Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na spotkanie z rokitnikiem. Odwiedzający bałtyckie plaże na pewno pamiętają krzaki rokitnika porastające nadmorskie wydmy. Łatwo je było poznać po charakterystycznych srebrzystych listkach i jaskrawopomarańczowych jagodach. Przez całe lata plażowicze ciągnący nad morze nie zdawali sobie sprawy z faktu, iż mijają wyjątkowy skarb kulinarny. Dziś szczęśliwie to się zmienia, rokitnik wraca do łask i na nasze talerze. Rokitnik jako roślina jadalna i lecznicza został opisany już w VIII wieku naszej ery w podręczniku medycyny tybetańskiej. A polscy zesłańcy na Syberię właśnie rokitnikiem leczyli szkorbut i inne schorzenia. Dlatego często nazywano go "złotem Syberii". Bo maleńki owoc rokitnika to prawdziwa skarbnica wszelkich niezwykle cennych substancji odżywczych. W skład rokitnika wchodzi prawie 5% białka oraz duża ilość witaminy C. To właśnie dlatego są one stosowane do uzupełnienia soków, konfitur czy napojów w witaminę C. W rokitniku znajdziemy również wapń, żelazo, magnez, potas, fosfor, cynk, miedź, mangan, niacynę, ryboflawinę, witaminę B6, kwas pantotenowy, witaminę B12, witaminę A i witaminę E, a także dużą ilość flawonoidów i antyoksydantów. Jest to prawdziwy, tak modny w dzisiejszej dietetyce tzw. superfood, czyli produkt odżywczy o wielkiej ilości prozdrowotnych składników. Co ciekawe, witamina C zawarta w rokitniku dobrze znosi obróbkę cieplną, tak więc gotowane potrawy zawierają jej sporą ilość. A jakie propozycje przygotuje nasz kucharz z tymi pomarańczowymi jagodami? 1/ Polędwiczki z kurczaka w sosie słodko - kwaśnym z rokitnikiem; 2/ Smażony okoń morski z sosem z rokitnika; 3/ Smażony ser camembert z kwaśna konfiturą z rokitnika.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów w okolice Poleskiego Parku Narodowego. Obecnie tylko niewielka, zachodnia część Polesia znajduje się w granicach obecnej Polski. Przed II wojną światową poleskie było jednym z najbiedniejszych województw ówczesnej Rzeczpospolitej. Większą część jego obszaru zajmowały bezkresne błota i bagna, a do wielu wiosek nie było dostępu przez większą część roku. Podczas spisów ludności ponad 60 procent mieszkańców deklarowało, że posługuje się językiem "tutejszym". Bieda Poleszuków była przysłowiowa. Biedna była też miejscowa kuchnia, potrawy były skromne, przyrządzone z najprostszych składników. Przykładem mogą tu być choćby zupa czy kisiel z owsa, najtańszego zboża. W zamożnej Wielkopolsce owsem żywiły się konie, a na Polesiu ludzie. Epokę cyklicznych głodów zakończyło dopiero masowe wprowadzenie uprawy ziemniaka w połowie XIX wieku. I od tego czasu ta smaczna bulwa zaczęła dominować w poleskim jadłospisie. Poleskie potrawy to właśnie ziemniaki, kasza gryczana, pierogi, pyzy, dzikie zioła. A jakie propozycje inspirowane poleską kuchnią przygotuje Karol Okrasa? Dania: 1/ Żeberka wieprzowe zapiekane w ziemniakach z burakami; 2/ Placki z ziemniaków, kaszy gryczanej i kapusty z wędzoną śmietaną; 3/ Słodkie kulki ziemniaczano-serowe z kaszą.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza nad Wisłę, aby opowiedzieć o ciekawym sposobie przyrządzania mięsa. Jak głoszą legendy ponoć nasi przodkowie podczas wypraw wojennych przyrządzali sobie strawę opiekając nad ogniem kawałki mięsiwa nabite na szable czy szpadę. Musi być w tym ziarno prawdy, skoro tak popularne dziś nad Wisłą kebaby to nic innego niż opiekane mięso, nabite na stalowy rożen. I właśnie podróżując po krajach Orientu często można się natknąć na szaszłyki, kebaby, kofty przyrządzane z mielonego mięsa, korzenniei ostro doprawione, podawane z zimnymi sosami. A jak przyrządzić mielonego na szpadzie nad Wisłą? To zadanie dla naszego kucharza. Będą więc opiekane na drewnianych szpadkach mielone z jagnięciny z sosem miętowym, mielone wieprzowo - wołowe z bakaliami w sosie orzechowym oraz coś dla wegetarian, czyli mielone z ciecierzycy na szpadkach z duszoną cytrusową kapustą.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Lutowiska. To jeden z najmniej zaludnionych rejonów Polski. Dziś porastają go majestatyczne lasy. Ale nie zawsze tak było. Miejscowy nadleśniczy zabierze Karola na wycieczkę nad rzekę San, aby opowiedzieć krótko o historii tych okolic. Przed II wojną światową były to tereny gęsto zaludnione, pokryte wioskami, polami uprawnymi, łąkami i pastwiskami. Dokumentują to zdjęcia lotnicze wykonane przez niemiecką Luftwaffe w 1944 roku. Tam, gdzie dziś mamy gęste lasy, jeszcze osiemdziesiąt lat temu mieszkali ludzie, uprawiali ziemię, hodowali zwierzęta. W wyniku Akcji "Wisła" w 1947 roku miejscową ludność wywieziono, domy, cerkwie zniszczono, a pola, drogi porosły dzikim lasem. Od lat pięćdziesiątych zaczęli tu gospodarować polscy leśnicy i to między innymi im zawdzięczamy obecny wygląd bieszczadzkich lasów. O jakości tutejszych lasów świadczy także wzrastająca liczba dzikich zwierząt, w tym żubrów, niedźwiedzi, wilków, orłów, czarnych bocianów, a także niezwykle rzadkich węży Eskulapa, symbolu medyków i farmaceutów, największych węży i jedynych dusicieli w Polsce. Opowieść o zmieniającej się bieszczadzkiej przyrodzie będzie tłem do przygotowania przez naszego kucharza potraw inspirowanych z jednej strony łemkowską, z drugiej współczesną kuchnią bieszczadzką. Przygotowane dania: 1/ Ziemniaczane kluski z popiołem oraz wędzonym serem podane z wędzonym boczkiem i twarogiem; 2/ Kotlety z mielonej jagnięciny w glazurze z leśnych owoców; 3/ Smażone pstrągi z fasolową sałatką na wędzonej słoninie z bieszczadzką miętą.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa uda się do skansenu kurpiowskiego w Nowogrodzie nad Narwią. Tu oprócz pięknych, tradycyjnych drewnianych chałup, znajdują się liczne pamiątki po kwitnącym w dawnych wiekach polskim bartnictwie. I choć dziś to ziemniaki królują w podlaskiej kuchni regionalnej, to aż do początku XIX wieku były niemal nieobecne na tutejszych stołach. A miód był tu obecny od zawsze. Karol z kolei przedstawi widzom swoje propozycje. Jak pisze Zygmunt Gloger w swej Encyklopedii Staropolskiej: Gdy nie znano jeszcze cukru, miód zastępował jegoużytek i służył do sycenia napoju, pożądanego w krainie, gdzie nie dojrzewała dostatecznie winna jagoda. Toteż ludzie, oddający się hodowli pszczół leśnych, byli bardzo pożyteczni i poszukiwani. W programie Karol wraz z gośćmi opowie o historii polskiego bartnictwa, o obecnych próbach jego odtworzenia, a także pokaże kilka kulinarnych propozycji inspirowanych smakiem miodu. W trakcie gotowania Karol spotka się z włodarzami województwa podlaskiego. W pięknej scenerii urokliwego skansenu Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ pstrąg łososiowy w glazurze miodowejz musztardą; 2/ wątróbka ze świeżymi truskawkami z sosem miodowym; 3/ grillowany stek wołowy marynowany w miodzie i ziołach.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na Podlasie, na spotkanie z topinamburem. Topinambur, podobnie jak ziemniak czy pomidor przybył do Europy z Ameryki po wyprawach Krzysztofa Kolumba. Znany też jako słonecznik bulwiasty, co jest prawie dokładnym tłumaczeniem łacińskiej nazwy Helianthus tuberosus. Sama nazwa Helianthus - słonecznik nadana została przez Karola Linneusza na bazie greckich słów helios oznaczającego "słońce" i anthos "kwiat". A drugi człon nazwy tuberosus wywodzi się od słowa tuber znaczącego po łacinie "bulwę". A skąd topinambur? Taką nazwę nadali mu Francuzi. W1613 roku Paryż odwiedzili członkowie plemienia Indian Tupinamba, co stało się sensacją. Ponieważ w tym samym czasie dotarł zza Atlantyku także i topinambur, nazwy plemienia użyto więc do nazwania nowej rośliny. Nieważne przy tym, że Indianie pochodzili z Ameryki Południowej, a topinambur z Północnej. Dla ówczesnych Europejczyków byli to egzotyczni przybysze zza tego samego morza. Co ciekawe topinambur po przybyciu do Europy rozpowszechnił się szybciej niż ziemniak. I był chętnie jadany, ale potem zniknął z naszych talerzy na długo. Tylko leśnicy wiedzieli, że bardzo smakuje dzikom i jeleniom. Jako gatunek dość inwazyjny szybko rozprzestrzenił się w naszych lasach. Dopiero od niedawna wraca powoli na polskie stoły. I warto mu w tym pomóc. Dlatego Karol przygotuje kilka potraw, które na pewno są widzom znane, ale w wersjach bez topinamburu. Proponowane dania: 1/Bliny z topinamburu z pasztetową z kaczki; 2/Krem brulee z topinamburem i orzechami w miodzie; 3/Królik duszony z topinamburem, podany z salsą z topinamburu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na szparagową ucztę. Przełom maja i czerwca to szczyt szparagowego sezonu. I jak zawsze pojawiają się pytania od smakoszy tego wykwintnego warzywa: czy lepsze są białe czy zielone i czym się właściwie różnią - tylko kolorem czy może także smakiem. Nasz kucharz postara się odpowiedzieć na te pytania, ponadto pokaże jak się szparagi uprawia, jak się zbiera, a także opowie, jak i kiedy trafiły one na polskie stoły. Szparagi będą królować pośród składników, z jakich Karol przygotuje swoje propozycje. Pokaże, jak przyrządzić łopatkę wieprzową duszoną w szparagach, jak podać białe szparagi po polsku czy szparagową sałatkę z wędzoną makrelą, kaparami i ogórkiem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza nad jezioro Szeląg Mały na Mazurach, aby opowiedzieć widzom o dawnej kuchni tego regionu. Przeciętny Polak, wymieniając jednym tchem geograficzną nazwę Warmia i Mazury, na ogół ma trudności z wyodrębnieniem obu tych regionów. Kiedy w 1935 roku polski pisarz Melchior Wańkowicz podróżował wraz z córką kajakiem po tym terenie, co opisał w książce "Na tropach smętka", kraina ta była częścią niemieckich Prus Wschodnich. Mieszkańców tych ziem, czyli Warmiaków i Mazurów, dzieliło przede wszystkim wyznanie. Warmia była katolicka, Mazury zaś protestanckie. To oczywiście powodowało różnice w kuchni. Protestanci nie przestrzegają postu i Wańkowicz był lekko zdziwiony, gdy mówiący po polsku mazurski gospodarz częstował go w piątek szynką, w dodatku przyrządzoną na słodko w miodzie z korzeniami. Biedni Mazurzy i Warmiacy wykorzystywali maksymalnie wszystko to, co dała im za darmo hojna przyroda. Pełne ryb jeziora i rzeki, obfitujące w zwierzynę, grzyby, jagody i inne dary lasy zapewniały im produkty świeże i najwyższej jakości. Kulinarna tradycja mieszkańców Prus Wschodnich, na przemian germanizowanych i polonizowanych, wywodzi się z kuchni niemieckiej i polskiej z domieszką kuchni litewskiej. Spuścizną niemiecką jest zamiłowanie do słodko-kwaśnego smaku potraw, różnego rodzaju klusek, kiełbas, liczne potrawy z mięsa, ziemniaków i kapusty. Niemieckie jest chłopskie śniadanie, czyli omlet na smażonych ziemniakach, obficie posypany siekanym szczypiorkiem i pieczeń wołowa polana sosem z jałowca. Popularnym daniem w Prusach Wschodnich były klopsiki królewieckie, robione z mielonej cielęciny z niewielkim dodatkiem mięsa wołowego i wieprzowego z dodatkiem sardeli, czyli anchois. A podawane były w sosie z kwaśnej śmietany i kaparów. Popularne też były potrawy z gęsiny. Dziś też w mazurskiej kuchni pojawiły się ślimaki, za sprawą coraz liczniejszych hodowli. Karol przygotuje kilka potraw nawiązujących do kulinarnej tradycji Mazur zachodnich. Proponowane dania: 1/ Klopsy królewieckie z kaparowym sosem, ale przyrządzone ze szczupaka; 2/ Gulasz z żołądków gęsich; 3/ Ślimaki zapiekane z kapustą i grzybami.