Słowo na niedzielę godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W tę ostatnią niedzielę Adwentu Kościół nie wzywa nas do czuwania, nie mówi o modlitwie, nie nakazuje pokuty. Mówi jednak, co się dzieje, kiedy przebywa Pan. Jakie skutki przynosi Jego obecność, jak wielką łaskę otrzymują ci, którzy wierzą w Jego nadejście. I może to jest istota Adwentu: wierzyć, że narodzenie Jezusa, że Jego przyjście zmienia wszystko. Najpierw w taki sposób, w jaki opisuje to scena Nawiedzenia: wewnętrznie, choć dostrzegalnie.

Opis (streszczenie): Jednym z najpiękniejszych darów, jakie dał nam Pan Bóg, jest miłość i przyjaźń, które łączą ludzi. To jest przeogromna łaska móc komuś ufać, czuć się przez tę osobę kochanym i samemu móc kochać. To oczywiście tylko cień czy obraz miłości Pana Boga, ale nasze ludzkie relacje noszą już przecież w sobie piękno relacji z naszym Ojcem w niebie. Jasne, że są też z tym związane cierpienia, zranienia, kiedy pojawia się grzech. Ale piękno ukryte jest też w przebaczaniu, w pojednaniu. A także w odkrywaniu wraz z upływającym czasem, że pewne rzeczy, przy których się upieraliśmy, i które były powodem niesnasek, a niekiedy i głębokich ran, w gruncie rzeczy nie były wcale ważne.

Opis (streszczenie): Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Tak św. Jan Apostoł rozpoczyna swą opowieść o Panu Jezusie. Jest ona zupełnie inna niż pozostałe Ewangelie. Jan nie wspomina o narodzinach w Betlejem, nie mówi o Matce Jezusa, która na kartach jego opowiadania pojawi się po raz pierwszy przy okazji cudu w Kanie Galilejskiej. Ten inny punkt widzenia - w porównaniu z Mateuszem, Markiem i Łukaszem, przypomina, że istnieje też inny sposób patrzenia na nasze życie niż ten, który znamy.

Opis (streszczenie): Niedziela Chrztu Pańskiego. Czytamy dziś w Ewangelii, że lud oczekiwał z napięciem, snując w sercach domysły co do Jana Chrzciciela, czy nie jest on Mesjaszem. Oczekiwać w napięciu, to po grecku jedno słowo, które mówi nie tylko o upływającym na czekaniu czasie, ale o jakimś wewnętrznym zaangażowaniu, o spodziewaniu się czegoś. Ciekawe, że sam Jan Chrzciciel użyje dokładnie tego słowa cztery rozdziały później, gdy pośle do Jezusa swych uczniów z pytaniem: Czy Ty jesteś tym, który miał przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?

Opis (streszczenie): W dzisiejszej Ewangelii Jan Chrzciciel nie mówi celnikom: oddajcie wszystko ubogim, a do żołnierzy: zostańcie pustelnikami. On wzywa ich do zrobienia tego, co jest w ich zasięgu. Każdego z nas Bóg wiedzie swoim tempem i znakiem prawdziwego nawracania się. Bóg może zmieniać zupełnie inaczej niż my tego oczekujemy. Do tej pory tegoroczny Adwent zachęcał, byśmy byli przy Bogu w każdym czasie, pamiętając, że On zna wszystkie nasze sytuacje. Że Jego słowo, Jego działanie jest skuteczne mimo bardzo niekorzystnych okoliczności. A dziś odkrywamy, że Adwent, to czas wspólnego oczekiwania na Jezusa. Oczekiwania razem z tymi, z którymi nie zawsze jest nam po drodze. Ale to właśnie te drogi mamy prostować, wyrównywać, by móc spotkać Pana.

Opis (streszczenie): Czasem zastanawiamy się jak to jest z Niepokalanym Poczęciem Maryi - na ile łaska bycia bez grzechu pierworodnego wpłynęła na wolę Matki Najświętszej, tzn. czy Maryja nie zgrzeszyła w ciągu swojego życia, bo miała taką łaskę? A jeśli tak, to jaka jest w tym Jej zasługa? Oczywiście nie chodzi o dysputy teologiczne w sensie teoretycznych rozważań czy czysto akademickich dociekań, ale o to, co dotyczy naszego życia, naszych doświadczeń. Czy Boże działanie czyni z nas automat, jak pralkę, która ma swoje programy i nic poza tym zrobić nie może?

