Pamiętnik Florki godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Serial pokazuje świat z perspektywy kilkuletniego dziecka, a główna bohaterka, mała ryjówka Florka jest pilną obserwatorką rzeczywistości. Florka nie do końca dowierza tłumaczeniom dorosłych, więc sprawdza wszystko sama i oczywiście dochodzi do własnych wniosków, niekoniecznie słusznych, ale zawsze bardzo odkrywczych. Tytuł odcinka: Biwak

Opis (streszczenie): Florka mimo obfitości zabawek strasznie się nudzi. Rodzice w ramach rozrywki proponują jej zajęcie się bliźniakami, ale Florka woli się nudzić w grupie rówieśników. Idzie na plac zabaw, gdzie dołącza do równie znudzonych koszatniczek. Próbują wspólnie wymyślić jakąś fajną zabawę, niestety bez skutku. Gra w klasy, łapanie zajączków i śledzenie pani Dzięciołowej kończą się klęską. Wszystko się zmienia, kiedy spotykają Klemensa, który właśnie znalazł sznurek. Nic wielkiego, ale nagle nuda pryska! Zwykły szary sznurek zamienia się w gumę do skakania, drabinkę, lasso, pajęczynę. Czy to sprawka sznurka, czy może czegoś zupełnie innego?

Opis (streszczenie): Podczas spaceru Florka z babcią znajdują na ulicy porzuconego starego misia. Namówiona przez Florkę babcia zgadza się wziąć go do domu, uprać i naprawić, co daje początek rozmowom o tym, co jest lepsze - stare czy nowe? Czy lepiej być małym, czy dorosłym? Czy nowe zabawki są lepsze niż stare? Aby znaleźć odpowiedź Florka idzie z babcią do muzeum, a także próbuje się przespać w niemowlęcym łóżeczku swojego brata.

Opis (streszczenie): Doktor Sowa diagnozuje u Florki świnkę. Florka jest załamana, spuchnięty ryjek wygląda okropnie! Tata pociesza, że to tylko choroba, minie tak jak opuchlizna. Florkę odwiedza chomik Klemens. Tata dziwi się, że Klemens nie wie, że świnka to zakaźna choroba? Klemens odpowiada, że wie, ale się nie boi, bo już miał świnkę. A pan, czy pan też miał świnkę? - pyta tatę Florki, czym wpędza go w panikę. Słuszną, bo wkrótce tata budzi się z opuchlizną na ryjku. Czy będzie umiał zastosować się do rad, które przed chwilą dawał Florce?

Opis (streszczenie): To historia o wyzwaniach, przezwyciężaniu trudności i sukcesie. Kiedy w leniwe popołudnie wujek Gwidon proponujewyprawę na pobliską górę, Florka klaszcze w łapki z radości, a jej kuzyn Zenon na to: na pewno nie damy rady. Wspinaczka, zmęczenie, deszcz... W końcu zdobycie szczytu, a więc sukces! Od czego tak naprawdę zależy? Czy tylko od zdolności, czy może od sposobu postrzegania rzeczywistości? Czy ma to jakiś związek z tym, że wujek Gwidon ma na nosie zabawne różowe okulary, a niechętna wyprawie narzekająca ciotka Euzebia, mama Zenona, patrzy na świat przez wielkie czarne przeciwsłoneczne szkła?

Opis (streszczenie): To odcinek o lęku. Z perspektywy dziecięcego świata przeszłość i przyszłość to stany bliżej nieznane. Jest tu i teraz. Są rodzice, dom, znajome przedmioty. Tak ma być i tak będzie. Jeśli wiec w tym świecie coś nagle ulega zmianie, nawet jeżeli jest to tylko stłuczony ukochany kubek, to w bezpieczny świat Florki wpełza strach przed zmianą. Dlatego Florce herbata w nowym kubku nie smakuje. Dlatego robi się smutna, kiedy patrzy na pękające tęczowe bańki. Jak oswoić dziecko z tym lękiem? Florka rozpogadza się, kiedy tata Klemensa z potłuczonych kawałków kubka skleja dla niej ramkę na zdjęcia. Może więc koniec czegoś jest także nowym początkiem? Dlatego, kiedy Florka widzi nad lasem piękną tęczę, zastanawia się, czy nie powstała z pękniętych baniek. Bo kto to wie?

Opis (streszczenie): Czy nam się to podoba, czy nie, dzieci doznają trudnych uczuć także z naszego powodu. Jednym z nich jest rozczarowanie, kiedy obietnica dana przez rodzica nie zostaje spełniona. Tata Florki nie ze swojej winy nie zdąża na występ w przedszkolu. Florka jest smutna, zła, rozczarowana. Tak czekała! Tyle przygotowań! Na szczęścietata nie zaprzecza uczuciom córki, nie próbuje jej pocieszyć, tłumaczyć się. Po prostu mówi o swoich uczuciach: Jestem taki wściekły, że najchętniej ugryzłbym ten pociąg, przez który się spóźniłem!. Szczerość i poczucie humoru okazują się najlepszym lekarstwem. Florka uczy się radzić sobie z rozczarowaniem, wybaczać i zaczyna rozumieć, że dorośli też mają prawo do błędów.

Opis (streszczenie): Odcinek o odpowiedzialności. Co to znaczy, że coś jest moje? - zastanawia się Florka, kiedy mały szynszyl przegania z ich placu zabaw obcego jeżyka. Czemu mama podczas spaceru zbiera do swojej torby cudze śmieci? Do kogo należą zabawki w przedszkolu, do wszystkich, czyli do nikogo? Czy dlatego można je bezkarnie popsuć? Trudny temat poczucia współodpowiedzialności za przestrzeń i przedmioty wspólne, choć niekoniecznie nasze, został w tym odcinku przedstawiony na poziomie dostępnym dla 5 - latka, który doskonale zrozumie, dlaczego w ostatniejscenie Florka sprzeciwia się szynszylowi i zaprasza jeżyka na karuzelę: Możesz się tu bawić. Ten plac zabaw jest też twój. Odcinek powstał z nadzieją na tak ważne kształcenie postaw obywatelskich u obecnych przedszkolaków, a w przyszłości ludzi, którzy czują, że mają wpływ na otaczającą ich rzeczywistość i nie wahają się jej użyć.

Opis (streszczenie): Mama zabiera Florkę do teatru. Florka jest podekscytowana, nigdy nie była na żadnym przedstawieniu! Zabiera ze sobą pluszowego kotka Rysia i różdżkę, a w teatralnym foyer z przejęciem obserwuje panie bileterki i panią szatniarkę. Przedstawienie bardzo jej się podoba. Tak bardzo, że kupiony w teatralnym bufecie batonik roztapia się na sukience. Kiedy mama czyści ją w toalecie, Florka orientuje się, że zgubiła Rysia, różdżkę i numerek do szatni. Z teatru wychodzą ostatnie, ze szczęśliwie odzyskanymi zgubami. Florka nie rozumie, dlaczego na pytanie, kiedy znowu pójdą do teatru, mama udziela wykrętnej odpowiedzi.

Opis (streszczenie): Historia o zepsutym ryjomacie, złamanej łapce i utracie przyjaźni. Bo popsuć może się wszystko - przedmioty, zdrowie i relacje. Czasami jest ku temu powód jak nieuważne skakanie po drzewie czy nieuzasadnione obrażenie się Florki na Klemensa. Jednak nie o szukaniu przyczyny i ubolewaniu nad szkodą jest ten odcinek. Po porcji lamentów, kiedy okazuje się, że przyjaźń nie zrośnie się sama, jak np. zagipsowana łapka wiewiórki, Florka konstruktywnie zabiera się za jej naprawianie. Bo jeśli nam na czymś zależy, nie możemy wyrzucać tego na śmietnik tylko dlatego, że się popsuło.

Opis (streszczenie): Historia konfabulacji i jej poplątanych konsekwencji. Florka przez roztrzepanie zapomina o zobowiązaniu, nie przynosi do przedszkola książki, o którą prosiła ją pani. Ponieważ jednak bardzo wstydzi się do tego przyznać, wymyśla mało prawdopodobną historię o pożarciu książki przez agamę kołnierzastą. Niewinne z pozoru zmyślenie powoduje lawinę kłamstw, w które Florka zaplątuje się coraz bardziej. Po kilku dniach Florka sama zaczyna rozumieć, że cena za mijanie się z prawdą jest zbyt wysoka. Chociaż nie jest to łatwe, pokonuje wstyd i przyznaje się do wszystkiego. Uczucie ulgi, jakiego doświadcza, wynagradza jej wcześniejsze, trudne emocje. Kłębek zostaje rozplątany.

Opis (streszczenie): Odcinek o zmierzaniu się dziecka z niezwykle trudnym i bardzo realnym poczuciem utraty. Klemensowi odlatuje długo wyczekiwany helikopter, dla dorosłego rzecz błaha, dla dziecka porównywalna z prawdziwą żałobą. Bezpowrotna utrata wymarzonej zabawki staje się pretekstem do nauki przeżywania rozpaczy, złości i w końcu godzenia się ze stratą. W przeżywaniu tych uczuć wielką pomocą są przyjaciele. Florka po bezowocnych próbach pocieszenia Klemensa po prostu towarzyszy mu w smutku. I to daje najlepszy rezultat. Bo pewnych rzeczy nie można przyspieszyć, ale jeśli nie jesteśmy w naszej rozpaczy sami, za jakiś czas możemy zacząć od nowa zbierać na nowy helikopter. Albo na coś zupełnie innego.

Opis (streszczenie): Historia o potrzebie przynależności i byciu lubianym, a także o tym, że ta zrozumiała i ważna potrzeba może się niepostrzeżenie zamienić w zaborczość i manipulację. I o tym, jak tej manipulacji postawić granice. Co łatwe nie jest nawet dla dorosłych. Do grupy Florki w przedszkolu trafia nowa koleżanka, o której uwagę zabiegają wszyscy, także Florka. Koleżanka jest jednak kapryśna i wymaga bezwzględnej lojalności. Florka miota się więc między radością z bycia wybraną a poczuciem odrzucenia. Po to, żeby w końcu asertywnie powiedzieć nie. Historia kończy się refleksją nad tym, co to naprawdę znaczy być czyimś kolegą.

Opis (streszczenie): Odcinek o urodzinach ukochanej babci Balbiny, na które Florka postanawia samodzielnie zrobić podarunek. Wkłada w niego wiele serce i wysiłku, doświadczając po drodze sinusoidy uczuć: ekscytacji (mam świetny pomysł na prezent!), niepewności (czy babci się spodoba?) i radosnego podniecenia (otwórz babciu, otwórz!). Nagrodą za włożony trud jest nie tylko zachwyt babci, ale niespodziewane odkrycie, że radość z obdarowywania kogoś może być taka sama, jak z prezentu, który się samemu otrzymuje.

Opis (streszczenie): Odcinek o trudnej sztuce czekania - pełen radości, podekscytowania i strachu. Kiedy w końcu wypadnie mi ząb? Dlaczego jeszcze nie wypadł? Czemu innym wypadł wcześniej? A może Zębuszka o mnie zapomniała? Dzięki przeżywaniu całej gamy uczuć, Florka uczy się nie tylko cierpliwości, ale także zaczyna rozumieć, że spełnienie marzeń to nie tylko satysfakcja, ale także koniec ekscytacji. I na co teraz czekać? - pyta Florka, ściskając w łapce pieniążek od Wróżki Zębuszki. Okazuje się więc, że tak samo ważne jak spełnienie, jest też oczekiwanie. Może dzięki temu następnym razem łatwiej będzie o cierpliwość?