Filmoteka Małopolska godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Od 40 lat Towarzystwo Przyjaciół Chorych, a później Towarzystwo Przyjaciół Chorych, "Hospicjum im. św. Łazarza" niesie pomoc i pociechę ludziom nieuleczalnie chorym i ich bliskim. Film przypomina jego historię i pokazuje teraźniejszość. Ster Towarzystwa Przyjaciół Chorych, "Hospicjum im. św. Łazarza" trzyma od lat niezwykła osoba, pani prezes, dr Jolanta Stokłosa. Jeden z pacjentów powie: "gdyby nie choroba, byłoby tutaj naprawdę przyjemnie". I tak naprawdę jest. Krakowskie Hospicjum to miejsce, w którym chory człowiek traktowany jest z szacunkiem i uwagą przez lekarzy, pielęgniarki, fizjoterapeutów, księdza i wolontariuszy, panie kucharki i sprzątających. Wszystkich. Kampania "Pola Nadziei" przywędrowała do Krakowa ze Szkocji i rozrosła się w całym kraju - pełna żonkili sadzonych rękami dobrych, empatycznych ludzi zbierających fundusze, by zapewnić temu miejscu i jego pacjentom trwanie.

Opis (streszczenie): PIWNICA POD BARANAMI to z pewnością miejsce, instytucja, grupa twórcza, która ma w historii naszej kultury znaczenie wyjątkowe. W składzie obecnej Piwnicy jest dwóch artystów, którzy byli w niej od samego początku. Tadeusz Kwinta, pojawił się już w pierwszym programie. Miki (Mirosław) Obłoński przyszedł po niecałym roku od otwarcia i zaczynał jako chłopak do wszystkiego. Sprawdzał bilety, rozstawiał ławki, sprzątał, aż wreszcie wystąpił. Film opowiada o ich młodości w Piwnicy, o losach po odejściu z niej i dniu dzisiejszym.

Opis (streszczenie): Łączy ich wspólna pasja - gra w koszykówkę. I to, że wszyscy poruszają się na wózkach inwalidzkich. Tworzą drużynę FOR HEROES KRAKÓW. Jedyną drużynę koszykówki na wózkach w Małopolsce. Opowieść o sile pasji, o woli walki, o męskości, ale także o tym, że w naszym życiu nic nie jest na pewno, bo tak naprawdę w ciągu kilku sekund wszystko może się zmienić.

Opis (streszczenie): To opowieść o Władysławie Wołkowskim - nazywanym Michałem Aniołem wikliny - wybitnym projektancie i architekcie wnętrz, designerze - wizjonerze, który sprawił, że wyroby wikliniarskie przez niego wykonane wg własnego projektu zostały uznane za dzieła sztuki. Jego meble i dekoracje z wikliny otrzymywały prestiżowe nagrody na światowych wystawach. Zdobiły wnętrza królewskich dworów i instytucji kultury. Wypracował własną oryginalną stylistykę wyróżniająca się płynną, giętką, delikatną linią. Nie ulegał modom. Władysław Wołkowski plasuje się wśród 20 największych polskich designerów XX wieku. Jako jeden z nielicznych artystów ma swoje Muzeum w Olkuszu, gdzie znajduje się największa w Polsce i na świecie kolekcja jego prac. Zapomniany w ostatnich dekadach, dziś jest odkrywany na nowo. Przez wielu historyków sztuki jest uważany za prekursora polskiego ekodesignu.

Opis (streszczenie): Portret poety i człowieka ukazany w sposób niezwykle subtelny. Jakby z pogranicza jawy i snu. Jan Polkowski uchyla drzwi do swojego intymnego świata liryki, ale również zaprasza do swojego miejsca na ziemi - tytułowej Tymowej. Dom pośród lasów, bliskość natury, zwierzęcy towarzysze, najbliższe osoby i poezja - to wszystko tworzy aurę bliskości i niezwykłej rodzinności. W tym filmie nie poznamy bogatego dorobku społeczno - politycznego Jana Polkowskiego. Zobaczymy tylko i aż, człowieka szczęśliwego.

