Filmoteka Małopolska godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Ona ma 29, on 44 lata. Ona jest niską brunetką, on wysokim blondynem. Ale o tym wiedzą tylko z opowieści innych. Sami nigdy się nie widzieli. 20 sierpnia 2022 roku wzięli ślub. Kiedyś, bardzo dawno temu, Gosia widziała. Wzrok traciła stopniowo, aż w końcu, mając kilka lat przestała widzieć całkowicie. Ostatni obraz jaki zapamiętał Tomek to lampy wiszące pod sufitem na sali szpitalnej. Miał wtedy 16 lat. Poznali się trzy lata temu. On był wtedy prezesem Polskiego Związku Niewidomych. Spotkali się w pracy, po raz pierwszy 19 października. A od 2 grudnia byli już razem. Trochę taka miłość od pierwszego wejrzenia. Film jest opowieścią o miłości Gosi i Tomka do siebie nawzajem, ale też o miłości do życia, do jego doświadczania.

Opis (streszczenie): Film jest opowieścią o fenomenie społeczno - kulturowym Domu Pomocy Społecznej im. Brata Alberta w Krakowie - jedynej takiej instytucji w Małopolsce. Codzienne audycje w tytułowym radiowęźle są oknem na świat dla wszystkich mieszkańców DPS - u, którzy niejako przebywają na marginesie społecznym, często są zapomniani i niechciani, a jednocześnie twórczy i spragnieni poznania świata i spotkania z drugim człowiekiem.

Opis (streszczenie): Film jest zapisem jednego dnia z życia Anny Dymnej. Ekipa TVP Kraków towarzyszy aktorce od porannej kawy, poprzez wizyty w Fundacji Anny Dymnej Mimo Wszystko, w PWST, w Salonie Poezji, w Starym Teatrze, a także w bardzo prywatnych odwiedzinach grobu na cmentarzu na Salwatorze. Rano na tarasie swojego domu Anna Dymna mówi o rodzinie, wspomina najważniejsze związki z mężczyznami, opowiada o synu. Wraca także do początków swojej kariery. Następnie jedziemy z nią na cmentarz, co jest okazją do rozmowy o największej miłości Wiesławie Dymnym. Kolejne miejsce to szkoła teatralna i zajęcia ze studentami. Ze szkoły kierujemy się do Teatru im. J. Słowackiego na kolejny już Salon Poezji, a potem do Starego Teatru.

Opis (streszczenie): To opowieść o Władysławie Wołkowskim - nazywanym Michałem Aniołem wikliny - wybitnym projektancie i architekcie wnętrz, designerze - wizjonerze, który sprawił, że wyroby wikliniarskie przez niego wykonane wg własnego projektu zostały uznane za dzieła sztuki. Jego meble i dekoracje z wikliny otrzymywały prestiżowe nagrody na światowych wystawach. Zdobiły wnętrza królewskich dworów i instytucji kultury. Wypracował własną oryginalną stylistykę wyróżniająca się płynną, giętką, delikatną linią. Nie ulegał modom. Władysław Wołkowski plasuje się wśród 20 największych polskich designerów XX wieku. Jako jeden z nielicznych artystów ma swoje Muzeum w Olkuszu, gdzie znajduje się największa w Polsce i na świecie kolekcja jego prac. Zapomniany w ostatnich dekadach, dziś jest odkrywany na nowo. Przez wielu historyków sztuki jest uważany za prekursora polskiego ekodesignu.

Opis (streszczenie): Bohaterami filmu są Małgosia, Andrzej, Mariusz i Tomek. Łączy ich to, że każdy z nich jest po przeszczepie serca. Niektórzy z nich swoje "drugie" życie zaczęli już ponad 20 lat, niektórzy zaledwie kilka lat temu. Wszyscy "nowe" serce otrzymali w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II. W filmie poznajemy ich historie, ale także dotykamy tajemnicy i magii przeszczepu. Opowiada nam o niej dr hab. n. med. Karol Wierzbicki - kierownik Odcinka Transplantologii i Mechanicznego Wspomagania Krążenia w Szpitalu im. św. Jana Pawła II w Krakowie, a równocześnie człowiek, który w większości przypadków trzymał ich "nowe" i "stare" serca w swoich dłoniach.

Opis (streszczenie): Łączy ich wspólna pasja - gra w koszykówkę. I to, że wszyscy poruszają się na wózkach inwalidzkich. Tworzą drużynę FOR HEROES KRAKÓW. Jedyną drużynę koszykówki na wózkach w Małopolsce. Opowieść o sile pasji, o woli walki, o męskości, ale także o tym, że w naszym życiu nic nie jest na pewno, bo tak naprawdę w ciągu kilku sekund wszystko może się zmienić.