Opis (streszczenie): Nasza modlitwa nie zmieni świata w lepszy w 5 minut, ale może zmienić nasze serca, żeby lepiej odkrywały obecność Jezusa. Nie chodzi o to jednak, żeby mnożyć słowa, wymyślać nowe formy, biegać za tymi, którzy zapewniają, że taka czy taka modlitwa na pewno przyniesie skutek. Ale trwanie na modlitwie pozwoli nam jasno i mocno usłyszeć zapewnienie Jezusa: wiem co przeżywasz. Wiem, co cię trapi. Jestem przy tobie. To ja cię prowadzę. Ufaj mi i idź dalej.

Opis (streszczenie): Niedzielna Liturgia Słowa pokazuje nam niejako dwa poziomy rzeczywistości. Pierwsze czytanie mówi o przyjściu Jezusa w chwale, na końcu czasów. To jednak jeszcze się nie dokonało, więc nikt tych wydarzeń nie widział. Wiemy o nich tylko ze słowa, które dał Bóg - z jego zapowiedzi. Z drugiej strony mamy Ewangelię, która ukazuje Jezusa pojmanego, bezbronnego, który niejako został wrzucony w okrutne tryby tego świata. Świata pełnego władzy i przemocy, gdzie samotny i zdradzony Jezus, jest skazany na klęskę. Ten drugi obraz może wydawać się nam bliższy. Bo czy na co dzień doświadczamy spektakularnych zwycięstw Boga? Czy jemy cudownie rozmnożony chleb? Czy nasi umarli zmartwychwstają, a przychodnie i szpitale stoją puste, bo chorzy zostali uzdrowieni? Raczej nie.

Opis (streszczenie): Jak będzie wyglądał koniec świata? Niedzielna Ewangelia przypomina nam, że kiedyś to nastąpi. Czy dostajemy jednak jakieś wskazówki jak może przebiegać ten koniec świata? Okazuje się, że zwykły figowiec może stać się naszym nauczycielem, zgodnie ze słowami Jezusa: uczcie się od figowca. Proste, codzienne sprawy pomagają nam odkrywać to, czego nasze oczy nie umieją dostrzec. Można powiedzieć, że życie powszednie pełne jest drogowskazów, podpowiedzi, ukrytych wskazówek. Kiedy nadejdzie kres wszyscy zobaczą, że to już.

Opis (streszczenie): Niedzielna Ewangelia przypomina nam historię biednej wdowy, która ofiarowała jeden grosz. Datek, powiedzielibyśmy dziś, żaden. Dlaczego zatem Jezus zauważył ten wdowi grosz? Bo Pan widzi najpierw nasze intencje, dlaczego robimy to, co robimy. Bóg przede wszystkim patrzy na serce, na to, co niewidzialne dla oczu. I będzie sądzić nas według naszych intencji. Coś mi mówi, że wielu tych, którzy mają dziś o sobie dobre mniemanie, będzie bardzo zaskoczonych.

Opis (streszczenie): Rozpoczął się listopad. Uroczystość Wszystkich Świętych przywołuje myśl o nieodwołalnym przemijaniu, może nas napełniać - w najlepszym razie nostalgią, melancholią, ale raczej - jeśli dotyczy osobistych pożegnań - przynosi nam smutek, pustkę, czasem nawet rozpacz. Chroni nas przed nimi wiara, że jednak nie wszystko się kończy. A właściwie wraz ze śmiercią wszystko tak naprawdę się zaczyna. A my, pozostający jeszcze na ziemi, winniśmy faktycznie zacząć na serio myśleć o tym, by kochać.

