Pamiętnik Florki godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Doktor Sowa diagnozuje u Florki świnkę. Florka jest załamana, spuchnięty ryjek wygląda okropnie! Tata pociesza, że to tylko choroba, minie tak jak opuchlizna. Florkę odwiedza chomik Klemens. Tata dziwi się, że Klemens nie wie, że świnka to zakaźna choroba? Klemens odpowiada, że wie, ale się nie boi, bo już miał świnkę. A pan, czy pan też miał świnkę? - pyta tatę Florki, czym wpędza go w panikę. Słuszną, bo wkrótce tata budzi się z opuchlizną na ryjku. Czy będzie umiał zastosować się do rad, które przed chwilą dawał Florce?

Opis (streszczenie): Podczas spaceru Florka z babcią znajdują na ulicy porzuconego starego misia. Namówiona przez Florkę babcia zgadza się wziąć go do domu, uprać i naprawić, co daje początek rozmowom o tym, co jest lepsze - stare czy nowe? Czy lepiej być małym, czy dorosłym? Czy nowe zabawki są lepsze niż stare? Aby znaleźć odpowiedź Florka idzie z babcią do muzeum, a także próbuje się przespać w niemowlęcym łóżeczku swojego brata.

Opis (streszczenie): Serial pokazuje świat z perspektywy kilkuletniego dziecka, a główna bohaterka, mała ryjówka Florka jest pilną obserwatorką rzeczywistości. Florka nie do końca dowierza tłumaczeniom dorosłych, więc sprawdza wszystko sama i oczywiście dochodzi do własnych wniosków, niekoniecznie słusznych, ale zawsze bardzo odkrywczych. Jak każdy maluch dziwi się najprostszym rzeczom, jednocześnie ucząc się je rozumieć i nazywać. Uczy się także nazywać, rozumieć i oswajać swoje emocje - strach, zazdrość, zachwyt, rozczarowanie czy wstyd. W animacji ważną rolę pełni dom rodzinny - ostoja bezpieczeństwa i spokoju, chociaż rodzice Florki nie zawsze wykazują odpowiednie zainteresowanie problemami córki, a czasem wręcz ich nie rozumieją. Jedna rzecz jednak jest nienaruszalna - Florka czuje się kochana, co daje jej siłę i wiarę w siebie, a także odwagę do zadawania pytań i niezrażanie się częstym brakiem odpowiedzi.

Opis (streszczenie): Florka mimo obfitości zabawek strasznie się nudzi. Rodzice w ramach rozrywki proponują jej zajęcie się bliźniakami, ale Florka woli się nudzić w grupie rówieśników. Idzie na plac zabaw, gdzie dołącza do równie znudzonych koszatniczek. Próbują wspólnie wymyślić jakąś fajną zabawę, niestety bez skutku. Gra w klasy, łapanie zajączków i śledzenie pani Dzięciołowej kończą się klęską. Wszystko się zmienia, kiedy spotykają Klemensa, który właśnie znalazł sznurek. Nic wielkiego, ale nagle nuda pryska! Zwykły szary sznurek zamienia się w gumę do skakania, drabinkę, lasso, pajęczynę. Czy to sprawka sznurka, czy może czegoś zupełnie innego?

Opis (streszczenie): Historia radzenia sobie ze smutkiem niewiadomego pochodzenia, który pewnego dnia trapi Florkę. Przeżywając go Florka zaczyna rozumieć, że smutek jest uczuciem jak każde ani lepszym ani gorszym od innych. Po prostu jest i czasami trzeba się wypłakać. Uczy się także, że najlepszym na smutek lekarstwem jest przyjaciel, który nie opuści nas tylko dlatego, że nie mamy ochoty na zabawę.

