Polacy na ratunek Żydom godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Opowieść o Polaku Henryku Sławiku, który po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 roku znalazł się na Węgrzech, gdzie stanął na czele Komitetu Obywatelskiego ds. Opieki nad Uchodźcami Polskimi, potem został również mianowany delegatem Ministra Pracy Rządu RP na Uchodźstwie. Organizował pomoc dla internowanych wojskowych i dla uchodźców cywilnych, pomagał w wyjazdach na Zachód, we współpracy z delegatem węgierskiego rządu Józsefem Antallem wystawiał uchodźcom dokumenty, które wielu z nich zwłaszcza uciekającym z Polski Żydom uratowały życie. O Sławiku i jego działalności humanitarnej na Węgrzech opowie Grzegorz Łubczyk, historyk i były ambasador RP na Węgrzech, autor 4 - tomowego albumu pt. "Pamięć. Polscy uchodźcy na Węgrzech 1939-1946".

Opis (streszczenie): Reportaż ma na celu przedstawienie historii Zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek Maryi w czasie II wojny światowej oraz przypomnienie wydarzeń związanych z ratowaniem osieroconych dzieci w czasie II wojny światowej. Siostry nie wiedziały w czasie wojny i do dziś nie wiedzą ile dzieci uratowały i jakiego pochodzenia byli wszyscy ocaleni. Po zakończeniu wojny listy dziękczynne nadchodziły z całego świata, w tym, z Izraela. Zgromadzeniu przyznany został dyplom i medal "Sprawiedliwy wśród narodów świata"

Opis (streszczenie): Pani Weronika Choma namówiła swojego męża Feliksa Chomę, żeby w czasie wojny pomóc dwóm Żydom. Przez wiele miesięcy ukrywali ich na strychu swojej obory - Hersza Zylbersztajna i jego szwagra Abrahama Icchaka Rozengartena. Hereszek Zylbersztajn i jego rodzina zostali zmuszeni do przeprowadzki z domu we wsi Ostów Nadrabski do getta w Łęcznej. Stamtąd zostali wysłani do obozu w Trawnikach. W czasie wojny Hersz i jego szwagier Izaak Rozengarten mieli przypadkowe spotkanie przez druciane ogrodzenie z Feliksem Chomą, który był ich starym znajomym jeszcze sprzed wojny. Felik powiedział im, żeby uciekali, bo inaczej zginą w obozie. Herszkowi i Izaakowi udało się zbiec z obozu. Był rok 1943, październik. Mężczyźni wrócili do Łęcznej, szukając schronienia u ludzi, których znali. Jednak wielu nie chciało ryzykować życia, dlatego wciąż słyszeli odmowę. Dlatego poszli do Ostrowa Nadrabskiego, natknęli się na Weronikę Chomę, żoną Feliksa i poprosili ją o pomoc. Pani Weronika namówiła męża, żeby ukryć Żydów w oborze na strychu. Po wojnie Hereszek i Izaak przenieśli się do Izraela. Przez cały czas utrzymywali kontakt z rodziną Chomów.

Opis (streszczenie): Małżeństwo Postków prowadziło gospodarstwo rolne na obrzeżach Stoczka Węgrowskiego na Mazowszu. Mieli ośmioro dzieci. Dokładnie nie wiadomo, kiedy pierwsi Żydzi zwrócili się do nich o pomoc. W lecie 1942 r. były to trzy osoby z getta warszawskiego znajomi ojca. Potem, w sierpniu 1942 r. , pan Hajkiel, stoczkowianin, i jeszcze dwie osoby, które uciekły przed deportacją do Treblinki, leżącej zaledwie kilkanaście kilometrów od Stoczka. Znaleźli u Postków schronienie. Po nich było jeszcze troje innych. Na koniec przyszli bracia Majorkowie z siostrą i jej dzieckiem. To było już w sierpniu 1943 r. po buncie więźniów w obozie w Treblince. We wrześniu 1943 r. ktoś Postków wydał. O świcie 5 września 1943 r. dom otoczyli niemieccy żołnierze. Wiedzieli, czego szukają. W piwnicy na podwórzu znaleźli kilkanaście osób, z których kilka zastrzelili na miejscu, a resztę w pobliskim lesie. Część dzieci Postków wymknęła się, ale Stanisława i dwóch synów zabrano na posterunek. Na podwórku została Julianna. Niemcy o niej nie zapomnieli. Gdy wrócili, trzymali w rękach kije. Zatłukli ją za pieczenie chleba Żydom. Jej zmasakrowane ciało pogrzebał nazajutrz sąsiad Postków. Stanisław nie wrócił już do domu. Wywieziony do obozu Auschwitz, zginął w ciągu kilku miesięcy. Synów, Wacława i Henryka, Niemcy co prawda zwolnili, ale w czerwcu 1944 r. znów aresztowali. Wszelki ślad po nich zaginął.

