Dzika Australia godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Australia to jeden z najrozleglejszych dzikich obszarów świata. Aborygenom udało się przetrwać na tym kontynencie dzięki obserwacji przyrody i czerpaniu z niej wiedzy. [AL]

Opis (streszczenie): Ostatni odcinek serialu dokumentalnego o Australii to podsumowanie trzech lat filmowania. Czterech filmowców postanowiło uchwycić ogrom i piękno różnorodnej przyrody Australii. Spędzili 620 dni w terenie. Pokonali ponad sto tysięcy kilometrów. W ciągu trzech lat zgromadzili wyjątkowy materiał filmowy. Podróż po Australii okazała się spełnieniem marzeń. Decydując się na filmowanie przyrody rozległego kontynentu, podjęliśmy wielkie wyzwanie. Głównie ze względu na olbrzymie odległości. Australijskie zwierzęta wymykają się wszelkim porównaniom. Nawet gdybym uruchomił całą swoją wyobraźnię, nie zdołałbym wymyślić takich osobliwości. Nie sposób nakręcić filmu o Australii z pominięciem kangurów. Kangur rudy to największy gatunek kangura na kontynencie. W Australii bywa naprawdę gorąco. Kiedy filmowaliśmy latem na pustyni w pobliżu Alice Springs, temperatura dochodziła do 40 stopni Celsjusza. Australijskie drogi pozostawiają wiele do życzenia, szczególnie w buszu i na pustyni. Ostre kamienie wbijają się w opony i mogą je szybko zniszczyć. W Australii nie brak śmiertelnych niebezpieczeństw. Na tym kontynencie roi się od jadowitych zwierząt. Operatorzy filmowali ze śmigłowca, wykorzystując system Cineflex, który zapewnia bezdrganiowe ujęcia z kamery podwieszonej pod maszyną. Systemem sterował specjalnie przeszkolony operator. Zdjęcia z lotu ptaka ukazują Australię, jakiej zwykle nie jest nam dane oglądać. Niezwykły świat zwierząt, który dane nam było poznać, w przyszłości może zaniknąć. Wyprawa do Australii okazała się również pouczającym doświadczeniem. Wśród tych niezwykłych krajobrazów dobrze widać, jak kruche i pełne zagrożeń jest nasze życie.

Opis (streszczenie): W pachnących jak pastylki na kaszel eukaliptusowych lasach wschodniej Australii gardłowe odgłosy godowe samców koali zwiastują nadejście lata. Żaden osobnik nie zadowoli się zwykłym uściskiem, by wyrazić, co czuje, używa swych długich strun głosowych, które wytwarzają głośne miłosne nawoływania. Siła tych krzyków sygnalizuje wielkość zwierzęcia. Nawet jeśli samiec jest nie większy od dużego szopa, rykiem dorównuje olbrzymom. Wabi samice i drażni rywali. Nawet jeśli wygląda jak przytulanka, to podczas corocznej pory godowej zmienia się w demona. Koala rzadko schodzi na ziemię. Nawet do dwudziestu godzin śpi na drzewie, a po przebudzeniu większość czasu poświęca jedzeniu. Jego aktywność wzrasta tylko w sezonie rozrodczym. Tak zwane misie koala oczywiście nie są niedźwiedziami. To torbacze, podobnie jak kangury. Innym ciekawym zwierzęciem jest lirogon. Bujne lasy deszczowe wschodniej Australii rosną u podnóży Wielkich Gór Wododziałowych. Najwyższe pasmo tego łańcucha górskiego to Alpy Australijskie. Tutejsze szczyty wznoszą się na wysokość ponad dwa tysiące metrów nad poziomem morza. Nawet w najwyższych partiach, w surowym klimacie, gdzie rośnie już niewiele drzew, nie brak życia. Na niewielkim obszarze wśród szczytów Wielkich Gór Wododziałowych przedstawiciel jednego z najrzadziej występujących gatunków żab szuka miejsca na gniazdo. Wielkie Góry Wododziałowe oddzielają żyzne wschodnie wybrzeże Australii od jałowego centrum kontynentu. Kształtują klimat i wpływają na powstanie ewolucyjnych osobliwości. W cieniu najwyższych szczytów i wielkich rzek żyje dziwaczne zwierzę. Jest tak wyjątkowe, nawet jak na australijskie standardy, że początkowo uznano je za mistyfikację. Dziób kaczki, ogon bobra, futro wydry, ostrogi kości piętowej z udowymi gruczołami jadowymi. To cechy dziobaka.

Opis (streszczenie): Dokument o Australii uważanej za kontynent licznych sprzeczności, niespodzianek i wyjątkowej przyrody. W trzeciej części poznamy wombaty tasmańskie i szerokogłowe. W przeszłości wombatom żyło się tu lepiej, nawet w czasie letnich upałów. Osadnicy z Europy przywieźli ze sobą nowe rośliny i zwierzęta, które szybko znalazły tu doskonałe warunki do rozwoju. Doprowadziło to m.in. do inwazji królików. Królik, nielegalny imigrant, wyjada miejscowe zasoby pożywienia, z których dotychczas korzystały australijskie wombaty. Dingo to dobrze znany mieszkaniec kontynentu. Ważące kilkanaście kilogramów dzikie psy to największe lądowe drapieżniki Australii. Mogą biec z prędkością do 65 kilometrów na godzinę. Bezwzględne dingo zaatakują niemal każde zwierzę. Te drapieżne istoty nie są jednak największym zagrożeniem dla wombatów. Surowy klimat południowej Australii ukształtowała jej geografia. Na obszarze Australii Południowej ciągnie się pasmo Gór Flindersa, mające ponad 400 kilometrów długości. Skały, które wypiętrzyły się 800 milionów lat temu, wznoszą się na wysokość ponad tysiąc metrów n.p.m. Naturalna zapora, długa jak Wielki Kanion Kolorado, zatrzymuje wilgotne powietrze morskie, przeobrażając okoliczną krainę w obszar o księżycowym krajobrazie. Od zachodu Ocean Indyjski uderza o klify, za którymi rozciągają się rozległe pustynie. Wapienne formacje na pustyni Pinakle pojawiają się i znikają, jakby były złudzeniem. Piasek nawiewany przez wiatr, uformował tu potężne wydmy, które z czasem przekształciły się w twardą skałę. Erozja odsłoniła tajemnicze wieże, utworzone prawdopodobnie przez ruch wody i związków mineralnych wokół korzeni roślin. Zachowały się dowody działalności rdzennych Australijczyków sprzed 6000 lat. Potem wydmy najwyraźniej znowu pochłonęły kamienne wieże, które ponownie wyłoniły się zaledwie kilkaset lat temu. Ponadto będziemy też mogli przyjrzeć się bliżej kakadu, pelikanom australijskim i gekonom.

