Tajemnice dzikich zwierząt godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Nie jest łatwo człowiekowi stanąć oko w oko z wilkiem, niedźwiedziem czy zającem. Na ogół dzikie zwierzęta trzymają się z daleka od miast i ludzkich siedlisk. W naszym programie pokażemy je z bliska. Telewidzowie zobaczą jak nasi bohaterowie - dzikie zwierzęta - wyglądają w naturze, czym się charakteryzują, jakie są naprawdę. Przewodnikiem po ich świecie będzie leśny detektyw, wyposażony, jak na współczesnego badacza przystało, w GPS, laptop, lornetkę, noktowizor i profesjonalny aparat fotograficzny. Będziemy konfrontować obiegowe opinie o wybranych zwierzętach z wiedzą i obserwacjami specjalistów, badających ich zwyczaje i zachowania. Odpowiedzą oni na pytanie Prawda czy Fałsz? W pierwszym odcinku poznamy wiewiórkę. Na świecie żyje 65 gatunków wiewiórek. Najmniejsze mieszkają w Afryce i mają - razem z ogonkiem - 10 cm długości, a największe - wiewiórki indyjskie - mogą urosnąć nawet do 80 centymetrów. Najbardziej znane są wiewiórki pospolite. Mieszkają w Europie i w Azji. Ta nazwa wcale nie znaczy, że to zupełnie zwyczajne zwierzątka. Wręcz przeciwnie! Mają wiele niepospolitych zdolności. Wiewiórki są gryzoniami. Całe życie rosną im przednie zęby, które musza być ścierane, aby domykał się pyszczek. O wiewiórkach opowie Marcin Kostrzyński, który sporo wiewiórek wychował we własnym domu. Poznamy historię wychowanych przez niego trzech wiewiórek: Bolka, Loka i Glusia. Pani ekspert z Łazienek Królewskich obali kilka obiegowych opinii na temat wiewiórek - wyjaśni, że są to bardzo sprytne zwierzątka, działające w sposób przemyślany. Wiewiórki chcąc zmylić konkurentów do swych zapasów np. gawrony, zakopują w ziemi fałszywe przysmaki. Wiewiórki świetnie pamiętają gdzie znajduje się kryjówka z zapasami na zimę. Takie miejsce odnajdują na pamięć, nie na węch, bo zimą trudno jest wyczuć zapach spod grubej pierzyny śniegu. Bywa, że nie wszystkie wiewiórcze zapasy są zjedzone... Cóż wiewiórki padają też ofiarami większych drapieżników i wtedy ich zapasy zostają w ziemi, a na wiosnę wyrastają z nich drzewka. I w tym sensie wiewiórki rzeczywiście przyczyniają się do rozsiewania drzew.

Opis (streszczenie): W tym odcinku opowieść o niedźwiedziach grizlly. Żyją tylko w Ameryce Północnej. Najwięcej jest ich w Kanadzie, na Alasce i w Parku Narodowym Yellowstone w Stanach Zjednoczonych. Grizzly nie przepadają za towarzystwem. Są samotnikami, z wyjątkiem samic, gdy wychowują potomstwo. Młode misie nie odstępują swoich mam przez trzy pierwsze lata życia. W języku angielskim grizzly oznacza siwy. Niedźwiedzie grizzly mają brązowe futra, ale na końcówkach sierść jest szara, albo jak mówią ludzie siwa. I to niezależnie od wieku. Grizzly to podgatunek niedźwiedzia brunatnego. Jest pod ochroną. Co jeszcze wyróżnia niedźwiedzia grizzly? O tym opowiedzą: Agata Borucka z warszawskiego zoo oraz Marcin Kostrzyński, który od lat obserwuje świat dzikich zwierząt.

Opis (streszczenie): W tym odcinku opowieść o rysiu. Żyje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Zamieszkuje najbardziej odludne zakątki rozległych lasów. Mieszka na bardzo rozległym terytorium, sięgającym nawet kilkaset kilometrów kwadratowych lasu. Na swoim terytorium ryś władca chadza własnymi ścieżkami. Każdej nocy przemierza kilka lub nawet kilkanaście kilometrów w poszukiwaniu pożywienia. Choć rysie to wielkie samotniki, ich życie rodzinnejest przykładne. Samice wychowują swoje młode troskliwie i czule, zajmując się nimi ponad rok od urodzenia. Ryś ma stojące uszy, a na ich szczycie znajduje się kępka włosów, która skupia fale dźwiękowe. Dzięki temu zwierzę lepiej słyszy. Cekawymi informacjami o rysiu podzieli się z widzami pasjonat dzikich zwierząt, Marcin Kostrzyński.