Opis (streszczenie): Film jest zapisem jednego dnia z życia Anny Dymnej. Ekipa TVP Kraków towarzyszy aktorce od porannej kawy, poprzez wizyty w Fundacji Anny Dymnej Mimo Wszystko, w PWST, w Salonie Poezji, w Starym Teatrze, a także w bardzo prywatnych odwiedzinach grobu na cmentarzu na Salwatorze. Rano na tarasie swojego domu Anna Dymna mówi o rodzinie, wspomina najważniejsze związki z mężczyznami, opowiada o synu. Wraca także do początków swojej kariery. Następnie jedziemy z nią na cmentarz, co jest okazją do rozmowy o największej miłości Wiesławie Dymnym. Kolejne miejsce to szkoła teatralna i zajęcia ze studentami. Ze szkoły kierujemy się do Teatru im. J. Słowackiego na kolejny już Salon Poezji, a potem do Starego Teatru.

Opis (streszczenie): Krzysztof Ridan w kolejnej ze swoich filmowych opowieści o Nowej Hucie ukazuje architektoniczny fenomen tej dzielnicy, bazujący na osiągnięciach europejskiego dziedzictwa planistycznego. Do dzisiaj Nowa Huta błyszczy, a liczne rozwiązania, które niewiele miały wspólnego z błędnie wciąż przypisywanym socrealistycznym rodowodem, stanowią o udogodnieniach i pożyteczności, z której korzystają również współcześnie mieszkańcy.

Opis (streszczenie): Ludzie tworzą instytucję, czy instytucja tworzy ludzi? Skłonni raczej jesteśmy uznać wyższość pierwszego twierdzenia, chociaż istnieją instytucjonalne inicjatywy, których wpływ niezwykle silnie kształtuje charakter funkcjonujących weń osób. Taką strukturą niewątpliwie jest Ochotnicza Straż Pożarna (OSP), jedna z ważniejszych i najstarszych organizacji działających w Polsce. OSP i GRP w Kętach ukazana w filmie jest zbiorowym portretem członków tych organizacji, którą reprezentują niemal wszystkie pokolenia. W filmie widzimy jak wychowanie rodzinne wiąże się z funkcjonowaniem w tej grupie, co ma olbrzymie znaczenie w budowaniu wspólnotowości.

Opis (streszczenie): Filmowa opowieść o Lidii Maksymowicz, która jako dziecko przeżyła obóz koncentracyjny Auschwitz - Birkenau. Po wyzwoleniu adoptowana przez rodzinę z Oświęcimia, odnalazła rodziców i siostrę po 17 latach poszukiwań. Nadal jednak ma problem z okazywaniem uczuć i z emocjami. Film pokazuje trudny los obozowych dzieci i traumę, jaką ci, którzy przeżyli, nosili w sobie przez całe życie. Historia Lidii Maksymowicz rozpoczyna się w 1940 roku. 14 grudnia przychodzi na świat w rodzinie Anny i Aleksieja Boczarowów. O tym jednak dowie się dopiero mając 22 lata. Tak jak o tym, że jej prawdziwe imię to Ludmiła. Ludmiłą Lidia przestaje być w grudniu 1943 roku. Staje się numerem. Jako trzyletnia dziewczynka trafia do obozu koncentracyjnego Auschwitz - Birkenau. Udaje jej się przeżyć. Po wyzwoleniu zostaje adoptowana przez rodzinę Rydzikowskich z Oświęcimia. Dorasta w promieniu kilku kilometrów od miejsca, które na zawsze naznaczyło jej życie. Pytanie KIM JESTEM nie daje jej spokoju. Po 17 latach udaje jej się odnaleźć rodzinę. Matka, ojciec i siostry żyją i mieszkają na Ukrainie. Historia Lidii staje się głośna na cały świat. Reportaże telewizyjne, artykuły w gazetach, wywiady. Lidia dostaje listy z całego świata. Nadal jednak nie potrafi się odnaleźć, ma problem z okazywaniem uczuć, z emocjami. Film "Nam nie wolno było płakać" jest z jednej strony opowieścią o historii Lidii Maksymowicz, z drugiej zaś opowieścią o losach dzieci w obozie Auschwitz - Birkenau oraz o traumie, jaką ci, którzy przeżyli, nosili w sobie przez całe życie.

