Wiedźmin godziny emisji w telewizji, obsada, kiedy leci i gdzie obejrzeć

Opis (streszczenie): Wiedźmin Geralt w swojej wędrówce po świecie trafia do Wyzimy. Mieszkańcy miasta żyja sparaliżowani strachem przed szalejącą nocami straszną strzygą. Król Foltest każe rozwieszać na rozstajach dróg monarsze obwieszczenia, szukając śmiałka, który usunie zagrożenie. Jak się ma okazać, trudność zadania polega na tym, iż władca życzy sobie by ze strzygi - dawniej córki króla, zły urok został zdjęty. Samemu potworowi nie może spaść włos z głowy. Geralt, po krwawym incydencie z zaczepiającymi go opryszkami, zostaje postawiony przed oblicze komesa Velerada. Tu dowiaduje się o intrydze możnych, spisku pałacowym zawiązanym w celu usunięcia Foltesta z tronu. Postanawia jednak spróbować uratować nieszczęsną królewską córkę. Działania wiedźmina utrudnia pewien możnowładca, którego klątwa przyniosła Wyzimie wiele ofiar. Sama zaś strzyga okazuje się niezwykle groźnym przeciwnikiem. Ciężko ranny Geralt jedzie leczyć się do świątyni Melitele. Po drodze znajduję chłopca - sierotę, i zabiera go ze sobą. Pod czujnym okiem i troskliwą opieką kapłanki Nenneke Geralt powoli wraca do zdrowia. Zastanawia się także nad sensem swojego powołania, nad swoim wiedźmiństwem. Wkrótce Geralt postanawia wrócić do Cintry, gdzie panuje żałoba po tragicznej śmierci Pavetty i Jeża. Oszalała z bólu i strachu o ich potomka królowa Calanthe błaga wiedźmina, by ten nie zabierał dziecka do Kaer Morhen. Geralt musi zadecydować, czy postępować zgodnie z Prawem Niespodzianki i przysięgi złożonej przed laty w Cintrze, czy też przeciwstawić się przeznaczeniu.

Opis (streszczenie): Wykonując swoją ryzykowną pracę, wiedźmin Geralt zostaje ranny na bagnach. Ostatkiem sił wraca do świątyni Melitele, gdzie kolejny już raz Matka Nenneke otacza go troskliwą opieką. W rekonwalescencji pomaga także młoda kapłanka i wieszczka Iola oraz mała dziewczynka, Cirilla. Dziecko okazuje się wnuczką Calanthe, ostatnim potomkiem królewskiego rodu Starszej Krwi. Cintra bowiem została splądrowana przez cesarza potężnego Nilfgardu, wielu jej mieszkańców, wraz z mężną królową, zginęło. Setki uciekinierów oraz prześladowane elfy szukają schronienia w świątyni Melitele w Ellander. Geralt pojmuje, że niełatwo uciec przeznaczeniu, że losy jego i Ciri są ściśle ze sobą powiązane. Tymczasem intrygant i renegat Falwick, w zmowie z cesarzem Nilfgardu, poszukuje ocalałej z rzezi Cintry następczyni tronu. Trop prowadzi do Ellander i tam też przybywają rycerze Zakonu Białej Róży. Nenneke nie godzi się na inspekcję świątyni, a stającego w jej obronie Geralta porywczy, świeżo pasowany rycerzyk Tailles wyzywa na pojedynek. Zaniepokojona działaniami wojennymi i wizjami Ioli Matka Nenneke zleca wiedźminowi misję. Geralt ma jechać do Brokilonu i upewnić się, że Ciri znajdzie tam schronienie przed siepaczami cesarza i Falwickową kompanią. Przez krótki czas pobytu w Ellander wiedźmin i Dziecko Przeznaczenia bardzo się zaprzyjaźnili. Niemogący działać otwarcie Falwick zleca zadanie poszukiwania Cirilli grasującej w górach bandzie, na której czele stoi bezlitosna wojowniczka, z racji krwawego obchodzenia się z napadniętymi zwana Dzierzbą. Podobno nim zajęła się rozbojem, nosiła imię Renfri.

