U wybrzeży Nowej Zelandii seria III godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Odc. 6 - "Kuki Airani". Na rozległej przestrzeni południowego Pacyfiku leży archipelag tropikalnych wysp rozrzuconych na powierzchni dwóch milionów kilometrów kwadratowych. Pierwsi żeglarze cudem dotarli tu po długiej wyprawie. Co roku wyspy te stają się celem dla wędrowców, którzy podejmują jedną z największych migracji na świecie. Inni ich mieszkańcy uczestniczą w nieco wolniejszej, ale równie imponującej podróży. Dzięki niej możemy wejrzeć w głąb ewolucyjnej przeszłości. Ta rajska kraina potrafi jednak być zwodnicza. Południowe Wyspy Cooka - Kuki Airani. Pośród bezkresnych wód południowego Pacyfiku leży Rarotonga - największa z Wysp Cooka. Co roku od lipca strudzeni wędrowcy oznajmiają przybycie do tych przybrzeżnych wód. To humbaki. Całe lato odżywiały się krylem w wodach Antarktyku. Przed nadejściem zimy rozpoczęły migrację o długości 5 tysięcy kilometrów. Ich wędrówka trwała trzy miesiące. W tych wodach kryl nie występuje, ale humbaki nie przybyły tu na żer. Trzy i pół tysiąca tych waleni podejmuje tę coroczną wyprawę, by się spotykać, łączyć w pary i rozmnażać.

Opis (streszczenie): Za północnym krańcem Nowej Zelandii, gdzie Pacyfik łączy się z Morzem Tasmana, pośród morskiego pustkowia krzyżują się wodne szlaki. Łańcuch wysp wyłania się z morza tak, jakby olbrzym rozrzucił z nieba kamienne bloki. Ludzie, którzy pierwsi ujrzeli te wyspy, nazwali je Manawatawhi ze względu na ich oddalenie od lądu. Europejscy odkrywcy nadali im nazwę Wysp Trzech Króli, na część biblijnych Mędrców, którzy odbyli długą podróż, by przynieść dary. Niezależnie od nazwy to prastare, dzikie i odległe miejsce wzbudza zachwyt u każdego przybysza. Oceaniczni wędrowcy zostają tu na zawsze, a rozbitkowie rozwijają się bez przeszkód. Aby tu dotrzeć, trzeba stawić czoło bezlitosnemu oceanowi w miejscu, gdzie zderzają się prądy morskie. Manawatawhi - Wyspy Trzech Króli. Około stu milionów lat temu Nowa Zelandia odłączyła się od superkontynentu Gondwany. W wyniku działania potężnych sił tektonicznych nowo powstałe wyspy pękały i rozłączały się. Archipelag Trzech Króli odłączył się i przemieścił dalej. Dziś od głównych wysp Nowej Zelandii oddziela go podwodny rów o głębokości trzystu metrów. Nad grupą wysp dominuje największa - Great Island. Northeast, Southwest, West Island i pozostałe skały wystające z morza tworzą archipelag trzynastu wysp. Podobnie jak w przypadku Wysp Galapagos miliony lat izolacji doprowadziły do powstania wielu endemicznych gatunków. Również pod wodą.

Opis (streszczenie): Odc. 4 U wrót największego miasta Nowej Zelandii wielka zatoka rozpościera się na zachód aż po horyzont. Z błękitnych wód tej odnogi Pacyfiku wyłania się 70 wysp. Latem gromadzą się tu miliony wędrowców z tropików. Przyciąga ich, dostępny sezonowo, naturalny szwedzki stół. To również miejsce, w którym tworzą się niezwykłe partnerskie relacje. Tylko tutaj inteligentny ptak morski zapewnia sobie przetrwanie, zawierając sojusz z rzadkim gatunkiem delfina. Inne ssaki morskie odnawiają wieloletnie międzygatunkowe przyjaźnie. Wszystko to dzieje się w Tikapa Moana o Hauraki - Zatoce Hauraki. Początek lata. W rozległej zatoce właśnie rozpoczyna się zdarzenie, które przesądza o niezwykłości tego miejsca. Pod powierzchnią wody jedno z największych oceanicznych źródeł energii zwiększa swoją sezonową aktywność. To odnoga Prądu Południoworównikowego - ciepły Prąd Wschodnioaustralijski, przenoszący wodę z obszarów równikowych ku północnym wybrzeżom Nowej Zelandii. Ten prąd morski transportuje masy substancji odżywczych. Mnóstwo zwierząt podąża tym przenikającym do zatoki szlakiem obfitości. Wiele gatunków zawdzięcza mu przetrwanie.

