Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Nadleśnictwo Stare Jabłonki w województwie warmińsko-mazurskim. Wraz z leśnikiem Łukaszem Paprockim uda się do lasu, aby podziwiać niezwykłe sosny. Specyficzne lokalne warunki sprawiły, że tutejsza sosna zwyczajna wytworzyła unikalny ekotyp, charakteryzujący się wysokością dochodzącą do 40 metrów. To, jak i doskonałe własności konstrukcyjne drewna z tych sosen sprawiły, że były one poszukiwanym materiałem na maszty do statków już od XVI wieku. Ponoć zachwycał się nimi sam Napoleon, a drewno tych sosen zrobiło furorę na Światowej Wystawie w Paryżu. Ale cóż ma sosna do kuchni? Otóż wiosną można z sosny pozyskiwać młode pędy, które wraz z cukrem służą do zrobienia niezwykle aromatycznego syropu. Od wieków stosowano go nie tylko jako lekarstwo na kaszel, ale także produkt kulinarny, choćby do robienia nalewek. Ale jak pokaże Karol, taki syrop to także doskonała baza do wszelkich sosów, dressingów czy marynat. Co więcej, same młode pędy sosny czy świerka mogą stanowić doskonały dodatek do dań. Pan Łukasz pokaże Karolowi, jak bezpiecznie pozyskiwać młode pędy sosny w lesie i czego należy przestrzegać przy ich zbiorze. Podaruje też Karolowi swój syrop sosnowy, a także suszonego siedzunia sosnowego, zwanego grzybem kalafiorowym czy szmaciakiem gałęzistym. Karol Okrasa przygotuje 3 potrawy bazujące na pędach sosny i świerka. Wśród jego propozycji są: 1/ placki z ziemniaków i siedzunia sosnowego, wzbogacone o pędy świerka i sosny; 2/ kotlet chlebowy z grzybami z sałatką z młodych liści lipy i syropu sosnowego; 3/ pieczone warzywa z dressingiem sosnowo-orzechowym.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!Co zobaczymy w kolejnej wyprawie kulinarnej Karola Okrasy? Tym razem nasz kucharz wyruszy na plantację borówki amerykańskiej. Ten popularny dziś owoc pojawił się w naszym kraju w końcu lat 80 - tych XX stulecia za sprawą naukowców z SGGW z Warszawy. Dziś Polska jest jednym z największych producentów borówki amerykańskiej w Europie. A warto po nią sięgać, bo ma wiele zalet. Jagody są soczyste, wonne i słodkie a przy tym niskokaloryczne. Dzięki drobnym pesteczkom regulują trawienie, zawierają sporo wapnia, fosforu, kwas foliowy i wiele innych witamin. Głównym atutem borówki amerykańskiej są jednak fitoestrogeny, które niszczą zły cholesterol, a także antyoksydanty wyłapujące wolne rodniki. Czyli są ważnym wsparciem w profilaktyce chorób cywilizacyjnych, arteriosklerozy i nowotworów. Nie koniec na tym. Antocjany odpowiedzialne za błękitny kolor borówek poprawiają mikrokrążenie w gałkach ocznych, zwielokrotniają przepływ krwi w siatkówce oka i polepszają widzenie. Preparaty z czarnych jagód to obowiązkowy suplement diety japońskich komputerowców. A jakie potrawy z udziałem polskiej borówki amerykańskiej przygotuje Karol? Zobaczymy duszoną w borówce amerykańskiej polską łopatkę jagnięca z Karpat. Będzie też krótko marynowany łosoś podany na sałatce z borówki amerykańskiej i ogórka, a na deser ciasto na zimno z borówką amerykańską i cytrynowym budyniem. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Kostrzycy obok Karpacza, gdzie znajduje się Leśny Bank Genów. To jednostka Lasów Państwowych zajmująca się gromadzeniem nasion najcenniejszych gatunków drzew, krzewów i roślin zielnych z terenu całego kraju. Głównym zadaniem zbioru jest zabezpieczenie na wypadek kataklizmów, takich jak pożar, choroby czy ataki szkodników. Wówczas, mając odpowiednio przygotowane nasiona, można odtworzyć na przykład zniszczone a cenne drzewostany. Oprócz kolekcji nasion utworzono tu nowoczesny bank DNA oraz tkanek roślin, a także herbarium. Stojąc na straży zachowania bioróżnorodności, zgromadzono tu między innymi zasoby genetyczne ponad stu roślin z terenu Puszczy Białowieskiej. Znajduje się tu również ogólnodostępne Arboretum, gdzie na 15 hektarach gruntu rośnie ponad 5000 okazów ponad 700 gatunków, podgatunków i odmian roślin. A co szczególnie zainteresowało naszego kucharza - mają tu także sporą ilość ziół i roślin jadalnych, w tym roślin z jadalnymi kwiatami. Nasi przodkowie posiadali dużą wiedzę o tym, jakie dziko rosnące rośliny nadają się zjedzenia, jaki mają smak i właściwości lecznicze. Na nasz talerz trafiają jednak tylko te zioła, które możemy nabyć w sklepie. A warto sięgnąć po te dawniej znane, a dziś zapomniane. Dlatego Karol przygotuje trzy potrawy z dodatkiem jadalnych kwiatów i roślin. Jako pierwszą potrawę zobaczymy kalafiora i kurki w sosie z mleka kokosowego z dodatkiem kwiatów nagietka i chabru. Druga propozycja to gulasz z boczku i fasoli z dodatkiem cząbru górskiego i ziela lubczyku. A trzecia to cienkie placki drożdżowe z cebulą, zapieczone z mięsem z łopatki sarniej, a podane na sposób meksykańskich tacos.

Opis (streszczenie): W tym odcinku o potrawach z ziemniaków i sera dojrzewającego.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów do Nadleśnictwa Elbląg na Wysoczyźnie Elbląskiej w województwie warmińsko - mazurskim. To obszar malowniczo położony na wysokim brzegu nad Zalewem Wiślanym. W czasach, gdy zamieszkiwały ten teren plemiona Prusów, rosły tu lasy dębowe. Dziś przeważają buki, choć można też spotkać niezwykle okazałe, prastare dęby. Pod jednym z nich Karol spotka się z leśniczką, panią Paulą Trzeciak. Pani Paula opowie Karolowi o legendzie związanej z nazwą dębu, a także o jadalnych kwiatach, które można znaleźć w lasach. Takie kwiaty wzbogacą nie tylko wyglądem, ale i smakiem każdą leśną potrawę. Następnie oboje udadzą się na teren wczesnośredniowiecznego grodziska, dziś porośniętego pięknym lasem bukowym. Tu pani Paula zwróci uwagę Karola na orzeszki bukowe, zwane bukwią. Nasiona buka, ulubiony przysmak dzików, wiewiórek i leśnych gryzoni, od wieków były obecne w dawnej kuchni polskiej. Choć są dość pracochłonne w przygotowaniu z uwagi na trudne wydobycie z łupinek, to wysiłek pozyskania wynagradzają smakiem. Mogą stanowić atrakcyjny dodatek do leśnych potraw. Wśród propozycji dań zobaczymy marynowane w dereniu żeberka z jelenia z puree ziemniaczanym z bukwią, będzie też szybki gulasz w stylu stir - fry ze schabu z dzika z gąskami i borowikami oraz potrawa z mięsa z daniela.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa udaje się w kulinarną podróż w okolice Ełku. W malowniczo położonym ośrodku nad jeziorem, zajmie się zagadnieniem mieszania się tradycji kulinarnych. Bo jeśli dobrze przyjrzymy się mazurskim przepisom, to znajdziemy wiele podobieństw do innych kuchni narodowych. Tym razem Karol będzie poszukiwał francuskich tropów w mazurskiej kuchni. A jest ich sporo zarówno w samych nazwach potraw, jak i w technikach oraz metodach obróbki kulinarnej lokalnych produktów. I dziś trudno orzec czy francuskie wpływy w kuchni mazurskiej to efekt przemarszu wojsk Napoleona w 1812 roku, czy może to ślad pobytu jeńców francuskich, którzy budowali drogi mazurskie po wojnie francusko - pruskiej z 1870 r. , a może po prostu kuchnie narodowe i regionalne przenikają się wzajemnie. Karol zainspirowany francuskimi wpływami przygotuje dania wykorzystując lokalne składniki. Pierwsza potrawa to zupa cebulowa przyrządzona na wywarze z ryb mazurskich. Druga to placek drożdżowy, podsmażony na maśle jak francuska bułeczka brioche, podany z twarogiem i glazurowanymi w miodzie malinami. Trzecia potrawa, którą proponuje Karol Okrasa to udziec z jelenia po burgundzku, ale zamiast wina, Karol użyje ciemnego piwa z dodatkiem wiśni.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa, oprócz gotowania, opowie również o najważniejszym chyba meblu w każdym domu, czyli o stole. I to nie tylko dla kucharza. Stół to miejsce spotkań z rodziną, z bliskimi, z przyjaciółmi. To przy stole spożywamy posiłki codzienne i celebrujemy najważniejsze świąteczne okazje. Stół ma też wyjątkowe znaczenie symboliczne w naszej kulturze: od Ostatniej Wieczerzy poczynając, poprzez legendy takie jak choćby o królu Arturze i jego rycerzach przy okrągłym stole, a kończąc na określeniu negocjacji jako spotkania przy stole rokowań. Pretekstem do takiej opowieści będzie wizyta w warsztacie, w którym dwóch pasjonatów wytwarza niezwykłe stoły. Blaty do nich tworzą ze starannie dobranych, niepowtarzalnych kawałków drewna oraz różnych przedmiotów ważnych dla przyszłego posiadacza. Potem zalewają je specjalną żywicą i tak, podobnie jak bursztyny z zatopionymi w środku skamieniałościami, powstają unikatowe meble. Dla Karola przygotują specjalny blat z zalanym w środku nożem kucharskim. Karol Okrasa przygotuje trzy potrawy, które zaprezentuje na pięknym stole, oczywiście będą to częściowo zalane potrawy. 1/ Zalewajka, prosta chłopska zupa, wedle złamanego przez Karola przepisu; 2/ niezwykle elegancka polędwiczka wieprzowa zapieczona w cieście francuskim z farszem z grzybów i czekolady; 3/ zalane galaretą zimne nóżki, ale z dziczyzny.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na kulinarną opowieść o gofrach. Te chrupiące, wypiekane w specjalnych formach ciastka, podawane z cukrem pudrem, bitą śmietaną czy konfiturą, najbardziej kojarzą się nam z wakacjami nad morzem. Ale ponoć już starożytni Grecy wypiekali takie płaskie ciastka pomiędzy dwoma kawałkami rozgrzanego metalu. Podobne ciastka, znane jako wafle, rozpowszechniły się w całej średniowiecznej Europie. Samo słowo wafel wywodzi się od frankijskiego słowa wafla, oznaczającego plaster miodu. Natomiast określenie gofr pochodzi z języka francuskiego. Pierwszy znany nam przepis na ciasto do gofrów znajdziemy w XIV - wiecznym francuskim manuskrypcie "Le Menagier de Paris" czyli "Gospodarz paryski". Wedle tego przepisu takie ciasto przyrządza się z mieszaniny mąki, jajek, wina i soli, a formę należy natłuścić, aby łatwiej wyjąć z niej upieczonego gofra. Dodatek kosztownego cukru czy drogich przypraw korzennych do ciasta po raz pierwszy pojawia się w przepisach niderlandzkich z początku XVI wieku. Formę do gofrów, przypominającą te współczesne, zobaczymy na obrazie Pietera Bruegela "Walka karnawału z postem" z 1559 roku. Widać na nim postać wypiekającą gofry na ogniu, misę z ciastem i gotowe gofry. Oczywiście gofry dla biedaków wypiekane z niesłodzonych, ciemnych mąk znacznie różniły się od wersji dla możnych ówczesnego świata, zrobionych z białej mąki pszenicznej z dodatkiem drogocennego cukru. Przez cały XIX wiek w prawie każdym domu można było znaleźć żeliwną formę do wypiekania gofrów czy też wafli na kuchence węglowej. Na początku XX wieku w Ameryce stworzono pierwszą elektryczną maszynę do gofrów. Dziś najpopularniejsze w Polsce są "gofry belgijskie" - lekkie, chrupiące, podawane z cukrem pudrem, bitą śmietaną czy owocami. A choć nam kojarzą się głównie z deserami, to na południu USA i w Pensylwanii popularnym daniem jest chicken and waffles - gofry podane z panierowanym kurczakiem. A jakie gofry przygotuje nasz kucharz? Pierwszą propozycją Karola będzie śniadaniowy gofr z wędzonym boczkiem podany z kremową jajecznicą ze szczypiorkiem. Druga to chrupiące gofry ziemniaczane z tatarem ze świeżego pstrąga. A trzecia to gofry z marynowaną na orientalny sposób piersią z kaczki z piklowanymi ogórkami.

Opis (streszczenie): Czy gotowanie jest sztuką? Starożytni filozofowie uważali, że uczony mąż powinien jadać skromnie, a samo gotowanie było wówczas czynnością przynależną niewolnikom. Ale już filozofowie Oświecenia, tacy jak David Hume, sam doskonały kucharz, czy Immanuel Kant, sporo pisali o jedzeniu. Współcześni myśliciele wiele czasu poświęcają sztuce kulinarnej. Zauważają tu podobieństwo np. malarzem, który starannie dobierając blejtram, farby, pędzle, tworzy obraz, oddziałujący następnie poprzez zmysły na odbiorcę. Podobnie ma się rzecz z mistrzem kuchni, który za pomocą składników i procesów gotowania, tworzy dzieło, działające poprzez zmysł wzroku, węchu, smaku na emocje konsumenta. W tym odcinku Karol Okrasa, tak jak malarz, który rozstawia swe sztalugi w plenerze, rozstawi swoje stanowisko na nadwiślańskich łąkach, po czym spróbuje namalować obrazy swoimi potrawami. Głównym składnikiem będzie gęś. Karol zaprezentuje trzy propozycje: 1/ okrasa z gęsi z wędzonymi ziemniakami; 2/ gulasz z gęsich żołądków z borowikami w sosie z żurku; 3/ łosoś w cieście z kolorowymi salsami.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Nadleśnictwa Lidzbark, a konkretnie do leśniczówki Konopaty. Miejsce to niezwykłe, zwłaszcza dla kucharza, bo oprócz pięknych lasów znajduje się tu hodowla bażantów. Ten królewski ptak był jednym z tradycyjnych, staropolskich przysmaków. Do Europy bażanty zostały sprowadzone już w Średniowieczu z Azji, między innymi z Chin. Nieprzypadkowo, bo w starożytnych Chinach bażant był symbolem władzy cesarskiej. Piękne złote pióra kojarzyły się dawnym Chińczykom ze słońcem, a charakterystyczny łopot skrzydeł z grzmotem błyskawicy. Polska szlachta też ceniła go dla pięknego upierzenia. Dlatego pióra z bażanciego ogona nierzadko zdobiły nakrycia szlacheckich głów. Bardzo smakowało również mięso z tego królewskiego ptaka. Ma ono nieco ciemniejszy niż u kurczaka kolor oraz podobny do dziczyzny smak i aromat. Jest ono chude, ma mniej tłuszczu niż drób. Ale jest bardziej wartościowe, ponieważ ptaki te żyją dziko, spożywając naturalny pokarm. Najsłynniejszym i najbardziej lubianym daniem z bażanta był rosół. I to danie nasz kucharz także przygotuje, ale oczywiście według własnego, niecodziennego przepisu. Pierwszą potrawą będzie rosół z pieczonego bażanta z lanymi kluseczkami aromatyzowanymi młodymi pędami świerka. Druga propozycja to pieczone udka bażanta w sosie z czerwonego wina i syropu sosnowego. A trzecia to mielone kotleciki z piersi bażanta w sosie ze smardzów.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowie o mięczakach na polskim stole. Choć zazwyczaj polską kuchnię przeciętny Polak kojarzy z bigosem, pierogami czy schabowym, to jednak już w pierwszej polskiej książce kulinarnej z XVII wieku więcej znajdziemy przepisów na ślimaki niż na tak popularną dziś wieprzowinę. A dla polskich królów Augusta II Mocnego i jego syna Augusta III świeże ostrygi sprowadzano wozami do Warszawy znad Morza Północnego. Ostrygami zajadał się też książę poetów biskup Ignacy Krasicki. Były więc mięczaki na polskich stołach, zwłaszcza zamożnych od dawna. Ale nawet prosty lud w chwilach głodu sięgał po małże z naszych rzek i jezior. A od czego dziś najłatwiej rozpocząć kulinarną przygodę z mięczakami? Pewnie od popularnych w naszych sklepach omułków jadalnych znanych też jako mule. Omułek jadalny jest gatunkiem małża. Ze świeżych omułków Karol przygotuje ciekawe potrawy inspirowane polskimi smakami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa opowie o pewnym wiosennym produkcie, który rzadko trafia na nasze stoły, choć od wieków jest używany przez ludność wiejską jako uniwersalne lekarstwo na przeziębienia, zwłaszcza dla dzieci. Mowa o syropie z młodych pędów sosny. Pozyskiwany wiosną z jasnozielonych przyrostów, z brązową, lepką łupinką, zasypanych cukrem, służył też od dawna do sporządzania leczniczych nalewek. Ale rzadko był wykorzystywany w kuchni. A szkoda, bo mocny, żywiczny aromat może pasować do wielu potraw. Trzeba tylko spróbować. W programie Karol Okrasa pokaże, jak robi się syrop z pędów sosny i jak wykorzystać go do stworzenia niezwykłych dań. Przygotuje kilka interesujących propozycji, wśród nich nie zabraknie mięsa kaczki, którego wyrazisty smak wydaje się idealnie pasować do syropu z pędów sosny.

Opis (streszczenie): Wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy, co próbuje udowodnić Karol Okrasa, który zabiera widza na kulinarne wyprawy do wybranych zakątków Polski. W tym odcinku podpowie, jakie potrawy można przygotować ze świeżego pstrąga.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Pułtuska nad Narwią w województwie mazowieckim. W dawnym zamku biskupów płockich, malowniczo położonym na wysokim brzegu rzeki, obecnie będącym Domem Polonii, spotka się z miejscowym szefem kuchni specjalizującym się w dawnej kuchni polskiej. Razem obejrzą zamkową wędzarnię, gdzie wędzi się na zimno wędliny z dziczyzny. Jedno z dań Karol przygotuje na łódce na Narwi, skąd widoczna będzie panorama na zamek w Pułtusku, jak i na piękną Puszczę Białą po drugiej stronie rzeki. Następnie uda się do wspomnianej puszczy na spotkanie z leśniczym, panem Adamem Gadomskim. Razem z dziećmi udadzą się na zbiór jagód w urokliwym, dębowym lesie. Z pozyskanych jagód oraz innych owoców lasu, a także dziczyzny, Karol przygotuje potrawę, którą poczęstuje dzieci. Nie obędzie się bez elementów edukacji, takich jak ważna kwestia mycia zebranych jagód czy zakup dziczyzny wyłącznie u sprawdzonych dostawców. Wśród propozycji Karola zobaczymy potrawę z wędlinami z dziczyzny oraz potrawy z owocami leśnymi, przede wszystkim jagodami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa przybliży widzom niezwykle smakowitą wiosenną roślinę, czyli czosnek niedźwiedzi. Ponoć nazwa pochodzi od obyczaju budzących się ze snu zimowego niedźwiedzi, które objadały się młodymi listkami tej rośliny. Na zbiory czosnku niedźwiedziego zaprosiły Karola gospodynie z Zatonia koło Zielonej Góry, które od lat specjalizują się w daniach z czosnku niedźwiedziego. A wszystko to za sprawą urokliwych i mocno pachnących czosnkiem zagonów tej rośliny, porastających miejscowy park po dawnym pałacu. I choć czosnek niedźwiedzi jest rośliną chronioną, więc nie wolno jej zbierać ani w lesie, ani w parkach, ale można ją uprawiać w ogródkach, na działkach i wówczas całkowicie legalnie cieszyć się jego smakiem. Karol Okrasa przygotuje trzy dania na bazie pachnących liści czosnku niedźwiedziego. Pierwsza potrawa to pieczone z czosnkiem niedźwiedzim pstrągi, podane z owsem i pesto z takiego czosnku. Druga propozycja to wariacja na temat popularnej lubuskiej zupy niebecz, czyli wiosenna zupa na wędzonych żeberkach z czosnkiem niedźwiedzim i kapustą. A trzecia to pierogi ruskie z czosnkiem niedźwiedzim podane w rosole z pieczonych pomidorów.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa opowie widzom o zapomnianych owocach śliwki mirabelki. Co roku, w końcu lata, jak Polska długa i szeroka, owoce mirabelki spadają na nasze drogi, ścieżki czy chodniki, a potem bezpańsko leżą rozdeptywane przez przechodniów. Dziś prawie nikt ich nie zbiera, a przecież nasze babcie robiły z tych niedużych, złoto pomarańczowych owoców doskonałe dżemy, konfitury i kompoty. Owoce mirabelki nie są łatwe w zbieraniu, źle znoszą transport, więc prawie zupełnie zniknęły z naszych stołów. A przecież w Niemczech czy Francji nadal są niezwykle cenione z uwagi na walory smakowe, a ich ceny są znacznie wyższe niż innych rodzajów śliwek. Może więc warto przywrócić je polskiej kuchni? Tym właśnie zajmie się Karol, a na początek pokaże, jak przygotować niezwykłą konfiturę z dyni i mirabelek. A do jakich jeszcze potraw taką konfiturę użyje nasz kucharz? Zobaczymy łososia z salsą mirabelkową, a ostatnią propozycją będą osmolone udka perliczki długo duszone metodą confit oraz piersi perliczki krótko duszone w mieszaninie likieru ziołowego i masła, wszystko podane z sosem na bazie konfitury z mirabelek. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Nad morze udajemy się najczęściej latem. Ale Karol Okrasa wybrał się nad Bałtyk późną jesienią. Pokaże, że nad polskim morzem jest ciekawie także o tej porze roku.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Olsztynek, a konkretnie do leśniczówki w miejscowości Napromek. Leśnictwo jest położone w samym sercu Parku Krajobrazowego Wzgórz Dylewskich. Wokół rozciągają się przepiękne lasy leżące na niezwykle urozmaiconym terenie pełnym jarów, wąwozów, wzgórz, pośród których króluje Dylewska Góra, najwyższe wzniesienie nie tylko Wzgórz Dylewskich, lecz także całej północno - wschodniej Polski. Ale tym, co najbardziej zainteresowało Karola są dwie sprawy. Po pierwsze pojawienie się dużej ilości kurek w lasach. Te grzyby są bardzo cenione przez naszego kucharza. Drugą miejscową atrakcją jest Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt. Trafiają tu zwierzęta ranne lub chore. Ośrodek specjalizuje się w rehabilitacji ssaków, ale opiekuje się również ptakami. Funkcjonowanie Ośrodka polega na przyjmowaniu zwierząt wymagających pomocy, udzieleniu im opieki weterynaryjnej, przetrzymywaniu ich do uzyskania pełnej samodzielności, a na koniec wypuszczeniu do środowiska naturalnego. O działaniu ośrodka opowie Karolowi rzecznik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie pan Adam Pietrzak. Karol przygotuje trzy potrawy z wykorzystaniem świeżo zebranych kurek: 1/ Grzanki z kurkami i pomidorami na przystawkę; 2/ Zupa z kurek i leśnego topinamburu; 3/ Ziemniaczane kluski z kurkowym sosem.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprezentuje widzom niezwykły i bardzo rzadki przysmak - konfiturę z zielonych orzechów. Przyrządza się ją z niedojrzałych jeszcze, zielonych orzechów włoskich właśnie na przełomie czerwca i lipca. Stare przepisy mówią, że potrzeba nawet ośmiu dni by taką konfiturę przygotować. A potem długo trzeba ją macerować, nawet do kilku lat. O tym wszystkim opowie Karolowi jeden z najlepszych w kraju ekspertów od nalewek i konfitur. Jego babcia słynęła z najlepszych w okolicy konfitur z zielonych orzechów. Stosowała je zarówno do mięs jak i deserów. A do jakich potraw taką konfiturę użyje nasz kucharz? Przygotowane dania: 1/Comberki jagnięce w salsie z rukoli i konfitury z zielonych orzechów; 2/Lody z kawą zbożową wzbogaconą orzechową konfiturą; 3/Placki z ziemniaków i sera z orzechową konfiturą, usmażone w lecącym balonie.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa pokazuje, jak wypieka się dobre pieczywo i co można z niego przyrządzić. Złamie też kilka przepisów i kulinarnych stereotypów. Ponadto pokaże, jak piecze się chleb w tradycyjnej piekarni, a jak w warunkach domowych.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa uda się do Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie. Mieści się on w malowniczym zamku, pierwotnie wczesnorenesansowej murowanej budowli, gruntownie przebudowanej w II połowie XIX w. przez Izabellę z Czartoryskich Działyńską w stylu neorenesansowym. Zamek jest otoczony 158-hektarowym parkiem zaprojektowanym przez działającego tu przez ponad 40 lat ogrodnika Adama Kubaszewskiego. W parku jest wiele okazów rzadkich i egzotycznych drzew. Od lat 70. XX wieku zespół znajduje się pod zarządem Lasów Państwowych. Powstało tu między innymi Muzeum Leśnictwa, w którym można obejrzeć mundur polskiego leśnika z początku XIX wieku. Po obiekcie oprowadza Karola dyrektor ośrodka, p. Ewa Jedlikowska. Kucharza szczególnie zainteresują obiekty związane z kulinariami, takie jak powstałe w końcu XIX wieku specjalne szklarnie do uprawy egzotycznych owoców i warzyw. Uprawiano tu ananasy, winogrona, karczochy, rośnie też okazały kasztan jadalny. I choć dziś nie wszystkie z dawniej uprawianych roślin egzotycznych odnajdziemy w Gołuchowie, to pamięć o nich nie zanikła. I tę tradycję przypomni Karol, przygotowując swoje propozycje obok historycznej Ananasarni. Kucharz przygotuje potrawy z dziczyzny z dodatkiem egzotycznych składników, jakie być może gościły tu przed laty na arystokratycznych przyjęciach. Nie zabraknie zrazów z dzika w sosie z ananasa z wytrawną ananasową konfiturą. Będą też inne dania z dziczyzny z egzotycznymi dodatkami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa przedstawia tradycyjne wiejskie świniobicie. To rytuał niegdyś w Polsce powszechny, dziś już coraz rzadszy. Jako mały chłopiec Okrasa uczestniczył w takim wydarzeniu wielokrotnie wraz z rodzicami i dziadkiem. Teraz zaprezentuje rytuał widzom. W trakcie świniobicia przygotuje zwyczajowe potrawy, choć jak zwykle przepisy będą przez niego złamane. Pierwszą