CAŁKIEM NIEZŁA HISTORIA godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Historia spływu drewna rzeką Dunajec sięga 185 lat. Dziś tratwy nie spławiają już drewna, ale tradycja spływu trwa nadal - jest turystyczną atrakcją od wiosny do jesieni. Historię spływu Dunajcem wspomni flisak, który w 2020 roku kończy swoją pracę. Zastąpi go syn, wychowany w atmosferze dawnego flisowania. A już do zawodu sposobi się wnuk. Popłyniemy tratwami ze Sromowiec Wyżnych do Szczawnicy. Zobaczymy piękne krajobrazy Pienin, dowiemy się, czym różną się stroje górali pienińskich od podhalańskich, posłuchamy flisackich opowieści i anegdot.

Opis (streszczenie): 98 - pan Robert ma to dokładnie wyliczone. A na każdej jeszcze znajduje się numer. Kiedy jest przy tej z numerem 47 to wie, że połowa pracy jest już wykonana. Kto jest taki skrupulatny? Latarnik z Wrocławia, który dzień w dzień, w deszczu i słońcu odpala zabytkowe latarnie na Ostrowie Tumskim. A potem, gdy wstaje słońce, rusza ponownie uliczkami i gasi każdą z nich. Kiedyś było ich w mieście znacznie więcej i miały trochę inne znaczenie. Dawniej, gdy o elektryczności nikt jeszcze nie słyszał - rozświetlały egipskie ciemności. Dziś są tylko wspomnieniem czasu, którego już nie ma, ale to prawie jak podróż w czasie: gdy z mgły, przy zachodzie słońca przez most przechodzi postać w czarnej pelerynie. Niejeden chce zrobić zdjęcie, inny westchnie nad minionym czasem, a pan Robert mówi, że lubi takie światło, bo ma w sobie coś niezwykłego.

Opis (streszczenie): Randia i Piotr są specjalistami od rekonstrukcji historycznej. Szyją stroje, wyroby rymarskie oraz zajmują się wyrobem biżuterii, plakiet, elementów srebrnych wykonanych nieistniejącą już techniką repusowania. Piotr pełni honorową funkcję kasztelana na zamku w Inowłodzu. Cieszy się dużym poważaniem wśród miejscowych. Randa i Piotr uciekli kilka lat temu z wielkiego miasta. Dzięki ich działaniom, mieszkańcy Inowłodza czują własną tożsamość i są bliżej siebie. Na murach Inowłodza powstają kopie średniowiecznych iluminacji, na jednej z chat pojawił się szyld Czarna kura - galeria sztuki. Co roku wokół zamku gromadzą się rycerze w zbrojach odbywający turnieje, a w przydrożnych kramach można kupić wyroby rzemieślnicze wyprodukowane według najstarszych technologii. Znajdziemy tu powroźnika, warsztaty ceramiczne, wikliniarzy, mincerów (bicie monet), kowali, tkaczy. Każdy jest ubrany w ręcznie szyty kostium z epoki.

Opis (streszczenie): Cykl reporterski tworzony przez najlepszych dziennikarzy z Oddziałów TVP o tematyce społecznej opowiadający o ciekawych inicjatywach, ludziach i miejscach. Warto zwolnić dosłownie i w przenośni.

Opis (streszczenie): Z pasji i miłości do Wisły ponad 130 lat temu zrodziło się Włocławskie Towarzystwo Wioślarskie. Do dzisiaj codziennie młodzi wioślarze trenują na królowej polskich rzek we Włocławku. Krzysztof Gabryelewicz z towarzystwem związany jest od młodych lat. Najpierw był zawodnikiem, dziś pokazuje innym siłę tego sportu i zaraża swoja pasją. Opowieść o miłości trenera do wioślarstwa, o jego trudach i przeżyciach w pracy, sukcesach i marzeniach na przyszłość. To też opowieść o tęsknocie za dawną Wisłą, która tętniła życiem i ściągała na swoje brzegi włocławian. Dziś bulwary są puste.

Opis (streszczenie): "Pewnego dnia kolega, taki z klubu, hiphopowiec, powiedział mi, że mam ruszyć d... , no i ruszyłem." 35-letni Daniel Grajewski jest kolejnym zawodnikiem z mózgowym porażeniem dziecięcym w klubie słynniej bokserskiej rodziny Królów. W tym przypadku trenerzy poszli dalej i Daniela trenuje inny niepełnosprawny zawodnik z ponad dziesięcioletnim bokserskim stażem zawodniczym, Łukasz Rzążewski. Pomysł działa.

