Emisja Niezwykłe historie Biało - Czerwonych będzie miała miejsce (premiera, powtórka):
Program TV na 29 marca 2024 (Piątek)Opis (streszczenie): Jan Mulak, rodowity warszawiak, nie był wybitnym sportowcem, choć przed wojną należał do krajowej czołówki średniodystansowców. Był też dziennikarzem i czołowym działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej. Po wojnie proponowano mu wysokie stanowiska polityczne, ale on wolał zostać trenerem. I został trenerem wybitnym. Uważany za twórcę słynnego Wunderteamu, cudownej polskiej drużyny lekkoatletycznej z wieloma gwiazdami światowego formatu. Pracował też w Algierii tworząc zręby lekkiej atletyki na wysokim poziomie w kilku krajach afrykańskich. Po zakończeniu pracy trenerskiej działał politycznie, był posłem na Sejm, marszałkiem seniorem, pisał książki.
Czas trwania: 17min. / 2022 / reportażOpis (streszczenie): Kazimierz Glabisz, wybitny działacz sportowy, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego w latach 1928 - 1945, prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz Związku Polskich Związków Sportowych. Pochodził z niewielkiego miasteczka Odolanów k. Ostrowa Wielkopolskiego. Znakomicie wykształcony. Uczestnik Powstania Wielkopolskiego i wojny 1920 r. Niezwykle ciekawa i zasłużona dla polskiego sportu osoba. Od czasu wojny przebywał na emigracji w Anglii.
Czas trwania: 15min. / 2020 / reportażOpis (streszczenie): Opowieść o Feliksie Stammie - wyjątkowym trenerze polskich pięściarzy i jego wychowankach.
Czas trwania: 16min. / 2020 / reportażOpis (streszczenie): Stanisława Walasiewicz jedna z najwybitniejszych sprinterek świata w okresie międzywojnia. Jako dwuletnie dziecko wyemigrowała do USA, ale zawsze czuła się Polką i reprezentowała Polskę, mimo propozycji przyjęcia obywatelstwa amerykańskiego. Na igrzyskach olimpijskich 1932 roku w Los Angeles zdobyła złoty medal w biegu na 100 metrów, cztery lata później zdobyła medal srebrny. Reprezentowała Polskę w wielu innych imprezach m.in. w Światowych Igrzyskach Kobiet i w meczach międzypaństwowych wielokrotnie triumfując. 14 razy ustanawiała rekordy świata. Po wojnie często przyjeżdżała do Polski, m.in. na Światowe Igrzyska Polonijne. Została zastrzelona przez braci - bandytów na parkingu marketu w Cleveland 4 grudnia 1980 roku. Sekcja zwłok wykazała pewne cechy obojnactwa, ale Walasiewiczówna nie została pozbawiona rekordów i medali.
Czas trwania: 15min. / 2022 / reportażOpis (streszczenie): Celem cyklu jest przybliżenie sylwetek wybitnych polskich sportowców, którzy byli zarazem wielkimi polskimi patriotami, czasem oddając życie za Ojczyznę. Bohaterem odcinka jest Eugeniusz Lokajski (1908 - 1944), warszawiak z krwi i kości. Ukończył gimnazjum im. Mikołaja Reja, studiował w Wyższej Szkole Handlowej, jednocześnie pracując jako urzędnik w VIII Komisariacie Policji. Po roku zrezygnował się studiów ze względu na trudną sytuację materialną (ojciec zmarł, matka nie była w stanie utrzymać rodziny). Powołany do wojska, odbył służbę w Szkole Podchorążych w Zambrowie, kończąc ją z pierwszą lokatą (na 104 elewów) i znakomitą opinią. Po powrocie z wojska ukończył CIWF (obecny (obecny AWF) i do wybuchu wojny pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w gimnazjum, którego był absolwentem. Lekkoatletykę zaczął uprawiać stosunkowo późno, w 1924 roku zapisując się do klubu Warszawianka, gdzie był klubowym kolegą Janusza Kusocińskiego. Uprawiał kilka dyscyplin, ale największe sukcesy osiągnął w rzucie oszczepem. Ustanowiony przez niego 31 maja 1936 roku rekord Polski 73, 27 był trzecim wynikiem w historii tej konkurencji, najlepszym rezultatem na świecie przed igrzyskami i stawiał go w gronie głównych faworytów igrzysk w Berlinie. W olimpijskim konkursie, podczas rozgrzewki doznał bolesnej kontuzji barku i w zawodach zajął siódme miejsce (prasa, nie znając szczegółów, pisała, że zawiódł). W efekcie w 1937 roku zakończył sportową karierę. W kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą plutonu w 35. Pułku Piechoty. Dostał się do sowieckiej niewoli, z której szczęśliwie zbiegł i przedostał się do Warszawy. Uczestniczył w tajnym nauczaniu jako wykładowca. Jednocześnie w mieszkaniu swojej matki urządził tajny zakład fotograficzny. W styczniu 1944 roku został zaprzysiężony jako żołnierz Armii Krajowej, porucznik Brok. W powstaniu warszawskim był oficerem łącznikowym sztabu uprawnionym do noszenia i używania aparatu fotograficznego i filmowego. Od 30 sierpnia dowodził plutonem Koszty. Brał udział w wielu brawurowych akcjach. Wykonał około trzech tysięcy zdjęć i filmów z powstania. Zginął 25 września pod murami kamienicy przy Marszałkowskiej 129.