Opis (streszczenie): Wiedźmin Geralt żegna się z Matką Nenneke i opuszcza Ellander, by odnaleźć kryjówkę dla Cirilli. Niedługo po jego wyjeździe do świątyni Melitele przybywa podstępny hrabia Falwick. Renegat grozi Nenneke, że zacznie zabijać zgromadzone w miejscu kultu elfy i targnie się na życie kapłanek, jeżeli te nie wydadzą mu Cirilli. Nie zważając na powagę Matki Nenneke i wieszczby IoliFalwick jest bliski zrealizowania swoich krwawych planów. W ostatniej chwili Ciri, chcąc ratować kapłanki, świątynię i zgromadzonych w niej uciekinierów, postanawia ujawnić się i jechać ze złym hrabią. Choć rycerze Białej Róży opuszczają Ellander, groza wciąż wisi nad miejscem kultu Melitele. Tymczasem Geralt rozprawia się z kolejnym potworem i trafia do miasteczka Blaviken. Spotyka tu znajomego maga - rezydenta, Stregobora. Czarodziej żyje w swej wieży w śmiertelnym strachu, albowiem mająca z nim stare porachunki Renfri jest już w Blaviken. Stregobor donosi Geraltowi o strasznym losie kapłanek Melitele, wymordowanych przez nieznanych sprawców. Jednocześnie błaga o obronę przed pałającą żądzą zemsty za dawne czasy Dzierzbą. Księżniczka, jak mówi magik, jest potworem w ludzkiej postaci. Przed laty Stregobor, w porozumieniu z macochą Renfri, polecił zgładzić małą dziewczynkę. Wtedy uratował ją Geralt. Teraz wiedźmin ma zgładzić dorosłą już Dzierzbę. Wiedźmin śmiało dąży do spotkania z Renfri. W karczmie ratuje z opresji najlepszego druha - barda Jaskra. Księżniczka bowiem podróżuje z bandą zabijaków, wsród których jest jeden zwany Cykada. Łotr ten wiele słyszał o szermerskiej sztuce Geralta i gorąco pragnie skrzyżować miecz z Białym Wilkiem. W nocy do izby wiedźmina zakrada się Renfri. Geralt stara się ją przekonać do poniechania zemsty na Stregoborze. Dzierzba zdaje się podzielać osąd wiedźmina. Czy jest jednak szczera?

Opis (streszczenie): Po rozprawie z podstępną Renfri i jej zbirami wiedźmin Geralt dowiaduje się od Stregobora, że to Dzierzba spaliła świątynię Melitele. Czarownik utrzymuje, iż Ciri przeżyła rzeź Ellander, ale nie chce mówić nic więcej. Geralt opuszcza Blaviken, aby szukać dziewczynki. Na szlaku wiodącym na południe wiedźmin spotyka starego kompana, barda Jaskra. Targany wątpliwościami Geralt zastanawia się nad istotą Dobra i Zła i sensem swojego powołania. Wsparcie Jaskra bardzo mu pomaga przezwyciężyć trudny czas. Razem jadą do Brokilonu, gdzie, jak przypuszcza Geralt, może być Ciri. Jaskier wiele sobie obiecuje po pobycie w miejscu, gdzie są same kobiety. Niestety, najwidoczniej Stregobor nie powiedział Geraltowi całej prawdy, w Lesie Driad nie ma Dziecka Przeznaczenia. Jest za to wielu elfich uciekinierów. Geralt rozmawia z nimi w nadziei poznania prawdy. Od elfów wiedźmin dowiaduje się o tym, że za splądrowaniem świątyni Melitele stoją rycerze Białej Róży i intrygant Falwick. Ciri, którą interesuje się sam cesarz Nilfgaardu, została porwana, banda Renfri zacierała ślady. Pani Lasu Brokilonu radzi wiedźminowi nie interesować się więcej wielką polityką, Geralta jednak dalej łączą z dziewczynką silne więzi. Wiedźmin i zawiedziony pobytem w Brokilonie bard wyruszają z Lasu Driad wraz z elfim patrolem. Po drodze wiedźmin podsłuchuje rozmowy oddziału rycerzy cesarskich. Zamierza pokrzyżować szyki im i Falwickowi. Przebrany za Nilfgaardczyka udaje się do łaźni, gdzie spotyka znajomego, zbira Cykadę. Geralt teraz już wie, gdzie jest przetrzymywana Ciri.

Opis (streszczenie): Po rozprawie z Cykadą wiedźmin Geralt podąża do miejsca, w którym, o czym dowiedział się od zbira, może znajdować się Ciri. Tymczasem Nilfgaardczycy i intrygant Falwick już zorientowali się, że ktoś stara się pokrzyżować ich plany. Geralt w przebraniu nilfgaardzkiego rycerza znajduje karczmę. W walce z liczniejszymi rycerzami Białej Róży i ich pachołkami zabija przeciwników. Przyjazne elfy obiecują zaopiekować się przetrzymywanymi w karczmie dziećmi. Niestety, wśród wielu uwolnionych nie ma Ciri. Wiedźmin jest przekonany, że dziewczynka skorzystała z zamieszania i udało się jej umknąć z miejsca uwięzienia. Pod karczmą rozciągają się bowiem długie i mroczne lochy. Wśród trupów rycerzy zakonnych zaścielających pobojowisko Geralt czeka na powrót Falwicka i sług cesarza. Bez słowa daje się pojmać przez zdumionych umiejętnościami szermierczymi wiedźmina Nilfgaardczyków. Podczas przesłuchiwania Geralt umiejętnie rzuca cień podejrzenia na Falwicka. Intrygi renegata wychodzą na jaw. Hrabia zamierzał sprzedać Ciri cesarzowi, długo zwodząc jego wysłanników w nadziei wytargowania lepszej ceny. Nilfgaardzki baron, któremu bardzo nie w smak knowania i chciwość zakonnika, zarządza sąd boży. Falwick niechętnie staje do walki ze swym najzawziętszym przeciwnikiem. Nie ma wątpliwości, jak zakończy się starcie, gdy wiedźmin i renegat skrzyżują żelazo. Geralt i Jaskier, ciągle w rękach Nilfgaardczyków, popadają w poważne tarapaty. Najpierw zostają spojeni wbrew swojej woli, potem grozi im straszliwa śmierć na palu. Dzięki fortelowi udaje im się ujść niebezpieczeństwu. Ratunku szukają w tej drodze ucieczki, z której skorzystała wcześnej Ciri. W podziemnych lochach znajdują skarby, lecz złota i wyjścia na zewnątrz strzegą potwory.

