Portrety godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Cykl krótkich form video (odcinki 10 - minutowe) opartych na indywidualnych rozmowach z artystami sztuki tańca, zawierające wspomnienia bohaterów z czasów ich szczytowej aktywności zawodowo - artystycznej.

Opis (streszczenie): Cykl etiud opartych na rozmowach z artystami związanymi z tańcem i muzyką. Głównym motywem rozmów są wspomnienia bohaterów i refleksje dotyczące ich działalności artystycznej. Cykl bogato ilustrowany archiwaliami (zdjęcia z występów, prób).

Opis (streszczenie): Władysław Słowiński, urodzony 14 maja 1930 roku w Sadlnie, polski kompozytor, dyrygent, organizator życia muzycznego. W latach 1950 - 1954 studiował kompozycję u T. Szeligowskiego oraz 1951 - 1955 dyrygenturę u W. Bierdiajewa i S. Wisłockiego w PWSM w Poznaniu, ponadto w latach 1949 - 1951 muzykologię pod kierunkiem A. Chybińskiego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1954 do 1964 roku był dyrygentem Państwowej Opery w Poznaniu, jednocześnie współpracował z orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską, a w latach następnych z Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Muzycznym oraz Teatrem Wielkim w Warszawie. W latach 1970 - 1973 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskich Nagrań. Od 1973 do 1985 był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego ZKP, od 1985 do 2001 prezesem oddziału warszawskiego ZKP. W roku 1986 powołał do życia festiwal Warszawskie Spotkania Muzyczne, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego.

Opis (streszczenie): Przemysław Śliwa jest absolwentem warszawskiej szkoły baletowej, ukończonej w 1963 r. Solista i pierwszy tancerz najpierw Państwowej Opery w Poznaniu, potem przez 13 lat Polskiego Teatru Tańca Conrada Drzewieckiego. Czynny choreograf współpracujący z teatrami muzycznymi i dramatycznymi w całym kraju oraz pedagog baletu. Był kierownikiem baletu teatrów muzycznych w Gdyni i Bydgoszczy. Współpracował jako choreograf z Krakowską Operą i Operetką, a jako szef baletu w tym teatrze dążył do zreformowania struktury baletu, aby uczynić z niego zespół autonomiczny w ramach KOiO. Zrealizował dwadzieścia choreografii pełnospektaklowych baletów, a są to m. in. "Historia Żołnierza" I. Strawińskiego, "Romeo i Julia" S. Prokofiewa, "Symfonia Fantastyczna" H. Berlioza, "Peer Gynt" E. Griega. Współpracuję z teatrami dramatycznymi w całej Polsce. Jest twórcą choreografii oper, operetek i musicali.

Opis (streszczenie): Cykl krótkich form video opartych na indywidualnych rozmowach z artystami sztuki tańca, zawierające wspomnienia bohaterów z czasów ich szczytowej aktywności zawodowo - artystycznej.

Opis (streszczenie): Cykl krótkich etiud (19 odcinków) opartych na rozmowach z artystami związanymi z tańcem i muzyką. Głównym motywem rozmów będą wspomnienia bohaterów i refleksje dotyczące ich działalności artystycznej. Bohater tego odcinka to profesor Jerzy Artysz - jeden z najznakomitszych barytonów, wieloletni solista Teatru Wielkiego w Warszawie oraz Warszawskiej Opery Kameralnej, pedagog warszawskiej AM i UMiFC, któremu rozgłos i uznanie przyniosły zarówno kreacje operowe, jak i wykonania repertuaru oratoryjnego i pieśniowego, w szczególności kreacje polskiej muzyki współczesnej, uhonorowane wieloma nagrodami.

Opis (streszczenie): Bogato ilustrowany archiwaliami cykl krótkich etiud, oparty na rozmowach z artystami związanymi z tańcem i muzyką. Głównym motywem rozmów są wspomnienia bohaterów i refleksje dotyczące ich działalności artystycznej. Trochę sentymentalna, lecz przede wszystkim merytoryczna podróż do przeszłości. Bohaterem odcinka jest Henryk Konwiński, polski reżyser operowy, choreograf i tancerz, kierownik zespołu baletowego Teatru Wielkiego w Poznaniu i Opery Śląskiej. Autor wielu choreografii i układów tanecznych do oper i baletu, współpracował również z Teatrem Wielkim w Poznaniu, Teatrem Rozrywki w Chorzowie i Teatrem Muzycznym w Gliwicach.

Opis (streszczenie): Cykl krótkich etiud opartych na rozmowach z artystami związanymi z tańcem i muzyką. Głównym motywem rozmów będą wspomnienia bohaterów i refleksje dotyczące ich działalności artystycznej. Ta krótka forma reportażowa będzie trochę sentymentalną, ale przede wszystkim merytoryczną, podróżą do przeszłości. Cykl bogato ilustrowany archiwaliami (zdjęcia z występów, prób itp.). Nasza bohaterka - Elżbieta Jaroń to tancerka; solistka, później kierowniczka baletu Teatru Wielkiego w Warszawie. Tańczyła główne partie w baletach Piotra Czajkowskiego, Ludwiga Minkusa, Adolphe ' a Adama; prowadzi także działalność pedagogiczną.