Szerokie tory godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Reportaż z Odessy o walce z epidemią AIDS. Ukraina pod względem tempa wzrostu zakażeń HIV zajmuje dziś pierwsze miejsce w Europie. Według szacunkowych danych, liczba zarażonych AIDS sięga tam już pół miliona osób! Z tego - co najmniej kilkanaście tysięcy w Odessie - największym porcie Morza Czarnego. Bohaterem reportażu jest Sierioża - dyrektor Fundacji "Droga do domu". Jest to taki odeski "Marek Kotański". Jego współpracownicy docierają do grup największego ryzyka - do narkomanów i prostytutek. Rozdają im strzykawki i prezerwatywy. Wszystko po to, by zmniejszyć efekt "kuli śnieżnej", bo tempo rozprzestrzeniania się AIDS na Ukrainie grozi już powszechną epidemią nie tylko w tym państwie, ale i w całym regionie. Kamera towarzyszy Sierioży od rana do nocy. Jest z nim między innymi gdy spotka się z nosicielami wirusa HIV, z prostytutkami, z bezdomnymi i z narkomanami, którzy są najbardziej zagrożeni AIDS. Na Ukrainie większość nosicieli HIV zaraziła się poprzez brudne strzykawki. Sierioża doskonale rozumie problemy ludzi uzależnionych, bo w przeszłości sam brał narkotyki.

Opis (streszczenie): Każdy z cyklu reportaży Barbary Włodarczyk przedstawia jeden dzień z życia wybranego mieszkańca Rosji lub państwa, które powstało po rozpadzie Związku Radzieckiego. Tym razem jest to reportaż o kijowskich harleyowcach. Ich kluby zaczęły powstawać na Ukrainie dopiero kilka lat temu, gdyż w czasach radzieckich istnienie jakichkolwiek grup nieformalnych było niemożliwe. Bohater reportażu ma 38 lat. Z wykształcenia jest filologiem, prowadzi własną firmę poligraficzną, ale większość czasu poświęca klubowi, bo bycie tzw. bikerem oznacza styl życia, a nie tylko zamiłowanie do szybkich motocykli. Członkowie klubu żyją według ściśle określonych zasad (także moralnych - bardzo konserwatywnych i prawicowych) i są bezwzględnie podporządkowani szefowi organizacji (dyscyplina jest jedną z czołowych zasad). Tworzą swój zamknięty świat, do którego wpuszczają tylko osoby wybrane przez siebie. Jak sami mówią, klub stanowi namiastkę społeczności zbudowanej według zasad i ideałów, które im odpowiadają (w odróżnieniu od państwa, na które - jak twierdzą - nie mają wpływu). Kamera towarzyszy bohaterowi w domu, w czasie spotkań z innymi harleyowcami, na cmentarzu, gdzie leżą koledzy, którzy zginęli w czasie wypadków, w cerkwi i w łaźni.

Opis (streszczenie): Wysiedlili ich z Krymu w ciągu dwóch dni i wywieźli do Uzbekistanu. Z rozkazu Stalina, który oskarżył Tatarów o zdradę ojczyzny w czasie II wojny światowej. Na Krym wrócili dopiero w latach 90. Niektórzy z nich do tej pory nie mogą się przystosować do życia w nowym miejscu, a część z nich marzy o tatarskiej autonomii. Bohaterem reportażu jest jeden z najbogatszych Tatarów na Krymie, właściciel kilku restauracji, hoteli, firm handlowych i budowlanych, Riszat Menetow. Kamera towarzyszy bohaterowi w meczecie, pracy, domu, podczas spotkań z innymi Tatarami, którzy opowiadają o swoim życiu, problemach, oczekiwaniach.

Opis (streszczenie): Tym razem reportaż z Armenii o właścicielu jednego z najbardziej znanych zakładów fotograficznych w Erewaniu. Kamera towarzyszy fotografowi od rana do wieczora, dzięki czemu poznamy jego klientów i miasto. Salon odwiedza w tym dniu między innymi rodzina, która robi zdjęcia przed emigracją do USA, adwokat i nauczycielka, którzy dostają nową pracę, para młoda. Bohater robi też zdjęcia na mieście, a wieczorem zaprasza do domu. Reportaż pokazuje codzienne życie mieszkańców ormiańskiej stolicy i kulisy pracy fotografa, który styka się zarówno z najbardziej znanymi mieszkańcami Erewania, jak i zwykłymi, prostymi ludźmi.

Opis (streszczenie): Tym razem reportaż z Ukrainy - jeden dzień z życia tancerza, instruktora, międzynarodowego sędziego tańca towarzyskiego. Bohater jest właścicielem prywatnej szkoły tańca, która cieszy się coraz większą popularnością wśród młodzieży średniej klasy, jako że jest to elitarne hobby na Ukrainie.

Opis (streszczenie): Ten odcinek przybliży widzom środowisko kibiców ukraińskiego klubu piłkarskiego Dynamo Kijów. Oglądamy je oczyma jednego z nich, 23 - letniego Żeni - magistra ekonomii i jednego z przywódców tzw. Żylety. "Szalikowcy" pojawili się na Ukrainie już w latach 80. , ale wtedy nikt o nich nie słyszał, bo radziecka propaganda skrzętnie ten fakt skrywała. Odkąd zmienił się system, działają jawnie i jest ich coraz więcej, choć nie tak dużo jak w Polsce. Są na wszystkich meczach swojej drużyny. Dla jednych rozróby stanowią sposób na rozładowanie frustracji, dla innych - sens życia.

Opis (streszczenie): Reportaż o lekarzu weterynaryjnego pogotowia ratunkowego w Moskwie. Kamera towarzyszy bohaterowi w domu i w pracy. Razem z nim trafiamy do różnych domów, gdzie przy okazji poznajemy warunki życia ich mieszkańców. W reportażu o specyfice pracy moskiewskich weterynarzy i stosunku Rosjan do zwierzą, co jest miarą etyki, wrażliwości i poziomu życia społeczeństwa.

Opis (streszczenie): Reportaż o moskiewskim metrze. Jest to nie tylko środek transportu i ciekawy zabytek architektury. Metro w Moskwie to także hala targowa, dom dla bezdomnych i miejsce pracy potężnej armii ludzi. To mikroświat, który odzwierciedla znaki czasu i przemiany rosyjskiej metropolii.

Opis (streszczenie): Barwna i pełna humoru opowieść o współczesnej żydowskiej Odessie. To ukraińskie miasto nad Morzem Czarnym jeszcze do niedawna nazywano maleńkim Izraelem. Żydzi stanowili tu aż jedną trzecią mieszkańców. Tak było do połowy lat 70. , kiedy to zaczęli masowo emigrować do Ameryki, Izraela i Niemiec. Dziś jest ich zaledwie kilka procent, ale żydowski humor, który rozsławił Odessę w świecie, wciąż ma się dobrze, a tradycje judaizmu przeżywają odrodzenie. Bohaterem reportażu jest 24 - letni ortodoksyjny Żyd Borys. Należy on do pierwszego pokolenia w byłym Związku Radzieckim, które przestrzega zasad judaizmu i publicznie je celebruje. Pracuje jako sprzedawca w koszernym sklepiku przy synagodze w Odessie. Borys odsłania tajniki żydowskich tradycji - tak ważne dla jego narodu. Opowiada także o Odessie, wyjaśnia na, na czym polega specyfika tego miasta.

Opis (streszczenie): Reportaż o niezwykłym kolorycie Odessy, która słynie na całym świecie z humoru i z anegdot. Wszystko dlatego, że jest to miasto wielonarodowościowe. A najlepsze dowcipy powstają zawsze jako konsekwencja mieszaniny kultur. W Odessie ton nadaje żydowski szmonces. Dlatego - na pytania odpowiada się tam zwykle pytaniami. Bohaterem reportażu jest Sierioża, który pracuje jako cicerone i zabawia gości w modnej restauracji "Deja vu". Nazwa i wystrój lokalu nawiązują do komedii Juliusza Machulskiego. Tak, jak w filmie - można tu poczuć klimat radzieckiej rzeczywistości końca lat dwudziestych ubiegłego wieku. Oczywiście na wesoło. Bo humor niezmiennie pozostaje głównym towarem Odessy. Deja vu - wszystko już było. Reportaż pokazuje codzienne życie Sierioży i miasta, które mimo problemów jest tak pogodne, jak czarnomorski klimat.

Opis (streszczenie): Reportaż z Rosji o pracowni figur woskowych w Moskwie. Bohaterem jest artysta plastyk i charakteryzator - autor figur najbardziej znanych postaci z historii i współczesności. Wśród nich są między innymi: Piotr I, Dostojewski, Czajkowski, Lenin, Stalin, Jelcyn, Żyrynowski i Putin. Reportaż pokazuje kulisy produkcji figur woskowych i jest pretekstem, by przedstawić najpopularniejsze osobistości i autorytety społeczeństwa rosyjskiego. Kamera - jak zwykle - towarzyszy bohaterowi w pracy i w domu.

Opis (streszczenie): Cykl reportaży o codziennym życiu w krajach byłego ZSRR. Program pokazuje zmiany, jakie zaszły na Wschodzie w ciągu ostatnich lat, przybliża nowe zjawiska i problemy ludzi ze wszystkich grup i środowisk społecznych. Każdy odcinek ma formę mini fabuły i opowiada o jednym dniu z życia wybranego bohatera, którego losy odzwierciedlają zmiany czasu i przemian.

Opis (streszczenie): Reportaż z Tibilisi o codziennym życiu gruzińskiej klasy średniej. Program przedstawia jeden dzień z życia 43 - letniej Nino, która jest menedżerem w prywatnej firmie farmaceutycznej. Bohaterka wywodzi się z rodziny nomenklaturowej i zawsze należała do elity miasta. Reportaż pokazuje, w jakich warunkach mieszka Nino (jej dom to jeden z zabytkowych budynków w Tibilisi z początku XIX wieku), jak sobie radzi z codziennymi problemami gruzińskiej rzeczywistości (wyłączanie prądu, brak centralnego ogrzewania), w jaki sposób przetrwała najtrudniejsze chwile kryzysu i jakie nadzieje wiąże z przemianami w Gruzji.

Opis (streszczenie): Kolejny odcinek z cyklu reportaży Barbary Włodarczyk przedstawiających jeden dzień z życia wybranego mieszkańca Rosji lub innego państwa, które powstało po rozpadzie Związku Radzieckiego. Tym razem jest to reportaż z Azerbejdżanu, ukazujący życie codzienne muzułmanów, ich tradycje, kulturę, zakazy związane z wiarą oraz rolę kobiet, które zgodnie z zasadami islamu nawet we własnym domu mają inne prawa niż mężczyźni. Autorka odwiedza z ekipą filmową Nardaran - jedną z najbardziej ortodoksyjnych wiosek, w tym liberalnym kraju, gdzie niezbyt restrykcyjnie przestrzega się zasad islamu. Bohaterem jest mieszkaniec wioski, 31 - letni Nadir. Wierny zasadom islamu, żyje zgodnie z jego nakazami, choć dorastał w czasach radzieckiego ateizmu. Nadir mieszka w jednym domu wraz z żoną, dziećmi i rodzicami. Utrzymuje się z gospodarstwa. Razem z ojcem hoduje drób, owce. Uprawia też sad i ogród warzywny. Nadir ma wyższe wykształcenie, ukończył wydział towaroznawstwa w Instytucie Gospodarki Narodowej. Próbował znaleźć pracę w swoim zawodzie, ale w kraju panuje wielkie bezrobocie. Nardaran leży niecałe 40 kilometrów od Baku, miasta przypominającego raczej Zachód niż Wschód. Na tle w pełni zeuropeizowanej stolicy i głównego portu państwa Nardaran wygląda jak miejsce z innej epoki. Nad wioską góruje meczet, jedna z najokazalszych świątyń na Kaukazie. Budowa meczetu trwała dziesięć lat, sfinansowali ją w całości pielgrzymi. Decyzją starszyzny, w całej wiosce obowiązuje bezwzględny zakaz sprzedaży alkoholu. Jedyną dozwoloną używką są tu papierosy. Wioska Nardaran to jedno z nielicznych miejsc w Azerbejdżanie, gdzie można poczuć prawdziwą atmosferę tradycyjnych zasad świata islamu - świata, który po zamachach terrorystycznych zaczął budzić strach i nieufność.

Opis (streszczenie): Kiedyś byli aroganccy i bezkarni. Wszyscy się ich bali i nienawidzili, bo przy każdej okazji trzeba było im płacić. Dziś cieszą się powszechnym zaufaniem. Mowa o gruzińskich policjantach, którzy stali się symbolem sukcesu w walce z korupcją i kryminałem. A wszystko dzięki drastycznej i szybkiej reformie. W ciągu kilku miesięcy wymieniono aż 85% funkcjonariuszy, znacznie podniesiono im płace, wyposażono w najnowocześniejszy sprzęt i wprowadzono surowe kary za łapówkarstwo. W efekcie - Tbilisi to dziś najbezpieczniejsza stolica na Kaukazie. Bohaterem reportażu jest młody policjant, któremu towarzyszymy w pracy i w domu. Dzięki niemu poznajemy nie tylko istotę sztandarowej gruzińskiej reformy, ale także codzienne życie i problemy Tbilisi w cztery lata po wojnie z Rosją. Jest to barwna opowieść o pięknym kraju i otwartych gościnnych ludziach.

Opis (streszczenie): Takich wyborów prezydenckich jeszcze w Rosji nie było! Po raz pierwszy od wielu lat głosowanie poprzedziły masowe protesty i zaciekłe polityczne spory. Faworyt wyborów Władimir Putin wywołuje dziś skrajne emocje. Od uwielbienia - w reportażu znajdzie się m.in. relacja z sekty, która uznaje Putina za wcielenie apostoła Pawła - do żądań osadzenia go w więzieniu. Emocje koncentrujące się wokół osoby Putina poznamy dzięki młodej dziennikarce liberalnego radia Echo Moskwy, Oldze Byczkowej. Bohaterka doskonale zna wszystkie niuanse sytuacji w Rosji oraz głównych uczestników wydarzeń. Od lat dokumentuje sukcesy i porażki Putina. Kamera towarzyszy jej tuż po ogłoszeniu wyników wyborów, czyli w chwili, kiedy w radiu panuje najbardziej gorąca atmosfera. Reportaż w żywej formie odpowie na pytanie: czy po 4 marca Rosja będzie innym państwem niż dotychczas, i czy Władimir Putin przejdzie kolejną metamorfozę?

Opis (streszczenie): Reportaż z Doniecka, z Instytutu Onkologii. Bohaterem jest prof. Grigori Bondar, chirurg, którego metody leczenia znane są w USA, Francji, Wielkiej Brytanii, Izraelu i wielu innych krajach. Reportaż pokaże jeden dzień z życia lekarza i będzie to pretekst, by przedstawić metody leczenia raka na Ukrainie: przyczyny i skalę zachorowań oraz ukraińską specyfikę zjawiska.

Opis (streszczenie): Tym razem reportaż z Armenii, z ormiańskiego miasta Spitak, gdzie w grudniu 1988 roku miało miejsce jedno z największych trzęsień ziemi w historii regionu. W wyniku wstrząsów miasto zostało całkowicie zniszczone. Reportaż pokazuje, jak wyglądało codzienne życie w Spitaku 15 lat po katastrofie. Bohaterem jest rdzenny mieszkaniec miasta - świadek i ofiara trzęsienia ziemi, stracił żonę i córkę. Kamera towarzyszy mu w dniu, w którym po 15 latach oczekiwania dostaje wreszcie mieszkanie.

Opis (streszczenie): Reportaż z Ukrainy. Jeden dzień z życia dzielnicowego w jednej z dzielnic w Doniecku. Kamera towarzyszy mu od rana do nocy, w domu i w pracy podczas obchodu i wezwań. Jest to pretekst do pokazania warunków, w jakich żyje milicja mieszkańcy Doniecka, gdzie według oficjalnych danych dokonuje się co siódme przestępstwo na Ukrainie.

Opis (streszczenie): Reportaż o najsłynniejszym rosyjskim kurorcie Soczi, gdzie w 2014 roku odbyły się zimowe igrzyska olimpijskie. Po raz pierwszy w historii - w subtropiku! Aby zadziwić świat, Rosjanie nie liczyli się z kosztami. Pompowali w Soczi rekordowe sumy! Olimpiada była oczkiem w głowie Władimira Putina. To on obiecał, że miasto bez kanalizacji, bez gazu i bez stadionów zmieni się w sportowe centrum i kurort, jakiego świat nie widział! Soczi ogłoszono symbolem nowej Rosji. Bohaterem reportażu jest 62 - letni Aleksiej, właściciel pensjonatu, położonego obok budowy wioski olimpijskiej. Dzień spędzony z Aleksiejem pokazuje, jak wygląda codzienne życie w najbardziej pokazowym kurorcie Rosji, co o olimpiadzie sądzą jego mieszkańcy i czy wierzą, że powstanie tam raj na ziemi?

Opis (streszczenie): Tym razem reportaż o codziennym życiu ormiańskich uchodźców, będących ofiarami konfliktów etnicznych. Bohaterem jest 53 - letni Gieorgi, który wraz z żoną i dwoma synami uciekł przed pogromem Ormian w Baku i odtąd mieszka w Armenii. Reportaż pokazuje dramat najnowszej historii Ormian i warunki życia uchodźców na tle innych mieszkańców republiki.

Opis (streszczenie): Barbara Włodarczyk opowiada o pierwszym czarnoskórym polityku w Rosji. Jean Sagbo pochodzi z zachodniej Afryki. Do Rosji przyjechał na studia jeszcze w czasach radzieckich. Ożenił się z koleżanką z roku i został. Związek Radziecki był dla niego ideałem, wzorem sprawiedliwości społecznej, bo takiej biedy i nierówności, jaka była wtedy w jego postkolonialnym kraju, tutaj nie widział. Pochodzi z dość zamożnej rodziny. Rodzice mogli zapłacić za jego wykształcenie. Sam przyznaje, że w tamtych czasach miał poglądy komunistyczne. Jean Sagbo jest radnym w miasteczku Nowozawidowo, położnym 100 km od Moskwy. To typowa rosyjska "głubinka", którą od bogatej rosyjskiej stolicy dzieli przepaść. Wybór czarnoskórego radnego w Rosji, gdzie co roku z rąk rasistów ginie co najmniej kilkadziesiąt osób i gdzie bojówki skinheadów urządzają regularne nagonki na imigrantów, stał się sensacją. Według szacunków w Rosji jest około 70 tysięcy członków organizacji rasistowskich, których bojówki tępią obcych o niesłowiańskim wyglądzie. Zaskakuje jednak nie tylko kolor skóry Jeana Sagbo. Nie mniej egzotyczne jest to, że Jean sam sprząta ulice, nie pije alkoholu, zrezygnował z życia w bogatej Moskwie, woli mieszkać na prowincji i jak może, pomaga biednym ludziom. Do lokalnych wyborów zgłosili Jeana Sagbo mieszkańcy Nowozawidowa. Rywali pokonał miażdżąco. I został pierwszym czarnoskórym politykiem w Rosji. Mieszka w małym dwupokojowym mieszkaniu, mimo że jest wicedyrektorem firmy obuwniczej w Moskwie, a jego żona Swietłana ma w okolicy trzy sklepy z butami. Oboje dobrze wiedzą, że w Nowozawidowie dla własnego bezpieczeństwa lepiej się nie wyróżniać. Co miesiąc Jean organizuje czyny społeczne, ale odzew jest niewielki, bo tutaj każdy myśli wyłącznie o sobie. Tylko kobiety doceniają aktywność Jeana, mężczyźni raczej go krytykują: kłuje ich w oczy to, że się tak bardzo stara. Oni wolą pić zamiast pracować. Teściowa Jeana twierdzi, że przekonała zięcia i córkę, by mieszkali w Rosji. Tuż po studiach wyjechali do Afryki, ale czuła się bez nich samotnie. Z powodu bliskiej znajomości z czarnoskórym chłopakiem jej córka Swieta miała problemy w organizacji komsomolskiej. Młodzi nie ukrywali, że chcą się pobrać, mimo to dziewczynie zarzucono niemoralne prowadzenie się. Jean Sagbo stara się pomagać ludziom, którym się nie wiedzie, jak choćby Jurijowi, który przyjechał tu do wojska w czasach Związku Radzieckiego. Po rozpadzie imperium chłopak nie poradził sobie, zaczął brać narkotyki, zgubił dokumenty. Został bez domu, bez pracy, bez przyjaciół. Teraz mieszka w garażu. Wygrał z nałogiem i dla zarobku nauczył się naprawiać komputery. Tylko biurokracji nie dał rady. Dopiero Jean wyciągnął do niego rękę. Chce mu pomóc w załatwieniu paszportu. Dzięki temu Jurij stanie się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa. Radny Jean Sagbo pełni dyżury w siedzibie burmistrza. W filmie widzimy, jak kobieta z Mołdawii prosi go o zapomogę finansową. Ma 46 lat i nie potrafi napisać podania, bo jest analfabetką. W dzieciństwie nie chodziła do szkoły, jako najstarsze dziecko musiała pomagać matce. Radny chce znaleźć dla niej pracę sprzątaczki. Na dyżur przychodzi jeszcze jedna kobieta. Wychowawczyni z miejscowego przedszkola. Matka dwójki dzieci i młoda wdowa. Prosi o pieniądze na remont domu. W Nowozawidowie jest 10 radnych. Ale jedynie Jean Sagbo stale jeździ po mieście i pyta ludzi o problemy. Na prowincji są dziesiątki spraw: fatalne drogi, brak kanalizacji i oświetlenia ulic. Rozmówcy Barbary Włodarczyk nie ukrywają, że wiele im się we współczesnej Rosji nie podoba, że utracili zaufanie do władzy, że kraj jest przeżarty korupcją, że w Moskwie nikt nie interesuje się prowincją, a w całym kraju narasta problem rasizmu i nacjonalizmu. W brytyjskim "Guardianie" napisano, że w Rosji każdy

Opis (streszczenie): Reportaż o grabarzu z podmoskiewskiego cmentarza, gdzie chowani są ludzie o niezidentyfikowanej tożsamości. Do bezimiennych mogił trafiają bezdomni lub ofiary przestępstw. Nierzadko są to przyjezdni, którzy w Moskwie nie mają rodzin. Pochówki odbywają się każdego dnia. Jest to znak czasu i ogromnego rozwarstwienia społecznego, bo obok skromnych mogił znajdują się marmurowe i granitowe nagrobki nowobogackich.

Opis (streszczenie): Reportaż z miejscowości Proszkowo (600 kilometrów na północ od Moskwy), gdzie mieści się największy w Europie dom starców. Jest to miejsce niezwykłe, nie tylko ze względu na liczbę pensjonariuszy (600 osób), ale przede wszystkim ze względu na ich skład. Są to byli więźniowie, bezdomni, inwalidzi, których wyrzekły się rodziny, osoby z zaburzeniami psychicznymi i samotni, biedni emeryci. Pensjonat utrzymuje się z opłat wnoszonych z emerytur przez mieszkańców i dotacji z budżetu państwa, ale zapewnia tylko minimum niezbędne do życia. Głównym zajęciem pensjonariuszy jest picie bimbru. W efekcie internat bardziej przypomina zapuszczoną melinę, gdzie powszedniością są awantury i mordobicia, niż dom spokojnej starości. Bohaterką reportażu jest dyrektorka pensjonatu, ale nie mniej ważną rolę grają sami pensjonariusze, którym kamera towarzyszy w dniu wypłaty emerytur. Pensjonat w Proszkowie to miejsce niezwykłe i pełne mistyki, gdzie najbardziej spokojnymi i normalnymi mieszkańcami wydają się chorzy psychicznie.

Opis (streszczenie): Reportaż z Baku - miasta, które leży na pograniczu Europy i Azji. W azerbejdżańskiej stolicy zawsze ścierały się i walczyły o prym dwie kultury i tradycje. Tu obok dziewczyn w jeansach można zobaczyć kobiety w czadorach, a obok nowoczesnych biurowców - średniowieczne minarety. Bohaterem jest 27 letni Elczin - sprzedawca słynnych azerbejdżańskich dywanów i upominków. Sklep, w którym pracuje, mieści się na bakijskiej Starówce, gdzie można poczuć prawdziwą atmosferę świata orientu. Kamera towarzyszy Elczinowi w domu, w pracy, kiedy targuje się z klientami, podczas spotkania z kolegami w czajchanie, czyli typowo wschodniej herbaciarni, w czasie muzułmańskiej modlitwy i wieczorem w nocnym klubie na pokazie orientalnego tańca brzucha.

Opis (streszczenie): Pasjonująca wyprawa nad Bajkał. To najgłębsze, najstarsze, najczystsze i najbardziej tajemnicze jezioro świata. Jego otchłań budzi lęk, bo ma ponad 1600 metrów głębokości. I lodowatą wodę. Tak przezroczystą, że widać głębię. Bohaterem reportażu jest rybak, myśliwy i leśniczy z syberyjskiej tajgi nad Bajkałem. Kamera towarzyszy mu m. in. podczas kłusowniczego połowu ryb, spotkań z szamanem (rdzenni mieszkańcy okolic Bajkału - Buriaci do tej pory wyznają szamanizm), na polowaniu w tajdze, i w domu, gdzie trzyma prawdziwego niedźwiedzia. Życie nad Bajkałem jest równie fascynujące, jak samo jezioro. Reportaż z Bajkału uzmysłowi widzowi różnorodność i ogrom Rosji, która jest postrzegana często jedynie przez pryzmat Moskwy.

Opis (streszczenie): Reportaż o moskiewskich graficiarzach, którzy, tak jak ich rówieśnicy w całej Europie, tworzą oddzielną subkulturę. W programie próba odpowiedzi na pytanie, na czym polega fenomen graffiti, przeciw czemu buntuje się młode pokolenie Rosjan i na czym polega specyfika graffiti w Rosji.

Opis (streszczenie): German Sterligow był pierwszym rosyjskim milionerem. Wzbogacił się w 1990 roku, kiedy w wieku 23 lat założył w Moskwie giełdę towarową. Miał luksusowy apartament w Nowym Jorku, zamek w Burgundii i dom na Rublowce - moskiewskiej dzielnicy bogaczy. Dziś mieszka z żoną i czterema synami na głuchej wsi. Hoduje kozy, drób i świnie. Stał się bardzo religijny. Jego dzieci studiują Ewangelię, nie mają telewizora, nie chodzą do szkoły (bo jest źródłem rozpusty), a żona - zgodnie z prawosławnym zwyczajem - zakrywa głowę chustką. Do zmiany stylu życia zmusiła go nieudana próba startu w wyborach prezydenckich w 2004 roku. Podobno na kampanię wyborczą wydał wszystkie pieniądze. O Sterligowie znów zrobiło się głośno, kiedy wybuchł kryzys. Wtedy to wyciągnął z szafy garnitur i pojechał do Moskwy, gdzie otworzył międzynarodową firmę do walki z recesją. Jego plan jest prosty: zlikwidować dolara, wprowadzić handel wymienny, a bezrobotnych przesiedlić na wieś. Sterligow to jedna z najbarwniejszych postaci publicznych w Rosji. W reportażu jeden dzień z życia ekscentrycznego biznesmena, jest równie barwny jak sam bohater.

Opis (streszczenie): Pasjonująca podróż po podziemiach Sewastopola. To słynne miasto na Krymie będące bazą Floty Czarnomorskiej (rosyjskiej i ukraińskiej) przez całe dziesięciolecia stanowiło jeden z najbardziej tajnych obiektów wojskowych w ZSRR. W podziemnych bunkrach mieściły się m. in. arsenały broni jądrowej, fabryki, porty łodzi podwodnych. Na rozkaz Stalina zaczęto też budować pod ziemią tzw. miasto bliźniacze. Miały tam być punkty dowodzenia, szkoły, szpitale. Niektóre z budynków mają po kilka pięter. Bohaterem reportażu jest były oficer Eduard Rogowski, który penetruje podziemny Sewastopol będący zwierciadłem tego, co jest na górze.

Opis (streszczenie): Technologia tej zbrodni opracowana była w najmniejszych szczegółach. Strzał zawsze w tył głowy i zawsze z bliska, żeby nie marnować kul. Kaci, którzy wykonywali egzekucję, żalili się, że byli tak przesiąknięci zapachem krwi, że nawet psy od nich uciekały. O tych i o innych szczegółach mordu opowie bohaterka reportażu - wicedyrektor Muzeum Katyńskiego, która dokumentuje wspomnienia osób mieszkających w okolicach lasu katyńskiego. W programie znajdą się pełne emocji i barwne wspomnienia o szczegółach i okolicznościach zbrodni, a także o tym, w jaki sposób i dlaczego skrywano prawdę.

Opis (streszczenie): Manicure o północy albo wizyta u notariusza o świcie. W Moskwie takie rzeczy nikogo nie dziwią, bo rosyjska stolica tętni życiem przez 24 godziny na dobę. Jest to jeden z najbardziej rzucających się w oczy znaków jej przemian. Tu o każdej porze można zrobić zakupy, wybielić zęby, popływać w basenie, oddać palto do pralni, ostrzyc się w salonie fryzjerskim, a nawet zrobić przegląd techniczny samochodu. A wszystko dlatego, że mieszkańcy kilkunastomilionowej Moskwy coraz dłużej pracują i coraz więcej czasu tracą na dojazdy. Dlatego na życie prywatne i rozrywki zostaje im często tylko noc. Rosyjska stolica to miasto dla silnych i zdrowych. Bohaterem reportażu jest 19 - letni Kiriłł. Student biologii, który w nocy robi zdjęcia w klubach. Razem z nim odbywamy wędrówkę po nocnej Moskwie.

Opis (streszczenie): "W Moskwie są teraz takie same butiki jak na całym świecie. Tyle tylko, że bardziej bogate i wyszukane niż na Zachodzie. Bo zamożni ludzie w Rosji nie rozumieją zachodniego ascetyzmu!" Autorką tych słów jest Julia Dalakian - jedna z czołowych projektantek mody w Moskwie. Przez kilka lat pracowała na Zachodzie, między innymi dla znanego włoskiego krawca Roberto Cavallego. Dziś ma swój salon w rosyjskiej stolicy. Ubiera kobiety biznesu, gwiazdy i żony bogatych Rosjan. Moskwa to raj dla rynku mody. Bo po kilku dekadach deficytu, kiedy eleganckie kreacje były nieosiągalnym symbolem Zachodu, zamożne Rosjanki chcą mieć wszystko co naj. I nie żałują na to pieniędzy. W rosyjskiej stolicy mają swoje butiki wszyscy liczący się krawcy świata. Jest to jeden z największych znaków czasu i przemian Moskwy. Reportaż przedstawia jeden dzień z życia Julii Dalakian. Projektantka pokazuje swój butik, casting modelek, modny klub, bogate sklepy i siermiężny bazar. Poznajemy też jej córkę (studentkę dyplomacji), która jak większość młodych moskwianek nie ma już żadnych kompleksów wobec Zachodu.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku cyklu reportaży o codziennym życiu w krajach byłego Związku Radzieckiego spotkanie z ojcem Aleksandrem - duchownym ukraińskiej Cerkwii prawosławnej, podlegającej patriarchatowi moskiewskiemu.

Opis (streszczenie): W tym wydaniu spotkanie z Wołodią, który od piętnastu lat wykonuje zawód kominiarza. Spotkanie z kominiarzem jest pretekstem do pokazania architektury Petersburga i stanu zabytkowych kamienic z czasów Piotra I.

Opis (streszczenie): Reportaż z jedynej w Rosji szkoły kadeckiej tylko dla dziewcząt. Jest to kuźnia kadr dla wojska, służb bezpieczeństwa i urzędów państwowych. Podczas, gdy ich rówieśnice bawią się lalkami, słuchaczki tej szkoły strzelają z pistoletu i w ciągu 8 sekund rozkładają kałasznikowa. Swobodnie dorównują chłopcom ze szkół kadeckich. W odróżnieniu od nich doskonale radzą sobie też z musztrą, tańcem, śpiewem, szermierką, gotowaniem, szyciem, a nawet sztuką fryzjerską. Szkoła przypomina miniwojsko i ma kształcić patriotki, wzorowe obywatelki i matki. Nauka trwa przez 6 dni w tygodniu, od świtu do wieczora, bo kadetki mieszkają w internacie i tylko na weekend wychodzą do domów. Główną bohaterką reportażu jest 13-letnia Karina. Kamera towarzyszy jej przez cały dzień, od 7 rano do 21.30. Nastolatka marzy o tym, by pracować w MSW i jest gotowa zginąć za Rosję.

Opis (streszczenie): Reportaż z Moskwy o pracy pogotowia ratunkowego. Kamera towarzyszy załodze karetki reanimacyjnej od rana do wieczora. Jest to pretekst, żeby pokazać stan usług medycznych i stan zdrowia Rosjan, których średnia długość życia jest mniejsza o kilka lat niż w Europie Zachodniej.

Opis (streszczenie): Reportaż z Petersburga zrealizowany w 2003 roku z okazji 300 - setnej rocznicy założenia miasta. Pretekstem do pokazania miasta jest jeden dzień z życia listonoszki, która z racji swojego zawodu, doskonale zna najpiękniejsze zakątki tej słynnej rosyjskiej metropolii.

Opis (streszczenie): Jeden dzień z życia astrologa Aleksandra w Kijowie. Zapotrzebowanie na mistykę, przepowiednie i astrologię jest znakiem czasu. Pojawia się zwykle w momentach kryzysowych, bo ludzie sięgają po wróżby wtedy, kiedy mają kłopoty życiowe lub brakuje im pewności lub perspektyw. Jeden dzień spędzony z astrologiem jest pretekstem, by pokazać problemy, z jakimi borykają się klienci bohatera. Będzie to swoisty sondaż społeczny, który bardzo dużo mówi o niepokojach i oczekiwaniach ludzi.