Opis (streszczenie): Po wydostaniu się z lochów wiedźmin Geralt i Jaskier znajdują schronienie u gospodarza. Bard, pamiętając o podziemnych skarbach, wraca do katakumb, narażając się na niebezpieczeństwo pożarcia przez skrzydlate potwory. Atakującą go gadzinę odpędza za pomocą srebnych monet i zabiera trochę złota. Już on najlepiej wie, jak pożytecznie wydać te pieniądze. Pod nieobecność Jaskra do zagrody przyjeżdża dwoje elfów. Okazuje się, że to starzy znajomi z krańców świata, Galarr i Toruviel. Mimo dawnych konfliktów wiedźminowi udaje się nawiązać z nimi nić porozumienia. Tymczasem powraca Jaskier, strojny jak paw. Śpiewak oprócz żywności dla elfów i swojej ukochanej lutni przywozi odzyskane miecze Geralta. Jaskier wpada na pomysł, jak pomóc głodującym elfom. Uzbrojony już wiedźmin wchodzi do lochów i stacza walkę ze skrzydlatymi potworami. Wiedźmin i bard rozstają się. Geralt wędruje od miasta do miasta, poszukując Ciri, lecz także swojej tożsamości. Wątpiąc w odnalezienie swojego Dziecka Przeznaczenia, powraca na wiedźmiński szlak. W ruinach zamczyska ratuje od śmierci przygodnie spotkanego kupca. Wiedźmińskim Prawem Niespodzianki Geralt zobowiązuje znajdującego się w tarapatach Yurgę, by ten oddał mu w zamian za ocalenie życia to, co zastanie w domu, a czego się nie spodziewał. Poranionego i mocno krwawiącego po starciu z potworami Geralta Yurga wiezie do swego domu. Po drodze spotykają uzdrowicielkę, Visennę, która troskliwie opiekuje się chorym, lecząc ciężkie rany. Yurga i wieziony na wozie Geralt docierają w końcu do domu kupca. Ten jest gotów dopełnić przysięgi danej, gdy był w potrzebie. Oprócz dwóch synów Yurgi, w domu czeka przygarnięta w zawierusze wojennej dziewczynka. Przeznaczenie się wypełnia.

Opis (streszczenie): Dzielny wiedźmin Geralt w swojej wędrówce trafia do Novigradu. W wielkim mieście, pełnym banków, targów i sklepów, spotyka dawnego kompana, barda Jaskra. Poeta przeżywa właśnie kolejny zawód miłosny i utratę względów pięknej Vespuli. Bohaterowie planują wspólny wypad do domu uciech "Passiflora", by bard mógł uspokoić zszargane nerwy. Zamierzenia te biorą jednak w łeb. Geralt i Jaskier ratują z opresji sympatycznego mieniaka, przez przyjaciół zwanego Dudu. Temu przedstawicielowi starożytnej rasy istot potrafiących naśladować inne postaci, grożą tortury i śmierć na stosie. Tętniący życiem Novigrad jest bowiem także miastem nietolerancji dla nieludzi, pełno w nim szafotów i szubienic, władzę sprawują kapłani Wiecznego Ognia z budzącym trwogę Chapellem na czele. Wiedźminowi udaje się ocalić życie swoje oraz towarzyszy i wyrwać się z rąk siepaczy ze straży kapłańskiej. Następnie Geralt wspólnie z Jaskrem udają się w daleką podróż na sam koniec świata. Docierają do pięknej i zielonej krainy, Doliny Kwiatów. Wśród szczęśliwych, pracowicie spędzających czas chłopów, Geralt ma wielkie trudności ze znalezieniem dla siebie zarobku. Wreszcie wiedźminowi trafia się niecodzienne zadanie wygonienia z cichej wioski samego "diaboła". Pierwsze spotkanie z tajemniczą istotą kończy się dla Geralta oraz Jaskra zaskakująco. Niełatwo przepędzić sprytnego rogacza, którego wieszczka - wiedząca wioski, zabrania zabić. Ostatecznie bohaterom udaje się rozwiązać kłopotliwy problem, ale w zamieszaniu spowodowanym nagłym pojawieniem się elfów z gór nieomal tracą zdrowie i życie. Ocalenie przynosi mistyczna Pani Pól. Geralt rozstaje się ze starym towarzyszem i rusza w dalszą drogę, aby spełniać swoje powołanie.