Opis (streszczenie): Nostalgiczna opowieść o krainie dzieciństwa, do której każdy z nas wraca, a także o wspomnieniach - w tym przypadku - zanurzonych niemal dosłownie w nurcie jednej z najpiękniejszych polskich rzek. Rzeka jest symbolem nieskończoności, od wieków płynie tym samym torem, niepostrzeżenie mieszając się z losami okolicznych mieszkańców. Raba to rzeka wspomnień dla wielu pokoleń krakowian, którzy właśnie tam spędzili najpiękniejsze chwile swojego życia. O tej rzece powstała niejedna piosenka, tam łowi się najlepsze ryby, a wokół niej wciąż gromadzą się ludzie chcący ocalić ją przed zgubnym wpływem cywilizacji. Atutem filmu są także unikatowe zdjęcia archiwalne.

Opis (streszczenie): Bohaterami filmu są Małgosia, Andrzej, Mariusz i Tomek. Łączy ich to, że każdy z nich jest po przeszczepie serca. Niektórzy z nich swoje "drugie" życie zaczęli już ponad 20 lat, niektórzy zaledwie kilka lat temu. Wszyscy "nowe" serce otrzymali w Krakowskim Szpitalu Specjalistycznym im. św. Jana Pawła II. W filmie poznajemy ich historie, ale także dotykamy tajemnicy i magii przeszczepu. Opowiada nam o niej dr hab. n. med. Karol Wierzbicki - kierownik Odcinka Transplantologii i Mechanicznego Wspomagania Krążenia w Szpitalu im. św. Jana Pawła II w Krakowie, a równocześnie człowiek, który w większości przypadków trzymał ich "nowe" i "stare" serca w swoich dłoniach.

Opis (streszczenie): Film opowiada o życiu Anny Krupy, bibliotekarki i nauczycielki, która urodziła się bez rąk. W filmie śledzimy codzienność bohaterki i jej samotne macierzyństwo. Bohaterka mieszka w Piekielniku, małej miejscowości na Podhalu.

Opis (streszczenie): To opowieść o prawdziwych zwycięzcach, mieszkających w przepięknym pałacu na obrzeżach Krakowa. W każdym człowieku drzemią pokłady dobra i zła. To w jakie środowisko trafimy w dużym stopniu determinuje nasze życie, ale równie fascynujące jest to, że każdy człowiek może się zmienić, nawet jeśli trafił na grunt, który pozornie całkowicie go zniszczył. Każdy człowiek zasługuje na drugą szansę, jak mawiał Marek Kotański, lecz nie każdy po tę szansę sięga. W temacie uzależnień najbardziej fascynujący jest proces, który pozwala z nich wyjść. To jest bardzo trudna i żmudna praca, wymagająca odwagi i prawdziwej determinacji. To jest zadanie tylko dla zwycięzców.

Opis (streszczenie): Historia płk. Jerzego Turaszwili (19011977), oficera Wojska Polskiego narodowości gruzińskiej, który po zajęciu Gruzji przez Armię Czerwoną, wraz z innymi gruzińskimi podchorążymi trafił do Polski i służył, jako oficer kontraktowy w Krakowie. Znakomity kawalerzysta, walczył w kampanii wrześniowej (za co odznaczono go srebrnym krzyżem orderu Virtuti Militari), następnie w Armii Krajowej. Po II wojnie światowej reaktywował Krakowski Klub Jazdy Konnej, jego imieniem nazwano jeden ze skwerów w mieście.

