Księża wolności 1914 - 1981 godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Zamiarem autorów cyklu jest pokazanie kapłanów Kościoła katolickiego, którzy walczyli o polskość i wiarę w XX wieku. Trzeba ich przypominać szczególnie w sytuacji, kiedy nasiliły się ataki na polskie wartości, przez wieki utożsamiane z triadą: Bóg, Honor, Ojczyzna. Kościół, Jego pasterze czy wierzący są dziś zwalczani przez lewicową ideologię, której elementem jest chrystofobia, wykorzystująca w dużej mierze brak świadomości i wiedzy napastników. Odcinek przybliża sylwetkę arcybiskupa poznańskiego Antoniego Baraniaka. Abp Antoni Baraniak urodził się 1 stycznia 1904 r. we wsi Sebastianowo w Wielkopolsce. W 1920 r. wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Salezjańskiego, zaczął studia filozoficzne. Śluby wieczyste złożył w 1925 r. Odbył studia teologiczne i prawnicze na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W 1930 r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1933 r. został sekretarzem prymasa Polski Augusta Hlonda, a po jego śmierci prymasa Stefana Wyszyńskiego. W 1951 r. papież Pius XII mianował gobiskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej. W nocy z 25 na 26 września 1953 r. , został aresztowany razem z prymasem Wyszyńskim. W czasie trwającego wiele miesięcy brutalnego śledztwa komuniści bezskutecznie usiłowali wymusić na duchownym zeznania obciążające Wyszyńskiego. Zeznania te miały skompromitować prymasa w pokazowym procesie, a w konsekwencji doprowadzić do osłabienia pozycji Kościoła w Polsce. Zachowało się 145 protokołów z przesłuchań bp. Baraniaka. Więźnia trzymano m.in. w tzw. karcerze mokrym. Ciężko chory został przeniesiony do miejsc odosobnienia w domach księży salezjanów w Marszałkach i Krynicy. Wolność odzyskał w październiku 1956 r. W 1957 r. został nominowany na arcybiskupa poznańskiego. Mimo sprzeciwu władz w 1966 r. zorganizował w Poznaniu obchody tysiąclecia chrztu Polski. Do końca życia abp Baraniak był inwigilowany przez bezpiekę. Kontrolowano również jego korespondencję i nagrywano wszystkie wystąpienia publiczne. Inną formą szykan były odmowy wydania paszportu, które milicja motywowała rzekomymi "antypolskimi" wystąpieniami duchownego. Hierarcha zmarł po długiej chorobie 13 sierpnia 1977 r. Spoczywa w podziemiach poznańskiej katedry.

Opis (streszczenie): Ks. Józef Sondej urodził się 1 marca 1914 r. w Mazurach. W 1934 r. rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Przemyślu. 25 czerwca 1939 r. wyświęcony na księdza. 1 sierpnia 1939 r. został wikariuszem Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny we Frysztaku. W 1941 r. złożył przysięgę i wstąpił do Armii Krajowej jako kapelan placówki Frysztak. W 1946 r. został wikariuszem w Parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Strzyżowie, opiekunem młodzieży tworzącej tajną Demokratyczną Armię Krajową. Katecheta w szkołach w Rzeszowie i Jarosławiu. 20 października 1955 r. został proboszczem Parafii Chrystusa Króla w Rzeszowie, którym będzie do 1994 r. W wyniku działalności ks. Sondeja i współpracujących z nim kapłanów oraz wiernych na terenie jego parafii, mimo sprzeciwu komunistycznych władz, powstało sześć nowych punktów duszpasterskich. W związku z tym ksiądz był inwigilowany przez bezpiekę, nękany przesłuchaniami, rozprawami sądowymi i grzywnami. Ksiądz Sondej powołał Duszpasterstwo Akademickie, Studium Katolickiej Nauki Społecznej Kościoła. Wspierał opozycję polityczną w PRL, m.in. w lutym 1981 r. strajkujących członków NSZZ "Solidarność" Rolników Indywidualnych. W stanie wojennym ukrywał w kościele działaczy Solidarności, organizował pomoc duchową i materialną dla rodzin internowanych. Zmarł 28 lutego 2015 r. w Rzeszowie.

