Słowo na niedzielę godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W dzisiejszej Ewangelii jest pewien fragment, który można wyraźnie poczuć w swoim sercu. Szczególnie mocno brzmią konkretne słowa, które zmuszają do refleksji: czy i ja będę chciał wejść do nieba? Czy chcę zrobić wszystko, aby przejść przez ciasne drzwi? Czy chcę dojść tam, gdzie będę mógł być z Jezusem na zawsze? Wielu z nas odpowie: jasne! Co więc zrobić, aby przejść przez te drzwi?

Opis (streszczenie): Jezus burzy logikę działania ufundowaną na egocentryzmie i pysze - każe wybierać ostatnie miejsce. Czy to dlatego, że On sam siedzi w ostatnim rzędzie. Jezus nie wybrał drogi chwały i zaszczytów. Urodził się w byle jakim miejscu, nie pozwolił się obwołać królem, nie szukał poparcia u możnych i wielkich tego świata, wjechał do Jerozolimy na osiołku, a na Golgocie zgodził się być uznanym za zwykłego rzezimieszka. I w tych miejscach bez oklasków i zachwytów możemy Go spotkać. Tylko tam możemy być przy Nim.

Opis (streszczenie): Czytamy w Piśmie Świętym słowa Jezusa, który mówi do nas: kto nie niesie swego krzyża... Pójście za Panem to nie uroczysta procesja dostarczająca pięknych i wzniosłych przeżyć. To nie radosny orszak z podkładem nastrojowej muzyki. Oczywiście - to także nie kondukt żałobny. Ale kto nastawia się na duchowe rozrywki, szybko się rozczaruje i zniechęci. I pójdzie swoją drogą. Bez krzyża. Ale właśnie w tym rzecz: niesienie krzyża, a więc codzienne zmagania, bitwy, walka, by zachować nadzieję, by wciąż budować wieżę wiary, jest drogą z Jezusem. On gwarantuje, że będzie blisko, jeśli idziesz za Nim, jeśli zdecydujesz się być Jego uczniem. Jeśli dziś na nowo podejmiesz tę decyzję.

Opis (streszczenie): Rozłam z niedzielnej Ewangelii jest ukazaniem, że jeszcze wiele jest do zrobienia. Szczególnie w relacjach z innymi, a przede wszystkim z najbliższymi. Jezus nie przyszedł, aby zniszczyć nasze relacje. Przyszedł, żeby je uzdrowić, oczyścić, doprowadzić do pełni. Ale nie da się tego zrobić zabiegami kosmetycznymi. Trzeba wprowadzić zmiany w samym sercu. Rozłam w gruncie rzeczy odsłania problem, zazwyczaj głęboko ukryty. Czy jest coś, co może trzeba zmienić, poprawić w relacji z osobami, z którymi żyjemy na co dzień, z którymi współpracujemy?

Opis (streszczenie): Niedzielne drugie czytanie mówiąc o Abrahamie przekazuje dość dramatyczną informację: wyruszył, nie wiedząc dokąd idzie. Oczywiście nie mówimy tu o wakacyjnej wyprawie czy spacerze w sierpniowy ciepły wieczór. Abraham zostawił wszystko co znał, całe swoje życie i podjął wędrówkę w nieznane. Za nim została rodzinna ziemia, dom, jego historia. Co więc skłoniło go do tak radykalnego i zaskakującego kroku, który odmienił na zawsze całe jego życie? Głos Boga. Słowo, które usłyszał. Wezwanie, któremu uwierzył. Relacja, którą przyjął. Zaufał.

Opis (streszczenie): Jeśli doświadczamy tego, że Bóg nie wysłuchuje wszystkich naszych modlitw, to może warto sprawdzić, czy nie są one podobne do słów matki synów Zebedeusza i człowieka z niedzielnej Ewangelii? Matka chciała, by jej synowie zasiedli w niebie obok Jezusa, a pewien człowiek prosi Pana, by ten wpłynął na brata, aby on podzielił się z nim spadkiem. Może problem jest w tym, że chcielibyśmy niejako podyktować Jezusowi, co ma zrobić i wepchnąć Go w wyznaczoną przez nas rolę, która nie jest Jego? Warto się nad tym zastanowić. I na koniec ważna myśl: jeśli Bóg nie daje ci tego, o co prosisz, to może to sygnał, by rozważyć czy spełnienie twojej prośby przyniosłoby prawdziwe dobro?