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa postara się odpowiedzieć na liczne prośby widzów i fanów programu. Jak wiadomo wielu z nas uwielbia potrawy z grilla, ale również wielu wolny czas spędza najchętniej na łódce, żeglując czy to po pięknych jeziorach mazurskich, czy na bardziej wymagających wodach naszego Bałtyku. Ale jak pogodzić grillowanie z żeglowaniem, wiedząc, że pożar na łodzi jest bardzo niebezpieczny. Na szczęście pojawiły się już grille zapewniające pełne bezpieczeństwo użytkowania na jednostkach pływających. I dziś wszyscy amatorzy karkówki, kiełbasy, rybki czy warzyw z grillowego rusztu mogą spokojnie raczyć się ulubionymi przysmakami na swej żaglówce czy motorówce. Podczas morskiego grillowania Karol przygotuje trzy dania: 1/ pstrąg łososiowy w pomidorowej marynacie z brzoskwiniową salsą; 2/ ryba grillowana w plastrach boczku z sałatką z grillowanego kalafiora; 3/ dorsz z grilla z aromatyczną kapustą na dwa sposoby.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!W kolejnej wyprawie Karol Okrasa na swój kulinarny warsztat weźmie zielone sosy z ziół, młodych pędów czy owoców zwane też salsami lub po staropolsku "sałszami". Niemal w każdym polskim sklepie możemy dziś nabyć włoskie pesto, czyli sos z zielonych liści świeżej bazylii, sera, orzechów i oliwy. I wydaje nam się, że to Włosi od zawsze mieli kuchnię lekką, warzywną, a dawni Polacy objadali się wszelkiego rodzaju tłustym mięsiwem. Nic bardziej mylnego, w diecie naszych przodków dominowały warzywa, owoce czy rośliny strączkowe z własnego ogródka. Mięsa jedzono od święta. Co więcej, po długiej zimie, kiedy to jedzono solone ryby czy mięsa, które trzeba było długo moczyć i rozbijać przed spożyciem, wiosną apetyt na nowalijki był ogromny. Przykładem takiej tęsknoty jest choćby tzw. "sałsza" czyli salsa z zielonego żyta z zielnika Szymona Syreniusza z 1613 roku. Młode żyto rozcierano z grzankami i dodawano do tej masy ocet, sól, pieprz oraz imbir. Jak stwierdzał sam autor "bez wszelakiego kosztu będzie przysmak do mięsa, do ryb". Mamy tu coś w rodzaju to staropolskiego pesto. W innym przepisie z wydanego w 1540 roku "Kuchmistrzostwa" natkę pietruszkę, młode listki liście szałwii i babki rozcierano z dodatkiem miodu, cynamonu i pieprzu, uzyskując tak ceniony słodko - korzenny posmak. Pierwszą propozycją Karola będzie zupa pomidorowa z salsą z czosnku niedźwiedziego. Druga to pieczony z korzennym mięsem mielonym chleb, podany z salsą z zielonych orzechów z syropu. A trzecia to pieczone na grecki sposób ruloniki ze schabu podane z salsą z mięty, papryki, ogórka i sera feta. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów na kulinarną opowieść o czerwonych burakach. To popularne w kuchni polskiej warzywo znane było już w starożytnej Babilonii, Grecji i Rzymie. Ceniono je także na stołach epoki Średniowiecza. Polski lekarz i botanik, autor sławnego "Zielnika" z 1613 roku, Szymon Syreński zwany Syreniuszem, tak opisywał ćwikłę, bo tak wówczas nazywano buraka: "Cwikłę troiaką w ogrodach naszych miewamy / Czerwoną / Białą y Czarną." Powołując się na starożytnych uczonych zachwalał walory buraka w leczeniu wszelakich dolegliwości i zalecał stosowanie buraka w postaci różnych przetworów zarówno gotowanego jak i na surowo. A Mikołaj Rej w swym dziele "Żywot człowieka poczciwego" zamieszcza prawie dokładny opis jak przyrządzić popularną do dziś ćwikłę, czyli sałatkę z buraków z chrzanem. Obecnie buraki to podstawa wigilijnego barszczu, dodatek do wielu dań w postaci duszonej, pieczonej, gotowanej czy wreszcie modnego w kuchni wegańskiej "Carpaccio" z buraka. Jednym słowem czerwony burak to warzywo o wielu zastosowaniach, zawierające całe bogactwo leczniczych i odżywczych składników. A jak wykorzysta ten czerwony skarb nasz kucharz? Dania: 1/ Pieczony łosoś z sałatką z surowego buraka: 2/Buraczane kopytka w buraczanym sosie; 3/Kotlet po parysku z królika z wędzonymi buraczkami.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol zaprasza widzów na potrawy z młodej kapusty. Kapusta to jedno z najbardziej popularnych warzyw w naszym kraju. Uprawiana od wieków, była dla ubogiej ludności podstawowym źródłem witamin. Głównie spożywano ją w wersji kiszonej, ale też świeżej, która dość dobrze się przechowuje. Młoda kapusta, bardziej delikatna i subtelna w smaku, była i jest dostępna tylko wiosną lub wczesnym latem. To najlepsza pora, aby przygotować ją w nowy, niezwykły sposób. Będzie więc grillowana młoda kapusta z sosem z palonych pieczarek i pieczonym łososiem. Ponadto placek z młodej kapusty z majonezem z lubczyku, a także młoda kapusta duszona w sosie z ogórków.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na opowieść o dorszu w górach. Temat wydaje się paradoksalny, bo cóż wspólnego ma w naszym kraju morska ryba z położonymi prawie 600 kilometrów od wybrzeża górami. Kryje się w tym jednak pewna kulinarna ciekawostka. Otóż obecnie możemy bez problemu dostać świeże ryby morskie na terenie całego kraju. Ale jeszcze sto i więcej lat temu na południu Polski świeży dorsz był produktem kompletnie nieznanym, natomiast doskonale znano dorsza solonego i suszonego, zwanego sztokfiszem. Zupełnie odwrotnie niż dziś, gdy mało kto wie, co to jest i jak wygląda sztokfisz. Już w XVII wieku mistrz Stanisław Czerniecki w swojej książce "Compendium ferculorum" opisał dokładnie, jak sztokfisza przygotować i co z niego można przyrządzić. Jeszcze w przedwojennych książkach kucharskich taki suszony dorsz często występował w rodzimych przepisach. Obecnie jest zupełnie zapomniany, co najwyżej polscy turyści mogą na niego trafić w potrawach kuchni portugalskiej, włoskiej, francuskiej czy skandynawskiej, skąd zresztą sztokfisz pochodzi. Dlatego Karol postanowił przybliżyć widzom różne formy poczciwego dorsza - świeżego, wędzonego i solonego, w daniach inspirowanych beskidzką tradycją kulinarną. Pierwszą propozycją będą kawałki dorsza zapieczone w cieście naleśnikowym z kapustą kiszoną i porem. Drugą będzie bigos z ziemniakami, cebulą, wędzonym boczkiem i solonym dorszem. A trzecią - omlet z ziemniakami i wędzonym dorszem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa uda się do Krzemionek Opatowskich, do rezerwatu archeologicznego, chroniący zespół neolitycznych kopalni krzemienia pasiastego. Mało kto w Polsce wie, że mamy u siebie obiekt starszy niż piramida Cheopsa w Egipcie. Ponad 5 tysięcy lat temu powstały niedaleko dzisiejszego Ostrowca Świętokrzyskiego kopalnie krzemienia, który zadziwiają kunsztem i technikami do dziś stosowanymi we współczesnym górnictwie. Narzędzia z krzemienia wykonane tamże eksportowane były na setki kilometrów od Krzemionek. Nie wiemy kim byli ci genialni inżynierowie, ale możemy spróbować odtworzyć, co jedli. Odtwarzając dawne smaki Karol sięga po krzemienne narzędzia, aby pokazać widzom, jak przodkowie dzisiejszych kucharzy tysiące lat temu obrabiali mięsiwo. W niezwykłej scenerii neolitycznej wioski Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ pieczony na rożnie nad ogniem udziec jagnięcy, wcześniej zamarynowany w ziołach i czerwonym winie; 2/ szaszłyki z wątróbki cielęcej pieczone w archaiczny sposób na rozgrzanym kamieniu z pikantnym sosem; 3/ kasza gryczana z podrobami drobiowymi i krwią kaczki, suszonymi owocami, czyli coś w rodzajukaszanki na gorąco.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowie o mięczakach na polskim stole. Choć zazwyczaj polską kuchnię przeciętny Polak kojarzy z bigosem, pierogami czy schabowym, to jednak już w pierwszej polskiej książce kulinarnej z XVII wieku więcej znajdziemy przepisów na ślimaki niż na tak popularną dziś wieprzowinę. A dla polskich królów Augusta II Mocnego i jego syna Augusta III świeże ostrygi sprowadzano wozami do Warszawy znad Morza Północnego. Ostrygami zajadał się też książę poetów biskup Ignacy Krasicki. Były więc mięczaki na polskich stołach, zwłaszcza zamożnych od dawna. Ale nawet prosty lud w chwilach głodu sięgał po małże z naszych rzek i jezior. A od czego dziś najłatwiej rozpocząć kulinarną przygodę z mięczakami? Pewnie od popularnych w naszych sklepach omułków jadalnych znanych też jako mule. Omułek jadalny jest gatunkiem małża. Ze świeżych omułków Karol przygotuje ciekawe potrawy inspirowane polskimi smakami. Będą mule w sosie z ogórkami kiszonymi, mule w polskim cydrze, a nawet w sosie grzybowym z kluseczkami śląskimi. Jak będą wyglądać takie dania? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza na opowieść o cukrze. Dziś cukier jest tani, wręcz pospolity, wszechobecny. A jeszcze w XVII i XVIII wieku był niezwykle drogi i ekskluzywny. Najlepiej o tym świadczą zabytkowe cukiernice zamykane na kluczyk, jakie możemy obejrzeć w muzeach. Obecnie, oprócz tego, że mocno słodzimy kawę, herbatę, spożywamy bogate w cukier słodycze i ciasta, to jeszcze olbrzymie ilości tego produktu dodawane są niemal do większości wyrobów. Cukier możemy odnaleźć nie tylko w keczupie czy majonezie, ale także w wędlinach, serach. Jedna łyżka keczupu zawiera prawie łyżkę cukru. Nadmiar cukru w diecie powoduje otyłość i cukrzycę, dlatego walka o zmniejszenie jego konsumpcji ma olbrzymie znaczenie w profilaktyce zdrowotnej, zwłaszcza antynowotworowej. Dlaczego tak lubimy słodki smak? Bo przez nasze mamy i babcie od wczesnego dzieciństwa jesteśmy do niego przyzwyczajani. Czy można zatem choć trochę ograniczyć nadmiar cukru w diecie? Karol pokaże jak przygotować słodkie dania i przekąski, nie używając ani cukru, ani soli. Zaprezentuje kilka propozycji, jak poradzić sobie w kuchni bez cukru. Będą czekoladowe trufle, będzie dyniowo - orzechowe ciasto, będzie też sałatka z kurczaka z owocami i warzywami. I ani grama cukru.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza do Kotliny Kłodzkiej. by w jesiennym otoczeniu przygotować dla widzów trzy - jakże różne kotlety. Sama nazwa pochodzi od francuskiego słowa cotelette lub włoskiego costoletta, oznaczającego żeberka. Dawniej mówiono, iż aby kawałek mięsa mógł być nazwany kotletem, musi być połączony z kością, a taki bez kości to był sznycel. Kotlety są potrawą najczęściej mięsną, choć znane są także odmiany wegetariańskie czy rybne. Przygotowuje się je w ten sposób, że kawałek mięsa lub uformowany z masy kotlecik smażony jest na patelni przy użyciu niewielkiej ilości tłuszczu. W kuchni polskiej niezwykłą popularnością zawsze cieszyły się kotlety mielone oraz kotlety schabowe. Te ostatnie podawano zarówno z kością jak i bez kości, często z ziemniakami i kiszoną kapustą. Inne rodzaje kotletów to kotlety pożarskie czy uchodzące za niezwykle eleganckie w czasach PRL - u kotlety de volaille. Choć kotlet schabowy uchodzi za danie arcypolskie, w rzeczywistości nie jest potrawą, która powstała w Polsce. Jest to bowiem spolszczona wersja słynnego sznycla wiedeńskiego, który z kolei także wywodzi się od włoskiego cotoletta alla milanese. Słowem, choć wynalazca kotleta ukrywa się gdzieś głęboko w mrokach dziejów, to do dziś po kotlety najprzeróżniejszych odmian sięgamy ze smakiem. A jakie kotlety przygotuje dla widzów nasz kucharz? Propozycje dań: 1/Panierowane kotleciki z polędwiczki wieprzowej z kolorowym "makaronem" z warzyw; 2/ Stek z wołowego antrykotu z kością, tzw. tomahawk podany z pieczonymi porami i konfiturą z cebuli; 3/ Kotlety z jajek z grzybami w panierce z grzanek.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza na Podkarpacie, aby na swój kulinarny warsztat wziąć cebulę. To obecnie jedno z najbardziej wszechstronnych warzyw wykorzystywanych w kuchniach całego świata. Pierwsze ślady jej uprawy pochodzą sprzed siedmiu tysięcy lat z obszaru zachodniej Azji. W starożytnym Egipcie cebula jako symbol życia wiecznego wkładana była do grobowców razem z mumiami faraonów. Rzymski historyk Pliniusz Starszy szeroko opisywał zalety cebuli uprawianej między innymi w antycznych Pompejach. Pliniusz zginął w wybuchu wulkanu, który zniszczył Pompeje, ale dwa tysiące lat później archeolodzy odkryli ślady opisywanych przez Pliniusza upraw cebuli w odkopanym mieście. W Polsce cebula występuje od wczesnego Średniowiecza, a przez wieki była silnie kojarzona z polską kuchnią. Marx Rumpolt, autor pierwszej profesjonalnej niemieckiej książki kucharskiej z 1581 roku, zawarł w niej całą serię przepisów potraw "po polsku" i napisał, że Polacy kochają jeść wszystko z cebulą. Istnieje mnóstwo odmian cebuli, począwszy od tej najbardziej popularnej żółtej, poprzez czerwoną, słodką białą, a kończąc na wykwintnej w smaku, tak lubianej we Francji, szalotce. Cebula to składnik wielu sławnych dań, na przykład francuskiej zupy cebulowej, włoskiej konfitury z czerwonej cebuli czy angielskiego chutneyu cebulowego. Cebula marynowana w occie jest przekąską znaną na całym świecie. Znakomicie nadaje się do pieczenia, duszenia czy grillowanie, a na surowo jest nieodzownym dodatkiem do sałatek czy do śledzia w oleju. A jakie propozycje z cebulą w roli głównej przygotuje nasz kucharz? Proponowane dania: 1/Potrawa inspirowana rzeszowskim żurkiem - kwaśna cebulowa z twarogiem; 2/ Pieczony łosoś w cebulowej marynacie, podany z glazurowaną cebulką perłową i sałatką z kopru włoskiego; 3/Żeberka wieprzowe pieczone z cebulowym sosem BBQ, podane z serowo - cebulowymi kluseczkami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na opowieść o plackach ziemniaczanych. Czy placki ziemniaczane to nasz rodzimy wynalazek? Ponoć tak, choć same ziemniaki przybyły z Peru do Europy w XVI wieku, ale na stoły trafiły dużo później. Pierwsze przepisy z użyciem ziemniaków pochodzą w Polsce z końca XVIII wieku. Pisali o kartoflach księża, dziejopis Jędrzej Kitowicz i botanik Jan Krzysztof Kluk. Ziemniakom kilka wersów poświęcił nasz wieszcz narodowy Adam Mickiewicz w 1819 roku: A kartofla, w głąb warstwę przekopawszy skrzepłą, Na łonie wielkiej matki potrzebne ma ciepło i owoc z tysiącznego dająca porostu, Wygłodzonych oraczów zachowa od postu. W wydanej we Lwowie w 1842 roku książce Nowy, wyborny i najtańszy kucharz, czyli sposób sporządzania najsmaczniejszych potraw z kartofli, znajdziemy wiele pomysłów na dania z ziemniaka, takich jak rozliczne sałatki z ziemniaków, dodatki z ziemniaków do mięs, różne ziemniaczane ciasta, leguminy, wypieki, kasze i makarony, wyrabianą z ziemniaków wódkę, piwo, wino, a nawet kawę, mydło i świece. Są też placki. Choć my Polacy uważamy placki za naszą narodową specjalność, to znają je także Białorusini, Ukraińcy, Rosjanie, Austriacy, Niemcy czy Węgrzy. Ci ostatni najchętniej w towarzystwie węgierskiego gulaszu. Szwajcarzy swoje rösti przyrządzają bez jaj i mąki, ale z boczkiem i cebulką. Placki z ziemniaków Latkes, to tradycyjne danie kuchni żydowskiej, podawane na święto światła, czyli Chanukę. Polacy placki ziemniaczane najczęściej jadają ze na słodko ze śmietaną i cukrem lub na słono z cebulą, z sosem gulaszowym, z serem, ze skwarkami. A jak doprawi swoje placki ziemniaczane Karol i jakie przyszykuje do nich dodatki? Proponowane dania: 1/ ziołowe placki ziemniaczane z tatarem z pstrąga łososiowego; 2/ placki z ugotowanych i przetartych ziemniaków i kiszonej kapusty z zapieczonym serem; 3/ ziemniaczane placki na słodko z dodatkiem aromatycznego twarożku i domowej konfitury.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na rozpoczęcie nowego sezonu grillowego. Jakie są pierwsze oznaki wiosny w naszym kraju? Jedni zapewne stwierdzą, że wiosnę zwiastuje powrót bocianów po zimowej przerwie. Inni, że pojawienie się świeżej, zielonej trawy na zalanych jeszcze wodą łąkach albo młodziutkie pączki na gałązkach. Ale dla wszystkich smakoszy sygnałem, że wiosna naprawdę już przyszła jest rozchodzący się zapach pieczonego na grillu mięsiwa. Jak Polska długa i szeroka, kiedy tylko promienie wiosennego słońca ogrzeją nasz kraj, na działkach, na polach biwakowych pojawiają się grille. Po długiej jesieni i zimie zgłodniali grillowych przysmaków rodacy rozpalają ogień, a karkówka, kiełbasa, kaszanka trafiają na ruszt. I tak będzie tym razem u Karola, choć jak zwykle przepisy na grillowe smakowitości zostaną złamane. Proponowane potrawy: 1/ karkówka wieprzowa upieczona na drewnianym rożnie na wzór popularnego kebabu, a do tego sos z pieczonej papryki i bakłażana; 2/ pieczone na ruszcie placuszki z ziemniaków z boczkiem, poddane z sałatką z wędzonej makreli; 3/grillowane na metalowej szpadzie szaszłyki z mielonego mięsa, podane z sałatką z cebuli i świeżej kolendry.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, że na grzybobranie można się wybrać nie tylko jesienią, ale również zimą. Przeciętny polski grzybiarz zna zaledwie kilkanaście spośród setek rosnących w naszych lasach grzybów jadalnych. A tymczasem zimowa pora oznacza spore szanse na znalezienie takich grzybów jak leśne odmiany boczniaków, płomienicazimowa znaną smakoszom jako grzyby enoki czy ucho bzowe - amatorom chińskiej kuchni znany jako polski grzyb mun. Dodatkowo, zwłaszcza teraz, kiedy zima ma się ku końcowi, można też znaleźć pierwsze, ciekawe w smaku i bogate w składniki odżywcze zielone roślinki jadalne, które urozmaicą wygląd i smak potraw. Na pierwszą wyprawę w zimowy laslepiej jednak wybrać się ze specjalistą od dzikich grzybów i roślin, tak jak to uczyni Karol. Wykorzystując znalezione rośliny i grzyby, Karol przygotuje trzy dania. Pierwsza propozycja to makaron z pesto z dzikichroślin. Druga to ryba z kolorową ciepłą sałatka i grzybami, a trzecia to polędwiczka wieprzowa z grzybami oraz z pureez ziemniaków i kapusty.