Opis (streszczenie): Bohaterem filmu jest Jan Bujwid, syn światowej sławy bakteriologa Odona Bujwida, ucznia Ludwika Pasteura i Roberta Kocha. Wstąpił do Legionów, bronił Lwowa w 1918 roku, uczestniczył w wojnie bolszewickiej i został oficerem Wojska Polskiego. Na studiach a potem w pracy zawodowej osiągał, jak wszyscy w rodzinie, wybitne rezultaty. Kiedy został trenerem wioślarstwa, to jego podopieczni zostali mistrzami Europy. W majątku podarowanym przez ojca w Wolicy, stał się niekwestionowanym seniorem hodowli rasy polskiej czerwonej. O historii tej rasy wiedział wszystko. Zachowały się złote medale za niepobite do dzisiaj wyniki hodowanego bydła. Został uznanym wykładowcą i międzynarodowym ekspertem, co też pozwoliło mu podczas II wojny światowej uratować wiele sztuk bydła przed zarekwirowaniem przez Niemców. Doprowadził do budowy szkoły rolniczej w Myślenicach i został wybrany jej dyrektorem. Jako kwatermistrz podziemia obwodu myślenickiego AK, aprowizował partyzantów i przemycał do oddziałów szczepionki wytwarzane w rodzinnym zakładzie. Po wojnie szykanowany przez władzę ludową nie stracił ducha. Brał udział w przeróżnych inicjatywach społecznych. Należał do Komitetu Odbudowy Pomnika Grunwaldzkiego, sam uczestniczył w budowie stadionu Cracovii i był inicjatorem budowy ośrodka sportów wodnych w Gródku. Angażował się w ochronę przyrody, zarybianie i ochronę rzek. Życiową pasję chodzenia po górach pielęgnował w przyjaźni z Karolem Bunchem i Karolem Wojtyłą.

Opis (streszczenie): Ona ma 29, on 44 lata. Ona jest niską brunetką, on wysokim blondynem. Ale o tym wiedzą tylko z opowieści innych. Sami nigdy się nie widzieli. 20 sierpnia 2022 roku wzięli ślub. Kiedyś, bardzo dawno temu, Gosia widziała. Wzrok traciła stopniowo, aż w końcu, mając kilka lat przestała widzieć całkowicie. Ostatni obraz jaki zapamiętał Tomek to lampy wiszące pod sufitem na sali szpitalnej. Miał wtedy 16 lat. Poznali się trzy lata temu. On był wtedy prezesem Polskiego Związku Niewidomych. Spotkali się w pracy, po raz pierwszy 19 października. A od 2 grudnia byli już razem. Trochę taka miłość od pierwszego wejrzenia. Film jest opowieścią o miłości Gosi i Tomka do siebie nawzajem, ale też o miłości do życia, do jego doświadczania.

Opis (streszczenie): Historia księdza Jana Czuby, misjonarza, który swoją działalność prowadził zarówno w Polsce, na ternie Małopolski jak i w Kongo, gdzie udawał się na liczne misje. Produkcja zabiera nas w dwa odległe miejsca, do ludzi, których z pozoru nic nie łączy. Ale miejsca jak i ludzi spaja właśnie Jan Czuba, tytułowy Tata, który daje się poznać jako osoba o wielkim wpływie na ludzi z dwóch zupełnie różnych zakątków ziemi.

Opis (streszczenie): W filmie opowiadamy historię sześciu bohaterów z niepełnosprawnością, którzy znajdą w przyszłości (po śmierci swoich rodziców czy opiekunów) schronienie w Naszym Domu. Są to osoby, które nie poradziłyby sobie w życiu bez pomocy innych. W domu, stworzonym przez matki tych osób, będą się czuć bezpieczni i kochani. Inicjatywa powstała dzięki Marii Kulig, pielęgniarce, matce czwórki zdrowych dzieci, która pracując w małej miejscowości jako pierwsza zauważyła problem rodzin osób z niepełnosprawnością. Poruszyła ją prośba pewnej matki chorego chłopca, która powiedziała "życz mi, aby moje dziecko umarło przede mną, bo ja wiem, że beze mnie on sobie w życiu nie poradzi." Dom docelowo będzie miejscem zamieszkania kilkudziesięciu osób z niepełnosprawnością.

Opis (streszczenie): Opowieść o historii tarnowskich Romów, o ich życiu kiedyś i dzisiaj. Narratorem, który prowadzi nas przez meandry tarnowskiego, cygańskiego świata jest Adam Bartosz. W filmie udział biorą także sami Romowie zarówno ci, którzy w Tarnowie mieszkają do dzisiaj jak i ci, którzy na stałe są w innym miejscu, ale nieustannie do Tarnowa wracają.

Opis (streszczenie): W tym filmie historia Władysława Hasiora, wybitnego artysty z Sądecczyzny i postaci o niezwykle burzliwym życiorysie, odkrywana jest przez młodą dziewczyną, również artystkę, która przybywa z zagranicy. Wiedziona duchową więzią z dorobkiem Hasiora, odwiedza miejsca w których tworzył i zwyczajnie żył. W tej podróży nie tylko ważne są miejsca i materialna spuścizna twórcy, ale również społeczność, która często pamięta, zna z przekazu i na co dzień obcuje z jego dziełami. Również ta najmłodsza.

Opis (streszczenie): Film prezentuje sylwetkę Walerego Goetla - rektora Akademii Górniczo - Hutniczej w Krakowie, ale także taternika, działacza społecznego, twórcę dziedziny nauki zwanej sozologią, człowieka którego życiową pasją była idea ochrony przyrody.

Opis (streszczenie): Jest takie niewielkie miejsce na uboczu, które wciąż pozostaje świadkiem wielkiej historii. Ten dom mały i ciasny, jak od pokoleń go nazywano, to drewniany dworek zbudowany w latach 60 XIX wieku przez Leonarda Serafińskiego i od tego czasu pozostający pod opieką jego rodziny. To tutaj przyjeżdżał jeden z najwybitniejszych polskich malarzy - Jan Matejko. To w tym miejscu po ucieczce z KL Auschwitz znalazł schronienie rtm. Witold Pilecki. Dziś Koryznówka zamieszkiwana jest przez prawnuczkę Leonarda Serafńskiego, Marię Serafińską - Domańską i jej męża Stanisława Domańskiego, którzy od 1975 roku kontynuują dzieło przodków, starając się o zachowanie jego znaczenia.

Opis (streszczenie): Kopernik dokonał wielkiego odkrycia, zapisał się na kartach historii, a jego postać i dzieło stały się ikonami, ale nawet ważniejsze od tego co sam dokonał jest to, co po sobie pozostawił i co dzięki niemu się narodziło. Rewolucja kopernikańska stanowiła bowiem fundament dla kolejnych warstw historii astronomii; krakowskiej, polskiej, światowej. Narracja filmu toczy się zgodnie z dobowym rytmem ruchu Słońca po nieboskłonie od świtu a kończąc na zmierzchu. Prowadzący - Mariusz Meus - łączy fakty i miejsca w Krakowie snując opowieść o kopernikańskim odkryciu i jego wpływie na rozwój astronomii i innych nauk przez kolejne stulecia, aż do współczesności z Krakowem jako wspólnym mianownikiem narracji.

Opis (streszczenie): Filmowy portret Wojciecha Plewińskiego jednego z najsłynniejszych krakowskich artystów fotografików. Kojarzony jest przede wszystkim z publikowanymi na okładkach tygodnika Przekrój portretami młodych kobiet. A przecież zasłynął także jako znakomity fotograf teatralny - jego zdjęcia dokumentują niemal całą historię powojennego teatru polskiego. Jednak z tej perspektywy umyka sedno jego twórczości, czyli fotografia reportażowa i zbierane latami cykle bez określonego tematu, wynik uważnej obserwacji otaczającego świata. Film jest próbą podsumowania twórczości artysty i prezentacją jego najważniejszych i najsłynniejszych fotografii. O Wojciechu Plewińskim opowiadają m.in. Anna Dymna, Mikołaj Grabowski, Kazimierz Wiśniak, Anna Stafiej, Jan Kanty Pawluśkiewicz.