Opis (streszczenie): Seria przyrodnicza, która zabiera nas pod powierzchnię morza, do świata oszałamiających stworzeń żyjących wzdłuż wybrzeża Nowej Zelandii i na lokalnych wyspach. Ta seria ukazuje codzienne dramaty, wyzwania i triumfy zwierząt morskich żyjących w tych dzielnicach - od kultowych orek, delfinów i rekinów po dorsza błękitnego i raki oraz wszystko pomiędzy. Odc. 3 Te Tau Ihu. Północny kraniec Wyspy Południowej Nowej Zelandii to krajobraz pełen kontrastów. Miejscowa ludność nazywa to miejsce wierzchołkiem dna. Na zachód rozciąga się jedna z najdłuższych na świecie mierzei, łagodnie okalająca Zatokę Mohua - Golden Bay. Na wschodzie urwiste góry wpadają do morza. Zalane przez Pacyfik doliny rzeczne tworzą niezwykły obszar cieśnin - Marlborough Sounds. Rwące prądy morskie łączą przeciwstawne i zarazem dopełniające się krajobrazy, tworząc zdradliwy korytarz. Musi go pokonać każdy, kto wkracza na obszar, którym rządzi nieustanny ruch. Prądy przynoszą też pożywienie. Dlatego przybywa tu wielu oceanicznych wędrowców. Kontrast między wschodnią i zachodnią częścią krainy widać w jej niezwykłych mieszkańcach. Zarówno pod wodą, jak i na lądzie to dynamiczne miejsce pełne jest skrajności. Te Tau Ihu o Te Waka - a - Maui - kraniec Wyspy Południowej. Początek wiosny. Wiatr wzburza wodę u wejścia do Marlborough Sounds na północnym krańcu Wyspy Południowej. Regularnie o tej porze morski krajobraz wzbogacają delfiny ciemne. To ostatni etap ich morskiej wędrówki.

Opis (streszczenie): Powrót do pięknej serii przyrodniczej, który zabierze nas pod powierzchnię morza do świata oszałamiających stworzeń żyjących wzdłuż wybrzeża Nowej Zelandii i na lokalnych wyspach. Ta seria ukazuje codzienne dramaty, wyzwania i triumfy zwierząt morskich żyjących w tych dzielnicach - od kultowych orków, delfinów i rekinów po dorsza błękitnego i raki oraz wszystko pomiędzy. Odc. 2 Półwysep Otago, w języku Maorysów - Muaupoko, osłania zatokę i duże miasto. To raj dla najrzadziej występujących zwierząt półkuli południowej. Żyzne prądy morskie przyciągają przybyszów ze wzburzonego oceanu. Niektóre gatunki po latach nieobecności wracają do tej dzikiej południowej krainy. Aotearoa - Nowa Zelandia. Wczesna wiosna w wodach u wybrzeży Muaupoko. Ten powrót ma wyjątkowe znaczenie. Zaledwie 200 lat temu na tych wybrzeżach roiło się od ssaków morskich. Zdziesiątkowani wskutek polowań przodkowie tych samic zostali zmuszeni, by wycofać się z wyspy na bezpieczne obszary subantarktyczne Oceanu Południowego. Półwysep Muaupoko to niezwykły dom dla wielu zwierząt.