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowiada widzom o kuchni na kościach. Kiedy w dzisiejszych czasach udajemy się do sklepu po mięso czy ryby najchętniej sięgamy po pozbawione kości czy ości, ładnie wycięte kawałki mięsa, gotowe do wrzucenia na patelnię, ruszt. Mięso z kością uważamy powszechnie za gorszej jakości, nadające się raczej na rosół. A same kości traktujemy jako odpad czy niechciany dodatek. Nasi przodkowie wiedzieli jednak, że właśnie przy kości mięso ma najlepszy smak. Dlatego do dziś prawdziwi smakosze wybierają tradycyjnego kotleta schabowego raczej z kością. Jak smakuje mięso przy kości wiedzą też amatorzy żeberek, a także podpieczonych skrzydełek i udek drobiowych. Wiedzą to także Włosi, przygotowujący słynne "ossobuco", czyli potrawę ze specjalnie krojonych plastrów goleni wołowej lub cielęcej, długo duszonych z kością i szpikiem. Polscy szefowie kuchni młodszego pokolenia, zaangażowani w rodzący się w Polsce ruch "zero waste", czy "no waste" propagują wykorzystanie w gotowaniu potraw wszystkich elementów kulinarnych, w tym także kości. Nic nie może się marnować. Idąc tym tropem nasz kucharz przygotuje trzy potrawy bazujące na smakach zawartych w kościach. Propozycje dań: 1/ Kotlety z goleni wołowej z kością, duszone w orientalnej kapuście kiszonej; 2/ Domowy makron grzybowy z sosem z pieczarek i szpiku z pieczonych kości wołowych; 3/ Szybka zupa na ościach z pstrąga o orientalnej nucie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do Starej Oranżerii przy pałacu w Nieborowie na opowieść o cytrusach w kuchni polskiej. Starsi widzowie, pamiętający czasy PRL - u, wspominają, że pomarańcze były wówczas pożądaną rzadkością i pojawiały się prawie wyłącznie w okresie Bożego Narodzenia. Nawet ówczesna prasa donosiła z dumą przed świętami o płynącym z bratniej Kuby statku pełnym pomarańczy. Dziś media raczej nie informują o kolejnych transportach cytrusów, bo pomarańcze i mandarynki są dostępne w każdym niemal sklepie. Ale pomarańcze na polskich stołach pojawiły się już dużo wcześniej. W XVI i XVII wieku europejscy kupcy przywozili z zamorskich krain wiele egzotycznych sadzonek, a jednocześnie nastąpił, zwłaszcza we Włoszech, technologiczny rozwój produkcji płaskiego szkła. To spowodowało powstawanie od XVII wieku licznych oranżerii. Jedną z najsłynniejszych była Oranżeria przy Pałacu w Wersalu. Ale również w naszym kraju zaczęto wznosić tego typu budowle. Przykładem jest Stara Pomarańczarnia w Łazienkach Królewskich zbudowana w latach 1786 - 1788 według projektu Dominika Merliniego. Nie tylko królowie, ale każdy bogaty arystokrata czy szlachcic chciał mieć własną kolekcję egzotycznych roślin, najlepiej takich dających owoce na stół. Z XVII wieku pochodzą polskie przepisy z użyciem pomarańczy z rękopiśmiennej książki kucharskiej z dworu Radziwiłłów, przodków późniejszych właścicieli pałacu w Nieborowie. Nasz kucharz wraz z pracownicą muzeum w Nieborowie oprowadzi widzów po oranżerii, a następnie przygotuje dania z wykorzystaniem pomarańczy i mandarynek. Propozycje: 1/ Mandarynki kandyzowane w korzennym syropie; 2/ Dorsz w maślanym sosie pomarańczowo - kaparowym; 3/ Cytrusowy ryż z kurczakiem i mandarynkami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa opowie o pewnym wiosennym produkcie, który rzadko trafia na nasze stoły, choć od wieków jest używany przez ludność wiejską jako uniwersalne lekarstwo na przeziębienia, zwłaszcza dla dzieci. Mowa o syropie z młodych pędów sosny. Pozyskiwany wiosną z jasnozielonych przyrostów, z brązową, lepką łupinką, zasypanych cukrem, służył też od dawna do sporządzania leczniczych nalewek. Ale rzadko był wykorzystywany w kuchni. A szkoda, bo mocny, żywiczny aromat może pasować do wielu potraw. Trzeba tylko spróbować. W programie Karol Okrasa pokaże, jak robi się syrop z pędów sosny i jak wykorzystać go do stworzenia niezwykłych dań. Przygotuje kilka interesujących propozycji, wśród nich nie zabraknie mięsa kaczki, którego wyrazisty smak wydaje się idealnie pasować do syropu z pędów sosny.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do miejscowości Izby nieopodal Lackowej, najwyższej góry polskiej części Beskidu Niskiego. Na jej zboczach do dziś można znaleźć pozostałości okopów żołnierzy Kazimierza Pułaskiego z Konfederacji Barskiej. Ale tym, co przywiodło tu naszego kucharza, są niezwykłe kiszonki, jakie można znaleźć w okolicy. Tereny te były przed II wojną światową zamieszkane głównie przez ludność łemkowską, wysiedloną stąd po wojnie w ramach Akcji Wisła. Dzisiejsi mieszkańcy coraz chętniej sięgają do łemkowskiej tradycji kulinarnej. Jednym z ważnych składników tej kuchni były kiszonki, pozwalające dziękiukiszeniu przechować letnie czy jesienne produkty na trudny okres zimy i przednówka. Takie rzeczy jak kiszona kapusta czy ogórki są oczywiście powszechnie znane. Ale już kiszone rydze czy kiszony czosnek niedźwiedzi spotkamy chyba wyłącznie tutaj. A wszystko przez obfitość tych produktów. Choć czosnek niedźwiedzi jest w Polsce pod częściową ochroną, to już pozyskany na pobliskiej Słowacji czy z własnego ogródka jest dostępny w dużych ilościach. Okolica obfituje także w rydze. Tych przepysznych grzybów bywa na jesieni tyle, że od kilku lat w sąsiedniej Wysowej co roku organizuje się Święto Rydza. Zaopatrzony przez miejscową gospodynię Karol przygotuje niezwykłe dania. Proponowane potrawy: 1/ Barszcz na kiszonych rydzach z palonymi ziemniakami; 2/ Pierogi z serem, ziemniakami i kiszonym czosnkiem niedźwiedzim podane w kminkowej emulsji; 3/ Pikantne żeberka duszone w kiszonej kapuście i kiszonym czosnku niedźwiedzim.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na gotowanie inspirowane smakami swojego dzieciństwa. Mały Karol spędził je wraz z rodzicami i rodzeństwem w pegeerowskim bloku. Czasy były trudne. Hodowano króliki, świnki, aby uzupełnić niedobory sprzedawanego na kartki mięsa, uprawiono własne warzywa na niewielkich przydomowych działkach. Wśród mieszkańców bloku panował duch wspólnoty, wszystkie ważne rocznice, urodziny, imieniny świętowano razem przy stole ustawionym na świeżym powietrzu pod blokiem, jeśli tylko pozwalała na to pogoda. Do tych wspomnień, do tego wspólnego świętowania, do dzielenia się własnoręcznie przygotowywanymi potrawami Karol wraca w tym odcinku. Dlatego rusza do Szczuplin, niewielkiej popegeerowskiej wsi w województwie warmińsko - mazurskim, aby wspólnie z mieszkańcami usiąść do stołu, zobaczyć jakie potrawy dziś przygotowują i zaproponować im swoje dania. Dla mieszkańców Szczuplin Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ korzenny gulasz wieprzowy z dużą ilością cebuli, uduszony w kociołku na ogniu; 2/ duszony królik z kasząi buraczkami, czyli nawiązanie do lat, w których młody Karol hodował króliki na niedzielne obiady; 3/ wycieczka w czasie w odleglejsze lata, gdy każde polskie śniadanie rozpoczynała gramatka, czyli pożywna zupa z piwa i twarogu.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Nadleśnictwa Lidzbark, a konkretnie do leśniczówki Konopaty. Miejsce to niezwykłe, zwłaszcza dla kucharza, bo oprócz pięknych lasów znajduje się tu hodowla bażantów. Ten królewski ptak był jednym z tradycyjnych, staropolskich przysmaków. Do Europy bażanty zostały sprowadzone już w Średniowieczu z Azji, między innymi z Chin. Nieprzypadkowo, bo w starożytnych Chinach bażant był symbolem władzy cesarskiej. Piękne złote pióra kojarzyły się dawnym Chińczykom ze słońcem, a charakterystyczny łopot skrzydeł z grzmotem błyskawicy. Polska szlachta też ceniła go dla pięknego upierzenia. Dlatego pióra z bażanciego ogona nierzadko zdobiły nakrycia szlacheckich głów. Bardzo smakowało również mięso z tego królewskiego ptaka. Ma ono nieco ciemniejszy niż u kurczaka kolor oraz podobny do dziczyzny smak i aromat. Jest ono chude, ma mniej tłuszczu niż drób. Ale jest bardziej wartościowe, ponieważ ptaki te żyją dziko, spożywając naturalny pokarm. Najsłynniejszym i najbardziej lubianym daniem z bażanta był rosół. I to danie nasz kucharz także przygotuje, ale oczywiście według własnego, niecodziennego przepisu. Pierwszą potrawą będzie rosół z pieczonego bażanta z lanymi kluseczkami aromatyzowanymi młodymi pędami świerka. Druga propozycja to pieczone udka bażanta w sosie z czerwonego wina i syropu sosnowego. A trzecia to mielone kotleciki z piersi bażanta w sosie ze smardzów.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Maciejowic. To niewielkie miasto kojarzy się przede wszystkim ze słynną bitwą pomiędzy polskimi wojskami Tadeusza Kościuszki a armią rosyjską rozegraną w 1794 roku. Ale Karola przyciągnęła tu historia nieco nowsza. Otóż nieopodal mieszkali jego dziadkowie, którzy zawsze zaopatrywali się w świeże pieczywo w lokalnej, małej piekarni. Smak maciejowickiego chleba to dla naszego kucharza smak dzieciństwa. Dlatego postanowił sprawdzić, czy ciągle piecze się tu chleb wedle dawnych receptur. Szczęśliwie maleńka piekarnia, w której całe wyposażenie pamięta lata 60. XX wieku, nadal wypieka bułki i chleby, nie stosując żadnych nowych technik i ulepszaczy, które to zdominowały nowoczesny, przemysłowy wypiek pieczywa. Jeden piekarz, pan Jan, choć ukończył już wiek emerytalny, nadal piecze chleb, mając do dyspozycji te same od kilkudziesięciu lat produkty wyjściowe, takie jak mąka, naturalny własny zakwas, sól i wodę. Korzystając zarówno z surowego ciasta chlebowego, jak i gotowego pieczywa, Karol przygotuje kilka potraw inspirowanych smakiem pieczywa swojego dzieciństwa. Pierwszą propozycją będzie chleb pieczony z boczkiem, kiełbasą i cebulą, wzorowany na śląskiej potrawie, znanej jako murzin wielkanocny, która z zewnątrz przypomina chleb, a w przekroju widać kawałki kiełbasy i boczku wtopione w ciasto chlebowe; chleb powinien być dobrze wypieczony z zarumienioną skórką na wierzchniej stronie. Drugą będzie zestaw kanapek z przypieczonego chleba z pomidorami, grzybami, anchois, śledziem wędzonym, salcesonem. A trzecią będzie zupa chlebowa z białą kiełbasą. Jak będą wyglądaćtakie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa opowie widzom jak jeść, by dłużej cieszyć się dobrym zdrowiem. Okazuje się bowiem, że to co i jak jemy ma duży wpływ na długość i jakość naszego życia. W profilaktyce wielu groźnych chorób, w tym nowotworowych, dieta ma wielkie znaczenie. A dieta to słowo, które pochodzi z greckiego i oznacza po prostu styl życia. Dlatego Karol wraz z ekspertami wyjaśni widzom, jak wygląda najnowsza piramida zdrowego żywienia. Zasady odpowiedniego doboru składników w codziennym menu, czyli jakich produktówpowinniśmy jeść najwięcej, a jakich najmniej. Powinniśmy także w ciągu dnia spożywaćmniej podczas każdego posiłku, za to jeść częściej. I koniecznie musimy włączyć do diety przynajmniej pięć porcji warzyw i owoców dziennie. Ponieważ na dole piramidy zdrowego żywienia znajduje się codzienna aktywność fizyczna, Karol rozpocznie gotowanie od biegu przełajowego. Potem przygotuje chlebek razowy z paprykarzem, czyli jarską pastą z warzyw. Na drugie śniadanie będą owoce, na obiad zupa z dyni, a potem podana z salsą z pomidorów ryba smażona (na wodzie!). Na podwieczorek będzie ciasto typu brownie, tym razem zrobione z ciecierzycy, a na kolację Karol proponuje pieczonego indyka z sałatką z warzyw.