Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zabiera widzów nad brzeg największej polskiej rzeki, czyli nad Wisłę. Dziś jest prawie pusta, ale dla dawnej Rzeczpospolitej była to najważniejsza i bardzo ruchliwa arteria komunikacyjna. Nieprzerwanie płynęły tędy tratwy, łodzie, statki rzeczne wiozące towary z południowej i centralnej Polski do Gdańska. Wisła była nie tylko najdogodniejszą drogą wodną, ale także żywicielką. Wiślane ryby były ważnym składnikiem jadłospisu wszystkich położonych wzdłuż królowej polskich rzek miejscowości. A ryb było wówczas niemało. W Wiśle łowiono szczupaki, sandacze, certy, sumy, łososie, a nawet jesiotry, nie licząc licznego rybiego drobiazgu. Ryb było tyle, że zachowały się zapisy, jak to w Malborku bracia krzyżaccy protestowali przeciwko zbyt częstym potrawom z jesiotra, podobnie jak nieco później czeladnicy szewscy z Warszawy wznieśli bunt przeciwko karmieniu ich rybami z Wisły przez cały tydzień, domagając się choćby raz w tygodniu, w niedzielę, miski kaszy ze skwarkami. Jeszcze przed drugą wojną światową na warszawskich jarmarkach kilogram śledzia był nawet dwudziestokrotnie tańszy niż kilogram słoniny. Teraz jest na odwrót. Ryby wcale już nie są tak tanie, w Wiśle jest ich znacznie mniej, ale stają się coraz bardziej cennym składnikiem naszej diety. Jakie potrawy przygotuje Karol z wiślanych ryb? 1/ Sandacz uparowany na cebuli duszonej z kwasem chlebowym; 2/ krokiety z ziemniaków i miętusa, jedynej naszej ryby dorszowatej żyjącej w wodach słodkich; 3/ Zupa rybna, ale bez ryb, znana w niektórych kuchnia regionalnych jako ślepe ryby.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprosi widzów na spotkanie z kluskami śląskimi. Jeśli wyruszy się na Śląsk Opolski, zaczynając od północy, a kończąc na jego południowych rubieżach w Górach Opawskich, to w każdej restauracji czy gospodzie w karcie dań obowiązkowo obecne będą kluski śląskie. Bo przecież trudno sobie wyobrazić tradycyjny śląski obiad świąteczny, czyli roladę z modrą kapustą, bez śląskich klusek. Skąd się one wzięły? Choć niektóre legendy mówią nam nawet o średniowiecznym ich rodowodzie, to prawda jest taka, że ziemniaki, ich podstawowy składnik, rozpowszechniły się na Śląsku dopiero w XIX wieku. W Polsce znanych jest wiele rodzajów klusek, ale na terenie Śląska Opolskiego do najbardziej popularnych należą właśnie kluski śląskie. Znane są też pod innymi nazwami. Nazywane są przez niektórych kluskami "biołymi", "gumiklyjzami" lub "kartofelmelklezami". Co ważne, ich podstawowym składnikiem są gotowane ziemniaki i ziemniaczana mąka. Na Śląsku znają również kluski polskie, zwane też "czornymi" kluskami, z ziemniaków tartych na surowo, a także kluski niemieckie z ziemniaków gotowanych i mąki pszennej. Kto wymyślił kluski śląskie z charakterystyczną dziurką? Tego pewnie nigdy się nie dowiemy. Smakowite i sycące od zawsze cenione były przez ciężko pracujących górników. O tym, że jest to potrawa bardzo popularna na Śląsku, świadczą liczne materiały archiwalne Instytutu Śląskiego w Opolu. Oczywiście kluski te znajdują się na ministerialnej liście tradycyjnych produktów i potraw regionalnych. A jakie niezwykłe kluski śląskie przygotuje dla widzów nasz kucharz? Pierwszą propozycją Karola będą kluski śląskie na słodko z glazurowanymi malinami i borówkami. Druga to inspirowane potrawą pod nazwą "śląskie niebo" kluski ze smażoną wątróbką, boczkiem, brzoskwiniami i buraczkami. A trzecią to uformowane na kształt makaronu kluski z wędzonym twarogiem i wędzonym łososiem. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa przyrządza ciekawe dania z burakacukrowego, składnika polskiej kuchni kompletnie dziś zapomnianego.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów na kulinarną opowieść o dobrze znanej każdemu rodakowi potrawie, czyli o gołąbkach. Ale dlaczego liście kapusty faszerowane mielonym mięsem połączonym z ryżem lub kaszą nazwano gołąbkami? Danie o podobnej nazwie znajdziemy w wielu kuchniach słowiańskich, od czeskiej po rosyjską. I właśnie wedle niektórych językoznawców nazwa gołąbki pochodzi z języków wschodniosłowiańskich. Inni badacze są zdania, że to danie jest nawiązaniem do eleganckiej potrawy rodem z Francji, czyli faszerowanych gołębi pieczonych w liściach kapusty. Delikatne mięso gołębia owijano w kapuściane liście po to, by nie wysychało podczas pieczenia. Tak eleganckie danie podawane ponoć było na stołach arystokracji i zamożnej szlachty o światowych ambicjach. Niezależnie od pochodzenia gołąbki stały się potrawą bardzo popularną i to zarówno w wersji mięsnej, jak i postnej. Wystarczy choćby wspomnieć znane na Podlasiu gołąbki z ziemniakami i kaszą. A jakie gołąbki przygotuje Karol? Pokaże, jak zrobić gołąbki z kaszy, ziemniaków i kaczego mięsa zawinięte w liście białej oraz kiszonej w całości czerwonej kapusty. Będą też gołąbki z nadzieniem z orientalnie przyprawionego mięsa wieprzowego w pomidorowym sosie, a także rybne gołąbki zawinięte w liście winogron nawiązujące do dawnych przepisów nie tyle z Grecji, co z Dolnego Śląska.