Opis (streszczenie): W niedzielnej Ewangelii jeden z uczniów poprosił Jezusa, by nauczył ich się modlić. Widział modlącego się Pana i musiało go to tak zafascynować, że chciał się modlić podobnie. Przypomina to ważną prawdę, że autentyczna modlitwa będzie pociągać innych do Boga. Nasze prawdziwe spotkanie z Nim zachęci innych do pytań, poszukiwań, do chęci spotkania Go.

Opis (streszczenie): Niedzielna Ewangelia mówi o czymś ważnym, a jednocześnie bardzo codziennym. O upomnieniach. Czy potrafimy przyjmować upomnienia? Na ile umiemy przyjmować je bez poczucia, że jesteśmy odrzuceni, niedocenieni, źle potraktowani? Ile razy czuliśmy się źle, gdy ktoś oceniał nasze działanie. Nie potrafiliśmy dostrzec, że często w takim postępowaniu chodzi o pomoc dla nas. Scena z domu Marty jest świetnym przykładem tego, że Jezus kocha i upomina, karci, wychowuje. Przyjmujesz te upomnienia?

Opis (streszczenie): Gdzie są granice naszej miłości? Jezus mówi, że jeśli spostrzeżesz kogoś, kto potrzebuje pomocy, nie patrz na nic innego tylko na jego cierpienie. Jeśli nie będziemy pomagać tym najmniejszym w naszej ocenie, do których czujemy niechęć, to jak będziemy mogli zyskać życie wieczne? Ewangelia wzywa nas dziś do przełamywania, przekraczania samych siebie. I to jest granicą naszej miłości.

Opis (streszczenie): Niedzielne czytania zachęcają nas do radości. Trzeba zacząć cieszyć się tym, co jest ważniejsze od naszych sukcesów, dobrych uczynków czy pięknych doświadczeń. One są ważne, nie są złe, ale jest coś ważniejszego. To jest trudne, bo wszystko, co znajduje się poza sferą naszego odczuwania, czy naszych zmysłów, nie jest łatwo dostępne. Jezus mówi, by cieszyć się z tego, że nasze imiona są zapisane w niebie. Tym samym odwraca uwagę uczniów i nas od złego ducha i własnych działań, kierując ją ku niebu. Jakby zmieniał perspektywę, nakazywał nam patrzeć dalej, głębiej, szerzej.

Opis (streszczenie): W uroczystość apostołów Piotra i Pawła otrzymujemy ciekawe połączenie. Kościół stawia obok siebie na równi św. Piotra i św. Pawła. Piotr zaznał gorzkiego smaku swej zdrady, swego zaparcia się Pana. Wiedział, jak to jest, kiedy ze strachu ucieka się przed cierpieniem, a tym samym opuszcza się swego przyjaciela. Paweł ze swej strony niszczył kościół i tym samym Chrystusa. Jezus mówi do niego pod Damaszkiem: dlaczego Mnie prześladujesz? Bóg w swojej mocy może zmieniać to, co w naszych oczach jest nie do ruszenia. On i tylko On potrafi dokonywać cudów między ludźmi, nie tylko w nich samych.

Opis (streszczenie): Dziś niedzielne czytania skłaniają nas do stawiania pytań. Czy będziesz mieć odwagę, zajrzeć głęboko do własnego serca i stanąć oko w oko ze swoimi przemyśleniami na temat tego, kim dla Ciebie jest Chrystus? Czy to, co myślisz o Jezusie, o Jego udziale w Twym życiu, o Jego zaangażowaniu się w Twoje sprawy, czy to zdanie będziesz opierać tylko na swoich własnych odczuciach, czy weźmiesz pod uwagę to, co mówi Bóg? Na ile Słowo Boga wpływa na Twoje myślenie?

Opis (streszczenie): Program dla wierzących i wątpiących. Krótka forma programu ma zachęcić do zapoznania się ze słowami Ewangelii. Program w nowoczesny sposób opowiada o niedzielnych czytaniach i niekonwencjonalnie przybliża widzom słowa Pisma Świętego. Uroczystość Najświętszej Trójcy - oddajemy chwałę Bogu Ojcu, Bogu Synowi i Bogu Duchowi Świętemu. Uwielbiamy Boga, który jest jeden w trzech osobach. Każde nasze działanie powinno uwzględniać tę Jego obecność. Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty to wspólnota miłości. Bóg jest miłością, dlatego każde Jego działanie z niej wypływa. O ile piękniej by się nam żyło, gdybyśmy naprawdę w to wierzyli. On daje życie w znaczeniu początku, powołania do istnienia, ale także przywraca życie utracone. Jego miłość nie pozostawia nikogo w śmierci.