Opis (streszczenie): Program przybliżający historię ratowania Żydów przez Polaków w czasie II wojny światowej, nie baczących na zagrożenie i konsekwencje, z jakimi to się wiązało ze strony niemieckiego okupanta. W tym odcinku zaprezentowana zostanie historia rodziny Jakubowskich dziś mieszkają w Łecznej. W czasie wojny rodzina mieszkała koło Rejowca w miejscowości Krzywa Wola. Przez długi okres pomagali ukrywać się żydowskiemu chłopcu, który nazywał się Beniamin Kuna. Musiał zmieniać często kryjówki, bo co chwilę jacyś ludzi dawali rodzinie Jakubowskich do zrozumienia, że wiedzą. Ci więc przenosili go w inne miejsce. Ta sytuacja stała się dla niego nie do zniesienia. Poprosił więc o przygotowanie mu ubrań w dobrym stanie i zdecydował, że pozwoli się złapać w łapance w Chełmie tak żeby być wysłanym na roboty do Niemiec. Miał niesemicki wygląd i Niemcy potraktowali go jak Polaka. Rzeczywiście trafił na roboty do Niemiec, a tam zastało go wyzwolenie (był w strefie amerykańskiej). Po wojnie trafił do USA. Pisał do rodziny Jakubowskich, chciał utrzymywać kontakt, ale rodzina obawiała się tego. Babcia spaliła listy i zakazał o tym mówić. Po latach Irena Jakubowska, dziś 90 letnia kobieta, chce o tym mówić. Historię rodziny próbuje uporządkować syn Adam Jakubowski. Skontaktował się z dr Januszem Kłapciem z lubelskiego IPN.

Opis (streszczenie): Rodzina Jaroszów mieszkała w podlubelskich Piaskach. Większość ówczesnej społeczności tej miejscowości stanowili Żydzi. Już w 1940 roku zaczęto tu nasiedlać ludność żydowską z Rzeszy. Rodzina Jaroszów zaangażowana w działalność konspiracyjną pomagała ludności żydowskiej od samego początku, zanim jeszcze Niemcy utworzyli getto. Pomocy rodzina udzielała w rozmaity sposób, m.in. załatwiając aryjskie dokumenty, donosząc żywność, a nawet broń. Marianna Jarosz i jej brat Maksymilian oprowadzają nas po Piaskach i opowiadają o tamtych czasach. O rodzinie Jaroszów mówi prof. Tomasz Panfil z IPN w Lublinie.

