Okrasa łamie przepisy godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprosi widzów na gotowanie z aromatem wędzenia. Kiedy obecnie sięgamy po wędzoną szynkę, solonego śledzia czy kiszoną kapustę, to wydaje nam się, że nasi przodkowie tworząc te smakołyki, kierowali się głównie smakiem. Ale w dawnych wiekach smak nie był najważniejszy. Chodziło przede wszystkim o to, by w czasach braku lodówek czy chłodni świeże mięso, ryby, sery, warzywa i owoce, czyli produkty dostępne sezonowo, przechować przez dłuższy okres. Żeby w długich miesiącach zimy i braku wszelkiej wegetacji można było po prostu włożyć cokolwiek na talerz. Dlatego suszenie, solenie, wędzenie, kiszenie były powszechnie stosowanymi metodami konserwacji żywności. Tak zakonserwowane produkty przez wieki były niezwykle ważnym elementem diety dawnych mieszkańców, nie tylko zresztą naszego kraju. I stały się częścią naszego dziedzictwa kulinarnego. Czy można sobie wyobrazić polską kuchnię bez suszonych grzybów, kiszonego ogórka, żurku z ukiszonej mąki na wędzonych żeberkach, wędzonych ryb czy suszonych i podwędzonych owoców? Smaki konserwowanej dawnymi sposobami żywności na zawsze będą nam się kojarzyć z naszą rodzimą kuchnią. W innych krajach jest podobnie. Na przykład do dziś w Portugalii czy we Włoszech świąteczną potrawą jest danie ze sztokfisza, czyli suszonego dorsza. Choć przed użyciem wymaga długiego, uciążliwego moczenia i jest trudniej dostępny niż dorsz świeży czy mrożony, to dla Włochów i Portugalczyków jest ważnym elementem świątecznej tradycji. Dlatego w tym spotkaniu nasz kucharz skupi się na odwiecznej polskiej tradycji wędzenia, bo wędzony smak jest jednym z ważnych wyznaczników dawnej kuchni polskiej. Pierwszą propozycją Karola będą placuszki serowe z wędzoną białą czekoladą. Druga to kluski śląskie z ziemniaków i selera podane z wędzonym boczkiem, młodą kapustą oraz wędzonymi przysmakami z Podhala. A trzecia to wędzony tatar z marynowanej polędwicy wołowej podany na pieczonym chlebie z sosem z majonezu, prażonych nasion słonecznika i świeżych ziół. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zabierze widzów do Stadniny Koni Huculskich w Regietowie koło Wysowej. To punkt wyjścia do przygotowania potraw wykorzystujących składniki kuchni huculskiej i łemkowskiej. Przed II wojną światową karpaccy górale, tacy jak Huculi, Bojkowie czy Łemkowie zamieszkiwali obszar II Rzeczpospolitej. Ich kuchnia była niesamowicie uboga z uwagi na ciężkie warunki w jakich zamieszkiwali. Na przednówku często jedynym produktem, który trafiał do garnka była pokrzywa. A najbardziej znanym huculskim przysmakiem była tzw. kulesza - mamałyga, czyli kaszka kukurydziana z bryndzą. Mało znany jest fakt, że na południowo - wschodnich kresach dawnej Polski kukurydza była powszechnym produktem, choć w centralnej Polsce była prawie nieznana. Wykorzystując tradycyjne huculskie składniki Karol przygotuje trzy dania: 1/ placki ze śledziem i sosem z palonej papryki, 2/ gulasz z pokrzywy, pieczarek i kapusty, 3/ tatar z ugniecionej jak pod końskim siodłem wołowiny z placuszkami z kaszki kukurydzianej.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na opowieść o plackach ziemniaczanych. Czy placki ziemniaczane to nasz rodzimy wynalazek? Ponoć tak, choć same ziemniaki przybyły z Peru do Europy w XVI wieku, ale na stoły trafiły dużo później. Pierwsze przepisy z użyciem ziemniaków pochodzą w Polsce z końca XVIII wieku. Pisali o kartoflach księża, dziejopis Jędrzej Kitowicz i botanik Jan Krzysztof Kluk. Ziemniakom kilka wersów poświęcił nasz wieszcz narodowy Adam Mickiewicz w 1819 roku: A kartofla, w głąb warstwę przekopawszy skrzepłą, Na łonie wielkiej matki potrzebne ma ciepło i owoc z tysiącznego dająca porostu, Wygłodzonych oraczów zachowa od postu. W wydanej we Lwowie w 1842 roku książce Nowy, wyborny i najtańszy kucharz, czyli sposób sporządzania najsmaczniejszych potraw z kartofli, znajdziemy wiele pomysłów na dania z ziemniaka, takich jak rozliczne sałatki z ziemniaków, dodatki z ziemniaków do mięs, różne ziemniaczane ciasta, leguminy, wypieki, kasze i makarony, wyrabianą z ziemniaków wódkę, piwo, wino, a nawet kawę, mydło i świece. Są też placki. Choć my Polacy uważamy placki za naszą narodową specjalność, to znają je także Białorusini, Ukraińcy, Rosjanie, Austriacy, Niemcy czy Węgrzy. Ci ostatni najchętniej w towarzystwie węgierskiego gulaszu. Szwajcarzy swoje rösti przyrządzają bez jaj i mąki, ale z boczkiem i cebulką. Placki z ziemniaków Latkes, to tradycyjne danie kuchni żydowskiej, podawane na święto światła, czyli Chanukę. Polacy placki ziemniaczane najczęściej jadają ze na słodko ze śmietaną i cukrem lub na słono z cebulą, z sosem gulaszowym, z serem, ze skwarkami. A jak doprawi swoje placki ziemniaczane Karol i jakie przyszykuje do nich dodatki? Proponowane dania: 1/ ziołowe placki ziemniaczane z tatarem z pstrąga łososiowego; 2/ placki z ugotowanych i przetartych ziemniaków i kiszonej kapusty z zapieczonym serem; 3/ ziemniaczane placki na słodko z dodatkiem aromatycznego twarożku i domowej konfitury.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprosi widzów na opowieść o gryce. Szczególnie na Lubelszczyźnie do dziś często jest uprawiana i chętnie stosowana w kuchni, występuje w wielu potrawach regionalnych. Gryka występuje wzwyczaj pod postacią kaszy palonej lub niepalonej, rzadziej jako maka. Wystarczy tylko wspomnieć o pirogu biłgorajskim czy pierogach z gryczanym farszem. Oczywiście kasza gryczana często podawana jest też w innych rejonach naszego kraju na przykład na Podlasiu czy na Warmii. Gryka zaczęła być uprawiana w Polsce od XV wieku, często zwana była też hreczką lub tatarką. A co dziś można wyczarować z gryki? Tym właśnie zajmie się nasz kucharz w tym programie. Będą mazurskie farszynki serowe z kaszą gryczaną leśnymi grzybami oraz pochodzące z kuchni podkarpackiej hreczanyki, ale nie mięsne tylko rybne, z sosem majonezowym. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa tym razem zaprasza na potrawy z pstrąga. To obecnie dość popularna ryba słodkowodna. Zazwyczaj podaje się smażoną w całości z patelni. Czy można złamać te tradycyjne przepisy i przygotować pstrąga inaczej? Pierwszą potrawą będzie tatar z pstrąga, drugą pstrągi pieczone w pergaminie na grillu, a trzecią wspaniały filet pstrąga wędzony na zwykłym domowym grillu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa ruszy do niewielkiej miejscowości pod Maciejowicami nad Wisłą. To jego rodzinne miasteczko, gdzie często spędzał wakacje w dzieciństwie. Jedną z potraw, którą dobrze pamięta, był niedzielny rosół z kury. Te wspomnienia to pretekst, aby zająć się specjalnym produktem. To kurczak wolniej hodowany, karmiony polskimi zbożami oraz kukurydzą, o specyficznej barwie i aromacie mięsa. Karol, na prośbę widzów, postanowił wziąć ten rodzaj drobiu na swój kulinarny warsztat i sprawdzić czym różni się od zwykłego kurczaka. Jak to mięso sprawdzi się w jego potrawach przygotowanych wedle złamanych przepisów? Karol przygotuje trzy dania z kurczaka: 1/ Smażony kurczak z ryżem i warzywami; 2/ 3 rosoły na trzech różnych mięsach z kurczaka (przeprowadzi test na swojej ekipie); 3/ Zupa na kurczaku z warzywami w orientalnym stylu.