Niespotykanie spokojny człowiek godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Telewizyjny film niezrównanego mistrza komedii Stanisława Barei. Pełna dobrodusznej ironii i kpiny z peerelowskiej rzeczywistości satyra na nasze, narodowe, przywary. Tytułowym bohaterem tego godzinnego filmu jest Stanisław, rolnik, który po wojnie przywędrował z zabużańskiej wsi na Ziemie Odzyskane. Tu, podobnie jak Kargul i Pawlak, których zresztą przypomina, założył gospodarstwo. Teraz, po latach desperacko walczy o to, by jego jedyny syn Tadeusz przejął po nim schedę. Walka jest trudna, bo Tadeusz, który trafił do wojska, zakochał się w robotnicy z miasta i planuje ślub. Stanisław, człowiek złotego serca i wielkiej porywczości (choć sam się do tego nie przyznaje i twierdzi, że jest niespotykanie spokojnym człowiekiem) postanawia do tego nie dopuścić. Jedzie do miasta, w którym stacjonuje syn, by zszargać mu opinię i z powodzeniem mu się to udaje. Kiedy dowiaduje się, że przyszła synowa chce zamieszkać na wsi, próbuje odwrócić sytuację. Wszystko kończy się szczęśliwie w Święta Bożego Narodzenia.

Opis (streszczenie): Twórczość Stanisława Barei (1929 - 87) dzieli się zwykle na dwa okresy. Pierwszy obejmuje lata sześćdziesiąte. Jego plonem są lekkie, przyjemne komedie sytuacyjne, zatrącające o bulwarową farsę i wodewil. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych beztroski "śmiech dla śmiechu" ustąpił miejsca "śmiechowi z podtekstami" - zjadliwej ironii i kpinie z peerelowskiej rzeczywistości, satyrze na narodowe przywary, posuniętej nierzadko aż do surrealizmu. Do tego drugiego nurtu należy "Niespotykanie spokojny człowiek" - niespełna godzinny film telewizyjny, powstały jakby "na uboczu" kinowych produkcji Barei. Tytułowym bohaterem jest Stanisław - rolnik, który po wojnie przywędrował z zabużańskiej wsi na ziemie odzyskane. Tu - podobnie jak Kargul i Pawlak, których notabene przypomina - założył gospodarstwo i teraz po latach przyszło mu desperacko walczyć o to, by jego syn Tadeusz nie wywędrował do miasta i przejął po nim schedę. A walka to trudna, gdyż młodzieniec zakochał się w robotnicy z fabryki włókienniczej i planuje ślub. Stanisław, człowiek złotego serca, ale i wielkiej porywczości (choć sam się do tego nie przyznaje) postanawia do tego nie dopuścić. W tym celu podejmuje działania, które wywołują mnóstwo tragikomicznych nieporozumień.