Opis (streszczenie): Troje artystów, muzyków, wykonawców. Joanna, Jan, Stanisław. Wszyscy Słowińscy. Wszyscy bez reszty oddani swojej działalności twórczej, czerpią inspiracje z tradycyjnej muzyki. Posługując się zarazem jazzem, folkiem i muzyką elektroniczną, tworzą nową jakość. Film jest również zapisem tego, jak owoce ich pracy wypełniają kulturalną przestrzeń Krakowa.

Opis (streszczenie): Można zaryzykować stwierdzenie, że to jeden z ostatnich autorytetów krakowskiego jazzu, który karierę zaczynał w latach 60. i pamięta złote czasy polskiej sceny muzycznej. Grał z wieloma wielkimi artystami, dla innych wybitnych muzyków i instytucji muzycznych z całego świata od ponad dwudziestu lat własnoręcznie tworzy instrumenty. Sam bohater pozostaje jednak mało znany. Marian Pawlik, o którym mowa, to kontrabasista i lutnik o międzynarodowej renomie, który jest również rzeźbiarzem i plastykiem, współzałożycielem i kompozytorem przebojów legendarnej grupy jazz - rockowej Dżamble, a do tego wciąż, mając ponad 70 lat, pozostaje aktywny muzycznie, tworząc z trójką młodych i utalentowanych muzyków zespół jazzowy Marian Pawlik Quartet. Artysta - rzemieślnik, który od 16. roku życia na utrzymanie zarabiał muzyką. Wyjątkowa postać, która absolutnie zasługuje na wydobycie z drugiego planu.

Opis (streszczenie): Bohaterowie filmu to strażnicy pamięci krakowskiego Kazimierza (miejsca, w którym przez wieki przeplatało się życie żydowskie i chrześcijańskie). Tadeusz Jakubowicz, przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie i prof. Bogusław Krasnowolski, wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Obaj idą w życiu śladami swoich przodków. We wspólnym spacerze odsłaniają nam swój Kazimierz. Idziemy ich śladem.

Opis (streszczenie): Film przedstawia sylwetkę prof. Witolda Cęckiewicza (rocznik 1924), jednego z najważniejszych architektów powojennego modernizmu. Jego najważniejsze realizacje, m.in. biurowiec PKP, hotel Cracovia, kino Kijów przypadają na okres PRL - u, ale do dziś w znaczący sposób kształtują przestrzeń Krakowa. Miał zresztą na nią wpływ także jako architekt miasta w latach 1955 - 1960. Po roku 1989 najważniejszą realizacją profesora Cęckiewicza jest Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, które w 2002 roku konsekrował Jan Paweł II.

