Opowieść o zbawicielu godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Film zrobiony z ogromnym rozmachem, do którego zostali zaangażowani najwięksi aktorzy teatralni. Opowiada historię życia Jezusa Chrystusa widzianą oczami naocznego świadka - św. Jana. Zarówno scenarzysta, jak i reżyser dołożyli ogromnych starań do tego, by film był jak najbardziej autentyczny i bliski temu, co wydarzyło się naprawdę. Nawet muzyka bazuje na instrumentach, które były używane w czasach, w których rozgrywa się akcja.

Opis (streszczenie): Zdaniem sławnego współczesnego benedyktyńskiego teologa i pisarza Anselma Grüna spisana pod koniec I wieku Ewangelia św. Jana w odróżnieniu od pozostałych trzech nie tyle dostarcza konkretnych informacji o Jezusie, ile raczej opisuje Go jako tego, który objawia ludziom Boga, czyniąc Go widocznym i doświadczalnym w świecie. Osoba Jezusa Chrystusa przedstawiona przez Jego umiłowanego ucznia wprowadzać ma człowieka w mistyczne doświadczenie Boga Ojca i nowe rozumienie samego siebie; poprzez widzialnego Jezusa ma ukazywać to, co niewidzialne. To właśnie w niej znajduje się m. in. fragment o przebaczeniu cudzołożnicy, cudzie w Kanie Galilejskiej, spotkaniu z Samarytanką przy studni oraz przekazaniu władzy nad Kościołem św. Piotrowi. Tu także zawarto jeden z najpopularniejszych wersetów biblijnych, zwany niekiedy Biblią w pigułce. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Właśnie owo bardzo wyraziste w Janowej Ewangelii przesłanie miłości szczególnie zafascynowało reżysera Philipa Saville’a, który w jednym z wywiadów zapewniał: "naprawdę chciałbym, żeby ludzie wynieśli z tego filmu myśl, że należy na nowo uwierzyć w miłość do innych". Opowieść o Zbawicielu jest bardzo wierną adaptacją Ewangelii św. Jana. Zaczerpnięto z niej zarówno wszystkie dialogi, jak i komentarze, które czyta z offu Christopher Plummer. Pomimo tak poważnego ograniczenia dla scenarzysty i reżysera, film nie sprawia wrażenia schematycznego. A to za sprawą drobiazgowo odtworzonych realiów dawnego Izraela oraz przede wszystkim znakomitej gry wybitnych aktorów teatralnych zaangażowanych do tego niezwykłego przedsięwzięcia. Zwraca uwagę szczególnie postać Chrystusa, który w interpretacji Henry’ego Iana Cusicka jest nie tylko pełen wewnętrznej siły i charyzmy, lecz także łagodności, serdeczności i optymizmu. To ktoś posiadający wielu przyjaciół, często uśmiechnięty, skłonny raczej pomóc niż potępić, w przeciwieństwie do zarozumiałych, formalistycznych i obłudnych faryzeuszy. Zgodnie z tekstem Janowej Ewangelii film rozpoczyna słynny prolog o Słowie, które stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. Następnie akcja przenosi się nad Jordan, gdzie św. Jan Chrzciciel naucza i udziela chrztu. Pewnego dnia wśród otaczających go tłumów pojawiają się faryzeusze, żądni informacji, kim naprawdę jest. "Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała" odpowiada pustelnik, zapowiadając rychłe nadejście Mesjasza. I rzeczywiście wkrótce nad Jordanem pojawia się Jezus. Dwóch uczniów Jana zaczyna Mu towarzyszyć. Jednym z nich jest Andrzej, brat Szymona Piotra, który niebawem również zasila szeregi przyszłych apostołów. Po nim dołączają następni: Filip i Natanael. Grono uczniów Jezusa rośnie w błyskawicznym tempie. Zafascynowani Jego niezwykłą osobowością i pięknem głoszonej przezeń nauki udają się w ślad za Nim na wędrówkę po całym Izraelu.

Opis (streszczenie): Marta, siostra Łazarza, na wieść, że Jezus zbliża się do Betanii wychodzi Mu na spotkanie. Ze łzami w oczach informuje Go, że jej brat nie żyje. Jezus głęboko wzruszony pociesza ją i po krótkiej rozmowie przekonuje się o niezłomnej wierze kobiety. Przyszedłszy do grobu Łazarza, każe odsunąć kamień zagradzający wejście, pomimo że zmarły spoczął tam cztery dni temu i jego ciało już się rozkłada. Następnie po krótkiej modlitwie rozkazuje Łazarzowi wyjść z grobu. Gdy chwilę potem zawinięta w pogrzebowe płótna postać brata Marty ukazuje się oczom zgromadzonego u wejścia do grobu tłumu, wszystkich ogarnia bezgraniczne zdumienie i strach. Wielu z tych, którzy jeszcze nie wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, porzuca dotychczasowy sceptycyzm i uprzedzenia. Część jednak donosi o wszystkim faryzeuszom, którzy zwołują Wysoką Radę. Podczas jej obrad wspólnie dochodzą do jednego wniosku: Jezusa należy zabić. Ten zaś, jak gdyby nigdy nic, po upływie kilku dni wraz z uczniami wyrusza do Jerozolimy na obchody Święta Paschy.