Niezwykłe historie z pocztówek godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W odcinku zaprezentowano pocztówkę wysłaną do Bochni w Galicji, w lutym 1918 roku, a więc kilka miesięcy przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Na awersie kartki widnieje reprodukcja obrazu Artura Grottgera, autora cyklu kartonów o powstaniu styczniowym. Był to cykl jedenastu czarno - białych rysunków poświęconych wojnie. Polski malarz był jednym z czołowych przedstawicieli romantyzmu w malarstwie polskim. Odcinek poświęcony jest osobie malarza oraz 160. rocznicy powstania styczniowego. Zaproszeni goście opowiadają również o szacunku jaki okazywano weteranom powstania styczniowego w okresie międzywojennym.

Opis (streszczenie): W odcinku zaprezentowana będzie kartka pocztowa z 2 września 1931 roku. Korespondencja została wysłana ze Lwowa do willi Pod Kotwicą w Morszynie koło Stanisławowa. Zaproszeni goście opowiedzą o kurorcie w Morszynie oraz o stemplu na kartce, upamiętniającym strzeleckie mistrzostwa świata we Lwowie w 1931 roku. Historyk sztuki przedstawi architekturę kurortu oraz omówi reprodukcję obrazu Jana Matejki na awersie pocztówki.

Opis (streszczenie): W odcinku zaprezentowana będzie kartka pocztowa z 10 sierpnia, prawdopodobnie 1916 roku, wysłana prawdopodobnie z Krakowa do Lwowa, na adres: ul. Kordeckiego 13. Pod tym adresem działała Powszechna Szkoła Żeńska im. ks. Kordeckiego. Adresatką była Józefa Chabrowska, nauczycielka. Na awersie pocztówki widnieje reprodukcja obrazu Piotra Stachiewicza, Ironia. Obraz należy do cyklu malarskiego z przełomu XIX i XX wieku "Widma w pracowni". Na pierwszym planie widać błazna, a na drugim planie Grupę Laokoona, jedno z najsłynniejszych i najbardziej kontrowersyjnych antycznych dzieł greckich. Piotr Stachiewicz, który znany jest głównie ze swoich konwencjonalnych obrazów religijnych i rodzajowych oraz licznych ilustracji prasowych i książkowych (m.in. do Quo vadis Henryka Sienkiewicza) był bardzo wziętym malarzem. Mimo to w czasie największej popularności namalował dwa cykle dowodzące przeżywanej depresji i utraty wiary w możliwości twórcze. W latach 1912 - 1918 wykładał na Wyższych Kursach dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego w Krakowie (jednocześnie był kierownikiem i opiekunem wydziału artystycznego). Na znaczku pocztowym widnieje cesarz Franciszek Józef. Zaproszeni goście opowiedzą o obrazie i jego twórcy oraz o przedstawieniu rzeźby "Grupa Laokoona" w kulturze. Omówią również działalność Wyższych Kursów dla Kobiet im. A. Baranieckiego w Krakowie oraz roli jaką mogła w nich pełnić Józefa Chabrowska.

Opis (streszczenie): W odcinku przedstawimy kartę pocztową nadaną do Zofii Madeńskiej. Korespondencja została wysłana do dworu hrabiny Scipio del Campo w Brzezicach i to właśnie członkowie rodziny Scipio del Campo będą bohaterami tego odcinka. Karta pocztowa adresowana była na pocztę w Piaskach Luterskich w Guberni Lubelskiej. Została napisana 11 maja 1913 roku i nadana z Warszawy. Pod koniec XIX wieku Brzezice otrzymała Maria z Morchonowiczów i wniosła je w wianie mężowi, hrabiemu Edmundowi Scipio del Campo. Hrabia Edmund chętnie uczestniczył w życiu społecznym województwa i gminy. Współorganizował życie oświatowo - kulturalne w środowisku wiejskim prowadzone przez Macierz Szkolną. Z żoną i siostrą Julią założył i utrzymywał w Brzezicach Szkołę Ludową. Ze swojej biblioteki przekazał część zbiorów do Gminnej Biblioteki Publicznej w Piaskach. Wraz z innymi właścicielami ziemskimi w 1910 roku założył Towarzystwo Straży Ogniowych w Piaskach. Był aktywnym członkiem cukrowni w Trawnikach i jednym z pierwszych na Lubelszczyźnie propagatorów uprawy buraka cukrowego przez majątki dworskie. Po nim dobra odziedziczył syn Włodzimierz. Działał społecznie tak jak ojciec, był m.in. założycielem i pierwszym prezesem automobilklubu w Lublinie, a także dyrektorem Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie. W posiadłości w Brzezicach u Scipio del Campo bywali spokrewnieni z nimi gen. Kazimierz Sosnkowski i Władysław Tatarkiewicz. We wrześniu 1944 roku majątek Scipio del Campo, który obejmował ok. 344 hektary rozparcelowano na mocy dekretu PKWN, a dwór zamieniono na szkołę. Zespół dworski, który składał się z dworu, kuchni dworskiej, oranżerii, kuźni, młyna, stajni, obór dworskich i folwarcznych, spichlerzy, jest położony nad rzeką Giełczew, pośród starego parku. Do dworu prowadzi zabytkowa lipowa aleja. Na cmentarzu w Piaskach znajduje się grób rodziny Scipio del Campo.

Opis (streszczenie): W odcinku zaprezentowane będą kartki z 1921 roku. Pierwsza wysłana z Neapolu do Lublina, do głównej składnicy w Hotelu Europejskim, druga z Lecce do Lublina na adres Al. Racławickie 6. Adresatką była Maria Czerny Szwarcenberg. Kartki zostały napisane po włosku. Zaproszeni goście opowiedzą o drodze korespondencji z Italii do Lublina oraz o tym kim mogła być adresatka. Omówiony zostanie temat podróży Polaków do Włoch w tym okresie oraz historia Hotelu Europejskiego oraz kamienicy przy Al. Racławickich 6 w Lublinie.

Opis (streszczenie): W odcinku przedstawimy 4 kartki z lat 1913 - 17, nadane do Reginy i Marii Cybulskich. Korespondencja została wysłana na trzy adresy w Lublinie: ul. Namiestnikowska 22 (dzisiaj ul. Narutowicza 22), ul. Zamojska 29 oraz ul. Zamojska 39, róg ul. Rusałka. Pierwsza kamienica z początku XX wieku zachowała się do dzisiaj. Kamienica pod adresem Zamojska 29 została wyburzona na początku lat 70. XX wieku. Na jej miejscu powstał dom handlowy Rusałka. Trzeci budynek również istnieje. Tematem przewodnim odcinka będzie, wynikająca z treści kartek, historia I wojny światowej. Przedstawimy również historię nazwy ulicy i budynków, do których trafiła korespondencja.

Opis (streszczenie): Zaprezentowane zostaną pocztówki adresowane na pocztę w Piaskach Luterskich i to właśnie fenomen tej miejscowości będzie istotą tego odcinka. Kartki zostały wysłane do różnych osób. Adresatem pierwszej, z 1908 roku, był Jan Cywiński, dr medycyny. Adresatką drugiej pocztówki była Maria Wiciejewska, nauczycielka z Siedliszczek pod Piaskami Luterskimi. Miejscowość była ważnym ośrodkiem handlowym i rzemieślniczym dla całej okolicy. Miasto jest położone przy ujściu Sierotki do Giełczwi. Wieloreligijne, wielokulturowe miasto zamieszkiwane było przez katolików, kalwinów i wyznawców judaizmu. Pierwotny układ urbanistyczny miasta został znacznie przekształcony podczas zniszczeń obydwu wojen światowych. W 1941 roku Niemcy utworzyli tu getto dla ludności żydowskiej, pełniło ono funkcję punktu etapowego do obozu w Bełżcu i Sobiborze. Przywożono tu Żydów z Niemiec, Czech i Słowacji. Cechą charakterystyczną budynków w Piaskach są domy z białej opoki wydobywane z pobliskich kamieniołomów. Z dawnej zabudowy pozostał wybudowany w ok. 1720 roku kościół parafialny, przebudowany i pozbawiony cech stylowych. W latach 1783 - 1785 Teodor Suchodolski ufundował barokowo - klasycystyczny zbór kalwiński, czynny do 1849 roku, dziś w odrestaurowanej ruinie.