Opis (streszczenie): Ks. Stanisław Krzywiński Urodził się 19 listopada 1931 r. w Gliniku Górnym koło Krosna. Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. W 1957 r. , po otrzymaniu święceń kapłańskich, został wikariuszem w parafii św. Bartłomieja Apostoła w Majdanie Królewskim, następnie związany z Przemyślem. W 1977 r. był inicjatorem petycji księży diecezji przemyskiej do marszałka Sejmu PRL o zaniechanie represji wobec uczestników strajków z 1976 r. , która została następnie przekazana przez KOR na Zachód. 1979 - 1980 członek Przemyskiego Komitetu Samoobrony Ludzi Wierzących. Wspierał Solidarność, po 13 grudnia 1981 r. podziemną S. Przechowywał 2 mln zł należące do Regionu. Był nieoficjalnym łącznikiem między Kościołem a środowiskami opozycyjnymi wobec komunistycznego reżimu. W styczniu 1985 r. napisał w imieniu przemyskiej kurii list do władz PRL będący protestem przeciw oskarżeniom wobec bp. Ignacego Tokarczuka w związku z toruńskim procesem zabójców ks. Jerzego Popiełuszki. W latach 1985 - 1990 ks. Stanisław Krzywiński był członkiem Zespołu Niezależnych Historyków działającego pod patronatem KUL. W latach 1988 - 1992 członkiem Diecezjalnej Rady Kultury przy bp. ordynariuszu przemyskim. Od września 1990 r. prałat Ojca Świętego, ekonom przemyskiej Kapituły Metropolitalnej, duszpasterz głuchoniemych. Zmarł 20 lutego 2019 r. w Przemyślu.

Opis (streszczenie): Ks. Michał Słowikowski urodził się w 1898 r. w Tarkowie. Dyrektor gimnazjum biskupiego (tzw. Biskupiaka) w Lublinie w latach 1935 - 1939 (zlikwidowane przez Niemców) oraz 1944 - 1962 (zlikwidowane przez komunistów). Więzień gestapo na Zamku Lubelskim. Po zwolnieniu organizował tajne szkolnictwo w powiecie lubartowskim, był też kapelanem AK.

Opis (streszczenie): Ks. Dominik Ściskała urodził w 1887 r. w Końska (niem. Konskau), część miasta Trzyniec. W czasie I wojny wikary w Jabłonkowie i jednocześnie członek Polskiej Rady Narodowej i kapelanem Wojska Polskiego. Walczył o przyłączenie Śląska Cieszyńskiego do Polski. Podczas II wojny światowej był kapelanem struktur konspiracyjnych AK [obwód Radom].

Opis (streszczenie): Ks. bp Edward Materski urodził się w 1923 r. w Wilnie. Podczas okupacji niemieckiej, w 1940 r. ukończył Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie. Brał udział w powstaniu warszawskim. W 1953 r. uzyskał magisterium na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1955 r. doktorat na Akademii Teologii Katolickiej. Pełnił rolę niemianowanego sekretarza biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka, wspierając go walce przeciwko komunistycznym władzom. W 1951 r. komuniści zarzucili ks. Materskiemu prowadzenie wrogiej działalności przeciw rządowi i zakazali nauki religii w szkole w Chmielniku. Uczniowie nie zgodzili się z taką decyzją i zorganizowali strajk, który odbił się szerokim echem w kraju. W latach 80. wygrał kolejną walkę z reżimem - o pozwolenie na budowę Wyższego Seminarium Duchownego w Radomiu. 29 lipca 2007 r. prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył ks. Materskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Opis (streszczenie): Ks. bp Piotr Gołębiowski urodził się 1902 r. w Jedlińsku. Ukończył Państwowe Gimnazjum w Radomiu, następnie studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W latach 1957 - 1968 biskup pomocniczy sandomierski, potem do 1980 r. administrator apostolski diecezji sandomierskiej. Walczył o niezależność Kościoła od władzy komunistycznej. Kardynał Karol Wojtyła, podczas koronacji obrazu Matki Bożej w Błotnicy w 1977 r. , takie słowa skierował do bpa Gołębiowskiego: "Dziękuję, że tutaj, na ziemi radomskiej, przed kilkunastu laty została zażegnana bardzo niebezpieczna dążność do rozbijania jedności Kościoła katolickiego w naszej ojczyźnie. Przede wszystkim stało się to w Wierzbicy. (...) Nade wszystko pamiętamy i wdzięczni jesteśmy za tę twoją wspaniałą postawę, która zbłąkanych przyprowadziła do jedności Kościoła". Komunistyczne władze nigdy nie uznały bpa Gołębiowskiego za ordynariusza sandomierskiego. W jego ostatniej charakterystyce z 14 sierpnia 1980 r. funkcjonariusz SB z Tarnobrzega zanotował: "Jako pierwszy kapłan w diecezji robi wszystko, aby być wzorem do naśladowania w sprawach pobożności i zaangażowania w działalność duszpasterską, stara się wytworzyć wokół siebie życzliwość poprzez wykazywanie troski o sprawy osobiste księży i interesy Kościoła". W kwietniu 1994 r. rozpoczął się proces beatyfikacyjny ks. bp Gołębiowskiego, zakończony na szczeblu diecezjalnym w lipcu 1998 r. Obecnie akta sprawy znajdują się w Rzymie.

