Zbieram, więc jestem. Kolekcje - zbiory - hobby godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Alicja Jaszczuk - nauczycielka jednej z lubelskich szkól podstawowych zbiera stare temperówki. Ma ich ponad 100. Pochodzą z Polski, ale i całego świata. Najstarsze z lat 70 tych ub. stulecia. Większość z nich to mosiężne strugaczki w kształcie różnych przedmiotów codziennego użytku takich jak lampa naftowa, krzesło, toaleta czy piec. Są też odniesienia do militariów (armaty) i krawiectwa (maszyny do szycia). A także aparaty fotograficzne, wieża Eiffla, odkurzacze, samochody i inne przedmioty związane z komunikacją. Pani Alicja swoją kolekcję często udostępnia placówkom oświatowym i muzealnym. Swoim uczniom (klasy od 1 do 3) pokazuje jak ostrzono ołówki ponad 50 lat temu. Ma zamiar przygotować kolejną ekspozycję z okazji przypadającego w czerwcu Dnia Dziecka.

Opis (streszczenie): Sebastian Zonik to znany w lubelskim środowisku motocyklowym harleyowiec. Przed laty starał się w Lublinie o budowę Muzeum Technologii i Techniki, przedstawił nawet koncepcję takiej placówki. Początkowe zainteresowanie władz miasta pomysłem stworzenia muzeum nie doprowadziło do jego realizacji, problemem okazały się sprawy lokalowe. Można powiedzieć, że doświadczenie w gromadzeniu eksponatów muzealnych Sebastian Zonik ma, bo od dawna kolekcjonuje stare motocykle. Zajmuje się także hobbistycznie ich naprawą. Ma ok. 20 - 30 motocykli, o każdym z nich mógłby rozprawiać godzinami. Poza polskimi eksponatami, maszyny pochodzą z całego świata. Najstarsze w kolekcji są niemiecki Standard z 1929 r. i jego równolatek, angielski Ariel. Z wykształcenia Sebastian Zonik jest artystą plastykiem i twierdzi, że dlatego jest w stanie dostrzec piękno nawet w najbardziej zdezelowanym eksponacie. Gdy jako grafik komputerowy pracował w jednym z lubelskich wydawnictw, koleżanka opowiedziała mu o zamiarze wyrzucenia starego, zniszczonego motocykla. Zainteresował się, zabrał motocykl i przystąpił do jego renowacji. Taki był początek pokaźnej dziś kolekcji. Sebstian Zonik prowadzi własną stronę internetową, organizuje warsztaty dla miłośników motocykli.

Opis (streszczenie): Przemysław Jóźwiak z gminy Werbkowice zgromadził ponad 1000 starych zegarków, w tym ponad 30 dla niewidomych. Jak się zaczęło? Kiedy jego córka chodziła jeszcze do przedszkola, zauważył, że najchętniej bawi się nie zabawkami, ale uszkodzonym zegarkiem bez szkiełka. Był to radziecki zegarek "Rakieta". Od tego czasu pan Przemysław zainteresował się takimi zegarkami, a wśród nich również zegarkami dla niewidomych. Dla osób dobrze widzących korzystanie z zegarka jest czynnością tak naturalną i prostą, że wykonywaną często niemal nieświadomie. Osoby niedowidzące i niewidome także korzystają z zegarków, jednak jest to zupełnie inny, a zarazem fascynujący, rozdział zegarmistrzostwa. W czasach niedostępności zegarków osobistych, osoby niewidome skazane były na informację pozyskiwaną dzięki wybijaniu aktualnej godziny przez zegary lub informację o aktualnej porze przekazaną przez ludzi widzących. Wraz z pojawieniem się zegarków osobistych musiała pojawić się też ich odmiana spełniająca wymagania osób niewidomych. To stało się w latach 30 i 40 - tych XX wieku.