Opis (streszczenie): W lesie Geralt ratuje życie Calanthe, królowej Cintry, i jej córce Pavetcie. W dowód wdzięczności zostaje zaproszony na cintryjski dwór. Cały zamek żyje domysłami: komu przypadnie ręka Pavetty. Pretendentów jest wielu. Jeden z nich, tajemniczy potwór Jeż z Erlenwaldu, spędza sen z oczu królowej. Monarchini prosi Geralta, by rozprawił się z nim. Nieufny wiedźmin postanawia najpierw sprawdzić, czy Jeż rzeczywiście jest nieludzkim monstrum i czy to on zakrada się nocami do królewskich komnat, chroniony silną magią. Geralt dociera do Jeża, który wyjaśnia mu, że Pavetta należy mu się na mocy prawa niespodzianki. Przed laty uratował życie jej ojcu. Wdzięczny król przyrzekł swemu wybawcy, że da mu to, co zastanie w domu po powrocie. Była to nowo narodzona córka. Geralt postanawia oszczędzić Jeża, gdyż jest on człowiekiem, nad którym ciąży zaklęcie. W ciągu dnia jest monstrum, zaś po wybiciu północy staje się istotą ludzką. Geralt namawia Jeża, by osobiście upomniał się o swoje prawa u Calanthe, po czym wraca do Cintry. Rozpoczyna się huczne przyjęcie z udziałem kandydatów do ręki Pavetty. Kiedy na scenę wkracza zakuty w zbroję Jeż, Calanthe rozkazuje go zabić. Geralt staje w obronie przybysza.

Opis (streszczenie): Geralt z Yennefer zatrzymują się w mieście Aed Gynvael. Wiedźmin najmuje się do zabicia zeugla, potwora grasującego na miejskim śmietnisku. Yennefer zaś wiele czasu spędza z czarodziejem Istreddem, prowadzącym tajemnicze eksperymenty. Wśród uliczek Aed Gynvael Geralt natrafia na Jaskra, który informuje go o napiętej sytuacji w mieście. Ze słów poety wynika, że może tu wkrótce dojść do pogromu elfów. Na lokalnym dworze Geralt spotyka wiedźmina - renegata Dermota Marangę. Dochodzi między nimi do nieprzyjemnej wymiany zdań, która zakończyłaby się walką na śmierć i życie, gdyby nie interwencja starosty miasta. Niebawem Geralt dowiaduje się, że Istredda i Yennefer od bardzo dawna łączy uczucie. Teraz zaś czarodziej zaproponował jej małżeństwo. Yennefer jest rozdarta. Kocha i Geralta, i Istredda. Którego wybierze?

Opis (streszczenie): Mijają lata. Geralt jest już doświadczonym, zaprawionym w bojach wiedźminem. Wynajmuje się do zlikwidowania bazyliszka. Schodzi do groty, w której przebywa potwór i na długo znika. Czekający na niego u wejścia mieszkańcy pobliskiej osady tracą nadzieję. Myśląc, że wiedźmin zginął, biorą się do rozkradania jego skąpego majątku. W tym niecnym procederze przeszkadza im jednak tajemniczy rycerz Borch Trzy Kawki i jego świta, złożona z dwu zerrikańskich wojowniczek. Geralt, który wreszcie pokonał bazyliszka, zaprzyjaźnia się z Borchem. W dalszą drogę wyruszają razem. Wkrótce dołącza do nich wędrowny bard Jaskier, stary druh wiedźmina. Poeta opowiada rycerzom o wyprawie na smoka. Biorą w niej udział ludzie rozmaitego autoramentu: od szlachetnego rycerza, walczącego dla idei, po rębajłów spod ciemnej gwiazdy, pragnących położyć łapę na smoczym skarbcu. Geralt, Borch i Jaskier przyłączają się do wyprawy, choć żaden z nich nie zamierza robić konkurencji myśliwym. Wśród tych ostatnich wiedźmin niespodziewanie spotyka czarodziejkę Yennefer, z którą niegdyś łączył go namiętny romans.