Opis (streszczenie): Ojciec Michał Zembrzuski urodził się 16 grudnia 1908, jako pierwsze z siedmiorga dzieci Maksymiliana Zembrzuskiego i Wiktorii z Tańskich. W 1921 wstąpił do niższego seminarium oo. Paulinów, gdzie zdobył maturę. Następnie odbył nowicjat zakonny oraz studia filozoficzno - teologiczne w Krakowie. 31 marca 1934 na Jasnej Górze o. Michał przyjął święcenia kapłańskie. Już w maju 1934, zgodnie z decyzją ówczesnego generała zakonu o. Piusa Przeździeckiego, o. Michał wraz z grupą 16 paulinów, wysłany został na Węgry, by odnowić zakon paulinów, zaś dwa lata później, w Pecsu, o. Michał buduje pierwszy swój kościół, którego poświęcenie następuje w 1937. We wrześniu 1939 zaczęli na Węgrzech pojawiać się uciekinierzy z Polski, w tym Polacy pochodzenia żydowskiego, a także polscy żołnierze. O. Michał organizuje pomoc, załatwia paszporty, bilety, aby mogli dostać się do Francji, gdzie powstawało wojsko polskie. Przez całą okupację poszukiwany przez Niemców. Udaje mu się uniknąć aresztowania.

Opis (streszczenie): Saturnina Malm (1907 - 1982) jest cichą bohaterką nierozerwalnie związaną z okupacyjnym Lublinem.

Opis (streszczenie): W reportażu pokażemy Muzeum Polaków Ratujących Żydów w Markowej - miejscowości z której pochodziła rodzina Ulmów, zamordowana przez Niemców w czasie II wojny światowej za udzielanie pomocy ludności żydowskiej.

Opis (streszczenie): Rotsztajnowie z Lublina każdego roku wynajmowali letni domek od rolników Jana i Antoniego Krusińskich, którzy mieszkali w pobliskiej wsi Uniszowice. Kiedy rozpoczęły się deportacje z getta w Lublinie, Rotsztajnowie udali się do Krusińskich z prośbą o schronienie. Krusińscy przygotowali kryjówkę obok swojego domu dla Rotsztajnów, ich synka Mosze Fajwela, Brata Rotsztajna Abrahama i jego przyjaciela Mosze Ledermana. Krusińscy oraz ich syn Stefan opiekowali się uciekinierami i zaspokajali ich potrzeby aż do wyzwolenia w lipcu 1944 r. Po wojnie ocaleni wyemigrowali do Australii.

Opis (streszczenie): Teodor Pajewski był pracownikiem kolei. W czasie okupacji porucznik polskiego ruchu oporu (Armia Krajowa) zasłynął jako jeden z najbardziej śmiałych ratowników Żydów. Pajewski pracował w Warszawie, ale podejmował też misje kurierskie do miast peryferyjnych, gdzie przekazywał pieniądze i rozkazy oraz uwalniał żydowskich więźniów z obozów pracy m. In. w Poniatowej, w Trawnikach. Jednym z najbardziej znanych więźniów żydowskich, uratowanych przez Pajewskiego, był słynny historyk Emanuel Ringelblum, którego udało mu się wyprowadzić z obozu w Trawnikach w lipcu 1943 r. i przemycić do Warszawy.

Opis (streszczenie): Podczas II wojny światowej, od 1939 r. rodzina Kosińskich (przed wojną Lewinkopf) - Mojżesz Lewinkopf i Elżbieta Liniecka Weinreich oraz ich syn Jerzy Nikodem, zamieszkali w Sandomierzu, przy ulicy Zamkowej 8. Przebywali tam legalnie. Ich nazwiska i podpisy można znaleźć na licznych dokumentach administracyjnych, które były sporządzane dla Niemców, między innymi na kartach meldunkowych. Rodzina Kosińskich, dzięki pomocy księdza Eugeniusza Okonia, uzyskała świadectwachrztu i znalazła schronienie w Dąbrowie Rzeczyckiej w domu rodziny Andrzeja i Marii Warchołaów. Mieszkali tam do końca 1944 r.

