Zbieram, więc jestem. Kolekcje - zbiory - hobby godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Katarzyna Michta Połeć z Suchedniowa kolekcjonuje bombki. W jej domu Boże Narodzenie to najważniejsze dni w roku. Odpowiednio wcześniej w salonie pojawiają się pudła z bombkami na choinkę.

Opis (streszczenie): Tomasz Tajak od 5.roku życia zbiera szopki bożonarodzeniowe z całego świata. Pierwsza kupiona była w sklepie "Maryjka" w Gorlicach i miała 1m40 cm wysokości, podczas gdy on sam 1m20. Tomasz mówi o sobie, że kolekcjonowanie szopek szybko stało się jego pasją, z której dziś słynie w całym regionie podkarpacko - małopolskim. Do dziś zgromadził ok. 2000 figur do szopek gipsowych i - jego ulubionej - neapolitańskiej. Tylko ta neapolitańska liczy sobie 800 figur - ostatnie 4 kupił w zeszłym tygodniu. Najstarsza w jego kolekcji to austriacka szopka z przełomu XVI/XVII wieku. Zanim trafiła na rynek kolekcjonerski przez wieki stała w kościele we Wiedniu. W swojej kolekcji posiada również szopki niemieckie i czeskie - m.in. jego chlubą jest szopka będąca niegdyś własnością Elżbiety Dośli, hrabiny czeskiej. Ma też figury, wykonywane przez siostry zakonne z wosku pozyskanego ze starych świec od zakonników ze Świątnik Górnych. Z figur pozyskiwanych na rynku kolekcjonerskim Tomasz Tajak buduje własne szopki, m.in. przez 20 lat wykonywał szopki dla swojej parafii, a od lat jest autorem szopek, które stoją na rynku w Gorlicach. Zwykle są to szopki z motywem zakopiańskim lub pogórzańskim.

Opis (streszczenie): W programie prezentujemy kolekcję starych odbiorników radiowych i jednego tv (pierwszy polski telewizor "Wisła"), której właścicielem jest Józef Baran z Urzędowa. Pan Józef ma ponad 20 odbiorników - głównie z lat 60 - tych, ma też m.in. pierwszy polski magnetofon szpulowy "Melodia" oraz inne urządzenia radiofoniczne.

Opis (streszczenie): Sebastian Zonik to znany w lubelskim środowisku motocyklowym harleyowiec. Przed laty starał się w Lublinie o budowę Muzeum Technologii i Techniki, przedstawił nawet koncepcję takiej placówki. Początkowe zainteresowanie władz miasta pomysłem stworzenia muzeum nie doprowadziło do jego realizacji, problemem okazały się sprawy lokalowe. Można powiedzieć, że doświadczenie w gromadzeniu eksponatów muzealnych Sebastian Zonik ma, bo od dawna kolekcjonuje stare motocykle. Zajmuje się także hobbistycznie ich naprawą. Ma ok. 20 - 30 motocykli, o każdym z nich mógłby rozprawiać godzinami. Poza polskimi eksponatami, maszyny pochodzą z całego świata. Najstarsze w kolekcji są niemiecki Standard z 1929 r. i jego równolatek, angielski Ariel. Z wykształcenia Sebastian Zonik jest artystą plastykiem i twierdzi, że dlatego jest w stanie dostrzec piękno nawet w najbardziej zdezelowanym eksponacie. Gdy jako grafik komputerowy pracował w jednym z lubelskich wydawnictw, koleżanka opowiedziała mu o zamiarze wyrzucenia starego, zniszczonego motocykla. Zainteresował się, zabrał motocykl i przystąpił do jego renowacji. Taki był początek pokaźnej dziś kolekcji. Sebstian Zonik prowadzi własną stronę internetową, organizuje warsztaty dla miłośników motocykli.

Opis (streszczenie): Alicja Jaszczuk - nauczycielka jednej z lubelskich szkól podstawowych zbiera stare temperówki. Ma ich ponad 100. Pochodzą z Polski, ale i całego świata. Najstarsze z lat 70 tych ub. stulecia. Większość z nich to mosiężne strugaczki w kształcie różnych przedmiotów codziennego użytku takich jak lampa naftowa, krzesło, toaleta czy piec. Są też odniesienia do militariów (armaty) i krawiectwa (maszyny do szycia). A także aparaty fotograficzne, wieża Eiffla, odkurzacze, samochody i inne przedmioty związane z komunikacją. Pani Alicja swoją kolekcję często udostępnia placówkom oświatowym i muzealnym. Swoim uczniom (klasy od 1 do 3) pokazuje jak ostrzono ołówki ponad 50 lat temu. Ma zamiar przygotować kolejną ekspozycję z okazji przypadającego w czerwcu Dnia Dziecka.