Opis (streszczenie): Andrzej Czochra z Zamościa, wraz z żoną Magdaleną są właścicielami liczącej ponad 1200 eksponatów kolekcji szachów. To szachy świata. Liczą 270 zestawów szachów, przywiezionych z różnych zakątków świata m.in.: z Peru, Mongolii, Meksyku, Turcji, Japonii, Afryki, Chin i z wielu, wielu innych krajów w tym oczywiście oczywiście z Polski. Szachy wykonane są z różnych materiałów, w tym: z gliny, szkła, kryształu, kamienia mydlanego, porcelany, lawy wulkanicznej, drzewa sandałowego, rozmaitych kamieni i metali czy też z czekolady i chleba. Główną część zbioru uzupełniają stare zdjęcia, karty pocztowe, pocztówki, kasowniki, plakaty, obrazy oraz książki podręczniki do nauki gry w szachy wydane w II połowie ubiegłego stulecia. Sporą część kolekcji stanowią szachy dla dzieci. Właściciele kolekcji opowiadają szachowe legendy i historie, ciekawostki związane z królewską grą. Swoje eksponaty udostępniają szerszej publiczności na specjalnej wystawie w Zamościu. Mogą ją odwiedzać niepełnosprawni, eksponaty można dotykać, jak również nimi zagrać. Kolekcja szachów pp. Czochrów wpisana została w lutym 2012 r. do Polskiej Księgi Rekordów i Osobliwości jako unikatowa i największa w Polsce. Zbiór nie jest zamknięty, cały czas wzbogacany jest o nowe eksponaty, a jego właściciele otrzymali w 2015 roku nagrodę specjalną Polskiego Związku Szachowego za wkład w popularyzację i promowanie szachów.

Opis (streszczenie): Odcinek przedstawia kolekcję szkieł zgromadzonych prze p. Bernadettę Domańską z Niedrzwicy Dużej. Są to głównie wyroby z Huty Szkła Ząbkowice szkło użytkowe, kolorowe patery, wazony, owocarki etc. Ma m.in. jedyne w Polsce szkło niesygnowane, ma też naczynie z 1911 roku. Kolekcja liczy ok. 90 sztuk. Przechowywana jest w kuchni i salonie.

Opis (streszczenie): W programie o jednej z przedwojennych formacji państwa polskiego - Korpusie Ochrony Pogranicza.

Opis (streszczenie): W programie Zbieram więc jestem kolekcja pieniędzy zastępczych, temat ciekawy, a eksponaty niecodzienne, bo pojawiające się w wyjątkowych przypadkach. Sam właściciel kolekcji jest osobą wielu pasji nie tylko kolekcjonerskich, ale np. muzycznych. Największy ekspert spośród lubelskich kolekcjonerów Zbigniew Nestorowicz objaśnia czym jest pieniądz zastępczy, jaką rolę poza płatniczą - pełni i w jakich okolicznościach jest stosowany. Wiesław Pawłowski - właściciel kolekcji interesuje się historią pieniądza, jest od lat numizmatykiem, kolekcjonuje stare pieniądze, zarówno monety jak i banknoty. Jego kolekcja liczy 4, 5 tysiąca banknotów i monet, w programie prezentuje pieniądze zastępcze z okresu plebiscytów i powstań śląskich.

Opis (streszczenie): W programie prezentujemy kolekcję starych odbiorników radiowych i jednego tv (pierwszy polski telewizor "Wisła"), której właścicielem jest Józef Baran z Urzędowa. Pan Józef ma ponad 20 odbiorników - głównie z lat 60 - tych, ma też m.in. pierwszy polski magnetofon szpulowy "Melodia" oraz inne urządzenia radiofoniczne.

Opis (streszczenie): Arkadiusz Zawieczyński z Siedliszcza pod Chełmem kolekcjonuje białą broń ma w zbiorach ok. 80 szabel z różnych okresów. Łączy je to, że były używane wyłącznie w polskich formacjach zbrojnych. Najstarsze pochodzą z przełomu XVII i XVIII stulecia. A. Zawieczyński zorganizował również skansen w Siedliszczu na terenie byłej plebanii, ale tym razem warto się skupić na białej broni. Kolekcjoner ma też w swoich zbiorach broń palną warto ją przy okazji pokazać.

Opis (streszczenie): W przedświątecznym odcinku programu zaprezentujemy kolekcjonera kart świątecznych. Czym świąteczne kartki różnią się od innych kart pocztowych czy widokówek? Głównie szatą graficzną, pełną bożonarodzeniowych symboli. Idea kartek świątecznych narodziła się w XX wieku dzięki masowemu rozwojowi poligrafii.