Opis (streszczenie): Odcinek o bardzo radosnym wydarzeniu pierwszym samodzielnym spaniu poza domem u babci. Dlaczego jednak Florka, która wcześniej nie mogła się doczekać wyjazdu, w środku nocy doświadcza nagle zupełnie niespodziewanej tęsknoty za domem? Jak to możliwe, żeby jednocześnie czuć dwa sprzeczne uczucia cieszyć się i tęsknić? I jak sobie z tym poradzić?

Opis (streszczenie): Odcinek rozpoczyna się wybuchem złości Florki, która nie zgadza się na przegraną rzuca grą planszową, tupie, krzyczy. Jednak Florka na gwałtownym jej wyrażeniu nie poprzestaje i ze swoją żyłką badacza docieka: Czy wolno czuć złość? A jeśli tak jak bezpiecznie ją wyjmować? Czy dorośli też się złoszczą i jakie maja na to sposoby? Czy połykanie złości to dobre rozwiązanie, czy może lepiej skorzystać z samodzielnie wykonanej torby na złość?

Opis (streszczenie): Odcinek o trudnej sztuce czekania - pełen radości, podekscytowania i strachu. Kiedy w końcu wypadnie mi ząb? Dlaczego jeszcze nie wypadł? Czemu innym wypadł wcześniej? A może Zębuszka o mnie zapomniała? Dzięki przeżywaniu całej gamy uczuć, Florka uczy się nie tylko cierpliwości ale także zaczyna rozumieć, że spełnienie marzeń to nie tylko satysfakcja, ale także koniec ekscytacji. I na co teraz czekać? pyta Florka ściskając w łapce pieniążek od Wróżki Zębuszki. Okazuje się więc, że tak samo ważne jak spełnienie, jest też oczekiwanie. Może dzięki temu nastepnym razem łatwiej będzie o cierpliwość?

Opis (streszczenie): Odcinek o urodzinach ukochanej babci Balbiny, na które Florka samodzielnie postanawia zrobić babci podarunek. Wkłada w niego wiele serce i wysiłku, doświadczając po drodze sinusoidy uczuć - ekscytacji (Mam świetny pomysł na prezent!), niepewności (Czy babci się spodoba?) i radosnego podniecenia (Otwórz babci, otwórz!). Nagrodą za włożony trud jest nie tylko zachwyt babci, ale niespodziewane odkrycie, że radość z obdarowywania kogoś może być taka sama, jak z prezentu, który się samemu otrzymuje.

Opis (streszczenie): Historia o potrzebie przynależności i byciu lubianym, a także o tym, że ta zrozumiała i ważna potrzeba może się niepostrzeżenie zamienić w zaborczość i manipulację. I o tym, jak tej manipulacji powiedzieć postawić granice. Co łatwe nie jest nawet dla dorosłych. Do grupy Florki w przedszkolu trafia nowa koleżanka, o której uwagę zabiegają wszyscy, także Florka. Koleżanka jest jednak kapryśna i wymaga bezwzględnej lojalności. Florka miota się więc między radością z bycia wybraną a poczuciem odrzucenia. Po to, żeby w końcu asertywnie powiedzieć nie. Historia kończy się refleksjąnad tym, co to naprawdę znaczy być czyimś kolegą.

Opis (streszczenie): Odcinek o zmierzaniu się dziecka z niezwykle trudnym i bardzo realnym poczuciem utraty. Klemensowi odlatuje długo wyczekiwany helikopter dla dorosłego rzecz błaha, dla dziecka porównywalna z prawdziwą żałobą. Bezpowrotna utrata wymarzonej zabawki staje się pretekstem do nauki przeżywania rozpaczy, złości i w końcu godzenia się ze stratą. W przeżywaniu tych uczuć wielką pomocą są przyjaciele Florka po bezowocnych próbach pocieszenia Klemensa po prostu towarzyszy mu w smutku. I to daje najlepszy rezultat. Bo pewnych rzeczy nie można przyspieszyć, ale jeśli nie jesteśmy w naszej rozpaczy sami, za jakiś czas możemy zacząć od nowa zbierać na nowy helikopter. Albo na cos zupełnie innego.

