Polacy na ratunek Żydom godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Franciszka Steć i jej córka Wanda mieszkały we wsi Rogatki, 2 km od Dubienki. Pochodziły z chłopskiej rodziny. Po ślubie Franciszka z mężem Julianem zamieszkali w Rogatce. Doczekali się dziesięciorga dzieci. W domu panowała bieda, jednak małżonkowie chętnie wyciągali pomocną dłoń do innych. W czasie wojny w pobliskiej cegielni, położonej pomiędzy Dubienką a Rogatką ukrywała się żydowska rodzina. Gdy Steciowie dowiedzieli się o tym zaczęli regularnie pomagać ukrywającym się. Franciszka przygotowywała posiłki i dostarczała je osobiście lub przez najstarszą córkę Wandę, która miała już doświadczenie łączniczki partyzanckiej.. Oprócz jedzenia kobiety dostarczały do cegielni własnoręcznie praną odzież, pledy i koce. Wszystko było zostawiane we wcześniej umówionym miejscu. Franciszka i Wanda nie znały nazwiska rodziny, której pomagały. W 1943 roku Steciowie musieli opuścić Rogatkę w obawie przed niemieckimi planami wysiedleń. Gdy w roku 1944 rodzina powróciła do Rogatki, w starej cegielni nie było już ukrywających się wcześniej Żydów. Kobiety nigdy nie poznały dalszych losów żydowskiej rodziny, której pomagały.

Opis (streszczenie): Miriam urodziła się w Wereszczynie w 1930 roku, gdzie mieszkała wraz z rodzicami i bratem. Pod koniec maja 1942 r. wereszczyńscy Żydzi zostali zgładzeni przez Niemców w trakcie wielkiej egzekucji. Dziewczynce udało się uciec, jednak cała jej rodzina została zamordowana. Miriam błąkała się po okolicy, aż w końcu postanowiła wrócić do rodzinnego domu. Tam schwytali ją nieżyczliwi sąsiedzi i odprowadzili na posterunek granatowej policji. Dziewczynkę uratował miejscowy komendant Polak o nazwisku Grajek. Oszczędził ją i oddał pod opiekę Mariannie Kozłowskiej, która mieszkała w sąsiedniej wsi wraz z synem Henrykiem. Po trzech miesiącach znaleziono dla Miriam inne schronienie. Wymagały tego okoliczności w jednej z izb domu Kozłowskich mieszkali Niemcy, syn Marianny, Henryk, działał w Armii Krajowej, a w najbliższej okolicy częste były wypadki denuncjacji ratujących Polaków. Miriam ostatecznie trafia do polsko - żydowskiej rodziny Urbachów w Załuczu Starym. Dzięki pomocy polskich rodzin, przeżyła wojnę.

Opis (streszczenie): Reportaż jest filmową opowieścią o Janie Plewiku, który mieszkał razem ze swoją mamą Jadwigą w Zastawiu (dziś to część Bełżyc). W czasie okupacji Jan i Jadwiga udzielili schronienia swoim żydowskim sąsiadom, o nazwisku Kamionka.

Opis (streszczenie): Historia Elżbiety Ważnej - mieszkanki miejscowości Majdanek pod Tomaszowem Lubelskim, która w czasie okupacji niemieckiej ukryła Żydówkę Hanę, dzięki czemu uratowała jej życie. W 2017 roku Elżbieta Ważna została uznana za Sprawiedliwą śród Narodów Świata. Odznaczenie w imieniu babci odebrały wnuczki.

Opis (streszczenie): Wbrew licznym głosom i opiniom św. Maksymilian Kolbe nie był antysemitą. Najwyższym sprawdzianem jego stosunku do Żydów była wojna. W grudniu 1939 r. w Niepokalanowie schroniło się ok. 3500 osób wysiedlonych głównie z województwa poznańskiego, wśród których było ok. 1500 Żydów. Ojciec Kolbe jako gwardian zapewnił wszystkim schronienie i wyżywienie. Po kilku miesiącach przesiedleńcy zostali wywiezieni przez Niemców, ale kilkoro Żydów ukryło się w klasztorze. Nieocenione jest też świadectwo z Auschwitz - Birkenau żydowskiego więźnia Zygmunta Gorsona.

Opis (streszczenie): W Żułowie siostry franciszkanki prowadziły przeniesiony z podwarszawskich Lasek zakład dla niewidomych. Był tam również ukrywający się przed gestapo ks. Wyszyński, który zajmował się m.in. ratowaniem trzyosobowej rodziny żydowskiej

Opis (streszczenie): Przedstawienie historii dwóch rodzin, które żyły na obrzeżach Rejowca i uratowały grupę Żydów, którzy uciekli z getta i ukrywali się w stodole państwa Jędrasików i we młynie państwa Danielczuków.