Czas trwania: 15min. / 2019 / reportażOpis (streszczenie): Celem cyklu jest przybliżenie sylwetek wybitnych polskich sportowców, którzy byli zarazem wielkimi polskimi patriotami, czasem oddając życie za Ojczyznę. Bohaterem odcinka jest Ryszard Parulski (1938 - 2017). Warszawiak z dziada pradziada, urodzony i wychowany na Starym Mieście, przy Zakroczymskiej. Mając 6 lat, przeżył niezwykłą traumę. Na Jego oczach zginęła w Powstaniu Warszawskim pod walącymi się gruzami matka. Ojciec, wywieziony po kampanii wrześniowej na Syberię, szczęśliwie dostał się do Armii gen. Andersa, przechodząc z nią cały szlak bojowy. Ranny pod Monte Cassino, zakończył wojnę w Bolonii, ale do kraju wrócił po tułaczce i politycznych wątpliwościach w 1947 roku. Do tego czasu małego Ryszarda wychowywała ciotka. Po skończeniu szkoły podstawowej wysłano go do zawodowej szkoły optycznej na Grochowie, gdzie zdobył zawód szlifierza szkła. Jego ambicje były jednak o wiele większe. Pracując w PZO, ukończył wieczorowe liceum ogólnokształcące i za pierwszym razem dostał się na prawo na UW. Jednocześnie trenował szermierkę, marzenie swojego dzieciństwa, w klubie Marymont, któremu pozostał wierny do końca sportowej kariery. Był niezwykle utalentowanym i wszechstronnym szermierzem. Jako jedyny szermierz na świecie zdobył tytuły mistrza świata we wszystkich trzech broniach. Dwukrotny medalista olimpijski. Po skończeniu prawa i aplikacji został wybitnym adwokatem. Jednocześnie cały czas działał w sporcie. Niezwykle wrażliwy na ludzką krzywdę i nieszczęścia. powołał do życia Fundację Gloria Victis, której od początku do końca był prezesem. Fundacja pomogła wielu byłym sportowcom, których dotknęło nieszczęście lub zwyczajna bieda. Powołał do życia Towarzystwo Olimpijczyków Polskich, którego od powstania do samej śmierci był prezesem, będąc jednocześnie wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W 1992 roku zrodził mu się pomysł zorganizowania letnich igrzysk olimpijskich 2012 roku w Warszawie. Do tej idei przekonał swojego przyjaciela, niegdyś wybitnego szablistę i znakomitego architekta, prof. Wojciecha Zabłockiego. Wspólnie opracowali szczegółowy projekt igrzysk olimpijskich w Warszawie, którego osią miała być Wisła. Niestety, ta idea nie spotkała się z wyraźną aprobatą władz Warszawy i kraju. Zmarł w wieku 78 lat, jest pochowany na Powązkach.