Opis (streszczenie): Hospicjum domowe dla dzieci Alma Spei powstało z marzeń, jak mówi jego założycielka dr Małgorzata Musiałowicz. Pracuje tu obecnie 21 osób, zajmujących się 40 nieuleczalnie chorymi dziećmi. Film ten nie jest jednak filmem o śmierci. Wręcz przeciwnie jest o życiu i jego pięknie.

Opis (streszczenie): Chociaż od roku jest na emeryturze, nie zwalnia. Profesor doktor nauk medycznych, hematolog i transplantolog, uczeń prof. Juliana Aleksandrowicza, który - wraz z zespołem - przeprowadził 1500 operacji przeszczepu szpiku kostnego, ratujących życie, ma wiele pozazawodowych zainteresowań. Prof. Chwalba, historyk, z szacunkiem mówi o jego historycznych zainteresowaniach i publikacjach. Marek Sosenko, antykwariusz i kolekcjoner zazdrości mu niektórych patriotycznych kart pocztowych z początku minionego wieku, bo chociaż nikt nie ma zbiorów takich jak on, to prof. Skotnicki jest filokartystą co się zowie... Odnalazł w świecie dzieci z listy Schindlera i utrzymuje z nimi kontakt. Wydobywa z mroków historii zasłużonych obywateli miasta Krakowa: Polaków pochodzenie żydowskiego. Być może miała na to wpływ historia jego babci, Anny, która próbując uratować dwie farmaceutki żydowskiego pochodzenia straciła - po donosie - życie w obozie Ravensbruck. Prof. Skotnicki sam sadził jej drzewko - Sprawiedliwej Wśród Narodów Świata - w Jerozolimie. Jeszcze nas zaskoczy - mówi o nim koleżanka z Kliniki Hematologii. I nikt nie ma co do tego wątpliwości.

Opis (streszczenie): Łukasz Szymański to fotograf - amator, a Mirosław Ganobis jest filmowcem amatorem. Łączy ich pasja do historii Oświęcimia. Gromadzą artefakty związane z rodzinnym miastem. Swoje zbiory przechowują w prywatnych mieszkaniach. Ich domy stanowią nieformalną, muzealną przestrzeń poświęconą tożsamości lokalnej społeczności. Film opowiada o ich pracy, ale również o nich samych.

Opis (streszczenie): Marta Sawicka od ponad 40 lat w swoim krakowskim mieszkanku codziennie gotuje posiłki dla ludzi ubogich, bezdomnych, samotnych i chorujących staruszków. Nie tylko dba o sprawy posiłków, ale też poświęca tym osobom swój własny czas i emocjonalne wsparcie. Film jest dokumentem obserwacyjnym, gdzie kamera towarzyszy bohaterce, która nie potrafi obojętnie przejść wobec problemów innych.

Opis (streszczenie): Film o legendarnym krakowskim spikerze radiowym Antonim Augustynku Wichurze. Na przywracanie pamięci o nim składają się bogate archiwalia, ale również nowoczesne narzędzia, pozwalające na przykład odtworzyć głos samego bohatera filmu. Najważniejsze wydaje się jednak zaangażowanie potomków spikera z różnych pokoleń, którzy są współtwórcami filmu.

Opis (streszczenie): Światowej sławy reżyser filmów animowanych, nazywany Bressonem polskiej animacji - Jerzy Kucia. Wprowadza nas w świat swojego dzieciństwa, największej jego twórczej inspiracji i odkrywa tajemnice warsztatu filmowego. Jego plastyczne, poetyckie filmy "Parada", "Strojenie instrumentów" czy "Fuga na wiolonczelę, trąbkę i pejzaż" to mistrzowskie połączenie obrazu z dźwiękiem, oddziałujące na widza w sposób hipnotyczny. Pokazywane na najważniejszych festiwalach na świecie zostały obsypane lawiną prestiżowych nagród. Jerzy Kucia jest nie tylko oryginalnym artystą, ale także wybitnym pedagogiem z pasją dzielącym się swoją wiedzą - co jest bardzo rzadkim połączeniem.

Opis (streszczenie): Film opowiada historię Stanisławy Rachwał - kobiety heroicznej, która przetrwała obóz koncentracyjny w Oświęcimiu, a w czasach stalinizmu została skazana na śmierć i więzienie. Film bazuje na szczegółowej dokumentacji, w ramach której przeprowadzono wiele rozmów z rodziną Stanisławy Rachwał.

Opis (streszczenie): PIWNICA POD BARANAMI to z pewnością miejsce, instytucja, grupa twórcza, która ma w historii naszej kultury znaczenie wyjątkowe. W składzie obecnej Piwnicy jest dwóch artystów, którzy byli w niej od samego początku. Tadeusz Kwinta, pojawił się już w pierwszym programie. Miki (Mirosław) Obłoński przyszedł po niecałym roku od otwarcia i zaczynał jako chłopak do wszystkiego. Sprawdzał bilety, rozstawiał ławki, sprzątał, aż wreszcie wystąpił. Film opowiada o ich młodości w Piwnicy, o losach po odejściu z niej i dniu dzisiejszym.

Opis (streszczenie): To opowieść o prawdziwych zwycięzcach, mieszkających w przepięknym pałacu na obrzeżach Krakowa. W każdym człowieku drzemią pokłady dobra i zła. To w jakie środowisko trafimy w dużym stopniu determinuje nasze życie, ale równie fascynujące jest to, że każdy człowiek może się zmienić, nawet jeśli trafił na grunt, który pozornie całkowicie go zniszczył. Każdy człowiek zasługuje na drugą szansę, jak mawiał Marek Kotański, lecz nie każdy po tę szansę sięga. W temacie uzależnień najbardziej fascynujący jest proces, który pozwala z nich wyjść. To jest bardzo trudna i żmudna praca, wymagająca odwagi i prawdziwej determinacji. To jest zadanie tylko dla zwycięzców.

Opis (streszczenie): Od 40 lat Towarzystwo Przyjaciół Chorych, a później Towarzystwo Przyjaciół Chorych, "Hospicjum im. św. Łazarza" niesie pomoc i pociechę ludziom nieuleczalnie chorym i ich bliskim. Film przypomina jego historię i pokazuje teraźniejszość. Ster Towarzystwa Przyjaciół Chorych, "Hospicjum im. św. Łazarza" trzyma od lat niezwykła osoba, pani prezes, dr Jolanta Stokłosa. Jeden z pacjentów powie: "gdyby nie choroba, byłoby tutaj naprawdę przyjemnie". I tak naprawdę jest. Krakowskie Hospicjum to miejsce, w którym chory człowiek traktowany jest z szacunkiem i uwagą przez lekarzy, pielęgniarki, fizjoterapeutów, księdza i wolontariuszy, panie kucharki i sprzątających. Wszystkich. Kampania "Pola Nadziei" przywędrowała do Krakowa ze Szkocji i rozrosła się w całym kraju - pełna żonkili sadzonych rękami dobrych, empatycznych ludzi zbierających fundusze, by zapewnić temu miejscu i jego pacjentom trwanie.

Opis (streszczenie): Leszek Wójtowicz działał, działa i na pewno działać będzie jako komentator otaczającej go rzeczywistości. Wykształcony prawnik, erudyta i przede wszystkim pieśniarz związany z Piwnicą pod Baranami, najaktywniejszy czas zaliczył w okresie intensywnych ruchów Solidarnościowych, bo też tego wymagał czas. W filmie jest narratorem i przewodnikiem tłumaczącym ten burzliwy okres i swoje własne życie z nimi związane, ale również patrzy w przyszłość, bacznie obserwuje i oczywiście snuje pieśni.

Opis (streszczenie): Na 14 czerwca 2020 roku przypada 80. rocznica pierwszego transportu Polaków do KL Auschwitz. Wśród 728 więźniów tego transportu był także Tadeusz Teddy Pietrzykowski numer obozowy 77. Polski pięściarz, który swoją karierę bokserską rozpoczął w XX - leciu międzywojennym jako gimnazjalista, trenując między innymi pod okiem słynnego Feliksa Stamma. W obozie KL Auschwitz kontynuował walki, tym razem walcząc jednak o chleb. Według różnych szacunków stoczył tam od 40 do 60 walk. Jednocześnie prowadził obozową działalność konspiracyjną, był jednym z członków ruchu oporu zainicjowanego przez Witolda Pileckiego. Film "Bokser z Auschwitz" to opowieść o losach Pietrzykowskiego. Główną narratorką w dokumencie jest jego córka, zaś istotny element narracji stanowią zdjęcia zrealizowane na planie filmu fabularnego "Mistrz", którego głównym bohaterem jest właśnie Pietrzykowski.