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Nadleśnictwo Kościerzyna. Na jego terenie znajduje się największe na terenie Borów Tucholskich jezioro Wdzydze, zwane też przez okolicznych mieszkańców kaszubskim morzem, Wielką Wodą lub Szerzawą. Karol rozłoży swoje stanowisko nad brzegiem jeziora, w miejscu wskazanym przez miejscowych leśników. A podstawą przygotowywanych dań będą oczywiście świeżo złowione ryby z jeziora Wdzydze, dostarczone i częściowo uwędzone przez lokalnego rybaka. Wszystkie potrawy będą oparte o leśne dodatki. Przy okazji biwakowania oraz gotowania na żywym ogniu, opiekujący się tym terenem leśniczy, opowie Karolowi i widzom o zagrożeniu pożarowym. Tutejsze lasy są w przeważającej części sosnowe, więc w trakcie letnich upałów czy okresów suszy, leśna ściółka ma wilgotność mniejszą niż papier z drukarki. Wystarczy niedopałek, grill czy ognisko rozpalone w niedozwolonym miejscu i pożar lasu gotowy. Leśniczy pokaże Karolowi jak wygląda las po pożarze, jak leśnicy stworzyli cały system ochrony przeciwpożarowej lasów, a także niezwykły samolot do gaszenia pożarów. Pierwszą kulinarną propozycją Karola będzie rybny rosół z wędzonym węgorzem i makaronem z naleśników aromatyzowanych tatarakiem. Drugą - smażony lin z ziołową sałatką z kaszy gryczanej. Trzecią - pieczony węgorz po myśliwsku z sosem z boczku, ogórków kiszonych i smardzów.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do gospodarstwa w okolice Ćmielowa, które specjalizuje się w ekologicznej uprawie warzyw. I tu jak się okazuje, nasza wiedza w tej materii jest ciągle niewystarczająca. Wynika to po pierwsze z wielości określeń. Zdrowa żywność, ekologiczna czy bio? Co to właściwie oznacza i czy chodzi o różne rodzaje i sposoby uprawy na przykładwarzyw. A przecież, czego również większość z nas nie wie, w całej Europie wprowadzono specjalne oznaczenie dla żywności produkowanej bez sztucznych nawozów, bez chemicznych środków ochrony roślin, z poszanowaniem środowiska i to oznaczenie przyznawane jest wyłącznie producentom spełniającym wyśrubowane normy oraz regularnie kontrolowane. Jak ono wygląda i co oznacza, o tym opowie Karol ze swoim gościem. Bo mówiąc prostym językiem, w całej tej ekologii chodzi o to, by warzywai owoce produkować tak, jak to się robiło, zanim sztuczne nawozy i chemiczne środki ochrony roślin wprowadzono na masową skalę do rolnictwa. Jak dziś w nowoczesny sposób uprawia się biowarzywa i co nich można przygotować, o tym wszystkim w programie. Mając do dyspozycji warzywa ekologiczne, Karol przygotuje trzy czysto warzywne dania: 1/ placuszki z cukinii podane z sałatką z kwiatów cukinii; 2/ rodzaj tatara z dyni hokkaido z suszonymi pomidorami i cebulą; 3/ szybki barszcz ukraiński z pieczonymi buraczkami i fasolą, przygotowany nie na śmietanie, ale na mleku kokosowym.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa zaprasza widzów do Nadleśnictwa Rytel. W 2017 roku miejsce to było szczególnie dotknięte skutkami niszczycielskiego huraganu, który przeszedł przez Polskę. Połowa drzew w Nadleśnictwie została powalona przez wichurę, w niektórych leśnictwach las w ogóle przestał istnieć. Najpilniejszym zadaniem tutejszych leśników stało się oczyszczenie terenu i odtworzenie drzewostanu. Do tego potrzebne były miliony sadzonek małych sosen, buków, dębów, brzóz. Ale wcześniej olbrzymia ilość nasion różnych drzew. Szczęśliwie na terenie Nadleśnictwa znajduje się wyłuszczarnia nasion w Klosnowie. To niezwykły obiekt wybudowany jeszcze w 1913 roku przez Niemców, bo Polski nie było wówczas na mapach Europy. Wyposażono go w najnowocześniejsze osiągnięcia ówczesnej techniki. Przywożone tu wagonami szyszki z wielu krajów wracały na miejsce w postaci nasion. Dziś jest zabytkiem, chociaż w pełni sprawnym. Ale obecnie pozyskuje się nasiona w dobudowanym obok nowoczesnym zakładzie. I właśnie wizyta w wyłuszczarni podsunie Karolowi pomysł, by przygotować dania, w których wykorzysta nasiona sosny czy buka, co czyniono w dawnej kuchni polskiej. Przygotowane dania: 1/ pstrąg pieczony z salsą z orzeszków bukowych i nasion sosny podany z grillowaną młodą kapustką; 2/ placek z mąki żołędziowej z żurawiną, orzechami i masłem z czosnku niedźwiedziego; 3/ budyń chlebowy z sosną, żurawiną i miodem spadziowym.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Wzgórza Dylewskie. Te malownicze wzniesienia morenowe, leżące na terenie Pojezierza Chełmińsko - Dobrzyńskiego, są pozostałością po ostatnim zlodowaceniu. Oprócz bujnych lasów, urokliwych szlaków można tu także spotkać ciekawe przysmaki regionalne. Jednych z nich jest szynka dojrzewająca pani Dagmary. Karol zna szynkę z licznych konkursów na najlepszy produkt regionalny. Pani Dagmara otrzymała za nią wiele nagród, doceniło ją także Ministerstwo Rolnictwa wpisując ten wyrób na listę tradycyjnych produktów. W programie opowiemy skąd wzięła się tradycja wytwarzania takiej szynki, czym się różni od sławnych na cały świat szynek parmeńskich czy iberyjskich oraz z jakimi wyzwaniami mierzą się dziś w Polsce wytwórcy takich produktów. Oczywiście nasz kucharz przygotuje kilka propozycji z wykorzystaniem regionalnej szynki dojrzewającej. 1/chłodnik z pomidorów z salsą ogórkową i okrasą z szynki dojrzewającej; 2/ glazurowane morele ze szpinakiem, kozim twarogiem i szynką dojrzewającą; 3/ sos boloński z mielonej wieprzowiny i dojrzewającej szynki podany z podpieczoną dynią.

Opis (streszczenie): Kolejna kulinarna wyprawa Karola Okrasy zabierze widzów na śródleśne łąki. Tam Karol wraz ze swoim gościem, specjalistą od jadalnych chwastów, udowodnia, że wokół siebie mamy mnóstwo niezwykłych, bogatych w składnikiodżywcze roślin. Okazuje się, że nasi przodkowie w czasach, gdy nie było sklepów, umieli sobie doskonale radzić, a las, łąka i rowypełne dzikich ziół były dla nich tym, czym dla nas są półki w supermarkecie pełne towarów. Niestety, wraz z rozwojem cywilizacji ta wiedza zanikła, ale może warto do niej wrócić. Czy pachnący selerem podagrycznik, smakująca zielonym groszkiem gwiazdnica, dziko rosnąca komosa, czy bogaty w składniki odżywcze wiesiołek mogą wzbogacić nasze dania? Warto to sprawdzić i do takich roślin powrócić, zwłaszcza że wiele z nich oprócz walorów smakowych ma też właściwości lecznicze. Z dziko rosnących chwastów Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ gorąca sałatka z żółcienia siarkowego z gotowaną ciecierzycą, podagrycznikiem i gwiazdnicą; 2/ makaron z komosą, dzikimi ziołami i serem; 3/ zimna zupa z pomidorów z pesto z podagrycznika, podana z plackami z ciecierzycy i wiesiołka.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Biłgoraj. Tutejsze rozległe lasy to część Puszczy Solskiej, wielkiego kompleksu leśnego położonego w południowej części województwa lubelskiego, złożonego głównie z borów sosnowych. Występują tu także rozległe torfowiska, porośnięte przez żurawinę, borówkę czerwoną oraz czarne jagody. Te smakowite leśne owoce przyciągają w sezonie nie tylko zbieraczy runa leśnego, lecz także liczne ptaki, a wśród nich głuszca. Ten niezwykle rzadki już w naszym kraju ptak, tu znajduje doskonałe warunki bytowania. Co więcej, programy ochrony i zwiększania populacji głuszca, konsekwentnie realizowane przez miejscowe nadleśnictwa przynoszą efekty i tego największego grzebiącego ptaka Europy z rodziny kurowatych coraz częściej można tu spotkać. W dawnych wiekach nasi przodkowie chętnie na niego polowali, dziś jest u nas pod ochroną. Tak więc na nasz talerz nie trafi mięso z głuszca, ale jeden z przysmaków tego szlachetnego i pięknego ptaka, czyli żurawina. Owoce żurawiny błotnej od wieków były zbierane zarówno dla smaku, jak i właściwości leczniczych. Sok i wyciąg z owoców stosowano w leczeniu chorób układu moczowego, kamieniach żółciowych oraz jako lek obniżający ciśnienie krwi i gorączkę. A w kuchni wyrabiano z nich soki, konfitury, syropy, kisiele, a suszone dodawano do ciast i deserów. Pyszne owoce żurawiny błotnej Karol wykorzysta do stworzenia ciekawych potraw. Przygotowane dania: 1/ Inspirowane bigosem kotleciki z sarniej łopatki glazurowanej żurawinowym sosem z podpieczoną krótko młodą kapustą; 2/ Smażone wątróbki drobiowe podane z konfiturą z żurawiny i cebuli na grzance z chałki; 3/ Na deser trufle z kaszy jaglanej, żurawiny i leśnych orzechów w kakaowym pudrze.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowie widzom o bigosie. To jedna z tych potraw, które uważane są za symbol polskiej kuchni. Choć współczesnych przepisów na to danie jest bardzo dużo, to w powszechnej opinii jest to duszona kapusta, kiszona bądź słodka, z mięsem, wędliną, grzybami i innymi dodatkami. Ale nie zawsze kapusta była obowiązkowym składnikiem bigosu. Jeśli spojrzymy na receptury Stanisława Czernieckiego w jego "Compendium ferculorum" z końca XVII wieku, to zobaczymy, że w żadnej z kilkunastu receptur na bigos czy też "bigosek" nie ma kapusty. W pochodzącej z tego samego okresu rękopiśmiennej książce kucharskiej z dworu Radziwiłłów w przepisie na "Bigos jezuicki" także nie występuje kapusta. Co więcej, nawet u Lucyny Ćwierczakiewiczowej z drugiej połowy XIX wieku w przepisie na "Bigos z pozostałej pieczeni" nie ma w ogóle kapusty, są tylko kwaśne jabłka. Czym więc był bigos naszych przodków? Można powiedzieć, że był to rodzaj gulaszu, z pokrajanych na kawałki mięs, ryb czy raków, mocno doprawionych na kwaśno, ostro i słodko. A służyły do tego zamorskie przyprawy korzenne, drogie cytrusy czy octy winne. Z czasem zamorskie przyprawy starano się zastępować rodzimymi, a zamiast kosztownej cytryny zaczęła się pojawiać swojska kapusta kiszona. Jeszcze w XIX wieku bigos z kapustą nazywano hultajskim. A dziś bez kapusty nie potrafimy sobie wyobrazić bigosu. Opowiadając krótko o historii bigosu, nasz kucharz przygotuje swoje wersje tej popularnej potrawy. Proponowane dania: 1/Bigos z kwaśnych ziemniaków i pieczonej karkówki wieprzowej; 2/Bigos z białej kapusty, grzybów i wędzonego jesiotra; 3/ Korzenny bigos z warzyw korzeniowych podany z pieczonym jesiotrem i konfiturą z kwaśnych jabłek.