Dzika lokatorka godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Odrzucony przez narzeczoną Newton Davis znajduje pocieszenie w ramionach przypadkowo poznanej kelnerki Gwen. Przygoda na jedną noc niespodziewanie ma ciąg dalszy, gdyż rezolutna dziewczyna pod nieobecność Newtona wprowadza się do jego domu, a sąsiadom przedstawia jako jego żona. Komedia romantyczna zrealizowana przez Franka Oza. W swej karierze początkowo zasłynął jako bliski współpracownik Jima Hensona (twórca muppetów). Później z kolei dał się poznać jako utalentowany aktor (głównie w kilku komediach Johna Landisa). Wreszcie postanowił spróbować sił na polu reżyserii, gdzie też odniósł liczne sukcesy (to on zrealizował takie hity, jak: "Wielka heca Bowfingera" czy "Żony ze Stepford"). Frank Oz zarówno animując kukiełki, jak i grając własnym ciałem, czy wreszcie reżyserując innych potrafi rozśmieszać jak mało kto. Kolejny dowód na poparcie tej tezy stanowi "Dzika lokatorka". W głównych rolach wystąpili Steve Martin i Goldie Hawn. Obecność na planie aktorów z takim poczuciem humoru i znajomością niuansów komediowej konwencji to gwarancja sukcesu. Zgodnie przeto z regułami gatunku, który reprezentuje, "Dzika lokatorka" dość luźno trzyma się życiowego prawdopodobieństwa, wiele postaci ma wyraźnie farsowy rodowód, zaś piętrząca zabawne mistyfikacje fabularna galopada kończy się obowiązkowym, choć oczywiście nieco zwariowanym, happy endem. A w tle pobrzmiewa dyskretna pochwała wartości rodzinnych i cichego, spokojnego życia z dala od wielkiego miasta. Czyż trzeba lepszej recepty na miły, relaksujący film, mający poprawić nastrój po stresującym dniu pracy? Architekt Newton Davis, pragnąc zdobyć rękę ukochanej Becky, buduje dom według własnego projektu, by ofiarować go ukochanej w prezencie ślubnym. Niestety, marzycielski temperament Newtona nie pozwala mu zauważyć, że wybranka serca wyobraża sobie życie małżeńskie zupełnie inaczej. Toteż, gdy oświadczyny Davisa zostają odrzucone, mężczyzna jest zdruzgotany. Mimo wysiłków Marty’ego, kolegi z pracy, Newton nie potrafi otrząsnąć się z uporczywej melancholii i apatii. Dopiero podczas firmowego przyjęcia w węgierskiej restauracji pojawia się szansa na wyjście z psychicznego impasu. Newtonowi wpada w oko (z wzajemnością) kelnerka Gwen, na życzenie właściciela restauracji udająca węgierską emigrantkę. Impreza kończy się głuchą nocą, z nieba leje ulewny deszcz, pan Davis dzięki wypitemu alkoholowi jest nieco bardziej przebojowy niż zazwyczaj, a i Gwen sprawia wrażenie zagubionej i poszukującej bratniej duszy. W rezultacie obydwoje najpierw lądują w mieszkaniu kelnerki (pan Davis musi przecież zadzwonić po taksówkę), a następnie w jej łóżku (albowiem okazuje się, że Gwen nie ma telefonu). Nazajutrz architekt wstaje skoro świt i już w lepszym humorze rusza do pracy. Dla niego wczorajsza upojna noc była wyłącznie jednorazową, ekscytującą przygodą. Gwen ma jednak na ten temat zgoła inne zdanie. Wciąż pamięta, jak Newton opowiadał jej o pustym domu w uroczym, cichym zakątku nad stawem. Dokładnego adresu wprawdzie nie podał, ale zostawił rysunek. Rezolutnej kobiecie to zupełnie wystarcza. Znajduje dom Davisa i ponieważ drzwi są otwarte, postanawia się wprowadzić. Trzeba jeszcze tylko kupić meble i coś do jedzenia. Brak gotówki nie stanowi przeszkody, jeśli przedstawi się jako świeżo poślubiona pani Davis. Wszak mąż, jak tylko się zjawi, ureguluje wszelkie rachunki. Problem w tym, że podczas sprawunków Gwen przypadkiem poznaje zarówno rodziców Newtona, jak i jego eksdziewczynę, Becky, którzy błyskawicznym ożenkiem Davisa - juniora są więcej niż zdziwieni. Chcąc uwiarygodnić całą sytuację Gwen wznosi się na wyżyny konfabulacji. Wkrótce jednak pojawia się kolejny problem. W miasteczku zjawia się niczego nieświadomy Newton z zamiarem sprzedaży swojego domu.

