Fast Fashion godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Nasza planetę zasypują ubrania. Każdego roku kupujemy ich blisko 56 milionów ton. W Europie od 2000 r. wielkość sprzedaży się podwoiła, przy spadających kosztach produkcji. Prekursorem fast fashion, czyli tzw. szybkiej mody na ubrania jednorazowego użytku, była niewielka hiszpańska marka, która dziś zdominowała przemysł odzieżowy i co miesiąc wymienia aż 3/4 kolekcji. Jej śladem poszły inne firmy. Dzięki fast fashion możemy nieustannie odnawiać swoją garderobę. Ale produkcja tanich modnych ubrań, których klient poszukuje, a potem szybko jest w stanie wyrzucić i kupić nowsze, jest katastrofą dla środowiska naturalnego. Przemysł włókienniczy to drugi po przetwórstwie ropy naftowej najbardziej zanieczyszczający na świecie, a w dodatku niesprzedane lub zużyte ubrania - często z uszyte z materiałów na bazie plastiku, nie są przetwarzane, ale spalane lub wyrzucane na składowiska w Azji, Afryce lub Ameryce Południowej. Cierpią też ludzie szyjący te ubrania - głownie w biednych krajach Azji, gdzie pracują po kilkanaście godzin na dobę za najniższe stawki i to w okropnych warunkach, bo produkty chemiczne w fabrykach włókienniczych często zatruwają ich i okolicznych mieszkańców. Autorzy filmu dokumentalnego analizując ten problem zastanawiają się, czy będzie możliwe w przyszłości jakieś ograniczenie konsumpcjonizmu klientów i związanych z tym zysków przemysłu odzieżowego, aby powstawały ubrania lepszej jakości, które mogą być dłużej używane i następnie odsprzedawane. Na pewno zyskałaby na tym nasza planeta.

Opis (streszczenie): Każdego roku na świecie sprzedawanych jest prawie 56 milionów ton odzieży. Dzięki przystępnym cenom klienci mogą nieustannie wymieniać garderobę. Wytwarzanie tanich ubrań w błyskawicznym tempie odbywa się jednak kosztem środowiska. Branża tekstylna jest druga – po przemyśle naftowym – na liście największych trucicieli. Najbardziej cierpią jej pracownicy, którzy spędzają w fabrykach od 12 do 15 godzin za mniej niż połowę stawki minimalnej. Pracują w strasznych warunkach. Chemikalia, używane w zakładach, szkodzą nie tylko zatrudnionym, lecz także okolicznym mieszkańcom. W tym tempie nie ma też czasu na tworzenie swoich projektów; coraz częściej kopiuje się produkty konkurencji.