Kościół Chrześcijan Baptystów w Polsce godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Dokument przybliża historię Kościoła Chrześcijan Baptystów w Polsce, pokazuje zachowane neogotyckie zbory, opowiada o przeszłości najważniejszych ośrodków, a także odsłania zasady teologiczne baptyzmu. Kościół baptystyczny powstał on na przełomie XVI i XVII wieku w Anglii. Początki baptyzmu na ziemiach polskich wiążą się z osobą wiejskiego nauczyciela, Gotfryda Fryderyka Alfa (1831 - 1898), mieszkającego we wsi Adamów koło Pułtuska. Pod wpływem Biblii przeżył on duchowy przełom i został ochrzczony przez misjonarzy baptystycznych z Prus Wschodnich 28 listopada 1858 roku. Datę przyjmuje się jako początek baptyzmu na rdzennych ziemiach polskich oraz datę powstania zboru baptystycznego w Adamowie, pierwszego w zaborze rosyjskim. Wyznanie najwcześniej szerzyło się wśród ludności niemieckiej. Pierwszy zbór baptystyczny powstał w 1844 w Elblągu, a następne we Wrocławiu, Olsztynie i Szczecinie w 1846 r, w Legnicy w 1849 roku. Były to zbory niemieckie, w których ważną postacią był Johann Gerhard Oncken. I tak do początku XX wieku wyznanie to popularne było głównie wśród ludności niemieckiej. Dopiero później dołączali Słowianie, w tym i Polacy. Po I wojnie światowej istniały w Polsce dwie odrębne denominacje baptystyczne, licząca 41 zborów Unia Zborów Baptystów Języka Niemieckiego w Polsce oraz Związek Zborów Słowiańskich Baptystów z 68 zborami, którego czołowym organizatorem był Karol Władysław Strzelec, a pierwszym prezesem Jan Petrasz. W XX wieku utworzono baptystyczne seminarium teologiczne w Łodzi. Prowadzono działalność charytatywną. Baptyści byli jedynym ewangelikalnym ugrupowaniem posiadającym w Polsce własny szpital oraz dom sióstr w Łodzi. W Brześciu zorganizowano sierociniec, a w Narewce na Podlasiu przytułek dla starców. W 1923 r. otwarto drukarnię w Łodzi, w której powstawała większość wielojęzycznej literatury baptystycznej. W 1925 r. zaczęto wydawać polskojęzyczny miesięcznik Słowo Prawdy. Wydawano także inne periodyki. W 1937 r. utworzono wspólny Kościół Ewangeliczno - Baptystyczny w Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół ten nie doczekał się jednak uznania przez władze II Rzeczypospolitej. II wojna światowa przyniosła baptystom olbrzymie straty. W obozach koncentracyjnych zginęło kilku kaznodziejów. Po wojnie pozostało w Polsce prawdopodobnie nie więcej niż tysiąc baptystów. Wiele zborów zanikło po wyjeździe baptystów niemieckojęzycznych. Region białostocki przejął funkcję centrum baptyzmu w powojennej Polsce. 5 maja 1946 r. decyzją Ministra Administracji Publicznej Polski Kościół Chrześcijan Ewangelicznych Baptystów zyskał w Polsce uznanie prawne. Obecnie Kościół Chrześcijan Baptystów kształci kadrę w Wyższym Seminarium Teologicznym w Warszawie - Radości, wydaje prasę, ma kanał tv, prowadzi ogromną działalność charytatywną, pomagając ubogim, chorym, bezdomnym i potrzebującym.

Opis (streszczenie): Dokument przybliża historię Kościoła Chrześcijan Baptystów w Polsce, pokazuje zachowane neogotyckiezbory, opowiada o przeszłości najważniejszych ośrodków, a także odsłania zasady teologiczne baptyzmu. Kościół baptystyczny powstał on na przełomie XVI i XVII wieku w Anglii. Początki baptyzmu na ziemiach polskich wiążą się z osobą wiejskiego nauczyciela, Gotfryda Fryderyka Alfa (1831 - 1898), mieszkającego we wsi Adamów koło Pułtuska. Pod wpływem Biblii przeżył on duchowy przełom i został ochrzczony przez misjonarzy baptystycznych z Prus Wschodnich 28 listopada 1858 roku. Datę przyjmuje się jako początek baptyzmu na rdzennych ziemiach polskich oraz datę powstania zboru baptystycznego w Adamowie, pierwszego w zaborze rosyjskim. Wyznanie najwcześniej szerzyło się wśród ludności niemieckiej. Pierwszy zbór baptystyczny powstał w 1844 w Elblągu, a następne we Wrocławiu, Olsztynie i Szczecinie w 1846 r, w Legnicy w 1849 roku. Były to zbory niemieckie, w których ważną postacią był Johann Gerhard Oncken. I tak do początku XX wieku wyznanie to popularne było głównie wśródludności niemieckiej. Dopiero później dołączali Słowianie, w tym i Polacy. Po I wojnie światowej istniały w Polsce dwie odrębne denominacje baptystyczne, licząca 41 zborów Unia Zborów Baptystów Języka Niemieckiego w Polsce oraz Związek Zborów Słowiańskich Baptystów z 68 zborami, którego czołowym organizatorem był Karol Władysław Strzelec, a pierwszym prezesem Jan Petrasz. W XX wieku utworzono baptystyczne seminarium teologiczne w Łodzi. Prowadzono działalność charytatywną. Baptyści byli jedynym ewangelikalnym ugrupowaniem posiadającym w Polsce własny szpital oraz dom sióstr w Łodzi. W Brześciu zorganizowano sierociniec, a w Narewce na Podlasiu przytułek dla starców. W 1923 r. otwarto drukarnię w Łodzi, w której powstawała większość wielojęzycznej literatury baptystycznej. W 1925 r. zaczęto wydawać polskojęzyczny miesięcznik Słowo Prawdy. Wydawano także inne periodyki. W 1937 r. utworzono wspólny Kościół Ewangeliczno - Baptystyczny w Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół ten nie doczekałsię jednak uznania przez władze II Rzeczypospolitej. II wojna światowa przyniosła baptystom olbrzymie straty. W obozach koncentracyjnych zginęło kilku kaznodziejów. Po wojnie pozostało w Polsce prawdopodobnie nie więcej niż tysiąc baptystów. Wiele zborów zanikło po wyjeździe baptystów niemieckojęzycznych. Region białostocki przejął funkcję centrum baptyzmu w powojennej Polsce. 5 maja 1946 r. decyzją Ministra Administracji Publicznej Polski Kościół Chrześcijan Ewangelicznych Baptystów zyskał w Polsce uznanie prawne. Obecnie Kościół Chrześcijan Baptystów kształci kadrę w Wyższym Seminarium Teologicznym w Warszawie - Radości, wydaje prasę, ma kanał tv, prowadzi ogromną działalność charytatywną, pomagając ubogim, chorym, bezdomnym i potrzebującym.

Opis (streszczenie): Dokument przybliża historię Kościoła Chrześcijan Baptystów w Polsce, pokazuje zachowane neogotyckie zbory, opowiada o przeszłości najważniejszych ośrodków, a także odsłania zasady teologiczne baptyzmu.