Opis (streszczenie): Zamiarem cyklu jest pokazanie kapłanów Kościoła katolickiego, którzy walczyli o polskość i wiarę w XX wieku. Trzeba ich przypominać szczególnie w sytuacji, kiedy nasiliły się ataki na polskie wartości, przez wieki utożsamiane z triadą: Bóg, Honor, Ojczyzna. Kościół, jego pasterze czy wierzący są dziś zwalczani przez lewicową ideologię, której elementem jest chrystofobia, wykorzystująca w dużej mierze brak świadomości i wiedzy napastników. Prezentujemy osoby jakże ważne dla polskiej i katolickiej myśli, a w większości nie funkcjonujące w pamięci wspólnoty, nieobecnew programach nauczania. Cykl stara się wypełnić tę lukę i zrealizować zadanie misji publicznej. W cyklu opowiemy o księżach wolności, którzy doprowadzili do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. , umacniali tradycyjne wartości w wolnej II Rzeczpospolitej, a następnie przeciwstawiali się dwóm okupantom Polski: niemieckiemu nazizmowi i sowieckiemu komunizmowi, i ostatecznie tych, którzy byli współautorami suwerennej Polski po 1989 r. Cykl obejmuje wielkich przywódców duchowych początku XX wieku, jak abp Aleksander Kakowski, bp Adam Sapieha czy bp August Hlond. Gdy mowa o czynnej walce nie może zabraknąć takich postaci jak bp Władysław Bandurski czy ks. Ignacy Skorupka. Okres utraty niepodległości we wrześniu 1939 r. i późniejszych zmagań ze złem spod znaku swastyki oraz sierpa i młota jest naznaczony postawami i działaniem takich osób jak ks. Karol Wojtyła Ojciec Święty Jan Paweł II, Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński (kapelan Armii Krajowej - Radwan III), niezłomni walczący myślą i czynem ze stalinowskimi oprawcami: bp Antoni Tokarczuk, bp Czesław Kaczmarek, ks. Władysław Gurgacz czy ks. Rudolf Marszałek. Wyjątkowe miejsce w panteonie księży wolności zajmują tacy kapłani jak wciąż mniej eksponowany ks. Jan Zieja, ks. Franciszek Blachnicki czy ks. gen. Witold Kiedrowski. Mamy także kapelanów Solidarności, począwszy od tych bardziej znanych, którzy są ofiarą czasów pogardy, jak ks. Jerzy Popiełuszko, ks. Stefan Niedzielak, ks. Sylwester Zych czy ks. Stanisław Suchowolec, po tych niemal zapomnianych jak bp Herbert Bednorz, ks. Hilary Jasta, czy żyjący do dziś ks. Stanisław Małkowski i ks. Jan Sikorski.

Opis (streszczenie): Abp Bronisław Dąbrowski urodził się 2 listopada 1917 r. w Grodźcu. Pozostając pod wielkim wrażeniem Alojzego Jana Orione, włoskiego założyciela zgromadzenia Małego Dzieła Boskiej Opatrzności (orionistów), sam został członkiem zgromadzenia.

Opis (streszczenie): Ks. Władysław Palmowski urodził się 6 lipca 1953 r. w Krakowie. Absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej. Od 1968 r. uczestnik ruchu oazowego (później moderator). 1978 - 80 - wikariusz w parafii kościoła św...