Opis (streszczenie): W tym odcinku o tajemnicach zająca szaraka. Zamieszkuje on wszystkie kontynenty oprócz Antarktydy. Cechą charakterystyczną jest to, iż jego tylne kończyny są znacznie dłuższe od przednich. Zające mają długie, szpiczaste uszy i krótki, puszysty ogon. Zając szarak jest typowo stepowym gatunkiem. Żyje głównie na otwartych obszarach pól i łąk. Rzadkozagląda do lasów, nie lubi też terenów bagiennych i podmokłych. Zimą, gdy ciężko jest znaleźć pożywienie, zagląda do sadów w poszukiwaniu smakołyków, które mogły spaść z drzew. Cecha charakterystyczna zająca - jego nogi - są nazywane skokami. Dzięki temu, że tylne są znacznie dłuższe od przednich, zające mogą nawet pędzić z prędkością 70 km/h. Taka prędkość pozwala im zdecydowanie wyprzedzićlisa. Małe zające nie są tak wytrawnymi biegaczami, dlatego zajęcze mamy dobrze ukrywają swojemłode, każde w innym miejscu. Maluchy czekają nieruchomo, zwinięte w kłębek, licząc że nawet przechodzący obok lis weźmie je za grudę ziemi. Każdy mały zajączek wie, że musi siedzieć wtedy bardzo cichutko. W programie wiele ciekawych informacji o tych sympatycznych zwierzętach, bardzo lubianych przez dzieci i dorosłych.

Opis (streszczenie): W tym odcinku tajemnice dzików. Zamieszkują Europę, Azję i Afrykę Północną. Trzymają się lasów, w których jest dla nich dużo jedzenia. Dziki są bardzo rodzinne. Rodzina dzików to: tata odyniec, mama locha i pasiaste dzieciaki warchlaki. Po ukończeniu 6 miesięcy warchlaki stają się całkowicie brunatne. Ich domy to barłogi w lasach. Dziki są wszystkożerne. Latem żywią się trawą, ziołami, korzeniami i liśćmi. Jesienią nie mają problemów ze znalezieniem jedzenia - lasy i pola obfitują w dojrzałe owoce dębów, buków, w grzyby i jagody. Dziki chętnie zjadają też ptasie jaja, myszy, ślimaki, owady, młode pisklęta. Ale najbardziej smakują im żołędzie, kasztany i ziemniaki. W programie wiele zaskakujących informacji o dzikach. Przekonamy się, że czasami mogą być one prawdziwymi przyjaciółmi człowieka.

Opis (streszczenie): Lisy to znani mieszkańcy lasów. Żywią się głównie myszami, chociaż zjadają też żaby, jaszczurki, ryby, raki, ptaki, jaja ptasie, króliki i zające. Nie gardzą również padliną. Dodatkowo lisy jedzą owoce, jak gruszki, jabłka oraz ślimaki, a także dżdżownice i larwy chrząszczy. Aby móc złapać zwierzynę, jak i ochronić się przed atakami innych drapieżników, natura wyposażyła je w całkiem niezłe zmysły. Bez wątpienia bardzo mocną stroną lisów jest słuch. Są w stanie usłyszeć odpoczywającego cietrzewia z odległości 600 kroków, lecącą wronę z odległości 500 metrów i pisk myszy z odległości 100 m. Mają też niezły węch, ale nie aż tak dobry jak inne psowate. W miejscach swoich ostoi lisy kopią rozległe nory, które mogą mieć nawet 30 metrów. Takie nory mają często kilka wlotów. Nora ma wiele bocznych korytarzy, a w jej środku znajduje się komora, gdzie samica rodzi młode. Lisy mają zwykle kilka nor, przy czym jedna stanowi ich stałą siedzibę, a inne dają im tylko chwilowe schronienie w niebezpieczeństwie lub w czasie niepogody. W programie wiele ciekawych faktów z życia lisów, które przybliży m.in. przyrodnik i filmowiec Marcin Kostrzyński, który opowie o swoich niezwykłych spotkaniach z tymi zwierzętami.

