Słowo na niedzielę godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Pan wymaga od nas, byśmy okazywali miłość ludziom, którzy nas krzywdzą, choć nie udaje się nam kochać nawet najbliższych. Poleca modlić się za wrogów, choć nawet modlitwa za tych, których kochamy, idzie nam niekiedy opornie. Nakazuje, byśmy czynili dobro wobec tych, którzy nam wyrządzają zło, choć często brakuje nam wytrwałości w tym, co wartościowe. Czy nie obawia się, że się zniechęcimy, zrezygnujemy, poddamy?

Opis (streszczenie): W 1 liście do Koryntian św. Paweł mówi nam: zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Czy stojąc przy trumnie kogoś bliskiego, Apostoł miałby odwagę powtórzyć swą odważną deklaracją? Czy cisza po śmierci nie byłaby głośniejsza, niż Pawłowe wywody? Słowa z pierwszego czytania odnoszą się do zmartwychwstania Chrystusa. A św. Paweł mówiąc o Chrystusie wskazał na naszą przyszłość. Jezus już zmartwychwstał, a od tego wydarzenia do naszego zmartwychwstania prowadzi droga Jego słowa.

Opis (streszczenie): Rozpoczęliśmy Wielki Post i tradycyjnie Ewangelia w 1 niedzielę mówi o kuszeniu Pana Jezusa: znad Jordanu Jezus idzie na pustynię, pości 40 dni i jest kuszony przez diabła. Większość tłumaczeń sugeruje nam, że po chrzcie, pełen Ducha Świętego, Jezus przyszedł znad Jordanu, wiedziony przez Ducha i przez 40 dni kuszony był przez diabła. Ponieważ język grecki nie ma znaków interpunkcyjnych, możemy też tak zrozumieć to zdanie: Pan Jezus wrócił znad Jordanu, wiedziony przez Ducha na pustyni przez 40 dni i był kuszony przez diabła. Taką wersję czytamy w lekcjonarzu mszalnym. Jaka jest różnica? Otóż pierwsze tłumaczenie sugeruje, że diabeł kusił Jezusa przez 40 dni. Drugie natomiast mówi, że Duch Święty prowadził Pana Jezusa na pustyni przez 40 dni. Jedno nie wyklucza drugiego, ale dla nas ważne jest to, że to Duch Święty towarzyszy - choć niewidoczny i nieodczuwalny - w czasie pokusy. Niech ten Wielki Post będzie zatem czasem ćwiczenia się w wytrwałości

Opis (streszczenie): W Ewangelii Pan Jezus ukazuje uczniom na Górze Tabor, jak rzeczywiście wygląda. Odsłania odrobinę swojej chwały. Bóg dał nam piękno stworzenia, żebyśmy odkrywali w nim piękno Jego obietnic. Ale musimy się uczyć czytać stworzenie, umiejętnie patrzeć, by dostrzec w nim Boże ślady. Bo przecież gwiazdy nie zawsze są widoczne. Obietnice dane Abrahamowi nie zależą od tego, czy umie on zobaczyć gwiazdy, ale od wiary w to, co zapowiada Bóg. Gwiazdy, przyroda, stworzenia są tylko pomocą. I tu przychodzi na myśl św. Franciszek i jego "Pieśń Słoneczna", czyli pochwała stworzeń...

Opis (streszczenie): Pan Jezus w niedzielnej Ewangelii nie tylko mówi, że mamy się cieszyć, ale że powód naszej radości jest tak ogromny, że możemy brykać i podskakiwać. Nawet jak się już jest dorosłym człowiekiem. Ale co to za powód? Co sprawia, że mamy hasać, harcować, wariować? Naszą radość powinniśmy odnaleźć w zdaniu: Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i brykajcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Nagroda w niebie, która swoją drogą jest już gotowa, jest tak ogromna, że przykryje, zasłoni, zmaże, unieważni wszelkie zło, którego możemy doświadczyć tu na ziemi. I to jest powód do radości.

Opis (streszczenie): W niedzielnej Ewangelii słyszymy historię Szymona Piotra, który po nieudanej nocy, kiedy nie udało się złowić ani jednej ryby, pomimo zmęczenia, zachęcony słowami Jezusa, wyrusza na nowy połów. Apostoł staje się dla nas przewodnikiem przez nasze rozczarowania, rozgoryczenia, działania bez efektu, wysiłki bez rezultatów. To po prostu wstęp, początkowy etap wielkiego połowu, który przyjdzie na pewno, jeśli tylko będziesz działać według słów Jezusa.