Opis (streszczenie): Dokument o Australii uważanej za kontynent licznych sprzeczności, niespodzianek i wyjątkowej przyrody. Drugi odcinek opowiada o australijskich lasach tropikalnych, które ciągną się jak pas rajskiej roślinności wyrastającej na najbardziej płaskim kontynencie świata. Ta kraina w niczym nie przypomina spieczonej słońcem południowej i środkowej części kraju. Las jest scenerią niezliczonych zdarzeń pełnych dramatyzmu, jakbyśmy cofnęli się w czasie do tajemniczego królestwa kazuara hełmiastego. Wielki jak człowiek, płochliwy jak mysz, kazuar hełmiasty jest rzadko widywany. Badacze wiedzą o nim niewiele. Mimo barwnej głowy i rzucającej się w oczy kostnej narośli w kształcie hełmu, ten ptak próbuje wtapiać się w otoczenie. Prowadzi samotniczy tryb życia, z wyjątkiem okresu, kiedy wychowuje pisklęta. Pozostali mieszkańcy lasu szanują jego potrzebę prywatności. Ponadto mają własne życie. W tej krainie niezwykłych przystosowań, wśród drzew znajduje schronienie zwierzę, które wygląda jak owoc miłości Kubusia Puchatka i Kangurzycy. Drzewiak jasnolicy - spośród około 60 gatunków z rodziny kangurowatych to jeden z dwóch, które żyją na drzewach. Figowiec wielkolistny, zwany dusicielem, prowadzi nieczystą grę. Kiełkuje na gałęziach innego drzewa. Owija się rosnącymi w powietrzu korzeniami wokół pnia drzewa - gospodarza i często je miażdży. Bujne lasy północnowschodniej Australii zawdzięczają swoje istnienie Wielkim Górom Wododziałowym. Ten łańcuch górski ciągnie się przez ponad trzy i pół tysiąca kilometrów wzdłuż wschodniego wybrzeża. Namorzyny filtrują wodę deszczową spływającą z gór do Pacyfiku. Zatrzymują szlam i toksyny. Wielka Rafa Koralowa to największa żywa struktura na Ziemi. Koralowce tworzą rusztowanie, które pozwala przetrwać różnorodnym formom życia. Z drugiej strony, nie brak tu śmiertelnych zagrożeń. Zobaczymy, jak sobie radzą krokodyle, drzewiaki, budniki i chutliwce.

Opis (streszczenie): Serial dokumentalny produkcji niemieckiej ZDF o Autralii uważanej za kontynent licznych sprzeczności, niespodzianek i wyjątkowej przyrody. Na jednym z najbardziej nieprzewidywalnych obszarów pustynnych na Ziemi nie pada całymi miesiącami, po czym nadchodzą ulewne deszcze. Symbol Australii - kangur rudy jakby czuł, że sprzyjające warunki nie będą trwały długo. Kangury rude wyróżniają się spośród torbaczy. Wielkością dorównują człowiekowi, ważą nawet do 90 kilogramów. W przeciwieństwie do szarawych samic samce mają rdzawoczerwoną sierść. Przemieszczając się na sprężynujących nogach, tracą mniej energii niż gdyby biegły. Zamiast rozważać, dlaczego kangury skaczą, należałoby więc spytać, dlaczego nie robią tego wszyscy? Kangurzyca praktycznie zawsze jest w ciąży, gdy jeden maluch opuszcza torbę, następny się w niej zagnieżdża. Reprodukcja trwa nieprzerwanie przez całe jej życie z wyjątkiem okresów, kiedy samicy brakuje pożywienia bądź wody. Na najbardziej suchym i płaskim kontynencie świata rozciąga się pasmo Gór MacDonnella. Wypiętrzone około trzystu milionów lat temu, wciąż ulegają erozji. Poznamy innych mieszkańców tej ziemi, węże, warany, papugi, sokoły, kanie, skakuszki australijskie, emu. Australia, najmniejszy i najbardziej płaski kontynent, jest po Antarktydzie drugim najsuchszym kontynentem świata. Góry MacDonnella widnieją w tym krajobrazie jak latarnia morska, ale to jedynie cień dawnej Australii. Zniszczony erozją masyw niegdyś wysokością dorównywał kanadyjskim Górom Skalistym. Doliny Gór MacDonnella kryją w sobie tajemnicę. Miliony lat temu kontynent porastała tu bujna roślinność. Z dala od skalistych wzgórz masywu MacDonnella, wśród czerwonych piasków Doliny Tęczy, w krajobrazie z piekła rodem rozciąga się królestwo molocha straszliwego.