Etnos Małopolski godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Magazyn kulturalny, w którym spotykamy przedstawicieli określonych regionów i subregionów etnograficznych, promujących własną kulturę ludową, osoby o wspólnym pochodzeniu, więziach społecznych i zamiłowaniu do rodzimych tradycji. U stóp majestatycznej Babiej Góry, zwanej Królową Beskidów, rozpościera się Zawoja najdłuższa wieś w Polsce, a zarazem serce kultury Górali babiogórskich. Stąd rozciąga się widok na Beskid Żywiecki i Makowski. Pejzaż który nie tylko zachwyca, ale też inspiruje do działania. To właśnie tutaj, w cieniu górskich szczytów, powraca pamięć o dawnych dźwiękach choćby o dudach, które niegdyś towarzyszyły każdej większej uroczystości, a dziś zyskują drugie życie. Troska o zachowanie tradycji przejawia się też w działaniach lokalnych pasjonatów. To oni przygotowują się do stworzenia Spółdzielni Socjalnej, która pozwoli rozwijać się osobom zajmującym się m.in. hafciarstwem. Zawoja to dziś miejsce ambitnych przedsięwzięć, ale i cierpliwej, codziennej pracy na rzecz kultury ludowej przekazywanej z pokolenia na pokolenie.

Opis (streszczenie): Magazyn kulturalny, w którym spotykamy przedstawicieli określonych regionów i subregionów etnograficznych, promujących własną kulturę ludową, osoby o wspólnym pochodzeniu, więziach społecznych i zamiłowaniu do rodzimych tradycji. Wśród malowniczych widoków na Beskid Wyspowy i stoki Gorców rozciąga się ziemia Zagórzan grupy etnograficznej, której kultura wyrosła na pograniczu wpływów wołoskich, podhalańskich, lachowskich i krakowskich. Na tym styku tradycji dojrzewa dziś program kreowania marki lokalnej, oparty na autentyczności i poszanowaniu dziedzictwa, również troski o zachowanie gwary. Wspierani są twórcy ludowi, których hafty, rzeźby, przetwory czy wyroby pasterskie powstają zgodnie z przekazem dziadków i pradziadków. W Kasinie, a dokładnie w jej przysiółku Zagródce, do dziś pieczołowicie podtrzymuje się jeden z najbarwniejszych zwyczajów wiosennych; chodzenie po wsi Dziadów Śmiguśnych, przebierańców, swoistych kolędników zwiastujących odrodzenie i nowy początek.

Opis (streszczenie): W malowniczej dolinie rzeki Krzczonówka leży Tokarnia. Ta wieś, położona nieopodal Myślenic, słynie z niezwykłej kalwarii, powstałej w latach "Komuny" na Górze Urbaniej, zabudowanej rzeźbami tylko jednego twórcy. Słynie także z niezwykłych procesji wielkanocnych i wielu innych zdarzeń, mających na celu zachowanie barwnej historii i ludowej kultury górali Kliszczaków, którzy zamieszkują tereny pomiędzy Beskidem Makowskim i Wyspowym. Wielobarwne wpływy regionu krakowskiego, Zagórzan, Lachów Sądeckich czy Podhala, Orawy i Górali babiogórskich wytworzyły ciekawy strój, muzykę, tańce i tradycje, o które pieczołowicie dbają tokarscy regionaliści.

Opis (streszczenie): W mieście Żywiec, jego rdzenni mieszkańcy - Putosze, tworzą niezwykłe Stowarzyszenie Asysta Żywiecka, którego członkowie od lat dbają o zachowanie pięknych mieszczańskich obyczajów, ich muzyki, pieśni i tańców. Pieczołowicie chronią od zapomnienia niezwykle urodziwy strój żywieckich mieszczan, w którym godnie prezentują swoje miasto podczas licznych uroczystości, organizują warsztaty jedynego w swoim rodzaju haftu, przekazując swoje umiejętności i stroje z pokolenia na pokolenie. Dokumentują swoje dziedzictwo, chroniąc historię i tradycje swojego miasta od zapomnienia.

Opis (streszczenie): Bukowina Tatrzańska to jedna z najsłynniejszych turystycznych wsi Skalnego Podhala, pochodząca z XVII wieku. Ceniona jest nie tylko za piękne górskie widoki i narciarskie trasy, ale stanowi również kolebkę podhalańskiej kultury ludowej. Jej przedstawiciele w postaci twórców ludowych, zespołów regionalnych, aktorów Teatru ludowego, instruktorów i uczestników licznych warsztatów ludowego rękodzieła, skupieni są wokół "Domu Ludowego", Bukowiańskiego Centrum Kultury. Odbywają się w nim letnie i zimowe festiwale, którym towarzyszy mnóstwo imprez przyciągających turystów z Polski i zagranicy.

