Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedzi miejscowość Stare Jabłonki na Mazurach. Przed kilku laty mieszkańcy wpadli na pomysł, aby nawiązując do nazwy swojej wsi, zacząć odtwarzać stare, zapomniane odmianyjabłoni, a następnie przyrządzać z owocami całkiem nowe potrawy. Dlatego jabłka dawnych odmian pojawiają się w tutejszej kuchni w postaci licznych dań i przetworów. I właśnie jabłka staną się motywem przewodnim tego wydania programu. Pierwsza potrawa to mazurski sandacz marynowany w domowym cydrze jabłkowym, pieczony na drewnie i podany z wytrawną konfiturą jabłkową. Drugie danie to pieczona z jabłkami i cytrynami perliczka podana z jabłkowymi placuszkami. Czy zatem jabłka można użyć w kuchni w nowy i odkrywczy sposób?

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!Tym razem Karol Okrasa wyruszy do Nadleśnictwa Lutowiska. To jeden z najmniej zaludnionych rejonów Polski. Dziś porastają go majestatyczne lasy. Ale nie zawsze tak było. Miejscowy nadleśniczy zabierze Karola na wycieczkę nad rzekę San, aby opowiedzieć krótko o historii tych okolic. Przed II wojną światową były to tereny gęsto zaludnione, pokryte wioskami, polami uprawnymi, łąkami i pastwiskami. Dokumentują to zdjęcia lotnicze wykonane przez niemiecką Luftwaffe w 1944 roku. Tam, gdzie dziś mamy gęste lasy, jeszcze osiemdziesiąt lat temu mieszkali ludzie, uprawiali ziemię, hodowali zwierzęta. W wyniku Akcji "Wisła" w 1947 roku miejscową ludność wywieziono, domy, cerkwie zniszczono, a pola, drogi porosły dzikim lasem. Od lat pięćdziesiątych zaczęli tu gospodarować polscy leśnicy i to między innymi im zawdzięczamy obecny wygląd bieszczadzkich lasów. O jakości tutejszych lasów świadczy także wzrastająca liczba dzikich zwierząt, w tym żubrów, niedźwiedzi, wilków, orłów, czarnych bocianów, a także niezwykle rzadkich węży Eskulapa, symbolu medyków i farmaceutów, największych węży i jedynych dusicieli w Polsce. Opowieść o zmieniającej się bieszczadzkiej przyrodzie będzie tłem do przygotowania przez naszego kucharza potraw inspirowanych z jednej strony łemkowską, z drugiej współczesną kuchnią bieszczadzką. Pierwszą propozycją będą ziemniaczane kluski z popiołem oraz wędzonym serem podane z wędzonym boczkiem i twarogiem. Drugą będą kotlety z mielonej jagnięciny w glazurze z leśnych owoców. A trzecią będą smażone pstrągi z fasolową sałatką na wędzonej słoninie z bieszczadzką miętą. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na jedną z plantacji czarnej porzeczki położoną na malowniczych wzgórzach Roztocza, w pobliżu Zamościa. Czarna porzeczka to jeden z najbardziej niedocenianych polskich owoców. Spożywamy ją zazwyczaj w postaci soków lub dżemów. A przecież owoce te są świetnym źródłem witaminy C, dostarczają też pewnych ilości witamin z grupy B, beta-karotenu, witaminy E, wapnia, żelaza, potasu i magnezu. W owocach czarnej porzeczki znajdziemy także związki biologicznie czynne o działaniu antyoksydacyjnym, które ważne są w profilaktyce antynowotworowej. W ostatnich latach wielką karierę zrobił termin superfood, co po polsku oznacza superżywność. W skrócie chodzi o naturalne produkty, szczególnie bogate w składniki odżywcze, uważane za niezwykle korzystne dla naszego zdrowia i samopoczucia. Dlatego zamiast sięgać po jagody goji czy acai, komosę ryżową, amarantusa, nasiona chia, zamorskie awokado, lepiej zainteresować się naszą polską czarną porzeczką. A Karol pokaże, jak wykorzystać ją do przyrządzenia niezwykłych dań mięsnych i rybnych, a nie tylko do deserów. Propozycje dań: 1/ Kebab z jagnięciny podany w chlebku pita wraz z ciepłą surówką z czerwonej kapusty i czarnej porzeczki; 2/ Pulpety z karpia i sandacza z kiszoną kapustą oraz miodowym sosem z czarnej porzeczki; 3/ Chrupiący sandacz z ziemniaczkami w maśle z curry i zimnym sosem z czarnej porzeczki z orientalnymi przyprawami.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów na kulinarną przygodę w drewnianej łodzi na Wiśle. Od dawnych wieków to właśnie Wisła była główną arterią komunikacyjną naszego kraju. Wisłą spławiano wszelkie produkty, głównie spożywcze. Z całej Polski do morza płynęło zboże, sól z Wieliczki, na mniejsze odległości przewożono zwierzęta hodowlane i warzywa. Dziś grupa zapaleńców odtwarza pieczołowicie drewniane łodzie wedle starych rysunków i dokumentów. I na jedną z takich łodzi wsiada właśnie Karol Okrasa, aby pokazać widzom Warszawę od strony wody, a przy okazji przygotować kilka potraw na wiślanej łasze, nieopodal centrum stolicy. Przygotuje trzy dania: 1/ podpiekana bagietka z pikantną sałatką z cebuli i pieczonej jagnięciny; 2/ placki z ziemniaków podane z sosem kurkowym; 3/ marynowane duszone żeberka podane na liściach sałaty.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!W kolejnej wyprawie Karol Okrasa zaprosi widzów na obiad z resztek. Współczesne czasy przyniosły nam, obok dostępu do relatywnie niedrogich, pochodzących często z najodleglejszych zakątków świata produktów spożywczych, także niepokojące zjawisko powszechnego marnowania żywności. Choć jeszcze w wielu zakątków świata panuje głód, to w bogatej Europie co roku ląduje w śmietnikach około 130 kg jedzenia w przeliczeniu na głowę mieszkańca. W Polsce jest niewiele lepiej. Dla naszych przodków jedzenie było najwyższym dobrem. Choć nasze babcie nie znały modnego obecnie pojęcia "zero waste" czyli "zero odpadów", to doskonale wiedziały, że w kuchni nic się nie może zmarnować. Dlatego Karol do przygotowania swoich potraw wykorzysta pozostałości z wcześniejszych obiadów. Bardzo często różne, jeszcze całkiem dobre resztki mięsa z upieczonego bądź ugotowanego drobiu czy sos od pieczenia, lądują w śmietniku. Tymczasem można nie tylko zaoszczędzić, ale jeszcze przyrządzić z nich coś naprawdę dobrego i wartościowego. W dzisiejszych czasach takie podejście jest ważne - mamy tylko jedną planetę i musimy o nią dbać. Wpisuje się to w tak ważną ostatnio koncepcję zrównoważonego rozwoju. A jak będzie wyglądał obiad z resztek w wykonaniu naszego kucharza? Pierwszą propozycją Karola będą resztki z pieczonej kaczki, glazurowane w orientalnym sosie z orzechami, malinami i kozim serkiem. Druga to pikantna pasta z resztek indyka z rosołu podana na zapieczonej grzance z chałki. A trzecia to kopytka z resztek ugotowanych ziemniaków i gotowanego kurczaka, podane z chrupiącymi resztkami kurczaka, serem i kurkami. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa udaje się Twierdzy Osowiec położonej niedaleko Moniek w Biebrzańskim Parku Narodowym. Tu z żołnierzami miejscowego garnizonu przygotuje kilka potraw z ziemniaka. Dlaczego z żołnierzami? Mimo iż ziemniaki sprowadzono do Europy już w XVI wieku, to długo nie chciano ich jeść i to właśnie żołnierze przyczynili się do rozpowszechnienia tego warzywa w Europie. Pierwszy do diety żołnierskiej ziemniaki wprowadził król pruski Fryderyk II Wielki, a kiedy Prusacy karmili jeńców francuskich ziemniakami, ci uznali to za bezprzykładne okrucieństwo. Ale później, w czasach Napoleona, sami Francuzi zaczęli karmić tanimi i łatwymi w uprawie kartoflami swoje wojsko. Potem trafiły na cywilne stoły i przyczyniły się do likwidacji głodów w Europie. Pierwszą propozycją będzie pieczona na ruszcie ryba podana z puree z pieczonych ziemniaków. Druga potrawa to sałatka z ziemniaków i śledzi. Trzecim daniem będą żeberka duszone z ziemniakami. Czy takie dania będą smakować żołnierzom z Twierdzy Osowiec?

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa pokaże jak w ciekawy sposób można wykorzystać przy gotowaniu soki z owoców i warzyw. Zazwyczaj ludzie dbający o zdrowie chętnie sięgają zwłaszcza po świeżo tłoczone sokiz owoców. Ale sok w kuchni Karola to także doskonały produkt do marynowania mięsa i ryb, do gotowania wszelkich kasz, do tworzenia sosów i zup. Aby to pokazać, udaje się do Kałęczewa, gdzie pani Grażyna Wiatr tworzy niezwykłe soki, kontynuując dawną rodzinną tradycję. Jej soki, oprócz jabłek, są tłoczone z tak dziwnych składników jak kwiaty dzikiego bzu, białe buraki, młode pędy jęczmienia czy owsa. Skomponowanez tych niecodziennych surowców zachwycają smakiem i zawartością składników odżywczych. Takie soki Karol Okrasa użyje do swojego gotowania. Pośród szumiących drzew owocowych w sadzie, przygotuje trzy potrawy: 1/ Marynowany w soku z jabłka i jęczmienia stek z tuńczyka z sałatką z jabłka i ciecierzycy; 2/ Uda kurczaka duszone w soku jabłkowym z fasolą; 3/ Pierś z kurczaka z chrupiącą panierką podana z ugotowaną w soku kaszą.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza tratwą na kulinarny spływ Biebrzą. Stanie jednak przed pewnym problemem. Otóż na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego nie wolno używać otwartego ognia, poza miejscami do tego wyznaczonymi. Dlatego ulubiona kuchenka naszego kucharza tym razem odbędzie całą podróż w charakterze pasażera i pozostanie zimna. Ale czy brak ognia pozbawi Karola możliwości przygotowania ciekawych potraw? Oczywiście, że nie. Jak zawsze pozorne trudności stanowią wyzwanie i wyzwalają kreatywność. Karol pokaże, jak przygotować niezwykłe potrawy z polskich ryb słodkowodnych zupełnie bez użycia jakiegokolwiek źródła ciepła. Przygotuje trzy potrawy z ryb na zimno. Będzie biebrzańska misa sałat z wcześniej przygotowanymi klopsikami ze szczupaka, będzie marynowany w soku z limonki pstrąg z zimnym rosołem z czerwonego buraka, będzie też tatar ze szczupaka z marynowanym kalafiorem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza swoją syrenką do miejscowości Tykocin. W tym urokliwym miasteczku jest wiele zabytków, ważnych dla historii Polski. Znajduje się tu także wspaniale zachowana synagoga z XVII wieku, a w niewielkiej karczmie odtwarza się dawną kuchnię żydowską. Karol Okrasa pokaże widzom tradycyjne żydowskie przysmaki, ale naszym celem będzie podróż w czasie do dawnej kuchni polskiej. Bo właśnie w kuchni polskich Żydów przechowały się smaki i aromaty naszej dawnej kuchni. Łączenie mięsa z owocami, z bakaliami, z wonnymi przyprawami korzennymi, to wszystko znajdziemyw polskich przepisach z XVII wieku. A nawet potrawa, którą my znamy pod nazwą ryba po żydowsku, w innych krajach funkcjonuje jako ryba po polsku. Stało się tak dlatego, że w kuchni dość hermetycznej społeczności żydowskiej, przechowałysię smaki i aromaty, które kuchnia polska zatraciła. Karol Okrasa przygotuje dwie potrawy, inspirowane kuchnią żydowską i nawiązujące do kuchni staropolskiej. Pierwszym daniem będzie królik duszony w marchewce, z mnóstwem aromatycznych przypraw i z miodem. Kolejna potrawa to wątróbkidrobiowe marynowane na słodko, opiekane na ogniu, podane ze słodkim sosem.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zabiera widzów w Bieszczady, w dolinę Rabego. W kamienistym korycie Rabiańskiego Potoku rozłoży swoje stanowisko i przygotuje kilka ciekawych potraw, wzbogaconych smakiem dziko rosnących bieszczadzkich ziół. Te zioła dostarczy kucharzowi znajomy leśnik, Marcin Scelina, jeden z najlepszych znawców bieszczadzkich roślin. Od lat Bieszczady są ulubionym miejscem dla tych wszystkich, którzy kochają bezludne, leśne zakątki, biwakowanie na dziko czy własnoręczne przygotowanie posiłków w kociołku wiszącym nad ogniskiem. Oczywistym dodatkiem do takich potraw, opartych na przyniesionych w plecaku produktach, są leśne owoce czy grzyby. Karol pokaże, że również dziko rosnące zioła, dostępne na wyciągnięcie ręki, doskonale zastąpią kupione w sklepie przyprawy. Doprawienie przygotowanego nad żywym ogniem dania barszczem zwyczajnym, niezwykle powszechną w Bieszczadach miętą długolistną czy lebiodką zwaną też dzikim oregano, sprawi, że każda potrawa nabierze niezwykłego smaku i aromatu. A cóż ciekawego przygotuje kucharz w ognisku rozpalonym nad kamienistą, bieszczadzką rzeczką?1/ Zupa gulaszowa na gęsi wzbogacona aromatem barszczu zwyczajnego; 2/ Pieczone na patyku nad ogniem pstrągi podane ze smażonymi grzybami aromatyzowanymi lebiodką; 3/ Grzanka ze słodką pastą z twarogu i mięty długolistnej i słodkimi, bieszczadzkimi jeżynami.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na prawdziwie królewski drób, czyli gęś i kaczkę. Jeszcze ponad dwadzieścia lat temu badania konsumenckie wykazywały, że siedmiu na dziesięciu dorosłych Polaków nigdy w życiu nie jadło gęsi. Dziś jest z tym nieco lepiej, choć spożycie mięsa kaczki i gęsi nadal jest niewielkie. Przeciętny Polak zjada rocznie zaledwie około 200 gramów kaczego i około pół kilograma gęsiego mięsa. A przecież nasi przodkowie uwielbiali smak mięsa tych ptaków. Potrawy z gęsi i kaczki można znaleźć w najstarszych książkach kucharskich. Ksiądz Jędrzej Kitowicz w swym opisie obyczajów z końca XVIII wieku wymienia kilka potraw z gęsi, w tym słynną i dla samego Kitowicza już starodawną gęś na czarno, pieczoną w popiele z siana lub słomy. W dzisiejszej diecie Polaków dominują dwa gatunki mięsa, czyli wieprzowina i mięso kurczaka. Tymczasem na stołach dawnych Polaków pojawiało się wiele różnorodnych mięs. Podobnie jak Karol, niektórzy z nas pamiętają jeszcze, jak gęsi i kaczki biegały po wiejskich podwórkach. Jednak w czasach PRL-u te ptaki były głównie produktem eksportowym i rzadko trafiały na polskie talerze. Dlatego warto wzbogacić nasze dzisiejsze menu o różne gatunki mięsa, także o gęś i kaczkę. Bo bioróżnorodność pożywienia, tak oczywista dla dawnych pokoleń, dziś jest jednym z fundamentów zrównoważonego rozwoju. A jakie potrawy z gęsi i kaczki przygotuje Karol Okrasa? Pierwszą propozycją będą kołduny z gęsiną z wędzoną śmietaną. Druga to orientalna sałatka z pieczonej kaczki z warzywami i makaronem. A trzecia to pieczarkowa zupa z gęsią.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedza Karkonosze. Kiedy nadchodzi zima, wielu Polaków rusza na ferie i urlopy w góry. Jedni uprawiają sporty zimowe, inni wolą szlaki turystyczne, a część wybiera spokojny żywot kuracjusza w uzdrowisku. Właśnie w Karkonoszach każdy znajdzie coś dla siebie - liczne wyciągi i trasy biegowe dla narciarzy, wycieczki górskie do schroniska, albo spacer po deptaku w takich miejscowościach jak Karpacz, Szklarska Poręba czy Cieplice Zdrój. Trzeba też coś zjeść. Może potrawy z jagnięciny czy baraniny? Karol na nartach udaje się do schroniska Kamieńczyk, gdzie w scenerii wspaniałych wodospadów przygotuje dwa dania. Jako pierwszą potrawę proponuje gulasz z jagnięciny, we własnoręcznie przyrządzonym sosie w stylu curry, długo duszony w kociołku. Danie drugie to combry grillowane jagnięce, podane z musem z kalafiora i sałatką z czarnej soczewicy.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa opowie widzom o bigosie. To jedna z tych potraw, które uważane są za symbol polskiej kuchni. Choć współczesnych przepisów na to danie jest bardzo dużo, to w powszechnej opinii jest to duszona kapusta, kiszona bądź słodka, z mięsem, wędliną, grzybami i innymi dodatkami. Ale nie zawsze kapusta była obowiązkowym składnikiem bigosu. Jeśli spojrzymy na receptury Stanisława Czernieckiego w jego "Compendium ferculorum" z końca XVII wieku, to zobaczymy, że w żadnej z kilkunastu receptur na bigos czy też "bigosek" nie ma kapusty. W pochodzącej z tego samego okresu rękopiśmiennej książce kucharskiej z dworu Radziwiłłów w przepisie na "Bigos jezuicki" także nie występuje kapusta. Co więcej, nawet u Lucyny Ćwierczakiewiczowej z drugiej połowy XIX wieku w przepisie na "Bigos z pozostałej pieczeni" nie ma w ogóle kapusty, są tylko kwaśne jabłka. Czym więc był bigos naszych przodków? Można powiedzieć, że był to rodzaj gulaszu, z pokrajanych na kawałki mięs, ryb czy raków, mocno doprawionych na kwaśno, ostro i słodko. A służyły do tego zamorskie przyprawy korzenne, drogie cytrusy czy octy winne. Z czasem zamorskie przyprawy starano się zastępować rodzimymi, a zamiast kosztownej cytryny zaczęła się pojawiać swojska kapusta kiszona. Jeszcze w XIX wieku bigos z kapustą nazywano hultajskim. A dziś bez kapusty nie potrafimy sobie wyobrazić bigosu. Opowiadając krótko o historii bigosu, nasz kucharz przygotuje swoje wersje tej popularnej potrawy. Proponowane dania: 1/Bigos z kwaśnych ziemniaków i pieczonej karkówki wieprzowej; 2/Bigos z białej kapusty, grzybów i wędzonego jesiotra; 3/ Korzenny bigos z warzyw korzeniowych podany z pieczonym jesiotrem i konfiturą z kwaśnych jabłek.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa udaje się do miejscowości Proszowa w Kotlinie Jeleniogórskiej. Tu postara się znaleźć odpowiedź na pytanie, czy tworzenie muzyki jest podobne do tworzenia nowych smaków? Okazją są odwiedziny człowieka, który zawodowo zajmuje się rekonstrukcją dawnych instrumentów i odtwarzaniem dawnej muzyki. W trakcie rozmowy okaże się, że bardzo wiele łączy muzykę i kuchnię. Wiele dawnych określeń muzycznych czy starych instrumentówma kulinarne korzenie. To będzie inspiracją dla Karola do stworzenia dwóch nowych potraw. Pierwszą propozycją są pieczone plastry rostbefu wołowego w korzennej marynacie, podane na placuszkach z mąki razowej z dotatkiem kminku, w ziołowym sosie. Danie drugie to opiekanytatar z łososia, doprawiony szczawiem i kolendrą, podany na podpłomykach z mąki razowej. Czy takie dania, inspirowane muzyką, będą smakować zawodowemu muzykowi?

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów w okolice Poleskiego Parku Narodowego. Obecnie tylko niewielka, zachodnia część Polesia znajduje się w granicach obecnej Polski. Przed II wojną światową poleskie było jednym z najbiedniejszych województw ówczesnej Rzeczpospolitej. Większą część jego obszaru zajmowały bezkresne błota i bagna, a do wielu wiosek nie było dostępu przez większą część roku. Podczas spisów ludności ponad 60 procent mieszkańców deklarowało, że posługuje się językiem "tutejszym". Bieda Poleszuków była przysłowiowa. Biedna była też miejscowa kuchnia, potrawy były skromne, przyrządzone z najprostszych składników. Przykładem mogą tu być choćby zupa czy kisiel z owsa, najtańszego zboża. W zamożnej Wielkopolsce owsem żywiły się konie, a na Polesiu ludzie. Epokę cyklicznych głodów zakończyło dopiero masowe wprowadzenie uprawy ziemniaka w połowie XIX wieku. I od tego czasu ta smaczna bulwa zaczęła dominować w poleskim jadłospisie. Poleskie potrawy to właśnie ziemniaki, kasza gryczana, pierogi, pyzy, dzikie zioła. A jakie propozycje inspirowane poleską kuchnią przygotuje Karol Okrasa? Dania: 1/ Żeberka wieprzowe zapiekane w ziemniakach z burakami; 2/ Placki z ziemniaków, kaszy gryczanej i kapusty z wędzoną śmietaną; 3/ Słodkie kulki ziemniaczano-serowe z kaszą.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Pułtuska nad Narwią w województwie mazowieckim. W dawnym zamku biskupów płockich, malowniczo położonym na wysokim brzegu rzeki, obecnie będącym Domem Polonii, spotka się z miejscowym szefem kuchni specjalizującym się w dawnej kuchni polskiej. Razem obejrzą zamkową wędzarnię, gdzie wędzi się na zimno wędliny z dziczyzny. Jedno z dań Karol przygotuje na łódce na Narwi, skąd widoczna będzie panorama na zamek w Pułtusku, jak i na piękną Puszczę Białą po drugiej stronie rzeki. Następnie uda się do wspomnianej puszczy na spotkanie z leśniczym, panem Adamem Gadomskim. Razem z dziećmi udadzą się na zbiór jagód w urokliwym, dębowym lesie. Z pozyskanych jagód oraz innych owoców lasu, a także dziczyzny, Karol przygotuje potrawę, którą poczęstuje dzieci. Nie obędzie się bez elementów edukacji, takich jak ważna kwestia mycia zebranych jagód czy zakup dziczyzny wyłącznie u sprawdzonych dostawców. Wśród propozycji Karola zobaczymy potrawę z wędlinami z dziczyzny oraz potrawy z owocami leśnymi, przede wszystkim jagodami.

Opis (streszczenie): W swoich wyprawach kulinarnych Karol Okrasa często używa własnoręcznie przygotowywanych, kolorowych oliw smakowych do przyprawiania potraw. I nie jest tu pomyłką słowo przyprawianie, bowiem Karol traktuje tłuszcze właśnie jako przyprawę. Inaczej bowiem smakuje to samo mięso przypieczone na smalcu, inaczej na oleju. Ponadto oleje i oliwy można wzbogacać poprzez dodatek ziół, przypraw korzeniowych, a nawet grzybów. Ale co zrobić, by na przykład oliwa pachnąca pietruszką, szczypiorkiem czy lubczykiem miała również piękny zielony kolor? Wymaga to kilku prostych zabiegów, a efekt jest niezwykły. Na początek Karol pokaże, jak przygotować kolorowe oliwy szczypiorkowe i lubczykowe, a nawet jak zrobić olej pachnący wędzeniem. Następnie przygotuje z udziałem tych kolorowych oliw smakowych ciekawe dania: 1/ Befsztyk tatarski doprawiony oliwą lubczykową z dodatkami; 2/ Smażony na złoto filet z amura z sałatką doprawioną oliwą szczypiorkową; 3/ Frytki gryczane z majonezem zrobionym na bazie wędzonego oleju.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza syrenką do Torunia. To urokliwe miasto nad Wisłą słynie głównie z pysznych pierników i urodzonego tu Mikołaja Kopernika. W średniowieczu Toruń był najważniejszym ośrodkiem handlu zbożem i korzeniami, okolica obfitowała w miód. Mamy więc mąkę, korzenie i miód, czyli wszystkie składniki potrzebne do przygotowania wspaniałych pierników. Pierniki pełniły wówczas rolę nie tylko słodyczy, ale były również wykorzystywane jako przyprawa, a także zagęstnik do zup i sosów. Dawne przepisy przygotuje dla Karola prof. Jarosław Dumanowski z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, znany w kraju badacz dziejów polskiej kuchni. Karol Okrasa przygotuje dwie potrawy, inspirowane piernikiem i dawnymi przepisami. Pierwsze danie to comber z jelenia, marynowany w piernikowych przyprawach, podany z sosem z piernika według krzyżackiej receptury z XV wieku oraz z pieczonym pasternakiem w miodzie, wedle przepisu z Krakowa z XVI wieku, czyli z okresu, kiedy w tym mieście studiował nasz wielki astronom. Kolejne danie to ryba panierowana w pierniku, podana z kapustą na miodzie z korzeniamii z sosem śmietanowo - piernikowym.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprosza widzów na ogromne pole pokryte krzakami dzikiej róży. Kulinarnie róża przeciętnemu Polakowi kojarzy się co najwyżej z nadzieniem do pączków w tłusty czwartek. A przecież róża to znakomity do stosowania w kuchni produkt. Można wykorzystywać zarówno owoce, jak i płatki. Z płatków powstaje konfitura, którą aromatyzuje się pączki, a owoce dzikiej róży to prawdziwa skarbnica witamin i minerałów. Wiedzieli o tym już w dawnych czasach polscy zesłańcy na Wschód, dla których owoce dzikiej róży były często jedynym lekarstwem na chorobę wywołaną niedoborem witaminy C, czyli szkorbut. Róża to prawdziwy kulinarny skarb, niestety, ciągle jeszcze mało znany. W połączeniu z dojrzałymi na słońcu pomidorami malinowymi, daje kucharzowi nieograniczone możliwości. Pośród szumiących krzaków dzikiej róży, w słońcu i w deszczu, Karol przygotuje trzy potrawy z polskiej róży i polskich pomidorów. 1/ Pikantna konfitura z pomidorów i róży; 2/ Pieczony dorsz z różą, pomidorami i buraczkami; 3/ Warzywne curry z pomidorami, cukinią, bakłażanem i oczywiście różą.

Opis (streszczenie): W gorący lipcowy dzień Karol Okrasa zabiera widzów na barkę płynącą przez kanały i rzeki najniżej położonego w Polsce regionu, czyli na Żuławy. Ten prawie holenderski krajobraz zawdzięczamy w dużej mierze holenderskim osadnikom, którzy kolonizowali te dzikie i niedostępne tereny od końca XVI wieku. Co prawda nie przetrwał do dziś żaden z setek wiatraków odwadniających, ciągle jednak warto się zapuścić w leniwie płynące rzeczki, takie jak Szkarpawa. Liczne kanały i śluzy są nieodkrytą i mało znaną atrakcją turystyczną. A co ciekawego kulinarnie możemy spotkać na żuławskim szlaku? To zadanie dla naszego kucharza. Wykorzystując lokalne produkty, Karol przygotuje swoje propozycje inspirowane żuławską kuchnią. Będzie łosoś, pojawią się także rozliczne sosy oraz musztardy.

Opis (streszczenie): Lato w pełni, więc w kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Zalew Wiślany, rejon chętnie odwiedzany przez turystów. Z jednej strony mamy mierzeję, a na niej tak znane miejscowości wypoczynkowe jak choćby Krynica Morska, a po drugiej stronie zalewu słynący wspaniałą architekturą Frombork, silnie związany z najsłynniejszym polskim astronomem Mikołajem Kopernikiem, choć mniej znane Braniewo czy Tolkmicko też warte są zobaczenia. Oczywiście, nie samym plażowaniem czy oglądaniem zabytkowych miejsc żyje turysta. Musi od czasu do czasu coś zjeść. I choć oferta gastronomiczna jest coraz bogatsza, to ciągle jeszcze i tak króluje smażona ryba, frytki, zapiekanki, hamburgery, pizze i hot - dogi. I to właśnie stanowi wyzwanie dla Karola. Jak przerobić te nadmorskie kulinarne klasyki tak, by były smaczniejsze, zdrowsze i bardziej kolorowe. Jak mogłyby wyglądać takie wydawałoby się znane wszystkim dania przetworzone ręką naszego mistrza kuchni?

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa odwiedzi Gospodarstwo Rybackie Lasów Państwowych w Niemodlinie na Opolszczyźnie. Tradycje hodowli ryb w okolicach Niemodlina sięgają XVI wieku. Duże znaczenie w tych okolicach miała gospodarka stawowa, czemu sprzyjały warunki naturalne, duża powierzchnia gruntów podmokłych i stosunkowo łagodny klimat. Już w 1534 roku urbarz, czyli księga zawierająca spis inwentarzowy majątku, wymienia następujące, istniejące do dzisiaj stawy: Wołowice, Magnusowski, Maciejowy, Tasznica, Grzędowski. Na początku XVII wieku w dobrach niemodlińskich odławiano rocznie ponad 300 kop karpi. Zachowały się dane z 1647 roku o liczbie sprzedanych ryb. Sprzedano wówczas 130 kop i jeden mendel karpi, 21 kop i 3 mendle szczupaków oraz 50 kop ryb różnych. Dochód z ich sprzedaży wyniósł 1221 talarów. W następnych latach nastąpił dalszy wzrost. Największym odbiorcą ryb w pierwszej połowie XVIII wieku byli kupcy z Brzegu i Wrocławia, ważnymi odbiorcami byli również nyscy kapucyni. Transport ryb z dóbr niemodlińskich do Wrocławia odbywał się Odrą. W obecnej chwili Gospodarstwo Rybackie Niemodlin należy do Lasów Państwowych i prowadzi działalność na obszarze 961, 23 ha położonych na terenieNadleśnictw Opole, Tułowice oraz Rudy Raciborskie. Podstawą działalności jest chów i hodowla karpia. O stawach niemodlińskich i hodowli karpia opowie Karolowi dyrektor placówki, pan Waldemar Wójtowicz. Wśród propozycji Karola są ryby z niemodlińskich stawów. Oczywiście królować będzie karp doprawiony leśnymi dodatkami. Kucharz pokaże m.in., jak przyrządzić delikatnego karpia w grzybowej galaretce.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy na pole ogórków. Opowie jak w dzieciństwie, spędzonym na wsi, zbierał wraz z rodzicami ogórki, co było jedną z najbardziej żmudnych i pracochłonnych robót. Ale cały trud wynagradzał moment wyjmowania świeżo ukiszonych z liśćmi wiśni, koprem, czosnkiem, chrzanem, pachnących i chrupiących ogóreczków. Karol przygotuje kilka słojów takich ogórków wedle receptury swojej mamy. Pokaże, jak wyglądają ogórki po dwóch dniach, po tygodniu i po dwóch tygodniach kiszenia. I do jakich potraw, jakie ogórki nadają się najlepiej. Karol przygotuje trzy potrawy, we wszystkich oczywiście wystąpią małosolne ogórki. 1/ Szybki chłodnik ze świeżych i małosolnych ogórków; 2/ Pieczona pierś z indyka z sosem ogórkowym; 3/ Pieczone bakłażany z ogórkową salsą i wędzonym łososiem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zajmie się owocami, które zostają po nalewkach. Wiele osób w naszym kraju robi nalewki na owocach sezonowych, jest to bardzo stara polska tradycja. Jeszcze sto lat temu prawie każdy polski dom miał w swoim kredensie jakąś nalewkową specjalność. Dziś wracamy do tej tradycji, ale też zazwyczaj owoce po nalewkach po prostu wyrzucamy, traktujemy je jako odpad. A przecież nasze babcie, choć zapewne nie znały modnej w dzisiejszym świecie idei zwanej z angielska zero waste, czyli po polsku zero odpadów, to nie wyrzucały nigdy czegoś, co można wykorzystać. Tak właśnie jest z owocami po nalewkach. Karol pokaże, jakie potrawy można wyczarować, wykorzystując te owoce. Przygotuje między innymi stek z antrykotu w glazurze z owoców rokitnika po nalewce, a także stek wołowy pieczony w sosie barbecue wykonanym z owoców trześni, czyli dawnej odmiany dzikiej wiśni.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa wyrusza na Podlasie i zaprasza widzów na kulinarną opowieść o podlaskich pierogach z serem. Amatorzy pierogów, którzy dziś na Podlasiu chętnie sięgają po pierogi z serem i ziemniakami, czyli tzw. ruskie, po pierogi z serem i kaszą gryczaną czy z serem i miętą, nie zdają sobie sprawy, że tradycja robienia pierogów z serem w tym regionie liczy ponad trzysta lat i jest dobrze udokumentowana. Otóż w rękopiśmiennej księdze kucharskiej z końca XVII wieku pochodzącej z dworu Radziwiłłów w Nieświeżu i Białej Podlaskiej znajdziemy kilka ciekawych przepisów na pierogi z serem. Te dawne przepisy ze staropolskiej kuchni staną się punktem wyjścia dla Okrasy do przygotowania ciekawych potraw. Na początku Karol pokaże, jak zrobić dobre ciasto na pierogi z dodatkiem mleka i masła, tak by było miękkie i delikatne. Zademonstruje także inne rodzaje ciasta oraz różne farsze do pierogów, wszystkie oczywiście przygotowane na bazie różnych serów. Zobaczymy ruskie pierogi, ale podane podobnie jak regionalne danie podlaskie - zaguby. Będą też pieczone w liściach kapusty drożdżowe pierogi z farszem z sera dojrzewającego i kaczki, a także pierogi z serem, miętą i soczewicą polane sosem z maślanki.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa zabierze widzów na Mazury do gospodarstwa agroturystycznego pani Moniki. Spędziła ona wiele lat we Włoszech i w swoim mazurskim gospodarstwie wprowadza zasady coraz popularniejszej na Zachodzi idei slow food. Pod tym angielsko brzmiącym słówkiem kryje się zasada powrotu do traktowania żywności tak jak przed erą uprzemysłowienia. Chodzi o to, żeby wszelkie produkty, takie jak mięso, warzywa, owoce pochodziły z najbliższej okolicy. Aby droga z pola na talerz była jak najkrótsza. Drugą istotną kwestią jest jak największa różnorodność spożywanych pokarmów. Dziś Polacy, jeśli chodzi o mięsa, spożywają prawie wyłącznie wieprzowinę i kurczaki, trochę mniej mięsa wołowego czy indyczego. Nawet gęsina jest jadana w śladowych ilościach. A gdzie tak lubiana przez naszych przodków jagnięcina czy mięso kozie? Jest prawie zupełnie zapomniane. A przecież smakosze z Włoch, Grecji czy Francji najwyżej sobie cenią właśnie te mięsa. Bez pieczonej koziny czy jagnięciny Włosi z Sardynii, gdzie pani Monika spędziła wiele lat, nie wyobrażają sobie wielkanocnego obiadu. Karol po rozmowach z panią Moniką, przygotuje w swoim gospodarstwie własne wersje potraw, dla swoich gości. Dania: 1/ Pieczone mięso kozie z ziemniaczkami i pomidorową salsą; 2/ Pierożki z gęsiną, kapustą i grzybami; 3/ Pieczone na blasze placuszki z sałatką z ogrodowych warzyw.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza do pewnej winnicy w województwie lubelskim, położonej na południowym zboczu jednego ze wzgórz Roztocza. Ostatnio w naszym kraju powstało wiele winnic, które nawiązują do historycznego, polskiego dziedzictwa w tym zakresie. Bo choć winnice kojarzą nam się bardziej ze słoneczną Italią, Francją czy Hiszpanią, to także nad Wisłą przez wieki uprawiano winorośl. Winne krzewy przybyły do naszego kraju wraz z chrześcijaństwem, bo wino było niezbędne w liturgii, a import gotowego wina drogi i najeżony niebezpieczeństwami. Już od wczesnego średniowiecza pojawiają się zapiski o istnieniu winnic na naszych terenach. Ale tym razem Karol nie skupi się na, co wydawałoby się oczywistym, użyciu wina do gotowania, ale na kulinarnym spożytkowaniu liści winogron. Bo choć na przykład gołąbki zawinięte w winne liście kojarzą się nam z kuchnią turecką czy grecką, to istnieją dowody, że także staropolscy kucharze chętnie po nie sięgali. I dlatego w tym odcinku nasz kucharz pokaże, jak można wykorzystać liście, ocet czy rodzynki z polskich winogron do stworzenia niezwykłych potraw. Proponowane dania: 1/ kotlety mielone z orzeszkami w kiszonych liściach winogron i szaszłyk z marynowanej polędwicy wołowej z pieczoną sałatą rzymską; 2/smażony pstrąg z sosem na bazie winogronowej konfitury z proziakami pieczonymi na świeżych liściach winogron; 3/kurczak w warzywnym sosie z polskimi rodzynkami i orientalnymi przyprawami, podany na kiszonych liściach winorośli.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa odwiedzi okolice Lidzbarka Welskiego. Bawi tu na zaproszenie strażaków z lokalnych Ochotniczych Straży Pożarnych. Ponieważ Karol często gotuje na żywym ogniu, strażacy zwrócili uwagę na zasady bezpieczeństwa rozpalania ognisk w terenie. W podziękowaniu za gościnę Karol Okrasa przygotuje dwa dania, które zazwyczaj strażacy jedzą po zakończeniu różnych akcji. Jest to klasyka polskiej kuchni, czyli grochówka i bigos. Ale znany kucharz złamie tradycyjne przepisy na te powszechnie lubiane potrawy. Pierwsza propozycja to grochówka przyrządzona na wywarze rybnym, w której spotkają się chrupiące skwarki z boczku i kawałki ryby. Wszystko doprawione aromatycznymi przyprawami. Drugim daniem jest bigos, ale podrabiany, bo przygotowany nie tylko wedle złamanego przepisu Karola, ale również ugotowany na podrobach. Czy takie potrawy będą smakować strażakom?

Opis (streszczenie): Cudze chwalicie, swego nie znacie! Co zobaczymy w kolejnej wyprawie kulinarnej Karola Okrasy? Tym razem nasz kucharz zaprosi widzów na jesienne gotowanie. Jednym z typowo jesiennych produktów jest gęsina, na Pomorzu i w Wielkopolsce tradycyjnie jedzona z okazji dnia św. Marcina. Mięso gęsi było wysoko cenione w dawnej Polsce, niestety, po II wojnie światowej Polacy prawie przestali jeść to pyszne i aromatyczne mięso. Cała produkcja polskiej gęsiny trafiała na eksport, głównie do Niemiec, gdzie polska gęś cieszy się do dziś zasłużoną renomą. Zazwyczaj serwuje się gęś z jabłkami, kaszą czy modrą kapustą. Ale tym razem Karol sięgnie po późnojesienne grzyby - gąski zielone. Te nieduże, żółto-zielone grzybki, trudne do znalezienia oraz wydobycia z piasku i mchu, a jeszcze trudniejsze do starannego wymycia z tegoż piasku, mają w naszym kraju wielu zagorzałych amatorów. W wielu kuchniach regionalnych przysmakiem są pierogi z gąskami czy zupa na gąskach. A jakie potrawy przygotuje Karol z gęsiny i gąsek? Zobaczymy zapiekankę z gęsiny, gąsek, cebuli oraz ziemniaków suto okraszonych śmietaną i serem. Będzie też szybka zupa z gąsek i dyni, wzbogacona zakwasem z mąki pszennej. Trzecią propozycją będą kminkowe kluseczki z mąki pszennej z pieczonymi gąskami.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Wzgórza Dylewskie. Te malownicze wzniesienia morenowe, leżące na terenie Pojezierza Chełmińsko - Dobrzyńskiego, są pozostałością po ostatnim zlodowaceniu. Oprócz bujnych lasów, urokliwych szlaków można tu także spotkać ciekawe przysmaki regionalne. Jednych z nich jest szynka dojrzewająca pani Dagmary. Karol zna szynkę z licznych konkursów na najlepszy produkt regionalny. Pani Dagmara otrzymała za nią wiele nagród, doceniło ją także Ministerstwo Rolnictwa wpisując ten wyrób na listę tradycyjnych produktów. W programie opowiemy skąd wzięła się tradycja wytwarzania takiej szynki, czym się różni od sławnych na cały świat szynek parmeńskich czy iberyjskich oraz z jakimi wyzwaniami mierzą się dziś w Polsce wytwórcy takich produktów. Oczywiście nasz kucharz przygotuje kilka propozycji z wykorzystaniem regionalnej szynki dojrzewającej. 1/chłodnik z pomidorów z salsą ogórkową i okrasą z szynki dojrzewającej; 2/ glazurowane morele ze szpinakiem, kozim twarogiem i szynką dojrzewającą; 3/ sos boloński z mielonej wieprzowiny i dojrzewającej szynki podany z podpieczoną dynią.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa odwiedzi warszawską Pragę, gdzie zaprosili go wolontariusze stowarzyszenia, którego misjąjest przeciwdziałanie wykluczeniu i marginalizacji osób dotkniętych trudną sytuacją życiową. A Karola zaciekawił fakt, że naukę gotowania uznano tam za jeden z warunków sprzyjających powrotowi takich ludzi do społeczeństwa. Co więcej, dla wolontariuszy będzie zorganizowany konkurs kulinarny. Karol postanowił im pomóc oraz pokazać, jak z powszechnie dostępnych produktów można stworzyć ciekawe kompozycje smakowe. Wspólnie przygotują dwa dania. Pierwszą potrawą będzie dorsz z patelni z marchewką. Drugie danie to pieczony kurczak z boczkiem i sosem owocowym. Czy wspólne gotowanie spodoba się ludziom, którzy stawiają pierwsze kroki w kuchni?

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zabiera widzów do wspaniałego klasztoru cysterskiego w Sulejowie, malowniczo położonego na brzegu Pilicy. Nie sposób sobie wyobrazić rozwoju średniowiecznej Europy i Polski bez zakonu cystersów. Ich zasługi dla rozwoju kultury i gospodarki były nieocenione. Opactwa cysterskie stanowiły ważne centra nauki, medycyny i kultury. Obecność cystersów gwarantowała rozwój gospodarczy regionu. Tam, gdzie się pojawiali, jak grzyby po deszczu wyrastały młyny, kuźnie wodne, huty, stawy rybne, pasieki, browary. I właśnie browary dostarczały nie tyle napoju wyskokowego, co ważnego składnika ówczesnej kuchni. Tak jak dziś rozpoczynamy śniadanie od kawy i herbaty, ówcześni ludzie sięgali na początek dnia po polewkę piwną. Dodatek do takiej polewki w postaci żółtek, miodu, sera czy korzeni zależał od zamożności i zawartości spiżarni. Piwa używano także do gotowania mięs i ryb, do zup czy sosów, a także produkcji octu. Ponadto w czasach, w których nie zdawano sobie sprawy z istnienia drobnoustrojów chorobotwórczych, uwarzone piwo służyło jako główny napitek, bo nie powodowało dolegliwości żołądkowych w przeciwieństwie do nieprzegotowanej wody. Reasumując, piwo było niezbędnym elementem ówczesnej kuchni. Na szczęście obróbka cieplna praktycznie usuwa z piwa alkohol, więc ciepłymi potrawami przygotowanymi na bazie piwa można się bezkarnie delektować. Na początek Karol pokaże, jak przygotować polewkę piwną na śniadanie z serem i jabłkami. Kolejnym daniem będzie pieczona tołpyga z piwno-korzennym sosem. A trzecia potrawa to indyk w sosie piwnym z owocami.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza do skansenu w Muzeum Wsi Radomskiej. Co roku, podobnie jak w innych miejscach kraju, odbywa się tu festiwal ziemniaka połączony z konkursem kulinarnym na regionalne potrawy z tego niegdyś zamorskiego, a dziś najbardziej swojskiego warzywa. Biorą w nim udział liczne koła gospodyń wiejskich z bliższej i dalszej okolicy. Karol bywa częstym gościem na tej imprezie, uczestnicząc w pracach jury. Autorki najciekawszych dań od czasu do czasu goszczą w naszym programie. Tym razem zobaczymy panie z Koła Gospodyń Wiejskich ze wsi Skłoby. Poczęstują one Karola własnoręcznie przygotowanymi, wielokrotnie nagradzanymi przysmakami. Będą to "gulby", czyli wydrążone ziemniaki z farszem z cebuli i boczku, zapieczone następnie w ognisku. Danie to ponoć jadali w czasie wojny partyzanci działający w okolicach ich miejscowości. Inną ciekawostką będzie "porka" - rodzaj prażuchy, czyli ziemniaków uprażonych z mąką, podanej na trzy sposoby: z okrasą, z prażoną śmietaną oraz na słodko z konfiturą z jagód. Panie zaprezentują te potrawy widzom i Karolowi. Oczywiście nasz kucharz przygotuje swoje autorskie potrawy z ziemniaka. Propozycje Karola Okrasy: 1/ Kluski ziemniaczane aromatyzowane popiołem z siana podane z szybkim pesto z orzechów i rukoli; 2/ Duszone w cebuli uda kurczaka, zapieczone z młodymi ziemniaczkami i serem; 3/ Zupa kartoflana z maślanką i salsą z pieczonej papryki.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy w okolice Dolnej Wisły, niedaleko Chełmna. Tutejsza grupa działaniaodtwarza dawne obyczaje kulinarne, wyszukuje stare przepisy, produkuje specjały wedle dawnych receptur. Ale tym razem Karola Okrasę zaproszono na tradycyjne cięcie lodu. Bowiem w czasach, gdy nie było lodówek, w zimie na stawach wycinano lód. Był trzymany w lodowniach, co pozwalało długo przechowywać żywność i cieszyć się chłodnymi napojami aż do późnego lata. Karol przygotuje dwa dania, dla pokrzepienie zgłodniałych uczestników konkursu. A głównym składnikiem gotowania będzie nieco zapomniana, ale niezwykle zdrowa i sycąca soczewicaDlatego pierwszą potrawą będzie zupa z czerwonej soczewicy z wędzonym łososiem. Druga propozycja to placki z zielonej soczewicy z pieczoną rybą i sosem cebulowo - śmietanowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, jak własnoręcznie przygotować konserwy. Z problemem przechowania żywności ludzkość borykała się od tysiącleci. Metody takie jak suszenie, wędzenie, fermentacja, dodatek octu, soli czy cukru były stosowane od wieków. Innym problemem było zaopatrzenie każdej armii, która - jak mawiał Napoleon: maszeruje na żołądkach swoich żołnierzy. I właśnie w czasach wojen napoleońskich pewien francuski cukiernik, Nicolas Appert, zauważył, że podgrzewane w zamkniętych butelkach syropy i owoce długo zachowują przydatność do spożycia. Pół wieku później to zjawisko wyjaśnił Ludwik Pasteur, który odkrył, że za psucie się jedzenia odpowiedzialne są mikroorganizmy, które giną w wyniku podgrzania. W tym samym czasie w Anglii opatentowano metalowy pojemnik do żywności i tak wynalazek cukiernika Apperta zawojował świat. Dziś służy nie tylko armiom całego świata, ale nam wszystkim. Wszelakiego typu konserwy dostaniemy w każdym sklepie. A czy można je sobie przygotować samemu w warunkach domowych? Oczywiście, wie to każda mama i babcia przygotowująca słoiki dla młodych ruszających do miast za pracą czy nauką. Na początek Karol pokaże, że konserwy nie muszą być wykonane z gorszych surowców - jak się sądzi powszechnie. Najlepszym tego przykładem będzie potrawka z perliczki zakonserwowana w słoiku. Druga propozycja to karkówka wieprzowa z kapustą, którą Karol umieści surową w słoiku i podda tylko procesowi pasteryzacji. Takie potrawy można spokojnie przechowywać i cieszyć się ich smakiem po miesiącach czy latach.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa spotka się ze swoim kolegą kucharzem, który znany jest z przygotowywania ciekawych przetworów ze śliwki węgierki. Ta stara odmiana śliwki pochodzi prawdopodobnie z Azji Mniejszej, a do Polski trafiła w XVII wieku z Węgier, skąd nazwa. Ponoć były to ulubione owoce naszego ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, często podawane podczas słynnych obiadów czwartkowych. Trudno się królowi dziwić, bo śliwki to naprawdę bardzo smaczne owoce. I to nie tylko świeże, ale także zamienione na przygotowywane jesienią przetwory. Śliwkowe powidła, konfitury, dżemy, sosy, marynaty to smakowite uzupełnienie jesienno-zimowej kuchni. A wbrew pozorom robienie przetworów nie jest aż tak pracochłonne. Na dowód tego kolega Karola zdradzi swój sposób na robienie konfitury ze śliwek "dla leniwych". Potem razem podwędzą żeberka i przygotują pikantną konfiturę ze śliwek. Karol zaprezentuje też swoje pomysły na szybki deser ze śliwkami, a także na łososia ze śliwkową marynatą. Jako pierwszą potrawę zobaczymy marynowane w śliwkach, wcześniej podwędzone, a później upieczone żeberka podane z pikantną konfiturą ze śliwek. Druga propozycja to karmelizowane śliwki z ciepłym, kawowym koglem moglem. A trzecia to pieczony na desce łosoś, w śliwkowej marynacie, podany z sałatką ze śliwek i cykorii.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do Siennicy Różanej, niedaleko Krasnegostawu. Odwiedzi zabytkową gorzelnię, rzadki przykład neogotyckiej architektury przemysłowej. Co prawda od dawna nie produkuje się tu alkoholu, ale pozostały stare urządzenia. Ta wizyta to okazja do pokazania różnych sposobów wykorzystaniatrunków do celów kulinarnych. Już nasze babcie i mamy wiedziały, że ciasto na pączki czy faworki bez odrobiny spirytusu nie będzie dobre. Różne alkohole wykorzystuje się też do marynowania mięsa, doprawiania sosów czy do flambirowania, czyli podpalania smażonych potraw. Pierwszą potrawą, którą przyrządzi Karol Okrasa będą flambirowane polędwiczki wieprzowe z boczkiem. Druga propozycja kulinarna to ciasto czekoladowe z marynowanymi w whisky morelami, a trzecią stanowiąudka kurczaka w sosie winnym z pieczoną kalarepką.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyrusza do Nadleśnictwa Olsztynek, a konkretnie do leśniczówki w miejscowości Napromek. Leśnictwo jest położone w samym sercu Parku Krajobrazowego Wzgórz Dylewskich. Wokół rozciągają się przepiękne lasy leżące na niezwykle urozmaiconym terenie pełnym jarów, wąwozów, wzgórz, pośród których króluje Dylewska Góra, najwyższe wzniesienie nie tylko Wzgórz Dylewskich, lecz także całej północno - wschodniej Polski. Ale tym, co najbardziej zainteresowało Karola są dwie sprawy. Po pierwsze pojawienie się dużej ilości kurek w lasach. Te grzyby są bardzo cenione przez naszego kucharza. Drugą miejscową atrakcją jest Ośrodek Rehabilitacji Zwierząt. Trafiają tu zwierzęta ranne lub chore. Ośrodek specjalizuje się w rehabilitacji ssaków, ale opiekuje się również ptakami. Funkcjonowanie Ośrodka polega na przyjmowaniu zwierząt wymagających pomocy, udzieleniu im opieki weterynaryjnej, przetrzymywaniu ich do uzyskania pełnej samodzielności, a na koniec wypuszczeniu do środowiska naturalnego. O działaniu ośrodka opowie Karolowi rzecznik Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Olsztynie pan Adam Pietrzak. Karol przygotuje trzy potrawy z wykorzystaniem świeżo zebranych kurek: 1/ Grzanki z kurkami i pomidorami na przystawkę; 2/ Zupa z kurek i leśnego topinamburu; 3/ Ziemniaczane kluski z kurkowym sosem.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza swoją syrenką do Warszawy. Jak wyglądała kiedyś kuchnia warszawska, co było w niej charakterystycznego i jakie były ulubione dania? Karol spróbuje odpowiedzieć na te pytania, a towarzyszy mu w programie Hanna Szymanderska, autorka licznych książek kulinarnych, specjalistka polskiej kuchni regionalnej i historycznej. Wspólnie wybiorą kilka propozycji. Karol przełamie te przepisy na własny sposób. Dodatkową atrakcją będzie miejsce gotowania - dach 45-piętrowego wieżowca w centrum stolicy. Karol Okrasa przygotuje trzy potrawy inspirowane kuchnią warszawską. Pierwsze danie to zupa cebulowa z pulpetami. Druga potrawa to flaczki, a trzecia ozorki cielęce na zimno w pikantnym sosie.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprezentuje widzom niezwykły i bardzo rzadki przysmak - konfiturę z zielonych orzechów. Przyrządza się ją z niedojrzałych jeszcze, zielonych orzechów włoskich właśnie na przełomie czerwca i lipca. Stare przepisy mówią, że potrzeba nawet ośmiu dni by taką konfiturę przygotować. A potem długo trzeba ją macerować, nawet do kilku lat. O tym wszystkim opowie Karolowi jeden z najlepszych w kraju ekspertów od nalewek i konfitur. Jego babcia słynęła z najlepszych w okolicy konfitur z zielonych orzechów. Stosowała je zarówno do mięs jak i deserów. A do jakich potraw taką konfiturę użyje nasz kucharz? Przygotowane dania: 1/Comberki jagnięce w salsie z rukoli i konfitury z zielonych orzechów; 2/Lody z kawą zbożową wzbogaconą orzechową konfiturą; 3/Placki z ziemniaków i sera z orzechową konfiturą, usmażone w lecącym balonie.

Opis (streszczenie): W czasie swojej kolejnej wyprawy kulinarnej Karol opowie o zimnym sosie, znanym nam wszystkim jako dodatek do sałatki warzywnej czy jaj na twardo. To oczywiście majonez. Stworzony na bazie oliwy bądź oleju z dodatkiem żółtek jaj i octu, sos ten pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Niektórzy historię jego powstania wiążą ze stolicą wyspy Minorki - miastem Mahón. Kiedy w połowie XVIII wieku Francuzi odbili wyspę z rąk Brytyjczyków, podczas festynu na ich cześć mieszkańcy przygotowali specjalny sos nazwany salsa mahonesa, zrobiony właśnie z żółtek, oliwy i octu. Inne legendy wiążą majonez z rywalizacją francuskich rodów Walezjuszów i Gwizjuszy. Jedno wiadomo, majonez stał się jednym z ulubionych zimnych sosów kuchni francuskiej, a w Polsce znany jest na pewno od 200 lat. Znana autorka książek kulinarnych wydawanych w drugiej połowie XIX wieku, Lucyna Ćwierczakiewiczowa podaje wiele przepisów na potrawy z majonezem. A pierwszy polski majonez na półki sklepowe trafił 60 lat temu z wytwórni spółdzielczej w Kielcach. Karol przygotuje trzy różne dania: jedno mięsne, drugie rybne, a trzecie wegetariańskie, do których zaproponuje ciekawe, kolorowe sosy stworzone na bazie majonezu.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie Karol Okrasa zaprasza widzów na potrawy inspirowane kuchnią Kociewia. Ten rejon Pomorza jest nieco mniej znany niż Kaszuby i często z nimi mylony. Była to kuchnia skromna i oszczędna, oparta o produkty pochodzące z własnych gospodarstw domowych, ogródków, sadów, łąk i lasów. Składnikiem wielu dań były przede wszystkim ziemniaki, kapusta, brukiew, mleko, sery, kasze, mąka czy jaja. Mięso spożywano raczej od święta, częściej jadano ryby poławiane w pobliskich rzekach czy jeziorach. Popularne były też śledzie z pobliskiego Bałtyku. Oczywiście w okolicznych lasach mieszkańcy zbierali grzyby, czarne jagody, żurawinę czy borówki. Z czasem kuchnia kociewska wzbogacona została przepisami pochodzącymi z domów bogatszych gospodarzy zwanych gburami. Niemały wpływ na kulinarne zwyczaje tutejszej ludności mieli też koloniści niemieccy, którzy osiedlali się na Pomorzu. Do dziś wiele potraw zachowało niemiecko brzmiące nazwy takie jak "karbónada" czy "fefernuski". Podobnie było z nazwami posiłków. Śniadanie określano słowem "frysztyk", a obiad to był "maltych", podczas którego na stołach królowały jednogarnkowe zupy zwane "ajntopfami". W trakcie gotowania Karola odwiedzi znajoma mieszkanka Kociewia, pani Anna, która przyniesie swoje wytwarzane tradycyjnymi sposobami kociewskie sery z koziego mleka. A jakie potrawy inspirowane kociewską kuchnią przygotuje nasz Kucharz? Pierwszą propozycją Karola będą placki ziemniaczane zwane na Kociewiu "plińcami", doprawione leśnymi grzybami, podane z sałatką śledziową. Druga to gotowany, a potem smażony na chrupko boczek wieprzowy podany ze śmietankowym sosem z marchewki i żurawiny. A trzecia to placuszki z koziego twarożku z aromatyczną konfiturą z jagód.

Opis (streszczenie): W pierwszym październikowym odcinku Karol Okrasa wyruszy do grójeckich sadów. Jesień to pora, kiedy to sławne w całej Polsce grójeckie jabłka pięknie czerwienieją na drzewach. O tym, że ta okolica słynie z jabłek, wszyscy dobrze wiedzą. Natomiast mało znany jest fakt, że nieopodal uprawia się na dużą skalę także borówkę amerykańską. Te owoce trafiły do polskich konsumentów około trzydziestu lat temu. Z początku nie były zbyt lubiane, ale obecnie Polacy chętnie po nie sięgają, a nasz kraj jest jednym z największych eksporterów borówek w Europie. Można więc powiedzieć, że jesteśmy zarówno jabłkową jak i borówkową potęgą. I dlatego Karol obu tych owoców użyje do przygotowania ciekawych potraw. Na początek będzie coś dla dzieci, czyli budyń z prażonymi jabłkami i borówkami. Potem kasza z salsą z borówek i jabłek, a na koniec coś dla mięsożerców, czyli wędzona w dymie z siana kaczka z jabłkami i borówkami.