Pasterz godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W marcu 1981 r. uwidoczniła się silnie śmiertelna choroba Prymasa na tle nowotworowym. Kard. Stefan Wyszyński zmarł 28 maja 1981 r. w Warszawie, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Miał 80 lat, z których 57 przeżył jako kapłan. Pogrzeb odbył się 31 maja 1981 r. , z udziałem sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej kard. Agostino Casaroli reprezentującego Ojca Świętego, przebywającego wówczas w szpitalu po zamachu. Uroczystości te stały się wielką manifestacją narodową, co symbolizował m. in. napis na jednym z wieńców: Niekorowanemu królowi Polski. Trumna z jego ciałem spoczęła w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie.

Opis (streszczenie): Najbardziej zwięzłą, a jednocześnie autorytatywną odpowiedź na pytanie: Co Kościół katolicki i Polska zawdzięczają Prymasowi Tysiąclecia? - dał Ojciec Święty Jan Paweł II po swoim wyborze na Stolicę Apostolską. Jego słowa, skierowane do kardynała Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski, obiegły cały świat. Ojciec Święty powiedział do niego: Czcigodny i Umiłowany Księże Prymasie! Pozwól, że powiem po prostu co myślę. Nie byłoby na Stolicy Piętrowej tego Papieża - Polaka, który dziś pełen bojaźni Bożej, ale i pełen ufności, rozpoczyna nowy pontyfikat, gdyby nie było twojej wiary, nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem.

Opis (streszczenie): Kardynał Wyszyński był też jednym z inicjatorów słynnego orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich z 1965 r. Na zakończenie obrad Soboru Watykańskiego II, w przyjętym przez Prymasa liście biskupów polskich do niemieckich, napisano m. in.: W tym ogólnochrześcijańskim, a zarazem bardzo humanitarnym duchu wyciągamy do Was nasze dłonie z ław kończącego się Soboru, udzielamy przebaczenia i prosimy o przebaczenie. A jeśli wy biskupi niemieccyi ojcowie soborowi ujmiecie po bratersku nasze wyciągnięte dłonie, wówczas dopiero będziemy mogli ze spokojnym sumieniem obchodzić w Polsce nasze Milenium w sposób całkowicie chrześcijański. Słowa te spotkały się z niemal histeryczną nagonką ze strony władz komunistycznych. W 1972 dzięki jego długoletnim staraniom Stolica Apostolska ostatecznie potwierdziła polskie diecezje na ziemiach zachodnich i północnych oraz uznała granice zachodnie PRL.

Opis (streszczenie): Po odzyskaniu wolności 28 października 1956 r. prymas, w latach 1957 - 1966 prowadził Wielką Nowennę, która miała przygotować naród na obchody Tysiąclecia Chrztu Polski. Był to szeroko zakrojony projekt moralnej przemiany narodu, wyzwolenia go z licznych wad i nałogów, prowadząc w ten sposób do wyzwolenia duchowego w znacznie poważniejszym wymiarze. Z jego inicjatywy rozpoczęło się Nawiedzenie, czyli wędrówka Matki Bożej w kopii Obrazu Jasnogórskiego po wszystkich polskich diecezjach parafiach, co było przedmiotem nieustannej konfrontacji z władzami. W sensie moralnym Kościół odniósł jednak zwycięstwo. Nowenna zakończyła się 3 maja 1966 r. Aktem Oddania Narodu Matce Bożej za wolność Kościoła w Polsce i na świecie.

Opis (streszczenie): Podczas pobytu w Komańczy Prymas napisał tekst Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego, pomyślanychjako odnowienie ślubów lwowskich Jana Kazimierza z czasów Potopu szwedzkiego. Zostały one dostarczone na Jasną Górę przez Ósemki, które mogły się z nim kontaktować. Ponieważ kardynał Wyszyński wciąż był więziony, tekst ślubów odczytał bp Michał Klepacz 26 sierpnia 1956 r. , w obecności blisko miliona pielgrzymów, przybyłych na Jasną Górę.

Opis (streszczenie): Prymas, wobec tej nowej sytuacji próbował szukać dla Kościoła modus vivendi z władzą. Uważał, że skoro komuniści przejęli rządy w Polsce z uwagi na warunki geopolityczne, to nieuniknione jest, że przez jakiś czas będą ją sprawować. Stąd zgodził się na Porozumienie z 1950 r. , które na okres kilku lat szalejącego stalinizmu wyhamowało frontalny atak na Kościół. W lutym 1953 r. władze wydały dekret o obsadzaniu stanowisk kościelnych, wszelkie nominacje aż do szczebla proboszcza - uzależniając od zgody władz. Wobec próby ubezwłasnowolnienia w ten sposób biskupów kard. Wyszyński wypowiedział kategoryczne: Non possumus! - świadomie narażając się na uwięzienie.

Opis (streszczenie): Zawsze gdy jest szczególnie ciężko, gdy ciemności ogarniają ziemię, a słońce już gaśnie i gwiazdy nie dają światłości, trzeba wszystko oddawać Maryi mówił kard. Stefan Wyszyński. To stanowiło jego program życia i działania. Nabożeństwo do Matki Najświętszej od chwili, gdy został prymasem, stało się programem jego pracy. Do czasu uwięzienia, jak obliczył, wygłosił przeszło tysiąc kazań poświęconych Matce Bożej. Z czasem zauważył, że wszystkie ważniejsze dla niego sprawy działy się w dni poświęcone Matce Bożej. Zawierzenie się Matce Bożej było tajemnicą jego życia i strategią służby biskupiej. W swoich ostatnich słowach mówi o związku z Maryją, który rozpoczął się w momencie złożenia aktu zawierzenia. Wspomina też o tym, że od tego momentu wszystko czynił przez pośrednictwo Maryi.

Opis (streszczenie): Komuniści po sfałszowaniu wyborów w styczniu 1947 r. i wyeliminowaniu opozycji politycznej oraz antykomunistycznegopodziemia, rozpoczęli intensywną walkę z Kościołem. Jej celem była eliminacja Kościoła ze sfery publicznej oraz podporządkowanie go państwu. Władze państwowe na początku 1950 r. przejęły Caritas, kościelną ziemię (poza niewielkimidziałkami dla parafii i seminariów duchownych) i dużą część nieruchomości. Zamykano prowadzone przez Kościół szkoły, szpitale, wydawnictwa, nastąpiła likwidacja stowarzyszeń katolickich.

Opis (streszczenie): Prymas Wyszyński był też konsekwentnym obrońcą praw każdej osoby ludzkiej. Podczas wydarzeń marcowych 1968 roku zdecydowanie występował w obronie podstawowych praw człowieka. Wołał: Nie wolno bić! Chrześcijanin nigdy na nikogo ręki nie podnosi, bo w każdym widzi godność dziecięcia Bożego. Ugodzony może wydawać się sponiewieranym. Ale bardziej poniewiera się ten, który uderza, niż ten, który jest uderzany. Najmilsi, przezwyciężajcie nienawiść miłością.

Opis (streszczenie): Biskupa Wojtyłę i Kardynała Stefana Wyszyńskiego łączyła głęboka przyjaźń, miłość do Boga, Kościoła i Ojczyzny. Biskup Wojtyła odnosił się do prymasa, jak do ojca. Był dla niego ogromnym autorytetem. Natomiast Kardynał Wyszyński dostrzegał wartości intelektualne i moralne Karola Wojtyły, dlatego chętnie korzystał z jego pomocyi współpracy, czy to w czasie obrad soboru, czy w pracy Konferencji Episkopatu Polski w Ojczyźnie. Wzajemnie się dopełniali.

Opis (streszczenie): Kard. Wyszyński był człowiekiem słabego zdrowia. Miał chore płuca, a kiedy kończył seminarium, wątpiono, czy warto go wyświęcać. Został wyświęcony indywidualnie na mocy specjalnej decyzji biskupa 3 sierpnia 1924 r. w katedrze we Włocławku przez bp. Wojciecha Owczarka. Mszę prymicyjną odprawił 5 sierpnia 1924 r. na Jasnej Górze, by, jak pisał, mieć Matkę, która nie umiera.

Opis (streszczenie): Pokora Prymasa Wyszyńskiego to jedna z najbardziej istotnych cech jego osobowości. Skromność i wewnętrzy spokój, ale także pełne miłości odniesienie do ludzi kształtują obraz jego posługi. To pokora powodowała, że każde liturgiczne spotkanie wypełniały tłumy wiernych. A stanowcze, ale też pełne pokory odniesienie do władzy, czyniło go reprezentantem Kościoła, którego głosu się nie lekceważy.

Opis (streszczenie): Mama Stefana Wyszyńskiego była czcicielką Matki Bożej Ostrobramskiej, a ojciec Częstochowskiej. Wyniesiona ze środowiska rodzinnego religijność była prosta, ale zarazem pogłębiona, z silną nutą Maryjną. Ta właśnie nuta uległa wzmocnieniu po śmierci Matki, która zmarła 31 października 1910 r. Stefan już jako kilkulatek został ministrantem i posługiwał w pobliskim kościele. Jak kształtowała się wiara Stefana Wyszyńskiego i czym była dla niego modlitwa?

Opis (streszczenie): Zuzela nad Bugiem to miejsce, gdzie 3 sierpnia 1901 r. , w zaborze rosyjskim, na granicy Mazowsza i Podlasia urodził się Stefan Wyszyński. Był dzieckiem Stanisława i Julianny z domu Karp. Jego ojciec nie posiadał gospodarstwa, lecz był organistą. Przyszły kardynał wychowywał się na historycznym pograniczu Korony i Litwy. W domu silnie kultywowano tradycje patriotyczne. To środowisko oraz dom rodzinny ukształtowały osobowość przyszłego Prymasa Polski.

Opis (streszczenie): Kiedy w 1946 roku ks. Stefan Wyszyński otrzymał nominację na biskupa lubelskiego, miał już pod opieką grupę dziewcząt znaną jako Ósemki. I dalekosiężne plany wspólnych działań. Wahał się nawet, czy nominację przyjąć, bo nie było przyjęte, by biskup zajmował się duszpastersko grupą kobiet. Czy ma grupę rozwiązać?. W pogodzeniu ról pomogli mu ks. Władysław Korniłowicz i prymas August Hlond. Przy czym argumentacja prymasa Hlonda warta jest zacytowania: Ludzie świeccy, wykształceni, przygotowani do pracy w Kościele, będą księdzu biskupowi bardzo potrzebni. Przecież toteż jest jakaś cząstka Kościoła.