obóz koncentracyjny Auschwitz - Birkenau. Po wyzwoleniu adoptowana przez rodzinę z Oświęcimia, odnalazła rodziców i siostrę po 17 latach poszukiwań. Nadal jednak ma problem z okazywaniem uczuć i z emocjami. Film pokazuje trudny los obozowych dzieci i traumę, jaką ci, którzy przeżyli, nosili w sobie przez całe życie. Historia Lidii Maksymowicz rozpoczyna się w 1940 roku. 14 grudnia przychodzi na świat w rodzinie Anny i Aleksieja Boczarowów. O tym jednak dowie się dopiero mając 22 lata. Tak jak o tym, że jej prawdziwe imię to Ludmiła. Ludmiłą Lidia przestaje być w grudniu 1943 roku. Staje się numerem. Jako trzyletnia dziewczynka trafia do obozu koncentracyjnego Auschwitz - Birkenau. Udaje jej się przeżyć. Po wyzwoleniu zostaje adoptowana przez rodzinę Rydzikowskich z Oświęcimia. Dorasta w promieniu kilku kilometrów od miejsca, które na zawsze naznaczyło jej życie. Pytanie KIM JESTEM nie daje jej spokoju. Po 17 latach udaje jej się odnaleźć rodzinę. Matka, ojciec i siostry żyją i mieszkają na Ukrainie. Historia Lidii staje się głośna na cały świat. Reportaże telewizyjne, artykuły w gazetach, wywiady. Lidia dostaje listy z całego świata. Nadal jednak nie potrafi się odnaleźć, ma problem z okazywaniem uczuć, z emocjami. Film "Nam nie wolno było płakać" jest z jednej strony opowieścią o historii Lidii Maksymowicz, z drugiej zaś opowieścią o losach dzieci w obozie Auschwitz - Birkenau oraz o traumie, jaką ci, którzy przeżyli, nosili w sobie przez całe życie.

Opis (streszczenie): Ona ma 29, on 44 lata. Ona jest niską brunetką, on wysokim blondynem. Ale o tym wiedzą tylko z opowieści innych. Sami nigdy się nie widzieli. 20 sierpnia 2022 roku wzięli ślub. Kiedyś, bardzo dawno temu, Gosia widziała. Wzrok traciła stopniowo, aż w końcu, mając kilka lat przestała widzieć całkowicie. Ostatni obraz jaki zapamiętał Tomek to lampy wiszące pod sufitem na sali szpitalnej. Miał wtedy 16 lat. Poznali się trzy lata temu. On był wtedy prezesem Polskiego Związku Niewidomych. Spotkali się w pracy, po raz pierwszy 19 października. A od 2 grudnia byli już razem. Trochę taka miłość od pierwszego wejrzenia. Film jest opowieścią o miłości Gosi i Tomka do siebie nawzajem, ale też o miłości do życia, do jego doświadczania.

Opis (streszczenie): Filmowy portret Wojciecha Plewińskiego jednego z najsłynniejszych krakowskich artystów fotografików. Kojarzony jest przede wszystkim z publikowanymi na okładkach tygodnika Przekrój portretami młodych kobiet. A przecież zasłynął także jako znakomity fotograf teatralny - jego zdjęcia dokumentują niemal całą historię powojennego teatru polskiego. Jednak z tej perspektywy umyka sedno jego twórczości, czyli fotografia reportażowa i zbierane latami cykle bez określonego tematu, wynik uważnej obserwacji otaczającego świata. Film jest próbą podsumowania twórczości artysty i prezentacją jego najważniejszych i najsłynniejszych fotografii. O Wojciechu Plewińskim opowiadają m.in. Anna Dymna, Mikołaj Grabowski, Kazimierz Wiśniak, Anna Stafiej, Jan Kanty Pawluśkiewicz.

Opis (streszczenie): PIWNICA POD BARANAMI to z pewnością miejsce, instytucja, grupa twórcza, która ma w historii naszej kultury znaczenie wyjątkowe. W składzie obecnej Piwnicy jest dwóch artystów, którzy byli w niej od samego początku. Tadeusz Kwinta, pojawił się już w pierwszym programie. Miki (Mirosław) Obłoński przyszedł po niecałym roku od otwarcia i zaczynał jako chłopak do wszystkiego. Sprawdzał bilety, rozstawiał ławki, sprzątał, aż wreszcie wystąpił. Film opowiada o ich młodości w Piwnicy, o losach po odejściu z niej i dniu dzisiejszym.

Opis (streszczenie): Kobieta o anielskim głosie, niesamowicie wrażliwa, ale jednocześnie bardzo konsekwentna, co podkreślił Grzegorz Turnau, nazywając ją artystką sformułowaną. Ania Szałapak - biały anioł Piwnicy pod Baranami, pieśniarka, ale jednocześnie, a może przede wszystkim, naukowiec. Wielbicielka kotów, kapeluszy, szopek krakowskich i aniołów. Mówiła, że nie jest kolekcjonerką, tylko przywiązuje się do rzeczy i do wspomnień. Zauważyć to można w jej mieszkaniu, w którym pełno wszystkiego. Ale śladami jej istnienia nie są tylko rzeczy, które pozostały po niej w mieszkaniu. Są nimi także piosenki w jej wykonaniu, są nimi publikacje naukowe poświęcone szopkom krakowskim, a także krakowskim tradycjom i obrzędom i wreszcie są nimi wspomnienia przyjaciół i rodziny. Anna Szałapak urodziła się 22 września 1952 r. , zmarła 14 października 2017 r. Całe swoje życie spędziła w Krakowie. Była jedną z najwybitniejszych artystek Piwnicy pod Baranami, z którą związana była od 1979 r. Obok kariery artystycznej prowadziła także karierę naukową. Ukończyła studia etnograficzne i pracowała jako kustosz w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa. W 2012 r. obroniła pracę doktorską dotyczącą szopki krakowskiej. Była laureatką licznych nagród i wyróżnień. W 2016 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskiej kultury i osiągnięcia w pracy artystycznej. Film stanowi próbę stworzenia portretu Anny Szałapak córki, siostry, artystki, naukowca, przyjaciółki. Opowieść została podzielona na rozdziały, w których ludzie związani z artystką opowiadają o Annie Szałapak (rodzina: Maria, Piotr i Janina Szałapak, przyjaciele z Piwnicy pod Baranami, m.in. Zygmunt Konieczny, Grzegorz Turnau, Jacek Wójcicki, Ewa Lipska, Konrad Mastyło).

Opis (streszczenie): Chociaż od roku jest na emeryturze, nie zwalnia. Profesor doktor nauk medycznych, hematolog i transplantolog, uczeń prof. Juliana Aleksandrowicza, który - wraz z zespołem - przeprowadził 1500 operacji przeszczepu szpiku kostnego, ratujących życie, ma wiele pozazawodowych zainteresowań. Prof. Chwalba, historyk, z szacunkiem mówi o jego historycznych zainteresowaniach i publikacjach. Marek Sosenko, antykwariusz i kolekcjoner zazdrości mu niektórych patriotycznych kart pocztowych z początku minionego wieku, bo chociaż nikt nie ma zbiorów takich jak on, to prof. Skotnicki jest filokartystą co się zowie... Odnalazł w świecie dzieci z listy Schindlera i utrzymuje z nimi kontakt. Wydobywa z mroków historii zasłużonych obywateli miasta Krakowa: Polaków pochodzenie żydowskiego. Być może miała na to wpływ historia jego babci, Anny, która próbując uratować dwie farmaceutki żydowskiego pochodzenia straciła - po donosie - życie w obozie Ravensbruck. Prof. Skotnicki sam sadził jej drzewko - Sprawiedliwej Wśród Narodów Świata - w Jerozolimie. Jeszcze nas zaskoczy - mówi o nim koleżanka z Kliniki Hematologii. I nikt nie ma co do tego wątpliwości.

Opis (streszczenie): Bohaterowie filmu to strażnicy pamięci krakowskiego Kazimierza (miejsca, w którym przez wieki przeplatało się życie żydowskie i chrześcijańskie). Tadeusz Jakubowicz, przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie i prof. Bogusław Krasnowolski, wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Obaj idą w życiu śladami swoich przodków. We wspólnym spacerze odsłaniają nam swój Kazimierz. Idziemy ich śladem.

Opis (streszczenie): Film przedstawia sylwetkę prof. Witolda Cęckiewicza (rocznik 1924), jednego z najważniejszych architektów powojennego modernizmu. Jego najważniejsze realizacje, m.in. biurowiec PKP, hotel Cracovia, kino Kijów przypadają na okres PRL - u, ale do dziś w znaczący sposób kształtują przestrzeń Krakowa. Miał zresztą na nią wpływ także jako architekt miasta w latach 1955 - 1960. Po roku 1989 najważniejszą realizacją profesora Cęckiewicza jest Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, które w 2002 roku konsekrował Jan Paweł II.

Opis (streszczenie): Od 40 lat Towarzystwo Przyjaciół Chorych, a później Towarzystwo Przyjaciół Chorych, "Hospicjum im. św. Łazarza" niesie pomoc i pociechę ludziom nieuleczalnie chorym i ich bliskim. Film przypomina jego historię i pokazuje teraźniejszość. Ster Towarzystwa Przyjaciół Chorych, "Hospicjum im. św. Łazarza" trzyma od lat niezwykła osoba, pani prezes, dr Jolanta Stokłosa. Jeden z pacjentów powie: "gdyby nie choroba, byłoby tutaj naprawdę przyjemnie". I tak naprawdę jest. Krakowskie Hospicjum to miejsce, w którym chory człowiek traktowany jest z szacunkiem i uwagą przez lekarzy, pielęgniarki, fizjoterapeutów, księdza i wolontariuszy, panie kucharki i sprzątających. Wszystkich. Kampania "Pola Nadziei" przywędrowała do Krakowa ze Szkocji i rozrosła się w całym kraju - pełna żonkili sadzonych rękami dobrych, empatycznych ludzi zbierających fundusze, by zapewnić temu miejscu i jego pacjentom trwanie.

