Reportaż z regionu godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Kulisy dramatycznych wydarzeń z 1953 r. , kiedy to kapitan Jan Ćwikliński opuścił pokład Batorego i poprosił o azyl polityczny w Anglii. Ćwikliński był pierwszym powojennym kapitanem Batorego i pływał na nim od 1947 do 1953 r. O tamtych wydarzeniach opowie syn kapitana, Janusz Ćwikliński. Rodzina Ćwiklińskich została w dramatycznych okolicznościach rozłączona niemal na całe życie. Żona już nigdy nie spotkała się z mężem, a syn spotkał się z ojcem raz, po przeszło dwudziestu latach w Hiszpanii. Syn kapitana przez całe swoje życie zbierał informacje o ojcu i o Batorym. Tytułowa fotografia przedstawia kapitana Ćwiklińskiego, stojącego w mundurze kapitańskim na nabrzeżu i trzymającego na rękach swojego pięcioletniego synka. Przytula go do siebie i czule całuje. Było to jedno z nielicznych powitań przed ucieczką ojca na Zachód.

Opis (streszczenie): Na tych dwóch, pożółkłych fotografiach, pochodzących z książki "Polskie jachty na oceanach" Aleksandra Kaszowskiego i Zbigniewa Urbanyiego (Wyd. Morskie Gdańsk, 1981) widać bohaterów reportażu. To załogi dwóch jachtów - s/y Copernicus i s/y Otago, które w latach 1973 - 74 wystartowały w pierwszych, załogowych regatach dookoła świata - Whitbread 73 - 74 (później - Volvo Ocean Race). Udział polskich jachtów w regatach wokółziemskich, wśród najlepszych 17 załóg, gigantów światowego żeglarstwa, był sensacją i już nigdy potem się nie powtórzył. Copernicus (kpt. Zygfryd Perlicki) przypłynął na 11. miejscu, Otago (kpt. Zdzisław Pieńkawa) na 13. , ale nie to było najważniejsze.

Opis (streszczenie): W 2015 roku powstał reportaż poruszający historię skrajnych wcześniaków, trojaczków z Żor na Śląsku. Razem ważyły niecałe 2 kilogramy. Cudem je uratowano, ale poród w 17 tygodniu ciąży spowodował trwały uszczerbek na zdrowiu maluchów. Nie udało się uratować wzroku dziewczynek. Ala i Ania cierpią na poważne zaburzenia neurologiczne. Osiem lat temu nie mówiły, nie siedziały bez pomocy specjalistycznego sprzętu. W najlepszej kondycji był Olek. Niedosłuch i ADHD, to dolegliwości łatwe do pokonania i dające szanse na normalne życie chłopca - to zdanie rodziców wcześniaków - Agnieszki i Arka. Minęło 10 lat. Dziewczynki nie widzą, Alicja wciąż jest dzieckiem leżącym, Olek cierpi na zaburzenia w rozwoju. No ale codzienna walka o polepszenie stanu zdrowia dzieci, większą sprawność, samodzielność przynosi rezultaty. Przyjaciółka rodziny, fotografka p. Jola, która od lat charytatywnie organizuje im sesje zdjęciowe, dba o ich (udokumentowaną świetnymi fotoreportażami) obecność na wernisażach, kalendarzach, plakatach i w mediach społecznościowych - znów chce pomóc. Powstaje kolejny fotoreportaż. 10 urodziny dzieci były pretekstem do pokazania ich postępów w rozwoju, ale też problemów z którymi wciąż się borykają. Czas na nowy reportaż. Poznajmy Drużynę A.

Opis (streszczenie): Wiosna 1914 r. park miejski w Kielcach. Słyszymy znaną melodię "My, Pierwsza Brygada". Nie widzimy orkiestry. Kilkuletnia dziewczynka w czerwonej sukience tańczy w rytm muzyki i mówi: Mamusiu, to nasza melodia. Podbiega do niej kobieta i obydwie tańczą, nucąc "Marsz Kielecki" nr 10, jak pierwotnie nazywała się ta melodia. Ulubiona melodia kielczan. Niewielu wie, że ta słynna pieśń legionowa zrodziła się w Kielcach. Ruszamy śladami tej niezwykłej historii i odkrywamy wiele tajemnic. Najsłynniejsza pieśń legionowa "My, Pierwsza Brygada" przed wojną traktowana była przez żołnierzy Marszałka niemaljak hymn narodowy. Józef Piłsudski nazwał ją najdumniejszą pieśnią, jaką kiedykolwiek Polska stworzyła. Od 2007 r. jest oficjalną pieśnią Wojska Polskiego. Melodia marsza "Pierwszej Brygady" towarzyszyła strzelcom i legionistom już od 25 sierpnia 1914 r. Wtedy to do odradzającego się polskiego wojska wstąpiła cała orkiestra kieleckiej Straży Ogniowej. Podobno miała odprowadzić strzelców do rogatek Kielc i wrócić do miasta, jednak muzycy postanowili pozostać w wojsku. Ilu ich dokładnie było, do dziś nie wiadomo, nie są nawet znane wszystkie nazwiska. Orkiestra strażacka, znana w Kielcach z koncertów w parku, pierwszy publiczny występ miała już w 1884 r. Zlikwidowana przez władze carskie, reaktywowana została w 1897 r. Andrzej Sikorski jej kapelmistrzem został w roku 1905 r. Miał wtedy 38 lat. Pochodził spod Zamościa. Jak trafił do Kielc, nie wiadomo. Po wstąpieniu muzyków do polskiego wojska orkiestra kieleckiej straży została orkiestrą wojskową 1. Brygady Legionów. W zeszycie nutowym kapelmistrza orkiestry Andrzeja Sikorskiego pod numerem 10 jako "Marsz Kielecki" zapisana była melodia, która bardzo szybko wpadała żołnierzom w ucho. Istniała też wersja, że pod numerem 10 zapisany był marsz "Przejście przez Morze Czerwone". Skąd się tam wzięła melodia nie udało się ustalić. Jedna z wersji mówi, że kapelmistrz Sikorski pewnie nie był jej autorem, ale zaaranżował na potrzeby strażackiej orkiestry melodię marsza, którą wykonywała orkiestra stacjonującego w Kielcach rosyjskiego pułku piechoty. Nieprzychylni Piłsudskiemu członkowie Narodowej Demokracji twierdzili, że dumna pieśń legionistów pochodzi z wiedeńskiej operetki "Die blauen Husaren", co jednak okazało się fałszem.

Opis (streszczenie): Niesamowita przyjaźń która trwa już 25 lat, przyjaźń genialnego terapeuty i jego podopiecznego Piotra. Piotr jest głęboko upośledzony umysłowo. Maciej został właśnie opiekunem prawnym Piotra, bo jego mama niedawno zmarła. Maciej zrobił genialny, amatorski film o Piotrze, którzy zdobył już kilka nagród festiwalach. Para jest wyjątkowo zgrana. Oprócz filmu łączy ich też zamiłowanie do wspinaczki.