Opis (streszczenie): Komendantka to film dokumentalny o porucznik Leopoldynie Staweckiej, licealistce z Bochni, bohaterskiej obrończyni niepodległości Polski, która po pełnej oddania służbie żołnierskiej wybrała służbę Bogu i dzieciom w zakonie Sióstr Serafitek w Oświęcimiu. Widnieje na wielu fotografiach, obecnie jednak nie jest już rozpoznawalna w towarzystwie dowódców obrony Lwowa, Warszawy, Wilna. Leopoldyna Stawecka to bohaterka, odznaczona Krzyżem Walecznych za poświęcenie i patriotyzm. Jako jedna z pierwszych kobiet w ubraniu męskim wraz braćmi zgłosiła się do Legionów i wzięła udział w Obronie Lwowa, Leopoldyna broniła Wilna i już jako porucznik wzięła udział w Bitwie Warszawskiej. Koleje jej losów układają się w barwną, a zarazem dramatyczną opowieść. Jej współcześni nie mieli wątpliwości, że siostra Eligia Leopoldyna Stawecka była wyjątkowym człowiekiem. Dopuszczenie kobiet do służby w armii stało się koniecznością, gdy wzrastało zagrożenie wojną polsko - bolszewicką. Pełniły one służbę wartownicza, patrolową, kurierską, a także w szczególnych okolicznościach walka z bronią w ręku. Kiedy w 1921 r. wybuchło III powstanie śląskie, Olga zaangażował się w walkę. Była kierowniczką tzw. czołówki sanitarno - - aprowizacyjnej. Zajmowała się także pracą wywiadowczą. Dwukrotnie znalazła się w ogniu walki. Za udział w powstaniu nie przyjęła żołdu. Kariera wojskowa stała przed nią otworem, ale gdy odradzała się II Rzeczpospolita, wybrała inną drogę - habit. Kariera wojskowa stała przed nią otworem, ale gdy odradzała się II Rzeczpospolita, wybrała inną drogę habit. Siostra Eligia już na łożu śmierci złożyła śluby wieczyste. Zmarła 7 stycznia 1933 r. w Białce Tatrzańskiej. Dwa dni później jej ciało przewieziono do Oświęcimia, gdzie następnego dnia została pochowana w asyście żołnierzy Wojska Polskiego w kwaterze sióstr serafitek. Na trumnie, którą nieśli oficerowie, znajdowała się maciejówka, szabla oraz proporczyk Ochotniczej Legii Kobiet. W jej pogrzebie licznie uczestniczyli przedstawiciele wojska oraz byłe legionistki. Pogrzeb był ogromną manifestacją patriotyczną. Ikonografię do filmu stanowią rodzinne dokumenty, pamiętniki, fotografie oraz archiwa Sióstr Serafitek. Porucznik Olga Stawecka zasługuje dziś w czasach odkrywania zapomnianych sylwetek bohaterów Niepodległej - na szczególne przypomnienie.

Opis (streszczenie): Film dokumentalny o jednym z najważniejszych twórców XIX i XX wieku polskiej architektury. Teodor Talowski (1857 1910) był architektem, którego cechowała indywidualność i niecodzienność. Obdarzony wielką fantazją z niebywałą estetyką malowniczości stworzył własny, oryginalny język pełen swobody w tworzeniu układów przestrzennych. Wczesna faza twórczości Talowskiego to okres, kiedy powstały najbardziej znane, a zarazem najbardziej oryginalne jego dzieła - krakowskie kamienice. Uznawane są za kwintesencję talowszczyzny. Właśnie tutaj w Krakowie rozpoczęła się trwająca wiele lat fascynacja projektanta, malarza, rzeźbiarza i scenografa Tadeusza Bystrzaka twórczością galicyjskiego Gaudiego. Wciąż odkrywa go na nowo, publikuje, popularyzuje, podążajego śladami. Filmowa wędrówka Tadeusza Bystrzaka śladami Teodora Talowskiego po Małopolsce przybliża osobęi dzieło wielkiego, choć zdecydowanie zbyt mało znanego architekta, zaś odniesienia do wypraw galicyjskich śladami twórczości Talowskiego nie tylko architektonicznej, ale też malarskiej i pedagogicznej ilustrowane unikatowymifotografiami Bystrzaka odkrywcy, rozmowy z osobami związanymi z architektem lub zafascynowanymi jego twórczością dają szeroki pogląd na tę niezwykłą postać.

Opis (streszczenie): Bohaterem filmu jest Studencki Zespół Góralski SKALNI działający przy Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie. SKALNI to niemała historia. To całe setki historii. To przyjaźnie, sympatie. Wyjazdy, koncerty, występy. Przygody, smutki i radości. To swoisty rodzaj rodziny bo kto raz w Skalnych się pojawił, ten na zawsze już zostawał. I do dzisiaj w jakiś sposób w nich trwa. W filmie towarzyszymy z kamerą aktualnemu zespołowi. Podglądamy zespołową codzienność na próbach, ale także podczas wyjazdów i występów.