Opis (streszczenie): Nie jest łatwo człowiekowi stanąć oko w oko z wilkiem, niedźwiedziem czy zającem. Na ogół dzikie zwierzętatrzymają się z dala od miast i ludzkich siedlisk. W programie widać je z bliska. Telewidzowie zobaczą, jak dzikie zwierzęta wyglądają w naturze, czym się charakteryzują, jakie są naprawdę. Przewodnikiem po ich świecie będzie leśny detektyw, wyposażony, jak na współczesnego badacza przystało, w GPS, laptop, lornetkę, noktowizor i profesjonalny aparat fotograficzny. Będzie konfrontacja obiegowych opinieio wybranych zwierzętach z wiedzą i obserwacjami specjalistów, badających ich zwyczaje i zachowania. W tym odcinku poznamy wiewiórkę. Na świecie żyje 65 gatunków tych gryzoni z rodziny wiewiórkowatych. Najmniejsze mieszkają w Afryce i mają - razem z ogonkiem - 10 cm długości, a największe - wiewiórki indyjskie - mogąurosnąć nawet do 80 centymetrów. Najbardziej znane są wiewiórki pospolite. Występują w Europie i w Azji. Ta nazwawcale nie znaczy, że to zupełnie zwyczajne zwierzątka. Wręcz przeciwnie. Mają wiele niepospolitych zdolności. Wiewiórki to gryzonie, którym całe życie rosną przednie zęby. Zęby muszą być ścierane, aby domykał się pyszczek. O wiewiórkach opowie Marcin Kostrzyński, który sporo wychował ich we własnym domu. Poznamy historię trzech podopiecznych: Bolka, Loka i Glusia. A pani ekspert z Łazienek Królewskich obali kilka obiegowych opinii na temat wiewiórek, wyjaśni, że są to bardzo sprytne zwierzątka, działające w sposób przemyślany. Wiewiórki, chcąc zmylić amatorów swych zapasów, np. gawrony, zakopują w ziemi fałszywe przysmaki. Wiewiórki świetnie pamiętają, gdzie znajduje się kryjówka z zapasami na zimę. Takie miejsce odnajdują na pamięć, nie na węch, bo zimą trudno jest wyczuć zapach spod grubej pierzyny śniegu. Bywa, że nie wszystkie wiewiórcze zapasy są zjedzone. Wiewiórki często są bowiem ofiarami większych drapieżników i wtedy ich zapasy zostają w ziemi, a na wiosnę wyrastają z nich drzewka. W ten sposób rzeczywiście przyczyniają się do rozsiewania drzew.

Opis (streszczenie): Wilki żyją pod każdą szerokością geograficzną. Na Alasce są białe wilki, w Kanadzie czarne, w Meksyku małe i rude, w Azji szaropłowe, a w Europie szare. Ich liczebność nie jest zbyt wielka - najwięcej wilków żyje w Kanadzie, ok. 50 tysięcy, ale na przykład w Polsce jest tylko około 800. Niezależnie od tego gdzie wilki żyją, wszędzie mają podobne zwyczaje. Ich stada rodzinne zwane są watahami. Tata w wilczej rodzinie to basior, mama to wadera. Lubią wędrować, przemierzają nawet do 150 km w ciągu doby. Polują inteligentnie i sprytnie. A ich specjalnością jest wycie. Filmową pułapkę na wilki umieści na drzewie Marcin Kostrzyński. Dzięki niej podejrzymy wilki i przekonamy się, że to dobrze zorganizowane zwierzęta, którym człowiek niesłusznie przypisujewiele złych cech. Tak jak wszystkie drapieżniki, wilki polują tylko wtedy, gdy potrzebują zjeść. Co więcej polują przede wszystkim na leśną, dziką zwierzynę. Najbardziej wilków obawiają się hodowcy owiec, dlatego coraz lepiej potrafią oni zabezpieczać swoje stado.