Opis (streszczenie): W niedzielę obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego, pamiątkę wydarzenia, kiedy to Józef i Maria przynieśli malutkiego Jezusa do Jerozolimy. Kiedy Gabriel zapowiadał Maryi narodziny Jezusa, ona zaśpiewała Magnificat, pieśń uwielbienia Boga, a Jej słowa były bardzo radosne. Jednak kilka tygodni później - o tym mówi dzisiejsza Ewangelia - starzec Symeon w świątyni mówi do Maryi: "Twoją duszę miecz przeniknie". Czy Maryja pozostała smutna wypatrując przepowiedzianego nieszczęścia? Z całą pewnością nie! Chociaż słowa Symeona są trudne i bardzo poważne, Maryja przecież zachowała radość, która spłynęła na nią wraz ze Zwiastowaniem.

Opis (streszczenie): Niedziela Słowa Bożego, niedziela, kiedy jeszcze bardziej niż zwykle zastanawiamy się, czym jest dla nas to, co mówi Bóg. Ojciec łączy się z nami, wychodzi do nas w swoim Słowie, które jest trochę jak ramiona ukochanej osoby, które nas otulają, tworzą miejsce intymnego spotkania. Słowo Stwórcy wprowadza nas w dialog. Bóg mówi do nas, ale też chce nas usłyszeć. Dlatego właśnie Ewangelia jest tak niezmiernie ważna. Bez niej nie moglibyśmy nie tylko poznać Boga, ale nie umielibyśmy zrozumieć siebie ani tego, co nas otacza. Bo świat nie może być zrozumiany sam przez się. W tym zrozumieniu potrzebujemy pomocy. Potrzebujemy Słowa.

Opis (streszczenie): W niedzielnym czytaniu słyszymy o weselu w Kanie Galilejskiej. Wesele jest świętem wszystkich okolicznych mieszkańców. Każdy z nich coś przygotował i przyniósł ze sobą. Niestety, podczas uroczystości pojawił się poważny problem. Z nieznanych nam powodów zabrakło wina. Musimy pamiętać, że Palestyna, to kraina, gdzie winnice są czymś oczywistym, a tym samym wino jest zwykłym napojem, który na dodatek miał symboliczne znaczenie - wskazywał na Bożą hojność, był znakiem błogosławieństwa, ludzkiej pracowitości i gospodarności. W tym trudnym momencie pojawia się Maryja.

Opis (streszczenie): Niedziela Chrztu Pańskiego. Czytamy dziś w Ewangelii, że lud oczekiwał z napięciem, snując w sercach domysły co do Jana Chrzciciela, czy nie jest on Mesjaszem. Oczekiwać w napięciu, to po grecku jedno słowo, które mówi nie tylko o upływającym na czekaniu czasie, ale o jakimś wewnętrznym zaangażowaniu, o spodziewaniu się czegoś. Ciekawe, że sam Jan Chrzciciel użyje dokładnie tego słowa cztery rozdziały później, gdy pośle do Jezusa swych uczniów z pytaniem: Czy Ty jesteś tym, który miał przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?

Opis (streszczenie): Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Tak św. Jan Apostoł rozpoczyna swą opowieść o Panu Jezusie. Jest ona zupełnie inna niż pozostałe Ewangelie. Jan nie wspomina o narodzinach w Betlejem, nie mówi o Matce Jezusa, która na kartach jego opowiadania pojawi się po raz pierwszy przy okazji cudu w Kanie Galilejskiej. Ten inny punkt widzenia - w porównaniu z Mateuszem, Markiem i Łukaszem, przypomina, że istnieje też inny sposób patrzenia na nasze życie niż ten, który znamy.

Opis (streszczenie): Jednym z najpiękniejszych darów, jakie dał nam Pan Bóg, jest miłość i przyjaźń, które łączą ludzi. To jest przeogromna łaska móc komuś ufać, czuć się przez tę osobę kochanym i samemu móc kochać. To oczywiście tylko cień czy obraz miłości Pana Boga, ale nasze ludzkie relacje noszą już przecież w sobie piękno relacji z naszym Ojcem w niebie. Jasne, że są też z tym związane cierpienia, zranienia, kiedy pojawia się grzech. Ale piękno ukryte jest też w przebaczaniu, w pojednaniu. A także w odkrywaniu wraz z upływającym czasem, że pewne rzeczy, przy których się upieraliśmy, i które były powodem niesnasek, a niekiedy i głębokich ran, w gruncie rzeczy nie były wcale ważne.