Opis (streszczenie): Historia konfabulacji i jej poplątanych konsekwencji. Florka przez roztrzepanie zapomina o zobowiązaniu, nie przynosi do przedszkola książki, o którą prosiła ją pani. Ponieważ jednak bardzo wstydzi się do tego przyznać, wymyśla mało prawdopodobną historię o pożarciu książki przez agamę kołnierzastą. Niewinne z pozoru zmyślenie powoduje lawinę kłamstw, w które Florka zaplątuje się coraz bardziej. Po kilku dniach Florka sama zaczyna rozumieć, że cena za mijanie się z prawdą jest zbyt wysoka. Chociaż nie jest to łatwe, pokonuje wstyd i przyznaje się do wszystkiego. Uczucie ulgi, jakiego doświadcza, wynagradza jej wcześniejsze, trudne emocje. Kłębek zostaje rozplątany.

Opis (streszczenie): Historia o zepsutym ryjomacie, złamanej łapce i utracie przyjaźni. Bo popsuć może się wszystko przedmioty, zdrowie i relacje. Czasami jest ku temu powód jak nieuważne skakanie po drzewie czy nieuzasadnione obrażenie się Florki na Klemensa. Jednak nie o szukaniu przyczyny i ubolewaniu nad szkodą jest ten odcinek. Po porcji lamentów, kiedy okazuje się, że przyjaźń nie zrośnie się sama, jak np. zagipsowana łapka wiewiórki, Florka konstruktywnie zabiera się za jej naprawianie. Bo jeśli nam na czymś zależy nie możemy wyrzucać tego na śmietnik tylko dlatego, że się popsuło.

Opis (streszczenie): Odcinek o odpowiedzialności. Co to znaczy, że coś jest moje? zastanawia się Florka, kiedy mały szynszyl przegania z ich placu zabaw obcego jeżyka. Czemu mama podczas spaceru zbiera do swojej torby cudze śmieci? Do kogo należą zabawki w przedszkolu do wszystkich czyli do nikogo? Czy dlatego można je bezkarnie popsuć? Trudny temat poczucia współodpowiedzialności za przestrzeń i przedmioty wspólne, choć niekoniecznie nasze został w tym odcinku przedstawiony na poziomie dostępnym dla 5 - latka, który doskonale zrozumie, dlaczego w ostatnie scenie Florka sprzeciwia się szynszylowi i zaprasza jeżyka na karuzelę: Możesz się tu bawić. Ten plac zabaw jest też twój. Odcinek powstał z nadzieją na tak ważne kształcenie postaw obywatelskich u obecnych przedszkolaków, a w przyszłości ludzi, którzy czują, ze mają wpływ na otaczającą ich rzeczywistość i nie wahają się jej użyć.

Opis (streszczenie): Czy nam się to podoba czy nie, dzieci doznają trudnych uczuć także z naszego powodu. Jednym z nich jest rozczarowanie, kiedy obietnica dana przez rodzica nie zostaje spełniona. Tata Florki nie ze swojej winy nie zdąża na występ w przedszkolu. Florki jest smutna, zła, rozczarowana. Tak czekała! Tyle przygotowań! Na szczęście tata nie zaprzecza uczuciom córki, nie próbuje jej pocieszyć, tłumaczyć się. Po prostu mówi o swoich uczuciach: Jestem taki wściekły, że najchętniej ugryzłbym ten pociąg, przez który się spóźniłem!. Szczerość i poczucie humoru okazują się najlepszym lekarstwem. Florka uczy się radzić sobie z rozczarowaniem, wybaczać i zaczyna rozumieć, że dorośli też mają prawo do błędów.