Opis (streszczenie): Program dla wierzących i wątpiących. Krótka forma programu ma zachęcić do zapoznania się ze słowami Ewangelii. Program w nowoczesny sposób opowiada o niedzielnych czytaniach i niekonwencjonalnie przybliża widzom słowa Pisma Świętego. Często zmagamy się z trudnościami, nagłymi zmianami sytuacji, które budzą w nas lęki i frustracje. Cierpimy przez niedopowiedziane sytuacje. Dlaczego tak się dzieje? A może za rzadko wzywamy Ducha Świętego? Może za mało liczymy na Jego działanie? I o działaniu Ducha Świętego opowie ojciec Mateusz Stachowski, w komentarzy do niedzielnych czytań.

Opis (streszczenie): Rozstania z tymi, których kochamy, bywają trudne, zwłaszcza jeśli zapowiadają długotrwałą rozłąkę. A jeśli nie wiemy, ile trzeba będzie czekać do następnego spotkania i czy ono w ogóle nastąpi, wtedy pożegnania są szczególnie bolesne. W uroczystość Wniebowstąpienia uczniowie żegnają się z Jezusem. Nie był to ich wybór. Prawdopodobnie woleliby, żeby został z nimi, żeby mogli nadal Go widzieć, wyraźnie słyszeć, być blisko. Ale to Pan podjął decyzję. Nadszedł ostatni dzień, kiedy widzą Go oczami, kiedy mogą Go dotknąć, usłyszeć.

Opis (streszczenie): W Ewangelii Pan Jezus mówi, że Duch Święty, którego pośle, wszystkiego nas nauczy. Czy możemy więc patrzeć na trudne sytuacje jak na szkołę, duchowe lekcje czy wykłady? Właśnie tak, dokładnie tak. W Ewangelii usłyszymy również o pokoju, który daje Pan. "Nie tak jak daje świat, Ja wam daję mój pokój". Źródłem prawdziwego pokoju jest serce Jezusa, a nie brak konfliktów czy problemów. Pokój rodzi się w pojednaniu, przebaczaniu oraz odkrywaniu własnych błędów, które są przyczyną napięć. W tym wszystkim Duch Święty prowadzi nas ku rozwiązaniom przygotowanym już przez Ojca w niebie.

Opis (streszczenie): Miesiąc po zmartwychwstaniu Ewangelia przypomina postać Judasza. Otrzymujemy informację, że uczeń, który zdradził, właśnie wyszedł z Wieczernika, znikając nam z oczu, lecz jednak słyszymy jego imię i rozumiemy, że wzmianka o nim ma pomóc nam zrozumieć to, co zaraz nastąpi. A następują dwie rzeczy. Chrystus uczy nas nowego rozumienia słowa "chwała", które tutaj odnosi się do męki i śmierci na krzyżu (to jest widoczna część chwały). Drugą, niewidoczną jeszcze stroną, jest zbawienie nas od grzechu, diabła i śmierci wiecznej. Pan więc wzywa swoich uczniów - i nas - by byli gotowi na zmianę sposobu myślenia, do odwagi przyjmowania Bożego punktu widzenia.

Opis (streszczenie): Pan Jezus mówi dziś o nas jako o owcach, a to, co o tych zwierzętach można powiedzieć z pewnością to fakt, że bez pasterza długo nie pożyją. Na szczęście scenariusz jest idealny: my potrzebujemy pasterza, a Jezus mówi o sobie: "Ja jestem dobrym pasterzem". Podstawą bycia owcą Dobrego Pasterza jest bycie gotowym, by Go słuchać. W pierwszym czytaniu Paweł i Barnaba, którzy głosili Ewangelię w Antiochii Pizydyjskiej, napotkali na potężny opór mieszkających tam Żydów, którzy widząc tłumy słuchające Apostołów, pozwolili ogarnąć się zazdrości i sprzeciwiali się słowom Pawła i Barnaby, a ostatecznie wyrzucili ich z miasta. Nie wszystkie owce słuchają głosu pasterza. Niekiedy nie słuchamy i my, gdy dajemy się ponieść rozmaitym emocjom, które przeszkadzają nam nie tylko usłyszeć, ale też słuchać w skupieniu, a nawet chcieć usłyszeć.