Opis (streszczenie): W życiu zranionego architekta pojawia się urocza i bardzo przedsiębiorcza kelnerka. Davis, pracownik studia architektonicznego w Bostonie, pragnie zrealizować marzenie życia. W tym celu przywozi ukochaną Becky pod zaprojektowany przez siebie dom, oświadcza się i... dostaje kosza. To cios dla Davisa, ale nasz bohater szybko znajduje pocieszenie w ramionach ekscentrycznej kelnerki Gwen. Pocieszenie co prawda tylko na jedną noc, lecz z konsekwencjami, które okażą się nie do przewidzenia. Gwen, w tajemnicy przed Davisem, przybywa do miasteczka i pustego domu architekta. Zaś miejscowej społeczności przedstawia się jako jego żona. Dla wielbicieli komedii już same nazwiska Goldie Hawn i Steve’a Martina powinny być wystarczającym magnesem. Jeśli ktoś jest jednak nieprzekonany, to poziom filmowej robocizny oraz dawkę bezpretensjonalnego humoru gwarantuje reżyser Frank Oz (Muppety na Manhattanie, Zgon na pogrzebie). Dzika lokatorka to zwariowana komedia romantyczna mocno osadzona w latach 90. Dla będącego wtedy u szczytu popularności Martina okazała się potwierdzeniem komediowego talentu. Widzowie po raz kolejny przekonali się też, że Goldie Hawn jest aktorką i wielowymiarową, i znakomicie czującą się w gatunkach komediowych. Energia Hawn niemalże rozsadza ekran, a gagi sytuacyjne, zabawne dialogi oraz jej duet z Martinem zapewnią znakomitą rozrywkę.

Opis (streszczenie): Zdolny architekt Newton Davis (Steve Martin) chce zdobyć serce kapryśnej Becky Metcalf (Dana Delany). Specjalnie dla niej projektuje i buduje dom, czym bardzo nadwyręża swoje zasoby finansowe. Mimo poświęcenia mężczyzny, Becky odrzuca jego oświadczyny. Newton rzuca się więc w wir pracy, a piękna willa stoi pusta. Tymczasem o istnieniu niezamieszkałego domu dowiaduje się kelnerka Gwen Phillips (Goldie Hawn) i postanawia uwieść jej właściciela. Newton i Gwen spędzają razem noc, jednak specyficzne usposobienie kobiety, sprawia, że ich związek nie ma szans na przetrwanie. Mimo to przedsiębiorcza Gwen wprowadza się do domu Davisa. Do tego opowiada wszystkim w miasteczku, że jest jego żoną. W ten sposób poznaje ojca Newtona, czym jeszcze bardziej komplikuje swoją sytuację. Tymczasem Davis dochodzi do wniosku, że jego dzika lokatorka może się przydać do wzbudzenia zazdrości w Becky. Ta rzeczywiście chwyta przynętę.

Opis (streszczenie): Znany architekt, Newton Davis, buduje dom dla swojej przyszłej żony Becky, by tam stworzyć z nią rodzinę. Okazuje się jednak, że kobieta nie chcę ani domu, ani męża. Zrozpaczony Newton zwierza się kelnerce Gwen, a potem spędza z nią noc i wyjeżdża. Niespodziewanie Gwen odnajduje dom mężczyzny, wprowadza się tam, a sąsiadom i rodzinie Newtona przedstawia się jako jego żona.

Opis (streszczenie): Zdolny architekt, Newton Davis (Steve Martin), zakochał się w pięknej kobiecie (Dana Delaney) i w dowód miłości zbudował dla niej luksusowy dom. Narzeczona wzgardziła prezentem, odrzuciła też propozycję małżeństwa. Do pustej willi wprowadziła się sprytna kelnerka, Gwen (Goldie Hawn), podając się za żonę właściciela. Tak powstał miłosny trójkąt, którego bohaterowie zostali uwikłani w wiele zabawnych komplikacji. Newton Davis postanowił zdobyć serce kapryśnej Becky projektując dla niej wymarzony dom. Nie tylko go zaprojektował, ale i wybudował, czym poważnie nadwyrężył swe zasoby finansowe. Becky twardo stoi na ziemi i nie zamierza brać sobie za męża szaleńca, który zaproponował jej wspólne życie w pięknym domu, wybudowanym za pożyczone pieniądze. Propozycja małżeństwa zostaje odrzucona. Zawiedziony Newton rzuca się w wir pracy, Becky znika z jego życia, a piękny dom stoi opuszczony. Podczas pewnego przyjęcia sprytna kelnerka Gwen dowiaduje się o istnieniu niezamieszkałej willi. Udaje jej się też uwieść Newtona Davisa, ale ich związek nie ma szans na przetrwanie. Żyjąca w świecie własnych fantazji Gwen wprowadza się do domu Newtona bez jego wiedzy i zgody. Nie poprzestaje tylko na tym. Gdy robi zakupy w miasteczku przedstawia się wszystkim, jako żona Newtona Davisa. Jedną z osób, którą wtedy poznaje jest ojciec jej rzekomego męża. W tym momencie sprawy poważnie się komplikują. Davis dowiaduje się o oszustwach Gwen, ale nie zamierza nikogo wyprowadzać z błędu. Dochodzi natomiast do wniosku, że dzięki obecności Gwen, być może uda mu się wzbudzić zazdrość w ukochanej Becky i wreszcie zdobyć jej serce. Becky rzeczywiście chwyta przynętę.