Opis (streszczenie): Pochodzący z rodziny żydowskiej Rafael Blau wychował się częściowo w Dzierżoniowie, skąd w 1965 roku wraz z rodzicami wyjechał do Izraela, rozpoczynając nowe życie w Beer Szewie. Po latach, wracając do Polski, postanowił wraz z żoną Dorin kupić zniszczoną synagogę w Dzierżoniowie, by ocalić ją od całkowitej ruiny. Założyli fundację, która dzięki ich determinacji oraz wsparciu lokalnych władz, mieszkańców i przyjaciół z Polski i Izraela zebrała środki na remont budynku. Synagoga stała się miejscem pamięci, tolerancji i kultury, organizując m.in. koncerty, spotkania i uroczystości upamiętniające historię lokalnej społeczności żydowskiej. Historia Rafaela to opowieść o tożsamości, pamięci i niezwykłej sile powrotu do korzeni, a także o budowaniu mostów między ludźmi i kulturami.

Opis (streszczenie): Cykl reporterski tworzony przez najlepszych dziennikarzy z Oddziałów TVP o tematyce społecznej opowiadający o ciekawych inicjatywach, ludziach i miejscach. Warto zwolnić dosłownie i w przenośni. Zjechać z autostrady, zboczyć z głównej ulicy, zabłądzić wśród podwórek po to by poznać z pozoru zwyczajne życie mieszkających na uboczu społeczności. Zrozumieć specyfikę i klimat małych ojczyzn. Odkryć lokalnych liderów, pokazać zapomnianych artystów i animatorów kultury.

Opis (streszczenie): Muły cuchną okropnie, ale to nie powód, żeby zapach ich sierści nie znalazł się wśród ponad 8 tysięcy zapachów zamkniętych w szklanych słoiczkach, fiolkach i pojemniczkach. Trafi do specjalnej biblioteki, w której jest już owcza wełna, bursztynowy pył, smary od lokomotywy, sierść tygrysa i tysiące innych. Za bibliotekarza w tej nietypowej instytucji robi Marek Jakubowski człowiek, który uczy poznawać świat niewidome dzieci w ośrodku w Owińskach. Dzięki tej bibliotece poznają świat, który jest dla nich niedostępny. A tak mogą go sobie wyobrazić. Bursztynowy pył pachnie jak morski piasek nagrzany słońcem. Wielu z nich tylko tak dotknie morza nosem.

Opis (streszczenie): W pierwszych dniach sierpnia 1944 r. Jan Markowski wraz z Mirosławem Jezierskim skomponowali "Marsz Mokotowa" - hymn walczącej Warszawy. Mimo iż studiował na Politechnice Warszawskiej, od zawsze pociągała muzyka. Piosenki zaczął tworzyć jeszcze przed wojną. Zadebiutował w 1936 r. piosenkami dla Chóru Juranda. Komponował dla Mieczysława Fogga (Jan Markowski był także wyłącznym akompaniatorem piosenkarza) oraz Reny Rolskiej. W czasie wojny był dowódcą oddziału saperów w Warszawie. Oprócz Marszu Mokotowa stworzył takie piosenki Powstania jak: "Mała dziewczynka z AK" czy "Sanitariuszka Małgorzatka". Brejdak (brat Jana) - Andrzej, pseudonim Marek Andrzejewski, podczas II wojny światowej był żołnierzem AK i również brał udział w Powstaniu Warszawskim. Był też autorem okupacyjnych piosenek. Po wojnie tworzył głównie utwory orkiestrowe i instrumentalne, ale też rozrywkowe. Był dyrygentem, dyrektorem Filharmonii Wrocławskiej (1965 -1968), twórcą Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans i jego pierwszym dyrektorem. O to, by pamięć o wybitnych kompozytorach, pochodzących z Lublina, braciach Markowskich, była należycie kultywowana, od lat zabiega i czyni liczne starania pasjonat historii, pan Andrzej Namiota, który czynnie działa w zespole Lubelska Baszata, pisze teksty piosenek oraz komponuje.