Opis (streszczenie): To odcinek o lęku. Z perspektywy dziecięcego świata przeszłość i przyszłość to stany bliżej nieznane. Jest tu i teraz rodzice, dom, znajome przedmioty. Tak ma być i tak będzie. Jeśli wiec w tym świecie coś nagle ulega zmianie, nawet jeśli jest to tylko stłuczony ukochany kubek, to w bezpieczny świat Florki wpełza strach przed zmianą. Dlatego Florce herbata w nowym kubku nie smakuje. Dlatego robi się smutna, kiedy patrzy na pękające tęczowe bańki. Jak oswoić dziecko z tym lękiem? Florka rozpogadza się, kiedy tata Klemensa z potłuczonych kawałków kubka skleja dla niej ramkę na zdjęcia. Może więc koniec czegoś jest także nowym początkiem? Dlatego, kiedy Florka widzi nad lasem piękną tęczę zastanawia się, czy nie powstała z pękniętych baniek. Bo kto to wie?

Opis (streszczenie): To historia o wyzwaniach, przezwyciężaniu trudności i sukcesie. Kiedy w leniwe popołudnie wujek Gwidon proponuje wyprawę na pobliską górę, Florka klaszcze w łapki z radości, ale jej kuzyn Zenon mówi: "Na pewno nie damy rady. Wspinaczka, zmęczenie, deszcz"... W końcu zdobycie szczytu, a więc sukces! Od czego tak naprawdę zależy? Czy tylko od zdolności, czy może od sposobu postrzegania rzeczywistości? Czy ma to jakiś związek z tym, że wujek Gwidon ma na nosie zabawne, różowe okulary, a niechętna wyprawie, narzekająca ciotka Euzebia (mama Zenona) patrzy na świat przez wielkie, czarne, przeciwsłoneczne szkła?

Opis (streszczenie): Wszystkie przedszkolaki mają jakiś pojazd - deskorolkę, wrotki, a Florka zapragnęła mieć rower. Okazało się, że nauka jazdy na rowerze jest bardziej żmudna, niż się spodziewała. Wstyd jej przyznać się przed przyjaciółmi, że nie może się nauczyć. Dopiero przy pomocy taty i po długich godzinach nauki udaje się.

Opis (streszczenie): Wujek Zenon proponuje, aby rodzina wybrała się na biwak. Zna świetne miejsce z urokliwym jeziorkiem. Spanie w namiocie w nocy w lesie okazuje się dla Florki nie lada przeżyciem. Cała rodzina musi wytrzymać weekend bez mycia, bo jeziorko niestety wyparowało.

Opis (streszczenie): Tata Klemensa bardzo lubi majsterkować. Florka jest zafastynowana narzędziami, a szczególnie maleńkim śróbokrętem. Do tego stopnia, że postanawia go zabrać do domu. Nie czuje się z tym jednak najlepiej. Mama ją przekonuje, że powinna oddać śrubokręt i przeprosić wlaściciela.

Opis (streszczenie): Zainspirowana pokazami iluzjonisty, Florka marzy o tym, aby nauczyć się sztuczek magicznych. W cukierni dowiaduje się, że przygotowanie ciasta jest w pewnym sensie również sztuką magiczną. Dość długo jej się nie udaje, aż pewnego dnia raczy całą rodzinkę sernikiem na zimno.

Opis (streszczenie): Florkę boli ząb, musi iść do dentysty. Jak się okazuje, zęba nie zalepia się plasterkiem, jak jest w nim dziurka, tak jak miało to miejsce w przypadku uszkodzonego kolana Klemensa. Jest z siebie bardzo dumna, bo się okazuje, że potrafi być dzielna.

Opis (streszczenie): Zainspirowani filmem o superbohaterach Florka i Klemens postanawiają sami stać się Super Ryjówką i Super Chomikiem. Okazuje się, że bycie superbohaterem nie polega na robieniu rzeczy nadzwyczajnych, ale na pomaganiu innym

Opis (streszczenie): Mama zabiera Florkę do teatru. Florka jest podekscytowana, nigdy nie była na żadnym przedstawieniu! Zabiera ze sobą pluszowego kotka Rysia i różdżkę, a w teatralnym foyer z przejęciem obserwuje panie bileterki i panią szatniarkę. Przedstawienie bardzo jej się podoba. Tak bardzo, że kupiony w teatralnym bufecie batonik roztapia się na sukience. Kiedy mama czyści ją w toalecie, Florka orientuje się, że zgubiła Rysia, różdżkę i numerek do szatni. Z teatru wychodzą ostatnie, ze szczęśliwie odzyskanymi zgubami. Florka nie rozumie, dlaczego na pytanie, kiedy znowu pójdą do teatru, mama udziela wykrętnej odpowiedzi.

Opis (streszczenie): Florka w telewizji widzi reklamę lalki Barbary. Zaczyna zamęczać rodziców prośbami. Rodzice kategorycznie odmawiają, Barbara jest nie tylko droga, ale brzydka. Zamiast tego kupują planszową grę rodzinną. Ze wspólnej gry nic jednak nie wychodzi, najpierw bliźniaki nie chcą zasnąć, a potem przegryzają planszę. A ponieważ Florka jest nadal smutna z powodu braku Barbary, rodzice ulegają i kupują lalkę z reklamy. Szczęście Florki nie trwa długo. Do kompletu z Barbarą jest jeszcze domek! Nie, na potwornie drogi plastikowy domek rodzice nie zgadzają się absolutnie, ale przecież można taki domek zrobić wspólnie - ze starego pudła po kapeluszach i resztek tapety. Florka jest zachwycona!

Opis (streszczenie): Podczas zabawy z koszatniczkami niebo czerwono - pomarańczowe od zachodzącego słońca połyka kolorową piłkę. Piłka po chwili wraca, ale Florka zaczyna przyglądać się niebu, jest zafascynowana jego zmieniającym się kolorami, chmurami o niezwykłych kształtach. Obserwacje przerywa burza, niebo robi się ciemne i nieprzyjazne, podobnie jak atmosfera w domu, w którym rodzice zaczynają się kłócić. Florka chowa się pod kołdrę, boi się, że burza i kłótnia nigdy się nie skończą. Kiedy po jakimś czasie spod kołdry wyciągają ją rodzice, niebo ozdabia przepiękna tęcza. Czy to jakiś cud, czy naturalna kolej rzeczy?

Opis (streszczenie): Florka czuje się samotna, każdy kogoś ma: mama tatę, bliźniaki siebie nawzajem, tylko ona jest bez pary. Namawia rodziców na zwierzątko i po wyprawie do sklepu zoologicznego wraca z workiem w łapce. W worku pływa rybka. Florka jest bardzo przejęta posiadaniem rybki. Tak bardzo, że nie ma czasu na rozmowy z chomikiem Klemensem. Jednak po powrocie do domu okazuje się, że z rybką dość trudno się zaprzyjaźnić. Florka jest rozczarowana, chce oddać rybkę do sklepu, ale rodzice się nie zgadzają, przecież Florka wzięła za rybkę odpowiedzialność. Florka, karmiąc rybkę, zastanawia się nad tym trudnym słowem. Do jakich wniosków dochodzi?

Opis (streszczenie): Tata Florki postanawia zrobić remont generalny. Sam! Mama sceptycznie podchodzi do tego, ale tata pała entuzjazmem, którym zaraża Florkę - po remoncie będzie pięknie! Razem oglądają filmiki o remontach w Internecie i gromadzą narzędzia. Kiedy przystępują do pracy, niespodziewanie pęka jakaś rura i dom zostaje zalany. Tata z poczuciem porażki wzywa fachowców. Majster Kret i jego pomocnik pan Szczurek opanowują dom. Florka ma dość braku wody, swojego pokoju, a przede wszystkim wszechogarniającej szarości! Podejrzewa, że remont to podstępny złodziej kolorów, który może z nich wyprać cały świat. Czy to prawda?