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie! W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na spotkanie z tajemniczą lukrecją. Dziś niewiele osób w Polsce kojarzy ją z produktem spożywczym, już bardziej znana jest postać Lukrecji Borgii, włoskiej księżniczki, córki papieża Aleksandra IV. A przecież ta roślina z rodziny bobowatych wykorzystywana była do celów leczniczych i spożywczych już od czasów starożytnych. Ponieważ glicyryzyna, czyli jeden z jej aktywnych składników, sprzyja gromadzeniu wody w organizmie, dlatego lukrecja stosowana była przez rzymskich żołnierzy do zmniejszania poczucia pragnienia. Co ciekawe, współcześnie stwierdzono, że wspomniana glicyryzyna hamuje replikację koronawirusów. A jeśli chodzi o smak to substancja ta jest do 50 razy słodsza od cukru, dlatego w niektórych krajach lukrecja znana jest jako "słodki korzeń". Starsze pokolenia naszych widzów zapewne pamiętają cukierki z lukrecją o charakterystycznej ciemnej barwie i lekko anyżkowym posmaku. Do dziś są one niezwykle popularne w Holandii czy w Skandynawii, gdzie cukierki w mieszance z salmiakiem są znane jako słona lukrecja. We Włoszech często stosuje się lukrecję do aromatyzowania niektórych likierów. W ostatnich czasach wielu szefów kuchni na nowo odkryło zalety stosowania lukrecji do aromatyzowania potraw. Służy do tego zarówno drobno starty, twardy korzeń tej rośliny, jak i gotowe, bardzo ciemne, prawie czarne ekstrakty czy cukierki z lukrecji. A jak będą wyglądać potrawy z aromatem lukrecji naszego kucharza? Pierwszą propozycją Karola będzie pieczony na ognisku pstrąg podany z palonym masłem i lukrecją oraz ze świeżą sałatką z kopru włoskiego. Druga to duszone w czerwonym winie i lukrecji delikatne policzki wieprzowe podane z plackami z uparowanych ziemniaków. A trzecia to gotowane w winie gruszki podane w winnym sosie z lukrecją i orzechami oraz polskim serem z niebieską pleśnią. Jak będą wyglądać takie potrawy?

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa rusza do Szczecina, aby spotkać się z młodzieżą i załogą naszego największego żaglowca Daru Młodzieży, który w ramach Rejsu Niepodległości rusza dookoła świata. Ten rejs ma uczcić stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości, a także promować nasz kraj w odwiedzanych portach, również poprzez kuchnię. W trakcie swej wizyty Karol sprawdzi czy młodzież podczas wachty potrafi prawidłowo obierać ziemniaki, odwiedzi także okrętową kuchnię i dowie się, jakie menu przewidziane jest dla żeglarzy. Przygotuje też własne propozycje: proste w przygotowaniu, sycące i smaczne potrawy, które będzie degustował sam komendant Daru Młodzieży. Dla zapracowanej, a przez to stale głodnej załogi Daru Młodzieży Karol przygotuje dwie potrawy. Pierwsza to zapiekanka z obranych przez młodych uczestników rejsu ziemniaków, kiszonej kapusty i popularnej mielonki z konserwy turystycznej, wszystko przyprawione na ostro. Druga propozycja to zupa rybna a la flaczki, zawiesista i pożywna.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na prawdziwie królewski drób, czyli gęś i kaczkę. Jeszcze ponad dwadzieścia lat temu badania konsumenckie wykazywały, że siedmiu na dziesięciu dorosłych Polaków nigdy w życiu nie jadło gęsi. Dziś jest z tym nieco lepiej, choć spożycie mięsa kaczki i gęsi nadal jest niewielkie. Przeciętny Polak zjada rocznie zaledwie około 200 gramów kaczego i około pół kilograma gęsiego mięsa. A przecież nasi przodkowie uwielbiali smak mięsa tych ptaków. Potrawy z gęsi i kaczki można znaleźć w najstarszych książkach kucharskich. Ksiądz Jędrzej Kitowicz w swym opisie obyczajów z końca XVIII wieku wymienia kilka potraw z gęsi, w tym słynną i dla samego Kitowicza już starodawną gęś na czarno, pieczoną w popiele z siana lub słomy. W dzisiejszej diecie Polaków dominują dwa gatunki mięsa, czyli wieprzowina i mięso kurczaka. Tymczasem na stołach dawnych Polaków pojawiało się wiele różnorodnych mięs. Podobnie jak Karol, niektórzy z nas pamiętają jeszcze, jak gęsi i kaczki biegały po wiejskich podwórkach. Jednak w czasach PRL-u te ptaki były głównie produktem eksportowym i rzadko trafiały na polskie talerze. Dlatego warto wzbogacić nasze dzisiejsze menu o różne gatunki mięsa, także o gęś i kaczkę. Bo bioróżnorodność pożywienia, tak oczywista dla dawnych pokoleń, dziś jest jednym z fundamentów zrównoważonego rozwoju. A jakie potrawy z gęsi i kaczki przygotuje Karol Okrasa? Pierwszą propozycją będą kołduny z gęsiną z wędzoną śmietaną. Druga to orientalna sałatka z pieczonej kaczki z warzywami i makaronem. A trzecia to pieczarkowa zupa z gęsią.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa uda się do skansenu kurpiowskiego w Nowogrodzie nad Narwią. Tu oprócz pięknych, tradycyjnych drewnianych chałup, znajdują się liczne pamiątki po kwitnącym w dawnych wiekach polskim bartnictwie. I choć dziś to ziemniaki królują w podlaskiej kuchni regionalnej, to aż do początku XIX wieku były niemal nieobecne na tutejszych stołach. A miód był tu obecny od zawsze. Karol z kolei przedstawi widzom swoje propozycje. Jak pisze Zygmunt Gloger w swej Encyklopedii Staropolskiej: Gdy nie znano jeszcze cukru, miód zastępował jego użytek i służył do sycenia napoju, pożądanego w krainie, gdzie nie dojrzewała dostatecznie winna jagoda. Toteż ludzie, oddający się hodowli pszczół leśnych, byli bardzo pożyteczni i poszukiwani. W programie Karol wraz z gośćmi opowie o historii polskiego bartnictwa, o obecnych próbach jego odtworzenia, a także pokaże kilka kulinarnych propozycji inspirowanych smakiem miodu. W trakcie gotowania Karol spotka się z włodarzami województwa podlaskiego. W pięknej scenerii urokliwego skansenu Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ pstrąg łososiowy w glazurze miodowej z musztardą; 2/ wątróbka ze świeżymi truskawkami z sosem miodowym; 3/ grillowany stek wołowy marynowany w miodzie i ziołach.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa postara się odpowiedzieć na liczne prośby widzów i fanów programu. Jak wiadomo wielu z nas uwielbia potrawy z grilla, ale również wielu wolny czas spędza najchętniej na łódce, żeglując czy to po pięknych jeziorach mazurskich, czy na bardziej wymagających wodach naszego Bałtyku. Ale jak pogodzić grillowanie z żeglowaniem, wiedząc, że pożar na łodzi jest bardzo niebezpieczny. Na szczęście pojawiły się już grille zapewniające pełne bezpieczeństwo użytkowania na jednostkach pływających. I dziś wszyscy amatorzy karkówki, kiełbasy, rybki czy warzyw z grillowego rusztu mogą spokojnie raczyć się ulubionymi przysmakami na swej żaglówce czy motorówce. Podczas morskiego grillowania Karol przygotuje trzy dania: 1/ pstrąg łososiowy w pomidorowej marynacie z brzoskwiniową salsą; 2/ ryba grillowana w plastrach boczku z sałatką z grillowanego kalafiora; 3/ dorsz z grilla z aromatyczną kapustą na dwa sposoby.