Opis (streszczenie): Reportaż będzie opowieścią o Mieczysławie Mirosław. 90 - letnia mieszkanka Lublina kilka dni temu przekazała judaika Ośrodkowi Brama Grodzka Teatr NN. Cenne przedmioty jej ojciec otrzymał podczas okupacji od znajomego Żyda. Mężczyzna, w białym płaszczu jak wspomina pani Mieczysława - przyszedł do ich domu w Lublinie i poprosił o przechowanie na czas wojny m.in. srebnej zastawy i lichtarzy. Z ojcem bohaterki reportażu znali się z Bełżyc. To tam wspólnie się wychowywali. Właściciel przedmiotów prawdopodobnie nie przeżył niemieckiej okupacji. Jego losy nie są znane. Nikt z jego rodziny po cenne judaika nie wrócił. Mimo to ojciec pani Mieczysławy przechowywał je w domu, a przed śmiercią poprosił córkę, aby przekazała je w miejsce, gdzie upamiętniona będzie pamięć o żydowskich mieszkańcach Lubelszczyzny. Pani Mieczysława osoba niezamożna nie sprzedała judaików, postanowiła wypełnić wolę ojca.

Opis (streszczenie): Józef i Wiktoria Ulmowie byli mieszkańcami wsi Markowa w przedwojennym województwie lwowskim, a dzisiejszym województwie podkarpackim. Podczas okupacji niemieckiej, zapewne pod koniec 1942 r. , mimo biedy i zagrożenia życia Ulmowie dali schronienie ośmiorgu Żydom. O fakcie ukrywania Żydów przez rodzinę Ulmów doniósł Niemcom prawdopodobnie Włodzimierz Leś, granatowy policjant z Łańcuta. Rankiem 24 III 1944 r. przed ich dom przybyło pięciu niemieckich żandarmów oraz kilku granatowych policjantów. Dowodził nimi por. Eilert Dieken. Najpierw zamordowano Żydów, potem Józefa i Wiktorię (będącą w siódmym miesiącu ciąży). Następnie Dieken podjął decyzję o zabiciu dzieci. W 1995 r. Wiktoria i Józef Ulmowie zostali uhonorowani pośmiertnie tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 2003 r. w diecezji przemyskiej rozpoczął się proces beatyfikacyjny rodziny Ulmów, który toczy się w Watykanie.

Opis (streszczenie): Waleria i Antoni Szyszkowscy przed wojną prowadzili gospodarstwo i szklarnie, mieli trójkę dzieci: dwóch synów i córkę Mariannę. Chaim i Jankiel Kawa byli bogatymi ludźmi. Przed wojną mieli dom, przy ul. Cyruliczej. Handlowali bydłem i zbożem z dziedzicem Koźmianem w Wierzchowiskach. W czasie wojny znaleźli się w getcie. Dopóki mogli swobodnie wychodzić, przychodzili do Szyszkowskich po żywność. Znali się jeszcze przed wojną. Po zamknięciu getta bracia uciekli. Ich rodziny zostały i zginęły w obozie w Bełżcu. Szyszkowscy ukrywali braci Kawa w swoim gospodarstwie. Starszy Chaim był u nich dwa lata, miał zrobioną specjalną kryjówkę. Wychodził na cały dzień i przychodził na noc, miał kilka kryjówek w gospodarstwie, jeżeli w pobliżu pojawiali się Niemcy, Chaim ukrywał się w lesie, gdzie dostarczano mu jedzenie. Przed domem Szyszkowskich stoi do dzisiaj kapliczka wybudowana przez Antoniego Szyszkowskiego.

Opis (streszczenie): Antoni Telklak z Turobina został pośmiertnie odznaczony medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata za uratowanie 18 - letniej wtedy żydówki Gieni Kopf. Dzięki temu, że wtedy narażając swoje życie ukrywał nastolatkę w stodole, dziś żyje 13 osób. Przedstawiciele rodziny Kopftów podkreślają, że ratując jedno życie ratuje się cały świat. Z uratowaniem Gieni wiąże się tajemnicza historia, o której rodzina Antoniego Teklaka dowiedziała się dopiero rok temu. Antoni Teklak wymyślił historię o tym, że w domu ma diabła. Przez to był uznawany za obłąkanego ale dzięki temu jego dom był omijany z daleka. Gienia Kopft (Zimmerman) spędziła w jego domu 2 lata.