Opis (streszczenie): Opowieść dokumentalna o ludziach, którzy, gdziekolwiek i kimkolwiek są w hierarchii społecznej, ekonomicznej, naukowej czy artystycznej, mówią o sobie - jestem z ŻaczkaŻaczek do roku 1981 był drugim domem dla pokoleń, czymś więcej, niż tylko akademikiem. Był planetą społeczną, zamieszkiwaną - legalnie i nielegalnie - przez blisko dwutysięczną wspólnotę, rządzącą się podług praw studenckiegobraterstwa, samorządu i kodu kulturowego kolektywu, przekazywanego z pokolenia na pokolenie. Był też Żaczek Arkadią i bramą na drodze do dojrzałości: osobowej i społecznej, miejscem wymiany idei i wartości oraz koleżeńskiej pomocy. Był miejscem odkrywania talentów artystycznych i intelektualnych i przestrzenią nieustannej karnawalizacji rzeczywistości, zwłaszcza PRL - u, czego przejawem najwyższej próby była kultura studencka.

Opis (streszczenie): Filmowy portret Wojciecha Plewińskiego jednego z najsłynniejszych krakowskich artystów fotografików. Kojarzony jest przede wszystkim z publikowanymi na okładkach tygodnika "Przekrój" portretami młodych kobiet. A przecież zasłynął także jako znakomity fotograf teatralny - jego zdjęcia dokumentują niemal całą historię powojennego teatru polskiego. Jednak z tej perspektywy umyka sedno jego twórczości, czyli fotografia reportażowa i zbierane latami cykle bez określonego tematu, wynik uważnej obserwacji otaczającego świata. Film jest próbą podsumowania twórczości artysty i prezentacją jego najważniejszych i najsłynniejszych fotografii. O Wojciechu Plewińskim opowiadają m.in. Anna Dymna, Mikołaj Grabowski, Kazimierz Wiśniak, Anna Stafiej, Jan Kanty Pawluśkiewicz.

Opis (streszczenie): Kobieta o anielskim głosie, niesamowicie wrażliwa, ale jednocześnie bardzo konsekwentna, co podkreślił Grzegorz Turnau, nazywając ją artystką sformułowaną. Ania Szałapak - biały anioł Piwnicy pod Baranami, pieśniarka, ale jednocześnie, a może przede wszystkim, naukowiec. Wielbicielka kotów, kapeluszy, szopek krakowskich i aniołów. Mówiła, że nie jest kolekcjonerką, tylko przywiązuje się do rzeczy i do wspomnień. Zauważyć to można w jej mieszkaniu, w którym pełno wszystkiego. Ale śladami jej istnienia nie są tylko rzeczy, które pozostały po niej w mieszkaniu. Są nimi także piosenki w jej wykonaniu, są nimi publikacje naukowe poświęcone szopkom krakowskim, a także krakowskim tradycjom i obrzędom i wreszcie są nimi wspomnienia przyjaciół i rodziny. Anna Szałapak urodziła się 22 września 1952 r. , zmarła 14 października 2017 r. Całe swoje życie spędziła w Krakowie. Była jedną z najwybitniejszych artystek Piwnicy pod Baranami, z którą związana była od 1979 r. Obok kariery artystycznej prowadziła także karierę naukową. Ukończyła studia etnograficzne i pracowała jako kustosz w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa. W 2012 r. obroniła pracę doktorską dotyczącą szopki krakowskiej. Była laureatką licznych nagród i wyróżnień. W 2016 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz polskiej kultury i osiągnięcia w pracy artystycznej. Film stanowi próbę stworzenia portretu Anny Szałapak córki, siostry, artystki, naukowca, przyjaciółki. Opowieść została podzielona na rozdziały, w których ludzie związani z artystką opowiadają o Annie Szałapak (rodzina: Maria, Piotr i Janina Szałapak, przyjaciele z Piwnicy pod Baranami, m.in. Zygmunt Konieczny, Grzegorz Turnau, Jacek Wójcicki, Ewa Lipska, Konrad Mastyło).

Opis (streszczenie): Ludzie tworzą instytucję, czy instytucja tworzy ludzi? Skłonni raczej jesteśmy uznać wyższość pierwszego twierdzenia, chociaż istnieją instytucjonalne inicjatywy, których wpływ niezwykle silnie kształtuje charakter funkcjonujących weń osób. Taką strukturą niewątpliwie jest Ochotnicza Straż Pożarna (OSP), jedna z ważniejszych i najstarszych organizacji działających w Polsce. OSP i GRP w Kętach ukazana w filmie jest zbiorowym portretem członków tych organizacji, którą reprezentują niemal wszystkie pokolenia. W filmie widzimy jak wychowanie rodzinne wiąże się z funkcjonowaniem w tej grupie, co ma olbrzymie znaczenie w budowaniu wspólnotowości.