Opis (streszczenie): Fenomen popularności cyklu Sapkowskiego sprawił, iż było tylko kwestią czasu, kiedy po sagę o Wiedźminie sięgnie kino. Przymiarek i "wstępnych rozmów" nie brakowało, lecz na poważnie ekranizacją Sapkowskiego zajęli się dopiero Michał Szczerbic i Marek Brodzki. Ich wyobrażenia o kształcie przyszłego filmu nie odbiegałyzbytnio od wizji pisarza. Pomimo to scenariusz powstawał w ogniu licznych dyskusji i kontrowersji. W rezultacie postanowiono zaadaptować dwa pierwsze tomy opowiadań o przygodach Geralta. Odpowiedzialność za scenariusz wziął Michał Szczerbic (który na krótko przed premierą wycofał swoje nazwisko z czołówki filmu, twierdząc, że twórcy zbyt daleko odbiegli od jego tekstu), reżyserii podjął się debiutujący w tej roli w kinie Marek Brodzki. Budżet filmu sięgnął 19 mln złotych, zaangażowano aktorską śmietankę z Michałem Żebrowskim na czele, znakomitą muzykę napisał Grzegorz Ciechowski, przeprowadzono profesjonalną oraz efektowną kampanię promocyjną i... film zrobił klapę, o co zresztą w dużym stopniu obwiniano właśnie scenarzystę. "Wiedźminowi" zarzucano bowiem głównie niespójność fabuły i nieudane efekty specjalne, które dla utworu w tej konwencji mająfundamentalne znaczenie. Dziś, gdy emocje dawno opadły, warto spojrzeć na kinową wersję "Wiedźmina" na spokojnie, docenić jej dobre strony: ścieżkę dźwiękową, malownicze plenery (Góry Świętokrzyskie i Karkonosze, okolice Malborka, Kielc, zamki w Gniewie i Grodźcu), czy imponujące sceny walk koordynowanych przez mistrza aikido, Jacka Wysockiego. Przygotowując się do roli Geralta, Michał Żebrowski przez siedem miesięcy ćwiczył sztuki walki, okazując się wyjątkowo pojętnym uczniem. I nawet przeciwni jego kandydaturze do tej roli musieli w końcu przyznać, że znakomita charakteryzacja i skupiona, oszczędna gra czyniły z niego wymarzonego wiedźmina. Wiedźmin Geralt z Rivii, zwany również Białym Wilkiem, jak wszyscy przedstawiciele wiedźmińskiego fachu ma za zadanie zwalczać zagrażające ludziom potwory. Kiedy przez przypadek ratuje życie władczyni cintry Calanthe i jej obdarzonej parapsychologicznymi zdolnościami córce Pavetcie, królowa z wdzięczności zabiera go na swój dwór. Geralt bierze udział w uczcie, w czasie której ma zostać postanowiony ożenek Pavetty z jednym ze szlachetnie urodzonych panów. Uroczystość niespodziewanie zakłóca pojawienie się zakutego w stal rycerza, zwącego siebie Jeżem, który twierdzi, że ma wyłączne prawa do ręki księżniczki. Powołuje się przy tym na stare Prawo Niespodzianki, wyjaśniając, że kilkanaście lat wcześniej uratował życie ojcu Pavetty i w zamian zażądał czegoś, czego władca nie spodziewał sięzastać w domu po powrocie. Król zgodził się, nie wiedząc, że jego żona oczekuje dziecka. Gdy Jeż, dziękując Geraltowi za uratowanie życia, oferuje mu wszystko, czego ten sobie zażyczy, wiedźmin również postanawia skorzystać z Prawa Niespodzianki. Wkrótce Pavetta wyjawia, że jest brzemienna. Odtąd życie Geralta będzie już na zawsze nierozerwalnie związane z Ciri - córką Pavetty i Jeża.

Opis (streszczenie): W lesie Geralt jest świadkiem próby gwałtu grupy żołdaków na kilkunastoletniej dziewczynie. Chcąc zapobiec złu, musi stanąć do walki z ludźmi, a więc sprzeniewierzyć się wiedźmińskiemu kodeksowi. Geralt zabija kilku napastników, lecz wobec ataku z tyłu pozostaje bezradny. Gdyby w porę nie pojawił się jego dawny opiekun, nie uszedłby z życiem. Uratowana z opresji dziewczyna to Renfri, księżniczka, która uciekła z zamku, nie mogąc znieść macochy. Chce przystąpić do leśnej bandy, by w przyszłości zemścić się na drugiej żonie ojca. Zdumiony Geralt odkrywa, że dziewczyna nie okazuje mu żadnej wdzięczności. Jest zarozumiała, dwulicowa, zepsuta. Do wiedźmina żywi zaś mieszaninę pogardy i litości. Odprowadziwszy Renfri do kryjówki zbójników, Geralt rusza dalej. Ratuje życie młodziutkiej driadzie Morenn, zabijając leśnego wija. Morenn jest poważnie ranna, ugodziła ją strzała siepaczy Falvicka, który prowadzi podjazdową wojnę przeciw elfom. Dzięki ziołowym miksturom Geraltowi udaje się wyleczyć driadę. Ta okazuje się przeciwieństwem Renfri - cicha, łagodna, a w dodatku zakochana w swym wybawcy. Widząc uczucie Morenn, zakłopotany Geralt postanawia odwieźć ją do rodzinnego Brokilonu. Mimo, że driada nie jest mu obojętna, zamierza dochować wierności kodeksowi wiedźmińskiemu, a w tym nie ma miejsca na miłość.