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na szafranowe pole. W dawnej kuchni polskiej szafran był jedną z najbardziejlubianych przypraw. Istniało nawet powiedzenie, określającą dobrą potrawę "Pieprzno i szafranno, moja mościa panno". Nadawał piękną złotą barwę i niezwykły aromat babom wielkanocnym czy sosom. Oczywiście występował wyłącznie na stołach szlachty czy magnatów. Powód? Bo szafran zawsze był niezwykle drogi. Aby uzyskać kilogram, potrzeba zebrać ręcznie około200 tysięcy kwiatów jednej z odmian krokusa. Z kwiatów tych pozyskuje się pręciki, fachowo mówiąc, znamiona słupka, suszyje i tak powstaje szafran. Uprawa szafranu kojarzy nam się z Iranem, Hiszpanią, Marokiem czy południem Francji. Ale okazuje się, że w Polsce, nieopodal Szklarskiej Poręby od kilku lat szafran, a w zasadzie krokusy na szafran, uprawia na tarasowychpolach pan Krzysztof. Karol Okrasa odwiedzi pana Krzysztofa, aby pokazać, jak powstaje szafran, a potem przygotuje dania pachnące i barwione szafranem. W malowniczym otoczeniu Gór Izerskich Karol przygotuje trzy potrawy. Pierwszą będzie inspirowana dawną kuchniąpolską - gęś z szafranowym ryżem. Druga propozycja to dorsz w szafranowym sosie. A trzecia to wątróbka drobiowa z konfiturą z cebuli i szafranu.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedzi swojego kolegę, jednego z czołowych polskich szefów kuchni na Mazurach. Jest on znany ze swej tradycyjnej polskiej kaczki pieczonej z jabłkami, która słynie z chrupiącej skórki i kruchego, soczystego mięsa. Szef zdradzi widzom swoje sekrety, jak taką kaczkę przyrządzić. Karol zaś pokaże, jak łamiąc tradycyjne przepisy, przygotować niezwykłą roladę z kaczki czy inspirowany staropolskim przepisem z XVII wiekubigosek z kaczki. A właśnie w sezonie zimowym warto sięgać po bogate w aromaty i smaki mięso wodnego drobiu, zwłaszcza że nadal kaczego mięsa spożywamy prawie sześć razy mniej niż nasi zachodni sąsiedzi. Karol wraz z kolegą zaprezentują trzy propozycje. Pierwszą będzie tradycyjna polska kaczka pieczona z jabłkami. Druga to wspomniana rolada z kaczki z kaszą i suszonymi pomidorami. A trzecia to bigosek, czyli drobne kawałkimięsa kaczego doprawione orientalnymi przyprawami z kolorową sałatką.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa odwiedza Nadleśnictwo Niepołomice położone nieopodal Krakowa. To miejsce niezwykle mocno związane z historią Polski. Puszcza Niepołomicka była ulubionym miejscem polowań wielu polskich królów. Polował tu już Kazimierz Wielki, Zygmunt Stary, Stefan Batory, August II Mocny czy Stanisław August Poniatowski. Król Władysław Jagiełło tak lubił tu przebywać, że w wybudowanym specjalnie dla niego dworku myśliwskim spędzał ponoć więcej czasu niż na Wawelu. A słynne polowanie urządzone przez Zygmunta Starego trwale zmieniło bieg dziejów naszego kraju. Bo sprowadzony specjalnie na tę okazję z Litwy wielki niedźwiedź, rozjuszony przez goniące psy, zaatakował będącą w ciąży królową Bonę, która w wyniku wypadku poroniła dziecko płci męskiej. Jedyny syn Zygmunta Starego i Bony zmarł bezpotomnie i dynastia Jagiellonów wygasła. Ale nie tylko historia przyciągnęła naszego kucharza w to niezwykłe miejsce, lecz także to, co mogło trafiać na królewskie talerze. Jak wiadomo, zazwyczaj polowania kończą się poczęstunkiem, w dzisiejszych czasach to na ogół jest to bigos. O tym, co jadali polujący tu polscy królowie, wiadomo niewiele. Ale na pewno nie mogło zabraknąć dziczyzny. Dlatego Karol przygotuje trzy potrawy z aromatycznej dziczyzny, inspirowane dawną, królewską kuchnią polską. Pierwszą propozycją będą krótko smażone steki z sarniego combra podane z salsą z truskawek. Drugą będzie tatar z marynowanej w soli i cukrze polędwicy z jelenia. A trzecią comber z jelenia, marynowany w popiele, podany na ziołowej grzance.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol wyruszy do kwitnącego sadu w okolice Maciejowic nad Wisłą. W dzieciństwie spędzał tam wiele czasu, pomagał swojemu wujkowi sadzić drzewa owocowe i rozkoszował się smakami obiadów przygotowanych przez swoją ciocię. Dziś powraca w te strony, aby obejrzeć wielkie kwitnące czereśnie, które sadził z wujem wiele lat temu. Ale także po to, by przypomniećsmaki obiadów cioci. I choć na co dzień jadało się skromnie, to głównymi składnikami bardziej uroczystego obiaduzawsze był schab wieprzowy i kapusta. Zresztą do dziś wielu Polaków uważa, że schabowy z kapustą to najbardziej polskie danie. Dlatego Karol sięgnie po schab i kapustę, ale potrawy, jakie przygotuje będą niezwykłe. Proponuje trzy dania. Pierwszą propozycją będzie wiosenna zupa gulaszowa ze schabu, kapusty i młodej pokrzywy. Druga to smażone roladki ze schabu wieprzowego z serem i żurawiną podane na ciepłej ziołowej sałatce z kapusty. Trzecia propozycja to wędzone na drzewie czereśniowym steki ze schabu, podane z serkiem z botwinką i pieczonym słodkim ziemniakiem.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zabawi siebie i widzów opowieścią o alternatywnej historii polskiej kuchni. Co łączypospolitego polskiego ziemniaka i egzotycznego banana? Obydwa te produkty pochodzą z Ameryki Południowej. Gdybyśmy cofnęli się w czasie o 250 lat, to Karol stojąc z ziemniakiem w ręku pośród mazowieckich chałup, wyglądałbyrównie egzotycznie jak dziś trzymając banana. Ziemniak przybył do nas z Peru (jeszcze w XIX wieku w Wielkopolsce mówiono perki) z Ameryki Południowej. I choć przywieziono go do Europy w XVI wieku, potrzebował aż 300 lat, aby trafić na europejskie, w tym polskie stoły. Pierwszeprzepisy na potrawy z ziemniakami w Europie pojawiają się dopiero na początku XIX wieku. A co by było, gdyby klimat był u nas cieplejszy lub banany nie wymagały aż tak dużo ciepła do wegetacji? Czy wówczas zamiast ziemniaków jedlibyśmy banany? I jak wówczas wyglądałyby klasyczne dania polskiej kuchni, w których dziś występują ziemniaki?Karol przygotuje znane z kuchni polskiej ziemniaczane potrawy, w których zamiast kartofli użyje bananów. Będzie więcgulasz wołowy, babka bananowa z boczkiem i placki bananowe na wzór placków ziemniaczanych.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa zaprasza widzów do Nadleśnictwa Rybnik na terenie Górnego Śląska. Przeciętnemu Polakowi ten rejon kojarzy się z pejzażem mocno przemysłowym, dymiącymi kominami, szybami górniczymi czy wielkimi hałdami. Ale na Górnym Śląsku znajdują się też piękne kompleksy leśne. W jedno z takich miejsc zaprowadzi naszego kucharza miejscowa leśniczka. Porośnięte ponad stuletnimi bukami głębokie jary bardziej przypominają dzikie bieszczadzkie zakątki. Aż trudno sobie wyobrazić, że niedaleko rozciąga się wielka śląska aglomeracja. Ta sceneria zainspiruje Karola do przygotowania kilku potraw inspirowanych z jednej strony kuchnią śląską, z drugiej bazujących na produktach z lasów. A co jest symbolem śląskiego niedzielnego obiadu? Oczywiście takie sztandarowe pozycje jak śląska rolada, przypominając mieszkańcom innych regionów Polski zraza zawijanego. Na śląskim obiedzie nie może też zabraknąć śląskich klusek czy modrej kapusty. I te smakołyki regionalnej kuchni pojawią się w programie, oczywiście w zmienionej przez Karola, bazującej na leśnych smakach formie. Pierwszą propozycją Karola będzie rolada z sarniego combra z ogórkiem i boczkiem. Druga to marynowana czerwona kapusta z leśnymi owocami. A trzecia to kluski, prawie jak śląskie, ale z leśnego topinamburu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Kostrzycy obok Karpacza, gdzie znajduje się Leśny Bank Genów. To jednostka Lasów Państwowych zajmująca się gromadzeniem nasion najcenniejszych gatunków drzew, krzewów i roślin zielnych z terenu całego kraju. Głównym zadaniem zbioru jest zabezpieczenie na wypadek kataklizmów, takich jak pożar, choroby czy ataki szkodników. Wówczas, mając odpowiednio przygotowane nasiona, można odtworzyć na przykład zniszczone a cenne drzewostany. Oprócz kolekcji nasion utworzono tu nowoczesny bank DNA oraz tkanek roślin, a także herbarium. Stojąc na straży zachowania bioróżnorodności, zgromadzono tu między innymi zasoby genetyczne ponad stu roślin z terenu Puszczy Białowieskiej. Znajduje się tu również ogólnodostępne Arboretum, gdzie na 15 hektarach gruntu rośnie ponad 5000 okazów ponad 700 gatunków, podgatunków i odmian roślin. A co szczególnie zainteresowało naszego kucharza - mają tu także sporą ilość ziół i roślin jadalnych, w tym roślin z jadalnymi kwiatami. Nasi przodkowie posiadali dużą wiedzę o tym, jakie dziko rosnące rośliny nadają się zjedzenia, jaki mają smak i właściwości lecznicze. Na nasz talerz trafiają jednak tylko te zioła, które możemy nabyć w sklepie. A warto sięgnąć po te dawniej znane, a dziś zapomniane. Dlatego Karol przygotuje trzy potrawy z dodatkiem jadalnych kwiatów i roślin. Jako pierwszą potrawę zobaczymy kalafiora i kurki w sosie z mleka kokosowego z dodatkiem kwiatów nagietka i chabru. Druga propozycja to gulasz z boczku i fasoli z dodatkiem cząbru górskiego i ziela lubczyku. A trzecia to cienkie placki drożdżowe z cebulą, zapieczone z mięsem z łopatki sarniej, a podane na sposób meksykańskich tacos.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na pole kukurydzy, aby przygotować z niej niecodzienne potrawy. Ta roślina, podobnie jak ziemniak, trafiła do Europy po wyprawach Krzysztofa Kolumba. W Meksyku była uprawiana od tysięcy lat. Jeszcze przed II wojną światową na terenach północnej Polski była prawie nieznana, choć na południowych krańcach, zwłaszcza na Huculszczyźnie była uprawiana, wystarczy wspomnieć tu lokalną potrawę o nazwie mamałyga, zbliżoną do włoskiej polenty. Po drugiej wojnie światowej, zwłaszcza w latach dziewięćdziesiątych kukurydza zrobiła niezwykłą karierę jako pasza dla zwierząt hodowlanych, choć również Polacy chętnie sięgają po gotowane kolby z masłem, kukurydzę z puszki jako dodatek do sałatek czy gulaszy, a także obowiązkowy dodatek do każdego seansu filmowego, czyli popcorn. Nasz kucharz sięgnie po kukurydzę, aby pokazać widzom jak ciekawe propozycje można z niej przygotować. Pierwszą potrawą będzie wędzona dorada z kukurydzą i kaparami w maślano- grzybowej emulsji. Druga to zapiekanka z makaronu, kukurydzy i sera. A trzecim daniem będą serniczki, czyli kukurydziane racuszki z glazurowaną w maśle kukurydzą.