Opis (streszczenie): W tę ostatnią niedzielę Adwentu Kościół nie wzywa nas do czuwania, nie mówi o modlitwie, nie nakazuje pokuty. Mówi jednak, co się dzieje, kiedy przebywa Pan. Jakie skutki przynosi Jego obecność, jak wielką łaskę otrzymują ci, którzy wierzą w Jego nadejście. I może to jest istota Adwentu: wierzyć, że narodzenie Jezusa, że Jego przyjście zmienia wszystko. Najpierw w taki sposób, w jaki opisuje to scena Nawiedzenia: wewnętrznie, choć dostrzegalnie.

Opis (streszczenie): W dzisiejszej Ewangelii Jan Chrzciciel nie mówi celnikom: oddajcie wszystko ubogim, a do żołnierzy: zostańcie pustelnikami. On wzywa ich do zrobienia tego, co jest w ich zasięgu. Każdego z nas Bóg wiedzie swoim tempem i znakiem prawdziwego nawracania się. Bóg może zmieniać zupełnie inaczej niż my tego oczekujemy. Do tej pory tegoroczny Adwent zachęcał, byśmy byli przy Bogu w każdym czasie, pamiętając, że On zna wszystkie nasze sytuacje. Że Jego słowo, Jego działanie jest skuteczne mimo bardzo niekorzystnych okoliczności. A dziś odkrywamy, że Adwent, to czas wspólnego oczekiwania na Jezusa. Oczekiwania razem z tymi, z którymi nie zawsze jest nam po drodze. Ale to właśnie te drogi mamy prostować, wyrównywać, by móc spotkać Pana.

Opis (streszczenie): Czasem zastanawiamy się jak to jest z Niepokalanym Poczęciem Maryi - na ile łaska bycia bez grzechu pierworodnego wpłynęła na wolę Matki Najświętszej, tzn. czy Maryja nie zgrzeszyła w ciągu swojego życia, bo miała taką łaskę? A jeśli tak, to jaka jest w tym Jej zasługa? Oczywiście nie chodzi o dysputy teologiczne w sensie teoretycznych rozważań czy czysto akademickich dociekań, ale o to, co dotyczy naszego życia, naszych doświadczeń. Czy Boże działanie czyni z nas automat, jak pralkę, która ma swoje programy i nic poza tym zrobić nie może?

Opis (streszczenie): Nasza modlitwa nie zmieni świata w lepszy w 5 minut, ale może zmienić nasze serca, żeby lepiej odkrywały obecność Jezusa. Nie chodzi o to jednak, żeby mnożyć słowa, wymyślać nowe formy, biegać za tymi, którzy zapewniają, że taka czy taka modlitwa na pewno przyniesie skutek. Ale trwanie na modlitwie pozwoli nam jasno i mocno usłyszeć zapewnienie Jezusa: wiem co przeżywasz. Wiem, co cię trapi. Jestem przy tobie. To ja cię prowadzę. Ufaj mi i idź dalej.

Opis (streszczenie): Niedzielna Liturgia Słowa pokazuje nam niejako dwa poziomy rzeczywistości. Pierwsze czytanie mówi o przyjściu Jezusa w chwale, na końcu czasów. To jednak jeszcze się nie dokonało, więc nikt tych wydarzeń nie widział. Wiemy o nich tylko ze słowa, które dał Bóg - z jego zapowiedzi. Z drugiej strony mamy Ewangelię, która ukazuje Jezusa pojmanego, bezbronnego, który niejako został wrzucony w okrutne tryby tego świata. Świata pełnego władzy i przemocy, gdzie samotny i zdradzony Jezus, jest skazany na klęskę. Ten drugi obraz może wydawać się nam bliższy. Bo czy na co dzień doświadczamy spektakularnych zwycięstw Boga? Czy jemy cudownie rozmnożony chleb? Czy nasi umarli zmartwychwstają, a przychodnie i szpitale stoją puste, bo chorzy zostali uzdrowieni? Raczej nie.