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa rusza nad jezioro Łańsk na Warmii, aby opowiedzieć widzom o wigilijnych potrawach postnych. Dziś pozostała nam w tradycji tylko jedna wigilia, w dzień poprzedzający Święta Bożego Narodzenia. Ale nasi przodkowie obchodzili wiele wieczerzy wigilijnych w roku. Przed każdym większym świętem, a nawet przed każdą niedzielą jako Dniem Pańskim dawni Polacy zasiadali do postnego posiłku. Trzeba też dodać, że o ile dziś postny posiłek kojarzy nam się z brakiem potraw mięsnych, to staropolski post był znacznie bardziej rygorystyczny. Wykluczał oprócz mięsa także nabiał, czyli masło, śmietanę czy ser oraz jaja. Zostawały tylko ryby i produkty roślinne. Zachowały się liczne przepisy na jajka zrobione z mięsa ryb czy sery bądź śmietanę z migdałów. Wspomnieniem tych czasów jest obecność oleju lnianego w niektórych regionalnych przepisach wigilijnych. Dziś, gdy ciągle wielu rodaków kontakt z daniem rybnym ogranicza do dnia 24 grudnia, trudno sobie wyobrazić wyzwania, przed którymi stali dawni kuchmistrzowie. Przez ponad 150 dni postnych w roku musieli tworzyć potrawy bez użycia mięsa, masła, śmietany, sera czy jajek. I dawali radę, co więcej, polscy kucharze uchodzili w owym czasie za mistrzów przyrządzania ryb w całej Europie. Oczywiście świeże ryby trafiały raczej na zamożniejsze stoły. Biedniejsi musieli kontentować się kapustą, grochem czy grzybami, oczywiście także bez odrobiny masła czy śmietany. Czy mimo takich ograniczeń mogły powstawać ciekawe danie? Karol udowodni, że tak. Propozycje dań: 1/Pieczony dziki łosoś z sosem z dyni i papryki: 2/Placki z ziemniaków i kapusty kiszonej z nadzieniem z grzybów; 3/Smażony karp zatopiony w zalewie octowo - grzybowej.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa odwiedza Stado Ogierów w Białce na Lubelszczyźnie, państwową hodowlę ogierów, specjalizującą się m.in. w hodowli koni arabskich. Ta wizyta stanie się okazją do przyjrzenia się końskiej diecie. Mówi się często o kimś, że ma tzw. końskie zdrowie. A co jedzą konie? Głównie owies i siano. I tak te dwa składniki staną się kulinarnym wyzwaniem dla Karola. Zwłaszcza że owies to jedno z najzdrowszych zbóż, dawniej znane było z mało lubianej owsianki. A warto po nie sięgać, bo zawiera cenne witaminy i minerały oraz dużo kwasów NNKT. Pierwszą propozycją będzie pieczony na sianie dorsz podany z kaszą z owsa, doprawioną suszonymi śliwkami, pestkami dyni i ziarnami słonecznika. Druga potrawa to marynowana polędwica wołowa, opalona w sianie, z salsą z pieczonej papryki. Trzecie danie to łosoś w owsianych płatkach z buraczaną owsianką.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na opowieść o niezwykle eleganckiej kuchni na polskim transatlantyku - Batory. Od lat 30. XX wieku, kiedy wysiłkiem całego narodu Polska otworzyła sobie okno na świat przez budowę portu w Gdyni, na atlantyckie szlaki ruszyły polskie statki, w tym wspomniany Batory. Podróżowali emigranci, ludzie odwiedzający rodziny, turyści, biznesmeni. Linie lotnicze nie woziły jeszcze pasażerów przez ocean. A główną atrakcją podczas trwającej kilkanaście dni podróży była oczywiście kuchnia. Wystarczy sięgnąć po archiwalne karty menu, by przekonać się, że oferta kulinarna była nadzwyczaj wykwintna. Pełno było francusko brzmiących nazw, choć oczywiście zadaniem kucharzy była godna prezentacja polskiej kultury kulinarnej. W trakcie programu Karol odwiedzi Muzeum Miasta Gdyni, gdzie spotka się z pracownicą muzeum, prywatnie wnuczką jednego z kapitanów Batorego. Nasz kucharz wysłucha opowieści o życiu i kuchni na statku. Karol przygotuje trzy potrawy inspirowane nazwami z zachowanych kart menu ze statku. Dania: 1/ halibut po indyjsku z ciepłą sałatką z bakłażana, 2/ biszkoptowy omlet kapitański, 3/ ligawa wołowa w sosie a la financiere ze stekiem z kalafiora.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na Podlasie i zaprasza widzów na kulinarną opowieść o podlaskich pierogach z serem. Amatorzy pierogów, którzy dziś na Podlasiu chętnie sięgają po pierogi z serem i ziemniakami, czyli tzw. ruskie, po pierogi z serem i kaszą gryczaną czy z serem i miętą, nie zdają sobie sprawy, że tradycja robienia pierogów z serem w tym regionie liczy ponad trzysta lat i jest dobrze udokumentowana. Otóż w rękopiśmiennej księdze kucharskiej z końca XVII wieku pochodzącej z dworu Radziwiłłów w Nieświeżu i Białej Podlaskiej znajdziemy kilka ciekawych przepisów na pierogi z serem. Te dawne przepisy ze staropolskiej kuchni staną się punktem wyjścia dla Okrasy do przygotowania ciekawych potraw. Na początku Karol pokaże, jak zrobić dobre ciasto na pierogi z dodatkiem mleka i masła, tak by było miękkie i delikatne. Zademonstruje także inne rodzaje ciasta oraz różne farsze do pierogów, wszystkie oczywiście przygotowane na bazie różnych serów. Zobaczymy ruskie pierogi, ale podane podobnie jak regionalne danie podlaskie - zaguby. Będą też pieczone w liściach kapusty drożdżowe pierogi z farszem z sera dojrzewającego i kaczki, a także pierogi z serem, miętą i soczewicą polane sosem z maślanki.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza swoją syrenką do miejscowości Krasnystaw. W miejscowym Muzeum Regionalnym odtworzono dawną kuchnię dworską, gdzie można zobaczyć, jak wyglądało gotowanie w przeszłości. Pod dużym okapem rozpalono tyle palenisk ile garnków czy patelni i przyrządzano potrawy na żywym ogniu. W XIX wieku wprowadzono na ziemie polskie kuchnie angielskie z fajerkami. Oba sposoby gotowania zademonstrujemy w programie. Gotowanie odbędzie się w ruinach zamku w Krupem, którego nazwa pochodzi od staropolskiego słowa krupy, czyli kasze, tak więc kasz nie zabraknie w proponowanych potrawach. Pierwsze danie to duszone w kotle na ogniu gicze jagnięce, podane z kaszą pęczak, aromatyzowaną korzeniami. Kolejne danie to przygotowane przez miejscowe koło gospodyń wiejskich placki fajerczaki, przygotowywane na fajerkach pieca. A trzecia propozycja to placki z kaszy gryczanej i cukini, smażone z medalionami z wołowiny upieczone na blasze.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na zabawę kulinarną, w której pokaże, jak spolszczyć klasyczne dania światowej kuchni ulicznej, czyli tzw. streetfood’u. Polacy coraz częściej podróżują po świecie i wielu bywalców najodleglejszych zakątków na pewno zetknęło się z tak popularnymi daniami, serwowanymi przez uliczne jadłodajnie jak chińskie bułeczki gotowane na parze bao, wietnamską zupę pho czy sławne belgijskie frytki z majonezem. Choć dziś kuchnia uliczna kojarzy nam się przede wszystkim z egzotycznymi miastami świata, to przecież w dawnej Polsce chętnie pożywiano się na ulicy. XVIII - wieczni podróżnicy barwnie opisują możliwości posilenia się w Warszawie pod gołym niebem, czego dowodem jest piękna rycina Jana Piotra Norblina przedstawiająca kobietę sprzedającą flaki pod kolumną Zygmunta. W orientalnych, ulicznych daniach odszukać możemy wiele podobieństw do rodzimej kuchni. Bo czyż bułeczka bao nie przypomina choć trochę poznańskiej buchty na parze z kaczką i modrą kapustą. A czy wietnamska zupa pho nie jest kuzynką naszego niedzielnego rosołu? Bawiąc się różnicami i podobieństwami dań światowej klasyki kuchni ulicznej i sztandarowymi pozycjami polskiej kuchni regionalnej nasz kucharz przygotuje ciekawe potrawy. Pierwszą propozycją Karola będzie drożdżowa bułeczka na parze podsmażona i podana z aromatyczną sałatką z mięsa z rosołu z pikantnym sosem. Druga to doprawiony orientalnie rosół z uda kurczaka, kaczki i ogona wołowego podany z makaronem z szczypiorkowego naleśnika. A trzecia to frytki z podlaskiej babki ziemniaczanej podane z cebulką, serem i jogurtowym sosem. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa opowie o pewnym wiosennym produkcie, który rzadko trafia na nasze stoły, choć od wieków jest używany przez ludność wiejską jako uniwersalne lekarstwo na przeziębienia, zwłaszcza dla dzieci. Mowa o syropie z młodych pędów sosny. Pozyskiwany wiosną z jasnozielonych przyrostów, z brązową, lepką łupinką, zasypanych cukrem, służył też od dawna do sporządzania leczniczych nalewek. Ale rzadko był wykorzystywany w kuchni. A szkoda, bo mocny, żywiczny aromat może pasować do wielu potraw. Trzeba tylko spróbować. W programie Karol Okrasa pokaże, jak robi się syrop z pędów sosny i jak wykorzystać go do stworzenia niezwykłych dań. Przygotuje kilka interesujących propozycji, wśród nich nie zabraknie mięsa kaczki, którego wyrazisty smak wydaje się idealnie pasować do syropu z pędów sosny.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa rusza na zbiór kwiatów czarnego bzu. Na początku czerwca te krzewy obsypane są białymi kwiatami, których zapach jest niezwykle charakterystyczny. Służą do wyrobu syropów, nalewek, napojów oraz aromatyzowania ciast i deserów. Czarny bez to ciekawa kulinarnie roślina, bo w kuchni wykorzystujemy zarówno kwiaty zbierane wiosną, jak i owoce dostępne jesienią. Wyroby z kwiatów czarnego bzu są też bardzo popularne w Skandynawii. W trakcie programu Karol pokaże, jak zrywać duże, białe kwiatostany zwane baldachami, jak przyrządzać z nich syropy, a także jak wykorzystać do przygotowania niezwykłych potraw. Wśród propozycji naszego kucharza nie zabraknie potrawy z kurcząt, które jeszcze sto lat temu uchodziły za typowy wiosenny przysmak. A dziś, gdy mięso kurczaka nam spowszedniało, nie pamiętamy już, że dla naszych przodków były sezonowym rarytasem. Jak będą wyglądać potrawy przygotowane z dodatkiem kwiatów czarnego bzu?

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa bierze na warsztat dobrze znaną golonkę. Ten element wieprzowej tuszy jest ceniony przez smakoszy nie tylko w naszym kraju. Równie popularna jest golonka na Słowacji, w Czechach, Niemczech czy Austrii. Polacy lubią golonkę, o czym najlepiej świadczy obecność wielu przepisów na tę potrawę na "Liście produktów tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi", które pochodzą z wielu regionów kraju. Jakie potrawy z udziałem golonki przygotuje kucharz Karol Okrasa? Będzie golonka gotowana w piwie z kiszoną ciapkapustą, a także golonka z glazurą miodowo - musztardową i gotowaną ciecierzycą oraz potrawka z golonki w pomidorach z makaronem Orzo.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyruszy na Lubelszczyznę, w okolice Nałęczowa i Kazimierza Dolnego nad Wisłą. Na tutejszych malowniczych wzgórzach rozciągają się plantacje, na których o tej porze roku zbiera się niezwykłe, jesienne maliny. Choć te wspaniałe, delikatne i aromatyczne owoce kojarzą nam się raczej z pełnią lata, to okazuje się, że uprawia się u nas takie odmiany, które owocują aż do późnej jesieni, a konkretnie do pierwszych przymrozków. Dzięki temu można rozkoszować się smakiem świeżutkich malin bardzo długo. Zatem późna jesień to nie tylko czas, jak każe stereotyp, na gorącą herbatkę z sokiem malinowym czy malinową konfiturą, ale także potrawy ze świeżymi, jesiennymi malinami. Lubelszczyzna malinami stoi, bo stąd pochodzi prawie 70 procent całej krajowej produkcji tego owocu. A z roczną produkcją dochodzącą do 130 tysięcy ton, nasz kraj jest prawdziwą światową potęgą. To niezwykła gratka dla kucharza zbierać z krzaczka maliny, a później przyrządzać z nimi rozmaite potrawy i Karol postanowił wykorzystać taką okazję. Jakie danie przygotuje nasz kucharz? W menu: 1/ śniadaniowe placuszki na kwaśnym mleku z marynowanymi w syropie sosnowym malinami; 2/ królik duszony w maśle z malinowym sosem i grzybami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zabiera widzów do krainy swego dzieciństwa w powiecie garwolińskim. Wówczas na każdym skrawku łąki wypasano krowy, a nawet na całe lato przewożono te zwierzęta na wiślane zielone wyspy. Karol doskonale pamięta smak nie tylko świeżego mleka zraz po udoju, ale także domowego twarogu, masła czy gęstej śmietany. Szczęśliwie, okoliczna mleczarnia do dziś produkuje taki twaróg tradycyjnymi metodami, w klasycznym kształcie, w dodatku pakowany jak niegdyś w pergamin. I ten właśnie twaróg będzie pretekstem do przypomnienia dania przygotowywanego przez babcię Karola. A były to gorące kluski ze skwarkami posypane chłodnym, kwaskowatym i aromatycznym twarogiem. Skoro Włosi do swoich makaronów szczodrze sypią parmezan, to czemu my Polacy nie mielibyśmy do naszych klusek dodawać swojskiego, rodzimego twarogu. Kucharz przygotuje pradawne kluski prażuchy z twarogiem podane z kapustą kraszoną kwaśną gęstą śmietaną, knedle z sera z owocami w maślanej glazurze z naturalnym jogurtem oraz wędzone kopytka z twarogiem.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wytłumaczy, jak przygotować różne ciasta na żywym ogniu. Dziś, kiedy do dyspozycji kucharzy, nawet amatorów, jest olbrzymi wybór wszelakich kuchenek, od gazowych, elektrycznych, indukcyjnych, parowych po mikrofalowe, to trudno sobie wyobrazić czasy, gdy przodkowie dzisiejszych mistrzów kuchni wszelkie potrawy, w tym wymyślne ciasta przyrządzali na ognisku. I to niezależnie, czy było to ognisko na świeżym powietrzu, czy w kuchennym palenisku. Relikty takiego wypiekania na żywym ogniu odnajdziemy w polskiej kuchni do dziś. Najsłynniejszy to podlaski sękacz, którego pierwowzór odnajdziemy w XVI - wiecznym, polskim przepisie na kołacz przyrządzany na kiju nad ogniem. Dlaczego warto wracać do tak archaicznych sposobów wypieku? Oczywiście chodzi głównie o smak takiego ciasta, czyli rzecz dla Karola najważniejszą. Jakie ciasta pieczone na żywym ogniu przygotuje kucharz? Nie będzie tradycyjnego sękacza, ale za to przyrządzi drożdżowe ciasto z jabłkami, pieczone babeczki z burakami i czekoladą oraz placek z pieczonym indykiem.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedzi miejscowość Stare Jabłonki na Mazurach. Przed kilku laty mieszkańcy wpadli na pomysł, aby nawiązując do nazwy swojej wsi, zacząć odtwarzać stare, zapomniane odmianyjabłoni, a następnie przyrządzać z owocami całkiem nowe potrawy. Dlatego jabłka dawnych odmian pojawiają się w tutejszej kuchni w postaci licznych dań i przetworów. I właśnie jabłka staną się motywem przewodnim tego wydania programu. Pierwsza potrawa to mazurski sandacz marynowany w domowym cydrze jabłkowym, pieczony na drewnie i podany z wytrawną konfiturą jabłkową. Drugie danie to pieczona z jabłkami i cytrynami perliczka podana z jabłkowymi placuszkami. Czy zatem jabłka można użyć w kuchni w nowy i odkrywczy sposób?

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do zachodniej części województwa lubelskiego. Znajduje się tu największe w Europie skupisko wąwozów lessowych. Wyglądają one bajkowo, zwłaszcza jesienią, otulone kolorowymi drzewami. Kucharz proponuje jednak nie atrakcje turystyczne, tylko kulinarne. Skoro jesień, to oczywiście będą ziemniaki. Zrobiły one w kuchni polskiej największą i najbardziej oszałamiającą karierę. Są dziś tak powszechne, że wciąż większość z nas nie zdaje sobie sprawy z faktu, że na polski stół powszechnie trafiły dopiero w XIX wieku. Wcześniej nie były znane. A dziś to przecież ziemniaki są podstawą każdej polskiej kuchni regionalnej. Dawniej naszym przodkom wystarczały ziemniaczki z kwaśnym mlekiem i łyżką omasty, my wolimy bardziej wyrafinowane dania. I choć ziemniak króluje w polskiej kuchni od niecałych dwustu lat, to przecież powstały z niego już nawet nie setki, a tysiące potraw. W programie Karol dołoży do tego ogromnego zbioru kolejne trzy przepisy i nie jest to jego ostatnie słowo. Propozycje dań: 1/ Polędwiczka wieprzowa z podgrzybkami podana z placuszkami z ziemniaków i sera. 2/ Chrupiące placki ziemniaczane z bakłażanem i kapustą podane z sosem z maślaków. 3/ Ziemniaczana sałatka ze śledziem z wędzonym sosem.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na opowieść o roślinach strączkowych. Do czasu upowszechnienia się ziemniaka, na stołach naszych przodków królowały kasze i właśnie rośliny strączkowe, takie jak groch, bób czy soczewica. Mięso, wbrew legendom, pojawiało się dużo rzadziej. Po pierwsze było drogie i trudno dostępne, a po drugie nawet zamożni mięso jadali nieczęsto w wyniku rygorystycznego przestrzegania licznych postów. A dni postnych było ponad sto pięćdziesiąt w roku. Potem przyszła era ziemniaka, głównego składnika dzisiejszej polskiej kuchni regionalnej. Ale współczesna dietetyka wysoko ceni rośliny strączkowe. Zawierają one duże ilości białka, witamin i składników mineralnych. Warto po nie sięgać. Dlatego Karol pokaże, jak przygotować potrawy, które zazwyczaj kojarzą nam się z ziemniakami, właśnie ze strączkowych, a konkretnie z różnych gatunków fasoli. Będą smażone pyzy z fasolowego ciasta, potem gulasz cielęcy z fasolą białą i czarną, a także fasolowa sałatka wzorowana na powszechnie znanej sałatce ziemniaczanej.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, z pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprosi widzów w Bory Tucholskie. Obecnie to region chętnie odwiedzany przez licznych turystów, ale w dawnych wiekach były to ziemie niezwykle ubogie. Tak pisał historyk i badacz Pomorza, ks. Stanisław Kujot, w 1874r roku o swoich rodakach, Borowiakach Tucholskich: "Wioski małe, zwyczajne pustkowia wśród lasów, na wykarczowanym polu, które skąpo rodzi żyto i ziemniaki (...). Borowiak jest skromny, obywa się samymi ziemniakami, chleb jest dla niego pożywieniem odświętnym. Pomimo to Borowiak nie sarka, duch jego wcale nie przygnębiony." A co trafiało na stół ówczesnego Borowiaka oprócz ziemniaków i żyta? Były to przede wszystkim rośliny strączkowe, takie jak groch oraz grzyby z lasu i owoce zarówno z przydomowych sadów jak i te leśne. Ale pamiętajmy, że w dawnych czasach nie było lodówek ani zamrażarek. Zatem produkty zebrane w lecie czy na jesieni trzeba było jakość przechować na trudne zimowe i wczesno wiosenne czasy. Najtańszym wówczas sposobem konserwacji żywności było suszenie. Suszono prawie wszystko, rośliny strączkowe takie jak groch, wszelakie owoce: jabłka, gruszki, śliwki, żurawinę, jagody i oczywiście zabrane w lesie grzyby. Śladem tych czasów jest zapewne regionalna specjalność, czyli zupa "brzadowa" przygotowywana z suszonych owoców i suszonych grzybów. Mięso pojawiało się w menu Borowiaka rzadko, była to zazwyczaj słonina, jakaś kiełbasa, choć ulubionym przysmakiem była gęsina, a zwłaszcza gęsia okrasa. Idąc tropem suszonych warzyw, owoców i grzybów zaprosi widzów na gotowanie oparte o suszony groch, owoce i grzyby. A jakie potrawy z suszonego grochu, suszonych owoców czy grzybów przyrządzi dla widzów nasz kucharz? Pierwszą propozycją Karola będzie śniadaniowa potrawka z grochu i kiełbasy z gęsiną w paprykowym sosie. Druga to słodkie racuszki z suszonego grochu z konfiturą z suszonych jabłek. A trzecią to placki z grochu i twarogu z sosem grzybowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa udaje się Twierdzy Osowiec położonej niedaleko Moniek w Biebrzańskim Parku Narodowym. Tu z żołnierzami miejscowego garnizonu przygotuje kilka potraw z ziemniaka. Dlaczego z żołnierzami? Mimo iż ziemniaki sprowadzono do Europy już w XVI wieku, to długo nie chciano ich jeść i to właśnie żołnierze przyczynili się do rozpowszechnienia tego warzywa w Europie. Pierwszy do diety żołnierskiej ziemniaki wprowadził król pruski Fryderyk II Wielki, a kiedy Prusacy karmili jeńców francuskich ziemniakami, ci uznali to za bezprzykładne okrucieństwo. Ale później, w czasach Napoleona, sami Francuzi zaczęli karmić tanimi i łatwymi w uprawie kartoflami swoje wojsko. Potem trafiły na cywilne stoły i przyczyniły się do likwidacji głodów w Europie. Pierwszą propozycją będzie pieczona na ruszcie ryba podana z puree z pieczonych ziemniaków. Druga potrawa to sałatka z ziemniaków i śledzi. Trzecim daniem będą żeberka duszone z ziemniakami. Czy takie dania będą smakować żołnierzom z Twierdzy Osowiec?

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprasza widzów na gotowanie z wędzoną śliwką z Beskidu Wyspowego, występującą pod nazwą suska sechlońska. To produkt regionalny, wpisany na europejską listę produktów o chronionym pochodzeniu geograficznym, który powszechnie kupowany jest w okresie Bożego Narodzenia. Wędzone, suszone owoce służą przede wszystkim do przyrządzenia wigilijnego kompotu. Wedle legendy już w XIII wieku Święta Kinga sprowadziła na górzyste tereny Beskidów śliwki węgierki, które w nowym miejscu znalazły dobre warunki uprawy. Sama nazwa suska oznacza ususzoną i uwędzoną śliwkę, zaś określenie sechlońska pochodzi od nazwy wsi Sechna, gdzie tradycje uprawy i wędzenia śliwek sięgają XVIII wieku. Drelowane ręcznie śliwki węgierki wędzone są kilka dni w dymie z drewna bukowego w specjalnych wędzarniach czyli tak zwanych suśniach. Jakie potrawy z udziałem wędzonych śliwek przygotuje nasz kucharz? Choć nie będzie tradycyjnego kompotu z suszu, to zobaczymy śledzie z grzybami i salsą z wędzonej śliwki, będą też słodkie pierogi z wędzonymi śliwkami i masłem piernikowym, na poświąteczny obiad jagnięcy gulasz z wędzoną śliwką na karmelowym piwie i czerwonym winie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza swoją syrenką do miejscowości Tykocin. W tym urokliwym miasteczku jest wiele zabytków, ważnych dla historii Polski. Znajduje się tu także wspaniale zachowana synagoga z XVII wieku, a w niewielkiej karczmie odtwarza się dawną kuchnię żydowską. Karol Okrasa pokaże widzom tradycyjne żydowskie przysmaki, ale naszym celem będzie podróż w czasie do dawnej kuchni polskiej. Bo właśnie w kuchni polskich Żydów przechowały się smaki i aromaty naszej dawnej kuchni. Łączenie mięsa z owocami, z bakaliami, z wonnymi przyprawami korzennymi, to wszystko znajdziemyw polskich przepisach z XVII wieku. A nawet potrawa, którą my znamy pod nazwą ryba po żydowsku, w innych krajach funkcjonuje jako ryba po polsku. Stało się tak dlatego, że w kuchni dość hermetycznej społeczności żydowskiej, przechowałysię smaki i aromaty, które kuchnia polska zatraciła. Karol Okrasa przygotuje dwie potrawy, inspirowane kuchnią żydowską i nawiązujące do kuchni staropolskiej. Pierwszym daniem będzie królik duszony w marchewce, z mnóstwem aromatycznych przypraw i z miodem. Kolejna potrawa to wątróbkidrobiowe marynowane na słodko, opiekane na ogniu, podane ze słodkim sosem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zabiera widzów na Pomorze, aby opowiedzieć o zapomnianym warzywie - o brukwi. Starszym generacjom Polaków brukiew kojarzy się z biedną kuchnią okresu okupacji. Tylko na Pomorzu i Kaszubach pojawia się w potrawach kuchni regionalnej. Pierwszym, który opisał to warzywo, będące odmianą kapusty, był szwajcarski botanik z XVII wieku. Ponoć pochodzi ze Skandynawii lub Rosji, gdzie szeroko uprawia się ją do dziś. Wskazywałaby na to jej angielska nazwa swedes. Podczas II wojny światowej była w Wielkiej Brytanii ważnym składnikiem menu, podobnie jak w Polsce. Być może tym należy tłumaczyć fakt, że po wojnie szybko została zapomniana. Brukiew, znana też jako karpiel, była przyrządzana na wiele sposobów, robiono z niej pożywną zupę z dodatkiem ziemniaków czy fasoli. Do dziś na Kaszubach przysmakiem jest zupa z brukwi na gęsinie. Anglicy podają tradycyjną pieczeń jagnięcą z puree z brukwi, a Finowie podają ją pieczoną z daniami mięsnymi. Rozcierana brukiew razem z gotowaną marchewką i ziemniakami z dodatkiem masła oraz śmietaną jest świąteczną potrawą w Norwegii. Brukiew smakiem przypomina skrzyżowanie kalarepy, rzodkiewki i kapusty. Dawniej często gościła na stołach naszych przodków, chroniąc ich przed głodem. A dla dzisiejszych Polaków stała się warzywem egzotycznym, choć na pewno zasługuje na dużo większe zainteresowanie. Zwłaszcza takiego poszukiwacza zaginionych skarbów kuchni polskiej jak Karol Okrasa. Proponowane dania: 1/ zimowa zupa z brukwi z imbirem; 2/ placki z brukwi z wędzonym łososiem; 3/ filet tołpygi z podpieczoną brukwią.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedza Karkonosze. Kiedy nadchodzi zima, wielu Polaków rusza na ferie i urlopy w góry. Jedni uprawiają sporty zimowe, inni wolą szlaki turystyczne, a część wybiera spokojny żywot kuracjusza w uzdrowisku. Właśnie w Karkonoszach każdy znajdzie coś dla siebie - liczne wyciągi i trasy biegowe dla narciarzy, wycieczki górskie do schroniska, albo spacer po deptaku w takich miejscowościach jak Karpacz, Szklarska Poręba czy Cieplice Zdrój. Trzeba też coś zjeść. Może potrawy z jagnięciny czy baraniny? Karol na nartach udaje się do schroniska Kamieńczyk, gdzie w scenerii wspaniałych wodospadów przygotuje dwa dania. Jako pierwszą potrawę proponuje gulasz z jagnięciny, we własnoręcznie przyrządzonym sosie w stylu curry, długo duszony w kociołku. Danie drugie to combry grillowane jagnięce, podane z musem z kalafiora i sałatką z czarnej soczewicy.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do niewielkiej miejscowości Szczechy Wielkie w pobliżu jeziora Śniardwy na Mazurach. Znajduje się tam mały rodzinny zajazd, który prowadzi p. Ela z rodziną. Pani Ela jest znawczynią kuchni regionalnej, ale najbardziej niezwykłą potrawą, którą podaje gościom, są olbrzymie kartacze. Kartacze, znane też jako cepeliny, czyli duże pyzy z ciasta ziemniaczanego z farszem przeważnie mięsnym są jedną ze specjalności kuchni Podlasia i Mazur, a na Litwie są daniem narodowym. Mogą mieć kształt cygara czy sterowca skąd nazwa cepelin. Mogą też przypominać pociski artyleryjskie, czyli właśnie kartacze. Karol wraz z panią Elą opowiedzą jak przygotować tradycyjnego kartacza, jakie mogą być do niego farsze, a Karol swoim zwyczajem złamie te przepisy. Oprócz prezentacji tradycyjnych kartaczy, zobaczymy wykonane przez Karola małe kartacze z farszem z wołowiny przyprawione orientalnymi korzeniami na wzór polskiej kuchni z XVII wieku, będą też kartacze z farszem rybnym smażone przed podaniem w smalcu gęsim.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa po raz kolejny wyrusza na Wybrzeże. Opowie widzom o niezwykłym epizodzie w historii polskiej kuchni, jakim były potrawy serwowane na pokładach polskich transatlantyków. To nimi tysiące Polaków podróżowały od lat trzydziestych do końca osiemdziesiątych XX wieku z Gdyni do Ameryki. Okrętowe dania miały być wizytówką polskiej kultury, nie tylko kulinarnej, zarówno dla pasażerów krajowych, jak i obcokrajowców. Zachowały się opisy, jakie wrażenie sprawiało na ludziach, często pochodzących ze skromnych, wręcz bardzo biednych domów, to zetknięcie się z bezmiarem oceanu wokół oraz niespotykaną wcześniej elegancją i egzotyką na talerzu. Dwa polskie transatlantyki zbudowane przed II wojną światową, czyli Piłsudski i Batory, już nie istnieją, ale pamięć o wspaniałych daniach serwowanych przez kucharzy pozostała. Można się o tym przekonać zwłaszcza w takich miejscach, jak Muzeum Emigracji w Gdyni, urządzone w budynku dawnego Dworca Morskiego, z którego setki tysięcy pasażerów Batorego czy Piłsudskiego wchodziło na pokłady tych statków. A jakie potrawy inspirowane daniami serwowanymi na pokładach polskich transatlantyków przygotuje Karol Okrasa? Będzie ryba w tempurze z buraczkami po angielsku, a także polski kurczak przygotowany w stylu a la Bourguignon, a na koniec smażona na złoto makrela z sałatką z marynowanej rzepy.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa udaje się do miejscowości Proszowa w Kotlinie Jeleniogórskiej. Tu postara się znaleźć odpowiedź na pytanie, czy tworzenie muzyki jest podobne do tworzenia nowych smaków? Okazją są odwiedziny człowieka, który zawodowo zajmuje się rekonstrukcją dawnych instrumentów i odtwarzaniem dawnej muzyki. W trakcie rozmowy okaże się, że bardzo wiele łączy muzykę i kuchnię. Wiele dawnych określeń muzycznych czy starych instrumentówma kulinarne korzenie. To będzie inspiracją dla Karola do stworzenia dwóch nowych potraw. Pierwszą propozycją są pieczone plastry rostbefu wołowego w korzennej marynacie, podane na placuszkach z mąki razowej z dotatkiem kminku, w ziołowym sosie. Danie drugie to opiekanytatar z łososia, doprawiony szczawiem i kolendrą, podany na podpłomykach z mąki razowej. Czy takie dania, inspirowane muzyką, będą smakować zawodowemu muzykowi?

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Gruczna położonego w dolinie Wisły nieopodal Chełmna. Celem wyprawy jest odtworzona niedawno wedle starych wzorców suszarnia owoców. Dziś dzięki nowoczesnym chłodniom możemy cieszyć się niemal przez cały rok smakiem świeżych owoców. Zupełnie zapomnieliśmy o czasach, kiedy jabłka, gruszki, śliwki, wiśnie czy porzeczki, owocujące w obfitości latem i jesienią, trzeba było jakoś przechować na czas zimy i przednówka. Robiono więc dżemy, powidła, marynaty, ale też przede wszystkim suszono owoce. Czasem robiono to w piecach chlebowych, czasem, przy większych sadach funkcjonowały takie jak ta w Grucznie suszarnie. Dziś smak powszechnie stosowanych w dawnej kuchni polskiej suszonych owoców znamy głównie z podawanego podczas Wigilii kompotu z suszu. Niegdyś dodawano je do wielu dań rybnych i mięsnych. I dlatego Karol swoimi propozycjami postara się pokazać, jak mogły smakować. Na początek przyrządzi świeżego pstrąga z rusztu z sosem z suszonych owoców, potem zupę krem z selera i suszonych jabłek, a na koniec żeberka jagnięce duszone w aromatycznym sosie z suszonych owoców i kwasu chlebowego.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na kulinarną opowieść o keczupie. Ten czerwony sos jest bodaj najpopularniejszym sosem na świecie. Nawet polskie dzieci nie wyobrażają sobie porcji frytek, hot-doga czy hamburgera bez tego gęstego, pomidorowego sosu. Ale czy zawsze keczup był robiony z pomidorów w sposób przemysłowy? Oczywiście, że nie. Pierwsze wzmianki o sosie pod tą nazwą pochodzą sprzed wielu wieków z Chin, przy czym była to wówczas zaprawa stosowana do przyrządzania potraw rybnych. Samo słowo keczup pochodzi od ke-chiap, co w chińskim dialekcie Xiamen oznacza dokładnie zaprawę do ryb. W Europie pierwsza wzmianka o keczupie pochodzi z Anglii z końca XVII wieku i oznaczała wówczas egzotyczny sos wschodnioindyjski. Zachowały się też zapiski, z których wynika, iż sos o tej nazwie przyrządzany był z sardeli, czyli anchois i grzybów. Keczup pojawia się też w utworach angielskich pisarzy, takich jak Jonathan Swift, George Byron czy Charles Dickens. Przepisy na keczup w książkach kucharskich zawierające pomidory pojawiły się dopiero w XIX wieku. A potem w drugiej połowie XIX wieku zanikają, bo amerykańscy przedsiębiorcy zaczynają produkować keczup przemysłowo i domowy keczup znika z kulinarnych publikacji. A może warto od czasu do czasu zrobić sobie własny, domowy keczup dostosowany do własnych preferencji smakowych? Tym właśnie zajmie się Karol w tym odcinku. Pierwszą propozycją będzie domowy keczup z grillowanej papryki i cukinii, podany z piersią perliczki oraz zapiekaną z serem tortillą. Drugą będzie smażony okoń morski z domowym keczupem ze śliwek. A na koniec zobaczymy korzenne buraki z pomidorowo-buraczanym keczupem i serem pleśniowym.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na gotowanie z aromatem lawendy. Jej plantacje znajdziemy przede wszystkim na południu Francji, choć coraz częściej uprawiana jest w Polsce, zarówno w ogrodach, jak i w balkonowych doniczkach. Jej pięknie fioletowe kwiaty kojarzą się nam z charakterystycznym, bardzo mocnym perfumowanym zapachem. Karol pokazuje, że kwiaty lawendy to nie tylko surowiec do produkcji olejków perfumeryjnych czy zielarskich naparów. Lawendę można też stosować kulinarnie wykorzystując jej kwiaty, mocno pachnące, z intensywnym gorzkawym, aromatycznym smakiem, przypominającym nieco rozmaryn. I to nie tylko jako dodatek do napojów, koktajli i herbat, ale także do dań mięsnych rybnych, deserów. Karol Okrasa przygotuje trzy różne potrawy aromatyzowane lawendą. 1/ Karkówka wieprzowa w lawendowym sosie z serowym puree; 2/ Serowo - ziemniaczane placki z wędzoną rybą, lawendą; 3/ Placek z jabłkami i lawendowym cukrem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na spotkanie z zimnymi sosami jogurtowymi. Polscy turyści, którzy odwiedzili Grecję, na pewno zetknęli się z jedną z greckich narodowych specjalności, czyli z sosem "tzatziki". Ten sos zrobiony jest z gęstego jogurtu, świeżego ogórka, czosnku, świeżych ziół i oliwy. Pierwszą propozycją Karola będzie omlet francuski z tureckim masłem i zimnym sosem jogurtowym. Druga to pieczone buraki w orientalnej glazurze z sosem jogurtowym inspirowanym greckim "tzatziki", ale z kiszonym ogórkiem. A trzecia to smażone kotleciki jagnięce z zimnym sosem jogurtowo - buraczanym, płatkami dyni i chlebkiem pita. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowie widzom o nowym kulinarnym słowie, które pojawiło się w Polsce. Otóż kupując gotową kanapkę w osiedlowej piekarence, został zapytany przez sprzedawczynię czy woli bajgla czy "wrapa". "Wrap" jeszcze kilka lat temu był w naszym kraju pojęciem nieznanym. Dziś, zwłaszcza dla młodszej klienteli wielu fastfoodowych sieci, jest czymś oczywistym. Samo słowo "wrap" pochodzi z języka angielskiego, a w dokładnym tłumaczeniu oznacza "zawinąć". Bo jeśli w przypadku tradycyjnej kanapki nadzienie, czyli wędlinę, drób, rybę, warzywa, sosy wkładamy pomiędzy dwie kromki pieczywa, to w przypadku "wrapa" placek płaskiego chlebka całkowicie owija nadzienie. Takim płaskim chlebkiem może być na przykład meksykańska tortilla, arabska pita czy ormiański lawasz. Moda na "wrapy" narodziła się prawdopodobnie w Kalifornii w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, a wywodzi się ze specjalności kuchni teksasko - meksykańskiej jaką jest burrito, czyli właśnie duży, pszenny placek owijający szczelnie rozmaitego rodzaju pikantne nadzienie. Czy nazwa "wrap" się u nas przyjmie? Zapewne tak. Kiedy Karol, będąc dzieckiem, biegał z rówieśnikami po podwórku, pewnie byłby zdziwiony, gdyby ktoś zaproponował mu hamburgera. A pokażcie dziś choć jedno dziecko w Polsce, które nie wie co to hamburger. I raczej chyba nie ma szans, aby spolszczyć to słowo, nazywając "wrapa" na przykład "zawijańcem". A jakie "wrapy" przygotuje nasz kucharz? Pierwszą propozycją Karola będzie "wrap" schabowy, czyli zawinięty w placek kotlet schabowy, z sałatą i ogórkami w orientalnym sosie. Druga to "wrap" z wędzonym pstrągiem, smażonymi boczniakami, cebulą i sosem z fasoli. A trzecia to "wrap" inspirowany bitkami z kaszą, z paseczkami wołowiny, marchewką, cebulką i kaszą gryczaną.

Opis (streszczenie): Tym razem, Karol Okrasa zaprosi na opowieść o pieczarkach. Starsi widzowie pamiętają, jak w czasach PRL - u często zajadali się ówczesnymi hot - dogami. Taki ciepły hot - dog zmarzniętemu człekowi wydawał się boski. Ale cóż to był za hot - dog? Otóż wówczas mięso, a więc i parówki, były na kartki. Zatem zaradni Polacy, można nawet powiedzieć poprzednicy Karola w łamaniu przepisów wymyślili polskiego hot - doga, który był nadziany farszem z pieczarek. Bo pieczarki nie były na kartki w przeciwieństwie do parówek. Tzw. prywaciarze, czyli rolnicy w starych stodołach i szopach produkowali pieczarki na przekór systemowi, który tymczasem walczył na odcinku braków w zaopatrzeniu pracującej ludności miast i wsi w mięso oraz jego przetwory. Innym daniem z tego czasu, które królowało w stołówkach szkolnych czy pracowniczych, był kotlet z ziemniaka (zamiast z mięsa) z sosem pieczarkowym. Serwowano też często pieczarki a la flaczki. Dziś warto do pieczarek wracać. Okazało się bowiem, że pieczarki zawierają sporo witamin i składników mineralnych. Nie są zatem tak bezwartościowe, jak sądzono do niedawna. Karol zaprezentuje trzy propozycje potraw z pieczarek. Na początek flaczki z pieczarek i boczniaków, potem będzie pasztet z pieczarek, soczewicy i kapusty, a na koniec kotlety ziemniaczane z sosem pieczarkowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa przyrządza dania z kiszonej kapusty. Zobaczymy, jak kiedyś kisiło się kapustę w beczkach. Karol pokaże dwie potrawy inspirowane polskim bigosem. I jak zwykle będzie łamał przepisy.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do szklarni pełnej ziół i pokaże jak przygotować z nich świeże sosy. Dla dzisiejszego widza sos zwłaszcza ze świeżej bazylii, znany jako pesto, kojarzy się przede wszystkim z kuchnią włoską. Ale jeśli sięgniemy do starych przepisów kuchni polskiej, to już w XVI wieku znajdziemy wiele receptur na sosy czy salsy, wówczas nazywane szałsze, zrobione właśnie ze świeżych ziół i młodych pędów roślin. Tworzyli je wybitni polscy uczeni tego okresu, botanicy, tacy jak Falimirz czy Syreniusz, a nawet najsławniejszy polski astronom Mikołaj Kopernik, który był także medykiem, co nie było niczym niezwykłym w czasach renesansu. A sosy ze świeżych ziół mają same zalety, doskonale pasują do potraw ciepłych i zimnych, zachowują pełny aromat ziół oraz wszystkie walory smakowe i odżywczo - lecznicze. Bo wiele świeżych ziół nie tylko doskonale smakuje, ale i leczy. Wykorzystując zioła Karol przygotuje swoje propozycje: Trzy dania: 1/ sałatka ze świeżego dorsza z sosem ze świeżej kolendry i jabłkiem, 2/ ryba pieczona w boczku z salsą z orzechów i mięty, 3/ pierś kurczaka z sosem ze świeżej bazylii z pierożkami ze szpinaku i czerwonej fasoli.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol rusza w obszar Dolnej Wisły do miejscowości Gruczno. Co roku w końcu sierpnia organizowany jest tu Festiwal Smaku, na który ściągają najlepsi producenci wyrobów tradycyjnych i regionalnych z całej Polski. W okolicy na łagodnych i nasłonecznionych stokach skarp wiślanych od wieków zakładano sady. Dlatego też jabłka, gruszki czy śliwki zawsze były ważnym produktem regionu. W Grucznie mieszka p. Justyna Ziemniewska, która od lat organizuje pokazy smażenia powideł śliwkowych wedle prastarych receptur. Wielkie ilości śliwek smaży się na ognisku w ogromnych miedzianych garach, mieszając bocianem - specjalnym drewnianym narzędziem. Oprócz smażenia powideł Karol przygotuje dwa dania. Pierwsza potrawa to pieczony comber jagnięcy, marynowany wcześniej w powidłach. Dodatkiem do combra będzie pieczona dynia. Drugą propozycją będzie upieczony na ruszcie łosoś, zamarynowany w ziołach i powidłach, podany z sosem z powideł i śmietany.