Opis (streszczenie): Bohaterką jest Halina Błaszczyk (z domu Babiarz), która jako 12 - letnia dziewczynka wraz z rodzicami oraz siostrą przez kilka miesięcy ukrywała swojego sąsiada Chanana Lipszyca.

Opis (streszczenie): Trzęsiny to mała wioska na skraju Puszczy Solskiej, nieopodal Frampola. Tu w czasie okupacji znalazłaschronienie młoda żydowska dziewczyna - Tema. Przeżyła okupację i wyjechała do Izraela w latach 50. Historia uratowanej żydowskiej dziewczyny łączy się w symboliczny sposób z istniejącym w tych okolicach kultem świętego Antoniego, patrona spraw trudnych. Legendą o świętym podróżującym przez okoliczne wioski, proboszcz wprowadza widza w opowieść o Temie. Przy kapliczce nad źródełkiem o ratowaniu Temy opowiada regionalistka, która spisała tę historię na podstawie relacji Temy dla instytutu Yad Vashem w Izraelu oraz wnuczka pewnej kobiety, która z narażeniem życia, w niewyobrażalnej biedzie leczyła przez kilka miesięcy dziewczynę z odmrożeń. Na leśnej polanie proboszcz wraz pozostałymi uczestnikami reportażu ogląda pamiątki po Temie. O sytuacji mieszkańców nękanych podczas wojny przez okupanta prześladowaniami i wysiedleniami - mówi nauczycielka ze szkoły w Gorajcu, autorka monografii miejscowości i okolicy. Reportaż zawiera również fragmenty pamiętników Temy czytane przez autorkę dokumentu.

Opis (streszczenie): W Zawadówce nieopodal Urszulina ukraińska rodzina Suproniuków ukrywała w bunkrze pod oborą 11 - osobową żydowską rodzinę Turbinerów.

Opis (streszczenie): "Apolonia z Kocka" - Apolonia Machczyńska była przybraną córką właścicieli ziemskich spod Kocka. Studiowała przed wojną w Warszawie medycynę, wraz z wybuchem wojny z mężem i trójką dzieci powróciła w rodzinne strony.

Opis (streszczenie): W kwietniu 1962 r. Józef Lichtenstein złożył w Yad Vashem relację dotyczącą swoich przeżyć podczas okupacji niemieckiej. Jak oświadczył, utrzymywałem znajomości z grupą bokserów, w skład której wchodzili sami Polacy. To właśnie koledzy bokserzy dostarczali Lichtensteinowi żywność i pomagali mu przeżyć, a Stanisław Zalewski ikona lubelskiego boksu wywiózł go w śmieciarce z obozu na Majdanku i pomagał aż do końca wojny.

Opis (streszczenie): Powiśle Lubelskie to teren, który licznie zasiedlali Żydzi. Obszar typowo rolniczy dawał bogate plony, których sprzedażą zajmowała się ludność żydowska. Rodzina Stankiewiczów mieszkała w leśniczówce Głodno, będącą zarówno placówką AK, jak i miejscem, gdzie w czasie okupacji znajdowali schronienie Żydzi z getta w Opolu Lubelskim. W czterech leśnych ziemiankach, na bagiennej kępie i na strychu przechowywało się 60 osób żydowskiego pochodzenia, przeżyć udało się sześciu. Teren, gdzie stała leśniczówka porósł las, a historia bohaterstwa Stankiewiczów popadła w zapomnienie. Stanisław Stankiewicz został zamordowany w 1947 roku w ubeckiej katowni w Warszawie, jego szczątki do dziś nie zostały odnalezione.

Opis (streszczenie): W okresie okupacji Mieczysław Izdebski był wdowcem, wychowującym samotnie kilkuletnią córkę. Prawdopodobnie w połowie 1942 r. ukrył w swym gospodarstwie pięcioosobową rodzinę Kupersztoków, prowadzących przed wojną sklep spożywczy w Zienkach.

