Biała sukienka godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Wieś na białostocczyźnie. Jest piękny, letni poranek, wszyscy szykują się do obchodów święta Bożego Ciała. Maciek, arogancki dorobkiewicz, jedzie luksusowym autem z Warszawy do rodzinnego Białegostoku. Zabiera autostopowicza, swego rówieśnika. Skromny i cichy Damian to jego przeciwieństwo. Młodzi ludzie zaczynają rozmawiać na temat święta i w ogóle wiary. Auto zmierzają w kierunku wsi, gdzie wkrótce ma się odbyć procesja. Zrywa się burza. W ulewnym deszczu dochodzi do wypadku.

Opis (streszczenie): Przypowieść na Boże Ciało. Akcja filmu rozgrywa się współcześnie w okolicach Białegostoku. Maciek, młody dorobkiewicz i pozer, wraca swoim nowiutkim jeepem z Warszawy, gdzie pracuje, do rodzinnego Białegostoku. Podwozi autostopowicza, Damiana, skromnego chłopaka, który również wraca do rodziny. Przez całą drogę Maciek z pogardą mówi o święcie Bożego Ciała, kpi z procesji i wiejskiej głupoty. Tymczasem w jednej z wiosek do udziału w procesji przygotowuje się rodzina Suszków. Tuż przed wyjazdem psuje się im samochód. W zamieszaniu Suszkowa zostawia rozgrzane żelazko na sukience córki wypalając w niej wielką dziurę. Suszkowie muszą się upokorzyć i pożyczyć białą sukienkę od córki bogatych sąsiadów. W końcu postanawiają pojechać na procesję polonezem bez hamulców. Rozpętuje się burza. Samochód Suszków uderza w jeepa Maćka...

Opis (streszczenie): Kolejny film z telewizyjnego cyklu "Święta polskie", który zyskał przychylność krytyki i uznanie widzów. "Biała sukienka" to przypowieść na Boże Ciało. Akcja filmu Michała Kwiecińskiego rozgrywa się właśnie w tym uroczyście obchodzonym i bardzo ważnym dla katolików dniu. Bohaterami są mieszkańcy wsi położonej niedaleko Białegostoku. Jest piękny, słoneczny poranek, panuje świąteczna atmosfera, miejscowy kościół i wierni szykują się do obchodów święta Bożego Ciała. Trwają ostatnie przygotowania: przyozdabianie trasy procesji, prasowanie komunijnych białych sukienek, polerowaniemasek samochodów, bo przecież w takim dniu trzeba się pokazać przed sąsiadami. Na tle świątecznej gorączki toczą się równolegle dwa wątki. Maciek, młody dorobkiewicz i pozer, konsumpcyjnie nastawiony do życia, podróżuje z Warszawy nowiutkim jeepem. Jedzie do rodzinnego Białegostoku. W drodze zabiera autostopowicza, swego rówieśnika - człowieka skromnego, zrównoważonego i małomównego. Damian jest przeciwieństwem Maćka, ceni inne wartości w życiu. On również wraca w rodzinne strony. Przez cały czas młodzi ludzie prowadzą dyskusję teologiczno - światopoglądową. Rozmawiają na temat święta Bożego Ciała i w ogóle wiary. Maciek wypowiada się z pogardą o katolikach, instytucji Kościoła i "czarnych". Kpi z procesji i wiejskiej ciemnoty. Damian staje w obronie ludzi wierzących, sam wierzy w Boga. Dwaj dyskutujący podróżni zmierzają w kierunku wsi, gdzie wkrótce ma się odbyć procesja. Ksiądz proboszcz wydaje polecenia, wokół krząta się kościelny i inni pomocnicy. Miejscowy muzyk, Jacek, organizuje sprzęt nagłaśniający, by słowa proboszcza dotarły do wszystkich wiernych. Ale nawet w tak uroczystym dniu nie wszystko odbywa się po bożemu. Nie ustaje spór zwaśnionych rodzin - zamożnych Kowali i znacznie uboższych Suszków. W jednym z domów kłócą się również małżonkowie. Suszek jest wściekły, bo w jego polonezie zepsuły się właśnie hamulce. Żona Zofia wymyśla mu od głupków i obwinia o całe zło. W swej zapalczywości zapomina o białej sukience córki Pameli. W rezultacie na śnieżnobiałej tkaninie odciska się brunatna plama od rozgrzanego żelazka. Trzeba się upokorzyć i pożyczyć sukienkę Andżeliki od Kowali, by Pamela mogła sypać kwiatki. W końcu wszyscy ruszają na procesję. Dumny Kowal w nowym, błyszczącym daewoo, a także Suszek z rodziną, który zdecydował się na jazdę mimo uszkodzonych hamulców. Tymczasem zrywa się burza. W ulewnym deszczu dochodzi do poważnej kolizji drogowej.