Czas trwania: 15min. / 2019 / reportażOpis (streszczenie): Celem cyklu jest przybliżenie sylwetek wybitnych polskich sportowców, którzy byli zarazem wielkimi polskimi patriotami, czasem oddając życie za Ojczyznę. Bohaterką odcinka jest Elżbieta Krzesińska (1934 - 2015). Nazywana była Złotą Elą, a to z tej racji, że na igrzyskach olimpijskich w Melbourne w 1956 roku zdobyła złoty medal w skoku w dal. Cztery lata później, w Rzymie, została wicemistrzynią olimpijską. Była też rekordzistką świata w tej lekkoatletycznej konkurencji. Urodzona 11 listopada, 26 lat po odzyskaniu przez Polską niepodległości zawsze twierdziła, że data urodzenia szczególnie ją zobowiązuje do umiłowania Ojczyzny, wykazywania się patriotyzmem. Była niezwykle uzdolniona sportowo, jako kilkunastoletnia dziewczyna zawsze zostawiała w tyle swojego brata i kolegów na Młocinach, gdzie się urodziła i wychowywała. Szczególną traumę w okresie okupacji wywołał u niej bestialski mord Niemców na człowieku, któremu kazano wykopać głęboki dół, po czym wrzucono do niego granat, rozrywając człowieka na strzępy. Podczas Powstania Warszawskiego, gdy miała niespełna 10 lat, z rodzicami i braćmi wyjechała z Warszawy, a gdy po Powstaniu wrócili na Młociny, okazało się, że jej rodzinny dom legł w gruzach. Ojciec z braćmi ruszył więc na Ziemie Zachodnie, zatrzymując się ostatecznie w Elblągu. Po pewnym czasie dołączyła do nich Ela z mamą. W Elblągu kończyła więc szkołę podstawową, a gdy groziła jej dwójka z wuefu i nauczyciel zarządził dla niej sprawdzian, okazało się, że ma niesamowity talent lekkoatletyczny. Po krótkim czasie skakała na poziomie reprezentantek Polski. Wysłano ją na igrzyska olimpijskie 1952 roku do Helsinek. Do legendy przeszedł tam jej skok, który powinien dać jej drugie miejsce i srebrny medal. Doszło wtedy do niezwykle kontrowersyjnej decyzji sędziów, którzy zmierzyli ten skok do śladu, jak pozostawił na piasku jej długi warkocz, kradnąc w ten sposób Krzesińskiej ok. 60 centymetrów. Zawsze była rogatą duszą, przeciwstawiając się często trenerom i działaczom służbistom, ślepo wykonującym polecenia partyjne. Często i ciągle podkreślała swoje niezależne poglądy, za co spotykały ją czasem nieprzyjemności. Trenując i startując w najważniejszych zawodach, skończyła stomatologię na Akademii Medycznej w Gdańsku. Przez wiele lat pracowała w dwóch rolach: dentystki i trenerki.
Czas trwania: 15min. / 2019 / reportażOpis (streszczenie): Zmarły w 2014 roku Zbigniew Pietrzykowski, uznany jest za najlepszego polskiego boksera w historii, trzykrotny medalista olimpijski i czterokrotny mistrz Europy.
Czas trwania: 17min. / 2020 / reportażEmisja Niezwykłe historie Biało - Czerwonych miała miejsce:
Opis (streszczenie): Jeden z najlepszych polskich lekkoatletów w historii. Mistrz olimpijski (1960) w biegu na 3 km z przeszkodami, dwukrotny mistrz Europy (1958) na 5 i 10 km, rekordzista świata w biegu na 3 km z przeszkodami. Niezwykle ciekawa postać, jego imię nosi stadion Zawiszy Bydgoszcz.
Czas trwania: 16min. / 2020 / reportażOpis (streszczenie): Celem cyklu jest przybliżenie sylwetek wybitnych polskich sportowców, którzy byli zarazem wielkimi polskimi patriotami, czasem oddając życie za Ojczyznę. Bohaterem odcinka jest Stanisław Marusarz (1913 1993). Był wybitnym sportowcem, wicemistrzem świata z 1938 roku w skokach narciarskich, czterokrotnym olimpijczykiem (dwukrotnie przed wybuchem wojny i dwukrotnie po wojnie). Rekordzistą świata w długości skoku. Laureatem plebiscytu Przeglądu Sportowego (1938) na najlepszego polskiego sportowca. Niezwykłą postacią, wielkim polskim patriotą. Po agresji Niemiec na Polską chciał ochotniczo wstąpić do wojska, ale jego prośbę odrzucono. Niemal natychmiast po zajęciu Polski przez hitlerowców zaangażował się w działalność konspiracyjną. Podporucznik Armii Krajowej. Był kurierem na trasie Zakopane - Budapeszt, przeprowadzając ludzi i przerzucając prasę konspiracyjną oraz pieniądze. Dwukrotnie aresztowany przez słowacką straż graniczną, dwukrotnie uciekł. Druga ucieczka z celi śmierci więzienia przy Montelupich w Krakowie była niezwykle brawurowa. Ponownie przedostał się na Węgry, gdzie szkolił tamtejszych narciarzy. Jednocześnie sam trenował. Po wojnie, jeszcze jako czynny zawodnik, a jednocześnie trener, przez dwa lata organizował sport narciarski w Karpaczu. Następnie wrócił do swojego Zakopanego, udzielając się na różnych polach. Niezwykle długo był też czynnym skoczkiem. Zmarł 29 października 1993 roku, na zawał serca, wygłaszając mowę pożegnalną podczas pogrzebu jednego ze swych przyjaciół i dowódcy z AK, profesora UJ, Wacława Felczaka, na zakopiańskim cmentarzu Na Pęksowym Brzyzku, gdzie został pochowany, w pobliżu swej siostry, Heleny, narciarki i konspiratorki, rozstrzelanej przez Niemców.
