Emisja Pałace i rezydencje Lubelszczyzny będzie miała miejsce (premiera, powtórka):
Program TV na 29 kwietnia 2024 (Poniedziałek)Opis (streszczenie): Zespół dworski w Gardzienicach leży na wzgórzu, nad rzeką Giełczew. Rzeka od strony południowej i zachodniej oraz wielki staw, jak podają źródła archiwalne, otaczały dwór oblany wodą i dostępny przez zwodzony most. Budynek otoczony był również wysokim murem ze strzelnicami. Nazwa Gardzienice występuje po raz pierwszy w roku 1409. W wieku XV i XVI Gardzienice były własnością różnych rodzin szlacheckich. Od roku 1578 Gardzienice należały do Jakuba Snopkowskiego, wojskiego chełmskiego. W roku 1614, jego syn Stefan sprzedał majątek arianinowi Krzysztofowi Spinkowi, który rozpoczął budowę murowanego dworu. Śmierć Spinki w roku 1618 przerwała budowę dworu. Kolejnymi właścicielami Gardzienic były ariańskie rodziny szlacheckie m.in. Zbąscy i Orzechowscy. W roku 1637 majątek stał się własnością Andrzeja Suchodolskiego, a następnie jego syna i patrona zboru kalwińskiego w Piaskach, Adama Suchodolskiego. W roku 1648 podczas najazdu wojsk tatarsko - kozackich Chmielnickiego dwór został zniszczony.
Czas trwania: 12min. / 2023 / cykl reportażyOpis (streszczenie): W XIX wieku mieściła się tu fabryka tytoniu i tabaki, na początku XX wieku tor do jazdy na wrotkach. W 1912 roku ulokowano tu kinematograf Oaza, a w okresie międzywojennym działało popularne kino Corso. Po zniszczeniach dokonanych w czasie II wojny światowej budynek został odremontowany według projektu Czesława Dorii - Dernałowicza. Pałac został wzniesiony w II połowie XVII wieku według projektu Tylmana z Gameren. Jest to typowa barokowa budowla pałacowa. Pierwszymi właścicielami obiektu byli Lubomirscy. Za inwestora uważa się Jerzego Sebastiana Lubomirskiego, po nim dwór przejął syn, Stanisław Herakliusz. Posiadłość przeszła w ręce Elżbiety z Lubomirskich Sieniawskiej, która w latach 17251728, przy współpracy z architektem Franciszkiem Mayerem z Moraw, przeprowadziła przebudowę obiektu. Z listów miedzy nimi wynika, że architekt pracował przy ryzalicie frontowym pałacu mieszczącym klatkę schodową i główne wejście. Opracował także zewnętrzne elewacje, nawiązując do aktualnych tendencji w architekturze, poprzez wprowadzenie zaokrąglonych narożników ujętych w pseudopilastry. Wykonał także wiele prac we wnętrzu między innymi wybudował kręcone schody i wyremontował wielkie schody drewniane. Mimo przeprowadzenia gruntownego remontu Sieniawscy w pałacu nie zamieszkali, a opiekę nad posiadłością zlecili rezydentom. W 1731 roku pałac przeszedł w ręce Czartoryskich poprzez małżeństwo Marii Zofii Sieniawskiej primo voto Dönhoffowej z Augustem Aleksandrem Czartoryskim, wojewodą ruskim. Związani z Puławami Czartoryscy nie mieszkali w Lublinie, traktowali posiadłość jako jeden z wielu pałaców, powierzając go opiece kolejnym rezydentom. Spisany przez nich w 1738 roku inwentarz stanowił cenne źródło informacji o pałacu i jego otoczeniu. Dzięki niemu wiemy, że główny wjazd do posiadłości był usytuowany od południa (od ulicy Krakowskie Przedmieście). Wśród najbliższych zabudowań otaczających pałac wymieniono karczmę, drewnianą komórkę, budynek kuchenny z wielkim kominem, dwie wozownie i dużą stajnię. Wspomniano także o ogrodzie i piętrowych arkadowych krużgankach, otwartych w fasadzie i mieszczących klatkę schodową na I piętro.
Czas trwania: 13min. / 2023 / cykl reportażyOpis (streszczenie): Zespół pałacowo - parkowy Radziwiłłów w Białej Podlaskiej. Powstał dla uczczenia zwycięstwa wojsk polskich w bitwie pod Chocimiem w 1673 r. Fundatorem przedsięwzięcia był Aleksander Ludwik Radziwiłł. Jego następcy przebudowywali i rozbudowywali zespół pałacowy, który swój ostateczny wygląd uzyskał w 1736 roku. Pałac w XVII wieku stanowił wzór dla innych rezydencji w Polsce. Początki osadnictwa na terenie obecnego zamkowego parku sięgają X - XII wieku. Pod koniec XIV wieku istniała tu osada targowa położona w dolinie rzeki Krzny, znajdująca się w granicach Wielkiego księstwa Litewskiego. Pierwszym znanym właścicielem Białej był Mikołaj Nasuta.
Czas trwania: 13min. / 2022 / cykl reportażyOpis (streszczenie): Pierwotnie służył jako punkt obronny wysunięty poza mury miasta, później kolejno jako: dwór, pałac, młyn, szkoła czy szpital wojskowy. Pałac Sobieskich - zwany też pałacem Radziwiłłów czy Vetterów - został wybudowany w pierwszej połowie XVI wieku. Pierwsza wzmianka na temat pałacu pochodzi z Lustracji Lublina z 1565 roku, gdzie opisany jest dwór z szynkiem, należący do Marka Sobieskiego. Powstał najprawdopodobniej jako wieża mieszkalna. W pierwszej połowie XVI wieku Sobieski przebudował go na rezydencję, najprawdopodobniej po uzyskaniu tytułu i stanowiska wojewody lubelskiego w 1597 roku. Pałac został uwidoczniony na miedziorycie Hogenberga i Brauna z 1618 roku z wysoką wieżą przykrytą kopułą, latarnią oraz późnogotyckim szczytem. Na odwrocie znajduje się opis przetłumaczony przez Henryka Łopacińskiego: Niemałą też ozdobą Lublina jest wspaniały pałac JW - go Pana Marka Sobieskiego, wojewody lubelskiego, w miejscu widocznym zbudowany z wielką starannością i niemałym kosztem. Sztych został wydany w 1618 roku. Sam obraz miasta Lublina został stworzony wcześniej, powstał za życia Marka Sobieskiego, który zmarł w 1606 roku. W tym okresie budynek otaczał ogród na krawędzi skarpy, opadający ziemnymi tarasami ku dolinie. Lustracja z 1661 roku przedstawia pałac z folwarkiem i trzema domami. W okresie tym należał do Jana III Sobieskiego. Po jego śmierci w 1696 roku do Lublina przybyli synowie, by dopełnić podziału po ojcu.
Czas trwania: 13min. / 2023 / cykl reportażyOpis (streszczenie): Pałac Stoińskiego w Mełgwi. Funkcjonował tu hotel robotniczy, następnie spółdzielnia rolnicza, szkoła podstawowa. Z obronnego ośrodka dworskiego w czasach, gdy właścicielem dóbr mełgiewskich był Jacek Stoiński, miejsce to przekształciło się w rezydencję pałacową otoczoną przepięknym założeniem parkowym. Pałac wzniesiono w XVIII wieku (może około 1730) dla Jacka Stoińskiego, sędziego ziemskiego lubelskiego, zapewne na starszym zrębie. Został on znacznie przebudowany w 2. połowie XIX wieku i przed 1922 (wtedy między innymi podwyższono środkowy ryzalit w elewacji frontowej), przez co prawie całkowicie stracił charakter barokowy. Zabudowania pałacowe wraz z parkiem tworzą barokowy układ entre cour et jardin (między dziedzińcem a ogrodem). Główna oś założenia przebiega z północy na południe przez bramę wjazdową, mostek, owalny dziedziniec, środek pałacu oraz aleję parkową na jego tyłach. Od zachodu ograniczone jest ono stawami i łąkami, od wschodu pierwotnie pawilonami (zachował się tylko ten od strony pałacu, narożny już nie istnieje - notował go jeszcze Katalog zabytków, trzeci również nieistniejący znajdował się na północ od narożnego). Dalej ku północy, wzdłuż wschodniego boku dziedzińca ulokowana jest prostopadła do pałacu oficyna.
Czas trwania: 13min. / 2023 / cykl reportażyOpis (streszczenie): Funkcjonował tu hotel robotniczy, następnie spółdzielnia rolnicza, szkoła podstawowa. Z obronnego ośrodka dworskiego w czasach gdy właścicielem dóbr mełgiewskich był Jacek Stroiński miejsce to przekształciło się w rezydencję pałacową otoczoną przepięknym założeniem parkowym.
Emisja Pałace i rezydencje Lubelszczyzny miała miejsce:
Opis (streszczenie): Był własnością wielu znakomitych polskich rodów. 7 listopada 1918 roku obradował tu nowo powołany Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej. Pałac Lubomirskich, mylnie zwany pałacem poradziwiłłowskim, jest jednym z najciekawszych architektonicznie i historycznie budynków w Lublinie.
Czas trwania: 12min. / 2023 / cykl reportażyPałace i rezydencje Lubelszczyzny można obejrzeć w programie stacji:
Emisje miały lub będą miały miejsce w: TVP3, TVP3 Białystok, TVP3 Bydgoszcz, TVP3 Gdańsk, TVP3 Gorzów Wlkp., TVP3 Katowice, TVP3 Kielce, TVP3 Kraków, TVP3 Łódź, TVP3 Lublin, TVP3 Olsztyn, TVP3 Opole, TVP3 Poznań, TVP3 Rzeszów, TVP3 Szczecin, TVP3 Warszawa, TVP3 Wrocław
Lista zwiera odnośniki do stron typów związanych z prezentowaną audycją:
Lista zawiera lata, w których powstawała audycja: