Słowo na niedzielę godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Zmartwychwstanie mówi: wszystko będzie dobrze. Ale to nie znaczy: nie przyjdzie nic złego. To znaczy: jeśli nadejdzie zło, to i tak nie zmieni tego, że na końcu wszystko będzie dobrze. My dziś już wiemy, że Pan powstał z martwych, ale wciąż za mało w to wierzymy. Jesteśmy jak uczniowie, którzy nadal schodzą z góry Tabor. Tęsknimy za chwałą, ale jeszcze przed nami wiele, wiele nieprzespanych nocy, wiele łez i chwil, kiedy ze smutku i bezradności będzie bolało nas serce. Ale wszystkie te doświadczenia składajmy w pustym grobie Pana, bo tam będziemy uczyli się zupełnie inaczej na nie patrzeć. Tam wszystko nabiera sensu. On zmartwychwstał i już coraz mniej dzieli nas od spotkania z Nim twarzą w twarz.

Opis (streszczenie): Spójrzmy na św. Tomasza, bohatera niedzielnej Ewangelii w inny sposób. Zmartwychwstały Jezus mówi do niego: nie bądź niewierzącym. Chrystus, który ukształtował Apostoła, który stworzył i uformował jego serce i wlał w niego potrzebne zdolności, łaski, by ten mógł wypełnić swe powołanie, dziś mówi "nie bądź tym i tym". Pan doskonale wie do czego Tomasz jest zdolny, co mógłby robić, kim mógłby się stać. Słowa Jezusa, choć mogą brzmieć surowo jak poważna nagana, prawie jak wyrok, są w istocie punktem zaczepienia, jasną granicą między tym, co jest, a co być powinno. Są wskazaniem kierunku właściwej drogi. Oczywiście są upomnieniem, słychać w nich pewien wyrzut, ale słowo Jezusa przyjęte z wiarą zawsze daje siłę do zmiany. Ma w sobie moc, potrzebną do odkrycia prawdy i pragnienie, by ją zdobyć.

Opis (streszczenie): Spotykamy się w niedzielnej Ewangelii nad Jeziorem Galilejskim, gdzie powracają uczniowie po zmartwychwstaniu Jezusa. Wiele nocy spędzili na tych wodach. Setki razy schodzili na ląd, wiele razy szykowali sieci do połowu. Tej jednak nocy nie złowili nic. Pusta łódź o świcie jest największym koszmarem rybaka. Apostołowie są świadomi głębokiej porażki, bo nic, zupełnie nic nie mogą już zrobić, żeby zmienić pustkę tej nocy, żeby napełnić ją choć odrobiną nadziei. Są zmęczeni i smutni. I głodni. Dlatego tym dziwniejsze wydaje mi się pytanie Jezusa: "Czy macie coś do jedzenia?" Jezus przecież wie doskonale, że uczniowie całą noc pracowali na darmo. Dlaczego więc torturuje i tak rozgoryczonych uczniów retorycznym pytaniem? Otóż Jezus nakłania ich do wyrażenia swego punktu widzenia na sytuację, w której się znajdują. I odpowiedź brzmi: "nie mamy nic, ani jedzenia, ani sił, ani nastroju na pogawędki". A potem, ponownie, na słowa Jezusa, zarzucają sieć i wyciągają mnóstwo ryb. Scena z dzisiejszej Ewangelii uczy nas spokojniejszego spojrzenia na nasze puste połowy, rozczarowujące sytuacje, porażki i zmagania bez wyników. Ale jeśli wierzymy, że na brzegu naszego życia stoi Pan, wtedy łatwiej nam będzie odkryć, że nie wszystko jest takie, jak to dziś widzimy.

Opis (streszczenie): Pan Jezus mówi dziś o nas jako o owcach, a to, co o tych zwierzętach można powiedzieć z pewnością to fakt, że bez pasterza długo nie pożyją. Na szczęście scenariusz jest idealny: my potrzebujemy pasterza, a Jezus mówi o sobie: "Ja jestem dobrym pasterzem". Podstawą bycia owcą Dobrego Pasterza jest bycie gotowym, by Go słuchać. W pierwszym czytaniu Paweł i Barnaba, którzy głosili Ewangelię w Antiochii Pizydyjskiej, napotkali na potężny opór mieszkających tam Żydów, którzy widząc tłumy słuchające Apostołów, pozwolili ogarnąć się zazdrości i sprzeciwiali się słowom Pawła i Barnaby, a ostatecznie wyrzucili ich z miasta. Nie wszystkie owce słuchają głosu pasterza. Niekiedy nie słuchamy i my, gdy dajemy się ponieść rozmaitym emocjom, które przeszkadzają nam nie tylko usłyszeć, ale też słuchać w skupieniu, a nawet chcieć usłyszeć.

Opis (streszczenie): Kiedy Pan Jezus wjeżdża do Jerozolimy, wszystko wygląda tak, jakby Jego kłopoty się skończyły. A zapowiedzi męki były tylko niepotrzebnym pesymizmem. No bo kto miałby Go zabić, skoro całe miasto wiwatuje na Jego cześć? Ale gdy wkrótce wszystko się zmieni, odwróci o 180 stopni, możemy się poczuć zmieszani, oszołomieni, oszukani. Czy Pan Jezus nie umiał przewidzieć zasadzki zastawionej przez uczonych w Piśmie, faryzeuszów i arcykapłanów? Z zewnątrz wygląda to tak, jakby Jezus nie umiał się bronić. Nie umiał zorganizować swojego życia tak, by nic mu się nie stało. Poza tym, że Jezus dał się złapać, to na dodatek jeden z Jego uczniów się Go zapiera w decydującym momencie, a drugi Go zdradza. Inni uciekają, bo strach okazał się mocniejszy niż wierność. I tak wygląda sytuacja na chwilę przed śmiercią Jezusa. Wszystko się posypało.

Opis (streszczenie): W Ewangelii słyszymy historię kobiety oskarżonej o cudzołóstwo. Postawiono ją przed Panem i poproszono o wyrok. Kobieta miała być pretekstem do oskarżenia Jezusa. Żydzi czekają na błąd Chrystusa, aby i Jego oskarżyć. Reakcja Jezusa jest zaskakująca. On po prostu ich ignoruje. Jakby nie zwracał uwagi na to, co mówią. Milczenie Jezusa każe nam się zastanowić - ciekawe, co będzie dalej w Ewangelii? Jak ten impas się rozwiąże? Jezus nie odnosi się do zarzutów, jakby dawał oskarżycielom przestrzeń, by mogli posłuchać własnych słów, żeby zajrzeli do swoich serc i jeszcze raz przyjrzeli się intencjom, motywom, którymi się kierują. Milczenie Jezusa domaga się naszego milczenia, byśmy i my zaczęli słuchać.

Opis (streszczenie): Czwarta niedziela Wielkiego Postu przypomina nam, że możemy oddalić się od Boga na tyle, że sami wpędzimy się w cierpienie, jak syn marnotrawny, który odszedł od ojca, popadł w głód i nędzę. Może jesteś dziś w jakiejś dalekiej, obcej krainie, to znaczy w jakiejś sytuacji, relacji, która nie jest właściwa, bo nie została ci dana przez Boga. Może miałeś nadzieję na raj na ziemi, a dziś twoje serce płacze i jest nieszczęśliwe. Może czujesz niestrawność, bo karmisz je czymś, co nie jest Jego pokarmem. To jest czas, żeby zacząć myśleć o naszym Ojcu, który jest w niebie, który czeka na nas, nie zmienia o nas zdania i nigdy nie przestanie kochać, czeka aż wrócimy.

Opis (streszczenie): Jesteśmy już w pobliżu połowy Wielkiego Postu, czasu, który warto wykorzystać na nawrócenie. Tradycyjnie mogłoby to być zrezygnowanie z kiełbasy i czekolady, a do tego odmówienie kilku modlitw więcej. Jest to prostsze niż zrezygnowanie z korzystania z telefonu i powstrzymanie się od mówienia rzeczy, których z wielu powodów mówić nie potrzeba. Czytania z Pisma Świętego sugerują. aby wykorzystać każdą okazję na badanie własnego serca. przypominają, abyśmy nie usprawiedliwiali się grzechem innych, nie pocieszali się błędami czy zaniedbaniami drugiego człowieka. Bo nigdy nie uzyskamy usprawiedliwienia przedstawiając Bogu kogoś gorszego niż my sami. Powinniśmy zrozumieć, że Wielki Post nie jest naszą własnością, ale jest czasem Jezusa.

Opis (streszczenie): W Ewangelii Pan Jezus ukazuje uczniom na Górze Tabor, jak rzeczywiście wygląda. Odsłania odrobinę swojej chwały. Bóg dał nam piękno stworzenia, żebyśmy odkrywali w nim piękno Jego obietnic. Ale musimy się uczyć czytać stworzenie, umiejętnie patrzeć, by dostrzec w nim Boże ślady. Bo przecież gwiazdy nie zawsze są widoczne. Obietnice dane Abrahamowi nie zależą od tego, czy umie on zobaczyć gwiazdy, ale od wiary w to, co zapowiada Bóg. Gwiazdy, przyroda, stworzenia są tylko pomocą. I tu przychodzi na myśl św. Franciszek i jego "Pieśń Słoneczna", czyli pochwała stworzeń...

Opis (streszczenie): Rozpoczęliśmy Wielki Post i tradycyjnie Ewangelia w 1 niedzielę mówi o kuszeniu Pana Jezusa: znad Jordanu Jezus idzie na pustynię, pości 40 dni i jest kuszony przez diabła. Większość tłumaczeń sugeruje nam, że po chrzcie, pełen Ducha Świętego, Jezus przyszedł znad Jordanu, wiedziony przez Ducha i przez 40 dni kuszony był przez diabła. Ponieważ język grecki nie ma znaków interpunkcyjnych, możemy też tak zrozumieć to zdanie: Pan Jezus wrócił znad Jordanu, wiedziony przez Ducha na pustyni przez 40 dni i był kuszony przez diabła. Taką wersję czytamy w lekcjonarzu mszalnym. Jaka jest różnica? Otóż pierwsze tłumaczenie sugeruje, że diabeł kusił Jezusa przez 40 dni. Drugie natomiast mówi, że Duch Święty prowadził Pana Jezusa na pustyni przez 40 dni. Jedno nie wyklucza drugiego, ale dla nas ważne jest to, że to Duch Święty towarzyszy - choć niewidoczny i nieodczuwalny - w czasie pokusy. Niech ten Wielki Post będzie zatem czasem ćwiczenia się w wytrwałości

Opis (streszczenie): W 1 liście do Koryntian św. Paweł mówi nam: zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Czy stojąc przy trumnie kogoś bliskiego, Apostoł miałby odwagę powtórzyć swą odważną deklaracją? Czy cisza po śmierci nie byłaby głośniejsza, niż Pawłowe wywody? Słowa z pierwszego czytania odnoszą się do zmartwychwstania Chrystusa. A św. Paweł mówiąc o Chrystusie wskazał na naszą przyszłość. Jezus już zmartwychwstał, a od tego wydarzenia do naszego zmartwychwstania prowadzi droga Jego słowa.

Opis (streszczenie): Pan wymaga od nas, byśmy okazywali miłość ludziom, którzy nas krzywdzą, choć nie udaje się nam kochać nawet najbliższych. Poleca modlić się za wrogów, choć nawet modlitwa za tych, których kochamy, idzie nam niekiedy opornie. Nakazuje, byśmy czynili dobro wobec tych, którzy nam wyrządzają zło, choć często brakuje nam wytrwałości w tym, co wartościowe. Czy nie obawia się, że się zniechęcimy, zrezygnujemy, poddamy?

Opis (streszczenie): Pan Jezus w niedzielnej Ewangelii nie tylko mówi, że mamy się cieszyć, ale że powód naszej radości jest tak ogromny, że możemy brykać i podskakiwać. Nawet jak się już jest dorosłym człowiekiem. Ale co to za powód? Co sprawia, że mamy hasać, harcować, wariować? Naszą radość powinniśmy odnaleźć w zdaniu: Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i brykajcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Nagroda w niebie, która swoją drogą jest już gotowa, jest tak ogromna, że przykryje, zasłoni, zmaże, unieważni wszelkie zło, którego możemy doświadczyć tu na ziemi. I to jest powód do radości.

Opis (streszczenie): W niedzielnej Ewangelii słyszymy historię Szymona Piotra, który po nieudanej nocy, kiedy nie udało się złowić ani jednej ryby, pomimo zmęczenia, zachęcony słowami Jezusa, wyrusza na nowy połów. Apostoł staje się dla nas przewodnikiem przez nasze rozczarowania, rozgoryczenia, działania bez efektu, wysiłki bez rezultatów. To po prostu wstęp, początkowy etap wielkiego połowu, który przyjdzie na pewno, jeśli tylko będziesz działać według słów Jezusa.

Opis (streszczenie): W niedzielę obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego, pamiątkę wydarzenia, kiedy to Józef i Maria przynieśli malutkiego Jezusa do Jerozolimy. Kiedy Gabriel zapowiadał Maryi narodziny Jezusa, ona zaśpiewała Magnificat, pieśń uwielbienia Boga, a Jej słowa były bardzo radosne. Jednak kilka tygodni później - o tym mówi dzisiejsza Ewangelia - starzec Symeon w świątyni mówi do Maryi: "Twoją duszę miecz przeniknie". Czy Maryja pozostała smutna wypatrując przepowiedzianego nieszczęścia? Z całą pewnością nie! Chociaż słowa Symeona są trudne i bardzo poważne, Maryja przecież zachowała radość, która spłynęła na nią wraz ze Zwiastowaniem.

Opis (streszczenie): Niedziela Słowa Bożego, niedziela, kiedy jeszcze bardziej niż zwykle zastanawiamy się, czym jest dla nas to, co mówi Bóg. Ojciec łączy się z nami, wychodzi do nas w swoim Słowie, które jest trochę jak ramiona ukochanej osoby, które nas otulają, tworzą miejsce intymnego spotkania. Słowo Stwórcy wprowadza nas w dialog. Bóg mówi do nas, ale też chce nas usłyszeć. Dlatego właśnie Ewangelia jest tak niezmiernie ważna. Bez niej nie moglibyśmy nie tylko poznać Boga, ale nie umielibyśmy zrozumieć siebie ani tego, co nas otacza. Bo świat nie może być zrozumiany sam przez się. W tym zrozumieniu potrzebujemy pomocy. Potrzebujemy Słowa.

Opis (streszczenie): W niedzielnym czytaniu słyszymy o weselu w Kanie Galilejskiej. Wesele jest świętem wszystkich okolicznych mieszkańców. Każdy z nich coś przygotował i przyniósł ze sobą. Niestety, podczas uroczystości pojawił się poważny problem. Z nieznanych nam powodów zabrakło wina. Musimy pamiętać, że Palestyna, to kraina, gdzie winnice są czymś oczywistym, a tym samym wino jest zwykłym napojem, który na dodatek miał symboliczne znaczenie - wskazywał na Bożą hojność, był znakiem błogosławieństwa, ludzkiej pracowitości i gospodarności. W tym trudnym momencie pojawia się Maryja.