Opis (streszczenie): U podnóży Beskidu Sądeckiego i Beskidu Niskiego, tuż przy granicy ze Słowacją, rozciąga się Tylicz. Miejsce, w którym krajobraz i historia tworzą wyjątkową opowieść. Dawniej należące do państwa muszyńskiego, przez wieki zamieszkiwane było przez górali wołoskiego pochodzenia Rusinów i Łemków, a także inne narody, które zostawiły tu swój ślad. Ta mozaika wpływów to znak rozpoznawczy Tylicza i jego okolic. Dziś mieszkańcy z szacunkiem i zaciekawieniem sięgają po ślady wielokulturowej przeszłości. Odtwarzają dawne zwyczaje i sztukę, przypominają kulinaria sprzed lat, przywracają pamięć o tym, co lokalne, a zarazem wspólne. Z tej różnorodności rodzi się dzisiejsza tożsamość zakorzeniona w tradycji, a otwarta na dialog z przeszłością.

Opis (streszczenie): W malowniczym Beskidzie Żywieckim, pomimo wszechobecnej współczesności, spotykamy pasjonatów tego co tradycyjne i związane z folklorem. Górale Żywieccy to przede wszystkim piękna muzyka i dawne tańce ludowe, to strój - ten wiejski dziecięcy i uroczysty góralski ale i zarazem wzornictwo dla np. dzisiejszych ubiorów, zdobionych tradycyjnym kolorowym haftem. Na żywiecczyźnie to, co tworzyło dawną kulturę ludową, zdobi kulturę współczesną, którą przekazuje się dzieciom a pokazuje dzisiejszemu światu, podczas warsztatów, festiwali i towarzyskich spotkań.

Opis (streszczenie): Z północnego krańca Gorców, gdzie dolina rzeki Mszanki otwiera się na wsie Mszana Górna i Dolna, rozciąga się obszar, w którym Zagórzanie od pokoleń odnajdują swoją tożsamość. Stąd, spoglądając dalej w stronę Łostówki i Łętowego, pod Górą Jasień, widać nie tylko urodę Beskidu Wyspowego, ale też żywą kulturę, która wciąż przenika codzienność. Lokalne potrawy nie są tylko wspomnieniem to wciąż obecne na stołach sery podpuszczkowe, wypieki i przetwory przyrządzane według dawnych receptur. Zagórzanie z dumą je prezentują i chętnie dzielą się swoją kulinarną tradycją. Obok niej trwa sztuka, muzyka, śpiew, rękodzieło. Twórcy ludowi, artyści i pasjonaci kultywują przekaz przodków, przekazując go dalej z pokolenia na pokolenie.

Opis (streszczenie): Na polskim Spiszu, od strony Niedzicy i Zalewu Czorsztyńskiego w kierunku Tatr, rozciąga się kilka wsi, które reprezentują jedną z trzech odmian tutejszej kultury. Wyróżnia się ona archaicznym strojem nawiązującym do stroju węgierskiego, tzw. kacwińskim. Piękna kraina i jej mieszkańcy, którzy nieustannie dbają o to, by to co dawne, tradycyjne, nie zaginęło - ich muzyka, śpiew, taniec, umiejętności dawnych rękodzieł i gwara. Dają temu dowód podczas licznych występów ich zespołów regionalnych i teatralnych a także organizując warsztaty, które przede wszystkim służą edukacji młodego pokolenia.

Opis (streszczenie): Magazyn kulturalny, w którym spotykamy przedstawicieli określonych regionów i subregionów etnograficznych, promujących własną kulturę ludową, osoby o wspólnym pochodzeniu, więziach społecznych i zamiłowaniu do rodzimych tradycji.

Opis (streszczenie): Jabłonka, największa wieś w polskiej części Orawy, jest nie tylko centrum administracyjnym regionu, ale także wraz z Orawskim Centrum Kultury, zabiega o utrzymanie dawnych tradycji, wspiera twórczość ludową i ją promuje. OCK stawia na edukację młodego pokolenia, organizując liczne warsztaty, festiwale i konkursy. Centrum wspiera działalność animatorów kultury, m.in. zespołów regionalnych, działających na terenie całego regionu.