Opis (streszczenie): Zdjęcie katolickiego kapłana, ks. Jana Poddębniaka jest umieszczone w Izbie Pamięci na lubelskim kirkucie. To z pewnością ewenement na skalę światową, by w żydowskiej świątyni znajdowało się takie upamiętnienie, a stało się to dlatego, że ks. J. Poddębniak uratował podczas wojny dwie żydowskie dziewczyny - Leę i Sarę Bass. Ta ostatnia, w latach 90. , poprzez fundację, którą stworzyła, odrestaurowała lubelski nowy kirkut i w dowód podzięki za uratowanie życia upamiętniła osobę kapłana katolickiego. O niezwykłym księdzu, którego portret wisi w Izbie Pamięci, opowiadają parafianie z Niedrzwicy i były proboszcz z Czemiernik, wikariusz ks. Poddębniaka, który Sarę znał. Docieramy również do rodziny Dąbrowicy pod Lublinem, u której Lea, Sara, ich brat Chaim i rodzice ukrywali się w czasie wojny.

Opis (streszczenie): W okresie okupacji niemieckiej na placu koło młyna w Sosnowicy zostały zamordowane przez Niemców dwie kobiety, Stanisława Kamińska (50 lat) i jej córka Halina (16 lat). Była to kara za pomoc, również wówczas zabitemu, nieznanemu z nazwiska Żydowi. Historię opowiedzą regionaliści i rodzina zamordowanych Polek.

Opis (streszczenie): Dubeczno to wieś na pojezierzu łęczyńsko - włodawskim, w której prawie od 200 lat istnieje huta szkła. Jej właścicielami do wybuchu drugiej wojny światowej była zasymilowana rodzina Szuldbergów żydowskiego pochodzenia. Ta zamożna rodzina zatrudniała ponad 400 hutników Polaków, Niemców, Czechów i Żydów. Ci ostatni, których też było w Dubecznie kilkuset zajmowali się handlem. W latach 90 - tych odwiedziła osadę Gizela Szuldberg córka właścicieli huty, uratowana przez byłych pracowników fabryki. O jej wizycie i o tym, jak udało się ją uratować opowiadają członkowie lokalnego stowarzyszenia zaangażowani w odkrywanie lokalnej historii.

Opis (streszczenie): Bohaterem reportażu jest Marian Ochalski od kwietnia 1940 roku przez kolejnych 30 lat zatrudniony jako organista w lubelskiej archikatedrze.

Opis (streszczenie): Podczas spotkania premiera Morawieckiego z mieszkańcami Chełma głos zabrała pani, która opowiedziała historię swojej mamy. Ukrywała ona Żydów w czasie II wojny we wsi Natalin. Wybraliśmy się do Natalina w poszukiwaniu świadków i informacji związanych z tą historią, by dowiedzieć się o losach uratowanego Żyda Bursztyna.

Opis (streszczenie): 7. 12. 1942 r. we wsi Białka w powiecie parczewskim niemieckie oddziały żandarmerii, ale też m.in. 101 Rezerwowego Batalionu Policji rozstrzelały 96 - 98 mężczyzn - Polaków, katolików i prawosławnych, oraz 17 - letnią Żydówkę. Był to pierwszy masowy mord ludności cywilnej podczas okupacji na Lubelszczyźnie. Mieszkańcy zginęli, bo udzielali pomocy ukrywającym się w okolicznych lasach Żydom, zbiegłym z pobliskich gett. Do niedawna hitlerowską zbrodnię wiązano - zgodnie z PRL - owską propagandą - z działalnością partyzantów (w domyśle radzieckich), podczas gdy w rzeczywistości Białka poniosła tak wielką ofiarę za pomoc sąsiadom - Żydom, którzy szukali schronienia przed śmiercią.