Opis (streszczenie): Prawie każdy z nas, będąc w podróży, na wycieczce czy w pracy, korzystał z tzw. chińskich zupek lub podobnych tego typu gotowych potraw w torebce. Wystarczy je zalać wrzątkiem i można zjeść coś ciepłego. Oczywiście ich smak i jakość pozostawiają wiele do życzenia, ale głodny człowiek nie wybrzydza. W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, że przy odrobinie wysiłku można sobie przyrządzić pysznyi wartościowy posiłek, zamknąć go w termos, a potem zabrać ze sobą na wycieczkę lub do pracy. Okazuje się bowiem, że istnieje wiele produktów takich jak niektóre kasze, mięsa czy ryby, które nie wymagają długiej obróbki cieplnej. Wystarczy je zalać wrzątkiem, potrzymać w termosie i są gotowe do spożycia. Zapraszając na obiad w jednym termosie Karol Okrasa zaprezentuje trzy posiłki: 1/ paprykarz z wędzonym pstrągiem i kaszą z komosy ryżowej; 2/ ciepły gulasz z tofu i ciecierzycy; 3/ szybka zupa rybna z dorsza i tofu.

Opis (streszczenie): Tym Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Gryfino, obok Szczecina. Oprowadzany przez miejscową leśniczkę odwiedzi tamtejsze lasy. Są one niezwykle zróżnicowane. Jednym z nich jest Krzywy Las, nazwany tak ze względu na rosnące tam, specyficznie zdeformowane sosny, o w miarę regularnych krzywiznach. Różne są teorie powstania tego lasu, od działalności istot pozaziemskich, szkody wojenne, aż po celową działalność człowieka w celach szkutniczych lub stolarskich. Inną okoliczną ciekawostka jest Puszcza Bukowa, leśne tereny porośnięte majestatycznymi bukami, poprzecinane licznymi wąwozami i jarami. To miejsce, licznie odwiedzane przez szczecinian wygląda jakby było przeniesione z rejonu Bieszczad. Dawni mieszkańcy Puszczy w okresach głodu piekli chleb z dodatkiem popiołu z drewna bukowego. A cóż ciekawego z lokalnych przysmaków zainteresuje naszego kucharza? Sztandarowym lokalnym specjałem jest oczywiście paprykarz szczeciński, wielokrotnie pokazywany w naszym programie. Mniej znany, a niezwykle popularny na terenie województwa zachodniopomorskiego jest pasztecik szczeciński. To wyrób ze smażonego ciasta drożdżowego, nadziewanego najczęściej farszem mięsnym, kapustą z grzybami, pieczarkami z serem czy jajkami. Pierwsze paszteciki pojawiły się w Szczecinie w latach siedemdziesiątych XX wieku, produkowane w specjalnej maszynie, pochodzącej z demobilu. Obecnie znajduje się na liście produktów tradycyjnych i jest chroniony unijnym prawem. I właśnie paszteciki, wzorowane na szczecińskich, ale oczywiście wedle złamanych przez siebie przepisów, przygotuje Karol. Proponowane dania: 1/ Smażony pasztecik na śniadanie z ciasta francuskiego z farszem z powideł i leśnych ziół; 2/ Pasztecik z ciasta filo nadziany duszoną karkówką z dzika i z kapustą; 3/ Paszteciki z ciasta drożdżowego z dodatkiem z popiołu z nadzieniem z kapusty i grzybów.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza do skansenu w Muzeum Wsi Radomskiej. Co roku, podobnie jak w innych miejscach kraju, odbywa się tu festiwal ziemniaka połączony z konkursem kulinarnym na regionalne potrawy z tego niegdyś zamorskiego, a dziś najbardziej swojskiego warzywa. Biorą w nim udział liczne koła gospodyń wiejskich z bliższej i dalszej okolicy. Karol bywa częstym gościem na tej imprezie, uczestnicząc w pracach jury. Autorki najciekawszych dań od czasu do czasu goszczą w naszym programie. Tym razem zobaczymy panie z Koła Gospodyń Wiejskich ze wsi Skłoby. Poczęstują one Karola własnoręcznie przygotowanymi, wielokrotnie nagradzanymi przysmakami. Będą to "gulby", czyli wydrążone ziemniaki z farszem z cebuli i boczku, zapieczone następnie w ognisku. Danie to ponoć jadali w czasie wojny partyzanci działający w okolicach ich miejscowości. Inną ciekawostką będzie "porka" - rodzaj prażuchy, czyli ziemniaków uprażonych z mąką, podanej na trzy sposoby: z okrasą, z prażoną śmietaną oraz na słodko z konfiturą z jagód. Panie zaprezentują te potrawy widzom i Karolowi. Oczywiście nasz kucharz przygotuje swoje autorskie potrawy z ziemniaka. Propozycje Karola Okrasy: 1/ Kluski ziemniaczane aromatyzowane popiołem z siana podane z szybkim pesto z orzechów i rukoli; 2/ Duszone w cebuli uda kurczaka, zapieczone z młodymi ziemniaczkami i serem; 3/ Zupa kartoflana z maślanką i salsą z pieczonej papryki.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do zachodniej części województwa lubelskiego. Znajduje się tu największe w Europie skupisko wąwozów lessowych. Wyglądają one bajkowo, zwłaszcza jesienią, otulone kolorowymi drzewami. Kucharz proponuje jednak nie atrakcje turystyczne, tylko kulinarne. Skoro jesień, to oczywiście będą ziemniaki. Zrobiły one w kuchni polskiej największą i najbardziej oszałamiającą karierę. Są dziś tak powszechne, że wciąż większość z nas nie zdaje sobie sprawy z faktu, że na polski stół powszechnie trafiły dopiero w XIX wieku. Wcześniej nie były znane. A dziś to przecież ziemniaki są podstawą każdej polskiej kuchni regionalnej. Dawniej naszym przodkom wystarczały ziemniaczki z kwaśnym mlekiem i łyżką omasty, my wolimy bardziej wyrafinowane dania. I choć ziemniak króluje w polskiej kuchni od niecałych dwustu lat, to przecież powstały z niego już nawet nie setki, a tysiące potraw. W programie Karol dołoży do tego ogromnego zbioru kolejne trzy przepisy i nie jest to jego ostatnie słowo. Propozycje dań: 1/ Polędwiczka wieprzowa z podgrzybkami podana z placuszkami z ziemniaków i sera. 2/ Chrupiące placki ziemniaczane z bakłażanem i kapustą podane z sosem z maślaków. 3/ Ziemniaczana sałatka ze śledziem z wędzonym sosem.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do gospodarstwa pana Zdzisława, który od lat 80. XX wieku wytwarzadomowym sposobem wspaniałą kiełbasę. Zaczął na początku stanu wojennego, kiedy to powszechne braki i mięso na kartki sprawiały, że ludność w miastach rozpaczliwie poszukiwała dodatkowego zaopatrzenia u krewnych na wsi. Kiełbasa pana Zdzisława szybko zdobyła uznanie wygłodniałych mieszczuchów. Dziś sklepy i supermarketypełne są wszelakich wyrobów wędliniarskich. Ale wciąż wśród przyjaciół i krewnych wielu jest amatorów domowejkiełbasy od pana Zdziśka. Dlatego Karol postanowił pokazać widzom, jak robi się taką kiełbasę, jak powstajekiełbasa biała, a jak wędzona. I korzystając z tak wspaniałego produktu, przygotuje własne propozycje. Mając do dyspozycji kiełbasę pana Zdziśka, Karol przygotuje ciekawe potrawy. 1/ Pierożki nadziane farszemz kiełbasy podane z jarmużem i kurkami; 2/ Pieczona biała kiełbasa z jabłkami i cebulą. Ponadto Karol Okrasa pokaże jak przygotować czysto wegański smalec, ale pachnący i smakujący zupełnie jak prawdziwy.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do Nadleśnictwa Ustka. To niezwykłe miejsce, bo tutejsze lasy sąsiadują z Bałtykiem, a przede wszystkim są położone obok jednej z najbardziej popularnych miejscowości nadmorskich w Polsce. W sezonie przyjeżdża tu wielu wczasowiczów z całego kraju. Miejscowi leśnicy muszą tak prowadzić prace leśne, aby zapewnić przybywającym turystom maksymalne bezpieczeństwo i przygotować dla nich ciekawe trasy widokowe i edukacyjne. Razem z miejscową leśniczką Karol odwiedzi Wydmę Orzechowską, która powstała kilkaset lat temu przez wyrzucone prądami morskimi piaski, przeniesione przez wichry w głąb lądu. Należy ona do dużych wydm o wysokości sięgającej 20 m n.p.m. i rozpiętości ramion około 2 kilometry. Nasz kucharz odwiedzi również nadmorskie klify i piękny bukowy las u ujścia rzeki Orzechówka do morza. Te wyprawy zainspirują go do stworzenia potraw opartych z jednej strony na świeżych rybach morskich, a z drugiej na bogatych darach lasu. Przygotowane dania: 1/ zupa grzybowa, na rybnym wywarze z kapustą; 2/ krótko solone świeże śledzie bałtyckie w olejowej zalewie z cebuli, czosnku, żurawiny i grzybów; 3/ smażony dorsz z kurkowym "chutneyem".