Opis (streszczenie): 3, 5 tysiąca pocztówek wydanych do 1945 r. i co najmniej tyle samo wydanych po wojnie. Mówią o historii miasta więcej niż niejeden pisany przewodnik. Właścicielem kolekcji jest Zbigniew Nestorowicz, prezes Lubelskiego Klubu Kolekcjonera, legenda lubelskich pasjonatów.

Opis (streszczenie): Krzysztof Oleszczuk demonstruje swoją kolekcję kordelasów i innych akcesoriów myśliwskich.

Opis (streszczenie): Tomasz Tajak od 5.roku życia zbiera szopki bożonarodzeniowe z całego świata. Pierwsza kupiona była w sklepie "Maryjka" w Gorlicach i miała 1m40 cm wysokości, podczas gdy on sam 1m20. Tomasz mówi o sobie, że kolekcjonowanie szopek szybko stało się jego pasją, z której dziś słynie w całym regionie podkarpacko - małopolskim. Do dziś zgromadził ok. 2000 figur do szopek gipsowych i - jego ulubionej - neapolitańskiej. Tylko ta neapolitańska liczy sobie 800 figur - ostatnie 4 kupił w zeszłym tygodniu. Najstarsza w jego kolekcji to austriacka szopka z przełomu XVI/XVII wieku. Zanim trafiła na rynek kolekcjonerski przez wieki stała w kościele we Wiedniu. W swojej kolekcji posiada również szopki niemieckie i czeskie - m.in. jego chlubą jest szopka będąca niegdyś własnością Elżbiety Dośli, hrabiny czeskiej. Ma też figury, wykonywane przez siostry zakonne z wosku pozyskanego ze starych świec od zakonników ze Świątnik Górnych. Z figur pozyskiwanych na rynku kolekcjonerskim Tomasz Tajak buduje własne szopki, m.in. przez 20 lat wykonywał szopki dla swojej parafii, a od lat jest autorem szopek, które stoją na rynku w Gorlicach. Zwykle są to szopki z motywem zakopiańskim lub pogórzańskim.

Opis (streszczenie): Katarzyna Michta Połeć z Suchedniowa kolekcjonuje bombki. W jej domu Boże Narodzenie to najważniejsze dni w roku. Odpowiednio wcześniej w salonie pojawiają się pudła z bombkami na choinkę. Jest ich mnóstwo, wszystkie są stare. Pani Katarzyna kolekcjonuje te z okresu Polski Ludowej. Ma ich dokładnie 1350. To rodzinna tradycja, bombki zbierać zaczęli już jej dziadkowie, następnie mama, pani Anna. Katarzyna pozyskuje bombki od znajomych i poprzez Internet, ale zdarza się jej szukać też eksponatów przy śmietnikach, co jest normalną praktyką wśród zbieraczy. Bo przed świętami ludzie często wyrzucają całe pudełka starych bombek. To efekt tego, że obecnie popularne jest dekorowanie choinek bombkami w jednym kolorze. W ostatnim czasie ozdoby z okresu PRL stały się niezwykle popularne, najbardziej poszukiwane są postacie z bajek, jak Jacek i Agatka, czy Ptyś i Balbinka. Najdroższe bombki mogą kosztować 900 złotych za sztukę. W Polsce Ludowej bombki produkowały państwowe zakłady, spółdzielnie i małe, prywatne przedsiębiorstwa. Ozdoby były ręcznie malowane, często różnią się detalami. Bałwanki, mikołaje, zajączki, bajkowe postacie, babuszki, cytryny z reflektorami (karbowanymi wgłębieniami), księżyce i parasole, a także czubki na choinkę to najbardziej poszukiwane przez kolekcjonerów ozdoby.

Opis (streszczenie): Katarzyna Michta Połeć z Suchedniowa kolekcjonuje bombki. W jej domu Boże Narodzenie to najważniejsze dni w roku. Odpowiednio wcześniej w salonie pojawiają się pudła z bombkami na choinkę.