Opis (streszczenie): Grzegorz Sztal z Jakubowic Konińskich przed kilku laty prezentował w Zbieram więc jestem swoje szable i inne zbiory historyczne. Historia jednak to nie jedyny konik pana Grzegorza. Wspólnie z żoną Anną od 30 lat zbiera również muszle z całego świata. Ma w kolekcji ok. 120 okazów. Są bajecznie kolorowe jak te z Australii i Oceanii, są uboższe w formie jak te pochodzące z Arktyki. Przez wieki były lub jeszcze są wykorzystywane jako narzędzia, ozdoby, a nawet środek płatniczy. Muszle, klejnoty zadziwiającego świata podwodnego, zachwycają ludzi od dawna. Różnorodność ich kształtów, jaskrawe ubarwienie i efektowne wzory sprawiają że są one jednymi z najbardziej zdumiewających cudów natury. Są nie tylko cennym obiektem badań naukowych, ale i pasją kolekcjonerów. Państwo Sztal chętnie pokazują swoją kolekcję, można ją było w przeszłości oglądać m.in. w Muzeum Regionalnym w Kluczkowicach. Wciąż powiększają swoje zbiory, pozyskując je w ich naturalnym środowisku, wymieniając się innymi zbieraczami oraz kupując je w specjalistycznych sklepach.

Opis (streszczenie): Sierpień to miesiąc upamiętniania Powstania Warszawskiego. Kolekcjonerem, który posiada pamiątki związane z powstaniem jest Krzysztof Krzywiński - prezes Stowarzyszenia Kresy pamięć i przyszłość w Chełmie, organizator i współorganizator corocznych uroczystości kombatanckich związanych z powstaniem 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i nie tylko. Mało kto wie, że w lipcu 1944 r. żołnierze tej dywizji zostali z terenu Skrobowa i okolic oddelegowani do Warszawy i włączyli się do walk powstańczych (tzw. kampania warszawska). I właśnie pamiątki związane z udziałem 27 Wołyńskiej Dywizji AK w Powstaniu Warszawskim stanowią większość kolekcji Krzysztofa Krzywińskiego. Co dokładnie posiada kolekcjoner? Powstańcze umundurowanie i wyposażenie żołnierza, orzełki z epoki, nakrycia głowy, zdjęcia, dokumenty. Cześć zbiorów Krzysztof Krzywiński udostępnił Izbie Pamięci Oddziału Straży Granicznej w Chełmie, który nosi imię 27 Wołyńskiej Dywizji.

Opis (streszczenie): Telefony na korbkę, łącznice z central telefonicznych, dalekopisy, aparaty mieszczące się w pudełku i takie, które dawniej znajdowały się w budkach telefonicznych. Cuda techniki, z których najstarszy ma prawie sto lat, zdobią muzeum Henryka Świerszcza, byłego pracownika Okręgowych Warsztatów Poczty i Telekomunikacji w Lublinie. Kolekcja liczy ponad sto eksponatów i stale rośnie. Największy eksponat rozmiarami dorównuje pianinu. To łącznica CB - 50 z 1969 roku. Do urządzenia można podłączyć nawet 50 aparatów. Mogła funkcjonować w urzędzie pocztowym w małej gminie lub w zakładzie pracy. Jednym z ciekawszych eksponatów w muzeum pana Henryka jest łącznica telefoniczna MB z 1953 r. Urządzenie obsługiwała telefonistka. Służyło do przekazywania połączeń pomiędzy poszczególnymi aparatami, a można ich było do tego modelu podłączyć 20. W swoich zbiorach Henryk Świerszcz ma również aparaty wojskowe, wyprodukowane w Stanach Zjednoczonych w 1942 i 1943 r. Podczas drugiej wojny światowej były wykorzystywane przez wojska alianckie i radzieckie. Inne eksponaty pochodzą ze Szwecji, Danii, z Włoch, Chińskiej Republiki Ludowej oraz państw, których już nie ma, takich jak Czechosłowacja, Niemiecka Republika Demokratyczna i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pan Henryk kupuje je na targach staroci lub na aukcjach internetowych. Na potrzeby swojej kolekcji zaanektował większość piwnicy i cały garaż.

Opis (streszczenie): Andrzej Czochra z Zamościa, wraz z żoną Magdaleną są właścicielami liczącej ponad 1200 eksponatów kolekcji szachów. To szachy świata. Liczą 270 zestawów szachów, przywiezionych z różnych zakątków świata m.in.: z Peru, Mongolii, Meksyku, Turcji, Japonii, Afryki, Chin i z wielu, wielu innych krajów w tym oczywiście oczywiście z Polski. Szachy wykonane są z różnych materiałów, w tym: z gliny, szkła, kryształu, kamienia mydlanego, porcelany, lawy wulkanicznej, drzewa sandałowego, rozmaitych kamieni i metali czy też z czekolady i chleba. Główną część zbioru uzupełniają stare zdjęcia, karty pocztowe, pocztówki, kasowniki, plakaty, obrazy oraz książki podręczniki do nauki gry w szachy wydane w II połowie ubiegłego stulecia. Sporą część kolekcji stanowią szachy dla dzieci. Właściciele kolekcji opowiadają szachowe legendy i historie, ciekawostki związane z królewską grą. Swoje eksponaty udostępniają szerszej publiczności na specjalnej wystawie w Zamościu. Mogą ją odwiedzać niepełnosprawni, eksponaty można dotykać, jak również nimi zagrać. Kolekcja szachów pp. Czochrów wpisana została w lutym 2012 r. do Polskiej Księgi Rekordów i Osobliwości jako unikatowa i największa w Polsce. Zbiór nie jest zamknięty, cały czas wzbogacany jest o nowe eksponaty, a jego właściciele otrzymali w 2015 roku nagrodę specjalną Polskiego Związku Szachowego za wkład w popularyzację i promowanie szachów.