Opis (streszczenie): Biskup Stanisław Kostka Łukomski (ur. w 1874 r. we wsi Borek, w archidiecezji gnieźnieńskiej, w rodzinie Józefa i Teofili z Merdaszewskich. W 1948 r. zginął w niewyjaśnionym wypadku samochodowym na trasie Ostrów Mazowiecka - Łomża.

Opis (streszczenie): Ojciec Bronisław Franciszek Sroka, ps. Kajtek, Ksiądz Piotr, Bogdan Ślęzak. Urodzony 1 maja 1936 r. w Bratysławie jako syn polskiego konsula w tym mieście. Po wybuchu II wojny światowej razem z rodziną trafił na Węgry...

Opis (streszczenie): Ks. ppłk Józef Zator - Przytocki, ps. Czeremosz. Urodził się 21 stycznia 1912 r. w Wicyniu, gdzie ukończył szkołę powszechną. W 1930 r. zdał maturę w Gimnazjum im...

Opis (streszczenie): Ks. Kazimierz Łuszczyński urodził się 23 IX 1921 r. w Lublinie w rodzinie szewca Stanisława i Feliksy z domu Kowalskiej. Ukończył gimnazjum w Lublinie, a następnie w 1938 r...

Opis (streszczenie): Ks. Józef Waląg urodził się 2 I 1910 r. w małopolskiej wsi Moszczenica jako syn Jana i Katarzyny (z domu Rycek). W testamencie zapisał: Dziękuję przede wszystkim moim rodzicom za łaskę chrztu świętego, za atmosferę religijną w domu.

Opis (streszczenie): Urodził się w Pełczynie w diecezji lubelskiej jako najstarszy syn Antoniego i Marianny. Rodzice wychowali dzieci w duchu miłości Boga, Ojczyzny i bliźniego. Pomagał najuboższym. 10 III 1945 r. został zamordowany strzałem w głowę.

Opis (streszczenie): temUrodził się 10 V 1914 r. w Strzyżowicach. Święcenia kapłańskie przyjął w 1939 i objął parafię w Siennie w powiecie iłżeckim. Cieszył się dużym zaufaniem lokalnej społeczności, krzewiąc wśród młodzieży postawy religijno - patriotyczne.

Opis (streszczenie): Urodził się 16 sierpnia 1902 r. w miejscowości Gulewo, w powiecie gostynińskim. Rodzice Michał i Józefa wszczepili swym dzieciom (było ich siedmioro) religijne wychowanie. Wyświęcony na kapłana 13 listopada 1927 r...

Opis (streszczenie): Cykl przybliża kapłanów Kościoła katolickiego, którzy walczyli o polskość i wiarę w XX w. Trzeba ich przypominać szczególnie w sytuacji, kiedy nasiliły się ataki na polskie wartości, przez wieki utożsamiane z triadą: Bóg, Honor, Ojczyzna.

Opis (streszczenie): Ks. Zbigniew Gadomski urodził się w 1920 r. w Strzemieszycach Wielkich w Zagłębiu Dąbrowskim. Jego pierwszą parafią została podolkuska Sułoszowa. Po trzech latach przeniesiony do Stopnicy k. Buska - Zdroju, w maju 1949 r...

Opis (streszczenie): Ks. Kazimierz Jancarz (1947 - 1993). Od 1978 r. w parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Mistrzejowicach. Założył tu Konfraternię Akademicką. Po ogłoszeniu stanu wojennego został duszpasterzem robotników.

Opis (streszczenie): Ks. Eugeniusz Dryniak (1955 - 2019). Posługę kapłańską pełnił w Zagórzu, Rzeszowie, Przemyślu. Kapelan Solidarności, współpracownik Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ Solidarność w Rzeszowie. W jego domu spotykali się opozycjoniści.

Opis (streszczenie): W cyklu opowiadamy o księżach wolności, którzy przyczyniki się do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r. , umacniali tradycyjne wartości w wolnej II Rzeczpospolitej.

Opis (streszczenie): W cyklu opowiadamy o księżach wolności, którzy przyczyniki się do odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r...

Opis (streszczenie): Bp Eugeniusz Baziak (1890 - 1962), święcenia biskupie otrzymał 5 XI1933 r. w archikatedrze lwowskiej. W czasie II wojny światowej, mimo szykan okupanta niemieckiego i sowieckiego, pozostał we Lwowie. Opuścił dopiero w 1946 r.