Opis (streszczenie): Reportaż o nowym obliczu Moskwy i nowym stylu życia jej elit. Bohaterem jest Zurab Cereteli - główny rzeźbiarz rosyjski, autor kilku dyskusyjnych monumentów i jeden z najbogatszych ludzi w metropolii.

Opis (streszczenie): Reportaż z Petersburga o baletnicy Teatru Maryjskiego. Jest to jedna z najsławniejszych szkół baletowych na świecie, która od lat konkuruje z moskiewskim Teatrem Balszoj.

Opis (streszczenie): W tym wydaniu reportaż z Azerbejdżanu. Jego bohater, Arif Kazijew, należy do elity finansowej Baku, a w czasach Związku Radzieckiego pracował jako dziennikarz telewizyjny i znajomości z tego okresu ułatwiły mu rozpoczęcie biznesu, podobnie jak liczne znajomości w kręgach prezydenta Azerbejdżanu, Gajdara Alijewa. Arif jest właścicielem ekskluzywnej restauracji, kilku sklepów z ręcznie tkanymi dywanami i prowadzi teatr muzyczny.

Opis (streszczenie): W tym wydaniu jeden dzień z życia Nassiby - muzułmanki, która jest mieszkanką Baku, stolicy Azerbejdżanu. Ta była radziecka republika nad Morzem Kaspijskim jest od wieków krajem muzułmańskim, gdzie wyznawcy islamu stanowią ponad dziewięćdziesiąt procent ludności.

Opis (streszczenie): W tym wydaniu spotkanie z Gieorgijem - właścicielem biura podróży w Uzbekistanie, który pochodzi z Gruzji, a mieszka w Taszkiencie - stolicy Uzbekistanu. Życie w tym azjatyckim i muzułmańskim kraju nie przystaje do europejskich miar. Od rozpadu Związku Radzieckiego Uzbekistanem rządzi prezydent, który wymaga od obywateli bezwzględnego posłuszeństwa. W Uzbekistanie nie ma opozycji, a o władzach mówi się tylko dobrze lub wcale.

Opis (streszczenie): W kolejnym reportażu o codziennym życiu w krajach byłego Związku Radzieckiego spotkanie z Wiktorią Łosiewą, która jest jedną z lokatorek tzw. komunałki, czyli wielorodzinnego mieszkania ze wspólną kuchnią i łazienką. W takich warunkach żyje co najmniej dwadzieścia tysięcy kijowian. Wiktoria zajmuje jeden z pięciu pokoi i dzieli go razem z siedemnastoletnim synem.

Opis (streszczenie): W tym wydaniu spotkanie z współwłaścicielem firmy budowlanej, Valdisem Kalnozolsem, który należy do elity finansowej Łotwy. Valdis reprezentuje tę grupę ludzi, którzy najbardziej odczuli poprawę życia na Łotwie. Reportaż pokazuje, co się zmieniło w tym kraju po upadku Związku Radzieckiego.

Opis (streszczenie): Cykl reportaży o codziennym życiu w krajach byłego Związku Radzieckiego. Program pokazuje zmiany, jakie tam zaszły w ciągu ostatnich lat. Przybliża nowe zjawiska i problemy ludzie ze wszystkich grup i środowisk społecznych. W tym wydaniu reportaż o warunkach życia, pracy i statusie naukowców na Ukrainie, która, jak większość państw wschodnich, boryka się z problemem "drenażu mózgów" na Zachód. Bohaterem jest Anatolij Szewczenko - rektor Instytutu Sztucznego Intelektu w Doniecku. Uczelnia ta kształci informatyków i prowadzi instytut naukowy. Rektor ma ambicje, by Donieck stał się w przyszłości Krzemową Doliną. Jego naukowcy pracują nad robotami, które widzą i rozumieją ludzką mowę.

Opis (streszczenie): Ulicą idzie młoda dziewczyna. Nagle podbiega do niej mężczyzna i siłą wpycha do samochodu. Zdarzenie widzi kilka osób. Nikt nie reaguje. Wszyscy świadkowie wiedzą, że to porwanie dla ożenku. Tradycja uprowadzeń panien młodych, których rodzice nie chcą się zgodzić na ślub, ma w Dagestanie wielowiekową tradycję. Według oficjalnych danych, Dagestańczycy porywają co roku ponad sto kobiet. Nieoficjalnie - kilka razy więcej. Uprowadzona zwykle nie ma wyboru. Musi wyjść za mąż za porywacza, bo po tym żaden inny mężczyzna już jej nie poślubi. Tradycji nie zdołała wyplenić ani władza radziecka, ani islam. Kaukaz rządzi się swoimi prawami. Bohaterem reportażu jest młody Dagestańczyk, który już trzeci raz organizuje małżeństwo przez porwanie. Chłopak wyjątkowo zgodził się, by filmowała to ekipa "Szerokich torów". Było to niesamowite przeżycie...