Opis (streszczenie): Powrót do pięknej serii przyrodniczej, która zabierze nas pod powierzchnię morza do świata oszałamiających stworzeń żyjących wzdłuż wybrzeża Nowej Zelandii i na lokalnych wyspach. Ta seria ukazuje codzienne dramaty, wyzwania i triumfy zwierząt morskich żyjących w tych dzielnicach - od kultowych orków, delfinów i rekinów po dorsza błękitnego i raki oraz wszystko pomiędzy. Odc. 1 - "Tini Heke". Granitowa forteca wyłaniająca się z wód Oceanu Południowego przecina przestwór morza i nieba. Głębokie jaskinie są świadectwem jej zamierzchłego pochodzenia, sięgającego czasów Gondwany. W tym jednym z najmniej zmienionych miejsc naszej planety z łatwością można wyobrazić sobie świat przed pojawieniem się ludzi. Izolacja nie oznacza jednak braku życia na Tini Heke - Wyspach Snares. Koniec wiosny. Ocean Południowy jest nieco wzburzony. Z Antarktyki przybywają wielkie fale. Wyspa North East - Północno Wschodnia o powierzchni 280 hektarów to największa z grupy siedmiu wysp archipelagu Snares. Porasta ją bujny pierwotny las Olearia lyalli. Wyspa Broughton ma zaledwie 48 hektarów powierzchni. Łańcuch Zachodni - Western Chain to pięć małych skalistych wysepek. Późną wiosną wyspy wydają się opustoszałe. Ale pojawiają się tu osobniki endemicznego gatunku pingwinów grzebieniastych. Na Tini Heke wkrótce rozpocznie się kolejny spektakl przyrody. Pięć milionów ptaków morskich przybywa, by spędzić tu lato. Wzdłuż wybrzeży Tini Heke często burzliwy Ocean Południowy żłobi granitowe skały, tworząc zatoczki i jaskinie.

Opis (streszczenie): Odc. 4 - "Te Mouanui a Toi". U wrót największego miasta Nowej Zelandii wielka zatoka rozpościera się na zachód aż po horyzont. Z błękitnych wód tej odnogi Pacyfiku wyłania się 70 wysp. Latem gromadzą się tu miliony wędrowców z tropików. Przyciąga ich, dostępny sezonowo, naturalny szwedzki stół. To również miejsce, w którym tworzą się niezwykłe partnerskie relacje. Tylko tutaj inteligentny ptak morski zapewnia sobie przetrwanie, zawierając sojusz z rzadkim gatunkiem delfina. Inne ssaki morskie odnawiają wieloletnie międzygatunkowe przyjaźnie. Wszystko to dzieje się w Tikapa Moana o Hauraki - Zatoce Hauraki. Początek lata. W rozległej zatoce właśnie rozpoczyna się zdarzenie, które przesądza o niezwykłości tego miejsca. Pod powierzchnią wody jedno z największych oceanicznych źródeł energii zwiększa swoją sezonową aktywność. To odnoga Prądu Południoworównikowego - ciepły Prąd Wschodnioaustralijski, przenoszący wodę z obszarów równikowych ku północnym wybrzeżom Nowej Zelandii. Ten prąd morski transportuje masy substancji odżywczych. Mnóstwo zwierząt podąża tym przenikającym do zatoki szlakiem obfitości. Wiele gatunków zawdzięcza mu przetrwanie.

Opis (streszczenie): Odc. 6 Kuki Airani. Na rozległej przestrzeni południowego Pacyfiku leży archipelag tropikalnych wysp rozrzuconych na powierzchni dwóch milionów kilometrów kwadratowych. Pierwsi żeglarze cudem dotarli tu po długiej wyprawie. Co roku wyspy te stają się celem dla wędrowców, którzy podejmują jedną z największych migracji na świecie. Inni ich mieszkańcy uczestniczą w nieco wolniejszej, ale równie imponującej podróży. Dzięki niej możemy wejrzeć w głąb ewolucyjnej przeszłości. Ta rajska kraina potrafi jednak być zwodnicza. Południowe Wyspy Cooka - Kuki Airani. Pośród bezkresnych wód południowego Pacyfiku leży Rarotonga - największa z Wysp Cooka. Co roku od lipca strudzeni wędrowcy oznajmiają przybycie do tych przybrzeżnych wód. To humbaki. Całe lato odżywiały się krylem w wodach Antarktyku. Przed nadejściem zimy rozpoczęły migrację o długości 5 tysięcy kilometrów. Ich wędrówka trwała trzy miesiące. W tych wodach kryl nie występuje, ale humbaki nie przybyły tu na żer. Trzy i pół tysiąca tych waleni podejmuje tę coroczną wyprawę, by się spotykać, łączyć w pary i rozmnażać.