Opis (streszczenie): Piotr Dziwura z Biłgoraja zgromadził ponad sto egzemplarzy sprzętu marki Unitra. Wszystkie urządzenia są sprawne. Zamiłowanie to sprzętu Unitra zaczęło się u pan Piotra jak miał 15 - 16 lat. Pierwszym był magnetofon kasetowy Grundig wyprodukowany w zakładzie w Lubartowie. Później miał kultowy ZK140, potem dołączały inne eksponaty wszystkie grające. Część sprzętu wyciągnął z piwnic u znajomych. Zdarza się, że ktoś mu coś podaruje, ale wyszukuje je też na portalach aukcyjnych. I tak powstała kolekcja, która liczy dziś ponad sto egzemplarzy, bo ambicją pana Piotra było zgromadzenie stu eksponatów najpierw na stulecie niepodległości, potem na stulecie cudu nad Wisłą. Wszystkie sprzęty znajdują się na zapleczu sklepu z artykułami hydraulicznymi, który Piotr Dziwura prowadzi.

Opis (streszczenie): Marek Niedźwiadek zajmuje się hodowlą kanarków harceńskich. Ma ich co najmniej 50. Jak na wicemistrza Polski w hodowli ptaków przystało, oddał im honorowe miejsce w salonie, kilka egzemplarzy trzyma też w kuchni. Kanarki harceńskie to ptaki śpiewające w wielu tonacjach, co ciekawe, robią to bez otwierania dzioba. Co roku we wrześniu odbywa się przegląd zdolności wokalnych kanarków. Ptaki pana Marka biorą w nim udział. Są do popisu dobrze przygotowane, bo ich właściciel je w umiejętnościach śpiewania trenuje. Jak? Ano kanarka, który zdobył laury w konkursie umieszcza pomiędzy dwoma innymi. Te słuchając laureata - uczą się od niego ptasiego śpiewu. Dzięki swojej metodzie Marek Niedźwiadek zdobył już wiele nagród. Twierdzi, że nie ma nic piękniejszego niż subtelny śpiew kanarka. I wcale nie przeszkadza mu, że kanarki to ranne ptaszki, budzą się przed świtem i rozpoczynają próby. Taki chór dopinguje właściciela dziś już emeryta do szybkiej pobudki, no i do prac związanych z pielęgnacją ptaków. Marek Niedźwiadek mieszka w Lublinie, w bloku na jednym z osiedli. Jest członkiem Polskiego Związku Hodowców Kanarków i Ptaków Egzotycznych.

Opis (streszczenie): W kolejnym odcinku cyklu przedstawiamy kolekcję biletów MPK. Nasz bohater Pan Grzegorz Winnicki zebrał ich ok. 5000 sztuk z Polski i zagranicy.

Opis (streszczenie): W programie o jednej z przedwojennych formacji państwa polskiego - Korpusie Ochrony Pogranicza.

Opis (streszczenie): Maria i Grzegorz Garbuzowie z Zamościa od 30 lat kolekcjonują storczyki. Jak sami mówią: fascynacja nimi, w naszym przypadku graniczy z obsesją. Kiedy rozpoczynali przygodę z tymi kwiatami, w specjalistycznej literaturze utrzymywano, że na świecie występuje 17 tys. gatunków storczyków. Dziś mówi i pisze się o ponad 35 tysiącach.

Opis (streszczenie): Odcinek przedstawia kolekcję szkieł zgromadzonych prze p. Bernadettę Domańską z Niedrzwicy Dużej. Są to głównie wyroby z Huty Szkła Ząbkowice szkło użytkowe, kolorowe patery, wazony, owocarki etc. Ma m.in. jedyne w Polsce szkło niesygnowane, ma też naczynie z 1911 roku. Kolekcja liczy ok. 90 sztuk. Przechowywana jest w kuchni i salonie.

Opis (streszczenie): W programie Zbieram więc jestem kolekcja pieniędzy zastępczych, temat ciekawy, a eksponaty niecodzienne, bo pojawiające się w wyjątkowych przypadkach. Sam właściciel kolekcji jest osobą wielu pasji nie tylko kolekcjonerskich, ale np. muzycznych. Największy ekspert spośród lubelskich kolekcjonerów Zbigniew Nestorowicz objaśnia czym jest pieniądz zastępczy, jaką rolę poza płatniczą - pełni i w jakich okolicznościach jest stosowany. Wiesław Pawłowski - właściciel kolekcji interesuje się historią pieniądza, jest od lat numizmatykiem, kolekcjonuje stare pieniądze, zarówno monety jak i banknoty. Jego kolekcja liczy 4, 5 tysiąca banknotów i monet, w programie prezentuje pieniądze zastępcze z okresu plebiscytów i powstań śląskich.