Czas trwania: 15min. / 2019 / reportażOpis (streszczenie): Bronisław Czech, najwszechstronniejszy polski narciarz okresu międzywojennego. Trzykrotny olimpijczyk (1928, 1932, 1936) w różnych narciarskich specjalnościach. Znakomity taternik (wytyczył wiele nowych szlaków w Tatrach). Także szybownik, lekkoatleta, żeglarz, trener i nauczyciel. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 roku. W 1940 roku aresztowany przez gestapo, zagłodzony zmarł w Oświęcimiu w 1944 roku.
Czas trwania: 15min. / 2020 / reportażOpis (streszczenie): Nieco w cieniu Haliny Konopackiej, która na igrzyskach olimpijskich w Amsterdamie zdobyła złoty medal w rzucie dyskiem, pierwszy w historii dla Polski, wielkie sukcesy odnieśli jeźdźcy, którzy zdobyli srebrny medal w konkursie drużynowym skoków oraz brązowy we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego. Najbardziej wszechstronnym był Michał Antoniewicz, który startował w obu konkurencjach. W konkursie skoków poza nim wystąpili Kazimierz Szosland i Kazimierz Gzowski, a w WKKW Józef Trenkwald i Karol Rómmel. Najbardziej niezwykłą postacią był z pewnością Karol Rómmel, brat generała Juliusza, który był znakomitym znawcą koni. Sam uczestniczył też w wyścigach, których wygrał ponad 200.
Czas trwania: 21min. / 2022 / reportażOpis (streszczenie): Celem cyklu jest przybliżenie sylwetek wybitnych polskich sportowców, którzy byli zarazem wielkimi polskimi patriotami, czasem oddając życie za Ojczyznę. Bohaterką odcinka jest Jadwiga Wajsówna (1912 - 1990), kontynuatorka osiągnięć w rzucie dyskiem pierwszej polskiej mistrzyni olimpijskiej, Haliny Konopackiej. Zdobywczyni dwóch medali olimpijskich: brązowego w 1932 roku w Los Angeles i srebrnego w 1936 roku w Berlinie. Startowała jeszcze na igrzyskach 1948 roku, w Londynie, zajmując czwarte miejsce. Sześciokrotnie poprawiała rekord świata. Poprawiając rekord Haliny Konopackiej jako pierwsza przekroczyła granicę 40 metrów. Sportem zainteresowała już w szkole podstawowej w Pabianicach, gdzie się urodziła. Następnie, jednocześnieintensywnie trenując lekkoatletykę nie tylko rzut dyskiem, ale także pchnięcie kulą, skok w dal i wzwyż, bieg na 80 m przez płotki, ukończyła Państwową Żeńską Szkołę Handlową w Łodzi, a po jej ukończeniu pracowała jako księgowa w Zakładach Chemicznych Boruta w Zgierzu. Wybuch II wojny światowej zastał ją w Łodzi, ale już w listopadzie 1939 roku przeprowadziła się do Warszawy, włączając się (wraz z mężem Kazimierzem Grętkiewiczem), w pracę konspiracyjną. Razem z mężem została też w 1943 roku aresztowana przez gestapo i osadzona w Alejach Szucha, gdzie przeszła ciężkie śledztwo. Nie wydała nikogo i została wreszcie zwolniona. Walczyła w Powstaniu Warszawskim. Po upadku Powstania przedostała się do Bochni, gdzie pracowała w piekarni, a w marcu 1945 roku wróciła do Łodzi. Była wybitną trenerką, wychowawczynią młodzieży, przez siedem lat zajmowała się dziećmi specjalnej troski. Była honorowym gościem igrzysk olimpijskich 1972 w Monachium, miała też pojechać w podobnej roli w 1984 roku do Los Angeles, ale bojkot igrzysk przez kraje obozu moskiewskiego to uniemożliwił. Wielokrotnie odznaczana i honorowana. Zmarła 1 lutego 1990 roku w Pabianicach i tam została pochowana.
Czas trwania: 15min. / 2019 / reportażNiezwykłe historie Biało - Czerwonych można obejrzeć w programie stacji:
Emisje miały lub będą miały miejsce w: TVP3 Warszawa, TVP Historia, TVP Polonia, TVP Sport, TVP Wilno
Lista zawiera lata, w których powstawała audycja: