Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza do starego sadu jabłkowego we wsi Antolka położonej w malowniczej części Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Dziś nowoczesne sady jabłkowe to szpalery równiutkich jabłonek, umożliwiających łatwą, zmechanizowana uprawę i zbiór owoców. Odmian też nie jest zbyt wiele, zaledwie kilka, wszystko po to, by konsument na półce sklepowej znalazł równo wybarwione jabłuszka, wszystkie w podobnym rozmiarze. Dawne sady wyglądały zupełnie inaczej. Sadzono wiele odmian jabłek, bo chodziło o to, by jedne owocowały wcześniej, inne później, bo głównym problemem było przechowanie owoców w stanie świeżym. Obecnie ten problem rozwiązują nowoczesne przechowalnie, gdzie w zmodyfikowanej atmosferze i niskiej temperaturze jabłka zachowują świeżość aż do następnego lata. Stare sady dziczeją, a dawne odmiany jabłek opadają i marnują się, bo nikt ich nie zbiera. Karol pokaże, że jabłka ze starego sadu, choć nie mają pięknego wyglądu, to ich smak i aromat jest niezwykły. Warto sięgać po takie zapomniane czy niechciane owoce, tworząc z nich niezwykłe potrawy. Propozycje dań: 1/ Zupa ze starych jabłek aromatyzowana mlekiem kokosowym, przyprawiona chrupiącym boczkiem i natką pietruszki; 2/ Łosoś pacyficzny marynowany w sfermentowanych jabłkach; 3/ Szarlotka z kruszonką i pestkami słonecznika pod wędzoną nad ogniskiem bezą.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedzi okolice Lidzbarka Welskiego. Bawi tu na zaproszenie strażaków z lokalnych Ochotniczych Straży Pożarnych. Ponieważ Karol często gotuje na żywym ogniu, strażacy zwrócili uwagę na zasady bezpieczeństwa rozpalania ognisk w terenie. W podziękowaniu za gościnę Karol Okrasa przygotuje dwa dania, które zazwyczaj strażacy jedzą po zakończeniu różnych akcji. Jest to klasyka polskiej kuchni, czyli grochówka i bigos. Ale znany kucharz złamie tradycyjne przepisy na te powszechnie lubiane potrawy. Pierwsza propozycja to grochówka przyrządzona na wywarze rybnym, w której spotkają się chrupiące skwarki z boczku i kawałki ryby. Wszystko doprawione aromatycznymi przyprawami. Drugim daniem jest bigos, ale podrabiany, bo przygotowany nie tylko wedle złamanego przepisu Karola, ale również ugotowany na podrobach. Czy takie potrawy będą smakować strażakom?

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! W kolejnej wyprawie Karol Okrasa na swój kulinarny warsztat weźmie zielone sosy z ziół, młodych pędów czy owoców, zwane też salsami lub po staropolsku "sałszami". Niemal w każdym polskim sklepie możemy dziś nabyć włoskie pesto, czyli sos z zielonych liści świeżej bazylii, sera, orzechów i oliwy. I wydaje nam się, że to Włosi od zawsze mieli kuchnię lekką, warzywną, a dawni Polacy objadali się wszelkiego rodzaju tłustym mięsiwem. Nic bardziej mylnego, w diecie naszych przodków dominowały warzywa, owoce czy rośliny strączkowe z własnego ogródka. Mięsa jedzono od święta. Co więcej, po długiej zimie, kiedy to jedzono solone ryby czy mięsa, które trzeba było długo moczyć i rozbijać przed spożyciem, wiosną apetyt na nowalijki był ogromny. Przykładem takiej tęsknoty jest choćby tzw. "sałsza" czyli salsa z zielonego żyta z zielnika Szymona Syreniusza z 1613 roku. Młode żyto rozcierano z grzankami i dodawano do tej masy ocet, sól, pieprz oraz imbir. Jak stwierdzał sam autor "bez wszelakiego kosztu będzie przysmak do mięsa, do ryb". Mamy tu coś w rodzaju staropolskiego pesto. W innym przepisie z wydanego w 1540 roku "Kuchmistrzostwa" natkę pietruszkę, młode listki liście szałwii i babki rozcierano z dodatkiem miodu, cynamonu i pieprzu, uzyskując tak ceniony słodko - korzenny posmak. Pierwszą propozycją Karola będzie zupa pomidorowa z salsą z czosnku niedźwiedziego. Druga to pieczony z korzennym mięsem mielonym chleb, podany z salsą z zielonych orzechów z syropu. A trzecia to pieczone na grecki sposób ruloniki ze schabu podane z salsą z mięty, papryki, ogórka i sera feta. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Cudze chwalicie, swego nie znacie! Co zobaczymy w kolejnej wyprawie kulinarnej Karola Okrasy? Tym razem nasz kucharz zaprosi widzów na jesienne gotowanie. Jednym z typowo jesiennych produktów jest gęsina, na Pomorzu i w Wielkopolsce tradycyjnie jedzona z okazji dnia św. Marcina. Mięso gęsi było wysoko cenione w dawnej Polsce, niestety, po II wojnie światowej Polacy prawie przestali jeść to pyszne i aromatyczne mięso. Cała produkcja polskiej gęsiny trafiała na eksport, głównie do Niemiec, gdzie polska gęś cieszy się do dziś zasłużoną renomą. Zazwyczaj serwuje się gęś z jabłkami, kaszą czy modrą kapustą. Ale tym razem Karol sięgnie po późnojesienne grzyby - gąski zielone. Te nieduże, żółto-zielone grzybki, trudne do znalezienia oraz wydobycia z piasku i mchu, a jeszcze trudniejsze do starannego wymycia z tegoż piasku, mają w naszym kraju wielu zagorzałych amatorów. W wielu kuchniach regionalnych przysmakiem są pierogi z gąskami czy zupa na gąskach. A jakie potrawy przygotuje Karol z gęsiny i gąsek? Zobaczymy zapiekankę z gęsiny, gąsek, cebuli oraz ziemniaków suto okraszonych śmietaną i serem. Będzie też szybka zupa z gąsek i dyni, wzbogacona zakwasem z mąki pszennej. Trzecią propozycją będą kminkowe kluseczki z mąki pszennej z pieczonymi gąskami.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Wzgórza Dylewskie. Te malownicze wzniesienia morenowe, leżące na terenie Pojezierza Chełmińsko - Dobrzyńskiego, są pozostałością po ostatnim zlodowaceniu. Oprócz bujnych lasów, urokliwych szlaków można tu także spotkać ciekawe przysmaki regionalne. Jednych z nich jest szynka dojrzewająca pani Dagmary. Karol zna szynkę z licznych konkursów na najlepszy produkt regionalny. Pani Dagmara otrzymała za nią wiele nagród, doceniło ją także Ministerstwo Rolnictwa wpisując ten wyrób na listę tradycyjnych produktów. W programie opowiemy skąd wzięła się tradycja wytwarzania takiej szynki, czym się różni od sławnych na cały świat szynek parmeńskich czy iberyjskich oraz z jakimi wyzwaniami mierzą się dziś w Polsce wytwórcy takich produktów. Oczywiście nasz kucharz przygotuje kilka propozycji z wykorzystaniem regionalnej szynki dojrzewającej. 1/chłodnik z pomidorów z salsą ogórkową i okrasą z szynki dojrzewającej; 2/ glazurowane morele ze szpinakiem, kozim twarogiem i szynką dojrzewającą; 3/ sos boloński z mielonej wieprzowiny i dojrzewającej szynki podany z podpieczoną dynią.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa odwiedzi warszawską Pragę, gdzie zaprosili go wolontariusze stowarzyszenia, którego misjąjest przeciwdziałanie wykluczeniu i marginalizacji osób dotkniętych trudną sytuacją życiową. A Karola zaciekawił fakt, że naukę gotowania uznano tam za jeden z warunków sprzyjających powrotowi takich ludzi do społeczeństwa. Co więcej, dla wolontariuszy będzie zorganizowany konkurs kulinarny. Karol postanowił im pomóc oraz pokazać, jak z powszechnie dostępnych produktów można stworzyć ciekawe kompozycje smakowe. Wspólnie przygotują dwa dania. Pierwszą potrawą będzie dorsz z patelni z marchewką. Drugie danie to pieczony kurczak z boczkiem i sosem owocowym. Czy wspólne gotowanie spodoba się ludziom, którzy stawiają pierwsze kroki w kuchni?

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na kulinarne spotkanie ze strudlem. To kruche, wielowarstwowe ciasto, najczęściej ze słodkim nadzieniem owocowym, często jest podawane na ciepło, posypane cukrem pudrem. Polscy turyści odwiedzający Austrię, na pewno poznali lokalny przysmak Apfelstrudel czyli strudel z jabłkami. Strudel zapewne ma pochodzenie wiedeńskie, bo najstarsze przepisy na dwa strudle, jeden śmietanowy i drugi, co ciekawe, z rzepą, znajdziemy w rękopiśmiennej książce kucharskiej z 1696 roku, znajdującej się w Bibliotece Miasta Wiednia. Samo ciasto nieco przypomina turecką baklawę, może mieć zatem bliskowschodnie korzenie. Strudel szybko stał się popularny w wielu regionach dawnych Austro - Węgier, a po rozbiorach także w Galicji, czyli tego fragmentu dawnej Rzeczpospolitej, który wraz ze Lwowem i Krakowem stał się częścią monarchii Habsburgów. W wielu krainach Cesarstwa powstały oryginalne odmiany strudli, jak choćby wersja węgierskich Żydów z kapustą, cebulą, kminkiem i orzechami. Znane były też wytrawne strudle z nadzieniem mięsnym. Jeden z najsłynniejszych polskich kucharzy Antoni Teslar z Galicji, który długie lata gotował w pałacu Potockich w Krzeszowicach, także zostawił nam swój przepis na strudel z jabłkami, rodzynkami i bułką tartą. Tajemnicą dobrego strudla jest oczywiście ciasto. Legenda głosi, że jeden z kuchmistrzów cesarza Franciszka Józefa uważał, że powinno ono być tak cienkie, aby dało się przez niego przeczytać list miłosny. Do dziś różne strudle często występują w regionalnych kuchniach Polski południowo - wschodniej, czyli na terenach dawnej Galicji. A jakie strudle przygotuje nasz kucharz? Pierwszą propozycją Karola będzie strudel z gruszkami, wędzonymi śliwkami i kaszą manną. Druga to wytrawny strudel z nadzieniem z karkówki wieprzowej, kaszanki, kiszonej kapusty i kminku. A trzecia to inspirowany bułgarską banicą strudel ziemniaczano - serowy. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Pułtuska nad Narwią w województwie mazowieckim. W dawnym zamku biskupów płockich, malowniczo położonym na wysokim brzegu rzeki, obecnie będącym Domem Polonii, spotka się z miejscowym szefem kuchni specjalizującym się w dawnej kuchni polskiej. Razem obejrzą zamkową wędzarnię, gdzie wędzi się na zimno wędliny z dziczyzny. Jedno z dań Karol przygotuje na łódce na Narwi, skąd widoczna będzie panorama na zamek w Pułtusku, jak i na piękną Puszczę Białą po drugiej stronie rzeki. Następnie uda się do wspomnianej puszczy na spotkanie z leśniczym, panem Adamem Gadomskim. Razem z dziećmi udadzą się na zbiór jagód w urokliwym, dębowym lesie. Z pozyskanych jagód oraz innych owoców lasu, a także dziczyzny, Karol przygotuje potrawę, którą poczęstuje dzieci. Nie obędzie się bez elementów edukacji, takich jak ważna kwestia mycia zebranych jagód czy zakup dziczyzny wyłącznie u sprawdzonych dostawców. Wśród propozycji Karola zobaczymy potrawę z wędlinami z dziczyzny oraz potrawy z owocami leśnymi, przede wszystkim jagodami.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zabiera widzów do wspaniałego klasztoru cysterskiego w Sulejowie, malowniczo położonego na brzegu Pilicy. Nie sposób sobie wyobrazić rozwoju średniowiecznej Europy i Polski bez zakonu cystersów. Ich zasługi dla rozwoju kultury i gospodarki były nieocenione. Opactwa cysterskie stanowiły ważne centra nauki, medycyny i kultury. Obecność cystersów gwarantowała rozwój gospodarczy regionu. Tam, gdzie się pojawiali, jak grzyby po deszczu wyrastały młyny, kuźnie wodne, huty, stawy rybne, pasieki, browary. I właśnie browary dostarczały nie tyle napoju wyskokowego, co ważnego składnika ówczesnej kuchni. Tak jak dziś rozpoczynamy śniadanie od kawy i herbaty, ówcześni ludzie sięgali na początek dnia po polewkę piwną. Dodatek do takiej polewki w postaci żółtek, miodu, sera czy korzeni zależał od zamożności i zawartości spiżarni. Piwa używano także do gotowania mięs i ryb, do zup czy sosów, a także produkcji octu. Ponadto w czasach, w których nie zdawano sobie sprawy z istnienia drobnoustrojów chorobotwórczych, uwarzone piwo służyło jako główny napitek, bo nie powodowało dolegliwości żołądkowych w przeciwieństwie do nieprzegotowanej wody. Reasumując, piwo było niezbędnym elementem ówczesnej kuchni. Na szczęście obróbka cieplna praktycznie usuwa z piwa alkohol, więc ciepłymi potrawami przygotowanymi na bazie piwa można się bezkarnie delektować. Na początek Karol pokaże, jak przygotować polewkę piwną na śniadanie z serem i jabłkami. Kolejnym daniem będzie pieczona tołpyga z piwno-korzennym sosem. A trzecia potrawa to indyk w sosie piwnym z owocami.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza do skansenu w Muzeum Wsi Radomskiej. Co roku, podobnie jak w innych miejscach kraju, odbywa się tu festiwal ziemniaka połączony z konkursem kulinarnym na regionalne potrawy z tego niegdyś zamorskiego, a dziś najbardziej swojskiego warzywa. Biorą w nim udział liczne koła gospodyń wiejskich z bliższej i dalszej okolicy. Karol bywa częstym gościem na tej imprezie, uczestnicząc w pracach jury. Autorki najciekawszych dań od czasu do czasu goszczą w naszym programie. Tym razem zobaczymy panie z Koła Gospodyń Wiejskich ze wsi Skłoby. Poczęstują one Karola własnoręcznie przygotowanymi, wielokrotnie nagradzanymi przysmakami. Będą to "gulby", czyli wydrążone ziemniaki z farszem z cebuli i boczku, zapieczone następnie w ognisku. Danie to ponoć jadali w czasie wojny partyzanci działający w okolicach ich miejscowości. Inną ciekawostką będzie "porka" - rodzaj prażuchy, czyli ziemniaków uprażonych z mąką, podanej na trzy sposoby: z okrasą, z prażoną śmietaną oraz na słodko z konfiturą z jagód. Panie zaprezentują te potrawy widzom i Karolowi. Oczywiście nasz kucharz przygotuje swoje autorskie potrawy z ziemniaka. Propozycje Karola Okrasy: 1/ Kluski ziemniaczane aromatyzowane popiołem z siana podane z szybkim pesto z orzechów i rukoli; 2/ Duszone w cebuli uda kurczaka, zapieczone z młodymi ziemniaczkami i serem; 3/ Zupa kartoflana z maślanką i salsą z pieczonej papryki.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy w okolice Dolnej Wisły, niedaleko Chełmna. Tutejsza grupa działaniaodtwarza dawne obyczaje kulinarne, wyszukuje stare przepisy, produkuje specjały wedle dawnych receptur. Ale tym razem Karola Okrasę zaproszono na tradycyjne cięcie lodu. Bowiem w czasach, gdy nie było lodówek, w zimie na stawach wycinano lód. Był trzymany w lodowniach, co pozwalało długo przechowywać żywność i cieszyć się chłodnymi napojami aż do późnego lata. Karol przygotuje dwa dania, dla pokrzepienie zgłodniałych uczestników konkursu. A głównym składnikiem gotowania będzie nieco zapomniana, ale niezwykle zdrowa i sycąca soczewicaDlatego pierwszą potrawą będzie zupa z czerwonej soczewicy z wędzonym łososiem. Druga propozycja to placki z zielonej soczewicy z pieczoną rybą i sosem cebulowo - śmietanowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, jak własnoręcznie przygotować konserwy. Z problemem przechowania żywności ludzkość borykała się od tysiącleci. Metody takie jak suszenie, wędzenie, fermentacja, dodatek octu, soli czy cukru były stosowane od wieków. Innym problemem było zaopatrzenie każdej armii, która - jak mawiał Napoleon: maszeruje na żołądkach swoich żołnierzy. I właśnie w czasach wojen napoleońskich pewien francuski cukiernik, Nicolas Appert, zauważył, że podgrzewane w zamkniętych butelkach syropy i owoce długo zachowują przydatność do spożycia. Pół wieku później to zjawisko wyjaśnił Ludwik Pasteur, który odkrył, że za psucie się jedzenia odpowiedzialne są mikroorganizmy, które giną w wyniku podgrzania. W tym samym czasie w Anglii opatentowano metalowy pojemnik do żywności i tak wynalazek cukiernika Apperta zawojował świat. Dziś służy nie tylko armiom całego świata, ale nam wszystkim. Wszelakiego typu konserwy dostaniemy w każdym sklepie. A czy można je sobie przygotować samemu w warunkach domowych? Oczywiście, wie to każda mama i babcia przygotowująca słoiki dla młodych ruszających do miast za pracą czy nauką. Na początek Karol pokaże, że konserwy nie muszą być wykonane z gorszych surowców - jak się sądzi powszechnie. Najlepszym tego przykładem będzie potrawka z perliczki zakonserwowana w słoiku. Druga propozycja to karkówka wieprzowa z kapustą, którą Karol umieści surową w słoiku i podda tylko procesowi pasteryzacji. Takie potrawy można spokojnie przechowywać i cieszyć się ich smakiem po miesiącach czy latach.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa spotka się ze swoim kolegą kucharzem, który znany jest z przygotowywania ciekawych przetworów ze śliwki węgierki. Ta stara odmiana śliwki pochodzi prawdopodobnie z Azji Mniejszej, a do Polski trafiła w XVII wieku z Węgier, skąd nazwa. Ponoć były to ulubione owoce naszego ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, często podawane podczas słynnych obiadów czwartkowych. Trudno się królowi dziwić, bo śliwki to naprawdę bardzo smaczne owoce. I to nie tylko świeże, ale także zamienione na przygotowywane jesienią przetwory. Śliwkowe powidła, konfitury, dżemy, sosy, marynaty to smakowite uzupełnienie jesienno-zimowej kuchni. A wbrew pozorom robienie przetworów nie jest aż tak pracochłonne. Na dowód tego kolega Karola zdradzi swój sposób na robienie konfitury ze śliwek "dla leniwych". Potem razem podwędzą żeberka i przygotują pikantną konfiturę ze śliwek. Karol zaprezentuje też swoje pomysły na szybki deser ze śliwkami, a także na łososia ze śliwkową marynatą. Jako pierwszą potrawę zobaczymy marynowane w śliwkach, wcześniej podwędzone, a później upieczone żeberka podane z pikantną konfiturą ze śliwek. Druga propozycja to karmelizowane śliwki z ciepłym, kawowym koglem moglem. A trzecia to pieczony na desce łosoś, w śliwkowej marynacie, podany z sałatką ze śliwek i cykorii.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Siennicy Różanej, niedaleko Krasnegostawu. Odwiedzi zabytkową gorzelnię, rzadki przykład neogotyckiej architektury przemysłowej. Co prawda od dawna nie produkuje się tu alkoholu, ale pozostały stare urządzenia. Ta wizyta to okazja do pokazania różnych sposobów wykorzystaniatrunków do celów kulinarnych. Już nasze babcie i mamy wiedziały, że ciasto na pączki czy faworki bez odrobiny spirytusu nie będzie dobre. Różne alkohole wykorzystuje się też do marynowania mięsa, doprawiania sosów czy do flambirowania, czyli podpalania smażonych potraw. Pierwszą potrawą, którą przyrządzi Karol Okrasa będą flambirowane polędwiczki wieprzowe z boczkiem. Druga propozycja kulinarna to ciasto czekoladowe z marynowanymi w whisky morelami, a trzecią stanowiąudka kurczaka w sosie winnym z pieczoną kalarepką.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Olsztynek, a konkretnie do leśniczówki w miejscowości Napromek. Leśnictwo jest położone w samym sercu Parku Krajobrazowego Wzgórz Dylewskich. Wokół rozciągają się przepiękne lasy leżące na niezwykle urozmaiconym terenie pełnym jarów, wąwozów, wzgórz, pośród których króluje Dylewska Góra, najwyższe wzniesienie nie tylko Wzgórz Dylewskich, lecz także całej północno - wschodniej Polski. Ale tym, co najbardziej zainteresowało Karola są dwie sprawy. Po pierwsze pojawienie się dużej ilości kurek w lasach. Te grzyby są bardzo cenione przez naszego kucharza. Drugą miejscową atrakcją jest Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt. Trafiają tu zwierzęta ranne lub chore. Ośrodek specjalizuje się w rehabilitacji ssaków, ale opiekuje się również ptakami. Funkcjonowanie Ośrodka polega na przyjmowaniu zwierząt wymagających pomocy, udzieleniu im opieki weterynaryjnej, przetrzymywaniu ich do uzyskania pełnej samodzielności, a na koniec wypuszczeniu do środowiska naturalnego. O działaniu ośrodka opowie Karolowi rzecznik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie pan Adam Pietrzak. Karol przygotuje trzy potrawy z wykorzystaniem świeżo zebranych kurek: 1/ Grzanki z kurkami i pomidorami na przystawkę; 2/ Zupa z kurek i leśnego topinamburu; 3/ Ziemniaczane kluski z kurkowym sosem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza swoją syrenką do Warszawy. Jak wyglądała kiedyś kuchnia warszawska, co było w niej charakterystycznego i jakie były ulubione dania? Karol spróbuje odpowiedzieć na te pytania, a towarzyszy mu w programie Hanna Szymanderska, autorka licznych książek kulinarnych, specjalistka polskiej kuchni regionalnej i historycznej. Wspólnie wybiorą kilka propozycji. Karol przełamie te przepisy na własny sposób. Dodatkową atrakcją będzie miejsce gotowania - dach 45-piętrowego wieżowca w centrum stolicy. Karol Okrasa przygotuje trzy potrawy inspirowane kuchnią warszawską. Pierwsze danie to zupa cebulowa z pulpetami. Druga potrawa to flaczki, a trzecia ozorki cielęce na zimno w pikantnym sosie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy na pole ogórków. Opowie jak w dzieciństwie, spędzonym na wsi, zbierał wraz z rodzicami ogórki, co było jedną z najbardziej żmudnych i pracochłonnych robót. Ale cały trud wynagradzał moment wyjmowania świeżo ukiszonych z liśćmi wiśni, koprem, czosnkiem, chrzanem, pachnących i chrupiących ogóreczków. Karol przygotuje kilka słojów takich ogórków wedle receptury swojej mamy. Pokaże, jak wyglądają ogórki po dwóch dniach, po tygodniu i po dwóch tygodniach kiszenia. I do jakich potraw, jakie ogórki nadają się najlepiej. Karol przygotuje trzy potrawy, we wszystkich oczywiście wystąpią małosolne ogórki. 1/ Szybki chłodnik ze świeżych i małosolnych ogórków; 2/ Pieczona pierś z indyka z sosem ogórkowym; 3/ Pieczone bakłażany z ogórkową salsą i wędzonym łososiem.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol opowie o jagodach. Te niewielkie leśne owoce, zbierane z maleńkich krzaczków, sprzedawane są nie tylko na bazarach i w sklepach, ale także wzdłuż niemal wszystkich dróg w naszym kraju przez całe lato. Można by je nazwać czarnym złotem naszych lasów, są bowiem wyjątkowo bogate w cenne składniki odżywcze i lecznicze. Lista ich zalet jest niezwykle długa, więc póki można trzeba cieszyć się ich smakiem. Zbiór jagód rozsławiła w swoim wierszu "Na jagody" Maria Konopnicka. Poetka pisała, że: "jagody zaraz dano, z miałkim cukrem i śmietaną". Karol Okrasa pokaże, że jagody nadają się do wielu wspaniałych potraw, nie tylko słodkich. Przygotuje trzy potrawy z jagodami w roli głównej. Nie zabraknie nowego przepisu na jagodzianki, będzie też sałatka z pieczonych buraków z jagodową salsą i wędzonym łososiem, a także zupa jagodowa, ale na słono z ziemniakami i okrasą.

Opis (streszczenie): W gorący sierpniowy dzień Karol Okrasa zabiera widzów na Podlasie do Korycin, gdzie znajdują się duże ogrody z wieloma znanymi, ale również zapomnianymi ziołami. Tradycja zbierania ziół jest na Podlasiu ciągle bardzo żywa. Zioła zbierały tu mamy, babcie i przekazywały tę umiejętność kolejnym pokoleniom. Do dziś wiele firm oferujących uprawiane i dziko rosnące zioła pochodzi z tego regionu. I choć obecnie łatwo dostać w sklepach świeżą bazylię, tymianek, kolendrę, rozmaryn, to niegdyś na Podlasiu nie brakowało naszych rodzimych, dziko rosnących ziół o zapomnianych obecnie nazwach. Mało kto wie, że samej mięty jest kilka rodzajów i różnią się one smakiem. Jak wykorzystać zapomniane zioła we współczesnej kuchni? To zadanie dla naszego kucharza. Karol wykorzystując miejscowe zioła przygotuje swoje propozycje. Będą kluski ziemniaczane tzw. żelaziaki z sosem z ziół i wędzonego łososia, będzie pstrąg pieczony w dzikich ziołach oraz dorsz pieczony z sosem z berberysu, zwanego na Podlasiu cygańską cytryną.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie Karol Okrasa zaprasza widzów na potrawy inspirowane kuchnią Kociewia. Ten rejon Pomorza jest nieco mniej znany niż Kaszuby i często z nimi mylony. Była to kuchnia skromna i oszczędna, oparta o produkty pochodzące z własnych gospodarstw domowych, ogródków, sadów, łąk i lasów. Składnikiem wielu dań były przede wszystkim ziemniaki, kapusta, brukiew, mleko, sery, kasze, mąka czy jaja. Mięso spożywano raczej od święta, częściej jadano ryby poławiane w pobliskich rzekach czy jeziorach. Popularne były też śledzie z pobliskiego Bałtyku. Oczywiście w okolicznych lasach mieszkańcy zbierali grzyby, czarne jagody, żurawinę czy borówki. Z czasem kuchnia kociewska wzbogacona została przepisami pochodzącymi z domów bogatszych gospodarzy zwanych gburami. Niemały wpływ na kulinarne zwyczaje tutejszej ludności mieli też koloniści niemieccy, którzy osiedlali się na Pomorzu. Do dziś wiele potraw zachowało niemiecko brzmiące nazwy takie jak "karbónada" czy "fefernuski". Podobnie było z nazwami posiłków. Śniadanie określano słowem "frysztyk", a obiad to był "maltych", podczas którego na stołach królowały jednogarnkowe zupy zwane "ajntopfami". W trakcie gotowania Karola odwiedzi znajoma mieszkanka Kociewia, pani Anna, która przyniesie swoje wytwarzane tradycyjnymi sposobami kociewskie sery z koziego mleka. A jakie potrawy inspirowane kociewską kuchnią przygotuje nasz Kucharz? Pierwszą propozycją Karola będą placki ziemniaczane zwane na Kociewiu "plińcami", doprawione leśnymi grzybami, podane z sałatką śledziową. Druga to gotowany, a potem smażony na chrupko boczek wieprzowy podany ze śmietankowym sosem z marchewki i żurawiny. A trzecia to placuszki z koziego twarożku z aromatyczną konfiturą z jagód.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza nad malownicze jezioro Łańsk na Mazurach. W okresie PRL-u utworzono tu tajny ośrodek dla najwyższych dostojników ówczesnego państwa. Wysiedlono 11 wsi, ogrodzono ponad tysiąc hektarów lasów i jezior. Wszystkiego pilnowało liczne wojsko, a zwykły obywatel nie miał tu wstępu. Bawili tu pierwsi sekretarze, premierzy, ministrowie, zagraniczni goście tacy jak Nikita Chruszczow, Leonid Breżniew, Fidel Castro czy Erich Honecker. Ale Karola przywiodła do tego miejsca nie tyle wielka historia, ile mała, ale smakowita historyjka pewnego kulinarnego pojedynku. Otóż w latach sześćdziesiątych XX stulecia bywali tu zarówno I sekretarz rządzącej partii Władysław Gomułka, jak i ówczesny premier Józef Cyrankiewicz. I o ile Gomułka preferował kuchnią prostą, niemal skromną, to Cyrankiewicz lubował się w luksusie. Kochał szybkie samochody, piękne kobiety i wykwintną kuchnię. Jak opowiadali świadkowie, gdy pewnego razu Cyrankiewicz ucztował przy stole pełnym frykasów: przepiórek, jesiotrów, kawiorów, nadeszła wieść, że niebawem przybędzie tu Gomułka. Cyrankiewicz kazał wszystko zabrać i schować, a na stół trafiły ogórki kiszone, twaróg, dżem, kaszanka. I ta anegdotka będzie punktem wyjścia dla Karola do przyrządzenia kulinarnych propozycji. Przygotowane dania: 1/ skromny gulasz z indyka z cebulą i ogórkiem kiszonym podany z ziemniaczkami; 2/ luksusowa sola z Dover podana z muślinowym sosem z cydru, kaparów i szpinaku; 3/ smażona na maśle sałata rzymska z pastą z ciecierzycy i pieczonej czerwonej papryki.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprasza na gotowanie inspirowane piosenką! To jeden z przebojów emitowanego kilkadziesiąt lat temu przez Telewizję Polską Kabaretu Starszych Panów, o krótkim tytule Na ryby. W piosence Starsi Panowie chcą wyruszyć na ryby, potem na grzyby, a nawet na lwy'by, by w efekcie wylądować na rybach w grzybach, oczywiście duszonych. I choć zarówno grzyby, jak i ryby są produktami częstymi na polskim stole, to w jednej potrawie występują raczej rzadko. I o takie właśnie potrawy postanowił uzupełnić Karol nasze polskie menu. Przygotuje więc między innymi pieczoną makrelę z kurkami i prawdziwkami oraz bulion na kurkach i borowikach, podany z opalanym łososiem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy na poszukiwanie roślin, które były przez naszych przodków jadane na przednówku. Zanim jeszcze pojawiły się warzywa, owoce czy zboża, sięgano po pierwsze pojawiające się po zimie zielone rośliny. Dziś umiejętność wykorzystania pierwszych dziko rosnących nowalijek jest znikoma, dawniej ludzie znali dziesiątki roślin, którymi można było urozmaicić dietę. Przykładem może być choćby przepis na sos do mięsa z pędów zielonego żyta ozimego Szymona Syreńskiego z 1613 roku. Używano także bogatych w białko kwiatostanów leszczyny, pędów młodej pokrzywy, kłącza perzu i wielu innych roślin. Dlatego pierwszą potrawą będą szaszłyki z łososia z sosem z zielonych pędów żyta. Druga propozycja to wiosenna zupa z pokrzywy z serem korycińskim i okrasą.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na spotkanie z rokitnikiem. Odwiedzający bałtyckie plaże na pewno pamiętają krzaki rokitnika porastające nadmorskie wydmy. Łatwo je było poznać po charakterystycznych srebrzystych listkach i jaskrawopomarańczowych jagodach. Przez całe lata plażowicze ciągnący nad morze nie zdawali sobie sprawy z faktu, iż mijają wyjątkowy skarb kulinarny. Dziś szczęśliwie to się zmienia, rokitnik wraca do łask i na nasze talerze. Rokitnik jako roślina jadalna i lecznicza został opisany już w VIII wieku naszej ery w podręczniku medycyny tybetańskiej. A polscy zesłańcy na Syberię właśnie rokitnikiem leczyli szkorbut i inne schorzenia. Dlatego często nazywano go "złotem Syberii". Bo maleńki owoc rokitnika to prawdziwa skarbnica wszelkich niezwykle cennych substancji odżywczych. W skład rokitnika wchodzi prawie 5% białka oraz duża ilość witaminy C. To właśnie dlatego są one stosowane do uzupełnienia soków, konfitur czy napojów w witaminę C. W rokitniku znajdziemy również wapń, żelazo, magnez, potas, fosfor, cynk, miedź, mangan, niacynę, ryboflawinę, witaminę B6, kwas pantotenowy, witaminę B12, witaminę A i witaminę E, a także dużą ilość flawonoidów i antyoksydantów. Jest to prawdziwy, tak modny w dzisiejszej dietetyce tzw. superfood, czyli produkt odżywczy o wielkiej ilości prozdrowotnych składników. Co ciekawe, witamina C zawarta w rokitniku dobrze znosi obróbkę cieplną, tak więc gotowane potrawy zawierają jej sporą ilość. A jakie propozycje przygotuje nasz kucharz z tymi pomarańczowymi jagodami? 1/ Polędwiczki z kurczaka w sosie słodko - kwaśnym z rokitnikiem; 2/ Smażony okoń morski z sosem z rokitnika; 3/ Smażony ser camembert z kwaśna konfiturą z rokitnika.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyruszy na Jurę Krakowsko-Częstochowską, w pobliże miejscowości Żarki. Wśród znawców kuchni regionalnej niezwykle ceniony jest tutejszy chleb tatarczuch, wypiekany z mąki gryczanej zwanej też tatarczaną. Tradycja wypieku tego pieczywa przekazywana jest w tych okolicach z pokolenia na pokolenie. Tatarczuch sprzedawany był od zawsze na wszelkiego rodzaju targach czy odpustach. Ten ciemny, lekko słodkawy chleb swą barwę i smak zawdzięcza właśnie mące gryczanej. Gryka, zwana też hreczką, pochodzi z Azji. Ponoć była uprawiana w rejonie Indii już 4 tysiące lat temu. Około XIV wieku pojawiła się na stołach Europejczyków, przywożona ze wschodu przez najeźdźców tatarskich i mongolskich, stąd też jedna z jej nazw - tatarka. Przyrządzana z gryki kasza ma wyrazisty smak, jest pełnowartościowa, bogata w cenne składniki i witaminy, a przy tym bezglutenowa, co czyni ją ważnym składnikiem w diecie osób cierpiących na celiakię. Najpopularniejszym produktem z gryki jest oczywiście kasza, ale coraz częściej na naszych stołach pojawiają się gryczane makarony czy różne rodzaje pieczywa. Aby wzbogacić paletę potraw z gryki, Karol przygotuje kilka ciekawych potraw. Pierwszą propozycją będzie zupa z kaszą gryczaną z selerem, marchewką i pieczarkami. Jako drugą zobaczymy placki z kaszy gryczanej i smażonych warzyw, podane ze smażoną na chrupiąco makrelą. A na koniec Karol pokaże, jak zrobić pyszne tosty z chleba gryczanego z serowym beszamelem, z zapieczonym serem, szynką i grzybami.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku programu Karol Okrasa postara się odpowiedzieć na pytanie, dlaczego w Polsce na zupę z buraków mówi się barszcz czerwony, a na zupę na zakwasie z mąki barszcz biały. Okazuje się, że wszystkie polskie kwaśne zupy pochodzą od zupy przyrządzanej na ukiszonej roślinie o nazwie barszcz zwyczajny. Był to ulubiony przysmak Władysława Jagiełły, a król Władysław Jagiellończyk, osadzony na węgierskim tronie, tęsknił za zieleniną z barszczu i kazał ją sobie przyrządzać. Potem barszczem nazywano też wersję robioną na zakwasie z buraków, a także każdą inną kwaśną zupę, nawet z kwasu dzieżnego lub śliwek, bo jak pisze Zygmunt Gloger w Encyklopedii Staropolskiej, "lubili zawsze Polacy kwaśne potrawy, krajowi ich właściwe i zdrowiu potrzebne". Przy okazji gotowania barszczów, Karol pokaże jak domowym sposobem zrobić białą kiełbasę. Zainspirowany dawnymi barszczami Karol Okrasa przygotuje trzy potrawy. Pierwszym daniem będą duszone żeberka wieprzowe w barszczu na zakwasie z mąki gryczanej. Kolejna potrawa to pieczony łosoś z sosem z barszczu białego i sałatką z buraków, a trzecia propozycja to własnoręcznie przyrządzona biała kiełbasa z gęsi w barszczu na zakwasie z mąki żytniej. Jak będą wyglądać takie dania? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza w plener na wiosenne grillowanie. Przedstawia trzy wiosenne propozycje na grilla, które mogą się idealnie sprawdzić także latem. Pierwsze danie to szaszłyki z kurczaka w jogurcie z sałatkami z marchewki i cebuli. Kolejna potrawa to mielona karkówka na szpadkach z pieczonymi gruszkami i sosem miętowym, a trzecia propozycja to grillowany pstrąg marynowanyw lubczyku z sałatką z pieczonych warzyw.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na Podlasie, na spotkanie z topinamburem. Topinambur, podobnie jak ziemniak czy pomidor przybył do Europy z Ameryki po wyprawach Krzysztofa Kolumba. Znany też jako słonecznik bulwiasty, co jest prawie dokładnym tłumaczeniem łacińskiej nazwy Helianthus tuberosus. Sama nazwa Helianthus - słonecznik nadana została przez Karola Linneusza na bazie greckich słów helios oznaczającego "słońce" i anthos "kwiat". A drugi człon nazwy tuberosus wywodzi się od słowa tuber znaczącego po łacinie "bulwę". A skąd topinambur? Taką nazwę nadali mu Francuzi. W1613 roku Paryż odwiedzili członkowie plemienia Indian Tupinamba, co stało się sensacją. Ponieważ w tym samym czasie dotarł zza Atlantyku także i topinambur, nazwy plemienia użyto więc do nazwania nowej rośliny. Nieważne przy tym, że Indianie pochodzili z Ameryki Południowej, a topinambur z Północnej. Dla ówczesnych Europejczyków byli to egzotyczni przybysze zza tego samego morza. Co ciekawe topinambur po przybyciu do Europy rozpowszechnił się szybciej niż ziemniak. I był chętnie jadany, ale potem zniknął z naszych talerzy na długo. Tylko leśnicy wiedzieli, że bardzo smakuje dzikom i jeleniom. Jako gatunek dość inwazyjny szybko rozprzestrzenił się w naszych lasach. Dopiero od niedawna wraca powoli na polskie stoły. I warto mu w tym pomóc. Dlatego Karol przygotuje kilka potraw, które na pewno są widzom znane, ale w wersjach bez topinamburu. Proponowane dania: 1/Bliny z topinamburu z pasztetową z kaczki; 2/Krem brulee z topinamburem i orzechami w miodzie; 3/Królik duszony z topinamburem, podany z salsą z topinamburu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy zabytkowym autobusem ogórkiem na spotkanie ze smakami dzieciństwa. W czasach PRL - u, kiedy takimi autobusami jeździło się na wycieczki zakładowe czy szkolne, wybór produktów dostępnych w sklepach spożywczych nie był oszałamiający, zwłaszcza w porównaniu z tym co dziś możemy spotkać w przepastnych supermarketach. Ale na tak proste składniki jak dorsz, śledź, kaszanka czy ogórek kiszony można było w owych czasach liczyć. Karol spróbuje odpowiedzieć na pytanie, czy warto po takie ingrediencje sięgać i czy teraz z takich produktów można stworzyć niezwykłe dania. Dlatego pierwszą potrawą będzie dorsz na kaszance z jabłkiem i sosem maślanym ze świeżym ogórkiem. Druga propozycja to śledź z duszoną cebulą, ogórkiem kiszonym i chrustem z chleba razowego. Ciekawe, jak będą wyglądać takie potrawy i czy będą smakować panu Stanisławowi Wachowiakowi, który w oryginalnym mundurze kierowcy PKS z tamtych lat dowiezie Karola na miejsce gotowania?

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na gotowanie na ognisku. W dzisiejszych czasach, gdy nawet w domach mamy do dyspozycji niezwykle wyrafinowane kuchnie gazowe, elektryczne, indukcyjne, piekarniki z funkcjami termoobiegu, pary czy grilla, trudno nam sobie wyobrazić, że do początku XIX wieku w Polsce gotowano na żywym ogniu. I to niezależnie czy przygotowywano strawę w skromnej wiejskiej chałupie czy wielkiej dworskiej kuchni. Na mniejszych lub większych paleniskach rozpalano ogień, ustawiano na trójnogach nierzadko ceramiczne lub metalowe garnki i patelnie. W takich warunkach dawni kuchmistrzowe potrafili gotować nieraz bardzo wymagające dania. Współcześni szefowie kuchni wykonują takie w zaawansowanych technicznie urządzeniach kuchennych. A co przygotuje na żywym ogniu, stosując dawne metody gotowania, nasz kucharz? Na pewno będzie "quiche", pochodzący z kuchni francuskiej rodzaj placka składającego się ze słonego półkruchego ciasta i wytrawnego nadzienia zalanego jajeczno - śmietanową masą. Samo nadzienie może zawierać różne gatunki mięsa, ryb, sera i warzyw, a także zioła i przyprawy. Najsłynniejszym plackiem tego typu jest wywodzący się z Lotaryngii quiche lorraine, z szynką lub boczkiem oraz pikantnym serem. Karol przyrządzi także na ognisku suflet, przygotowywany z utartych z cukrem lub z masłem żółtek jaj oraz piany ubitej z białek. To danie wymaga wysokiej temperatury pieczenia, zapewniającej szybki wzrost objętości i ścinanie białka. Suflety od wieków były sprawdzianem kunsztu kucharza, bowiem najmniejszy błąd powodował kurczenie się i opadanie masy. Jak nasz kucharz poradzi sobie z sufletem i innym daniami z żywego ognia?Propozycje dań: 1/ Quiche wegetariański z zielonym groszkiem, suszonymi pomidorami i twarogiem; 2/ Grzybowy makaron ze skwarkami z boczku i ziemnym twarogiem; 3/ Suflet z kaszą jaglaną gotowaną na mleku z cynamonem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Gospodarstwo Rybackie Lasów Państwowych w Niemodlinie na Opolszczyźnie. Tradycje hodowli ryb w okolicach Niemodlina sięgają XVI wieku. Duże znaczenie w tych okolicach miała gospodarka stawowa, czemu sprzyjały warunki naturalne, duża powierzchnia gruntów podmokłych i stosunkowo łagodny klimat. Już w 1534 roku urbarz, czyli księga zawierająca spis inwentarzowy majątku, wymienia następujące, istniejące do dzisiaj stawy: Wołowice, Magnusowski, Maciejowy, Tasznica, Grzędowski. Na początku XVII wieku w dobrach niemodlińskich odławiano rocznie ponad 300 kop karpi. Zachowały się dane z 1647 roku o liczbie sprzedanych ryb. Sprzedano wówczas 130 kop i jeden mendel karpi, 21 kop i 3 mendle szczupaków oraz 50 kop ryb różnych. Dochód z ich sprzedaży wyniósł 1221 talarów. W następnych latach nastąpił dalszy wzrost. Największym odbiorcą ryb w pierwszej połowie XVIII wieku byli kupcy z Brzegu i Wrocławia, ważnymi odbiorcami byli również nyscy kapucyni. Transport ryb z dóbr niemodlińskich do Wrocławia odbywał się Odrą. W obecnej chwili Gospodarstwo Rybackie Niemodlin należy do Lasów Państwowych i prowadzi działalność na obszarze 961, 23 ha położonych na terenieNadleśnictw Opole, Tułowice oraz Rudy Raciborskie. Podstawą działalności jest chów i hodowla karpia. O stawach niemodlińskich i hodowli karpia opowie Karolowi dyrektor placówki, pan Waldemar Wójtowicz. Wśród propozycji Karola są ryby z niemodlińskich stawów. Oczywiście królować będzie karp doprawiony leśnymi dodatkami. Kucharz pokaże m.in., jak przyrządzić delikatnego karpia w grzybowej galaretce.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów na kulinarną opowieść o czerwonych burakach. To popularne w kuchni polskiej warzywo znane było już w starożytnej Babilonii, Grecji i Rzymie. Ceniono je także na stołach epoki Średniowiecza. Polski lekarz i botanik, autor sławnego "Zielnika" z 1613 roku, Szymon Syreński zwany Syreniuszem, tak opisywał ćwikłę, bo tak wówczas nazywano buraka: "Cwikłę troiaką w ogrodach naszych miewamy / Czerwoną / Białą y Czarną." Powołując się na starożytnych uczonych zachwalał walory buraka w leczeniu wszelakich dolegliwości i zalecał stosowanie buraka w postaci różnych przetworów zarówno gotowanego jak i na surowo. A Mikołaj Rej w swym dziele "Żywot człowieka poczciwego" zamieszcza prawie dokładny opis jak przyrządzić popularną do dziś ćwikłę, czyli sałatkę z buraków z chrzanem. Obecnie buraki to podstawa wigilijnego barszczu, dodatek do wielu dań w postaci duszonej, pieczonej, gotowanej czy wreszcie modnego w kuchni wegańskiej "Carpaccio" z buraka. Jednym słowem czerwony burak to warzywo o wielu zastosowaniach, zawierające całe bogactwo leczniczych i odżywczych składników. A jak wykorzysta ten czerwony skarb nasz kucharz? Dania: 1/ Pieczony łosoś z sałatką z surowego buraka: 2/Buraczane kopytka w buraczanym sosie; 3/Kotlet po parysku z królika z wędzonymi buraczkami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zajmie się owocami, które zostają po nalewkach. Wiele osób w naszym kraju robi nalewki na owocach sezonowych, jest to bardzo stara polska tradycja. Jeszcze sto lat temu prawie każdy polski dom miał w swoim kredensie jakąś nalewkową specjalność. Dziś wracamy do tej tradycji, ale też zazwyczaj owoce po nalewkach po prostu wyrzucamy, traktujemy je jako odpad. A przecież nasze babcie, choć zapewne nie znały modnej w dzisiejszym świecie idei zwanej z angielska zero waste, czyli po polsku zero odpadów, to nie wyrzucały nigdy czegoś, co można wykorzystać. Tak właśnie jest z owocami po nalewkach. Karol pokaże, jakie potrawy można wyczarować, wykorzystując te owoce. Przygotuje między innymi stek z antrykotu w glazurze z owoców rokitnika po nalewce, a także stek wołowy pieczony w sosie barbecue wykonanym z owoców trześni, czyli dawnej odmiany dzikiej wiśni.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa rusza do przepięknego pałacu Radziwiłłów w Nieborowie, gdzie miejscowy kucharz Władysław Chojecki gotuje na węglowej kuchni wedle starych receptur. Karol postara się opowiedzieć o rewolucji kulinarnej, jaka miała miejsce w końcu XVIII wieku w Polsce. Staropolska kuchnia, bogata w ostre korzenne przyprawy, oparta o kontrastowe smaki słodkie, kwaśne i ostre oraz obfite porcje, zaczęła ustępować nowinkom z Francji. Polska kuchnia stawała się podobna do dzisiejszej dzięki takim kucharzom jak Paweł Tremo, nadworny kuchmistrz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, który korzystając z lokalnych produktów, tworzył potrawy lekkie, pełne warzyw i delikatnych sosów, ostrożnie szafując przyprawami.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa rusza do śliwkowego sadu. Sezon na owoce w pełni, więc warto wykorzystać te wspaniałe dary natury. Śliwki to trzecie najczęściej uprawiane w naszym kraju owoce rosnące na drzewach, po jabłkach i wiśniach. Śliwka nadaje się nie tylko do kompotu, placka ze śliwkami czy powideł. O tym, że dawnej była często dodatkiem do ryb czy mięsa, świadczą takie relikty naszej polskiej kuchni, jak schab lub kaczka ze śliwkami. Doceniana była już przed wiekami przez medycynę ludową przy leczeniu dolegliwości pokarmowych. Śliwki są dobrym źródłem potasu, magnezu, zawierają także beta - karoten, wapń i fosfor, ale przede wszystkim posiadają dużą zawartość rozpuszczalnego błonnika pokarmowego. Karol przygotuje trzy potrawy: knedle ze śliwkami, ale nie gotowane, tylko smażone z sosem śliwkowym, rybę pieczoną ze śliwkami, perś kurczaka z salsą z marynowanych śliwek.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza do Kotliny Kłodzkiej. by w jesiennym otoczeniu przygotować dla widzów trzy - jakże różne kotlety. Sama nazwa pochodzi od francuskiego słowa cotelette lub włoskiego costoletta, oznaczającego żeberka. Dawniej mówiono, iż aby kawałek mięsa mógł być nazwany kotletem, musi być połączony z kością, a taki bez kości to był sznycel. Kotlety są potrawą najczęściej mięsną, choć znane są także odmiany wegetariańskie czy rybne. Przygotowuje się je w ten sposób, że kawałek mięsa lub uformowany z masy kotlecik smażony jest na patelni przy użyciu niewielkiej ilości tłuszczu. W kuchni polskiej niezwykłą popularnością zawsze cieszyły się kotlety mielone oraz kotlety schabowe. Te ostatnie podawano zarówno z kością jak i bez kości, często z ziemniakami i kiszoną kapustą. Inne rodzaje kotletów to kotlety pożarskie czy uchodzące za niezwykle eleganckie w czasach PRL - u kotlety de volaille. Choć kotlet schabowy uchodzi za danie arcypolskie, w rzeczywistości nie jest potrawą, która powstała w Polsce. Jest to bowiem spolszczona wersja słynnego sznycla wiedeńskiego, który z kolei także wywodzi się od włoskiego cotoletta alla milanese. Słowem, choć wynalazca kotleta ukrywa się gdzieś głęboko w mrokach dziejów, to do dziś po kotlety najprzeróżniejszych odmian sięgamy ze smakiem. A jakie kotlety przygotuje dla widzów nasz kucharz? Propozycje dań: 1/Panierowane kotleciki z polędwiczki wieprzowej z kolorowym "makaronem" z warzyw; 2/ Stek z wołowego antrykotu z kością, tzw. tomahawk podany z pieczonymi porami i konfiturą z cebuli; 3/ Kotlety z jajek z grzybami w panierce z grzanek.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza do pewnej winnicy w województwie lubelskim, położonej na południowym zboczu jednego ze wzgórz Roztocza. Ostatnio w naszym kraju powstało wiele winnic, które nawiązują do historycznego, polskiego dziedzictwa w tym zakresie. Bo choć winnice kojarzą nam się bardziej ze słoneczną Italią, Francją czy Hiszpanią, to także nad Wisłą przez wieki uprawiano winorośl. Winne krzewy przybyły do naszego kraju wraz z chrześcijaństwem, bo wino było niezbędne w liturgii, a import gotowego wina drogi i najeżony niebezpieczeństwami. Już od wczesnego średniowiecza pojawiają się zapiski o istnieniu winnic na naszych terenach. Ale tym razem Karol nie skupi się na, co wydawałoby się oczywistym, użyciu wina do gotowania, ale na kulinarnym spożytkowaniu liści winogron. Bo choć na przykład gołąbki zawinięte w winne liście kojarzą się nam z kuchnią turecką czy grecką, to istnieją dowody, że także staropolscy kucharze chętnie po nie sięgali. I dlatego w tym odcinku nasz kucharz pokaże, jak można wykorzystać liście, ocet czy rodzynki z polskich winogron do stworzenia niezwykłych potraw. Proponowane dania: 1/ kotlety mielone z orzeszkami w kiszonych liściach winogron i szaszłyk z marynowanej polędwicy wołowej z pieczoną sałatą rzymską; 2/smażony pstrąg z sosem na bazie winogronowej konfitury z proziakami pieczonymi na świeżych liściach winogron; 3/kurczak w warzywnym sosie z polskimi rodzynkami i orientalnymi przyprawami, podany na kiszonych liściach winorośli.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zabiera widzów w Bieszczady, w dolinę Rabego. W kamienistym korycie Rabiańskiego Potoku rozłoży swoje stanowisko i przygotuje kilka ciekawych potraw, wzbogaconych smakiem dziko rosnących bieszczadzkich ziół. Te zioła dostarczy kucharzowi znajomy leśnik, Marcin Scelina, jeden z najlepszych znawców bieszczadzkich roślin. Od lat Bieszczady są ulubionym miejscem dla tych wszystkich, którzy kochają bezludne, leśne zakątki, biwakowanie na dziko czy własnoręczne przygotowanie posiłków w kociołku wiszącym nad ogniskiem. Oczywistym dodatkiem do takich potraw, opartych na przyniesionych w plecaku produktach, są leśne owoce czy grzyby. Karol pokaże, że również dziko rosnące zioła, dostępne na wyciągnięcie ręki, doskonale zastąpią kupione w sklepie przyprawy. Doprawienie przygotowanego nad żywym ogniem dania barszczem zwyczajnym, niezwykle powszechną w Bieszczadach miętą długolistną czy lebiodką zwaną też dzikim oregano, sprawi, że każda potrawa nabierze niezwykłego smaku i aromatu. A cóż ciekawego przygotuje kucharz w ognisku rozpalonym nad kamienistą, bieszczadzką rzeczką?1/ Zupa gulaszowa na gęsi wzbogacona aromatem barszczu zwyczajnego; 2/ Pieczone na patyku nad ogniem pstrągi podane ze smażonymi grzybami aromatyzowanymi lebiodką; 3/ Grzanka ze słodką pastą z twarogu i mięty długolistnej i słodkimi, bieszczadzkimi jeżynami.