potrawą będzie tzw. "świeżonka", czyli rodzaj gulaszu z okrawków świeżej wieprzowiny z cebulą, potem pokażemy zrobioną własnoręcznie przez Karola parzoną kiełbasę z sosem żurkowym, a wreszcie domowy salceson z grzybami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Gospodarstwo Rybackie Lasów Państwowych w Niemodlinie na Opolszczyźnie. Tradycje hodowli ryb w okolicach Niemodlina sięgają XVI wieku. Duże znaczenie w tych okolicach miała gospodarka stawowa, czemu sprzyjały warunki naturalne, duża powierzchnia gruntów podmokłych i stosunkowo łagodny klimat. Już w 1534 roku urbarz, czyli księga zawierająca spis inwentarzowy majątku, wymienia następujące, istniejące do dzisiaj stawy: Wołowice, Magnusowski, Maciejowy, Tasznica, Grzędowski. Na początku XVII wieku w dobrach niemodlińskich odławiano rocznie ponad 300 kop karpi. Zachowały się dane z 1647 roku o liczbie sprzedanych ryb. Sprzedano wówczas 130 kop i jeden mendel karpi, 21 kop i 3 mendle szczupaków oraz 50 kop ryb różnych. Dochód z ich sprzedaży wyniósł 1221 talarów. W następnych latach nastąpił dalszy wzrost. Największym odbiorcą ryb w pierwszej połowie XVIII wieku byli kupcy z Brzegu i Wrocławia, ważnymi odbiorcami byli również nyscy kapucyni. Transport ryb z dóbr niemodlińskich do Wrocławia odbywał się Odrą. W obecnej chwili Gospodarstwo Rybackie Niemodlin należy do Lasów Państwowych i prowadzi działalność na obszarze 961, 23 ha położonych na terenieNadleśnictw Opole, Tułowice oraz Rudy Raciborskie. Podstawą działalności jest chów i hodowla karpia. O stawach niemodlińskich i hodowli karpia opowie Karolowi dyrektor placówki, pan Waldemar Wójtowicz. Wśród propozycji Karola są ryby z niemodlińskich stawów. Oczywiście królować będzie karp doprawiony leśnymi dodatkami. Kucharz pokaże m.in., jak przyrządzić delikatnego karpia w grzybowej galaretce.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol uda się w okolice Lubawy na Mazurach, gdzie do dziś hoduje się kaczki i jada potrawy z nich. Pierwszym daniem będzie tradycyjna zupa czernina, bardzo popularna w tej części Polski. Druga propozycja to pieczony w liściach kapusty halibut z sosem z kaczki. Na koniec Karol Okrasa proponuje kaczkę pieczoną z gruszkami i sianem, podaną z sosem z powideł.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów do Nadleśnictwa Baligród położonego w tak lubianych przez turystów Bieszczadach. W okresie przedwojennym tutejsze lasy należały do prywatnych właścicieli. Był to jednocześnie teren bardzo zaludniony i lasów było znacznie mniej niż obecnie. Samo Nadleśnictwo Baligród utworzone zostało już w 1944 roku, po wyzwoleniu Baligrodu i okolic przez Armię Czerwoną. W trakcie walk z UPA w latach 1945-1948 wszelka działalność gospodarcza na tych terenach była niemożliwa. Tereny Bieszczad, pozbawione mieszkańców, szybko zarastały lasami. I choć dziś wydaje nam się, że to lasy pierwotne, to trzeba pamiętać, iż większość obecnych terenów leśnych to dawne ziemie rolnicze. Ale dziś wspaniałe bieszczadzkie lasy są ostoją największych polskich zwierząt, takich jak największy drapieżnik - niedźwiedź i największy polski ssak kopytny - żubr. Po Lasach Nadleśnictwa Baligród oprowadzi Karola leśnik, pan Kazimierz Nóżka, znany miłośnikom zwierząt, autor niezwykłych filmów pokazujących życie niedźwiedzi i żubrów. W rewanżu za wycieczkę i opowieści Karol przygotuje ulubione potrawy leśnika, wedle własnych, oczywiście złamanych, przepisów. Wśród propozycji dań znalazły się: bieszczadzkie pierogi z kaszą gryczaną, miętą oraz tajemnicze stolniki.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol wyruszy do Białegostoku na spotkanie z miejscową kuchnią. Kuchnia białostocka to mieszanka różnych kuchni etnicznych narodów, które zamieszkiwały to miasto. Ponoć ziemniaki pojawiły się za sprawą rzemieślników z Niemiec sprowadzanych przez hetmana Jana Klemensa Branickiego, właściciela wspaniałego PałacuBranickich. Niemcom prawdopodobnie zawdzięczmy też kiszkę ziemniaczaną. Z kolei babka ziemniaczana, popularne białysy (zwane też białostokerami czy kuchenami), czyli pszenne bułeczki z cebulą i makiem oraz śledzie przyrządzanena słodko to wpływ kuchni żydowskiej. Z kolei buza, czyli napój z kaszy jaglanej, ryżu, rodzynek, wanilii i drożdży podawana z chałwą to pamiątka po bytności w Białymstoku Macedończyków. Kuchnię litewską reprezentują sękacz, kartacze i kindziuk. Liczne dania białostockie wywodzą się z kuchni tatarskiej i karaimskiej. Są to pierekarczewniki, kołduny czy kibiny, czyli pierogi różnego kształtu z różnych gatunków ciasta faszerowane mięsem. Rosjanie władający miastem w czasach zaborów zostawili bliny gryczane i kwas chlebowy. A z kuchni białoruskiej pochodzi biały chłodnik oraz potrawy z kiszonych ogórków i kapusty. Karol przygotuje trzy dania inspirowane kuchnią Białegostoku. Pierwszą propozycją będą gołąbki z kiszonych liści kapusty z baraniną. Druga to kibiny, czyli pieczone pierożki z kruchego ciasta z wieprzowiną i rodzynkami. A trzecia propozycja to pieczone na kamieniu placki ziemniaczane ze słodkim twarogiem i owocami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza na opowieść o cukrze. Dziś cukier jest tani, wręcz pospolity, wszechobecny. A jeszcze w XVII i XVIII wieku był niezwykle drogi i ekskluzywny. Najlepiej o tym świadczą zabytkowe cukiernice zamykane na kluczyk, jakie możemy obejrzeć w muzeach. Obecnie, oprócz tego, że mocno słodzimy kawę, herbatę, spożywamy bogate w cukier słodycze i ciasta, to jeszcze olbrzymie ilości tego produktu dodawane są niemal do większości wyrobów. Cukier możemy odnaleźć nie tylko w keczupie czy majonezie, ale także w wędlinach, serach. Jedna łyżka keczupu zawiera prawie łyżkę cukru. Nadmiar cukru w diecie powoduje otyłość i cukrzycę, dlatego walka o zmniejszenie jego konsumpcji ma olbrzymie znaczenie w profilaktyce zdrowotnej, zwłaszcza antynowotworowej. Dlaczego tak lubimy słodki smak? Bo przez nasze mamy i babcie od wczesnego dzieciństwa jesteśmy do niego przyzwyczajani. Czy można zatem choć trochę ograniczyć nadmiar cukru w diecie? Karol pokaże, jak przygotować słodkie dania i przekąski, nie używając ani cukru, ani soli. Zaprezentuje kilka propozycji, jak poradzić sobie w kuchni bez cukru. Będą czekoladowe trufle, będzie dyniowo-orzechowe ciasto, będzie też sałatka z kurczaka z owocami i warzywami. I ani grama cukru.