Opis (streszczenie): Piotr Likos wraz z żoną Apolonią i nastoletnią córką Natalią mieszkał na uboczu wsi Opoka Duża, niedaleko Annopola. Po wybuchu wojny rodzina pomagała ukrywać Żydów zbiegłych z getta w Annopolu i okolicznych obozów pracy.

Opis (streszczenie): W czasie okupacji niemieckiej Kazimierz Bogucki z żoną Haliną mieszkał w Lublinie przy ul. Strażackiej 5. Przed wojną był pracownikiem elektrowni w Zamościu, później pracował w Międzykomunalnym Związku Energetycznym w Lublinie. Jako oficer uczestniczył w kampanii wrześniowej, a po powrocie z frontu działał w konspiracji. Kazimierz wykorzystywał swoją pracę w zakładzie energetycznym jako przykrywkę do prowadzenia działalności pomocowej. W czasie okupacji udało mu się uratować żydowską dziewczynkę o polskim nazwisku Regina Dziedzio. Pomógł też w uratowaniu studentki architektury Janiny Czaplińskiej. W październiku 1981 roku Instytut Yad Vashem w Jerozolimie uhonorował Kazimierza Boguckiego tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.

Opis (streszczenie): Jan i Maria Wróblowie mieszkali we wsi Nowy Bidaczów koło Biłgoraja (woj. lubelskie), gdzie prowadzili gospodarstwo rolne. Od jesieni 1942 r. udzielali pomocy trzyosobowej żydowskiej rodzinie z Biłgoraja.

Opis (streszczenie): 6 października 1951 roku w obławie UB i KBW zginął żołnierz podziemia niepodległościowego Edward Taraszkiewicz "Żelazny". Dzień później funkcjonariusze Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego zaaresztowali felczera Andrzeja Fedorowicza, mieszkańca Sosnowicy, oskarżając go o udzielanie pomocy medycznej partyzantom Żelaznego. Niejako przy okazji późniejszego procesu sądowego wyszło na jaw, że w czasie okupacji niemieckiej, Andrzej Fedorowicz z narażeniem życia udzielał pomocy medycznej okolicznym Żydom i partyzantom żydowskim.

Opis (streszczenie): Historia Piotra Kościeleckiego, pochodzącego ze wsi Grądy - Woniecko, zamordowanego przez Niemców za ukrywanie żydowskiej rodziny. Pamięć zamordowanego uczcił Instytut Pileckiego, odsłaniając w rodzinnej miejscowości Piotra tablicę pamiątkową.

Opis (streszczenie): Stanisław i Eudokia Koszewscy mieszkali w Suchawie, w powiedzie włodawskim. Po wybuchu wojny zaczęły się prześladowania Żydów. Miejscowi Żydzi zostali przetransportowani do getta we Włodawie, a następnie do obozu śmierci w Sobiborze.

Opis (streszczenie): Rodzina Chudzików mieszkała we Włodawce. Ich obora stykała się z granicą getta. Obora ta była łącznikiem między miejscową ludnością, a zamkniętymi w gettcie Żydami. Były w niej deski, które się przesuwały i dzięki temu można było wchodzić, wychodzić, przekazywać rzeczy. Po drugiej stronie był podobny budynek, dzięki temu proceder był niezauważalny. Bohaterem opowieści jest Czesław Chudzik. Urodził się w 1928 roku I był już 11 letnim chłopcem, kiedy wybuchła wojna. Jego matka pomagała Żydom, choć była to biedna rodzina. Często przychodzili i prosili o jedzenie lub o pomoc w innych sprawach.

Opis (streszczenie): Florian Oszust mieszkał wraz z rodziną we Frampolu. Urodzony w 1920 roku, ukończył tam szkołę powszechną, gdzie poznał Gołdę Dymbort, w której się zakochał. W czasie wojny, w okresie prześladowania Żydów Florian ukrył narzeczoną na strychu sklepu, w którym pracował.

Opis (streszczenie): Lejb Goldberg urodził się w 1927 roku w Kurowie i był synem Abe i Chany. W czasie wojny ukrywał się w kilku gospodarstwach, w tym przede wszystkim u rodziny Rodaków. Rodzina Wawrzyńca i Katarzyny Rodaków była przodującą społecznie - byli to ludzie światli i na wsi poważani. Ich syn Stefan był jedynym w okolicy, który doszedł w swojej edukacji do uniwersytetu i studiował polonistykę na KUL. Początkowo chłopiec w dzień ukrywał się w lesie, a spał w stodołach i na poddaszach obór w okolicznych wsiach, czasem gospodarze nawet nie wiedzieli, że u nich ktoś śpi. U Rodaków doczekał do końca okupacji. Po wojnie wyjechał do Izraela i długo utrzymywał listowny kontakt z polską rodziną.