Opis (streszczenie): W niedzielnej Ewangelii słyszymy historię niewidomego żebraka, którego uzdrowił Jezus. Ów biedny człowiek, Bartymeusz, miał zamknięte oczy, ale jego uszy były z pewnością otwarte. Niewidomy siedział w ciemnościach, ale był w stanie usłyszeć przychodzącego Pana. Po ludzku rzecz biorąc, szanse, że spotka Jezusa, były znikome, a jednak się udało.

Opis (streszczenie): W dzisiejszej Ewangelii: do Jezusa przybiega pewien człowiek i padając na kolana prosi o radę, jednocześnie pięknie Jezusa tytułując: Nauczycielu dobry! Przychodzi do Jezusa, ale robi tyle szumu, że właściwie ściąga uwagę na siebie. Taka postawa przypomina nam, że sami często skupiamy się na sobie, stawiamy siebie w centrum, a relacja z Bogiem jest mi potrzebna, żebym dostał to, czego pragnę. Na początku rozmowy bohater Ewangelii nazywa Jezusa dobrym Nauczycielem. Potem pomija słowo dobry i mówi już tylko Nauczycielu, żeby na koniec odejść w milczeniu i ze smutkiem w sercu. Ta Ewangelia jest przypomnieniem, żeby wciąż stawać się jak dziecko, które ufa ojcu, jeśli chce wejść do jego domu, do nieba.

Opis (streszczenie): W niedzielnej Liturgii Słowa pierwsze czytanie może wydawać się ponure, a nawet przerażające - Bogu spodobało się zmiażdżyć swego sługę cierpieniem. Brzmi to tak, jakby udręka człowieka była rozrywką Boga. To jednak jest obraz zupełnie nieprawdziwy. Bo jeżeli czytamy dalej, to fragment listu do Hebrajczyków podpowie, że to czytanie odnosi się do Sługi - Jezusa, który przyjął cierpienie, które sami produkujemy naszymi grzechami. Ale to zło zostało przez Zbawiciela unicestwione na krzyżu, a On odczuł w sobie i na sobie każde cierpienie, jakie dotyka każdego dnia. Dopiero połączenie tych czytań daje nam prawdziwy obraz.

Opis (streszczenie): "Czy wolno mężowi oddalić żonę?" - pytają faryzeusze w niedzielnej Ewangelii, a my moglibyśmy przypomnieć sobie św. Józefa, który odkrywszy, że Maryja jest w ciąży i to nie z nim - postanawia Ją oddalić właśnie. I tu mamy dokładnie to samo greckie słowo "oddalić". W przypadku Józefa jednak odkrywamy coś istotnego: mimo podjęcia decyzji o oddaleniu Maryi, zmienia on zdanie pod wpływem słowa, które daje mu Bóg przez anioła. Domyślamy się, że Józefowi nie było łatwo, że była to decyzja, która w jakiś sposób złamała mu serce, a jednak zaufał Bogu bardziej, niż swoim odczuciom i wziął Maryję do siebie jako swoją żonę.

Opis (streszczenie): W niedzielnej Ewangelii słyszymy o wymaganiach, które stawia nam Jezus. Nauczyciel wymaga od swych prawdziwych uczniów - a więc i od nas - posłuszeństwa ze względu na swój autorytet i na podstawie swych słów, a nie z racji na nasze przemyślenia czy opinie. To jest bardzo trudne, bo kochamy własne zdanie i ufamy mu bardziej, niż Jezusowi. To jest punkt wyjścia i smutna prawda o nas. Dlatego potrzebujemy nauki w szkole Mistrza, by nasze serca wreszcie się zmieniły.

Opis (streszczenie): W niedzielnej Liturgii panuje lekkie zamieszanie. Zacznijmy od słów św. Marka, który informuje nas, że Jezus przemierzał Galileę i nie chciał, by ktokolwiek o tym wiedział. Dlaczego? Czy Jezus nie przyszedł do ludzi? Dlaczego teraz się ukrywa? Przecież wcześniej dokonywał wielu cudów. To prawda, ale czas Jego działalności w Galilei właśnie się skończył, a zaczęła się ostatnia podróż do Jerozolimy, gdzie Jezus zostanie zabity. Zobaczymy, że od tej pory nie dokona już żadnego cudu, poza uzdrowieniem niewidomego pod Jerychem.