Opis (streszczenie): Odc. 4 Te Mouanui a Toi. U wrót największego miasta Nowej Zelandii wielka zatoka rozpościera się na zachód aż po horyzont. Z błękitnych wód tej odnogi Pacyfiku wyłania się 70 wysp. Latem gromadzą się tu miliony wędrowców z tropików. Przyciąga ich, dostępny sezonowo, naturalny szwedzki stół. To również miejsce, w którym tworzą się niezwykłe partnerskie relacje. Tylko tutaj inteligentny ptak morski zapewnia sobie przetrwanie, zawierając sojusz z rzadkim gatunkiem delfina. Inne ssaki morskie odnawiają wieloletnie międzygatunkowe przyjaźnie. Wszystko to dzieje się w Tikapa Moana o Hauraki - Zatoce Hauraki. Początek lata. W rozległej zatoce właśnie rozpoczyna się zdarzenie, które przesądza o niezwykłości tego miejsca. Pod powierzchnią wody jedno z największych oceanicznych źródeł energii zwiększa swoją sezonową aktywność. To odnoga Prądu Południoworównikowego - ciepły Prąd Wschodnioaustralijski, przenoszący wodę z obszarów równikowych ku północnym wybrzeżom Nowej Zelandii. Ten prąd morski transportuje masy substancji odżywczych. Mnóstwo zwierząt podąża tym przenikającym do zatoki szlakiem obfitości. Wiele gatunków zawdzięcza mu przetrwanie.

Opis (streszczenie): Za północnym krańcem Nowej Zelandii, gdzie Pacyfik łączy się z Morzem Tasmana pośród morskiego pustkowia krzyżują się wodne szlaki. Łańcuch wysp wyłania się z morza tak, jakby olbrzym rozrzucił z nieba kamienne bloki. Ludzie, którzy pierwsi ujrzeli te wyspy, nazwali je Manawatawhi ze względu na ich oddalenie od lądu. Europejscy odkrywcy nadali im nazwę Wysp Trzech Króli, na część biblijnych Mędrców, którzy odbyli długą podróż, by przynieść dary. Niezależnie od nazwy to prastare, dzikie i odległe miejsce wzbudza zachwyt u każdego przybysza. Oceaniczni wędrowcy zostają tu na zawsze, a rozbitkowie rozwijają się bez przeszkód. Aby tu dotrzeć, trzeba stawić czoło bezlitosnemu oceanowi w miejscu, gdzie zderzają się prądy morskie. Manawatawhi - Wyspy Trzech Króli. Około stu milionów lat temu Nowa Zelandia odłączyła się od superkontynentu Gondwany. W wyniku działania potężnych sił tektonicznych nowo powstałe wyspy pękały i rozłączały się. Archipelag Trzech Króli odłączył się i przemieścił dalej. Dziś od głównych wysp Nowej Zelandii oddziela go podwodny rów o głębokości trzystu metrów. Nad grupą wysp dominuje największa - Great Island. Northeast, Southwest, West Island i pozostałe skały wystające z morza tworzą archipelag trzynastu wysp. Podobnie jak w przypadku Wysp Galapagos miliony lat izolacji doprowadziły do powstania wielu endemicznych gatunków. Również pod wodą.

Opis (streszczenie): Odc. 5 Manawatawhi. Za północnym krańcem Nowej Zelandii, gdzie Pacyfik łączy się z Morzem Tasmana pośród morskiego pustkowia krzyżują się wodne szlaki. Łańcuch wysp wyłania się z morza tak, jakby olbrzym rozrzucił z nieba kamienne bloki. Ludzie, którzy pierwsi ujrzeli te wyspy, nazwali je Manawatawhi ze względu na ich oddalenie od lądu. Europejscy odkrywcy nadali im nazwę Wysp Trzech Króli, na część biblijnych Mędrców, którzy odbyli długą podróż, by przynieść dary. Niezależnie od nazwy to prastare, dzikie i odległe miejsce wzbudza zachwyt u każdego przybysza. Oceaniczni wędrowcy zostają tu na zawsze, a rozbitkowie rozwijają się bez przeszkód. Aby tu dotrzeć, trzeba stawić czoło bezlitosnemu oceanowi w miejscu, gdzie zderzają się prądy morskie. Manawatawhi - Wyspy Trzech Króli. Około stu milionów lat temu Nowa Zelandia odłączyła się od superkontynentu Gondwany. W wyniku działania potężnych sił tektonicznych nowo powstałe wyspy pękały i rozłączały się. Archipelag Trzech Króli odłączył się i przemieścił dalej. Dziś od głównych wysp Nowej Zelandii oddziela go podwodny rów o głębokości trzystu metrów. Nad grupą wysp dominuje największa - Great Island. Northeast, Southwest, West Island i pozostałe skały wystające z morza tworzą archipelag trzynastu wysp. Podobnie jak w przypadku Wysp Galapagos miliony lat izolacji doprowadziły do powstania wielu endemicznych gatunków. Również pod wodą.