Opis (streszczenie): Mieszkają obok nas. Czasem chodzą z nami na grzyby albo spacery. Lubimy z nimi rozmawiać, ale nigdy nie zdradzają nam wszystkiego o sobie... Ich dziadkowie zostali tutaj, by pilnować zrabowanych skarbów. Mówi się się o nich, że są "strażnikami depozytów". Pytanie tylko czy istnieją naprawdę? Czy są tylko wytworem wyobraźni? Czy chcemy wierzyć w ich istnienie? I tylko wierzyć? Ten reportaż będzie opowieścią o ludziach, którzy naprawdę znają takich "strażników". I takich, którzy wiedzą, gdzie takie depozyty były albo mogą być do dzisiaj...

Opis (streszczenie): Robert Rupala z Siemianowic Śląskich w zaciszu swojego domu skrywa prawdziwy skarb, a raczej tysiące małych skarbów - wielką armię żołnierzyków i miniatur pojazdów wojskowych z całego świata. Od czasów Cesarstwa Rzymskiego (które pan Robert najbardziej sobie upodobał), do II wojny światowej. Pan Robert, współzałożycieli historycznego Stowarzyszenia Pro Antica, jest też posiadaczem własnoręcznie wykonanej zbroi legionisty rzymskiego. On i jemu podobni jeżdżą do Rzymu i uczestniczą w wielkiej, historycznej paradzie. Ale to nie jedyne pasje pana Roberta.

Opis (streszczenie): Kiedyś, mieszkali na obrzeżach miasta. Hodowali zwierzęta, uprawiali pola, ale z czasem, okazało się, że rolnicy...prowadzą gospodarstwa w środku... osiedla. Dookoła powstały bloki, hipermarkety, przedszkola. I tak, zostali z uprawą i... problemem. Bo obornik - zaczął przeszkadzać, kombajn - jeszcze bardziej. Do rolników - pukała policja, zaglądała straż miejska. W Kielcach, jest ich 1600. Ale są też w Gdańsku, Rzeszowie, Krakowie. Jedna z rolniczych rodzin, w Kielcach - zlikwidowała oborę, stodołę i kurniki. Ale z uprawy ziemi, rolnicy, nie zrezygnowali. Zboże, które trzeba było młócić kombajnem, zastąpili czymś mniej uciążliwym dla sąsiadów - dynią. Dziś odwiedza ich... większość Kielczan, bo jesienią, mają w gospodarstwie, prawdziwe tłumy.

Opis (streszczenie): 98, pan Robert ma to dokładnie wyliczone. A na każdej jeszcze znajduje się numer. Kiedy jest przy tej z numerem 47, to wie, że połowa pracy jest już wykonana. Kto jest taki skrupulatny? Latarnik z Wrocławia, który dzień w dzień, w deszczu i słońcu odpala zabytkowe latarnie na Ostrowie Tumskim. A potem, gdy wstaje słońce, rusza ponownie uliczkami i gasi każdą z nich. Kiedyś było ich w mieście znacznie więcej i miały trochę inne znaczenie. Dawniej, gdy o elektryczności nikt jeszcze nie słyszał, rozświetlały egipskie ciemności. Dziś są tylko wspomnieniem czasu, którego już nie ma, ale to prawie jak podróż w czasie: gdy z mgły, przy zachodzie słońca przez most przechodzi postać w czarnej pelerynie Niejeden chce zrobić zdjęcie, inny westchnie nad minionym czasem, a pan Robert mówi, że lubi takie światło, bo ma w sobie coś niezwykłego.

Opis (streszczenie): Kiedy pojechać dalej tą drogą, zaczyna się las. A za lasem nie ma już nic: ani prądu, ani kanalizacji; tylko cisza i spokój. A w tym niezwykłym miejscu żyją szczęśliwi ludzie i jeszcze szczęśliwsze krowy. Codziennie rano, gdy tylko otwierają się drzwi obory kilkanaście krów dostojnym krokiem wychodzi na pastwisko. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że pastwisko jest po drugiej stronie rzeki Bug. Jak przeprawić tam krowy? Głowił się nad tym pradziadek Bolesława Młynarczuka i wymyślił: nauczył krowy pływać. I tak pływają kolejne pokolenia. Dwa razy dziennie. Dziś są jedynymi, którzy jeszcze się tym zajmują. Dawniej cała wioska spławiała krowy rzeką. Teraz sami o sobie mówią, że są jak muzeum, a ich krowy są najczystsze na świecie, bo biorą kąpiel dwa razy dziennie. Ten reportaż to opowieść o świecie, którego już prawie nie ma; gdzie czas płynie wolno, a krowy żyją na wolności.