Opis (streszczenie): Geralt jest już młodzieńcem. Wraz z innymi kandydatami na wiedźminów szkoli się w Kaer Morhen pod okiem surowych mistrzów, którzy jednak odnoszą się do niego z nieufnością. Jego filozofia walki rażąco odbiega od wiedźmińskiej tradycji. Geralt stosuje uniki, umiejętnie wykorzystuje słabości przeciwnika, rzadko idzie na otwartą wymianę ciosów. Nauczyciele go nie lubią i szykanują. Wystawiają na cięższe i trudniejsze próby niż innych. Geralt inteligentnie omija zastawiane nań pułapki, co jeszcze bardziej rozsierdza wiedźmińskich mistrzów. Wobec pogarszającego się stanu zdrowia kapłana Vesemira coraz silniejszą pozycję w Kaer Morhen zdobywa wiedźmin Sorel. Kiedy stosowane wobec Geralta kary i prześladowania nie pomagają, zaczyna knuć spisek na jego życie. Nieświadomy niczego Geralt zakochuje się w wiedźmince Adeli, tej samej, której uratował życie jako dziecko. Krótki, gorący romans szybko się jednak kończy. Adela, wiedząc, że wiedźminka nie może ulegać porywom uczuć, odjeżdża. Nadchodzi czas egzaminu, kończącego naukę w Kaer Morhen. W wyniku intrygi Sorela Geralt musi stanąć do nierównej walki ze sławnym mistrzem miecza Thornwaldem.

Opis (streszczenie): "Później mówiono, że człowiek ten nadszedł od północy od bramy Powroźniczej. Szedł pieszo, a objuczonego konia prowadził za uzdę. Było późne popołudnie i kramy powroźników i rymarzy były już zamknięte, a uliczka pusta. Było ciepło, a człowiek ten miał na sobie czarny płaszcz narzucony na ramiona. Zwracał uwagę" - tak rozpoczyna się opowiadanie "Wiedźmin" Andrzeja Sapkowskiego, które dało początek siedmiotomowemu cyklowi przygód tytułowego bohatera. Przygód, które zyskały sobie ogromną, międzynarodową popularność, a wśród licznych zwolenników literatury SF wręcz kultowy status. Książki Sapkowskiego zaczęto nawet porównywać do prozy Tolkiena, absolutnego mistrza i niekwestionowanego prawodawcy gatunku fantasy. Znaleźli się tacy (i nie jest ich wcale tak mało), którzy sagę o Wiedźminie cenią wyżej niż "Władcę Pierścieni". Geralt z Rivii, bohater z krwi i kości, pełen bardzo ludzkich wahań i sprzeczności, jest im dużo bliższy od baśniowych hobbitów, w których świecie zawsze wiadomo, gdzie jest dobro, a gdzie zło. Geralt to mentalnie typ na wskroś współczesny, rozdarty wewnętrznie outsider, duchowy wyrzutek o zachwianym poczuciu tożsamości. Zbyt ludzki jak na wiedźmina, zbyt groźny i tajemniczy jak na człowieka. To ktoś, kto zawsze i wszędzie wzbudza nieufność. "Zwraca uwagę", ale raczej w tym pejoratywnym znaczeniu, chociaż stara się kierować zasadami honoru i chronić ludzi przed zagrożeniami, którym sami nie mogą podołać. Geralt czuje, cierpi i rozumie często więcej niż pogardzający nim ludzie. Dlatego dochodzi do wniosku, że są oni gorsi od niejednego monstrum, z którym musiał walczyć. Okrutni, bezwzględni, podli, zakłamani, chciwi - jakże trudno im służyć zgodnie z kodeksem Wiedźmina. Fenomen popularności cyklu Sapkowskiego sprawił, że było tylko kwestią czasu, kiedy po sagę o Wiedźminie sięgnie kino. Przymiarek i "wstępnych rozmów" nie brakowało, lecz na poważnie ekranizacją Sapkowskiego zajęli się dopiero Michał Szczerbic i Marek Brodzki. Ich wyobrażenia o kształcie przyszłego filmu nie odbiegały zbytnio od wizji pisarza. Pomimo to scenariusz powstawał w ogniu licznych dyskusji i kontrowersji. W rezultacie postanowiono zaadaptować dwa pierwsze tomy opowiadań o przygodach Geralta. Odpowiedzialność za scenariusz wziął Michał Szczerbic, reżyserii podjął się debiutujący w tej roli w kinie Marek Brodzki. Pieniądze na produkcję wyłożył sam Lew Rywin, zaangażowano aktorską śmietankę z Michałem Żebrowskim na czele, znakomitą muzykę napisał Grzegorz Ciechowski, przeprowadzono profesjonalną oraz efektowną kampanię promocyjną i... film zrobił klapę. Krytyka nie zostawiła na nim suchej nitki, widzowie wychodzili z kin rozczarowani. "Wiedźminowi" zarzucano zwłaszcza niespójność fabuły i nieudane efekty specjalne, które dla utworu w tej konwencji mają przecież fundamentalne znaczenie. To, co nie do końca sprawdziło się w kinie, zupełnie inaczej zdaje egzamin w postaci serialu. Dzięki podziałowi na 13 części, a także wprowadzeniu nowych wątków i postaci, fabuła zdecydowanie zyskuje na klarowności. Sylwetki kluczowych bohaterów przestają szeleścić papierem, a zyskują na psychologicznej głębi, podobnie jak i relacje między nimi. Skromność efektów specjalnych (mimo sporego jak na polskie warunki budżetu) twórcy rekompensują pięknymi plenerami i nieco mrocznym, niepokojącym klimatem całości. Więcej pola do popisu mają też aktorzy, wszak 13 godzin serialu to nie to samo, co 130 minut filmu.Akcja pierwszego odcinka rozpoczyna się w chwili, gdy Geralt jest jeszcze małym chłopcem. Pewnego dnia do domu jego rodziców przyjeżdża stary wiedźmin. Chce zabrać dziecko, obiecane mu dawno temu na mocy tzw. prawa niespodzianki. Rodzice jednak nie zamierzają oddać jedynaka. Ojciec próbuje walki, lecz zostaje szybko obezwładniony. Matka w ro

Opis (streszczenie): Po rozprawie z Cykadą wiedźmin Geralt podąża do miejsca, w którym, o czym dowiedział się od zbira, może znajdować się Ciri. Tymczasem Nilfgaardczycy i intrygant Falwick już zorientowali się, że ktoś stara się pokrzyżować ich plany. Geralt w przebraniunilfgaardzkiego rycerza znajduje karczmę. W walce z liczniejszymirycerzami Białej Róży i ich pachołkami zabija przeciwników. Przyjazneelfy obiecują zaopiekować się przetrzymywanymi w karczmie dziećmi. Niestety, wśród wielu uwolnionych nie ma Ciri. Wiedźmin jestprzekonany, że dziewczynka skorzystała z zamieszania i udało się jejumknąć z miejsca uwięzienia. Pod karczmą rozciągają się bowiem długiei mroczne lochy. Wśród trupów rycerzy zakonnych zaścielających pobojowiskoGeralt czeka na powrót Falwicka i sług cesarza. Bez słowa daje siępojmać przez zdumionych umiejętnościami szermierczymi wiedźminaNilfgaardczyków. Podczas przesłuchiwania Geralt umiejętnie rzuca cieńpodejrzenia na Falwicka. Intrygi renegata wychodzą na jaw. Hrabiazamierzał sprzedać Ciri cesarzowi, długo zwodząc jego wysłanników w nadziei wytargowania lepszej ceny. Nilfgaardzki baron, któremu bardzonie w smak knowania i chciwość zakonnika, zarządza sąd boży. Falwickniechętnie staje do walki ze swym najzawziętszym przeciwnikiem. Nie ma wątpliwości, jak zakończy się starcie, gdy wiedźmin i renegatskrzyżują żelazo. Geralt i Jaskier, ciągle w rękach Nilfgaardczyków, popadają w poważne tarapaty. Najpierw zostają spojeni wbrew swojej woli, potemgrozi im straszliwa śmierć na palu. Dzięki fortelowi udaje im się ujśćniebezpieczeństwu. Ratunku szukają w tej drodze ucieczki, z którejskorzystała wcześnej Ciri. W podziemnych lochach znajdują skarby, lecz złota i wyjścia na zewnątrz strzegą potwory.

Opis (streszczenie): Po rozprawie z podstępną Renfri i jej zbirami wiedźmin Geraltdowiaduje się od Stregobora, że to Dzierzba spaliła świątynię Melitele. Czarownik utrzymuje, iż Ciri przeżyła rzeź Ellander, ale nie chce mówićnic więcej. Geralt opuszcza Blaviken, aby szukać dziewczynki. Na szlaku wiodącym na południe wiedźmin spotyka staregokompana, barda Jaskra. Targany wątpliwościami Geralt zastanawia sięnad istotą Dobra i Zła i sensem swojego powołania. Wsparcie Jaskrabardzo mu pomaga przezwyciężyć trudny czas. Razem jadą do Brokilonu, gdzie, jak przypuszcza Geralt, może być Ciri. Jaskier wiele sobieobiecuje po pobycie w miejscu, gdzie są same kobiety. Niestety, najwidoczniej Stregobor nie powiedział Geraltowi całejprawdy, w Lesie Driad nie ma Dziecka Przeznaczenia. Jest za to wieluelfich uciekinierów. Geralt rozmawia z nimi w nadziei poznania prawdy. Od elfów wiedźmin dowiaduje się o tym, że za splądrowaniem świątyniMelitele stoją rycerze Białej Róży i intrygant Falwick. Ciri, którąinteresuje się sam cesarz Nilfgaardu, została porwana, banda Renfrizacierała ślady. Pani Lasu Brokilonu radzi wiedźminowi nie interesowaćsię więcej wielką polityką, Geralta jednak dalej łączą z dziewczynką silne więzi. Wiedźmin i zawiedziony pobytem w Brokilonie bard wyruszają z Lasu Driad wraz z elfim patrolem. Po drodze wiedźmin podsłuchujerozmowy oddziału rycerzy cesarskich. Zamierza pokrzyżować szyki im i Falwickowi. Przebrany za Nilfgaardczyka udaje się do łaźni, gdziespotyka znajomego, zbira Cykadę. Geralt teraz już wie, gdzie jestprzetrzymywana Ciri.