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa opowie widzom o potrawach naszych przodków, którzy wyjątkowo rygorystycznie przestrzegali nakazów surowego, staropolskiego postu. Dziś postne dania kojarzą nam się przede wszystkim z brakiem mięsa, ale jeszcze kilkaset lat temu w poście nie wolno było spożywać także nabiału: mleka, śmietany, masła oraz jaj. Dozwolone były wyłącznie produkty roślinne i ryby. Zachowały się dawne receptury jak przygotować masło czy śmietanę z migdałów, a jaja do postnych zup wykonywano z mięsa ryb. Dawni Polacy do przestrzegania postów podchodzili bardzo poważnie i znany jest przypadek kłopotów, w jakie wpadł przebywający na Mazowszu nuncjusz papieski, który jadł ser w piątek wedle złagodzonych już znacznie reguł w Zachodniej Europie. A pamiętajmy, że w owych czasach było ponad 150 dni postnych w roku. Co ciekawe, kiedy dziś w sklepie z wegańską czy wegetariańską żywnością widzimy na półkach sery, pasztety, pasty z orzechów, warzyw czy strączkowych, to nie zdajemy sobie sprawy, że wiele podobnych pomysłów znajdziemy w postnej kuchni polskiej sprzed wieków. Jakie potrawy według surowych reguł staropolskiego postu przygotuje Karol Okrasa? Będą to: ser z orzechów nerkowca, pasztet z orzechów włoskich, pieczarek i warzyw oraz dorsz z makaronem z dyni podany z wegańskim majonezem.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza w okolice Puszczy Kozienickiej. Kuchnia tego rejonu Mazowsza jest znacznie mniej znana niż kuchnia podlaska, śląska czy mazurska. Najstarsze drukowane relacje o pożywieniu lokalnej ludności pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku i są zawarte między innymi w opracowaniach ks. Józefa Gackiego czy Oskara Kolberga. Dieta dawnych mieszkańców tych ziem oparta była na gospodarce rolniczo-hodowlanej oraz na naturalnych zasobach łąk i lasów. Wśród roślin uprawnych zdecydowanie przeważały zboża, które w postaci kaszy i mąki trafiały na stoły mieszkańców. Z warzyw uprawiano głównie rzepę, buraki, marchew, pietruszkę, cebulę. Wyjątkowo dużo spożywano kapusty, którą kiszono w wielkich dębowych kłodach lub beczkach zwanych śledziówkami. Do kiszenia kapusty, często w całych główkach, dodawano liście wiśniowe, leśne jabłka lub gruszki. Z kiszonych liści kapusty przygotowywano także gołąbki, faszerowane kaszą jaglaną. W każdej zagrodzie chłopskiej nie mogło także zabraknąć chleba. Wypiekany był na zakwasie z mąki żytniej razowej lub z mąki mieszanej zwanej spółką. Pieczono go na liściach chrzanu lub kapusty w chlebowych piecach opalanych drewnem. Zbieranie grzybów, jagód czy dziko rosnących roślin na obszarze puszczy było powszechnie praktykowane. W okresach głodu posiłki przyrządzano z dzikich roślin oraz z niedojrzałego ziarna zboża. Komosę białą zwaną lebiodką lub łopuchą, gotowano na zupę, którą zasypywano śrutą żytnią. Jako okrasy używano mleka. Zbierany szczaw wchodził w skład pożywienia codziennego tzw. barszczu. W okresach głodu sporządzano z niego kwaśne polewki zaprawione mlekiem lub mąką z dodatkiem posiekanych drobno ziemniaków. Oprócz szczawiu zbierano pokrzywę i powój polny zwany zajęczą kapustą. W trakcie swojej wędrówki Karol odwiedzi panią Justynę, która interesuje się lokalną kuchnią. Sama przygotowuje w domu wiele kozienickich przysmaków. Z niektórymi z nich podzieli się z naszym kucharzem. A co będzie w menu? 1/Zupa z rwokami czyli kluseczkami na bazie wiosennych ziół z jagnięciną; 2/ Parzybroda ze słodkiej kapusty z kiszonymi ziemniakami i sosem z rydzów, podana ze smażonym dorszem; 3/ Sójki kozienickie, czyli pieczone pierożki z farszem z kaszy jaglanej, kapusty, grzybów i serka koziego.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa uda się do Krzemionek Opatowskich, do rezerwatu archeologicznego, chroniący zespół neolitycznych kopalni krzemienia pasiastego. Mało kto w Polsce wie, że mamy u siebie obiekt starszy niż piramida Cheopsa w Egipcie. Ponad 5 tysięcy lat temu powstały niedaleko dzisiejszego Ostrowca Świętokrzyskiego kopalnie krzemienia, który zadziwiają kunsztem i technikami do dziś stosowanymi we współczesnym górnictwie. Narzędzia z krzemienia wykonane tamże eksportowane były na setki kilometrów od Krzemionek. Nie wiemy kim byli ci genialni inżynierowie, ale możemy spróbować odtworzyć, co jedli. Odtwarzając dawne smaki Karol sięga po krzemienne narzędzia, aby pokazać widzom, jak przodkowie dzisiejszych kucharzy tysiące lat temu obrabiali mięsiwo. W niezwykłej scenerii neolitycznej wioski Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ pieczony na rożnie nad ogniem udziec jagnięcy, wcześniej zamarynowany w ziołach i czerwonym winie; 2/ szaszłyki z wątróbki cielęcej pieczone w archaiczny sposób na rozgrzanym kamieniu z pikantnym sosem; 3/ kasza gryczana z podrobami drobiowymi i krwią kaczki, suszonymi owocami, czyli coś w rodzaju kaszanki na gorąco.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zaprasza widzów na kulinarną opowieść o dobrze znanej każdemu rodakowi potrawie, czyli o gołąbkach. Ale dlaczego liście kapusty faszerowane mielonym mięsem połączonym z ryżem lub kaszą nazwano gołąbkami? Danie o podobnej nazwie znajdziemy w wielu kuchniach słowiańskich, od czeskiej po rosyjską. I właśnie wedle niektórych językoznawców nazwa gołąbki pochodzi z języków wschodniosłowiańskich. Inni badacze są zdania, że to danie jest nawiązaniem do eleganckiej potrawy rodem z Francji, czyli faszerowanych gołębi pieczonych w liściach kapusty. Delikatne mięso gołębia owijano w kapuściane liście po to, by nie wysychało podczas pieczenia. Tak eleganckie danie podawane ponoć było na stołach arystokracji i zamożnej szlachty o światowych ambicjach. Niezależnie od pochodzenia gołąbki stały się potrawą bardzo popularną i to zarówno w wersji mięsnej, jak i postnej. Wystarczy choćby wspomnieć znane na Podlasiu gołąbki z ziemniakami i kaszą. A jakie gołąbki przygotuje Karol? Pokaże, jak zrobić gołąbki z kaszy, ziemniaków i kaczego mięsa zawinięte w liście białej oraz kiszonej w całości czerwonej kapusty. Będą też gołąbki z nadzieniem z orientalnie przyprawionego mięsa wieprzowego w pomidorowym sosie, a także rybne gołąbki zawinięte w liście winogron nawiązujące do dawnych przepisów nie tyle z Grecji, co z Dolnego Śląska.