Portrety godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Cykl krótkich form video opartych na indywidualnych rozmowach z artystami sztuki tańca, zawierające wspomnienia bohaterów z czasów ich szczytowej aktywności zawodowo - artystycznej.

Opis (streszczenie): Nasza bohaterka zdała maturę w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie w 1966 roku. Od 1966 do 1986 roku była zatrudniona w Balecie Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie jako pierwsza solistka tańczyła główne role w baletach: "Kopciuszek", "Dziadek do orzechów", "Córka źle strzeżona", "Pietruszka", "Historia żołnierza", "Grand Pas de Quatre"(Grahn), "Wesele w Ojcowie", "Biała suita", "Fedra" (Arycie), "Popołudniowa sjesta" (Esperanza) oraz liczne partiesolowe repertuaru. W 1983 roku otrzymała tytuł magistra sztuki na Wydziale Pedagogiki Tańca Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1986 - 1997 była nauczycielem tańca klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie, a w latach 1984 - 2001 wykładowcą tańca klasycznego i nowoczesnego w Akademii Muzycznej w Warszawie.

Opis (streszczenie): Cykl krótkich etiud opartych na rozmowach z artystami związanymi z tańcem i muzyką. Głównym motywem rozmów będą wspomnienia bohaterów i refleksje dotyczące ich działalności artystycznej. Ta krótka forma reportażowa będzie trochę sentymentalną, ale przede wszystkim merytoryczną, podróżą do przeszłości. Cykl bogato ilustrowany archiwaliami (zdjęcia z występów, prób itp.). Nasza bohaterka - Elżbieta Jaroń to tancerka; solistka, później kierowniczka baletu Teatru Wielkiego w Warszawie. Tańczyła główne partie w baletach Piotra Czajkowskiego, Ludwiga Minkusa, Adolphe ' a Adama; prowadzi także działalność pedagogiczną.

Opis (streszczenie): Stefan Kamasa, altowiolista, kameralista i pedagog; ur. 18 lipca 1930, Bielsk Podlaski. W latach 1948 - 53 studiował w klasie Jana Rakowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, którą ukończył z wyróżnieniem. Studia kontynuował w latach 1953 - 56 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Wrońskiego, zaś w latach 1957 - 58 w Paryżu u Pierre’a Pasquiera. Spektakularny debiut Stefana Kamasy jako solisty w koncercie na altówkę Beli Bartóka z Orkiestrą Filharmonii Warszawskiej pod dyrekcją Andrzeja Panufnika w 1954 roku ugruntował jego wybitną w świecie muzycznym pozycję. Odtąd wystąpił w ponad 30 krajach Europy, obu Ameryk i Azji.

Opis (streszczenie): Przemysław Śliwa jest absolwentem warszawskiej szkoły baletowej, ukończonej w 1963 r. Solista i pierwszy tancerz najpierw Państwowej Opery w Poznaniu, potem przez 13 lat Polskiego Teatru Tańca Conrada Drzewieckiego. Czynny choreograf współpracujący z teatrami muzycznymi i dramatycznymi w całym kraju oraz pedagog baletu. Był kierownikiem baletu teatrów muzycznych w Gdyni i Bydgoszczy. Współpracował jako choreograf z Krakowską Operą i Operetką, a jako szef baletu w tym teatrze dążył do zreformowania struktury baletu, aby uczynić z niego zespół autonomiczny w ramach KOiO. Zrealizował dwadzieścia choreografii pełnospektaklowych baletów, a są to m. in. "Historia Żołnierza" I. Strawińskiego, "Romeo i Julia" S. Prokofiewa, "Symfonia Fantastyczna" H. Berlioza, "Peer Gynt" E. Griega. Współpracuję z teatrami dramatycznymi w całej Polsce. Jest twórcą choreografii oper, operetek i musicali.

Opis (streszczenie): Władysław Słowiński, urodzony 14 maja 1930 roku w Sadlnie, polski kompozytor, dyrygent, organizator życia muzycznego. W latach 1950 - 1954 studiował kompozycję u T. Szeligowskiego oraz 1951 - 1955 dyrygenturę u W. Bierdiajewa i S. Wisłockiego w PWSM w Poznaniu, ponadto w latach 1949 - 1951 muzykologię pod kierunkiem A. Chybińskiego na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1954 do 1964 roku był dyrygentem Państwowej Opery w Poznaniu, jednocześnie współpracował z orkiestrami symfonicznymi, głównie z Filharmonią Poznańską, a w latach następnych z Teatrem Wielkim w Łodzi, Teatrem Muzycznym oraz Teatrem Wielkim w Warszawie. W latach 1970 - 1973 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Polskich Nagrań. Od 1973 do 1985 był sekretarzem generalnym Zarządu Głównego ZKP, od 1985 do 2001 prezesem oddziału warszawskiego ZKP. W roku 1986 powołał do życia festiwal Warszawskie Spotkania Muzyczne, pełniąc funkcję dyrektora artystycznego.

Opis (streszczenie): Cykl krótkich form video (odcinki 10 - minutowe) opartych na indywidualnych rozmowach z artystami sztuki tańca, zawierające wspomnienia bohaterów z czasów ich szczytowej aktywności zawodowo - artystycznej.