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa zabierze widzów na Mazury do gospodarstwa agroturystycznego pani Moniki. Spędziła ona wiele lat we Włoszech i w swoim mazurskim gospodarstwie wprowadza zasady coraz popularniejszej na Zachodzi idei slow food. Pod tym angielsko brzmiącym słówkiem kryje się zasada powrotu do traktowania żywności tak jak przed erą uprzemysłowienia. Chodzi o to, żeby wszelkie produkty, takie jak mięso, warzywa, owoce pochodziły z najbliższej okolicy. Aby droga z pola na talerz była jak najkrótsza. Drugą istotną kwestią jest jak największa różnorodność spożywanych pokarmów. Dziś Polacy, jeśli chodzi o mięsa, spożywają prawie wyłącznie wieprzowinę i kurczaki, trochę mniej mięsa wołowego czy indyczego. Nawet gęsina jest jadana w śladowych ilościach. A gdzie tak lubiana przez naszych przodków jagnięcina czy mięso kozie? Jest prawie zupełnie zapomniane. A przecież smakosze z Włoch, Grecji czy Francji najwyżej sobie cenią właśnie te mięsa. Bez pieczonej koziny czy jagnięciny Włosi z Sardynii, gdzie pani Monika spędziła wiele lat, nie wyobrażają sobie wielkanocnego obiadu. Karol po rozmowach z panią Moniką, przygotuje w swoim gospodarstwie własne wersje potraw, dla swoich gości. Dania: 1/ Pieczone mięso kozie z ziemniaczkami i pomidorową salsą; 2/ Pierożki z gęsiną, kapustą i grzybami; 3/ Pieczone na blasze placuszki z sałatką z ogrodowych warzyw.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa odwiedza Nadleśnictwo Niepołomice położone nieopodal Krakowa. To miejsce niezwykle mocno związane z historią Polski. Puszcza Niepołomicka była ulubionym miejscem polowań wielu polskich królów. Polował tu już Kazimierz Wielki, Zygmunt Stary, Stefan Batory, August II Mocny czy Stanisław August Poniatowski. Król Władysław Jagiełło tak lubił tu przebywać, że w wybudowanym specjalnie dla niego dworku myśliwskim spędzał ponoć więcej czasu niż na Wawelu. A słynne polowanie urządzone przez Zygmunta Starego trwale zmieniło bieg dziejów naszego kraju. Bo sprowadzony specjalnie na tę okazję z Litwy wielki niedźwiedź, rozjuszony przez goniące psy, zaatakował będącą w ciąży królową Bonę, która w wyniku wypadku poroniła dziecko płci męskiej. Jedyny syn Zygmunta Starego i Bony zmarł bezpotomnie i dynastia Jagiellonów wygasła. Ale nie tylko historia przyciągnęła naszego kucharza w to niezwykłe miejsce, lecz także to, co mogło trafiać na królewskie talerze. Jak wiadomo, zazwyczaj polowania kończą się poczęstunkiem, w dzisiejszych czasach to na ogół jest to bigos. O tym, co jadali polujący tu polscy królowie, wiadomo niewiele. Ale na pewno nie mogło zabraknąć dziczyzny. Dlatego Karol przygotuje trzy potrawy z aromatycznej dziczyzny, inspirowane dawną, królewską kuchnią polską. Pierwszą propozycją będą krótko smażone steki z sarniego combra podane z salsą z truskawek. Drugą będzie tatar z marynowanej w soli i cukrze polędwicy z jelenia. A trzecią comber z jelenia, marynowany w popiele, podany na ziołowej grzance.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, że na grzybobranie można się wybrać nie tylko jesienią, ale również zimą. Przeciętny polski grzybiarz zna zaledwie kilkanaście spośród setek rosnących w naszych lasach grzybów jadalnych. A tymczasem zimowa pora oznacza spore szanse na znalezienie takich grzybów jak leśne odmiany boczniaków, płomienica zimowa znana smakoszom jako grzyby enoki czy ucho bzowe - amatorom chińskiej kuchni znany jako polski grzyb mun. Dodatkowo, zwłaszcza teraz, kiedy zima ma się ku końcowi, można też znaleźć pierwsze, ciekawe w smaku i bogate w składniki odżywcze zielone roślinki jadalne, które urozmaicą wygląd i smak potraw. Na pierwszą wyprawę w zimowy las lepiej jednak wybrać się ze specjalistą od dzikich grzybów i roślin, tak jak to uczyni Karol. Wykorzystując znalezione rośliny i grzyby, Karol przygotuje trzy dania. Pierwsza propozycja to makaron z pesto z dzikich roślin. Druga to ryba z kolorową ciepłą sałatką i grzybami, a trzecia to polędwiczka wieprzowa z grzybami oraz z puree z ziemniaków i kapusty.

Opis (streszczenie): Cudze chwalicie, swego nie znacie! Co zobaczymy w kolejnej wyprawie kulinarnej Karola Okrasy? Tym razem nasz kucharz zaprosi widzów na jesienne gotowanie. Jednym z typowo jesiennych produktów jest gęsina, na Pomorzu i w Wielkopolsce tradycyjnie jedzona z okazji dnia św. Marcina. Mięso gęsi było wysoko cenione w dawnej Polsce, niestety, po II wojnie światowej Polacy prawie przestali jeść to pyszne i aromatyczne mięso. Cała produkcja polskiej gęsiny trafiała na eksport, głównie do Niemiec, gdzie polska gęś cieszy się do dziś zasłużoną renomą. Zazwyczaj serwuje się gęś z jabłkami, kaszą czy modrą kapustą. Ale tym razem Karol sięgnie po późnojesienne grzyby - gąski zielone. Te nieduże, żółto-zielone grzybki, trudne do znalezienia oraz wydobycia z piasku i mchu, a jeszcze trudniejsze do starannego wymycia z tegoż piasku, mają w naszym kraju wielu zagorzałych amatorów. W wielu kuchniach regionalnych przysmakiem są pierogi z gąskami czy zupa na gąskach. A jakie potrawy przygotuje Karol z gęsiny i gąsek? Zobaczymy zapiekankę z gęsiny, gąsek, cebuli oraz ziemniaków suto okraszonych śmietaną i serem. Będzie też szybka zupa z gąsek i dyni, wzbogacona zakwasem z mąki pszennej. Trzecią propozycją będą kminkowe kluseczki z mąki pszennej z pieczonymi gąskami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa rusza na zbiór kwiatów czarnego bzu. Na początku czerwca te krzewy obsypane są białymi kwiatami, których zapach jest niezwykle charakterystyczny. Służą do wyrobu syropów, nalewek, napojów oraz aromatyzowania ciast i deserów. Czarny bez to ciekawa kulinarnie roślina, bo w kuchni wykorzystujemy zarówno kwiaty zbierane wiosną, jak i owoce dostępne jesienią. Wyroby z kwiatów czarnego bzu są też bardzo popularne w Skandynawii. W trakcie programu Karol pokaże, jak zrywać duże, białe kwiatostany zwane baldachami, jak przyrządzać z nich syropy, a także jak wykorzystać do przygotowania niezwykłych potraw. Wśród propozycji naszego kucharza nie zabraknie potrawy z kurcząt, które jeszcze sto lat temu uchodziły za typowy wiosenny przysmak. A dziś, gdy mięso kurczaka nam spowszedniało, nie pamiętamy już, że dla naszych przodków były sezonowym rarytasem. Jak będą wyglądać potrawy przygotowane z dodatkiem kwiatów czarnego bzu?