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa spotka się ze swoim kolegą kucharzem, który znany jest z przygotowywania ciekawych przetworów ze śliwki węgierki. Ta stara odmiana śliwki pochodzi prawdopodobnie z Azji Mniejszej, a do Polski trafiła w XVII wieku z Węgier, skąd nazwa. Ponoć były to ulubione owoce naszego ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, często podawane podczas słynnych obiadów czwartkowych. Trudno się królowi dziwić, bo śliwki to naprawdę bardzo smaczne owoce. I to nie tylko świeże, ale także zamienione na przygotowywane jesienią przetwory. Śliwkowe powidła, konfitury, dżemy, sosy, marynaty to smakowite uzupełnienie jesienno-zimowej kuchni. A wbrew pozorom robienie przetworów nie jest aż tak pracochłonne. Na dowód tego kolega Karola zdradzi swój sposób na robienie konfitury ze śliwek "dla leniwych". Potem razem podwędzą żeberka i przygotują pikantną konfiturę ze śliwek. Karol zaprezentuje też swoje pomysły na szybki deser ze śliwkami, a także na łososia ze śliwkową marynatą. Jako pierwszą potrawę zobaczymy marynowane w śliwkach, wcześniej podwędzone, a później upieczone żeberka podane z pikantną konfiturą ze śliwek. Druga propozycja to karmelizowane śliwki z ciepłym, kawowym koglem moglem. A trzecia to pieczony na desce łosoś, w śliwkowej marynacie, podany z sałatką ze śliwek i cykorii.

Opis (streszczenie): Na prośbę wielu widzów, Karol Okrasa przygotuje kilka propozycji dla tych wszystkich, którzy ze względów zdrowotnych nie mogą jeść produktów mlecznych. Karol spędził dzieciństwona wsi, kocha smak mleka prosto od krowy, gęstej kwaśnej śmietany, wiejskiego twarogu, tradycyjnego masła. Nie każdy może cieszyć się tymi smakami. Jak wykazują badania, ponad 20% Polaków w różnym stopniu nie toleruje obecnej w mleku i jego przetworach laktozy. Tymczasem mleko jest doskonałym źródłem białka, wapnia czy witamin z grupyB w naszej diecie. Trzeba więc szukać zamienników. Opowie o tym doświadczony dietetyk. Mając to wszystko na uwadze, Karol pokaże, że można obyć się bez mleka, śmietany czy masła, zachowując smak. Karol Okrasa przygotuje trzy potrawy: 1/ serek miętowy przyrządzonyz napoju czyli tzw. mleka sojowego; 2/ rybna zupa ogórkowa na mleku kokosowym; 3/ ryba w sosie z dni, boczku, grzybów i mleczka migdałowego.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa rusza do Szczecina, aby spotkać się z młodzieżą i załogą naszego największegożaglowca Daru Młodzieży, który w ramach Rejsu Niepodległości rusza dookoła świata. Ten rejs ma uczcić stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości, a także promować nasz kraj w odwiedzanych portach, również poprzez kuchnię. W trakcie swej wizyty Karol sprawdzi czy młodzież podczas wachty potrafi prawidłowo obierać ziemniaki, odwiedzi także okrętową kuchnię i dowie się, jakie menu przewidziane jest dla żeglarzy. Przygotuje też własne propozycje: proste w przygotowaniu, sycące i smaczne potrawy, które będzie degustował sam komendant Daru Młodzieży. Dla zapracowanej, a przez to stale głodnej załogi Daru Młodzieży Karol przygotuje dwie potrawy. Pierwsza to zapiekanka z obranych przez młodych uczestników rejsu ziemniaków, kiszonej kapusty i popularnejmielonki z konserwy turystycznej, wszystko przyprawione na ostro. Druga propozycja to zupa rybna a la flaczki, zawiesista i pożywna.

Opis (streszczenie): Tym Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Nowy Targ, w okolice Babiej Góry na spotkanie z leśną kuchnią orawską. Polska część Orawy, często mylona z Podhalem, to mało znana polska kraina. Kotlina Orawska tworzy największy w Polsce region należący do zlewiska Morza Czarnego. Nad całą okolicą góruje Babia Góra, zwana też królową Beskidów. Na jej zboczach rozciągają się rozległe lasy, w części należące do Lasów Państwowych, w części do mieszkańców okolicznych wsi, a pozostała część podlega ochronie w ramach Babiogórskiego Parku Narodowego. Choć dziś króluje tu świerk, to przed wiekami rosły tu lasy bukowo-jodłowe, więc przebudowa drzewostanu jest celem działających tu leśników, o czym opowie tutejszy nadleśniczy. Karol swoją wyprawę rozpocznie od wizyty w skansenie w Zubrzycy Górnej. Tam miejscowy znawca regionu zapozna go krótko z lokalną kuchni. Ponieważ gleby są tu mało urodzajne, kuchnia zawsze była uboga, a potrawy skromne. Podstawa wyżywienia to kapusta oraz ziemniaki zwane tutaj rzepą. Główne, powszechnie stosowane przyprawy to kminek i czosnek. Z lasu pozyskiwano owoce leśne, grzyby, a czasem nawet dziczyznę. Do typowych potraw regionalnych należą na pewno kminówka, czyli zupa z kminku i czosnku, smażona "klózka" - coś w rodzaju prażuchy, czyli potrawy z zaparzonej mąki owsianej lub pszennej, okraszonej boczkiem lub słoniną oraz zupa z zielonej sałaty, gotowanej w serwatce lub kwaśnym mleku. Kucharz Okrasa, zainspirowany opowieściami, przygotuje własne wersje tych potraw, oczywiście z leśnymi dodatkami. Proponowane dania: 1/ Orawska smażona "klózka", czyli potrawa z zaparzonej wraz z ziemniakami mąki pszennej i żołędziowej, podanej z omastą z boczku i borowików; 2/ Kwaśnica na dziczyźnie z dużą ilością kminku; 3/ Zupa z zielonej sałaty na maślance i kefirze.

Opis (streszczenie): W kolejnej swojej wyprawie kulinarnej Karol zaprasza widzów do kwitnących, wiosennych sadów na potrawy z żeberek. Ten rodzaj mięsa był przez lata traktowany w kuchni polskiej trochę po macoszemu, raczej pojawiał się na naszym stole jako dodatek do zup. Ale już w kuchni chińskiej gotowane na parze, duszone czy pieczone na czerwono, w sosach pikantnych czy słodko - kwaśnych zawsze uchodziły za nie lada przysmak. Nie sposób też nie wspomnieć o grillowanych żeberkach z południa Stanów Zjednoczonych podawanych z sosami barbecue. To jedno ze sztandarowych dań, słynnych zwłaszcza w Teksasie. A jak przywrócić należny blask żeberkom spożywanym nad Wisłą? Tym właśnie zajmie się nasz kucharz. Będzie więc rosół na żeberkach wedle złamanego przez Karola polskiego przepisu z XVIII wieku. Ponadto żeberka duszone w piwie, soku z porzeczek i miodku majowym, a także żeberka duszone na grillu z polską wersją sosu barbecue.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na jesienne potrawy z dyni. Dynię uprawiono od tysięcy lat w obu Amerykach, a do Europy przybyła dopiero po wyprawach Krzysztofa Kolumba. Szybko się zadomowiła, także w Polsce. Co roku na jesieni różne odmiany dyni można spotkać w sklepach, na bazarach, a także w sezonowych stoiskach położonych przy plantacjach. Co ciekawe, choć uważa się ją za warzywo, to jednak z botanicznego punktu widzenia jest owocem. Potrawy z dyni od kilku lat stały się jesienią bardzo modne. Niegdyś kojarzyły się przede wszystkim z niezbyt smacznymi przetworami w occie. Dziś w sezonie restauracje serwują zupy z dyni, pierogi z dynią, sałatki z dyni i wiele innych dań. Nasz kucharz pokazywał widzom różne odmiany dyni, poczynając od zwykłej, poprzez dynię piżmową czy dynię hokkaido. Tym razem sięgnie po potężną dynię neapolitańską, znaną także jako "lunga di Napoli". Ta duża, ciemnozielona dynia waży przeciętnie około 15 kilogramów, ma zwarty pozbawiony pestek miąższ. Zapewne z uwagi na rozmiary nie jest zbyt popularna, ale jest bardzo smaczna. Karol Okrasa pokaże jak z jednej dyni przygotować trzy niezwykle ciekawe dania. 1/ Zupa z dyni z wędzonym pstrągiem i tymiankowymi zacierkami; 2/ "Konfitowane", czyli gotowane w niskiej temperaturze nogi z gęsi podane z konfiturą z dyni i gruszki; 3/ Sałatka z upieczonej w ognisku dyni, cykorii i orzeszków pistacjowych.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zabierze widzów do Stadniny Koni Huculskich w Regietowie koło Wysowej. To punkt wyjścia do przygotowania potraw wykorzystujących składniki kuchni huculskiej i łemkowskiej. Przed II wojną światową karpaccy górale, tacy jak Huculi, Bojkowie czy Łemkowie zamieszkiwali obszar II Rzeczpospolitej. Ich kuchnia była niesamowicie uboga z uwagi na ciężkie warunki w jakich zamieszkiwali. Na przednówku często jedynym produktem, który trafiał do garnka była pokrzywa. A najbardziej znanym huculskim przysmakiem była tzw. kulesza - mamałyga, czyli kaszka kukurydziana z bryndzą. Mało znany jest fakt, że na południowo - wschodnich kresach dawnej Polski kukurydza była powszechnym produktem, choć w centralnej Polsce była prawie nieznana. Wykorzystując tradycyjne huculskie składniki Karol przygotuje trzy dania: 1/ placki ze śledziem i sosem z palonej papryki, 2/ gulasz z pokrzywy, pieczarek i kapusty, 3/ tatar z ugniecionej jak pod końskim siodłem wołowiny z placuszkami z kaszki kukurydzianej.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na spotkanie z leśną kuchnią mazurską. Przy okazji pokaże widzom jedno z najciekawszych miejsc na Mazurach, czyli ruiny Wilczego Szańca, znajdujące się na terenie Nadleśnictwa Srokowo. Ten zespół bunkrów, wysadzonych przez wycofujących się Niemców pod koniec II wojny światowej, był główną siedzibą wodza III Rzeszy, Adolfa Hitlera. To tu wydawał on swe zbrodnicze rozkazy, między innymi rozkaz zniszczenia Warszawy podczas powstania. Tu też miał miejsce nieudany zamach na Hitlera w lipcu 1944 roku dokonany przez pułkownika Clausa von Stauffenberga. Dziś ruiny porastają mchy i wysoki las, a całym ośrodkiem opiekują się leśnicy. Opieka nad obiektami zabytkowymi i miejscami pamięci to dość nietypowe dla tej branży zajęcie, ale jak najbardziej wpisane w cele działalności Lasów Państwowych. Ale oczywiście, oprócz zwiedzania miejsc związanych z historią, Karol pokaże widzom także swoje propozycje na złamanie przepisów klasycznych potraw regionalnej kuchni mazurskiej. Pierwszą potrawą, jaką przygotuje, będzie "szmurkul", czyli duszona kapusta z cebulą z grzybami i marynowanymi udkami z kurczaka. Druga to "dzyndzałki", czyli pierogi z farszem z topinamburu i sera, w sosie z palonego masła, szałwii i orzechów. A trzecia to "plińce z pomoćką", czyli placki ziemniaczane z pastą z twarogu i wędzonej ryby.