Opis (streszczenie): Film ukazuje mało znaną historię brawurowej akcji odbicia 42 więźniów z więzienia na ul. Nowotarskiej w Zakopanem 15 stycznia 1945 roku. Po tym, jak z oddziału AK Chełm przyszła wiadomość o przewiezieniu więźniów z katowni gestapo "Palace" na Nowotarską, kpt Tadeusz Studziński (Kurzawa) natychmiast rozpoczął przygotowania do akcji odbicia więźniów. Willa Palace zapamiętana została jako więzienie, z którego już się nie wraca i do dziś mówi się o niej katownia Podhala.

Opis (streszczenie): Można zaryzykować stwierdzenie, że to jeden z ostatnich autorytetów krakowskiego jazzu, który karierę zaczynał w latach 60. i pamięta złote czasy polskiej sceny muzycznej. Grał z wieloma wielkimi artystami, dla innych wybitnych muzyków i instytucji muzycznych z całego świata od ponad dwudziestu lat własnoręcznie tworzy instrumenty. Sam bohater pozostaje jednak mało znany. Marian Pawlik, o którym mowa, to kontrabasista i lutnik o międzynarodowej renomie, który jest również rzeźbiarzem i plastykiem, współzałożycielem i kompozytorem przebojów legendarnej grupy jazz - rockowej Dżamble, a do tego wciąż, mając ponad 70 lat, pozostaje aktywny muzycznie, tworząc z trójką młodych i utalentowanych muzyków zespół jazzowy Marian Pawlik Quartet. Artysta - rzemieślnik, który od 16. roku życia na utrzymanie zarabiał muzyką. Wyjątkowa postać, która absolutnie zasługuje na wydobycie z drugiego planu.

Opis (streszczenie): Film dokumentalny o bokserze, więźniu numer 77, Tadeuszu Pietrzykowskim, który na obozowym ringu pięściami wywalczył sobie życie. Był zapewne jedynym więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, który pobił esesmana i nie poniósł żadnych konsekwencji. Podczas całego pobytu za drutami stoczył według różnych szacunków od 40 do 60 walk. Wygrał wszystkie, nawet te z niemieckimi mistrzami boksu, z wyjątkiem jednej lub dwóch.

Opis (streszczenie): Bohaterem filmu jest Jan Bujwid, syn światowej sławy bakteriologa Odona Bujwida, ucznia Ludwika Pasteura i Roberta Kocha. Wstąpił do Legionów, bronił Lwowa w 1918 roku, uczestniczył w wojnie bolszewickiej i został oficerem Wojska Polskiego. Na studiach a potem w pracy zawodowej osiągał, jak wszyscy w rodzinie, wybitne rezultaty. Kiedy został trenerem wioślarstwa, to jego podopieczni zostali mistrzami Europy. W majątku podarowanym przez ojca w Wolicy, stał się niekwestionowanym seniorem hodowli rasy polskiej czerwonej. O historii tej rasy wiedział wszystko. Zachowały się złote medale za niepobite do dzisiaj wyniki hodowanego bydła. Został uznanym wykładowcą i międzynarodowym ekspertem, co też pozwoliło mu podczas II wojny światowej uratować wiele sztuk bydła przed zarekwirowaniem przez Niemców. Doprowadził do budowy szkoły rolniczej w Myślenicach i został wybrany jej dyrektorem. Jako kwatermistrz podziemia obwodu myślenickiego AK, aprowizował partyzantów i przemycał do oddziałów szczepionki wytwarzane w rodzinnym zakładzie. Po wojnie szykanowany przez władzę ludową nie stracił ducha. Brał udział w przeróżnych inicjatywach społecznych. Należał do Komitetu Odbudowy Pomnika Grunwaldzkiego, sam uczestniczył w budowie stadionu Cracovii i był inicjatorem budowy ośrodka sportów wodnych w Gródku. Angażował się w ochronę przyrody, zarybianie i ochronę rzek. Życiową pasję chodzenia po górach pielęgnował w przyjaźni z Karolem Bunchem i Karolem Wojtyłą.

Opis (streszczenie): Film o kultowym obrazie, który dziś jest jedną z najbardziej znanych ikon Kościoła katolickiego, obrazie Jezusa Miłosiernego. Obraz ten dotarł do najdalszych zakątków świata i gromadzi wiernych wszystkich kontynentów. Stało się to za przyczyną św. Siostry Faustyny, która w płockim klasztorze otrzymała 22 lutego 1931 roku w prywatnym objawieniu wezwanie Chrystusa, do namalowania obrazu.