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zabiera widzów do wspaniałego klasztoru cysterskiego w Sulejowie, malowniczo położonego na brzegu Pilicy. Nie sposób sobie wyobrazić rozwoju średniowiecznej Europy i Polski bez zakonu cystersów. Ich zasługi dla rozwoju kultury i gospodarki były nieocenione. Opactwa cysterskie stanowiły ważne centra nauki, medycyny i kultury. Obecność cystersów gwarantowała rozwój gospodarczy regionu. Tam, gdzie się pojawiali, jak grzyby po deszczu wyrastały młyny, kuźnie wodne, huty, stawy rybne, pasieki, browary. I właśnie browary dostarczały nie tyle napoju wyskokowego, co ważnego składnika ówczesnej kuchni. Tak jak dziś rozpoczynamy śniadanie od kawy i herbaty, ówcześni ludzie sięgali na początek dnia po polewkę piwną. Dodatek do takiej polewki w postaci żółtek, miodu, sera czy korzeni zależał od zamożności i zawartości spiżarni. Piwa używano także do gotowania mięs i ryb, do zup czy sosów, a także produkcji octu. Ponadto w czasach, w których nie zdawano sobie sprawy z istnienia drobnoustrojów chorobotwórczych, uwarzone piwo służyło jako główny napitek, bo nie powodowało dolegliwości żołądkowych w przeciwieństwie do nieprzegotowanej wody. Reasumując, piwo było niezbędnym elementem ówczesnej kuchni. Na szczęście obróbka cieplna praktycznie usuwa z piwa alkohol, więc ciepłymi potrawami przygotowanymi na bazie piwa można się bezkarnie delektować. Na początek Karol pokaże, jak przygotować polewkę piwną na śniadanie z serem i jabłkami. Kolejnym daniem będzie pieczona tołpyga z piwno-korzennym sosem. A trzecia potrawa to indyk w sosie piwnym z owocami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa odwiedza hodowlę karpia w Głobinie koło Słupska. Następnie przyrządza dwie potrawy z tej królewskiej ryby. Oczywiście złamie przepis na najpopularniejsze danie, czyli na karpia smażonego.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na smaganą lodowatym wiatrem bałtycką plażę, aby opowiedzieć o indyku. Cóż ma wspólnego indyk z morzem? Otóż podobnie jak ziemniaki, pomidory, papryka czy kukurydza przypłynął do Europy zza morza, dopiero po wyprawach Krzysztofa Kolumba do Ameryki. Wcześniej indyk był tu nieznany. Zanim trafił na stoły dawnych Polaków, był hodowany jako ptak ozdobny w ogrodach magnatów i biskupów. Książki kucharskie z XVII wieku ledwie wspominały o tej nowości, ale już te wydawane sto lat później zawierały wiele przepisów poświęconych indykowi. A w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza indyki są już pełnoprawnymi członkami gromadki rodzimego drobiu, obok kur, kaczek czy gęsi. Dziś nikomu go przedstawiać nie trzeba, obecnie jest to bardzo popularne mięso. I właśnie z indyka Karol przygotuje trzy propozycje. 1/ Skrzydła indycze duszone w doprawionym orientalnie sosie z ciemnego piwa. 2/ Kwaśna zupa na bazie soku z kiszonej kapusty z ziemniakami, boczkiem i mięsem z ud indyczych. 3/ Smażone paski z indyczej piersi z cebulą i bakłażanem, duszone w pomidorowym sosie z ciecierzycą, a na koniec zapieczone z jajkami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyruszy na wyprawę po jeziorach augustowskich. I choć wyglądają one bardzo podobnie do jezior mazurskich, to jednak bardzo się różnią. Po pierwsze należą administracyjnie do województwa podlaskiego. Po drugie inną miały historię, nigdy nie były częścią Prus Wschodnich, a przed II wojną światową należały do Polski. Polska ludność zamieszkuje te tereny od wielu pokoleń. I trzecia najważniejsza dla nas różnica to kuchnia. Tutejsza jest przede wszystkim oparta na kuchni podlaską. Znajdziemy w niej raczej wpływy wschodnie, a nie jak w kuchni mazurskiej - pruskie i niemieckie. W czasie rejsu szlakiem Kanału Augustowskiego poprzez urokliwe zakątki jezior: Rospudy, Niecka i Studzienicznego Karol będzie gotował na dachu płynącego katamaranu. Karol przygotuje trzy dania z wykorzystaniem ryb z augustowskich jezior. Pierwszą potrawą będą rybne krokiety z warzywami i wędzonym węgorzem. Druga propozycja to rosół ze świeżego węgorza i młodej kapusty. A trzecia to orientalny makaron z sandaczem i warzywami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, jak własnoręcznie przygotować konserwy. Z problemem przechowania żywności ludzkość borykała się od tysiącleci. Metody takie jak suszenie, wędzenie, fermentacja, dodatek octu, soli czy cukru były stosowane od wieków. Innym problemem było zaopatrzenie każdej armii, która - jak mawiał Napoleon: maszeruje na żołądkach swoich żołnierzy. I właśnie w czasach wojen napoleońskich pewien francuski cukiernik, Nicolas Appert, zauważył, że podgrzewane w zamkniętych butelkach syropy i owoce długo zachowują przydatność do spożycia. Pół wieku później to zjawisko wyjaśnił Ludwik Pasteur, który odkrył, że za psucie się jedzenia odpowiedzialne są mikroorganizmy, które giną w wyniku podgrzania. W tym samym czasie w Anglii opatentowano metalowy pojemnik do żywności i tak wynalazek cukiernika Apperta zawojował świat. Dziś służy nie tylko armiom całego świata, ale nam wszystkim. Wszelakiego typu konserwy dostaniemy w każdym sklepie. A czy można je sobie przygotować samemu w warunkach domowych? Oczywiście, wie to każda mama i babcia przygotowująca słoiki dla młodych ruszających do miast za pracą czy nauką. Na początek Karol pokaże, że konserwy nie muszą być wykonane z gorszych surowców - jak się sądzi powszechnie. Najlepszym tego przykładem będzie potrawka z perliczki zakonserwowana w słoiku. Druga propozycja to karkówka wieprzowa z kapustą, którą Karol umieści surową w słoiku i podda tylko procesowi pasteryzacji. Takie potrawy można spokojnie przechowywać i cieszyć się ich smakiem po miesiącach czy latach.