Opis (streszczenie): Wykonując swoją ryzykowną pracę, wiedźmin Geralt zostaje ranny na bagnach. Ostatkiem sił wraca do świątyni Melitele, gdzie kolejny już raz Matka Nennekeotacza go troskliwą opieką. W rekonwalescencji pomaga także młoda kapłanka i wieszczka Iola oraz mała dziewczynka, Cirilla. Dziecko okazuje się wnuczką Calanthe, ostatnim potomkiem królewskiego rodu Starszej Krwi. Cintra bowiem została splądrowana przez cesarza potężnego Nilfgardu, wielu jej mieszkańców, wraz z mężną królową, zginęło. Setki uciekinierów oraz prześladowane elfy szukają schronienia w świątyni Melitele w Ellander. Geralt pojmuje, że niełatwo uciec przeznaczeniu, że losy jego i Ciri są ściśleze sobą powiązane. Tymczasem intrygant i renegat Falwick, w zmowie z cesarzem Nilfgardu, poszukuje ocalałej z rzezi Cintry następczyni tronu. Trop prowadzi do Ellander i tam też przybywają rycerze Zakonu Białej Róży. Nenneke nie godzi się na inspekcję świątyni, a stającego w jej obronie Geraltaporywczy, świeżo pasowany rycerzyk Tailles wyzywa na pojedynek. Zaniepokojona działaniami wojennymi i wizjami Ioli Matka Nenneke zleca wiedźminowi misję. Geralt ma jechać do Brokilonu i upewnić się, że Ciri znajdzie tam schronienie przed siepaczami cesarza i Falwickową kompanią. Przez krótki czas pobytu w Ellander wiedźmin i Dziecko Przeznaczenia bardzo się zaprzyjaźnili. Niemogący działać otwarcie Falwick zleca zadanieposzukiwania Cirilli grasującej w górach bandzie, na której czele stoi bezlitosna wojowniczka, z racji krwawego obchodzenia się z napadniętymi zwana Dzierzbą. Podobno nim zajęła się rozbojem, nosiła imię Renfri.

Opis (streszczenie): Dzielny wiedźmin Geralt w swojej wędrówce trafia do Novigradu. W wielkim mieście, pełnym banków, targów i sklepów, spotyka dawnegokompana, barda Jaskra. Poeta przeżywa właśnie kolejny zawód miłosnyi utratę względów pięknej Vespuli. Bohaterowie planują wspólny wypaddo domu uciech "Passiflora", by bard mógł uspokoić zszargane nerwy. Zamierzenia te biorą jednak w łeb. Geralt i Jaskier ratują z opresji sympatycznego mieniaka, przezprzyjaciół zwanego Dudu. Temu przedstawicielowi starożytnej rasy istotpotrafiących naśladować inne postaci, grożą tortury i śmierć na stosie. Tętniący życiem Novigrad jest bowiem także miastem nietolerancji dlanieludzi, pełno w nim szafotów i szubienic, władzę sprawują kapłaniWiecznego Ognia z budzącym trwogę Chapellem na czele. Wiedźminowiudaje się ocalić życie swoje oraz towarzyszy i wyrwać się z rąk siepaczyze straży kapłańskiej. Następnie Geralt wspólnie z Jaskrem udają się w daleką podróż nasam koniec świata. Docierają do pięknej i zielonej krainy, DolinyKwiatów. Wśród szczęśliwych, pracowicie spędzających czas chłopów, Geralt ma wielkie trudności ze znalezieniem dla siebie zarobku. Wreszciewiedźminowi trafia się niecodzienne zadanie wygonienia z cichej wioskisamego "diaboła". Pierwsze spotkanie z tajemniczą istotą kończy się dlaGeralta oraz Jaskra zaskakująco. Niełatwo przepędzić sprytnego rogacza, którego wieszczka - wiedząca wioski, zabrania zabić. Ostateczniebohaterom udaje się rozwiązać kłopotliwy problem, ale w zamieszaniuspowodowanym nagłym pojawieniem się elfów z gór nieomal tracązdrowie i życie. Ocalenie przynosi mistyczna Pani Pól. Geralt rozstajesię ze starym towarzyszem i rusza w dalszą drogę, aby spełniać swojepowołanie.