Opis (streszczenie): Rodzina Tkaczyków przechowała w podlubelskim Garbowie młodego Żyda. Był on synem garbowskiego piekarza, lubianego i szanowanego, zamordowanego wraz z pozostałymi członkami rodziny przez granatowego policjanta. Pokazujemy miejsce ukrycia, które przetrwało do dziś, historię opowiada nauczycielka historii z miejscowego gimnazjum. Ukrywanym Żydem był Salomon Morel, późniejszy kat aparatu bezpieczeństwa. Jego powojenne losy opowiada dr hab. Marcin Kruszyński z lubelskiego IPN, zwracając uwagę na fakt, że rodzina Tkaczyków zrobiła coś niezwykłego, uratowała życie ludzkie w wyjątkowotrudnych warunkach. Morel z danej mu przez życie szansy nie skorzystał. W materiale wykorzystano, dzięki uprzejmości Muzeum Miasta Jaworzna zdjęcia obozu w Jaworznie oraz przedwojenne fotografie z Garbowa, z albumu wydanego przez Towarzystwo Miłośników Garbowa.

Opis (streszczenie): Jej ojciec miał przed wojną młyn w Krzywowólce. Dziewczynka najpierw ukrywała się z całą rodziną w ziemiance w lesie koło Sławatycz. Pomagał im Polak.

Opis (streszczenie): Ks. infułat Grzegorz jest Żydem uratowanym podczas wojny przez Polaków. Opowiada o swojej wędrówce po Zamojszczyźnie, po tym jak uratował się z pacyfikacji getta w Izbicy. Odwiedza gospodarstwo, w którym znalazł schronienie, kościół w Tomaszowie Lubelskim, gdzie przystąpił do komunii świętej i w którym był ochrzczony. Odwiedza też córkę swojej matki chrzestnej.

Opis (streszczenie): Reportaż o rodzinie żydowsko - polskiej z Lubyczy Królewskiej. Głową rodziny był dr Weiss. Leczył Żydów, Polaków i Ukraińców. Ożenił się z córką prawosławnego księdza. Był żołnierzem kampanii wrześniowej. Później powrócił do Lubyczy, gdzie zginął z rąk Niemców. Przeżyła jego córka Irena, którą ocaliła polska rodzina spod Lwowa.

Opis (streszczenie): odc. 8 Rodzina Hapońskich ukrywała w czasie wojny młodą dziewczynę żydowskiego pochodzenia. Aleksandra przeżyła wojnę i zamieszkała w Australii. Odwiedzała rodzinny Hrubieszów i Fredka Hapońskiego, który się nią opiekował w czasie wojny. Historię opowiada Jerzy Krzyżewski, prezes Towarzystwa Regionalnego Hrubieszowskiego, oraz członkowie rodziny.

Opis (streszczenie): Nasutów to bardzo stara wieś, położona pomiędzy Lublinem i Niemcami. W czasie II wojny światowej jej mieszkańcy wielokrotnie udzielali schronienia Żydom, którzy ukrywali się w pobliskich lasach kozłowieckich. O historii kilkuletniej dziewczynki przywiezionej tu przez siostry PCK opowiada nam nauczycielka historii i regionalistka Grażyna Gliwka oraz najstarsi mieszkańcy Nasutowa. W materiale wykorzystano zdjęcia z archiwów domowych mieszkańców wsi.

Opis (streszczenie): Wola Przybysławska to miejscowość, gdzie ukrywało sie wielu Żydów. Bliskość Garbowai Lasów Kozłowieckich powodowała, że ukrywający się znajdowali tu schronienie. Polacy za pomoc ponosili największą karę. Niezwykłą ofiarnością wykazali się wszyscy mieszkańcy. Przez dwa lata przechowywano dziewczynkę żydowską, która w każdym domu przebywała jedną noc. Opowiadają nam tę historię starzy mieszkańcy Woli Przybysławskiej oraz historyk.

Opis (streszczenie): Reportaż o rodzinie żydowsko - polskiej z Lubyczy Królewskiej. Głową rodziny był dr Weiss. Leczył Żydów, Polaków, Ukraińców. Ożenił się z córką prawosławnego księdza. Był żołnierzem kampanii wrześniowej. Wrócił w czasie wojny do Lubyczy i zginął z rąk Niemców. Przeżyła jego córka Irena, którą ocaliła polska rodzina spod Lwowa.