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Wzgórza Dylewskie. Te malownicze wzniesienia morenowe, leżące na terenie Pojezierza Chełmińsko - Dobrzyńskiego, są pozostałością po ostatnim zlodowaceniu. Oprócz bujnych lasów, urokliwych szlaków można tu także spotkać ciekawe przysmaki regionalne. Jednych z nich jest szynka dojrzewająca pani Dagmary. Karol zna szynkę z licznych konkursów na najlepszy produkt regionalny. Pani Dagmara otrzymała za nią wiele nagród, doceniło ją także Ministerstwo Rolnictwa wpisując ten wyrób na listę tradycyjnych produktów. W programie opowiemy skąd wzięła się tradycja wytwarzania takiej szynki, czym się różni od sławnych na cały świat szynek parmeńskich czy iberyjskich oraz z jakimi wyzwaniami mierzą się dziś w Polsce wytwórcy takich produktów. Oczywiście nasz kucharz przygotuje kilka propozycji z wykorzystaniem regionalnej szynki dojrzewającej. 1/chłodnik z pomidorów z salsą ogórkową i okrasą z szynki dojrzewającej; 2/ glazurowane morele ze szpinakiem, kozim twarogiem i szynką dojrzewającą; 3/ sos boloński z mielonej wieprzowiny i dojrzewającej szynki podany z podpieczoną dynią.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na gotowanie inspirowane smakami swojego dzieciństwa. Mały Karol spędził je wraz z rodzicami i rodzeństwem w pegeerowskim bloku. Czasy były trudne. Hodowano króliki, świnki, aby uzupełnić niedobory sprzedawanego na kartki mięsa, uprawiono własne warzywa na niewielkich przydomowych działkach. Wśród mieszkańców bloku panował duch wspólnoty, wszystkie ważne rocznice, urodziny, imieniny świętowano razem przy stole ustawionym na świeżym powietrzu pod blokiem, jeśli tylko pozwalała na to pogoda. Do tych wspomnień, do tego wspólnego świętowania, do dzielenia się własnoręcznie przygotowywanymi potrawami Karol wraca w tym odcinku. Dlatego rusza do Szczuplin, niewielkiej popegeerowskiej wsi w województwie warmińsko - mazurskim, aby wspólnie z mieszkańcami usiąść do stołu, zobaczyć jakie potrawy dziś przygotowują i zaproponować im swoje dania. Dla mieszkańców Szczuplin Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ korzenny gulasz wieprzowy z dużą ilością cebuli, uduszony w kociołku na ogniu; 2/ duszony królik z kaszą i buraczkami, czyli nawiązanie do lat, w których młody Karol hodował króliki na niedzielne obiady; 3/ wycieczka w czasie w odleglejsze lata, gdy każde polskie śniadanie rozpoczynała gramatka, czyli pożywna zupa z piwa i twarogu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa opowie widzom jak jeść, by dłużej cieszyć się dobrym zdrowiem. Okazuje się bowiem, że to co i jak jemy ma duży wpływ na długość i jakość naszego życia. W profilaktyce wielu groźnych chorób, w tym nowotworowych, dieta ma wielkie znaczenie. A dieta to słowo, które pochodzi z greckiego i oznacza po prostu styl życia. Dlatego Karol wraz z ekspertami wyjaśni widzom, jak wygląda najnowsza piramida zdrowego żywienia. Zasady odpowiedniego doboru składników w codziennym menu, czyli jakich produktów powinniśmy jeść najwięcej, a jakich najmniej. Powinniśmy także w ciągu dnia spożywać mniej podczas każdego posiłku, za to jeść częściej. I koniecznie musimy włączyć do diety przynajmniej pięć porcji warzyw i owoców dziennie. Ponieważ na dole piramidy zdrowego żywienia znajduje się codzienna aktywność fizyczna, Karol rozpocznie gotowanie od biegu przełajowego. Potem przygotuje chlebek razowy z paprykarzem, czyli jarską pastą z warzyw. Na drugie śniadanie będą owoce, na obiad zupa z dyni, a potem podana z salsą z pomidorów ryba smażona (na wodzie!). Na podwieczorek będzie ciasto typu brownie, tym razem zrobione z ciecierzycy, a na kolację Karol proponuje pieczonego indyka z sałatką z warzyw.

Opis (streszczenie): W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza do skansenu w Muzeum Wsi Radomskiej. Co roku, podobnie jak w innych miejscach kraju, odbywa się tu festiwal ziemniaka połączony z konkursem kulinarnym na regionalne potrawy z tego niegdyś zamorskiego, a dziś najbardziej swojskiego warzywa. Biorą w nim udział liczne koła gospodyń wiejskich z bliższej i dalszej okolicy. Karol bywa częstym gościem na tej imprezie, uczestnicząc w pracach jury. Autorki najciekawszych dań od czasu do czasu goszczą w naszym programie. Tym razem zobaczymy panie z Koła Gospodyń Wiejskich ze wsi Skłoby. Poczęstują one Karola własnoręcznie przygotowanymi, wielokrotnie nagradzanymi przysmakami. Będą to "gulby", czyli wydrążone ziemniaki z farszem z cebuli i boczku, zapieczone następnie w ognisku. Danie to ponoć jadali w czasie wojny partyzanci działający w okolicach ich miejscowości. Inną ciekawostką będzie "porka" - rodzaj prażuchy, czyli ziemniaków uprażonych z mąką, podanej na trzy sposoby: z okrasą, z prażoną śmietaną oraz na słodko z konfiturą z jagód. Panie zaprezentują te potrawy widzom i Karolowi. Oczywiście nasz kucharz przygotuje swoje autorskie potrawy z ziemniaka. Propozycje Karola Okrasy: 1/ Kluski ziemniaczane aromatyzowane popiołem z siana podane z szybkim pesto z orzechów i rukoli; 2/ Duszone w cebuli uda kurczaka, zapieczone z młodymi ziemniaczkami i serem; 3/ Zupa kartoflana z maślanką i salsą z pieczonej papryki.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprasza na gotowanie inspirowane piosenką! To jeden z przebojów emitowanego kilkadziesiąt lat temu przez Telewizję Polską Kabaretu Starszych Panów, o krótkim tytule Na ryby. W piosence Starsi Panowie chcą wyruszyć na ryby, potem na grzyby, a nawet na lwy'by, by w efekcie wylądować na rybach w grzybach, oczywiście duszonych. I choć zarówno grzyby, jak i ryby są produktami częstymi na polskim stole, to w jednej potrawie występują raczej rzadko. I o takie właśnie potrawy postanowił uzupełnić Karol nasze polskie menu. Przygotuje więc między innymi pieczoną makrelę z kurkami i prawdziwkami oraz bulion na kurkach i borowikach, podany z opalanym łososiem.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do gospodarstwa w okolice Ćmielowa, które specjalizuje się w ekologicznej uprawie warzyw. I tu jak się okazuje, nasza wiedza w tej materii jest ciągle niewystarczająca. Wynika to po pierwsze z wielości określeń. Zdrowa żywność, ekologiczna czy bio? Co to właściwie oznacza i czy chodzi o różne rodzaje i sposoby uprawy na przykład warzyw. A przecież, czego również większość z nas nie wie, w całej Europie wprowadzono specjalne oznaczenie dla żywności produkowanej bez sztucznych nawozów, bez chemicznych środków ochrony roślin, z poszanowaniem środowiska i to oznaczenie przyznawane jest wyłącznie producentom spełniającym wyśrubowane normy oraz regularnie kontrolowane. Jak ono wygląda i co oznacza, o tym opowie Karol ze swoim gościem. Bo mówiąc prostym językiem, w całej tej ekologii chodzi o to, by warzywa i owoce produkować tak, jak to się robiło, zanim sztuczne nawozy i chemiczne środki ochrony roślin wprowadzono na masową skalę do rolnictwa. Jak dziś w nowoczesny sposób uprawia się biowarzywa i co nich można przygotować, o tym wszystkim w programie. Mając do dyspozycji warzywa ekologiczne, Karol przygotuje trzy czysto warzywne dania: 1/ placuszki z cukinii podane z sałatką z kwiatów cukinii; 2/ rodzaj tatara z dyni hokkaido z suszonymi pomidorami i cebulą; 3/ szybki barszcz ukraiński z pieczonymi buraczkami i fasolą, przygotowany nie na śmietanie, ale na mleku kokosowym.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa spotka się ze swoim kolegą kucharzem, który znany jest z przygotowywania ciekawych przetworów ze śliwki węgierki. Ta stara odmiana śliwki pochodzi prawdopodobnie z Azji Mniejszej, a do Polski trafiła w XVII wieku z Węgier, skąd nazwa. Ponoć były to ulubione owoce naszego ostatniego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, często podawane podczas słynnych obiadów czwartkowych. Trudno się królowi dziwić, bo śliwki to naprawdę bardzo smaczne owoce. I to nie tylko świeże, ale także zamienione na przygotowywane jesienią przetwory. Śliwkowe powidła, konfitury, dżemy, sosy, marynaty to smakowite uzupełnienie jesienno-zimowej kuchni. A wbrew pozorom robienie przetworów nie jest aż tak pracochłonne. Na dowód tego kolega Karola zdradzi swój sposób na robienie konfitury ze śliwek "dla leniwych". Potem razem podwędzą żeberka i przygotują pikantną konfiturę ze śliwek. Karol zaprezentuje też swoje pomysły na szybki deser ze śliwkami, a także na łososia ze śliwkową marynatą. Jako pierwszą potrawę zobaczymy marynowane w śliwkach, wcześniej podwędzone, a później upieczone żeberka podane z pikantną konfiturą ze śliwek. Druga propozycja to karmelizowane śliwki z ciepłym, kawowym koglem moglem. A trzecia to pieczony na desce łosoś, w śliwkowej marynacie, podany z sałatką ze śliwek i cykorii.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa zajmie się owocami, które zostają po nalewkach. Wiele osób w naszym kraju robi nalewki na owocach sezonowych, jest to bardzo stara polska tradycja. Jeszcze sto lat temu prawie każdy polski dom miał w swoim kredensie jakąś nalewkową specjalność. Dziś wracamy do tej tradycji, ale też zazwyczaj owoce po nalewkach po prostu wyrzucamy, traktujemy je jako odpad. A przecież nasze babcie, choć zapewne nie znały modnej w dzisiejszym świecie idei zwanej z angielska zero waste, czyli po polsku zero odpadów, to nie wyrzucały nigdy czegoś, co można wykorzystać. Tak właśnie jest z owocami po nalewkach. Karol pokaże, jakie potrawy można wyczarować, wykorzystując te owoce. Przygotuje między innymi stek z antrykotu w glazurze z owoców rokitnika po nalewce, a także stek wołowy pieczony w sosie barbecue wykonanym z owoców trześni, czyli dawnej odmiany dzikiej wiśni.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa odwiedza Muzeum Pałac w Wilanowie, gdzie grupa historyków i kucharzy wydaje najstarsze polskie książki kulinarne i odtwarza potrawy wedle receptur sprzed kilku wieków. Gośćmi Karola są: historyk, prof. Jarosław Dumanowski i kucharz Maciej Nowicki. Wspólnie ugotują dwie potrawy z najstarszych polskich książek kucharskich. Będą to dania z kapłona, ulubionegoprzysmaku króla Jana III Sobieskiego. Pierwszą propozycją będzie kapłon smażony na słodko. Mimo że to potrawa sprzed trzystu lat, nie zabraknie w niej limonek, imbiru, oliwek czy szafranu. A zdobycie kapłona jest już możliwe, bo w pobliżu Wilanowa mieszka hodowca, pan Waldemar Birk, który hoduje kapłony - kogutykastrowane i specjalnie tuczone wedle dawnych reguł. Drugą potrawą będzie gotowany w rosolekapłon podany z sosem z orzechów, czosnku i jabłek. Drugim sosem będzie niezwykle popularny przed wiekami w Polsce - sos sardelowy.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa uda się do Muzeum Wsi Radomskiej. Tu, co roku odbywa się festiwal Święto ziemniaka, na którym koła gospodyń z okolicznych wsi prezentują swoje regionalne potrawy z ziemniaków. I choć ziemniaki aż do początku XIX wieku były niemal nieobecne w kuchni polskiej, to dziś nie sposób sobie wyobrazić bez nich jakichkolwiek dań polskiej kuchni regionalnej. Ziemniak jest dziś niewątpliwym królem polskiego stołu. Tym razem Karol spotka się z kołem gospodyń wiejskich ze wsi Zaława, które przedstawią mu swoje trepy ziemniaczane, czyli rodzaj pyz z tartych ziemniaków. Karol z kolei przedstawi widzom swoje propozycje. W pięknej scenerii zabytkowych chałup drewnianych przygotuje trzy potrawy z ziemniaków. 1/ Zapiekanka z tartych ziemniaków i żeberek; 2/ Śledź z marynowaną cebulą z sosem jajecznym oraz wędzonym puree ziemniaczanym; 3/ Pikantne orientalne curry ze swojskimi ziemniaczkami.

Opis (streszczenie): Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, z pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycję podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa zaprosi widzów na gotowanie z aromatem wędzenia. Kiedy obecnie sięgamy po wędzoną szynkę, solonego śledzia czy kiszoną kapustę, to wydaje nam się, że nasi przodkowie tworząc te smakołyki kierowali się głównie smakiem. Ale w dawnych wiekach smak nie był najważniejszy. Chodziło przede wszystkim o to, by w czasach braku lodówek czy chłodni świeże mięso, ryby, sery, warzywa i owoce, czyli produkty dostępne sezonowo, przechować przez dłuższy okres. Żeby w długich miesiącach zimy i braku wszelkiej wegetacji można było po prostu włożyć cokolwiek na talerz. Dlatego suszenie, solenie, wędzenie, kiszenie były powszechnie stosowanymi metodami konserwacji żywności. Tak zakonserwowane produkty przez wieki były niezwykle ważnym elementem diety dawnych mieszkańców, nie tylko zresztą naszego kraju. I stały się częścią naszego dziedzictwa kulinarnego. Czy można sobie wyobrazić polską kuchnię bez suszonych grzybów, kiszonego ogórka, żurku z ukiszonej mąki na wędzonych żeberkach, wędzonych ryb czy suszonych i podwędzonych owoców? Smaki konserwowanej dawnymi sposobami żywności na zawsze będą z naszą rodzimą kuchnią. W innych krajach jest podobnie. Na przykład do dziś w Portugalii czy we Włoszech świąteczną potrawą jest danie ze sztokfisza, czyli suszonego dorsza. Choć przed użyciem wymaga długiego, uciążliwego moczenia i jest trudniej dostępny niż dorsz świeży czy mrożony, to dla Włochów i Portugalczyków jest ważnym elementem świątecznej tradycji. Dlatego w tym spotkaniu Karol Okrasa skupi się na odwiecznej polskiej tradycji wędzenia, bo wędzony smak jest jednym z ważnych wyznaczników dawnej kuchni polskiej. Pierwszą propozycją gospodarza programu będą placuszki serowe z wędzoną białą czekoladą. Druga to kluski śląskie z ziemniaków i selera podane z wędzonym boczkiem, młodą kapustą oraz wędzonymi przysmakami z Podhala. A trzecia to wędzony tatar z marynowanej polędwicy wołowej podany na pieczonym chlebie z sosem z majonezu, prażonych nasion słonecznika i świeżych ziół.

Opis (streszczenie): Kolejna kulinarna wyprawa Karola Okrasy zabierze widzów na śródleśne łąki. Tam Karol wraz ze swoim gościem, specjalistą od jadalnych chwastów, udowodnia, że wokół siebie mamy mnóstwo niezwykłych, bogatych w składniki odżywcze roślin. Okazuje się, że nasi przodkowie w czasach, gdy nie było sklepów, umieli sobie doskonale radzić, a las, łąka i rowy pełne dzikich ziół były dla nich tym, czym dla nas są półki w supermarkecie pełne towarów. Niestety, wraz z rozwojem cywilizacji ta wiedza zanikła, ale może warto do niej wrócić. Czy pachnący selerem podagrycznik, smakująca zielonym groszkiem gwiazdnica, dziko rosnąca komosa, czy bogaty w składniki odżywcze wiesiołek mogą wzbogacić nasze dania? Warto to sprawdzić i do takich roślin powrócić, zwłaszcza że wiele z nich oprócz walorów smakowych ma też właściwości lecznicze. Z dziko rosnących chwastów Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ gorąca sałatka z żółcienia siarkowego z gotowaną ciecierzycą, podagrycznikiem i gwiazdnicą; 2/ makaron z komosą, dzikimi ziołami i serem; 3/ zimna zupa z pomidorów z pesto z podagrycznika, podana z plackami z ciecierzycy i wiesiołka.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa rusza do miejscowości Boria koło Ćmielowa, gdzie spotka się z młodym prężnym rolnikiem, który wyspecjalizował się w produkcji warzyw ekologicznych. W programie obaj spróbują wyjaśnić widzom, na czym polega dziś taka uprawa, jakie są wymagania i dlaczego warto po takie warzywa sięgać. Obecnie konsumenci coraz częściej sięgają po takie produkty, choć jak się okazuje, nasza wiedza na ich temat nie jest za duża, warto więc poruszyć ten temat. A ponieważ gospodarz porzucił jakiś czas temu jedzenie mięsa, Karol zaproponuje mu klasyczne, mięsne przeboje kuchni polskiej, ale w wersji warzywnej. Karol przygotuje trzy dania dobrze znane wszystkim mięsożercom, ale w wegetariańskiej odsłonie. Pierwszą potrawą będzie hamburger z soczewicy podany z sosem z ekologicznych buraczków. Druga propozycja to tatar, ale nie z wołowego mięsa, tylko ze specjalnie marynowanych suszonych pomidorów. A trzecie danie to ekologiczny żurek z mąki gryczanej z ziemniaczkami z wegetariańską okrasą.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na szafranowe pole. W dawnej kuchni polskiej szafran był jedną z najbardziej lubianych przypraw. Istniało nawet powiedzenie, określającą dobrą potrawę "Pieprzno i szafranno, moja mościa panno". Nadawał piękną złotą barwę i niezwykły aromat babom wielkanocnym czy sosom. Oczywiście występował wyłącznie na stołach szlachty czy magnatów. Powód? Bo szafran zawsze był niezwykle drogi. Aby uzyskać kilogram, potrzeba zebrać ręcznie około 200 tysięcy kwiatów jednej z odmian krokusa. Z kwiatów tych pozyskuje się pręciki, fachowo mówiąc, znamiona słupka, suszy je i tak powstaje szafran. Uprawa szafranu kojarzy nam się z Iranem, Hiszpanią, Marokiem czy południem Francji. Ale okazuje się, że w Polsce, nieopodal Szklarskiej Poręby od kilku lat szafran, a w zasadzie krokusy na szafran, uprawia na tarasowych polach pan Krzysztof. Karol Okrasa odwiedzi pana Krzysztofa, aby pokazać, jak powstaje szafran, a potem przygotuje dania pachnące i barwione szafranem. W malowniczym otoczeniu Gór Izerskich Karol przygotuje trzy potrawy. Pierwszą będzie inspirowana dawną kuchnią polską - gęś z szafranowym ryżem. Druga propozycja to dorsz w szafranowym sosie. A trzecia to wątróbka drobiowa z konfiturą z cebuli i szafranu.

Opis (streszczenie): Prawie każdy z nas, będąc w podróży, na wycieczce czy w pracy, korzystał z tzw. chińskich zupek lub podobnych tego typu gotowych potraw w torebce. Wystarczy je zalać wrzątkiem i można zjeść coś ciepłego. Oczywiście ich smak i jakość pozostawiają wiele do życzenia, ale głodny człowiek nie wybrzydza. W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, że przy odrobinie wysiłku można sobie przyrządzić pyszny i wartościowy posiłek, zamknąć go w termos, a potem zabrać ze sobą na wycieczkę lub do pracy. Okazuje się bowiem, że istnieje wiele produktów takich jak niektóre kasze, mięsa czy ryby, które nie wymagają długiej obróbki cieplnej. Wystarczy je zalać wrzątkiem, potrzymać w termosie i są gotowe do spożycia. Zapraszając na obiad w jednym termosie Karol Okrasa zaprezentuje trzy posiłki: 1/ paprykarz z wędzonym pstrągiem i kaszą z komosy ryżowej; 2/ ciepły gulasz z tofu i ciecierzycy; 3/ szybka zupa rybna z dorsza i tofu.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy do doliny Białej Nidy na Kielecczyźnie. Kuchnia tego regionu nie zagościła jeszcze w naszym programie, więc czas to naprawić. W dawnych czasach jadano w tych okolicach skromnie, by nie rzec biednie. Na słabych glebach uprawiano głównie ziemniaki, kapustę, rośliny strączkowe i zboże. Najbardziej znaną potrawą jest zupa zalewajka świętokrzyska. Była ona przygotowywana na bazie kwaśnego żuru, z ziemniakami, kiełbasą lub boczkiem, czasem z dodatkiem grzybów. Znajdziemy tu też wiele dań z ziemniaka, który choć pojawił się w jadłospisie dopiero w XIX wieku, jest podstawą wielu regionalnych specjalności takich jak: "gałki", "goły", "golorze", pyzy, "tryndle", "pigoły", "targańce" czy też "zmiocarz" - rodzaj pasztetu ziemniaczanego. Na głębokim oleju smażono pączki z ziemniaków, a wśród potraw ziemniaczanych królował kugiel, czyli zapiekanka ziemniaczana z mięsem wywodząca się z tradycji żydowskiej. Lokalne gospodynie do dziś wyrabiają prawdziwe wiejskie twarogi czy masło. Karol przyrządzi swoje wersje tradycyjnych dań regionalnych. 1/ Przygotowana w kociołku na ogniu zupa z grochu, kaszy i ziemniaków; 2/ Bitki z ligawy wołowej w pikantnym sosie z kuleczkami z ziemniaków; 3/ Placki z ziemniaków z farszem z wiejskiego twarogu i domowej konfitury.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na jesienne potrawy z dyni. Dynię uprawiono od tysięcy lat w obu Amerykach, a do Europy przybyła dopiero po wyprawach Krzysztofa Kolumba. Szybko się zadomowiła, także w Polsce. Co roku na jesieni różne odmiany dyni można spotkać w sklepach, na bazarach, a także w sezonowych stoiskach położonych przy plantacjach. Co ciekawe, choć uważa się ją za warzywo, to jednak z botanicznego punktu widzenia jest owocem. Potrawy z dyni od kilku lat stały się jesienią bardzo modne. Niegdyś kojarzyły się przede wszystkim z niezbyt smacznymi przetworami w occie. Dziś w sezonie restauracje serwują zupy z dyni, pierogi z dynią, sałatki z dyni i wiele innych dań. Nasz kucharz pokazywał widzom różne odmiany dyni, poczynając od zwykłej, poprzez dynię piżmową czy dynię hokkaido. Tym razem sięgnie po potężną dynię neapolitańską, znaną także jako "lunga di Napoli". Ta duża, ciemnozielona dynia waży przeciętnie około 15 kilogramów, ma zwarty pozbawiony pestek miąższ. Zapewne z uwagi na rozmiary nie jest zbyt popularna, ale jest bardzo smaczna. Karol Okrasa pokaże jak z jednej dyni przygotować trzy niezwykle ciekawe dania. 1/ Zupa z dyni z wędzonym pstrągiem i tymiankowymi zacierkami; 2/ "Konfitowane", czyli gotowane w niskiej temperaturze nogi z gęsi podane z konfiturą z dyni i gruszki; 3/ Sałatka z upieczonej w ognisku dyni, cykorii i orzeszków pistacjowych.

Opis (streszczenie): W kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa wyrusza na jeżyny. Te rosnące najczęściej dziko kolczaste krzewy, wczesną jesienią obsypują się czarnymi jagodami. Dlaczego warto jeść jeżyny jak najczęściej? Bo są bardzo zdrowe. Z leczniczych właściwości jeżyn korzystali już w starożytni Grecy i Rzymianie. A nasi przodkowie, choć nie znali pojęcia witaminy, minerałów czy antyoksydantów, to doskonale wiedzieli, że syropy, konfitury oraz soki z jeżyn doskonale pomagają w leczeniu różnych schorzeń. Dziś jeżyny trafiają przede wszystkim do soków, konfitur, deserów. A przecież słodko - kwaśny smak tych owoców doskonale może pasować do wielu innych potraw. I to właśnie chce pokazać widzom Karol Okrasa. Przygotuje trzy potrawy, z jeżynami w roli głównej: 1/ Polędwica wołowa z aksamitnym sosem jeżynowym, 2/ Marynowane piersi gęsie podane pod jeżynową glazurą, 3? Buraki czerwone w orientalnym sosie z jeżynami.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do gospodarstwa pana Zdzisława, który od lat 80. XX wieku wytwarza domowym sposobem wspaniałą kiełbasę. Zaczął na początku stanu wojennego, kiedy to powszechne braki i mięso na kartki sprawiały, że ludność w miastach rozpaczliwie poszukiwała dodatkowego zaopatrzenia u krewnych na wsi. Kiełbasa pana Zdzisława szybko zdobyła uznanie wygłodniałych mieszczuchów. Dziś sklepy i supermarkety pełne są wszelakich wyrobów wędliniarskich. Ale wciąż wśród przyjaciół i krewnych wielu jest amatorów domowej kiełbasy od pana Zdziśka. Dlatego Karol postanowił pokazać widzom, jak robi się taką kiełbasę, jak powstaje kiełbasa biała, a jak wędzona. I korzystając z tak wspaniałego produktu, przygotuje własne propozycje. Mając do dyspozycji kiełbasę pana Zdziśka, Karol przygotuje ciekawe potrawy. 1/ Pierożki nadziane farszem z kiełbasy podane z jarmużem i kurkami; 2/ Pieczona biała kiełbasa z jabłkami i cebulą. Ponadto Karol Okrasa pokaże jak przygotować czysto wegański smalec, ale pachnący i smakujący zupełnie jak prawdziwy.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na Mazury, aby pokazać mniej znaną mazurską specjalność. Może nie tylko mazurską, bo potrawa ta występuje w różnych miejscach, na tych terenach, gdzie przez wieki ludność polska sąsiadowała z niemiecką, czyli na Mazurach, na Śląsku, na Opolszczyźnie czy w Wielkopolsce. Chodzi o sałatki ziemniaczane. A Kartoffelsalat, czyli sałatka ziemniaczana, to jedna ze sztandarowych potraw kuchni niemieckiej. Obecnie na Opolszczyźnie, gdzie żywioł polski również mieszał się z niemieckim, na "Listę produktów tradycyjnych" Ministerstwa Rolnictwa wpisana jest sałatka ziemniaczana, nazywana szałotem śląskim lub szałotem kartoflanym z boczkiem wędzonym. Ale sałatki ziemniaczane występowały także w polskiej kuchni. Jeden z pierwszych przepisów pojawił się w lwowskiej książce "Potrawy z kartofli" Jana Milikowskiego z 1842 roku. Przepis na "Sałatę z kartofli ze śledziami" podała też Lucyna Ćwierczakiewiczowa w swojej książce kucharskiej "365 obiadów" z II połowy XIX stulecia. Tak więc w mazurskich Starych Jabłonkach, które jeszcze przed II wojną światową nosiły nazwę Alt Jablonken, Karol zademonstruje mazurskie sałatki ziemniaczane. Pierwszą propozycją będzie sałatka z wędzonych ziemniaków z wędzoną, mazurską sielawą. Drugą będzie sałatka z fioletowych ziemniaków z marynowanym pstrągiem łososiowym. A trzecią będzie ziemniaczana sałatka z chrupiącym boczkiem, cebulą, ogórkiem konserwowym i delikatnym udźcem wołowym w pikantnym sosie.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na spotkanie z rokitnikiem. Odwiedzający bałtyckie plaże na pewno pamiętają krzaki rokitnika porastające nadmorskie wydmy. Łatwo je było poznać po charakterystycznych srebrzystych listkach i jaskrawopomarańczowych jagodach. Przez całe lata plażowicze ciągnący nad morze nie zdawali sobie sprawy z faktu, iż mijają wyjątkowy skarb kulinarny. Dziś szczęśliwie to się zmienia, rokitnik wraca do łask i na nasze talerze. Rokitnik jako roślina jadalna i lecznicza został opisany już w VIII wieku naszej ery w podręczniku medycyny tybetańskiej. A polscy zesłańcy na Syberię właśnie rokitnikiem leczyli szkorbut i inne schorzenia. Dlatego często nazywano go "złotem Syberii". Bo maleńki owoc rokitnika to prawdziwa skarbnica wszelkich niezwykle cennych substancji odżywczych. W skład rokitnika wchodzi prawie 5% białka oraz duża ilość witaminy C. To właśnie dlatego są one stosowane do uzupełnienia soków, konfitur czy napojów w witaminę C. W rokitniku znajdziemy również wapń, żelazo, magnez, potas, fosfor, cynk, miedź, mangan, niacynę, ryboflawinę, witaminę B6, kwas pantotenowy, witaminę B12, witaminę A i witaminę E, a także dużą ilość flawonoidów i antyoksydantów. Jest to prawdziwy, tak modny w dzisiejszej dietetyce tzw. superfood, czyli produkt odżywczy o wielkiej ilości prozdrowotnych składników. Co ciekawe, witamina C zawarta w rokitniku dobrze znosi obróbkę cieplną, tak więc gotowane potrawy zawierają jej sporą ilość. A jakie propozycje przygotuje nasz kucharz z tymi pomarańczowymi jagodami? 1/ Polędwiczki z kurczaka w sosie słodko - kwaśnym z rokitnikiem; 2/ Smażony okoń morski z sosem z rokitnika; 3/ Smażony ser camembert z kwaśna konfiturą z rokitnika.

Opis (streszczenie): Tym razem Karol Okrasa rusza tratwą na kulinarny spływ Biebrzą. Stanie jednak przed pewnym problemem. Otóż na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego nie wolno używać otwartego ognia, poza miejscami do tego wyznaczonymi. Dlatego ulubiona kuchenka naszego kucharza tym razem odbędzie całą podróż w charakterze pasażera i pozostanie zimna. Ale czy brak ognia pozbawi Karola możliwości przygotowania ciekawych potraw? Oczywiście, że nie. Jak zawsze pozorne trudności stanowią wyzwanie i wyzwalają kreatywność. Karol pokaże, jak przygotować niezwykłe potrawy z polskich ryb słodkowodnych zupełnie bez użycia jakiegokolwiek źródła ciepła. Przygotuje trzy potrawy z ryb na zimno. Będzie biebrzańska misa sałat z wcześniej przygotowanymi klopsikami ze szczupaka, będzie marynowany w soku z limonki pstrąg z zimnym rosołem z czerwonego buraka, będzie też tatar ze szczupaka z marynowanym kalafiorem.

Opis (streszczenie): Na prośbę wielu widzów, Karol Okrasa przygotuje kilka propozycji dla tych wszystkich, którzy ze względów zdrowotnych nie mogą jeść produktów mlecznych. Karol spędził dzieciństwo na wsi, kocha smak mleka prosto od krowy, gęstej kwaśnej śmietany, wiejskiego twarogu, tradycyjnego masła. Nie każdy może cieszyć się tymi smakami. Jak wykazują badania, ponad 20% Polaków w różnym stopniu nie toleruje obecnej w mleku i jego przetworach laktozy. Tymczasem mleko jest doskonałym źródłem białka, wapnia czy witamin z grupy B w naszej diecie. Trzeba więc szukać zamienników. Opowie o tym doświadczony dietetyk. Mając to wszystko na uwadze, Karol pokaże, że można obyć się bez mleka, śmietany czy masła, zachowując smak. Karol Okrasa przygotuje trzy potrawy: 1/ serek miętowy przyrządzony z napoju czyli tzw. mleka sojowego; 2/ rybna zupa ogórkowa na mleku kokosowym; 3/ ryba w sosie z dni, boczku, grzybów i mleczka migdałowego.

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa rusza na zbiór kwiatów czarnego bzu. Na początku czerwca te krzewy obsypane są białymi kwiatami, których zapach jest niezwykle charakterystyczny. Służą do wyrobu syropów, nalewek, napojów oraz aromatyzowania ciast i deserów. Czarny bez to ciekawa kulinarnie roślina, bo w kuchni wykorzystujemy zarówno kwiaty zbierane wiosną, jak i owoce dostępne jesienią. Wyroby z kwiatów czarnego bzu są też bardzo popularne w Skandynawii. W trakcie programu Karol pokaże, jak zrywać duże, białe kwiatostany zwane baldachami, jak przyrządzać z nich syropy, a także jak wykorzystać do przygotowania niezwykłych potraw. Wśród propozycji naszego kucharza nie zabraknie potrawy z kurcząt, które jeszcze sto lat temu uchodziły za typowy wiosenny przysmak. A dziś, gdy mięso kurczaka nam spowszedniało, nie pamiętamy już, że dla naszych przodków były sezonowym rarytasem. Jak będą wyglądać potrawy przygotowane z dodatkiem kwiatów czarnego bzu?

Opis (streszczenie): W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na Podlasie, na spotkanie z topinamburem. Topinambur, podobnie jak ziemniak czy pomidor przybył do Europy z Ameryki po wyprawach Krzysztofa Kolumba. Znany też jako słonecznik bulwiasty, co jest prawie dokładnym tłumaczeniem łacińskiej nazwy Helianthus tuberosus. Sama nazwa Helianthus - słonecznik nadana została przez Karola Linneusza na bazie greckich słów helios oznaczającego "słońce" i anthos "kwiat". A drugi człon nazwy tuberosus wywodzi się od słowa tuber znaczącego po łacinie "bulwę". A skąd topinambur? Taką nazwę nadali mu Francuzi. W1613 roku Paryż odwiedzili członkowie plemienia Indian Tupinamba, co stało się sensacją. Ponieważ w tym samym czasie dotarł zza Atlantyku także i topinambur, nazwy plemienia użyto więc do nazwania nowej rośliny. Nieważne przy tym, że Indianie pochodzili z Ameryki Południowej, a topinambur z Północnej. Dla ówczesnych Europejczyków byli to egzotyczni przybysze zza tego samego morza. Co ciekawe topinambur po przybyciu do Europy rozpowszechnił się szybciej niż ziemniak. I był chętnie jadany, ale potem zniknął z naszych talerzy na długo. Tylko leśnicy wiedzieli, że bardzo smakuje dzikom i jeleniom. Jako gatunek dość inwazyjny szybko rozprzestrzenił się w naszych lasach. Dopiero od niedawna wraca powoli na polskie stoły. I warto mu w tym pomóc. Dlatego Karol przygotuje kilka potraw, które na pewno są widzom znane, ale w wersjach bez topinamburu. Proponowane dania: 1/Bliny z topinamburu z pasztetową z kaczki; 2/Krem brulee z topinamburem i orzechami w miodzie; 3/Królik duszony z topinamburem, podany z salsą z topinamburu.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprosi widzów na spotkanie z czarnym czosnkiem. Pochodzi z krajów Dalekiego Wschodu, choć dziś zaczyna się cieszyć coraz większym uznaniem w Stanach Zjednoczonych i Europie. Powstaje on w wyniku dojrzewania całych główek czosnku w określonej wilgotności, w temperaturze około 60C przez kilka tygodni. Po tym czasie okrywa główki zmienia barwę z białej na szarobrązową, a ząbki tracą wodę, kurczą się, po czym robią się czarne lub czasami granatowe. Taki czarny czosnek ma dużo ma więcej właściwości prozdrowotnych niż zwykły. Zawiera on więcej przeciwutleniaczy, ponadto ma właściwości bakteriobójcze i wspomaga odporność, tak samo jak zwykły czosnek tylko znacznie bardziej. Kucharz pokaże jakie potrawy można przygotować z dodatkiem czarnego czosnku. 1/ Czarny hamburger z kaczego mięsa z czarnym sosem majonezowym, 2/ Pieczony łosoś z glazurą z czarnego czosnku, 3/ Duszoną cykorią, humus z czarnym czosnkiem i pieczonym bakłażanem.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów na rozpoczęcie nowego sezonu grillowego. Jakie są pierwsze oznaki wiosny w naszym kraju? Jedni zapewne stwierdzą, że wiosnę zwiastuje powrót bocianów po zimowej przerwie. Inni, że pojawienie się świeżej, zielonej trawy na zalanych jeszcze wodą łąkach albo młodziutkie pączki na gałązkach. Ale dla wszystkich smakoszy sygnałem, że wiosna naprawdę już przyszła jest rozchodzący się zapach pieczonego na grillu mięsiwa. Jak Polska długa i szeroka, kiedy tylko promienie wiosennego słońca ogrzeją nasz kraj, na działkach, na polach biwakowych pojawiają się grille. Po długiej jesieni i zimie zgłodniali grillowych przysmaków rodacy rozpalają ogień, a karkówka, kiełbasa, kaszanka trafiają na ruszt. I tak będzie tym razem u Karola, choć jak zwykle przepisy na grillowe smakowitości zostaną złamane. Proponowane potrawy: 1/ karkówka wieprzowa upieczona na drewnianym rożnie na wzór popularnego kebabu, a do tego sos z pieczonej papryki i bakłażana; 2/ pieczone na ruszcie placuszki z ziemniaków z boczkiem, poddane z sałatką z wędzonej makreli; 3/grillowane na metalowej szpadzie szaszłyki z mielonego mięsa, podane z sałatką z cebuli i świeżej kolendry.