Opis (streszczenie): W swoich wyprawach kulinarnych Karol Okrasa często używa własnoręcznie przygotowywanych, kolorowych oliw smakowych do przyprawiania potraw. I nie jest tu pomyłką słowo przyprawianie, bowiem Karol traktuje tłuszcze właśnie jako przyprawę. Inaczej bowiem smakuje to samo mięso przypieczone na smalcu, inaczej na oleju. Ponadto oleje i oliwy można wzbogacać poprzez dodatek ziół, przypraw korzeniowych, a nawet grzybów. Ale co zrobić, by na przykład oliwa pachnąca pietruszką, szczypiorkiem czy lubczykiem miała również piękny zielony kolor? Wymaga to kilku prostych zabiegów, a efekt jest niezwykły. Na początek Karol pokaże, jak przygotować kolorowe oliwy szczypiorkowe i lubczykowe, a nawet jak zrobić olej pachnący wędzeniem. Następnie przygotuje z udziałem tych kolorowych oliw smakowych ciekawe dania: 1/ Befsztyk tatarski doprawiony oliwą lubczykową z dodatkami; 2/ Smażony na złoto filet z amura z sałatką doprawioną oliwą szczypiorkową; 3/ Frytki gryczane z majonezem zrobionym na bazie wędzonego oleju.

Opis (streszczenie): Polska jest krajem, gdzie je się niewiele wołowiny. Nikt nie wie, że to mięso wymaga dojrzewania. W tym odcinku Karol Okrasa odwiedza hodowlę krów rzadkiej rasy - czerwona polska. Krowy żyją tu przez cały rok na swobodzie, bo jak twierdzi hodowca: "dobre mięso jest tylko od szczęśliwych krów". Okrasa przygotowuje z wołowiny rostbef, pieczony na ognisku antrykot oraz gulasz wołowy zapiekany pod ciastem francuskim.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na Podlasie i zaprasza widzów na kulinarną opowieść o podlaskich pierogach z serem. Amatorzy pierogów, którzy dziś na Podlasiu chętnie sięgają po pierogi z serem i ziemniakami, czyli tzw. ruskie, po pierogi z serem i kaszą gryczaną czy z serem i miętą, nie zdają sobie sprawy, że tradycja robienia pierogów z serem w tym regionie liczy ponad trzysta lat i jest dobrze udokumentowana. Otóż w rękopiśmiennej księdze kucharskiej z końca XVII wieku pochodzącej z dworu Radziwiłłów w Nieświeżu i Białej Podlaskiej znajdziemy kilka ciekawych przepisów na pierogi z serem. Te dawne przepisy ze staropolskiej kuchni staną się punktem wyjścia dla Okrasy do przygotowania ciekawych potraw. Na początku Karol pokaże, jak zrobić dobre ciasto na pierogi z dodatkiem mleka i masła, tak by było miękkie i delikatne. Zademonstruje także inne rodzaje ciasta oraz różne farsze do pierogów, wszystkie oczywiście przygotowane na bazie różnych serów.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa opowie widzom o staropolskiej tradycji dodawania owoców nie tylko do deserów, lecz także do wielu potraw mięsnych i rybnych. Ślady tej tradycji dotrwały do naszych czasów w postaci kaczki z jabłkami czy karpia z rodzynkami na wigilię. Ale jeśli tylko zajrzymy do zachowanych XVII-wiecznych polskich przepisów, to zobaczymy, jak wiele staropolskich dań zawierało w sobie najróżniejsze owoce. W programie telewizyjnym podróże w czasie są możliwe, zatem Karol przeniesie się do czereśniowego sadu, pełnego soczystych, czerwonych owoców. Mając takie skarby dosłownie w zasięgu ręki i noża, pokaże, jak przygotować niezwykłe potrawy: 1/ Drożdżowy placek z czereśniami, serem, kindziukiem i cebulą, podobny do włoskiej pizzy, ale i do polskiego cebularza; 2/ Gęsie wątróbki duszone z cebulą, miodem pitnym i czereśniami; 3/ Ciepła sałatka z mięsa z ud gęsich i czereśni, podana pod sosem zabajone.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol rusza na spotkanie z kuchnią myśliwską. W staropolskiej kuchni królowała na stołach dziczyzna, która dziś jest zupełnie zapomniana. Warto ją przypomnieć, bo to wyborne i bardzo zdrowe mięso. W trakcie programu Karol Okrasa przygotuje potrawy z bażanta, sarny i dzika.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa zaprasza widzów do Nadleśnictwa Rybnik na terenie Górnego Śląska. Przeciętnemu Polakowi ten rejon kojarzy się z pejzażem mocno przemysłowym, dymiącymi kominami, szybami górniczymi czy wielkimi hałdami. Ale na Górnym Śląsku znajdują się też piękne kompleksy leśne. W jedno z takich miejsc zaprowadzi naszego kucharza miejscowa leśniczka. Porośnięte ponad stuletnimi bukami głębokie jary bardziej przypominają dzikie bieszczadzkie zakątki. Aż trudno sobie wyobrazić, że niedaleko rozciąga się wielka śląska aglomeracja. Ta sceneria zainspiruje Karola do przygotowania kilku potraw inspirowanych z jednej strony kuchnią śląską, z drugiej bazujących na produktach z lasów. A co jest symbolem śląskiego niedzielnego obiadu? Oczywiście takie sztandarowe pozycje jak śląska rolada, przypominając mieszkańcom innych regionów Polski zraza zawijanego. Na śląskim obiedzie nie może też zabraknąć śląskich klusek czy modrej kapusty. I te smakołyki regionalnej kuchni pojawią się w programie, oczywiście w zmienionej przez Karola, bazującej na leśnych smakach formie. Pierwszą propozycją Karola będzie rolada z sarniego combra z ogórkiem i boczkiem. Druga to marynowana czerwona kapusta z leśnymi owocami. A trzecia to kluski, prawie jak śląskie, ale z leśnego topinamburu.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprosi widzów na proste i niedrogie gotowanie. Dziś, kiedy szefowie kuchni w licznych programach kulinarnych prześcigają się w efektownych potrawach, pełnych drogich składników, warto też pokazywać dania proste i tanie. Bo jak to w życiu, czasem potrzebna nam jest elegancka garderoba na wyjątkowe okazje, a zazwyczaj chodzimy w prostej domowej odzieży. Podobnie jest w kuchni. Dlatego w tym odcinku na swój kulinarny warsztat Karol weźmie zwykłe mięso mielone, chleb, cebulę, buraki, pomidory, makaron, i pokaże, że nawet z prostych produktów można wyczarować niezwykłe dania. Pierwszą potrawą będą hamburgery, ale z mielonej łopatki wieprzowej, przyrządzone na ostro i podane z konfiturą z cebuli i na podpieczonej kromce żytniego chleba. Druga potrawa to klopsiki w sosie pomidorowym zapieczonez jajem, przyprawione na orientalny sposób. Trzecia potrawa to makaron z sosem ze śmietany, mielonego mięsai buraków.