Opis (streszczenie): Wśród zielonych zboczy Gorców, w sąsiedztwie Beskidu Sądeckiego, rozciągają się wsie Kamienica i Zasadne. Miejsca, w których kultura góralska nie tylko przetrwała, ale nadal tętni życiem. Górale kamieniccy z dumą i oddaniem przekazują swoją tożsamość młodszym pokoleniom. Od najmłodszych lat uczą dzieci gwary, która tu wciąż brzmi naturalnie i z siłą wspólnotowej więzi. Żywa jest również tradycja muzyki. Dźwięk skrzypiec, basów i instrumentów pasterskich płynie z izby do izby, bo nauka gry to nie tylko sztuka, lecz także szacunek dla przodków. Strój ludowy ręcznie szyty, zdobiony według starych wzorów pozostaje znakiem rozpoznawczym i nośnikiem pamięci o dawnych czasach. Regionalne zespoły Gorce i Zasadnioki troszczą się o zachowanie tańców i pieśni, pielęgnując każdy detal tradycji scenicznej i obrzędowej.

Opis (streszczenie): Chabówka i Rabka, niegdyś tereny górali Zagórzan, zostały zasiedlone pod koniec XIX wieku przez ludność napływową z północy Małopolski ale także z jej południa, szukającą pracy w rozwijającym się kurorcie. Wraz z osiedleniem przynieśli oni na te tereny także swoją rodzimą kulturę i dziś w Chabówce i Rabce żyje sporo osób, np. z terenów Podhala, które na tej ziemi pielęgnują swoje zwyczaje, gwarę i tańce dbając o ich zachowanie i rozwój.

Opis (streszczenie): Wśród zielonych wzgórz i łagodnych dolin Sądecczyzny, z widokiem na pasmo Jaworzynki, Beskid Wyspowy i Gorce, rozciąga się wieś Mystków serce ziemi zamieszkałej przez Lachów Sądeckich. To tutaj, a także w pobliskim Paszynie, założonym przez sądeckich mieszczan, od pokoleń pielęgnowana jest tradycja, która łączy codzienne życie z dawnym dziedzictwem. Obie miejscowości uchodzą za kolebki sztuki i kultury ludowej, żywej nie tylko w pamięci, ale przede wszystkim w działaniu. W Domu Ludowym w Mystkowie nieustannie tętni życie. Odbywają się tu liczne warsztaty plastyki obrzędowej, kulinariów, nauki gwary i pieśni. Dzieci i młodzież uczą się jak wyglądało dawne życie Lachów, by zrozumieć i zachować to, co niegdyś tworzyło tożsamość ich przodków. Szczególnym ambasadorem tej kultury są zespoły Mystkowianie i Mali Mystkowianie, które z pasją i dumą prezentują regionalny folklor na scenach Polski i świata. Ich występy, nagradzane na licznych przeglądach i festiwalach, są świadectwem żywotności tradycji oraz niezwykłej więzi między przeszłością a teraźniejszością.

Opis (streszczenie): Niedaleko Nowego Targu, u podnóża Gorców, z widokiem na Tatry, leży Łopuszna, jedna z najstarszych podhalańskich wsi. Słynie z dworu Tetmajerów, pięknego drewnianego kościoła z początków XVI wieku i izby regionalnej poświęconej pamięci ks. Józefa Tischnera, dawnego mieszkańca Łopusznej. Ale to nie wszystko. Górale Podhalańscy, mieszkańcy tej wsi, do dziś dbają o zachowanie nie tylko pamięci historycznej ale przede wszystkim swoich rodzimych tradycji. Ich strój, taniec, muzyka i śpiew góralski, gwara i sztuka ludowa czy rękodzieło, przekazywane są z pokolenia na pokolenie poprzez działalność zespołów regionalnych, Koła Gospodyń Wiejskich, Oddziału Związku Podhalan - regionalistów i pasjonatów pięknej podhalańskiej kultury.

Opis (streszczenie): Wśród malowniczych wzgórz Pogórza Rożnowsko - Ciężkowickiego, na styku tradycji Lachów i Pogórzan Sądeckich, leży gmina Korzenna kraina sadów, jabłek i żywych zwyczajów. Mieszkańcy od pokoleń pielęgnują dziedzictwo, co objawia się choćby w barwnych palmach wielkanocnych. Na lokalnych stołach królują pierniki, dziś cenione jako produkt regionalny, a Jarmark Korzeński łączy smaki, rękodzieło i tradycję. W Domu Kultury dawne rzemiosło odżywa podczas warsztatów z ceramiki, a o kulturze Pogórzan Sądeckich najpiękniej opowiadają sami mieszkańcy śpiewem, tańcem i muzyką w wykonaniu zespołów Lipniczanie, Mali Lipniczanie i Kapeli Samorządowej.